หลังจากได้ยินสิ่งที่ฟีโอน่าพูด เฟนด์ก็นึกขึ้นมาได้ที่แท้เป็นายน้อยวิลสัน เขาออกจากงานประมูลมาเพื่อมาฟ้องฟีโอน่าเหี่ยวกับเรื่องของเฟนด์เซเลน่ามองภาพนั้น พร้อมกับขมวดคิ้ว เธอดูไม่พอใจเล็กน้อยถึงแม้ว่าเธอจะไม่เคยใส่นาฬิการาคาที่มีราคาแพงหรูหราจนเกินไป แต่เธอก็ยังจำแบรนด์ที่โดดเด่นไม่กี่แบรนด์นี้ได้นาฬิกาของผู้หญิงคนนั้น มีมูลค่ามากกว่าหนึ่งล้านเหรียญ ยิ่งไปกว่านั้นต่างหูของเธอก็ดูแพงเช่นกัน“วันนี้คุณไม่ได้ไปทำงานที่บ้านของครอบครัวเดรค จริง ๆ หรือ?”เซเลน่าจ้องมองไปที่เฟนด์อย่างไม่เชื่อ ถ้าเฟนด์โกหกเธอ เธอคงจะสูญเสียทุกอย่างหลังจากค่ำคืนที่ตัดสินโชคชะตานั้น เธอตัดสินใจให้เก็บลูกเอาไว้ เพราะไม่อยากยอมแพ้ สำหรับเฟนด์เธอไม่ได้สนิทสนมกับเขามากนัก เธอไม่รู้จักผู้ชายคนนี้เลยแม้แต่น้อยเธอเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนแต่งงานของเธอ เธอคิดจะทำแท้งลูกของเธออย่างไรก็ตามเธอไม่สามารถให้ตัวเองทำแบบนั้นกับลูกของเธอเองได้เธอไม่ต้องการให้คนอื่นล้อเลียนไคลีว่าเป็นเด็กไม่มีพ่อ เธอรอคอยเฟนด์กลับมา กลับบ้านอย่างมีชีวิต ตราบใดที่เขาเป็นสามีและพ่อที่ดีเธอก็คงสบายดีในที่สุดเฟรด์ก็ทำให้มันกลับ
ฟีโอน่าพูดอย่างโกรธ ๆ “นายน้อยวิลสันบอกว่า ผู้หญิงคนนี้อาจจะคบหากับมหาเศรษฐี แต่หล่อนกลัวจะถูกผู้ชายของเธอจำได้ว่าเธอมีเด็กเลี้ยง ดังนั้นเธอจึงสวมหน้ากากและปกปิดตัวเองแบบนั้น”“ใช่ ใช่ ถ้าเธอไม่ได้ทำอะไรผิดเธอจะสวมหน้ากากทำไม? เห็นได้ชัดว่าคุณทั้งคู่กำลังปิดบังอะไรบางอย่างอยู่!” ซีน่ารีบเสริมทันที"เธอเป็นใคร?"เซเลน่าจ้องไปที่เฟนด์ สุดท้ายเซเลน่าก็รู้สึกกังวลกับผู้หญิงที่มีฐานะและเซ็กซี่คนนี้“เธอคือเพื่อนของผม!"เฟนด์ยิ้มและพูดว่า “เธออยากไปงานประมูล และเธอขอให้ผมไปกับเธอ ดังนั้นผมก็เลยต้องลง” “เพื่อน เพื่อนอะไร?” ฟีโอน่าถามว่า “แกไปมีเพื่อนรวยขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? หากแกมีเพื่อนที่ร่ำรวยมากขนาดนี้ แกคงไม่มาเป็นลูกเขยของครอบครัวเทย์เลอร์ ตั้งแต่ห้าปีที่แล้วเพื่อหาค่ารักษาพยาบาลของแม่แกเป็นล้านเหรียญ! ทำไมตอนนั้นแกไม่ขอความช่วยเหลือจากเธอ” เฟนด์หัวเราะเมื่อได้ยินเช่นนั้น “ตอนนั้นเธอก็เหมือนกัน แล้วเธอก็ยังเด็กอยู่!”“ฮ่า ฮ่า แกคิดว่าเราจะเชื่อแกไหม?”“ถ้าเมื่อห้าปีก่อนเธอยากจน จนไม่สามารถที่จะควักเงินหนึ่งล้านเหรียญเพื่อนจะช่วยเหลือแกได้ แล้วเธอจะหาเงินห้าร้อยล้านเหรีย
