Share
บทที่ 1325
Related chapters
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1326
เฮเลน่าค้นพบว่าไม่นานหลังจากที่เธอกินยาบาดแผลของเธอก็เริ่มหาย ความเร็วในการฟื้นตัวของเธอนั้นดีกว่ายาเม็ดจากตระกูลของเธอมาก และไม่มีแม้แต่รอยแผลเป็นให้เห็นด้วยซ้ำ“ตระกูลวูดส์มียารักษาดีขนาดนี้เชียวเหรอ? ดูเหมือนว่าตระกูลของคุณก็มีการศึกษาเรื่องนี้เป็นอย่างดีเหมือนกันนี่!” เฮเลน่าอุทาน เธอกำลังประเมินว่ายาเม็ดที่เฟนให้เธอนั้นทรงพลังเพียงใด“นี่ไม่ใช่ยาของตระกูลวู๊ด ผมฝึกเรื่องพวกนี้ตอนว่าง และผมก็ฝึกมามากพอสมควรแล้ว” เฟนด์ยิ้มอย่างเคอะเขินก่อนที่จะกล่าวเสริมว่า “ถ้าผมมีเวลา ผมจะสอนสมาชิกคนอื่น ๆ ในตระกูลวู๊ดด้วย พวกเขาจะได้ใช้ยารักษาโรคได้ดีขึ้นในอนาคต!”“ฉันไม่เคยคิดว่าคุณจะมีพรสวรรค์ขนาดนี้!” เฮเลน่ามองไปที่เฟนด์ด้วยความชื่นชม เธอต้องยอมรับว่าผู้ชายคนนี้ซึ่งเป็นแฟนของน้องสาวคนที่สามของเธอนั้นเป็นคนที่โดดเด่น นอกเหนือจากพรสวรรค์ของเขาแล้ว เขายังเป็นคนใจกว้างและค่อนข้างเป็นตัวของตัวเองอีกด้วยแม้ว่าจะเพียงเล็กน้อยแต่ความอิจฉาริษยาก็ผุดขึ้นภายในของเธอ เป็นไปได้อย่างไรที่ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเธอไม่เคยพบผู้ชายที่โดดเด่นเช่นนี้เลย?เป็นไปได้ไหมว่าการที่เธอได้พบกับเฟนด์จะสมบูรณ์แบบหากเขาไ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1327
เฟนด์ ไม่เคยคิดที่จะตามจีบดาเนียลล่าเลยจนกระทั่งหลังจากที่เขาทั้งคู่เมามายเเละหลับไปด้วยกัน "เอาล่ะ ฉันจะเข้าไปเปลี่ยนชุดในถ้ำนั่น จำไว้ว่าอย่าแอบดูไม่งั้นจบไม่สวยเเน่” เฮเลน่าหันกลับมายิ้มก่อนจะเข้าไปในถ้ำไปเพียงลำพัง"ยัยนี่…" เฟนด์ยิ้มอย่างขมขื่นก่อนที่จะหยิบบุหรี่ออกมาและค่อย ๆ เพลิดเพลินไปกับมันที่ด้านนอกของถ้ำเขาไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะมีโอกาสได้เจอเฮเลน่าและนายน้อยคนที่สองตระกูลฮันท์ในวันแรกของการแข่งขันอย่างนี้ ทุกอย่างดูราวกับเป็นโชคชะตาทันใดนั้นเอง… “อ๊า!”เฟนด์ได้ยินเสียงโหวกเหวกของเฮเลน่าจากในถ้ำในขณะที่เขาสูบบุหรี่มวนที่สอง"แย่แล้ว เธอกำลังตกอยู่ในอันตราย!” เฟนด์ตกใจรีบวิ่งไปที่ถ้ำ“โฮก!” ขณะที่เขารีบวิ่งเข้าไปในถ้ำ เขาก็เห็นว่ามีเสือกำลังโจมตีเฮเลน่าเขาพลิกฝ่ามือแล้วดาบสีดำก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา เฟนด์โบกมือไปทางเสือวูบ!เฟนด์พุ่งไปข้างหน้า ก่อนรัศมีของดาบจะพุ่งไปตัดหัวเสือ เสือโคร่งตัวนั้นล่วงลงบนพื้นพร้อมกับเสียงที่ดังสนั่น ไร้ซึ่งลมหายใจ“สัตว์อสูรตัวนี้อยู่ในขั้นสูงสุดของระดับกึ่งเทพ ส่วนคุณ...” หลังจากที่เขาฆ่าสัตว์อสูรทิ้ง เฟนด์หันกลับไปมองเฮเลน่าที่ยืนอ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1328
