“อ๊ากกก!”เสียงกรี๊ดร้องที่น่ากลัวดังก้องไปทั่วทั้งโรงแรม นี่ต้องเป็นครั้งสุดท้ายที่ผู้ชายคนนั้นจะได้กรีดร้องด้วยลักษณะที่ดังและทรงพลังเช่นนี้อย่างแน่นอนใช่ มันจะเป็นครั้งสุดท้ายสำหรับผู้ชายคนนี้อย่างแน่นอน!หลังจากนั้น….แคสแซนดร้าก็คว้ากระเป๋าของเธอก่อนที่เธอจะเดินออกจากห้องพักของโรงแรมมีบอดี้การ์ดที่กำลังยืนเรียงแถวกันอย่างเรียบร้อยอยู่ทั้งสองข้างของทางเดินโรงแรมในเวลานี้ตอนนี้แคสแซนดร่าตาพล่าไปแล้วด้วยความตื่นเต้นเธอยังทำบ้าบิ่นด้วยซ้ำหลังจากได้รับการช่วยเหลือ นี่มันรู้สึกดีมากจริง ๆ!เมื่อเธอแก้เผ็ดเดสมอนด์ไปเมื่อครู่ เขาก็ไม่แม้แต่จะกล้าขัดขืนเลยด้วยซ้ำ เขาเพียงยอมให้เธอช็อตไฟฟ้าเขาโดยตรงนอกจากนี้ หลังจากออกมาจากห้องพักโรงแรม ก็มีบอดี้การ์ดกำลังยืนอยู่ที่นั่นสองแถวเพียงเพื่อรอเธออย่างเคารพนี่มันยอดเยี่ยมมากเกินไปแล้ว!นี่คือความรู้สึกที่เหมือนกับมีใครบางคนคอยค้ำจุนและสนับสนุนช่วยเหลือเธอใช่หรือเปล่า? นี่คือความรู้สึกที่เหมือนกับได้อยู่กับผู้ชายธรรมดาใช่ไหม?ความรุ่งโรจน์ ความปลอดภัยคนธรรมดาไหน ๆ ก็ไม่สามารถเทียบกับเขาได้เลย!“คุณแคสแซนดร้า เชิญขึ้นรถครับ!” ทั
เธอตัดสินใจไม่ขับรถของตัวเอง!เธอรู้สึกรังเกียจมัน!“โอ้ย!” มีบางอย่างทำให้แคสแซนดร้ารู้สึกเจ็บตอนที่เธอพยายามจะลงจากรถ“นี่คืออะไรในรถของคุณ? มันเจ็บ!” แคสแซดร้าบ่นเธอหยิบบางอย่างขึ้นมาจากที่นั่งด้านล่างเธอและมันคือแบตเตอรี่สำรอง!“ทำไมถึงมีแบตเตอรี่สำรองสกปรกในรถหรูเช่นนี้ด้วย? ทิ้งมันไปได้แล้ว!” แคสแซนดร้ากราดเกรี้ยวกับมันมากจนเธอแทบจะลืมเกี่ยวกับภาพลักษณ์ของเธอที่เป็นหญิงสาวที่น่ารักไป เธอหยิบแบตเตอรี่สำรองอันนั้นขึ้นมาและเธอกำลังจะปามันลงถังขยะแต่ก็ยั้งมือไว้“นี่มันของฉันไม่ใช่เหรอ?” แคสแซนดร้าดูมันใกล้ ๆ และตระหนักได้ว่ามันคือแบตเตอรี่สำรองหนึ่งร้อยดอลลาร์ที่เธอได้ซื้อเมื่อไม่นานมานี้! เธอมั่นใจมากว่ามันเป็นแบตเตอรี่สำรองของเธอเพราะมีรูปของเธอติดบนนั้นด้วยแคสแซนดร้าไม่แม้แต่จะคิดเป็นอย่างอื่นได้เมื่อเธอเห็นรูปของเธอ ปกติเธอจะวางแบตเตอรี่สำรองของเธอไว้ในรถของเธอแต่เจอรัลด์ต้องการจะใช้แบตเตอรี่สำรองและเธอจึงให้เขายืมมันแบตเตอรี่สำรองนี้มาอยู่ในรถโรลส์-รอยซ์ได้อย่างไรกัน? เธอทิ้งมันไว้ในนี้โดยไม่ตั้งใจหรือเปล่า? แต่มันเป็นไปไม่ได้! วันนี้เธอไม่แม้แต่จะได้ไปที่ไหนใกล้ ๆ เ