”ฮ่า ฮ่า เธอโกหกได้ดีขึ้นเรื่อย ๆ เธอทำให้มันฟังดูสมจริงจนฉันเกือบจะเชื่อคุณ!”ฟีโอน่าหัวเราะลั่นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว“เฟนด์ นี่มันน่าผิดหวังมาก”แอนดรูว์ส่ายหัวเขารู้สึกผิดหวัง เฟนด์ทำให้เขารู้สึกผิดหวังมาก ฉันรู้ว่าตั้งแต่เธอกลับมาจากกองทัพมักจะพูดอะไรที่ดูเกินจริงเสมอ เธอทำตัวเหมือนกับว่าเป็นใครสักคนหลังจากเป็นทหารเพียงไม่กี่ปี และตกลงอย่างง่ายดายที่จะจ่ายเงินสามสิบล้านเหรียญในงานฉลองวันเกิดอายุครบเจ็ดสิบปีของนายใหญ่ เธอได้ต่อสู้กับทุกคน เช่นเดียวกับตอนนี้ ในที่สุดเธอก็มีงานทำแต่มันก็เป็นเรื่องโกหก เธอไม่ได้ไปทำงานเลย แต่เธอกับไปเป็นเพื่อนเที่ยวของผู้หญิงที่มีฐานะร่ำรวย!”แอนดรูว์หยุดพูดชั่วขณะก่อนจะพูดต่อ “ฉันไม่ได้คิดว่าเธอจะอ้างว่าเทพีแห่งสงครามเป็นเพื่อนของเธอ เพื่อปกปิดความผิดที่เธอทำ ฮ่า ๆ ทำไมเธอถึงไม่บอกว่าเทพแห่งสงครามทั้งเก้าเป็นเพื่อนของเธอไปเลยล่ะ”เฟนด์ รู้สึกลำบากใจโชคดีที่เค้าไม่ได้พูดถึง เทพแห่งสงครามเก้าว่าเป็นลูกศิษย์ของเขา ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะยิ่งไม่เชื่อไปกันใหญ่“ภรรยาคุณเชื่อผมไหม?”ในที่สุดเฟนด์ก็จ้องมองไปที่เซเลน่าด้วยใบหน้าที่จริงจัง “ผมไม่สนหรอกว่าพวก
เฟนด์จ้องมองไปที่เบ็นอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า "นี่เป็นเรื่องของหลักการ" "แกกล้าดียังไงถึงทําแบบนี้ เฟนด์ วู๊ด แกช่างกล้าจริง ๆ กล้าดียังไงตีลูกฉัน ฉันจะฆ่าแก!"ฟีโอน่าที่เต็มไปด้วยความโกรธ พุ่งเข้าใส่เฟนด์ทันทีเธอเป็นแม่ยายของเขา "เกิดอะไรขึ้น เกิดอะไรขึ้น ฟีโอน่า เกิดอะไรขึ้น?"ตอนนั้น โจแอนกับสาวใช้ของเธอ ไคลีออกไปซื้อของใช้กับเจนนี่ และกลับมา เห็นฟีโอน่าวิ่งไล่ตามเฟนด์ เธอรีบเดินเข้าไปเกลี้ยกล่อมพวกเขาทันทีฟีโอน่าไม่ได้ตีเขาจนหมดแรง เธอเอามือเท้าเอวไว้แน่น หอบ แล้วเธอก็พูดว่า "โทษลูกชายที่รักของเธอ ที่ทําร้ายลูกฉัน!"“แม่ระวังสิ่งที่พูดด้วย!” เบ็นเป็นฝ่ายเริ่มก่อน เฟนด์ไม่ได้ตีเขาด้วยซ้ำ เขาแค่ดึงเล็กน้อยเพราะเสียการทรงตัวเซเลน่าแย้ง จากนั้นเธอก็พูดกับเฟนด์อีกครั้งว่า "เฟนด์ ฉันจะถามคุณเป็นครั้งสุดท้าย คุณต้องบอกความจริงกับฉัน ผู้หญิงคนนั้นคือลาน่า เทพีแห่งสงคราม เธอเป็นเพื่อนคุณจริง ๆ หรือเปล่า?""เธอคือ ลาน่า เทพีแห่งสงครามจริง ๆ!"เฟนด์ยิ้มอย่างฝืนทน เขารู้สึกหมดหนทาง ในขณะที่เขาพูดความจริง แต่กลับไม่มีใครเชื่อเขา"ฮ่า ๆ ฮ่า ๆ ยังโกหกอยู่หรือ คุณยังอยากโกห
เซเลน่า ไม่เชื่อในสิ่งที่เฟนด์พูด เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากได้แต่ถอนหายใจ อย่างไรก็ตาม เขาเชื่อว่าวันหนึ่งเซเลน่าจะรู้ว่าเขาไม่ได้โกหก ในไม่ช้าก็เร็ว "ไปเร็ว ๆ ถ้าตระกูลฮิวโก้มาหาแก เดี๋ยวแกจะสร้างปัญหาให้กับเรา!"แอนดรูว์ถอนหายใจ เขารู้สึกสงสารเฟนด์ เพราะเขาดูไม่เหมือนคนที่คุยโว แต่อย่างไรก็ตามคําพูดของเขาก็ไม่น่าเชื่อถือพอ"เอาล่ะ!"