“เอาล่ะ เข้ามาได้แล้ว!” เมื่อเปลี่ยนชุดใหม่แล้ว เฮเลน่าใช้เวลาครู่หนึ่งเพื่อตั้งสติกับตัวเองก่อนที่จะเรียกเฟนด์ให้เข้ามาเฟนด์เข้ามาในถ้ำพร้อมกับกระต่ายที่ตายแล้วในมือก่อนที่จะโยนมันไว้ข้าง ๆ“เอากระต่ายเข้ามาทำไม?” เฮเลน่าถามทันทีเมื่อเห็นร่างของสัตว์อสูรตัวเล็กบนพื้นเฟนด์ยิ้ม “ในเมื่อเราพอมีเวลา งั้นมาย่างมันทำเป็นอาหารกันเถอะ!”จากนั้นเขาก็ออกจากถ้ำเพื่อค้นหาไม้แห้ง จากนั้นเขาก็จุดไฟลอกหนังออกและเริ่มย่างกระต่ายเฮเลน่านั่งถัดจากเฟนด์ ก่อนจะถามเบา ๆ ว่า “เมื่อกี้คุณเห็นอะไรหรือเปล่า?”“อะแฮ่ม! ผมไม่เห็นอะไรทั้งนั้น คุณไม่ใส่เสื้อผ้ารึไง?” เฟนด์พึมพำในขณะที่เขากระแอมไอ “ถึงคุณจะบาดเจ็บ แต่สัตว์ร้ายตัวนั้นไม่ใช่สัตว์ระดับสูง และคุณก็ควรจะจัดการกับมันได้”เฮเลน่ากลอกตาไปที่เขาและพูดว่า “เสือมันซ่อนตัวอยู่ในที่มืดตรงนั้น และฉันไม่ได้สังเกตว่ามีสัตว์ร้ายอยู่ที่นี่ ตอนมันกระโดดเข้ามาทำฉันตกใจอีกต่างหาก แล้วนี่คุณคิดว่าฉันควรสู้กับมันทั้งที่ไม่สวมเสื้อผ้าหรือไง?”จากนั้นเฟนด์ก็ตระหนักได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาพูดอย่างเขินอายว่า “ที่คุณว่ามามันก็ถูก นี่เป็นครั้งแรกที่ผมมาสถานที่แบบนี้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1329
เฮเลน่าโบกมือก่อนจะนึกอะไรบางอย่างออก เธอถามเฟนด์ด้วยความสนใจ “ว่าแต่คุณกับดาเนียลล่าพบกันได้ยังไง?”“พวกโจรภูเขาจับเธอไป และผมก็เคยมีเรื่องกับพวกนั้น ดังนั้นก็ไปฆ่าพวกมันถึงได้บังเอิญช่วยเธอ” เฟนด์กินเนื้อกระต่ายในมือคำใหญ่และกลืนไวน์ลงไปเต็มคอก่อนที่จะพูดต่อ “หลังจากใช้เวลาร่วมกัน เราก็ค่อย ๆ เข้าหากัน!”เฮเลน่าทำหน้าสงสัย “คุณเพิ่งรู้จักกันได้ประมาณเดือนเดียว และคุณกำลังบอกฉันว่าคุณคบกันหลังจากใช้เวลาร่วมกันเนี่ยนะ? ฉันคิดว่ามันเร็วเกินไป หลายคนที่รู้จักและติดตามดาเนียลล่ามาหลายปี อาจมากกว่าสิบปียังไม่เคยชนะใจเธอด้วยซ้ำ คุณช่างโชคดีจริง ๆ ที่เอาชนะใจเธอได้”“ผมโชคดีงั้นเหรอ? ฮ่าฮ่า!” เฟนด์ยิ้มอย่างเชื่องช้าเมื่อได้ยินสิ่งนี้และความรู้สึกที่ซับซ้อนก็เพิ่มขึ้นจากหัวใจของเขาพวกเขาคุยกันจนดึกในคืนนั้น เช้าวันรุ่งขึ้นบาดแผลของเฮเลน่าหายดีแล้ว"เอาล่ะ ฉันจะไม่ตามคุณไปไหนทั้งนั้นเพราะตอนนี้ฉันหายดีแล้ว ไม่งั้นเราคงจะทะเลาะกันเพื่อแย่งชิงของล้ำค่าที่เราเจอ!” เฮเลน่าออกจากถ้ำและยืดเส้นยืดสาย ร่างกายที่เกือบจะสมบูรณ์แบบของเธอปรากฏขึ้นอีกครั้ง"ย่อมได้ ระวังตัวด้วยแล้วกัน แล้วอย่าไปเจอน
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1330
