เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1285
บทที่เกี่ยวข้อง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1286
ถุย ถุย ถุย! เฮเลน่าถ่มน้ำลายสองสามครั้งทันทีหลังจากที่นายน้อยลำดับที่สองของตระกูลฮันท์ออกไป เธอรู้สึกขยะแขยงจนต้องถุยน้ำลายและเช็ดปากหลายครั้ง“ฮ่าฮ่า! คุณหนูลำดับที่หนึ่ง คุณนี่ช่างสุดจริง ๆ ยอมเสียจูบแรกเพื่อใส่ร้ายผม!”เฟนด์หัวเราะเบา ๆ อยู่ข้าง ๆ “นี่คือหายนะของการพยายามทำร้ายคนอื่น! แล้วก็ อย่าลืมนะว่าครั้งนี้ผมเป็นคนช่วยคุณไว้ คุณเป็นหนี้บุญคุณผม!” เฟนด์พูดเสริมเฮเลน่าจ้องหน้าเฟนด์อย่างเอาเป็นเอาตายเมื่อได้ยินคำพูดของเขา “จากที่ฉันเห็น คุณกำลังเอาเปรียบฉันนะ! คุณยังกล้าพูดว่าฉันเป็นหนี้บุญคุณของคุณอีกเหรอ?”“จุ๊ จุ๊ จุ๊ ถ้าไม่ใช่เพราะผม นายน้อยลำดับที่สองของตระกูลฮันท์คงพาคนของเขาไปตระกูลคาเบลโลเพื่อสู่ขอคุณแต่งงานแล้ว คุณก็ควรจะขอบคุณผมที่ช่วยคุณจากเขาไม่ใช่เหรอ? เฟนด์เย้ยหยันอย่างเย็นชา ในสายตาของเฟนด์ เธอช่างสร้างปัญหาให้ตัวเองถึงอย่างนั้นเขาก็นึกอะไรบางขึ้นมาอย่างได้อย่างรวดเร็วแล้วหันหน้าไปเผชิญหน้ากับดาเนียลล่าที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากพวกเขา ตอนนี้ดาเนียลล่าเต็มไปด้วยความเกลียดชังและความเกลียดชัง ใบหน้าของเธอจมลงไปในเหวที่ลึกที่สุดและเธอคงไม่มีความสุขไปกว่านี้อีกแล้ว
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1287
“อืมม แต่ผมไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้น แม้ว่าตระกูลฮันท์จะแข็งแกร่ง แต่ตระกูลคาเบลโลก็ไม่ได้อ่อนแอเหมือนกัน ดังนั้นผมเชื่อว่าหากตระกูลฮันต์โจมตีตระกูลคาเบลโล พวกเขาก็จะต้องสูญเสียอย่างใหญ่หลวงเช่นกัน และถ้าเกิดการสูญเสียมากเกินไป มันอาจทำให้ตำแหน่งอันดับหนึ่งในแปดตระกูลลึกลับของพวกเขาต้องตกอยู่ในอันตราย!”เฟนด์พูดขึ้นหลังจากใช้ความคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างไรก็ตาม เฮเลน่ากลอกตามองการวิเคราะห์ของเฟนด์ “นั่นเป็นเพราะว่าคุณไม่รู้จักนายใหญ่ฮันท์เลย หัวหน้าตระกูลฮันต์เป็นคนมีอำนาจและเจ้ากี้เจ้าการ เพียงแค่เขายังไม่บรรรลุระดับเทพสูงสุด หากจะมีใครสักคนบนโลกที่สามารถทะลวงผ่านไประดับเทพสูงสุดได้ คน ๆ นั้นก็คงเป็นนายใหญ่ฮันท์ที่อยู่ขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงมาหลายปีแล้ว ความสามารถในการต่อสู้ของเขาไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ ระดับพลังยุทธของเขาเทียบเท่ากับผู้ฝึกยุทธสองหรือสามคนที่มีความสามารถในการต่อสู้อยู่ขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริง”“เขาแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยเหรอ?”คำพูดของเฮเลน่าทำให้เฟนด์ตกตะลึงอยู่ในใจ มิน่าล่ะ นายน้อยลำดับที่สองของตระกลูฮันท์ถึงได้ทะนงตนและหยิ่งยโสโอหังนัก เฟนด์ไม่ได้คาดไว้จริง ๆ ว
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1288
