Share
บทที่ 1431
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1432
“เยี่ยมไปเลยค่ะพ่อ! ในที่สุดพ่อก็คิดได้แล้ว เราจะพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลของเราอย่างแน่นอน!” ดาเนียลล่าสบตากับเฮเลน่าหลังจากที่ได้ยินคำตัดสินของอเล็กซานเดอร์ ก่อนจะรับของจากเขา เธอจับมือของเฮเลน่าและวิ่งไปที่ที่เฟนด์และคนอื่น ๆ จากไปอเล็กซานเดอร์ตกตะลึงมองดูร่างงามทั้งสองค่อย ๆ จางหายไปจากสายตาของเขา "เกิดอะไรขึ้น? ทำไมดาเนียลล่าถึงดูตื่นเต้นกว่าเฮเลน่าอีก?”วีนัสที่อยู่ข้าง ๆ มีสีหน้าแปลก ๆ ขณะที่เธอยิ้มและพูดว่า “อาจเป็นเพราะดาเนียลล่าขี้เล่นมากกว่าและกำลังคิดว่าจะได้ออกไปเที่ยวเล่น!”หลายคนหัวเราะเมื่อได้ยินคำพูดของเธอหลังจากที่พวกเขาเดินทางออกมาได้ระยะหนึ่งแล้ว อเล็กซานเดอร์ก็ถามว่า “เอาล่ะ วีนัส ตอนนี้เราเดินทางออกมาไกลมากแล้ว พ่อมีคำถามจะถามลูก…”โดยไม่คาดคิด วีนัสก็ขัดจังหวะอเล็กซานเดอร์ก่อนที่เขาจะพูดจบ “พ่อคะ หนูรู้ว่าพ่อต้องการจะถามอะไร แต่รอให้เรากลับบ้านกันก่อนเถอะ”"ก็ได้" อเล็กซานเดอร์พยักหน้าอย่างอึดอัดใจด้วยรอยยิ้มกระอักกระอ่วนบนใบหน้าเฟนด์และคนอื่น ๆ เดินทางออกจากภูเขาโกเบอย่างช้า ๆ เพื่อไม่ให้พวกฮันท์สงสัยหรือบอกให้พวกเขารู้ว่าเขามีอาวุธวิญญาณระดับสุดย
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1433
ผู้อาวุโสลำดับที่สองตกตะลึงเล็กน้อยก่อนที่จะพูดติดตลกว่า “คุณทั้งสองวิ่งมาหาเราเพราะคุณทนไม่ได้ที่จะแยกจากนายน้อยของเรางั้นเหรอ?”ทั้งเฮเลน่าและดาเนียลล่าหน้าแดงกับคำพูดที่กล้าได้กล้าเสียของเขา“ไม่ใช่อย่างนั้นนะ!” ดาเนียลล่าเงยหน้าขึ้นแล้วหยิบหญ้าวิญญาณออกมายื่นให้แนช “นายท่านวู๊ด พ่อของฉันยอมรับว่าเฟนด์ช่วยชีวิตพวกเราในระหว่างการแข่งขันครั้งนี้ และเขาเป็นคนช่วยพี่สาวของฉันแก้ไขวิกฤตของเธอในเหตุการณ์ครั้งก่อน จากสิ่งที่เกิดขึ้น เขาหวังว่าความบาดหมางระหว่างทั้งสองตระกูลจะสามารถคคลี่คลายลงได้ นี่เป็นสัญลักษณ์แสดงความขอบคุณจากพ่อของฉันเพื่อขอบคุณเฟนด์!”“ฮ่าฮ่า! ไม่คิดเลยว่าพ่อของคุณจะใจดีขนาดนี้!” แนชเลิกหาเรื่องทะเลาะกับอเล็กซานเดอร์มานานแล้ว แต่อีกฝ่ายไม่เคยหยุดเอง และเพราะพฤติกรรมแบบนั้นจึงนำไปสู่การทะเลาะวิวาท เขายังขอให้สมาชิกในตระกูลของเขาอย่าอดทนมากนักเขาหยิบหญ้าวิญญาณและเก็บไว้ก่อนจะยิ้มออกมา “เยี่ยมไปเลย! ปล่อยให้เรื่องราวไม่ดีระหว่างตระกูลของเรามลายหายไปกับสายลม หวังว่าทั้งสองตระกูลจะสามารถสร้างมิตรภาพได้มากขึ้นในอนาคต!”ดาเนียลล่าเอามือไขว้หลังแล้วถามอย่างมีความสุขว่า “
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1434