เฟนด์ถอนหายใจอีกครั้ง และมองแอนดรูว์อีกครั้งว่า "พ่อ ขาของพ่อน่าจะเริ่มดีขึ้นแล้ว พ่อไม่ต้องกังวลว่าผมจะไม่รักษาต่อ ผมจะรักษาทุกเช้า ขาของพ่อก็น่าจะหายดีเป็นปกติภายในสองถึงสามวัน”"เฟนด์อย่าคาดหวังว่าเราจะชื่นชมนาย เพียงเพราะนายรักษาขาของพ่อให้หาย”"นายก็เป็นเหตุผลหนึ่งที่ทําให้พ่อได้รับบาดเจ็บที่ขา การรักษาเขาเป็นหน้าที่ของนาย นายควรชดเชยในสิ่งที่ทํา นายเข้าใจไหม"เมื่อแอนดรูว์ได้ยินเฟนด์พูด "จริงเหรอ? ฉันหวังว่ามันจะกลับมาใช้งานได้ ขาฉันดีขึ้นจริง ๆ นะ ฉันรู้สึกได้!""เฟนด์ อย่าคิดว่าเราจะขอบคุณที่รักษาขาของพ่อ""นายก็ต้องรับผิดชอบต่อสิ่งที่เกิดขึ้นกับขาของพ่อ นายควาต้องชดใช้ให้กับเขา เข้าใจไหม?”เบ็นพูดด้วยความโมโห"ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันรู
เมื่อเห็นนีลเดินไปหาพวกเขาพร้อมกับผู้ชายหลายคน เซเลน่าก็อดไม่ได้ที่จะห่วงเฟนด์เธอโกรธเฟนด์มากที่ไปงานประมูลกับผู้หญิงคนอื่น แล้วยังมาโกหกเธออีกว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นเทพีแห่งสงครามแต่ถึงกระนั้นทั้งคู่ก็ยังมีความรู้สึกดี ๆ ต่อกัน หลังจากที่คบกันมานาน ตอนนี้เฟนด์กําลังตกอยู่ในอันตราย เธอรู้ว่าตัวเองนั้นเป็นห่วงเฟนด์มากถ้าเฟนด์ตายล่ะ? นั่นแปลว่าไคลีจะเสียพ่อไปหรือเปล่า?“ไปเถอะพี่ เข้าบ้านกันเถอะ!"เบ็นก็เดินหน้าไปทีละก้าวเช่นกัน พวกเขาลากเซเลน่าเข้าไปที่บ้านเจนนี่อุ้มไคลี และเดินตามพวกเขาเข้าบ้าน"นายใหญ่ฮิวโก้ เฟนด์คือตัวการของเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า ไม่เกี่ยวกับครอบครัวเราเลย!"ฟีโอนาตะโกนใส่รอยและคนของเขาที่หน้าลานทันที เพราะพวกเขากลับเข้าไปในบ้าน เธอกลัวว่าคนจะทําร้ายเธอหรือฆ่าเธอ"แม่คะ แม่ของเฟนด์ยังอยู่ข้างนอกอยู่ไหม? บอกให้เธอเข้ามาเถอะ!"เซเลน่าเป็นห่วงมาก ประตูถูกปิด ตนก็ได้แต่ยืนหลังให้หน้าต่าง เพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นข้างนอก"ลูกนี่ดีจริง ๆ ทําไมลูกถึงจะเรียกหล่อนเข้ามา ในเมื่อหล่อนไม่อยากเข้ามา หล่อนเป็นแม่ของเขา ไม่ใช่แม่ของลูก ถ้าหล่อนอยากอยู่เป็นเพื่อนเขา ก็ป
อะไร? นี่เห็นอะไรมั้ย? นายน้อยฮิวโก้คุกเข่าลงต่อหน้าเฟนด์?"ฟีโอน่าขยี้ตา เธอกำลังสงสัยว่าเธอประสาทหลอนหรือเปล่า"เขาพาคนมาเยอะมาก แต่ไม่ใช่เพราะเขาอยากตีกับเฟนด์? เฟนด์ตบหน้าลูกชายเขา นั่นหมายความว่าเฟนด์กำลังท้าทายตระกูลฮิวโก้! แปลกน่าแปลกใจที่รอยกับให้ลูกชายของเขาคุกเข่าลงขอโทษเฟนด์แทน?”ซีน่าก็แปลกใจเหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น? คนในตระกูลฮิวโก้เป็นบ้ากันไปแล้วหรือเปล่า?”"นี่..."แอนดรูว์ก็งงเหมือนกันเฟนด์ถึงกับอึ้งเล็กน้อยเมื่อได้ฟังคําพูดของเขา แล้วเขาก็พูดกับนีลว่า "ลุกขึ้นเถอะ วันนี้นายยังไม่ได้แตะเส้นตายของฉัน ไม่งั้นฉันจะฆ่านายแน่!"ฟีโอน่าและคนอื่น ๆ อับอายที่เห็นเขาเป็นคนบงการแทน เขาเป็นแค่ทหารผ่านศึกธรรมดาจริงเหรอ? ทําไมเขาถึงไม่กลัวพวกฮิวโก้เหมือนว่าเขาสามารถประกาศศักดาได้เซเลน่าจ้องมองเข้าไปในร่างของเขา แล้วก็ตกอยู่ในภวังค์ หรือว่าเฟนด์จะรู้จักกับเทพีแห่งสงครามจริง ๆ เขาเป็นเพื่อนกับเทพีแห่งสงครามจริง ๆ ใช่ไหม?ไม่อย่างงั้นเขาจะไม่สนใจคนในตระกูลฮิวโก้ได้ยังไง เขาดูสบาย ๆ ไม่ได้เกรงกลัวอะไร"ขอบคุณ ขอบคุณมาก ๆ พี่เฟนด์!"นีลบ่นพึมพํา แต่เขาต้องก้มหัวลง หลังกล่