เหตุผลของเบธฟังเข้าท่าสำหรับยูล “นั่นคงจะจริง ฉันยังสงสัยว่าพี่ชายของฉันกับเฮเลน่าเดทกันได้ยังไง ในเมื่อพวกเขาเพิ่งเคยพบกันและไม่เคยแม้แต่จะได้เห็นหน้าค่าตากันเลยสักครั้ง! ดูเหมือนพี่ชายของฉันจะใจดีถึงได้ช่วยเหลือเฮเลน่าไว้ ด้วยการไม่เปิดโปงเธอ ไม่อย่างนั้นตระกูลคาเบลโลจะต้องมีปัญหาใหญ่แน่!”เบธยังพยักหน้า “ที่สำคัญที่สุดคือธรรมชาติของสมาชิกตระกูลฮันท์ ทั้งนายน้อยลำดับที่สองและนายน้อยลำดับที่หนึ่งต่างก็มีความสามารถมาก จะเป็นการดีที่สุดที่จะไม่รุกรานพวกเขาหากไม่จำเป็น” เบธหยุดพูดอยู่แค่นั้น ก่อนที่เธอจะพูดต่อ “แต่ถึงอย่างนั้นถ้าฉันเป็นเฮเลน่า คาเบลโล ฉันจะไม่ตกหลุมรักนายน้อยตัวอ้วนตุ๊ต๊ะอย่างนายน้อยลำดับที่สองตระกูลฮันต์แน่ ฉันจะทำบางอย่างเช่นจูบกับนายน้อยเฟนด์อย่างดูดดื่มเพื่อยั้บยั้งการตามราวีของนายน้อยลำดับที่สอง!”วินาทีที่พวกเขาพูดจบ เฟนด์ก็ปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขาและหยุดลงสมาชิกตระกูลคาเบลโลเจ็ดถึงแปดคนก็เว้นระยะห่างไว้เช่นกันสีหน้าของชายคนหนึ่งจากตระกูลคาเบลโลหม่นลงเมื่อเห็นเฟนด์มาถึง “แ*งเอ๊ย! เรามีปัญหาแล้ว! ทำไมนายน้อยของตระกูลวู๊ดถึงมาที่นี่ได้ล่ะ? ผู้ชายคนนี้อยู่ในระดับเท
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1331
“ผมเข้าใจแล้ว ไม่ต้องห่วง” เฟนด์ยิ้มและไม่พูดอะไรอีก เขามองไปที่เฮเลน่าอย่างเฉยเมย อยากดูว่าเฮเลน่าจะตัดสินใจยังไง เพราะยังไงซะ เขาไม่เพียงแต่ช่วยเธอให้หลุดพ้นจากการรังควานของนายน้อยลำดับที่สองของตระกูลฮันท์เท่านั้น แต่เขายังช่วยชีวิตเธอไว้เมื่อเย็นที่ผ่านมาด้วยอย่างไรก็ตาม ในอดีตมีการต่อสู้กันหลายครั้งระหว่างทั้งสองตระกูล ดังนั้นเขาจึงอยากรู้ว่าเฮเลน่าจะเลือกทางไหน“นี่คือสิ่งที่พวกเขาค้นพบก่อน ทำไมพวกคุณต้องเอามันไปจากพวกเขาด้วย?” เฮเลน่าจ้องไปที่เจย์และคนอื่น ๆ ก่อนที่เธอจะพูดต่อว่า “เฟนด์เป็นคนดี และเมื่อวานเขาก็ช่วยฉันไว้ในช่วงเวลาที่สำคัญมาก ๆ พวกเขาสมควรได้ในสิ่งที่พวกเขาควรจะได้รับ!”เมื่อพบกับความประหลาดใจจากอัจฉริยะของตระกูลคาเบลโล เฮเลน่าจึงครุ่นคิดแล้วพูดเสริมว่า “อย่างไรก็ตาม ในอนาคตถ้าพวกคุณเจอกับสมาชิกจากตระกูลวู๊ด อย่าไปแย่งของจากพวกเขา เพราะพวกเราคือพันธมิตรกัน เข้าใจไหม? และพวกคุณต้องช่วยพวกเขาหากเราบังเอิญเจอเหตุการณ์ที่ตระกูลฮันต์ต้องการรังแกพวกเขา เข้าใจรึเปล่า?”“เอ่อ!” เจย์และคนอื่น ๆ อ้าปากค้างด้วยความตกใจ สงสัยว่าพวกเขาได้ยินผิดไปหรือเปล่า กรามของพวกเขาอ้า
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1332