ว่ากันว่าพรสวรรค์เรื่องศิลปะการต่อสู้ของนายน้อยลำดับที่สองของตระกูลฮันท์นั้นไม่ธรรมดา เขาสามารถดูดซับแก่นแท้ของเม็ดยาระดับสองได้ในครั้งเดียว เขาก้าวเข้าสู่ขั้นสุดท้ายของระดับเทพแท้จริงได้สำเร็จพรสวรรค์เช่นนี้หาได้ยาก ด้วยระดับพลังยุทธและความสามารถในการต่อสู้ในปัจจุบันของเขา ผู้อาวุโสหลายคนของตระกูลอื่นคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ไม่ต้องพูดถึงอัจฉริยะรุ่นใหม่เลย นอกจากนี้ ตระกูลฮันต์ยังมีเทคนิคการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมและมีอาวุธระดับสูงหลายอย่างวันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วเฟนด์ซึ่งกลับมาที่โรงแรมกังวลว่านายน้อยลำดับที่สองของตระกูลฮันท์จะสร้างปัญหาให้เขา อย่างไรก็ตาม ชายคนนี้ก็ยังค่อนข้างเชื่อถือได้และน่าจะรักษาสัญญาที่พูดว่าจะยังไม่ทำอะไรถึงอย่างนั้น ในเวลานี้ หัวหน้าตระกูลคาเบลโล อเล็กซานเดอร์ คาเบลโลก็ได้ยินข่าวลือบางอย่างจากข้างนอกเขาสั่งให้เฮเลน่าเข้ามาในห้องของเขาด้วยความโกรธ “เฮเลน่า ลูกมีเรื่องอะไรหรือเปล่า? ตอนที่พ่อเดินอยู่บนถนน พ่อได้ยินคนพูดกันว่า คุณหนูลำดับที่หนึ่งของตระกูลคาเบลโลจูบกับนายน้อยของตระกูลวู๊ด! คราวนี้ลูกต้องมีคำอธิบายดี ๆ ให้พ่อนะ!”เฮเลน่าพูดไม่ออก เธอไม่อยาก
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1289
“พ่อก็ไม่แน่ใจเกี่ยวกับระดับพลังยุทธของเฟนด์ ถ้าเขามีพลังยุทธสูงมันก็ไม่น่าจะง่ายขนาดนั้นที่จะฆ่าเขา” อเล็กซานเดอร์ตอบหลังจากใช้ความคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้“ดาเนียลล่าบอกว่าเฟนด์เข้าสู่ขั้นกลางของระดับเทพแท้จริงแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น พรสวรรค์ของเขานั้นช่างพิเศษสุด ๆ!”ในตอนนี้ ความคิดของเฮเลน่าไหลกลับไปยังเหตุการณ์ที่เธอกับเฟนด์จูบกันบนถนน เธออดไม่ได้ที่จะหน้าแดงกับความคิดนี้ นั่นคือจูบแรกของเธอ เธอไม่คิดเลยวว่าจูบแรกของเธอจะถูกเฟนด์พรากไปแบบนั้นสิ่งเดียวที่ทำให้เฮเลน่าสบายใจก็คือเฟนด์หน้าตาดีเลยทีเดียว ถ้าเขาน่าเกลียดและไม่หล่อ เฮเลน่าคงอยากจะเอาหัวโขกกำแพง เพราะรู้สึกเหมือนสูญเสียสิ่งมีค่าไป“ขั้นกลางของระดับเทพแท้จริง? ระดับพลังยุทธของเขาไม่เลวเลย อืม ทำไมพ่อถึงรู้สึกว่าพรสวรรค์ของเขาแข็งแกร่งกว่าลูกมาก”อเล็กซานเดอร์ยิ้มอย่างขมขื่น “ในที่สุดตระกูลวู๊ดก็มีอัจฉริยะด้านศิลปะการต่อสู้ที่ไม่ธรรมดา ถ้าพวกเขาก้าวหน้าแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ มันจะไม่แย่สำหรับเราเหรอ?”อเล็กซานเดอร์หยุดชะงักก่อนที่จะพูดต่อว่า “หากนายน้อยลำดับที่สองของตระกูลฮันท์สามารถเอาชนะและสังหารเฟนด์ในการแข่งขันได้ มันอาจจ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1290