นี่คือเงินสามล้านที่มอบให้นาย ถึงจะไม่มาก แต่ให้ถือว่าเป็นการแสดงความเคารพนับถือของเรา! ขอโทษที่ทําให้คุณต้องตกใจ!"รอยจริงใจมาก ๆ ไม่มีการเสแสร้งเลยเฟนด์ยิ้มจาง ๆ หลังจากที่ได้ยินคำพูดของเขา เขาชําเลืองมองกระเป๋าเดินทางบนพื้นเล็กน้อย "สามล้านไม่มากนัก!"รอยหน้าคล้ำลงทันที เขาไม่คิดว่าเฟนด์จะคิดว่ามันน้อยเกินไป เฟนด์ยังคงไม่พอใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ไหม? ถ้าเป็นอย่างนั้น พวกเขาต้องเดือดร้อนหนักแน่อย่างไรก็ตาม เฟนด์ได้เปลี่ยนเรื่องว่า "แต่หลังจากที่คิดดูแล้ว ที่คุณมาที่นี่ด้วยความจริงใจ คุณถึงกับพาครอบครัว และผู้บริหารของลูกชายของคุณมาขอโทษ ผมจะยอมรับน้ำใจของคุณ ช่างมันเถอะ เรื่องเงิน ผมไม่ได้ชอบมัน ความจริงใจของคุณก็เพียงพอแล้ว!"“ไม่!”ฟีโอน่าที่ยืนอยู่ที่ประตู ตาของเธอลุกโชนเมื่อเธอจ้องไปที่เงิน เธอตกใจมากเมื่อเธอได้ยินเฟนด์ปฏิเสธเงินจํานวนนั้น เธอผลักประตูออกไปทันที"ไอ้ลูกหมา แกจะปฏิเสธเงินจํานวนนี้ได้ยังไง" พวกเขาพาคนมารบกวนเรามากมาย แกต้องรับเงินก้อนนี้!"ฟีโอนารีบเดินเข้าไปปิดกระเป๋าเดินทางสองใบ และอุ้มพวกมันไว้ในอ้อมแขนทันที"ใช่แล้ว เฟนด์ พวกเขามากันจำนวนมาก
ตราบใดที่มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการบ่มเพาะโอสถของเขา ทั้งสองคนจะทำอะไรตามต้องการก็ย่อมได้ สิ่งนั้นไม่กระทบอะไรกับเขาเลย“ถึงฉันจะดูแคลนหมอนี่ แต่เขาก็ยังกล้าเสมอ เขาก็คงจะมีความสามารถอยู่บ้าง เขาน่าจะผ่านสองขั้นตอนแรกได้อย่างไม่มีปัญหา” เกรย์สันพูดอย่างชัดเจนรูดี้มองไปที่เกรย์สันด้วยรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าแล้วตอบว่า "นายดูมั่นใจกับหมอนี่มากเลยนะ ฉันจะคิดว่าทุกครั้งที่เขาพูดก่อนหน้านี้ล้วนเป็นเรื่องไร้สาระทั้งหมด“ฉันคิดว่าเขาอาจจะไปถึงขั้นที่สองก่อนที่เขาจะล้มเหลวโดยสิ้นเชิง! ฉันอยากเห็นจริง ๆ ว่าถ้าล้มเหลวขึ้นมา เด็กสารเลวคนนี้จะสู้หน้าเราได้ยังไง”เกรย์สันสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขารู้สึกได้ว่าความโกรธของรูดี้ที่มีต่อเฟนด์นั้นลึกซึ้งกว่าของเขามากดวงตาของรูดี้ลุกเป็นไฟ เห็นได้ชัดว่าเขาเกลียดเฟนด์มากเพียงใดเกรย์สันหัวเราะอย่างเย็นชา "แล้วมาดูกันว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ฉันคิดว่าเขาน่าจะสามารถไปถึงขั้นตอนสุดท้ายได้ ถ้าเขาสามารถควบรวมอักขระทางยาได้ถึงร้อยเม็ดเขาก็น่าจะมาถึงระดับนั้น"หลังจากที่ทั้งสองพูดเรื่องเหล่านั้นออกมา พวกเขาก็ปิดปากเงียบพร้อม ๆ กับการมองดูเฟนด์โดยไม่พูดอะไรพวกเขามอง
