“ฉ ฉันไม่รู้ว่าพี่อยู่ที่ไหน! พี่มาที่โรงเรียนเพื่อมาเยี่ยมฉันแค่ครั้งเดียว นอกจากนั้น เราติดต่อกันทางโทรศัพท์เท่านั้น!” นาตาชาร้องออกมา “งั้นโทรหาเธอ!” เจอรัลด์สั่ง เขาต้องพบ และจัดการกับซาเวียโดยเร็วที่สุด เธอทำให้เจอรัลด์ลำบากใจตลอดเวลา “ถ้าฉันทำอะไรผิดกับเธอ ก็แก้แค้นฉันสิ! ความผิดพลาดของเธอกำลังทำร้ายคนที่อยู่ใกล้ตัวฉัน” เจอรัลด์คิดกับตัวเอง เขาทนไม่ได้กับคนแบบนั้น ขณะที่นาตาชาเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ เธอยังคงส่งสัญญาณไปยังลูกน้องของเธอ และใช้สายตาเพื่อโค่นเจอรัลด์ และ เดรกกับไทสัน อย่างไรก็ตาม ไม่มีลูกน้องคนไหนกล้าแม้แต่จะเคลื่อนไหว พวกเขารู้ดีว่าคนของเจอรัลด์แข็งแกร่งแค่ไหน พวกเขาจึงไม่ทำอะไรเลย คนอย่างสกอร์เปียนส์เท่านั้นที่สามารถจัดการกับไทสัน และเดรกได้เมื่อเข้าใจว่าพวกเขาจะไม่ทำร้าย นาตาชาจึงทำได้เพียงมอบโทรศัพท์ของเธอให้เจอรัลด์ด้วยความพ่ายแพ้ เจอรัลด์เจอเบอร์ของซาเวียอย่างรวดเร็วและโทรหาเธอ ในไม่ช้าเขาก็พบว่าโทรศัพท์ของซาเวีย ถูกปิด “ทำไมโทรศัพท์เธอถึงปิดเครื่อง?” “ฉ ฉันจะไปรู้เหรอ?” “ถ้าเธอไม่จริ
ย้อนกลับไปในตอนนั้น เจอรัลด์รู้เรื่องเมอาเพียงเล็กน้อย เขารู้แค่ว่าเธอเป็นกัปตันทีม สิ่งเดียวที่เขารู้คือ เธอสนิทกับปู่ของเธอมาก และพ่อแม่ของเธอเป็นนักการเมือง ส่งผลให้เธอเติบโตขึ้นมาในสภาพแวดล้อมที่ค่อนข้างฟุ่มเฟือย เขารู้ด้วยว่าเธอและครอบครัวเป็นแค่ชาวบ้านธรรมดา แต่หลังจากการสอบปลายภาค ทุกคนก็ย้ายไปที่เมืองเมย์เบอร์รี่ แม้ว่าเจอรัลด์จะเก่งในการเรียนของเขา แต่เขาไม่เคยดีพอสำหรับเมอา เธอจะคุยกับเขาแค่ในฐานะกัปตันทุกครั้งที่พวกเขาเป็นตัวแทนของโรงเรียนไปแข่งขัน นอกนั้นไม่ได้สนิทกันเลย ในทางกลับกันเจอรัลด์มีความประทับใจในตัวเธอมาก เพราะเธอทั้งขยันและมีความสามารถ นอกจากนี้เธอยังสวยมาก และเธอก็มีรสนิยมดีด้วย สรุปสั้น ๆ คือ เธอเป็นเทพธิดาสำหรับเขาในอดีต ผู้ชายหลายคนพยายามที่จะผูกมิตรกับเธอ แต่เธอจะผูกมิตรกับผู้ที่มีความสามารถพิเศษของตัวเองเท่านั้น ความสามารถพิเศษดังกล่าว รวมถึงการมีฐานะร่ำรวย หรือมีครอบครัวที่มีอำนาจซึ่งมีภูมิหลังที่ดี คนปกติจะไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดกับเธอด้วยซ้ำ เรื่องนี้ทำให้เจอรัลด์ที่ผ่านมาพอใจมากที่ได้คุยกับเธอเพียงชั่วครู่ เจอรัลด์ไม่ลืมความรู้สึกนั้น ดัง
เธอชี้นิ้วให้เขาเข้ามาใกล้ ๆ เจอรัลด์ไม่อยากไปหาพวกเขาจริง ๆ หลังจากได้รับคำสั่งแบบนั้น สุดท้ายเขาไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป เขาไม่จำเป็นต้องฟังคำสั่งของเธออีกต่อไป เขาจำทุกอย่างที่เธอจะสั่งให้เขาทำเรื่องแบบนี้ในอดีตได้ “เจอรัลด์ นายย้ายกล่องน้ำแร่พวกนั้นเหรอยัง?” “เจอรัลด์ ไปช่วยคนอื่นยกกระเป๋าเดินทาง!” …บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไม เมอาถึงคุ้นเคยกับการสั่งเขาไปทั่ว สุดท้าย แม้ว่าเขาจะพูดไม่ออก แต่เขาพบว่าตัวเองกำลังเดินไปที่กลุ่ม “ฮ่าฮ่า! มันคือเรื่องจริง! เจอรัลด์ฟังเธอจริง ๆ!”“ราวกับว่าเขาไม่กล้า! เธอไม่เพียงเป็นกัปตันทีมของเขาในโรงเรียนมัธยมเท่านั้น ตอนนี้เธอยังเป็นตำรวจอีกด้วย! เจอรัลด์พูดติดตลกกับผู้หญิงคนอื่น“อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ ฉันได้ยินมาว่าคุณยังยากจนอยู่ คุณดื่มที่บาร์นี้ได้อย่างไร? รวยขึ้นเหรอเปล่า?” เมอาถาม เธออยากรู้เรื่องนี้ตั้งแต่แรกพบ "ฮะ? เจอรัลด์ยากจนเหรอ?” สาว ๆ ดูประหลาดใจเมื่อได้ยินแบบนั้น "ใช่ รู้ไหม? ย้อนกลับไปสมัยมัธยม เจอรัลด์เป็นที่รู้จักกันดีในเรื่องยากจน เขาเคยกินอาหารเพียงวันละมื้อ และบางครั้ง เขาก็ไม่สามารถจ่ายค่าเล่าเรียนได้ด้วยซ้ำ!
“หนึ่งในพวกเขาดูเหมือนจะเป็นเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของเขาอย่างแน่นอน ทำไมล่ะ?” ไทสันถาม “อืม จากที่ดูนะ พวกเขาจบการศึกษาทั้งจากวิทยาลัยตำรวจ และพวกเขาก็ได้รับการฝึกทางทหารมาอยู่บ้าง” เดรกกล่าว ขณะที่เขาสูดบุหรี่และพ่นออกมาสองสามครั้ง “พวกคุณทั้งคู่ไม่ธรรมดากันจริง ๆ …มันยอดเยี่ยมมากที่คุณรู้มากแค่ไหนเกี่ยวกับคน ๆ หนึ่งเพียงแค่มองพวกเขา เธอชื่อ เมอา และเธอจบการศึกษามาจากโรงเรียนตำรวจ ตอนนี้เธอเป็นส่วนหนึ่งของแผนกอาชญากรรมของกองกำลังตำรวจ และเธอก็ค่อนข้างทำได้ดีเลยทีเดียวกับงานของเธอ!” “อืม เนื่องจากว่าเธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นของคุณ พวกเราจะพูดแบบนี้แล้ว กันนะครับ เพื่อนคนนี้ของคุณ พร้อมกับเพื่อนร่วมงานของเธอ พวกเธออาจจะเจอปัญหาบางอย่างในคืนนี้ก็ได้ครับ!” ไทสันตอบ หลังจากได้รับคำชี้แจงที่เขาต้องการ “…ห๋า?” เจอรัลด์ตกตะลึง “เมื่อพวกเขารีบร้อนออกไปกันก่อนหน้านี้ ผมเห็นคนสองคนตามติดพวกเขาไปน่ะครับ พวกเขาทั้งคู่มีอาวุธติดอยู่ข้างตัว และพวกเขาก็มีกลิ่นอายฆาตกรรมกระจายออกมาพอ ๆ กัน ผมค่อนข้างมั่นใจว่าสองคนที่ติดตามเพื่อนร่วมชั้นของคุณไปก็เคยผ่านการฝึกทางทหารมาก่อน ถ้าในกรณีที่เลวร้ายที