มันไม่ถูก!แคสแซนดร้าคิดได้ว่าได้ว่าสิ่งที่ฟลินท์พูดนั้นมันเป็นไปไม่ได้ เขาพูดว่าเขาต้องการจะรู้ว่าเธอมีลักษณะหน้าตาเป็นอย่างไรแต่เขามีวีธีอื่นอีกมากมาย ในความเป็นจริงมันจำเป็นสำหรับเขาที่จะรู้ให้ได้ว่าเธอหน้าตาเป็นยังไงจริง ๆ เหรอ?แคสแซนดร้ารู้กระบวนการทั้งหมดว่าฟลินท์ช่วยเหลือเธอได้อย่างไร เธอรู้ว่าฟลินท์รู้ว่าเธออยู่ที่ไหนผ่านทางลูกน้องของเขาเองและเขาก็ตรงมาที่ห้องเพื่อช่วยเหลือเธอดังนั้นแล้วทำไมเขาต้องหาว่าเธอหน้าตาเป็นอย่างไรด้วยล่ะ?นอกจากนี้ ผู้ชายธรรมดารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร? ผู้ชายธรรมดาไม่ชอบสถานที่แบบนั้นและเขา ๆ เดียวที่รู้เกี่ยวกับตำแหน่งของเธอก็คือเจอรัลด์!นี่มันอะไรเนี่ย!แคสแซนดร้าไม่สามารถสงบลงได้ นั่นหมายความว่าเจอรัลด์คือผู้ชายธรรมดางั้นเหรอ?แคสแซนดร้าหัวเราะมันจะเป็นไปได้อย่างไร!เธอกำลังคิดอะไรอยู่? ต้องมีเรื่องเข้าใจผิดบางอย่างที่นี่แน่ แคสแซนดร้าจะทำให้มันกระจ่างจากเจอรัลด์อีกครั้งในวันพรุ่งนี้ในที่สุดแคสแซนดร้าก็สงบสติอารมณ์ลงได้ และปล่อยวางเรื่องนั้นไปชั่วคราววันต่อมาเป็นวันเสาร์ เจอรัลด์จึงตื่นสายกว่าปกติ เขานอนตื่นสายจนกระทั่งโทรศัพท์ของเขาไ
ปัจจุบันเจอรัลด์จะพยายามให้ดีที่สุดเพื่อหลีกเลี่ยงความคิดเช่นนี้ไม่ได้จะอะไรนะแต่ทั้งหมดนี้ก็เพื่อมีล่า นับตั้งแต่ที่เขาตัดสินใจจะเดทกับมีล่า เขาต้องคิดเกี่ยวกับเธอในทุก ๆ การตัดสินใจที่เขาทำแต่เอเลน่าก็เริ่มร้องไห้ในปลายสายอีกด้านหนึ่งของการโทร“โอเค...เจอรัลด์ ฉันเข้าใจว่าคุณหมายถึงอะไร ฉันจะให้คุณทำมากมายขนาดนั้นเพื่อฉันได้อย่างไร? เพียงเพราะป้าของฉันได้บอกญาติของฉันเกี่ยวกับคุณ และพวกเขาต่างก็ต้องการจะพบกับคุณจริง ๆ! ไม่เป็นไรค่ะ ฉันแค่จะบอกพวกเขาว่าคุณไม่ใช่แฟนของฉัน และฉันไม่สมควรได้เป็นเป็นของคุณ...ฉันไม่ควรรบกวนคุณด้วยเหมือนกัน!” เอเลน่าพูดขณะที่เธอสะอึกสะอื้นเจอรัลด์ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เขาไม่มีวันทนเห็นผู้หญิงกำลังร้องไห้ต่อหน้าของเขาได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันเป็นเพราะเขาเองเจอรัลด์ถอนหายใจและพูดขึ้นว่า “หยุดร้องเถอะ ผมจะทำก็ได้ ส่งตำแหน่งมาให้ผมและผมจะไปพบคุณ!”“คุณดีที่สุดเลย เจอรัลด์! ฉันรักคุณมากเลย!” เอเลน่าหยุดร้องไห้ทันทีเจอรัลด์สัญญากับเอเลน่าเพื่อจะยุติเรื่องนี้เท่านั้น เพราะเขาเป็นคนที่ช่วยเหลือเธอตั้งแต่แรก เขาควรจะรับผิดชอบที่จะยุติเรื่องต่าง ๆ นี้กั