ผู้อาวุโสฮอร์สท์กระแอมเล็กน้อยในขณะที่เขาพูดต่อ “หลังจากที่เธอบ่มเพาะโอสถได้สำเร็จแล้ว ให้นำโอสถมาให้ฉันตรวจสอบ พวกเธอจะมีเวลาในการทดสอบทั้งสิ้นแปดชั่วโมง ถ้าเธอไม่สามารถบ่มเพาะโอสถได้ภายในแปดชั่วโมง ก็จะแปลว่าไม่ผ่านการทดสอบ ดังนั้นอย่าได้ช้าเกินไป”พวกเขาทั้งสามพยักหน้าแทบจะพร้อมกัน หลังจากผู้อาวุโสฮอร์สท์ให้คำแนะนำแล้ว เขาก็จัดให้มีคนงานสองสามคนคอยเป็นคนตรวจ มีผู้ดูแลยืนอยู่ด้านหลังทั้งสามคนเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรผิดพลาดหลังจากนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็หันกลับมาและไปหาผู้สอบคนอื่น ๆ รูดี้หรี่ตาลง ขณะที่เขาเหลือบมองเฟนด์และพูดว่า "ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในการบ่มเพาะโอสถระดับหกคือขั้นตอนสุดท้าย แต่ขั้นตอนแรกก็ไม่ง่ายเช่นกัน ถ้านายรู้ว่าทำไม่ได้ ก็อย่าทำให้ต้องสิ้นเปลืองวัตถุดิบเลย ของพวกนี้ล้วนมีราคาค่างวด ต่อให้นายจะขายตัวเองเป็นทาสก็ยังไม่พอให้ซื้อของพวกนี้!”เฟนด์ถอนหายใจออกเบา ๆ หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาเบื่อเกินกว่าจะอ้าปากพูดด้วยซ้ำ เขาตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อผู้ชายคนนั้นและทุกสิ่งที่จะออกมาจากปากเขา ถึงโต้ตอบไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี
เกรย์สันหรี่ตาลงขณะที่เขามองเฟนด์ด้วยความโกรธเช่นกัน เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ดูเหมือนว่าวันนี้ นายจะมาที่นี่เพื่อหาเรื่องขายหน้าให้กับตัวเองเท่านั้น"หลังจากพูดจบเกรย์สันก็หันหลังกลับและเงียบไป เสียงความขัดแย้งหยุดลง และทุกคนรอบ ๆ ก็เริ่มกระซิบกระซาบกันผู้อาวุโสฮอร์สท์มองเฟนด์อย่างมีความหมาย ราวกับว่าเขามองเฟนด์ในมุมมองที่ต่างออกไป ทันใดนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็อยากรู้เรื่องของเฟนด์อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ในขณะนั้นเขาไม่อาจพูดอะไรออกมาได้เมื่อเขาเห็นว่าทุกคนได้จับกลุ่มกันเรียบร้อยแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็โบกมือแล้วพูดว่า "มากับฉัน!"ทุกคนติดตามผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปเป็นกลุ่ม ๆ ผู้อาวุโสฮอร์สท์เข้าไปในเรือวิญญาณ ภายในเรือเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังรีบร้อนพวกเขาเดินตามหลังผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปอย่างใกล้ชิด เดินลัดเลาะไปตามทางก่อนจะมาถึงห้องกว้างขวางในที่สุด ห้องกว้างขวางมากจนเรียกได้ว่าห้องโถงเลยทีเดียวทันทีที่พวกเขาก้าวเข้าไปในห้อง ทุกคนก็สามารถสัมผัสได้ถึงรังสีของโอสถที่หนาแน่นรอบ ๆ บรรยากาศ พื้นที่ในห้องนี้ใหญ่เกินพอสำหรับพวกเขาแปดสิบคนเฟนด์ประเมินสถานการณ์เล็กน้อย ห้องนี้ใหญ่พอที่จะรองรับคน