“มันน่าทึ่งมาก! นายน้อยเฟนด์ขอบคุณมาก! ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันคงไม่มีโอกาสบุกทะลวงไปสู่ขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงได้!”ระหว่างทางไปภูเขาโกเบ ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งของตระกูลวู๊ด เคนเนธ วู๊ด พูดขอบคุณด้วยความดีใจสุด ๆ“ฮ่าฮ่า ด้วยความยินดี มันเพียงแค่ต้องใช้เวลาที่คุณจะทะลวงไปสู่ขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริง พวกเราก็เป็นคนตระกูลวู๊ดเหมือนกัน ไม่ต้องขอบคุณผมหรอก!”เฟนด์หัวเราะเบา ๆ และตอบอย่างไม่แยแสแนชซึ่งอยู่ข้าง ๆ เฟนด์เป็นกังวล ใบหน้าของเขาหม่นลง “เฟนด์ พ่อได้ยินมาว่าลูกทำให้นายน้อยลำดับที่สองของตระกูลฮันท์ขุ่นเคือง อีกฝ่ายถึงกับขู่ว่าจะฆ่าลูกในการแข่งขัน ดังนั้นเมื่อการแข่งขันเริ่มขึ้น ลูกคุณต้องระวังตัวให้มากและให้ความสนใจกับคู่ต่อสู้อย่างเต็มที่!” แนชพูดกับเฟนด์เฟนด์พยักหน้าและยิ้ม “พ่อไม่ต้องกังวล ความสามารถในการต่อสู้และระดับพลังยุทธของผมไม่ได้ต่ำขนาดนั้น มันไม่ง่ายหรอกที่เขาจะฆ่าผม อีกอย่าง ผมยังมีอาวุธวิญญาณระดับสูงสุด จำได้ไหม? ถ้าผมสู้ไม่ไหว ผมจะหนี เขาไม่สามารถตามผมได้ทันหรอก”แนชรู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินเฟนด์พูดอย่างนั้นและหัวเราะออกมา “โอ้ ลูกพูดถูก! พ่อเกือบลืมเรื่อง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1291
“นั่นสินะ สิ่งที่ดีที่สุดที่ฉันสามารถทำได้คือ ทะลวงไปสู่ขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริง หลังจากนั้น ฉันคงไปต่อไม่ไหวแล้ว ดังนั้นฉันจะรอเธอที่นั่นแล้วกัน เพราะยังไงซะ ระดับเทพสูงสุดอาจเป็นเพียงตำนาน มันเหลือเชื่อเกินไป มันเป็นตำนานที่สมบูรณ์แบบ หากมีหนทางที่จะไปสู่ระดับเทพสูงสุดจริง ๆ ฉันคิดว่าเราคงพบมันแล้ว!” “อืมมม…เกี่ยวกับระดับเทพสูงสุด ในเมื่อทุกคนพูดถึงเรื่องนี้ ผมคิดว่าบางทีมันอาจจะเป็นเรื่องจริงก็ได้!”อย่างไรก็ตามเฟนด์ยิ้มและพูดขึ้น "เพียงแต่ว่าเส้นทางไปสู่ระดับเทพสูงสุดนั้นเป็นเรื่องยากมาก บางทีการเชื่อมต่อกับระดับเทพสูงสุดอาจขาดหายไประหว่างการล่มสลาย แต่ผมคิดว่าในอดีตระดับเทพสูงสุดนั้นมีอยู่จริง” เขาพูดเสริมขณะที่คนในตระกูลวู๊ดกำลังคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันอย่างมีความสุข พวกเขาก็มาถึงทางเข้าป่าตีนภูเขาโกเบ นอกป่ามีทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ หลายตระกูลได้มาถึงและรวมตัวกันที่ทุ่งหญ้า “ตระกูลวู๊ดมาแล้ว!” ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่บนพื้นหญ้าเห็นว่าตระกูลวู๊ดมาถึงแล้ว จึงรีบประกาศให้ตระกูลอื่น ๆ ทราบ "เฮ้! ฉันได้ยินมาว่า นายน้อยแลนซ์ วู๊ดตายไปแล้ว และแนช วู๊ด หัวหน้าตระกูลวู๊ดตัดสิน
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1292
“ดูนั่นสิ ตระกูลคาเบลโลมาถึงแล้ว!” ขณะที่เฟนด์และคนอื่น ๆ ในตระกูลหาที่นั่งได้ ทุ่งหญ้าก็กลับมาคึกคักอีกครั้งเนื่องจากการมาถึงของตระกูลคาเบลโลเฟนด์จ้องไปยังทางที่ตระกูลคาเบลโลที่ค่อย ๆ ปรากฏขึ้นในสายตาของเขาซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก “เฮ้อ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันจะได้เห็นสามพี่น้องแห่งตระกูลคาเบลโล! ฉันแทบรอไม่ไหวแล้วจริง ๆ ที่จะเจอพวกเธอ!”