“หนูขอโทษจริง ๆ ค่ะที่มาช้า คุณป้า!”“ไม่ต้อง! ไม่เป็นไรหรอก ลูก!” แฮร์เรียตยิ้มให้เอเลน่าและจ้องไปที่เจอรัลด์ขณะที่กำลังตัดสินเขาจากหัวจรดเท้า“ยินดีที่ได้พบคุณทุกคนครับ!” เจอรัลด์กล่าวทักทายอย่างสุภาพ“นายต้องเป็นเจอรัลด์แน่!” แฮร์เรียตพูดขณะที่เธอกอดอก เธอมีความประทับใจแรกต่อเขาแล้วเขาแต่งตัวอย่างไม่เป็นทางการมาก แม้เขาจะดูดีแต่เธอก็บอกได้ว่าเขามาจากหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่ไม่มีเซนส์ทางแฟชั่น! แฮร์เรียตส่ายหัวของเธอ เธอจะไม่มีวันให้ใครบางคนเช่นเขามาเป็นลูกเขยของเธอแน่! เธอจะไม่เพียงแค่ดูถูกเขาแต่จะตบหน้าเขาหลาย ๆ ครั้งอีกด้วย!“สวัสดี!” แฮร์เรียตกล่าวทักทายเขากลับ“ฮ่า! ไม่ได้เจอนายมาระยะหนึ่งแล้ว นายก็ยังคงดูเหมือนเดิมเลยนะ!” รูบี้กล่าวขึ้นมาอย่างหยาบคายลูกพี่ลูกน้องคนอื่น ๆ เหล่านั้นก็หันกลับไปหาแฟนหนุ่มของพวกเธอและส่ายหัวให้พวกเขาลูกพี่ลูกน้องของพวกเธอหาใครบางคนแบบนั้นได้อย่างไร?เซนส์ทางแฟชั่นของเขานั้นแย่มาก!เจอรัลด์แค่ยิ้มเล็กน้อยดูเหมือนว่าแอมเบอร์ไม่ได้พูดอะไรตั้งแต่ที่เธอได้กลับไป! แม้ว่าเขาอยากจะให้เธอได้พูดบางอย่างกับครอบครัวของเธอจริง ๆ ก็ตาม!“รถพร้อมแล้วครับ
พวกเขาไม่สามารถหยุดพูดได้ และเจอรัลด์ก็เกือบจะปาเครื่องดื่มใส่พวกเขาเขาเห็นว่าเครื่องดื่มของพวกเขาจะหมดแล้ว เขาจึงตัดสินใจยืนขึ้นเพื่อจะไปเอาเครื่องดื่มให้พวกเขา “ผมจะไปเอาชานมเพิ่มดังนั้นพวกคุณจะได้คุยกันต่อ!”เจอรัลด์ลุกยืนขึ้นและจากไปทันทีหลังจากเจอรัลด์จากไป พี่น้องสองคนนั้น และลูกพี่ลูกน้องคนอื่นของเอเลน่าก็มาล้อมรอบเธอ พวกเธอเจอกันตลอดและก็สนิทกันมาก “เอเลน่า เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงเลือกเขาล่ะ!”“ใช่แล้ว พี่สาว! คน ๆ นี้ด้อยมากและมันไม่น่าเชื่อเลย!”“ใช่! คนแบบนี้ในโรงเรียนของเราจะไม่มีเพื่อนเลยนะ!”“พวกเธอทุกคนไม่ควรตัดสินคนจากรูปลักษณ์ภายนอกรู้ใช่ไหม เจอรัลด์เป็นคนที่ดีมาก เขาจริงใจและซื่อสัตย์แต่ที่สำคัญที่สุดเขามีความคิดที่ดี! สิ่งเหล่านี้คือลักษณะที่จะมองหาเมื่อจะเดทใครสักคนไม่ใช่หรือ?” เอเลน่ากำลังรู้สึกหมดหนทาง“เอเลน่า เธอไร้เดียงสามากเกินไป! เธอจะตระหนักได้เร็ว ๆ นี้ว่าเงินคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในอนาคต! แต่นี่ไม่ใช่ปัญหาเรื่องเงิน เอเลน่า แม้ว่าเขามีเงินอยู่เล็กน้อยแต่ผู้คนก็จะยังดูถูกเขาอยู่ดี! แค่เลิกกับเขาไปได้แล้ว โอเคไหม? ฉันจะแนะนำใครบางคนที่ดีกว่าให้เธอเอง!”