พวกเขาถาโถมข้อกล่าวหาและดูหมิ่นมามากเกินไป ถึงเขาจะไม่อยากโต้เถียงกับคนพวกนี้ แต่เขาก็ยังถูกบังคับให้ต้องเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้า ๆ อยู่วันยันค่ำเขามองเข้าไปในดวงตาของรูดี้ซึ่งเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ราวกับเขาเป็นเพียงแมลงในสายตาของรูดี้เฟนด์หัวเราะอย่างเย็นชา “แล้วนายได้ยินเสียงสุนัขที่เห่าดังที่สุดแล้วหรือยังล่ะ?”คำพูดเหล่านั้นสามารถเยาะเย้ยทุกคนที่นั่นได้สำเร็จ เขาเปรียบเทียบกิลเบิร์ตกับสุนัขและเย้ยหยันทุกคนที่ฟังสุนัขตัวนั้นเห่า มันทำให้การแสดงออกบนใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปกิลเบิร์ตเกือบจะลืมความโกรธของตัวเองไปแล้ว เขาไม่อยากจะเชื่ออะไรด้วยซ้ำว่าเฟนด์จะสามารถขจัดคำดูถูกดูแคลนทั้งหมดลงได้ แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้นกิลเบิร์ตหันกลับมาจ้องมองเฟนด์ด้วยใบหน้าแดงก่ำจากความโกรธเขาอยากจะตะโกนกลับแต่ถูกรองเหรัญญิกปรามไว้ "ดูเหมือนว่านายจะไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบแล้วสินะ!"ประโยคนั้นเพียงประโยคเดียวก็ทำให้กิลเบิร์ตไม่อาจพูดอะไรออกมาได้อีก กิลเบิร์ตตระหนักได้แล้วว่าเขาได้ทำให้รองเหรัญญิกขุ่นเคืองอย่างหนักหากเขายังคงยืนกรานที่จะต่อปากต่อคำกับเฟนด์ รองเหรัญญิกอาจจะดึงเขาออกไปจริง ๆ แล้วเขาจะ
“สมองหมอนั่นจะต้องมีอะไรผิดปกติจริง ๆ นั่นแหละ เขาคิดจริง ๆ หรือว่าเขาอยู่ในระดับเดียวกับอีกสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขา แค่เพราะไปยืนอยู่กลุ่มเดียวกัน? นั่นน่าจะตลกมากเกินไปหน่อยนะ…”“ฉันนึกว่าการทดสอบจะเข้มงวดและจริงจังเสียอีก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้เห็นอะไรแบบนี้ ทำเอาฉันขำจนปวดท้องเลยล่ะ…”แอนดรูว์ขมวดคิ้วอย่างรู้สึกอับอาย รองเหรัญญิกโกรธจนตัวสั่นหลังจากได้ยินคำพูดของกิลเบิร์ต เขานึกอยากจะพุ่งตัวไปไปตบกิลเบิร์ตสักสองสามครั้งกิลเบิร์ตเพิกเฉยต่อชื่อเสียงของวิมานโอสถอย่างเห็นแก่ตัวที่สุด พวกเขาแทบอยากจะมุดดินหนี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นี่จะเป็นความอัปยศอดสูที่วิมานโอสถไม่อาจจำกัดทิ้งได้รองเหรัญญิกตะโกนออกไปว่า "หุบปากเดี๋ยวนี้! นายกำลังพูดเรื่องบ้าอะไร ถ้าไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบ ก็ไสหัวไปซะ!"รองเหรัญญิกโกรธมาก ขณะที่เขาพูดเช่นนั้น สีหน้าของเขาดูอดสูอย่างไม่น่าเชื่อ เขายังคิดจะฆ่ากิลเบิร์ตให้ตายเสียเดี๋ยวนี้ เมื่อถูกตำหนิเช่นนั้นก็ทำให้กิลเบิร์ตตระหนักได้ว่าเขาพูดผิดไปถึงกระนั้นก็ไม่มีทางที่เขาจะถอนคำพูดเหล่านั้นกลับคืนมา เขากระแอมเบา ๆ ก่อนที่จะรีบหันศีรษะไปซ้ายทีขวาที อย่างไม่กล้