ทุกคนตกตะลึงเมื่อได้ยินสิ่งที่เฟนด์พูดเฟนด์กล้าอวดอ้างว่าเขาสามารถต่อกรกับนายน้อยลำดับที่หนึ่งของตระกูลฮันท์ได้ด้วยตัวคนเดียว?แนชคิดเกี่ยวกับมันก่อนที่จะมีความคิดหนึ่งเกิดขึ้นกับเขา ทำให้เขาค่อนข้างใจหวิวขณะที่พูดออกมาว่า “เฟนด์ ลูกทะลวงข้ามไปได้แล้วเหรอ”โฮ่!ผู้อาวุโส ไททัส และคนอื่น ๆ สูดหายใจเข้าลึก ๆ เมื่อได้ยินแบบนั้น พวกเขายังจำได้ว่าเฟนด์เพิ่งบรรลุขั้นกลางของระดับเทพแท้จริงไปเมื่อสองสามเดือนก่อน พลังการต่อสู้ของเขาเทียบได้กับปรมาจารย์ระดับเทพแท้จริงขั้นสูงหากเฟนด์ทะลวงผ่านไปได้อีกครั้งภายในสองสามเดือนนี้ เขาช่างมีพรสวรรค์มากเกินไปจริง ๆ!นอกจากนั้น ถ้าเฟนด์ทะลวงผ่านไปยังขั้นสูงของระดับเทพแท้จริงแล้ว พลังการต่อสู้ของเขาจะไม่เทียบเท่ากับปรมาจารย์ขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงเหรอ เพราะอาวุธวิญญาณระดับสุดยอดสามารถช่วยเพิ่มพลังต่อสู้ของเขาได้มากขนาดนั้น? ถ้าเป็นอย่างนั้น นายน้อยลำดับที่หนึ่งของตระกูลฮันท์ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฟนด์หรอกหากเขายังมีชีวิตอยู่และพวกเขามีการต่อสู้กันอีกครั้ง"เป็นไปไม่ได้! คุณทะลวงผ่านไปได้อีกแล้วเหรอ?” ดาเนียลล่าและเฮเลน่าก็ตกใจขณะที่พวกเธอมองเฟนด
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1435
ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งพยักหน้าและดูเหมือนจะผ่อนคลายลงไปไม่น้อย “ใช่แล้ว เรามีปรมาจารย์สามคนที่อยู่ในขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริง ในขณะเดียวกัน พวกฮันท์ประสบกับการสูญเสียครั้งใหญ่ ประกอบกับความจริงเรื่องที่เรามีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลแลงคาสเตอร์และได้แก้ไขความสัมพันธ์ของเรากับตระกูลคาเบลโลแล้ว ตระกูลฮันท์คงไม่กล้าทำอะไรโดยไม่มีข้ออ้าง แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่านายน้อยเฟนด์เป็นคนฆ่านายน้อยทั้งสองของพวกเขาก็ตาม! เราแค่ต้องไม่ทำให้ตระกูลอื่นขุ่นเคือง”“เอาล่ะ ตอนนี้เราเดินมาไกลแล้ว ขึ้นมาเถอะ เรามาคุยเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างการแข่งขันอย่างละเอียดระหว่างทางกันเถอะ!” ด้วยการพลิกมือของเฟนด์ เขาก็หยิบดาบบินออกมาและทำให้มันลอยต่อหน้าทุกคนฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ!ทุกคนมีรอยยิ้มบนใบหน้าขณะที่พวกเขากระโดดขึ้นไปบนดาบทีละคน ส่วนเฟนด์เขาควบคุมดาบบินและเริ่มบินมุ่งหน้าไปยังที่พักอาศัยของตระกูลวู๊ดในเวลานั้น ตระกูลอื่น ๆ ได้จากไปกันหมดแล้ว ยกเว้นสมาชิกของตระกูลลาโกริโอและตระกูลเชิร์ช ทุกคนยังรู้สึกขมขื่นและดูสิ้นหวังนายท่านลาโกริโอมีสีหน้าเคร่งขรึม ไม่อาจยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นได้ “นายท่านฮันท์ คุณคิดว่าใค