“ฉันรู้ ฉันรู้! มันเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่คนรวยสักพักหนึ่งแล้วเพราะลูกชายของตระกูลคลอฟอร์ดซื้อมันไว้ด้วยราคาแปดล้านดอลลาร์!”“งันมันอยู่ที่นี่สินะ! มันดูน่าทึ่งจัง!”“ยังไงซะ เอเลน่า เนื่องจากครอบครัวของหนูมีอะไรบางอย่างเกี่ยวข้องกับย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ หนูคิดว่าหนูจะสามารถพาพวกเราไปที่วิลล่าเพียงเพื่อชมดูสภาพแวดล้อมที่นั่นได้ไหม?”เหล่าคุณป้าต่างก็อิจฉามากเกี่ยวกับเรื่องนี้เอเลน่าหันไปมองเจอรัลด์ เขาไม่ได้ปฏิเสธพวกเขาและเธอจึงพยักหน้ากลับให้พวกเขาพวกเขาไปถึงที่หมายทันทีเมื่อไหร่ก็ตามที่เจอรัลด์ไม่ได้อยู่แถวนี้ก็จะมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอยู่ด้านนอก เพื่อหยุดผู้คนจากการที่จะเข้าไปด้านในพวกเขาเดินมาได้เพียงครึ่งทางเท่านั้น และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็อยู่ที่นั่นแล้ว เพื่อจะหยุดพวกเขาไม่ให้ขึ้นไป“พวกคุณมาทำอะไรกันที่นี่? นี่ไม่ใช่สถานที่ท่องเที่ยวนะครับ โปรดออกไปเดี๋ยวนี้ด้วย!” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยวัยกลางคนสองคนนั้นเข้มงวดจริง ๆ “พวกเราไม่ใช่นักท่องเที่ยว เข้าใจ? หญิงสาวที่น่ารักคนนี้ที่อยู่ที่นี่คือลูกสาวของคุณลาร์ซัน จากย่านการค้าเมย์เบอร์รี่! พวกเราไม
“ดูนายสิ! งานของนายก็คือการโดนดูถูกไง!” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหัวเราะขณะที่พวกเขาทำให้เขาอับอาย“คุณคลอฟอร์ดค่ะ!”ใครบางคนตะโกนขึ้นมาตอนนี้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรู้สึกประหม่ากัน พวกเขาหยุดหัวเราะเมื่อกี้เธอเรียกเขาว่าอะไรนะ?เจอรัลด์เหรอ?เจอรัลด์หันกลับไปมอง “ริต้า! รอนานมากแล้วนะ!”ริต้าเป็นดีไซน์เนอร์สำหรับวิลล่านี้ และในไม่ช้าเธอก็จะได้เป็นหัวหน้าคนใช้ที่วิลล่าด้วยเช่นกันนอกจากริต้าก็คือ ไนล่าและคนอื่น ๆ อีกสองสามคน พวกเขาทั้งหมดพบกันครั้งสุดท้ายเมื่อพวกเขาจัดการกับวิลล่า“สวัสดีตอนบ่ายค่ะ คุณคลอฟอร์ด!”พวกเธอเคยดูถูกเขาก่อนที่จะได้รู้ตัวตนของเขา หลังจากที่ได้รู้ว่าเขาควบคุมย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ทั้งหมด และเขาก็เป็นคนที่ไม่เรียกร้องความสนใจจริง ๆ พวกเธอต่างก็คิดว่าควรจะพยายามให้ดีที่สุดและหวังว่าพวกเธอจะสามารถแต่งงานกับเขาได้“พี่สาวของฉันได้ถามเกี่ยวกับคุณเมื่อวานนี้แต่ไม่ต้องกังวลนะคะ ฉันไม่ได้พูดอะไรไปแม้แต่คำเดียว!” ริต้ากล่าวเจอรัลด์เข้าเพราะหลังจากวันนั้น คาร่ากลับไปทานอาหารกันอีกครั้งและพวกเขาไม่ได้ส่วนลดอีกเป็นครั้งที่สองเขาต้องได้รับความสนใจจากค