บทที่ 1370

“ตอนนี้ การสื่อจิตระหว่างฉันกับไทเรล ลูกชายของฉัน…ถูกตัดขาด! ลูกชายของฉัน!" เควนตินดูเหมือนจะแก่ลงสองปีในเวลาเพียงชั่วพริบตาขณะที่เขาจมดิ่งลงสู่ความสิ้นหวัง

“ฉันอยากรู้ว่าอัจฉริยะที่ฆ่านายน้อยลำดับที่สองของตระกูลฮันท์มาจากตระกูลไหน!” เสียงพึมพำเงียบ ๆ เกิดขึ้นในหมู่พวกเขาบางคน

“ถูกต้อง คนผู้นี้ช่างกล้าหาญจริง ๆ ฉันคิดว่ามีเพียงอัจฉริยะระดับแนวหน้าจากแปดตระกูลลึกลับเท่านั้นที่สามารถทำได้!” หัวหน้าจากตระกูลชนชั้นสองพูดหลังจากคิดอย่างรอบคอบแล้ว “ถือว่าน่าทึ่งมากสำหรับพวกอัจฉริยะจากตระกูลชนชั้นสูงอย่างพวกเราที่เพิ่งอยู่ขั้นต้นหรือขั้นกลางของระดับเทพแท้จริง พวกเขาไม่มีพลังพอที่จะฆ่านายน้อยลำดับที่สองของตระกูลฮันท์ได้หรอก!"

“ลูก… ลูกชายของฉันทะลวงไปถึงขั้นสุดท้ายของระดับเทพแท้จริงแล้วก่อนที่เขาจะเข้าไปในป่า และเขายังมีอาวุธวิญญาณขั้นกลางอยู่กับตัวด้วย! ใครจะแข็งแกร่งพอที่จะฆ่าเขา? ฉันอยากรู้นัก!” เควนตินโกรธจัดจนกำหมัดแน่น ไม่อาจรับเรื่องการตายของลูกชายได้

แม้ว่าชีวิตและความตายจะเป็นความรับผิดชอบส่วนบุคคลในระหว่างการแข่งขันครั้งก่อน ๆ แต่การแข่งขันก็ดำเนินการบนเวทีแบบตัวต่อตัว นอกจากนั้น