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1436
ผู้นำตระกูลเชิร์ชพูดด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก “ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ใช่ฝีมือของคนตระกูลเราเหมือนกัน! ที่จริงแล้วการจะสืบสาวเรื่องนี้ก็ไม่ได้ยากเลย เพราะนายน้อยลำดับที่หนึ่งและลำดับที่สองของตระกูลฮันท์นั้นแข็งแกร่งและมีระดับพลังยุทธสูง ดังนั้นเหล่านักสู้และพวกอัจฉริยะของตระกูลชั้นสองหรือชั้นสามจึงตัดออกไปได้ทันที เพราะพวกนั้นไม่อาจฆ่าพวกเขาได้ ยิ่งไปกว่านั้น นายน้อยลำดับที่สามของตระกูลนอร์แมนเองก็เสียชีวิตแล้วเช่นกัน ดังนั้นจึงเหลือเพียงไม่กี่คนบนโลกนี้เท่านั้นที่จะสามารถเป็นผู้กระทำความผิดได้ ใช่ไหม?” เควนตินพยักหน้า “เฮ้อ! นอกจากกลืนความแค้นและแบกรับความสูญเสียแล้ว ผมทำอะไรไม่ได้เลย!” “แค่ก แค่ก! นายท่านฮันท์เกี่ยวกับข้อตกลงที่เรามีร่วมกันก่อนเริ่มการแข่งขันคุณสัญญากับพวกเราไว้ว่าหลังจบการแข่งขัน คุณจะให้หญ้าวิญญาณหรืออุปกรณ์วิญญาณแก่ตระกูลลาโกริโอและตระกูลเชิร์ช อีกอย่างในการแข่งขันนี้ตระกูลของเราทั้งคู่ต่างก็ประสบกับความสูญเสียครั้งใหญ่ คุณจะไม่กลับคำใช่ไหม?” หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เทรนตัน ลาโกริโอก็กระอักกระอ่วนเล็กน้อย ก่อนที่จะเอ่ยถามอย่างไร้ยางอาย เหตุผลหลักที่ทั้งเขาและนายท่า
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1437
“อย่าห่วงไปเลยพี่สาว ตอนนี้ฉันอยู่ในขั้นหนึ่งของระดับปรมาจารย์ และฉันก็ไม่ได้ขี้เกียจเสียหน่อย ฉันแค่ลงจากภูเขามากับเอเลนเพื่อเดินเล่นเป็นครั้งคราวก็เท่านั้น!”เบ็นยิ้มและถามว่า “พรสวรรค์ของพี่ดีกว่าของฉัน พี่แค่อยู่เฉย ๆ ก็ฝึกได้แล้ว ฉันไม่ค่อยเห็นพี่ออกไปผ่อนคลายอะไรเลย ดังนั้นระดับพลังยุทธของพี่ควรจะอยู่ในระดับปรมาจารย์ขั้นสามแล้วใช่ไหม?”ทันใดนั้นเอง เซเลน่าหัวเราะอย่างมีความสุข “ปรมาจารย์ขั้นสามเหรอ? นี่! เธอประเมินพี่สาวของเธอต่ำไป! ตอนนี้ฉันอยู่ในระดับปรมาจารย์ขั้นสี่ต่างหาก!”เซเลน่าชะงักและขมวดคิ้ว เธอดูไม่พอใจกับระดับพลังยุทธปัจจุบันของเธอ “เฮ้อ! ถ้าฉันสามารถบรรลุไปยังระดับกึ่งเทพได้ก็คงดี ระดับปรมาจารย์นั้นก็ไม่ได้แย่ แต่ด้วยระดับนี้ ฉันยังบินไม่ได้! ระดับกึ่งเทพนั้นดีกว่าตั้งเยอะ อย่างน้อยนักสู้ที่อยู่ในระดับกึ่งเทพก็สามารถบินได้ครู่หนึ่ง ต่อให้ปรมาจารย์ระดับเก้าหลายคนจะรวมพลังกัน พวกเขาก็เอาชนะนักสู้ระดับกึ่งเทพไม่ได้!”“เอาน่า พี่ไม่ทะเยอทะยานเกินไปหน่อยเหรอ? ระดับพลังยุทธปัจจุบันของพี่ก็ถือว่ายอดเยี่ยมแล้ว! หลายคนอิจฉาที่พี่บรรลุระดับพลังยุทธได้เร็วขนาดนี้! นี่! ฉันค