ชายหนุ่มบางคนได้ยินมานานแล้วว่าสามพี่น้องตระกูลคาเบลโลนั้นหน้าตาดีและมีเสน่ห์ ดวงตาของพวกเขาแทบจะเก็บความตื่นเต้นและความยินดีไว้ไม่อยู่ “พวกเธอทั้งหมดสวยงามน่าตื่นตาตื่นใจ! แต่น่าเสียดายที่คุณหนูลำดับที่หนึ่งถูกชายชื่อเฟนด์ครอบครองไป ฉันอิจฉาจัง!” ส่วนอีกด้านหนึ่ง ผู้ชายบางคนรู้สึกสงสารและโศกเศร้า “เฮ้อ! คุณหนูลำดับที่หนึ่งก็อายุไม่น้อย เธออายุเกือบสามสิบแล้ว และตอนนี้ควรจะแต่งงานได้ เธอช่างเป็นผู้หญิงที่ความงามบานสะพรั่งแล้ว ฉันล่ะอิจฉาไอ้นอกคอกนั่นจริงๆ! ดูเหมือนว่าจะเหลือแค่คุณหนูลำดับสองและคุณหนูลำดับสามไว้ให้พวกเรา เราต้องหาทางทำให้พวกเธอพึ่งพอใจให้ได้!” ชายอ้วนน้ำลายไหลและกลืนน้ำลายอย่างหนัก เพียงแค่มองไปที่ดาเนียลล่าและคนอื่น ๆ ที่ในทุ่งห
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1293
“แล้วเรื่องนี้มันเกี่ยวข้องอะไรกับคุณ? พวกเขาตกหลุมรักกันตั้งแต่แรกพบไม่ได้เหรอ? มันผิดตรงไหน?”ดาเนียลล่าโมโห เธอโกรธมากจนรู้สึกได้ถึงความโกรธที่พลุ่งพล่านในเส้นเลือด เธอหงุดหงิดกับเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้น ใครจะรู้ว่าคีธ นอร์แมนจะมาทำให้แผลในใจเธอลึกขึ้นมาอีกด้วยการหาเรื่องเฮเลน่าสัมผัสได้ถึงความโกรธอย่างรุนแรงจากน้องสาวของเธอและรู้สึกสงสารเธอ เธอแค่คิดจะกำจัดนายน้อยลำดับที่สองของตระกูลฮันท์ในวันนั้น และไม่คิดว่าเฟนด์จะเป็นแฟนของดาเนียลล่า ถ้าเกิดก่อนหน้านี้เธอรู้ เธอคงจะไม่ทำแบบนั้นมีเพียงสองคนเท่านั้นที่รู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างดาเนียลล่ากับเฟนด์ ซึ่งก็คือตัวเธอเองและวีนัส พวกเขาไม่กล้าที่จะบอกอเล็กซานเดอร์ พวกเขาทำได้แค่แกล้งทำเป็นไม่รู้อะไรเลย“เฮ้ ฉันตั้งใจจะชี้แจงเกี่ยวกับเรื่องนี้ พี่สาวของคุณสวยมาก มันน่าเสียดายที่เธอต้องไปอยู่กับไอ้ลูกนอกสมรสนั่น”คีธ ยิ้มเยาะเย้ย “ฉันแปลกใจนะ กลับกลายเป็นว่าการได้ลูกสาวของตระกูลคาเบลโลมานั้นไม่ใช่เรื่องยากเลย!”“ฮ่าฮ่า! เขาพูดถูก! ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราคิดว่าผู้หญิงตระกูลคาเบลโลนั้นยากที่จะไล่ตาม พวกเธอดูไกลเกินกว่าจะเอื้อม เต็มไ
บทล่าสุด
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2455
ตราบใดที่มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการบ่มเพาะโอสถของเขา ทั้งสองคนจะทำอะไรตามต้องการก็ย่อมได้ สิ่งนั้นไม่กระทบอะไรกับเขาเลย“ถึงฉันจะดูแคลนหมอนี่ แต่เขาก็ยังกล้าเสมอ เขาก็คงจะมีความสามารถอยู่บ้าง เขาน่าจะผ่านสองขั้นตอนแรกได้อย่างไม่มีปัญหา” เกรย์สันพูดอย่างชัดเจนรูดี้มองไปที่เกรย์สันด้วยรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าแล้วตอบว่า "นายดูมั่นใจกับหมอนี่มากเลยนะ ฉันจะคิดว่าทุกครั้งที่เขาพูดก่อนหน้านี้ล้วนเป็นเรื่องไร้สาระทั้งหมด“ฉันคิดว่าเขาอาจจะไปถึงขั้นที่สองก่อนที่เขาจะล้มเหลวโดยสิ้นเชิง! ฉันอยากเห็นจริง ๆ ว่าถ้าล้มเหลวขึ้นมา เด็กสารเลวคนนี้จะสู้หน้าเราได้ยังไง”เกรย์สันสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขารู้สึกได้ว่าความโกรธของรูดี้ที่มีต่อเฟนด์นั้นลึกซึ้งกว่าของเขามากดวงตาของรูดี้ลุกเป็นไฟ เห็นได้ชัดว่าเขาเกลียดเฟนด์มากเพียงใดเกรย์สันหัวเราะอย่างเย็นชา "แล้วมาดูกันว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ฉันคิดว่าเขาน่าจะสามารถไปถึงขั้นตอนสุดท้ายได้ ถ้าเขาสามารถควบรวมอักขระทางยาได้ถึงร้อยเม็ดเขาก็น่าจะมาถึงระดับนั้น"หลังจากที่ทั้งสองพูดเรื่องเหล่านั้นออกมา พวกเขาก็ปิดปากเงียบพร้อม ๆ กับการมองดูเฟนด์โดยไม่พูดอะไรพวกเขามอง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2454
ผู้อาวุโสฮอร์สท์กระแอมเล็กน้อยในขณะที่เขาพูดต่อ “หลังจากที่เธอบ่มเพาะโอสถได้สำเร็จแล้ว ให้นำโอสถมาให้ฉันตรวจสอบ พวกเธอจะมีเวลาในการทดสอบทั้งสิ้นแปดชั่วโมง ถ้าเธอไม่สามารถบ่มเพาะโอสถได้ภายในแปดชั่วโมง ก็จะแปลว่าไม่ผ่านการทดสอบ ดังนั้นอย่าได้ช้าเกินไป”พวกเขาทั้งสามพยักหน้าแทบจะพร้อมกัน หลังจากผู้อาวุโสฮอร์สท์ให้คำแนะนำแล้ว เขาก็จัดให้มีคนงานสองสามคนคอยเป็นคนตรวจ มีผู้ดูแลยืนอยู่ด้านหลังทั้งสามคนเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรผิดพลาดหลังจากนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็หันกลับมาและไปหาผู้สอบคนอื่น ๆ รูดี้หรี่ตาลง ขณะที่เขาเหลือบมองเฟนด์และพูดว่า "ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในการบ่มเพาะโอสถระดับหกคือขั้นตอนสุดท้าย แต่ขั้นตอนแรกก็ไม่ง่ายเช่นกัน ถ้านายรู้ว่าทำไม่ได้ ก็อย่าทำให้ต้องสิ้นเปลืองวัตถุดิบเลย ของพวกนี้ล้วนมีราคาค่างวด ต่อให้นายจะขายตัวเองเป็นทาสก็ยังไม่พอให้ซื้อของพวกนี้!”เฟนด์ถอนหายใจออกเบา ๆ หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาเบื่อเกินกว่าจะอ้าปากพูดด้วยซ้ำ เขาตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อผู้ชายคนนั้นและทุกสิ่งที่จะออกมาจากปากเขา ถึงโต้ตอบไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2453
เกรย์สันหรี่ตาลงขณะที่เขามองเฟนด์ด้วยความโกรธเช่นกัน เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ดูเหมือนว่าวันนี้ นายจะมาที่นี่เพื่อหาเรื่องขายหน้าให้กับตัวเองเท่านั้น"หลังจากพูดจบเกรย์สันก็หันหลังกลับและเงียบไป เสียงความขัดแย้งหยุดลง และทุกคนรอบ ๆ ก็เริ่มกระซิบกระซาบกันผู้อาวุโสฮอร์สท์มองเฟนด์อย่างมีความหมาย ราวกับว่าเขามองเฟนด์ในมุมมองที่ต่างออกไป ทันใดนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็อยากรู้เรื่องของเฟนด์อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ในขณะนั้นเขาไม่อาจพูดอะไรออกมาได้เมื่อเขาเห็นว่าทุกคนได้จับกลุ่มกันเรียบร้อยแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็โบกมือแล้วพูดว่า "มากับฉัน!"ทุกคนติดตามผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปเป็นกลุ่ม ๆ ผู้อาวุโสฮอร์สท์เข้าไปในเรือวิญญาณ ภายในเรือเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังรีบร้อนพวกเขาเดินตามหลังผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปอย่างใกล้ชิด เดินลัดเลาะไปตามทางก่อนจะมาถึงห้องกว้างขวางในที่สุด ห้องกว้างขวางมากจนเรียกได้ว่าห้องโถงเลยทีเดียวทันทีที่พวกเขาก้าวเข้าไปในห้อง ทุกคนก็สามารถสัมผัสได้ถึงรังสีของโอสถที่หนาแน่นรอบ ๆ บรรยากาศ พื้นที่ในห้องนี้ใหญ่เกินพอสำหรับพวกเขาแปดสิบคนเฟนด์ประเมินสถานการณ์เล็กน้อย ห้องนี้ใหญ่พอที่จะรองรับคน
