บทที่ 1299

“นายท่านลาโกริโอ ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากค้นหาต่อ แต่เราหากันมาหลายเดือนแล้ว คุณก็รู้ว่าป่าทั้งลึกลับและอันตราย ผมเข้าไปในส่วนที่ลึกที่สุดของป่านั่นไม่ได้ แต่ถึงอย่างนั้นเราก็สำรวจป่าเกือบทุกตารางนิ้วแล้ว ถ้าเรายังหาพวกเขาไม่พบ พวกเขาก็คงจะตายไปแล้ว!”

แนชยิ้มอย่างขมขื่น “ลิลลี่ทำผิดต่อผม แต่แลนซ์ยังเป็นลูกชายของผม อย่างไรผมก็อยากให้เขามีชีวิตอยู่ และแน่นอน ผมต้องการตามหาเขา และไม่ว่าเขาจะเลือกผมหรือลิลลี่ก็ขึ้นอยู่กับเขาแล้ว ผมจะเคารพการตัดสินใจของเขา!”

“หึ.. นายก็แค่เล่นละคร ถ้าฉันเป็นนาย ฉันจะส่งสมาชิกตระกูลวู๊ดเข้าไปในป่าที่ลึกที่สุดเพื่อตามหาเขา!”

เทรนตันหัวเราะเบา ๆ สีหน้าหยามเหยียด “หรือว่าสมาชิกในตระกูลวู๊ดกลัวตาย?”

“มันไม่ใช่แค่ปัญหาเรื่องกลัวตาย ใคร ๆ ก็รู้ว่าไม่มีใครเคยออกจากป่ามาอย่างมีชีวิต ผมไม่อยากเอาชีวิตสมาชิกในตระกูลคนอื่น ๆ ไปทิ้งแบบนั้น!”

“ทำไมคุณไม่เข้าไปตามหาเขาเองเลยล่ะในเมื่อคุณรักหลานชายของคุณมากขนาดนั้น!” แนชตะคอก ใบหูแดงก่ำด้วยความเดือดดาล “ผมจะไม่ห้ามคุณแม้สักนิด!”

เฟนด์อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วตอนที่เข้าใจสิ่งที่ได้ยินทั้งหมด เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีสถานที่ลึกลับแ