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1438
“เดี๋ยวก่อน เธอกำลังพูดถึงลูกสาวคนโตของตระกูลคาเบลโลหรือเปล่า? เฮเลน่า คาเบลโลใช่ไหม? เธอเป็นพี่สาวของดาเนียลล่าใช่หรือเปล่า?”เซเลน่าขมวดคิ้วและถามด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ ข่าวนี้ทำให้เธอไม่ทันตั้งตัว ไม่เพียงแต่คุณหนูลำดับที่หนึ่งตระกูลคาเบลโลจะเป็นฝ่ายจูบก่อนเท่านั้น ทว่าเธอยังจูบเฟนด์ต่อหน้าผู้คนมากมายในเมืองอีก นี่มันเรื่องกลับตาลปัตรอะไรกัน?“ใช่ เฮเลน่า คาเบลโล่ คือตัวเอกในข่าวลือนี้!”เอเลนผงกศีรษะแล้วพูดว่า “ใช่แน่ ๆ!”“เป็นไปไม่ได้หรอกใช่ไหม? ถ้าเป็นดาเนียลล่าถึงจะฟังดูสมเหตุสมผล เพราะฉันรู้สึกได้ว่าดาเนียลล่ามองเฟนด์ต่างออกไป อันที่จริง ฉันเตรียมใจสำหรับเรื่องนี้ไว้แล้ว ผู้นำตระกูลที่มีชื่อเสียงส่วนใหญ่ก็มีภรรยาหลายคน แม้แต่ผู้อาวุโสบางคนก็มีภรรยาหลายคนด้วย! ผู้ชายที่ยอดเยี่ยมเท่านั้นที่จะทำให้ผู้หญิงหลายต่อหลายคนตกหลุมรักเขา ดังนั้นฉันจึงเตรียมพร้อมสำหรับสถานการณ์แบบนี้ไว้แล้ว!”เซเลน่ายิ้มอย่างขมขื่น จากนั้นกล่าวเสริมว่า “และฉันคิดว่า ถ้าดาเนียลล่าและเฟนด์อยู่ด้วยกันก็คงจะดีไม่น้อย ตระกูลวู๊ดจะได้ยิ่งพัฒนาขึ้นไปอีก ดาเนียลล่าเป็นผู้หญิงที่เรียบง่ายและใจดี เธอเคยคิดที่จะม
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1439
“คุณแม่ไม่ต้องห่วงนะคะ เฟนด์ไปกับคุณพ่อและคนอื่น ๆ ด้วย จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน!” เซเลน่าปลอบโยนโจแอนด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน เมื่อพูดจบประโยค บนท้องฟ้าอันไกลโพ้น ก็ปรากฏดาบบินเล่มหนึ่งกำลังบินมายังทิศทางของพวกเธออย่างรวดเร็ว แถมยังมีคนหลายร้อยคนยืนอยู่เหนือดาบบินเล่มนั้นอีกด้วย “พวกเขากลับมาแล้ว! ในที่สุดพวกเขาก็กลับมาแล้ว!” เอเลนเป็นคนแรกที่ได้เห็นเฟนด์และคนอื่น ๆ เธอลุกขึ้นจากที่นั่งและตะโกนออกไป เขาแทบจะไม่สามารถระงับความตื่นเต้นของตัวเองไว้ได้ “คุณแม่ดูสิคะ พวกเขากลับมาแล้ว!” เซเลน่ายิ้มอยู่ข้างใน เธอไม่ได้เจอเฟนด์มานานกว่าหนึ่งเดือนแล้ว และด้วยความสัตย์จริง หากเธอจะบอกว่าไม่ได้คิดถึงเขาเลยก็คงเป็นเรื่องโกหก แต่เธอก็พบว่าเมื่อเธอพยายามฝึกฝนและฝ่าฟันมันไปอย่างสุดความสามารถ ทำให้วันเวลาผ่านไปได้อย่างรวดเร็ว เธอจึงไม่มีเวลาคิดถึงเฟนด์มากนัก “ใช่ ดีจริงที่พวกเขากลับมาแล้ว!” โจแอนพยักหน้าเป็นการตอบแทน “ว้าว คุณพ่อสุดยอดไปเลย! พ่อมีดาบบินด้วย! โตขึ้นหนูอยากเท่เหมือนพ่อ!” เมื่อเธอเห็นเฟนด์ ดวงตาที่สวยงามของไคลี่นั้นโตราวกับไข่ห่าน และความรักที่เต็มเปี่ยมก็ส่องประกายอยู
Latest chapter