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2452
พวกเขาถาโถมข้อกล่าวหาและดูหมิ่นมามากเกินไป ถึงเขาจะไม่อยากโต้เถียงกับคนพวกนี้ แต่เขาก็ยังถูกบังคับให้ต้องเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้า ๆ อยู่วันยันค่ำเขามองเข้าไปในดวงตาของรูดี้ซึ่งเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ราวกับเขาเป็นเพียงแมลงในสายตาของรูดี้เฟนด์หัวเราะอย่างเย็นชา “แล้วนายได้ยินเสียงสุนัขที่เห่าดังที่สุดแล้วหรือยังล่ะ?”คำพูดเหล่านั้นสามารถเยาะเย้ยทุกคนที่นั่นได้สำเร็จ เขาเปรียบเทียบกิลเบิร์ตกับสุนัขและเย้ยหยันทุกคนที่ฟังสุนัขตัวนั้นเห่า มันทำให้การแสดงออกบนใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปกิลเบิร์ตเกือบจะลืมความโกรธของตัวเองไปแล้ว เขาไม่อยากจะเชื่ออะไรด้วยซ้ำว่าเฟนด์จะสามารถขจัดคำดูถูกดูแคลนทั้งหมดลงได้ แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้นกิลเบิร์ตหันกลับมาจ้องมองเฟนด์ด้วยใบหน้าแดงก่ำจากความโกรธเขาอยากจะตะโกนกลับแต่ถูกรองเหรัญญิกปรามไว้ "ดูเหมือนว่านายจะไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบแล้วสินะ!"ประโยคนั้นเพียงประโยคเดียวก็ทำให้กิลเบิร์ตไม่อาจพูดอะไรออกมาได้อีก กิลเบิร์ตตระหนักได้แล้วว่าเขาได้ทำให้รองเหรัญญิกขุ่นเคืองอย่างหนักหากเขายังคงยืนกรานที่จะต่อปากต่อคำกับเฟนด์ รองเหรัญญิกอาจจะดึงเขาออกไปจริง ๆ แล้วเขาจะ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2451
“สมองหมอนั่นจะต้องมีอะไรผิดปกติจริง ๆ นั่นแหละ เขาคิดจริง ๆ หรือว่าเขาอยู่ในระดับเดียวกับอีกสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขา แค่เพราะไปยืนอยู่กลุ่มเดียวกัน? นั่นน่าจะตลกมากเกินไปหน่อยนะ…”“ฉันนึกว่าการทดสอบจะเข้มงวดและจริงจังเสียอีก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้เห็นอะไรแบบนี้ ทำเอาฉันขำจนปวดท้องเลยล่ะ…”แอนดรูว์ขมวดคิ้วอย่างรู้สึกอับอาย รองเหรัญญิกโกรธจนตัวสั่นหลังจากได้ยินคำพูดของกิลเบิร์ต เขานึกอยากจะพุ่งตัวไปไปตบกิลเบิร์ตสักสองสามครั้งกิลเบิร์ตเพิกเฉยต่อชื่อเสียงของวิมานโอสถอย่างเห็นแก่ตัวที่สุด พวกเขาแทบอยากจะมุดดินหนี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นี่จะเป็นความอัปยศอดสูที่วิมานโอสถไม่อาจจำกัดทิ้งได้รองเหรัญญิกตะโกนออกไปว่า "หุบปากเดี๋ยวนี้! นายกำลังพูดเรื่องบ้าอะไร ถ้าไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบ ก็ไสหัวไปซะ!"รองเหรัญญิกโกรธมาก ขณะที่เขาพูดเช่นนั้น สีหน้าของเขาดูอดสูอย่างไม่น่าเชื่อ เขายังคิดจะฆ่ากิลเบิร์ตให้ตายเสียเดี๋ยวนี้ เมื่อถูกตำหนิเช่นนั้นก็ทำให้กิลเบิร์ตตระหนักได้ว่าเขาพูดผิดไปถึงกระนั้นก็ไม่มีทางที่เขาจะถอนคำพูดเหล่านั้นกลับคืนมา เขากระแอมเบา ๆ ก่อนที่จะรีบหันศีรษะไปซ้ายทีขวาที อย่างไม่กล้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2450
