เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1603
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1604
“ดูเหมือนว่าแกจะรับมือกับการโจมตีครั้งแรกของฉันได้ดีทีเดียว! ดีมาก! มาดูกันว่าแกจะรับมือการโจมตีครั้งต่อไปได้ไหม!” เฮนริกตะคอก ขณะที่เขาถอยหลังไปสองก้าว หลังจากนั้น เฮนริกก็โบกมือเล็กน้อยก่อนจะตะโกนว่า “หมัดเพลิงศักดิ์สิทธิ์!” ทันทีหลังจากนั้น กำปั้นขวาของเขาก็ลุกเป็นไฟ! เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ผู้นำของตระกูลควอเตอร์เมนจึงเริ่มพุ่งเข้าหาเจอรัลด์ทันที! เมื่อเห็นอย่างนั้น เจอรัลด์ก็ตะโกนอย่างรวดเร็ว “เกราะแห่งวิญญาณบรรพกาล!” เมื่อเขาเห็นเกราะที่เจอรัลด์เพิ่งยกขึ้นมาเพื่อป้องกันการโจมตีของเขา เฮนริกก็เย้ยหยันว่า “ยอมแพ้ซะเถอะ! ไม่มีทางที่แกจะหยุดการโจมตีครั้งนี้ได้!” เสี้ยววินาทีต่อมา เสียงระเบิดก็ดังสนั่น เมื่อหมัดเพลิงที่ลุกโชนปะทะเข้ากับเกราะของเจอรัลด์! เนื่องจากเปลวไฟสามารถทะลุชุดเกราะแห่งวิญญาณบรรพกาลของเจอรัลด์ได้ เจอรัลด์จึงรู้สึกเจ็บปวดจากผิวหนังของเขาที่ถูกไฟไหม้ในทันที! เขาไม่คิดว่าการโจมตีของเฮนริกจะทรงพลังถึงเพียงนี้! หากร่างกายของเจอรัลด์ไม่มีพลังลมปราณที่จำเป็นในปริมาณที่เพียงพอ เจอรัลด์รู้ดีว่าการโจมตีในลักษณะนี้สามารถทำให้เขากลายเป็นเถ้าถ่านได้อย่างง่ายดาย!
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1605
“…อาจารย์… ท่านอาจารย์ครับ ตื่นเถิด ได้โปรด…!” กระบี่หยกประสานพยายามปลุกเจอรัลด์ ก่อนหน้านี้เขาได้หลุดออกจากร่างของเจอรัลด์ และหลังจากนั่งสงบนิ่งอยู่ข้าง ๆ เด็กหนุ่มอยู่ชั่วขณะหนึ่ง กระบี่หยกประสานก็ตัดสินใจว่าอย่างน้อยเขาควรพยายามปลุกเจอรัลด์ให้ฟื้นคืนสติ เมื่อมองดูเด็กหนุ่มที่กำลังบาดเจ็บสาหัส และร่างกายที่เต็มไปด้วยรอยแผลเป็นของเขา กระบี่หยกประสานก็ได้แต่ถอนหายใจ เมื่อสัมผัสได้ถึงลมหลายใจที่แผ่วเบาของเจอรัลด์ แม้เกราะแห่งพลังลมปราณที่สำคัญของเจอรัลด์จะพังทลายไปแล้ว แต่ก็ถือว่ามันเป็นเรื่องมหัศจรรย์มากที่เจอรัลด์ยังมีชีวิตอยู่ หากไม่ใช่เพราะวิญญาณบรรพกาลอันทรงพลังในร่างกายของเขา เจอรัลด์คงตายไปนานแล้ว… ในขณะนั้นหูของกระบี่หยกประสานก็กระตุกเล็กน้อย หลังจากนั้นเขาก็กลับเข้าไปในร่างของเจอรัลด์อีกครั้งอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าจะมีคนอยู่ที่นี่! ไม่กี่วินาทีต่อมา กิ่งไม้หลายกิ่งก็เริ่มยื่นออกไปหาเจอรัลด์… เมื่อใบไม้จากกิ่งเหล่านั้นห่อหุ้มตัวของเขาหมดแล้ว พวกมันก็ค่อย ๆ ลากเขาเข้าไปในโพรงไม้… ประมาณหนึ่งวันต่อมา ในที่สุดดวงตาของเจอรัลด์ก็เปิดขึ้นอีกครั้ง… เมื่อพยายามลุกขึ้น เจอรั
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1606