ไม่มีใครรู้ดีไปกว่ารองเหรัญญิกว่าโอสถระดับหกหมายถึงสิ่งใด ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา วิมานโอสถรับบัณฑิตมาจำนวนนับไม่ถ้วน แต่มีไม่มากนักที่จะได้กลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกจริง ๆคอนสแตนซ์ยิ้มอย่างมีความหมายขณะที่เขาเอ่ยถาม "รองเหรัญญิกคนนี้มีความสามารถหลากหลายจริง ๆ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวิมานโอสถจะมีอัจฉริยะกับเขาด้วย ผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย"ริมฝีปากของรองเหรัญญิกกระตุก เขาต้องการอธิบายตัวเอง แต่ถ้าเขาบอกว่าเฟนด์ไม่สามารถสกัดโอสถระดับหกได้ และมีเพียงพรสวรรค์ในการสร้างอักขระทางยาเท่านั้น มันคงจะกลายเป็นเรื่องตลกครั้งใหญ่ และทุกคนคงจะหัวเราะเยาะวิมานโอสถเป็นแน่แต่ถ้าเขายังคงดื้อรั้นต่อไป พอถึงเวลาต้องบ่มเพาะโอสถ เฟนด์ก็จะเปิดเผยความจริงข้อนั้นออกมา เมื่อนั้นความอัปยศอดสูก็จะยิ่งหนักข้อขึ้นเขาถึงกับมือสั่น ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้สึกเหมือนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้มาก่อน เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกกักขังอยู่ในกำแพงอีกสองด้าน ทุกคนคิดว่ารองเหรัญญิกกำลังวางแผนที่จะใช้ความเงียบเพื่อตอบคำถามเมื่อเห็นกับตาว่ารองเหรัญญิกไม่ตอบอะไรออกมาแต่ทว่าคอนสแตนซ์คล้ายกับจะไม่เ
เฟนด์เป็นคนเดียวที่ยังคงยืนอยู่ ขณะนั้นเขาดูคล้ายกับกำลังลังเลและดูเหมือนกำลังรออะไรบางอย่างอยู่ ขณะที่รองเหรัญญิกพูดจบ ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็จ้องมองมาอย่างอยากรู้อยากเห็นแม้ว่าดวงตาของเขาจะดูเป็นประกายมากขนาดไหน แต่เฟนด์ก็ยังคงรู้สึกถึงความเฉียบคมภายใน ราวกับว่าเขาจะถูกตัดสิทธิ์หากเขาไม่ขยับริมฝีปากของเฟนด์กระตุกอย่างช่วยไม่ได้ เขารีรอต่อไปไม่ได้แล้ว จึงได้แต่เดินไปยังพื้นที่ที่เขาวางแผนไว้ก่อนหน้านี้ในตอนแรกเฟนด์ไม่ได้ดึงดูดความสนใจใครมากนัก เขาอาจจะเป็นคนสุดท้ายที่ปรากฏตัวขึ้น ไม่มีใครจำเขาได้ ต่อให้เขาจะมาจากวิมานโอสถ แต่นอกจากคนที่เคยพบเขาแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใครขณะที่เขาเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกต่อไป ทุกคนก็เริ่มจ้องมองไปที่เขา ใบหน้าของรองเหรัญญิกก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นบูดบึ้งเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าเฟนด์กำลังมุ่งหน้าไปทางใด“ผู้ชายคนนั้นคิดจะไปต่อหลังรูดี้หรือเปล่า? เขาคิดจะพิสูจน์ตัวเองด้วยการกลั่นโอสถระดับหกด้วยหรือ?”“ก็คงเป็นแบบนั้น เว้นแต่เขาจะเป็นคนโง่เง่าที่ไม่ทันได้ฟังกฎการตัดสินให้ดี ไม่งั้นคงไม่เดินไปแบบนั้นหรอก เขาเป็นใคร ทำไมฉันไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับเขาเลย
กิลเบิร์ตทำท่าราวกับกลืนแมลงวันเข้าไปสองสามตัว เขาคาดหวังว่ารองเหรัญญิกจะพูดคำเหล่านั้นกับเขาเสียอีก แต่กลับกลายเป็นว่ารองเหรัญญิกไม่ละสายตามามองเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียวรองเหรัญญิกฝากความหวังทั้งหมดไว้กับเฟนด์ราวกับว่ากิลเบิร์ตและแอนดรูว์มาที่นี่เพื่อเพิ่มจำนวนคนเท่านั้นแอนดรูว์มีสีหน้าขมขื่นเช่นกัน ในอดีตเขาขัดแย้งกับกิลเบิร์ตมามากมาย และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่อาจพัฒนาไปในทางที่ดีได้แต่ต้องขอบคุณเฟนด์ที่ทำให้เขาสามารถวางเฉยต่อความแค้นทั้งหมดที่เคยมีได้แอนดรูว์พูดด้วยใบหน้าที่มืดมน “รองเหรัญญิก ดูเหมือนคุณจะฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เฟนด์เลยนะ“แต่คุณก็น่าจะเตือนเฟนด์สักหน่อยว่าต่อให้เขาจะมีพรสวรรค์ค่อนข้างดี แต่ก็ไม่ควรหยิ่งผยองเกินไป”แอนดรูว์โกรธมากในขณะนั้นและอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะต้องเอ่ยคำดูแคลนที่สุดเช่นนั้นออกมากิลเบิร์ตกล่าวเสริมอย่างรีบร้อนทันที “แอนดรูว์พูดถูก แม้ว่าพรสวรรค์ของเฟนด์จะค่อนข้างดี แต่เขาก็ไม่ควรหยิ่งผยองนัก คำพูดพวกนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด”เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อถูกคนทั้งสองเหยียบย่ำ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเฟนด์ไม่ได้เอ่ยปากเลยสักคำ แล้วเขาจะเอาเวลา
ในตอนแรก คอนสแตนซ์และซีนย์เพียงยืนเคียงข้างกันโดยไม่สนใจเรื่องนี้ พวกเขาต้องการปล่อยให้สถานการณ์ดำเนินต่อไปอย่างที่ควรจะเป็น แต่เมื่อว่าเกรย์สันและรูดี้เริ่มเถียงกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งสองคนก็ถูกบีบให้ต้องทำอะไรสักอย่างพวกเขาถูกบีบให้ต้องแยกรูดี้และเกรย์สันออกจากกัน นั่นก็เพราะ การทะเลาะกันของเด็ก ๆ ควรจะมีขีดจำกัด เพราะหากมันเกินขีดจำกัดไปแล้ว นั่นจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของพวกเขา นี่คือสิ่งที่รูดี้และเกรย์สันเองก็ไม่อยากเห็นเป็นเวลาเกือบสิบห้านาทีแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์นั่งบนเก้าอี้ ขณะมองดูการทะเลาะวิวาทและการพูดคุยกันอย่างเฉยเมย เมื่อหมดเวลาเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เสียงปรบมือดังขึ้นตอนที่เขาจะพูดว่า "เอาล่ะ หมดเวลาแล้ว ทุกคนต้องตัดสินใจได้แล้วว่าจะพิสูจน์ความสามารถของตัวเองยังไง”“ฉันไม่คิดว่าฉันจะต้องบอกอะไรพวกนายทุกอย่างหรอกนะ ตอนนี้ก็แยกออกเป็นกลุ่มเสีย ผู้ที่ต้องการรวมอักขระทางยาจะยืนอยู่ทางทิศตะวันออก“ผู้ที่ต้องการแยกแยะวัสดุสามารถยืนอยู่ตรงกลางได้เลย และหากจะพิสูจน์ตัวเองด้วยกันบ่มเพาะโอสถให้ไปยืนที่ทางทิศตะวันตก“ถึงอย่างนั้นฉันก็ต้องขอเตือนทุกคนก่อน หากทุกคนต้องการ