จากนั้นทั้งสามคนก็มุ่งหน้าไปยังห้องน้ำกัน ขณะที่เมอากำลังล้างมือของเธอผ่านกระจกอยู่นั้น สายตาของเธอเหลือบไปเห็นผู้หญิงสองคนที่มีผมลอนยาวกำลังเดินมาทางเธอ สายตาของพวกเธอเย็นชา และดุร้ายพอ ๆ กัน ขณะที่เธอยังคงมองไปที่พวกเธอผ่านกระจกอยู่นั้น เธอก็รู้สึกได้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ “พวกคุณกำลังจะทำอะไร?” เมอาและคนหญิงสาวอีกสองคนถามขึ้นอย่างพร้อมเพรียงกัน เธอใช้เวลาชั่วครู่หนึ่ง แต่ทันใดนั้นทีน่าก็อุทานขึ้นมา “ห๋า? นายสองคนเป็นผู้ชายที่แต่งตัวเป็นผู้หญิงไม่ใช่เหรอ? เมอา ดูสิ! พวกเขามีลูกกระเดือกบนลำคอด้วย!” “หึ เธอค่อนข้างฉลาดนะ! แต่มันสายเกินไปแล้วสำหรับเรื่องนั้นอยู่ดี! พวกเรามาที่นี่เพื่อจะฆ่าเธอไง!” ผู้ชายสองคนนั้นยิ้มเยาะ ขณะที่พวกเขาแต่ละคนดึงปืนพกที่ติดอุปกรณ์เก็บเสียงไว้กับพวกมันออกมา พวกเขาทั้งคู่เล็งไปที่เลอา “อ่าา!” เนื่องจากว่าหญิงสาวอีกสองคนเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจที่เพิ่งรับเข้ามาใหม่เท่านั้น พวกเธอทั้งคู่จึงหวาดกลัวจนขาดไหวพริบในสถานการณ์เป็นตายเช่นนี้ เมอาเองก็เหงื่อแตกไปด้วยความกลัว และในขณะนั้นเองที่เธอนึกถึงเจอรัลด์ที่เตือนเธอก่อนหน้านี้ เกี่ยวกับที่ว่าเธ
เมื่อเมอาได้ยินชื่อของเดรกและไทสัน ใบหน้าของเธอจึงเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้นทันที “เมอา เธอเคยเจอใครที่มีอำนาจมากขนาดนั้นเพื่อช่วยเหลือเธอหรือเปล่า? ตอนแรกพวกเราแปลกใจกันเมื่อพวกเราได้รับสายจาก 911 แต่ดูเหมือนว่าใครบางคนจะรู้ล่วงหน้าอยู่แล้วว่าเหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้น พวกเขาจึงเข้ามาช่วยเหลือเธอไง!” หัวหน้าทีมกล่าว “ห๋า? ฉัน…ไม่คิดว่าฉันเคยพบปะใครที่จะมีคุณสมบัติเหมาะสมนะคะ…ฉันได้พบปะกับเจอรัลด์เท่านั้น…?” แต่นั่นคงเป็นไปไม่ได้ ใช่ไหม? ทำไมเจอรัลด์ถึงจะรู้จักคนมีอำนาจเช่นนี้ได้ล่ะ? เมื่อคิดย้อนกลับไป เจอรัลด์ก็ตระหนักได้ถึงภัยคุกคามนี้ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ยังเตือนเธอเกี่ยวกับพวกเขาล่างหน้าด้วยซ้ำไป! ‘เจอรัลด์ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่!’ เมอาคิดกับตัวเอง ย้ายกลับมาที่เจอรัลด์… ในขณะที่ไทสันได้ปราบอาชญากรสองคนนั้น ตัวเจอรัลด์เองก็ไม่ได้อยู่ในที่เกิดเหตุ ท้ายที่สุดแล้ว นี่ก็เป็นเพียงเหตุเล็กน้อยเท่านั้น เขาจะไม่บังเอิญไปพบกับเมอาอีกครั้งหรอกใช่ไหม? สำหรับตอนนี้ เขาจะเน้นความกังวลไปที่เรื่องของ ซาเวีย ยอร์คให้มากขึ้น ตอนเที่ยง เจอรัลด์มาถึงมหาวิทยาลัย และในขณะที่เขามาถึงตรงท