"อะไรนะ? นายน้อย คุณแค่เล่น ๆ กับเธองั้นเหรอ? ถ้าเป็นอย่างนั้นคุณขาดความรับผิดชอบเกินไปแล้ว นอกจากนั้น คุณหนู่ใหญ่ของตระกูลคาเบลโลยังสวยจริง ๆ และฉันคิดว่าเธอเหมาะกับคุณมาก!” ชายหนุ่มอีกคนจากตระกูลวู๊ดก็ตกใจเช่นกัน พวกเขาไม่คิดว่า เฟนด์เพียงแค่คบกับคุณหนูใหญ่ของตระกูลคาเบลโลโดยไม่แม้แต่จะคิดเรื่องแต่งงาน คุณหนูใหญ่ของตระกูลคาเบลโลคงจะเสียใจถ้าได้ยินเรื่องนี้คำพูดเหล่านั้นทำให้เฟนด์รู้สึกอึดอัดใจ และเขาก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรหรือจะอธิบายตัวเองยังไง ถ้าตอนนี้เขาอธิบายออกไปแล้วคนพวกนี้พูดไปว่าพวกเขาเพียงแค่คบกันปลอม ๆ ทั้งนายน้อยของตระกูลฮันต์และนายใหญ่ฮันต์คงไม่พอใจแน่นอกจากนั้น ยังเป็นไปได้ที่สมาชิกคนอื่น ๆ ในตระกูลจะคิดว่า เฟนด์และเฮเลน่ากำลังเล่นตลกกับพวกเขา เพราะยังไงซะ ทั้งคู่ก็ยอมรับเรื่องนี้ก่อนที่จะเข้าป่าและเข้าร่วมการแข่งขันเฟนด์ รู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันทีเขาโบกมือแล้วพูดว่า “ใครจะไปคิดถึงอนาคตไกลขนาดนั้นกัน? เรายังไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่านิสัยของเราจะเข้ากันได้ไหม!”ยูลและเบธสบตากันเมื่อเห็นสีหน้ากังวลของเฟนด์ ในที่สุดพวกเธอก็รู้ว่า เฟนด์กับเฮเลน่าแค่แกล้งทำ อนิจจา เฟนด์คงทำได้เพ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1333
เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นทันทีเมื่อผู้หญิงคนหนึ่งเหาะเข้ามาหาเฟนด์เธอวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเฟนด์ด้วยความตื่นเต้น ทันทีที่เธอเดินมาตรงหน้าเขา เธอก็กอดเขาพร้อมพึมพำว่า “เยี่ยมจริง ๆ! ในที่สุดฉันก็เจอคุณ! ฉันเป็นห่วงคุณมาก!”เฟนด์รู้สึกอึดอัดใจ เขาไม่คิดว่าดาเนียลล่าจะตื่นเต้นมากที่ได้พบเขา"อะไรกัน…?" ยูลกับคนอื่น ๆ มองด้วยความสับสนและตกตะลึง พวกเขาสองคนอ้าปากค้างจนกรามแทบจะถึงพื้นอย่างตกใจไม่ใช่คุณหนูใหญ่แห่งตระกูลคาเบลโลที่เป็นแฟนของเฟนด์เหรอ? ทำไม ดาเนียลล่าถึงกระโดดเข้าสู่อ้อมแขนของเฟนด์ทันทีที่เธอเดินมาอยู่ต่อหน้าเขา? หรือพวกเขาคิดผิด?“อะ อะแฮ่ม…! ดาเนียลล่า คุณ…” เฟนด์รีบเตือนเธออย่างรวดเร็วจากนั้นดาเนียลล่าก็เหลือบมองไปด้านข้างและหน้าแดงทันที ก่อนที่เธอจะเดินถอยหลังไปสองสามก้าว “อย่า...อย่าเข้าใจฉันผิดนะ ฉันตื่นเต้นเกินไป เพราะ... ฮ่าฮ่า...! เพราะว่านานมากแล้วที่ฉันไม่ได้เจอนายน้อยเฟนด์!”ทุกคนงุนงงกับคำอธิบายของเธอ ซึ่งฟังดูไม่น่าเชื่อถือเลย พวกเขาเพิ่งมาถึงที่นี่แค่วันเดียวเองไม่ใช่เหรอ? ทำไมหญิงสาวคนนี้ถึงบอกว่าเธอไม่ได้เจอเฟนด์มานานแล้ว?“ฮ่าฮ่า…! เราเข้าใจ เราเข้าใจแ
Latest chapter