ไม่มีใครรู้ดีไปกว่ารองเหรัญญิกว่าโอสถระดับหกหมายถึงสิ่งใด ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา วิมานโอสถรับบัณฑิตมาจำนวนนับไม่ถ้วน แต่มีไม่มากนักที่จะได้กลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกจริง ๆคอนสแตนซ์ยิ้มอย่างมีความหมายขณะที่เขาเอ่ยถาม "รองเหรัญญิกคนนี้มีความสามารถหลากหลายจริง ๆ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวิมานโอสถจะมีอัจฉริยะกับเขาด้วย ผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย"ริมฝีปากของรองเหรัญญิกกระตุก เขาต้องการอธิบายตัวเอง แต่ถ้าเขาบอกว่าเฟนด์ไม่สามารถสกัดโอสถระดับหกได้ และมีเพียงพรสวรรค์ในการสร้างอักขระทางยาเท่านั้น มันคงจะกลายเป็นเรื่องตลกครั้งใหญ่ และทุกคนคงจะหัวเราะเยาะวิมานโอสถเป็นแน่แต่ถ้าเขายังคงดื้อรั้นต่อไป พอถึงเวลาต้องบ่มเพาะโอสถ เฟนด์ก็จะเปิดเผยความจริงข้อนั้นออกมา เมื่อนั้นความอัปยศอดสูก็จะยิ่งหนักข้อขึ้นเขาถึงกับมือสั่น ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้สึกเหมือนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้มาก่อน เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกกักขังอยู่ในกำแพงอีกสองด้าน ทุกคนคิดว่ารองเหรัญญิกกำลังวางแผนที่จะใช้ความเงียบเพื่อตอบคำถามเมื่อเห็นกับตาว่ารองเหรัญญิกไม่ตอบอะไรออกมาแต่ทว่าคอนสแตนซ์คล้ายกับจะไม่เ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2449
เฟนด์เป็นคนเดียวที่ยังคงยืนอยู่ ขณะนั้นเขาดูคล้ายกับกำลังลังเลและดูเหมือนกำลังรออะไรบางอย่างอยู่ ขณะที่รองเหรัญญิกพูดจบ ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็จ้องมองมาอย่างอยากรู้อยากเห็นแม้ว่าดวงตาของเขาจะดูเป็นประกายมากขนาดไหน แต่เฟนด์ก็ยังคงรู้สึกถึงความเฉียบคมภายใน ราวกับว่าเขาจะถูกตัดสิทธิ์หากเขาไม่ขยับริมฝีปากของเฟนด์กระตุกอย่างช่วยไม่ได้ เขารีรอต่อไปไม่ได้แล้ว จึงได้แต่เดินไปยังพื้นที่ที่เขาวางแผนไว้ก่อนหน้านี้ในตอนแรกเฟนด์ไม่ได้ดึงดูดความสนใจใครมากนัก เขาอาจจะเป็นคนสุดท้ายที่ปรากฏตัวขึ้น ไม่มีใครจำเขาได้ ต่อให้เขาจะมาจากวิมานโอสถ แต่นอกจากคนที่เคยพบเขาแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใครขณะที่เขาเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกต่อไป ทุกคนก็เริ่มจ้องมองไปที่เขา ใบหน้าของรองเหรัญญิกก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นบูดบึ้งเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าเฟนด์กำลังมุ่งหน้าไปทางใด“ผู้ชายคนนั้นคิดจะไปต่อหลังรูดี้หรือเปล่า? เขาคิดจะพิสูจน์ตัวเองด้วยการกลั่นโอสถระดับหกด้วยหรือ?”“ก็คงเป็นแบบนั้น เว้นแต่เขาจะเป็นคนโง่เง่าที่ไม่ทันได้ฟังกฎการตัดสินให้ดี ไม่งั้นคงไม่เดินไปแบบนั้นหรอก เขาเป็นใคร ทำไมฉันไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับเขาเลย
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2448
กิลเบิร์ตทำท่าราวกับกลืนแมลงวันเข้าไปสองสามตัว เขาคาดหวังว่ารองเหรัญญิกจะพูดคำเหล่านั้นกับเขาเสียอีก แต่กลับกลายเป็นว่ารองเหรัญญิกไม่ละสายตามามองเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียวรองเหรัญญิกฝากความหวังทั้งหมดไว้กับเฟนด์ราวกับว่ากิลเบิร์ตและแอนดรูว์มาที่นี่เพื่อเพิ่มจำนวนคนเท่านั้นแอนดรูว์มีสีหน้าขมขื่นเช่นกัน ในอดีตเขาขัดแย้งกับกิลเบิร์ตมามากมาย และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่อาจพัฒนาไปในทางที่ดีได้แต่ต้องขอบคุณเฟนด์ที่ทำให้เขาสามารถวางเฉยต่อความแค้นทั้งหมดที่เคยมีได้แอนดรูว์พูดด้วยใบหน้าที่มืดมน “รองเหรัญญิก ดูเหมือนคุณจะฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เฟนด์เลยนะ“แต่คุณก็น่าจะเตือนเฟนด์สักหน่อยว่าต่อให้เขาจะมีพรสวรรค์ค่อนข้างดี แต่ก็ไม่ควรหยิ่งผยองเกินไป”แอนดรูว์โกรธมากในขณะนั้นและอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะต้องเอ่ยคำดูแคลนที่สุดเช่นนั้นออกมากิลเบิร์ตกล่าวเสริมอย่างรีบร้อนทันที “แอนดรูว์พูดถูก แม้ว่าพรสวรรค์ของเฟนด์จะค่อนข้างดี แต่เขาก็ไม่ควรหยิ่งผยองนัก คำพูดพวกนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด”เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อถูกคนทั้งสองเหยียบย่ำ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเฟนด์ไม่ได้เอ่ยปากเลยสักคำ แล้วเขาจะเอาเวลา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2447
ในตอนแรก คอนสแตนซ์และซีนย์เพียงยืนเคียงข้างกันโดยไม่สนใจเรื่องนี้ พวกเขาต้องการปล่อยให้สถานการณ์ดำเนินต่อไปอย่างที่ควรจะเป็น แต่เมื่อว่าเกรย์สันและรูดี้เริ่มเถียงกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งสองคนก็ถูกบีบให้ต้องทำอะไรสักอย่างพวกเขาถูกบีบให้ต้องแยกรูดี้และเกรย์สันออกจากกัน นั่นก็เพราะ การทะเลาะกันของเด็ก ๆ ควรจะมีขีดจำกัด เพราะหากมันเกินขีดจำกัดไปแล้ว นั่นจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของพวกเขา นี่คือสิ่งที่รูดี้และเกรย์สันเองก็ไม่อยากเห็นเป็นเวลาเกือบสิบห้านาทีแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์นั่งบนเก้าอี้ ขณะมองดูการทะเลาะวิวาทและการพูดคุยกันอย่างเฉยเมย เมื่อหมดเวลาเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เสียงปรบมือดังขึ้นตอนที่เขาจะพูดว่า "เอาล่ะ หมดเวลาแล้ว ทุกคนต้องตัดสินใจได้แล้วว่าจะพิสูจน์ความสามารถของตัวเองยังไง”“ฉันไม่คิดว่าฉันจะต้องบอกอะไรพวกนายทุกอย่างหรอกนะ ตอนนี้ก็แยกออกเป็นกลุ่มเสีย ผู้ที่ต้องการรวมอักขระทางยาจะยืนอยู่ทางทิศตะวันออก“ผู้ที่ต้องการแยกแยะวัสดุสามารถยืนอยู่ตรงกลางได้เลย และหากจะพิสูจน์ตัวเองด้วยกันบ่มเพาะโอสถให้ไปยืนที่ทางทิศตะวันตก“ถึงอย่างนั้นฉันก็ต้องขอเตือนทุกคนก่อน หากทุกคนต้องการ