ในขณะที่เจอรัลด์กำลังเดินอยู่ข้างกีย่า โทรศัพท์ของเขาก็เริ่มดังขึ้นมา เป็นสายเรียกเข้าจากแซค “คุณเจอรัลด์ ในคืนนี้จะมีงานเลี้ยงคนดัง และผมหวังว่าคุณจะเข้าร่วม เนื่องจากว่าปรมาจารย์ผู้ประเมินทรัพย์สมบัติจากทางใต้ก็จะเข้าร่วมด้วย คุณสามารถให้เขาประเมินจี้หยกได้เมื่อคุณได้พบกับเขา คนดังสองสามคนจากเมย์เบอร์รี่ก็จะเข้าร่วมด้วยเช่นกันนะครับ” แซคก็ยังคงช่วยเหลือเจอรัลด์แกะรอยหาซาเวียอยู่ เขาได้พูดถึงงานเลี้ยงคนดังเมื่อไม่กี่วันก่อนด้วยเหมือนกัน งานเลี้ยงคนดังนี้เป็นงานประจำปี และเหล่าคนดังจากทุกชนชั้นของสังคม เศรษฐกิจ และเชื้อชาติทุกประเภทปกติก็จะมาปรากฏตัวกัน เนื่องจากว่ามันคงจะดูไม่ดีในส่วนของเจอรัลด์ถ้าเขาปฏิเสธที่เข้าร่วม เจอรัลด์จึงตกลงที่จะไป เมื่อช่วงค่ำมาถึง เจอรัลด์ก็มาถึง ด้วยกันกับโยเอลและเอเดน ที่งานเลี้ยงซึ่งถูกจัดขึ้นที่คฤหาสน์เมาน์เทนวิว อย่างที่คาดไว้ สถานที่จัดงานนั้นแออัดไปด้วยผู้คน คฤหาสน์หลังใหญ่นี้ปกติใช้เพื่องานสังสรรค์ต่าง ๆ รองมาจากเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ เจ้าของคฤหาสน์เมาน์เทนวิว คือ วอลเลซ ควินเนนส์ ชายวัยกลางคนในช่วงอายุสี่สิบปีที่เจอรัลด์เคย
ในขณะนั้น คนดังหลายคนสังเกตเห็นว่าที่นั่งหลักยังคงว่างอยู่ และเมื่อได้ยินคำพูดของวอลเลซก็ยิ่งทำให้พวกเขาช็อกกว่าเดิมอีก “เกิดอะไรขึ้นกัน?” “อืม คุณคลอฟอร์ดกำลังจะนั่งตรงที่นั่งหลัก แต่วอลเลซไม่ให้เขานั่งน่ะสิ!” “อะไรนะ? เขากล้าทำแบบนั้นได้ยังไงกัน? ที่นั่งตรงนั้นมักจะเป็นของคุณหนูคลอฟอร์ดเสมอในปีก่อน ๆ ตั้งแต่เธอเป็นซีอีโอ ในฐานะที่เป็นน้องชายของเธอ คุณคลอฟอร์ดก็ควรรับช่วงฐานันดรของเธอต่อโดยชอบธรรมสิ แล้วทำไมวอลเลซถึงบ้าทำเป็นอาจหาญขนาดนั้นล่ะ?” “ฮึ่ม ใครจะไปรู้ล่ะ? คุณหนูคลอฟอร์ดต้องรู้สึกอับอายแน่ตอนนี้!” ขณะที่ฝูงชนยังคงซุบซิบต่อไป บางอย่างก็กำลังเกิดขึ้นอยู่ด้านนอก รถโรลส์ รอยซ์ แฟนธอมแปดคันมาถึงตรงทางเข้าคฤหาสน์แล้ว และทันทีทันใดหลังจากที่พวกมันมาจอด บอดี้การ์ดมากกว่าสิบคนที่สวมชุดสูทก็ลงมาจากรถกันก่อนที่จะจัดเรียงเป็นสองแถวกันอย่างรวดเร็ว ไม่นานทางเข้าที่ยิ่งใหญ่ก็ดึงดูดความสนใจของผู้คนกัน และแม้แต่เจอรัลด์ก็ยังถูกบังคับให้มองออกไปนอกคฤหาสน์ คนขับรถของรถคันหลักลงจากรถมาและเปิดประตูรถรถโรลส์ รอยซ์ แฟนธอมให้อย่างเคารพ ชายหนุ่มร่ำรวยที่แต่งกายในชุดสูท ก้าวออกมาพร้อ