"โอ้? ทำไมล่ะครับ?” เจอรัลด์ถามอย่างอยากรู้อยากเห็น “เรื่องมีอยู่ว่า เฮนริกยังฝึกฝนการโจมตีวิชาห้ามังกรอัคนีไม่สำเร็จ! เขายังขาดอยู่อีกขั้นตอนหนึ่ง! เพราะฉะนั้น เหตุผลเดียวที่ทำให้คุณได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ ก็เพราะเขาได้เข้าสู่อาณาจักรแห่งนักปราชญ์แล้ว! แม้ว่าฉันจะเห็นว่าคุณใกล้ถึงจุดสิ้นสุดของอาณาจักรรูนแล้ว แต่ฉันคงไม่ต้องเตือนคุณหรอกนะว่าราชาจักระระดับเก้า และพลังของผู้บรรลุอาณาจักรแห่งนักปราชญ์นั้นแตกต่างกันมากแค่ไหน!” วิญญาณแห่งต้นไม้อธิบาย “…ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่า… การโจมตีนั่นไม่ใช่สิ่งที่ทำร้ายผมใช่ไหมครับ? ที่ผมได้รับบาดเจ็บครั้งนี้ก็เพราะข้อแตกต่างเรื่องความแข็งแกร่งงั้นเหรอ?” เจอรัลด์ถามอย่างรวดเร็ว "ถูกต้อง! หากคุณยังสงสัย การได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีของห้ามังกรอัคนีที่ทรงพลังอย่างเต็ม ที่จะทำให้คุณกลายเป็นเพียงฝุ่นผง! ความจริงที่ว่าคุณยังคงมีลมหายใจอยู่ก็บ่งบอกอะไรได้หลายอย่าง!” วิญญาณแห่งต้นไม้ตอบ "…ผมเข้าใจแล้ว ถึงกระนั้น ดูเหมือนคุณจะรู้เรื่องการโจมตีและเรื่องของเฮนริกอยู่ไม่น้อย... ผมขอถามคุณหน่อยได้ไหมว่าคุณเป็นใครกันแน่...?” เจอรัลด์ถาม เขาสัมผัสได้ว่ามีบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1607
ด้วยความช่วยเหลือของโรมัน อาการบาดเจ็บของเจอรัลด์จึงหายเป็นปลิดทิ้งโดยใช้เวลาเพียงครึ่งวันเท่านั้น หลังจากนั้น โรมันไม่เพียงเริ่มถ่ายทอดทักษะห้ามังกรอัคนีให้กับเจอรัลด์เท่านั้น แต่วิญญาณแห่งต้นไม้ยังสอนศิลปะการต่อสู้อื่น ๆ อีกมากมายที่เขาได้เรียนรู้มาตลอดชีวิตให้กับเจอรัลด์อีกด้วย ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงเห็นด้วยกับเงื่อนไขของโรมัน มันเป็นที่แน่ชัดแล้วว่าสิ่งที่โรมันต้องการนั้นค่อนข้างตรงไปตรงมา และมันก็เป็นสิ่งที่เจอรัลด์วางแผนที่จะทำตั้งแต่แรกอยู่แล้ว กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ โรมันต้องการให้เจอรัลด์จบชีวิตของเฮนริก ไม่นานนักเจอรัลด์ก็สามารถควบคุมทักษะการโจมตีของห้ามังกรอัคนีได้อย่างสมบูรณ์ เนื่องจากความรู้ทั้งหมดถูกถ่ายทอดไปยังจิตของเขา เจอรัลด์จึงไม่จำเป็นต้องผ่านการฝึกอบรมใด ๆ เพื่อให้เกิดความเชี่ยวชาญในทักษะนี้ ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เขายังสามารถใช้ทักษะทั้งหมดที่โรมันได้ถ่ายทอดให้เขามาก่อนหน้านี้อีกด้วย! หลังจากที่โรมันได้ถ่ายทอดทักษะทั้งหมดของเขาให้เจอรัลดด์แล้ว เสียงของโรมันก็ดังขึ้นเป็นครั้งสุดท้ายในโพรงต้นไม้ “ฉันได้มอบทุกสิ่งที่ฉันรู้ให้กับคุณแล้ว เจอรัลด์! ตอนนี้ฉันปฏิบัติภ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1608
โนริพูดราวกับว่าเธอกลัวว่าเจอรัลด์จะกลับคำ เมื่อรู้สึกได้ เจอรัลด์ก็มองเธอด้วยสายตามุ่งมั่นก่อนจะพูดว่า “ไม่ต้องห่วง ผมเป็นคนที่รักษาคำพูดเสมอ! เพราะคนที่ชอบโกหกคือพวกที่ขี้ขลาดเท่านั้น!” หลังจากนั้น เจอรัลด์ก็จ้องมองพี่สาวของเขาและโนริสลับกันไปมา ก่อนจะพูดเสริมว่า “เอาล่ะ ยังมีบางอย่างที่ผมต้องสะสาง เพราะฉะนั้น ผมคงต้องขอให้คุณทั้งคู่รอผมอยู่ที่นี่ต่อไปอีกสักหน่อย ไม่ต้องห่วงนะ เมื่อผมกลับมา เราจะไปจากที่นี่พร้อมกัน! นอกจากนี้แล้ว อย่าออกไปไหนมาไหนโดยพลการ แต่หากจำเป็นต้องออกไป ก็ให้ติดต่อผมด้วยยันต์สื่อสาร พอผมได้รับสารแล้ว ผมจะรีบกลับมาทันที!” "…อะไรกัน? นี่เธอกำลังจะออกเดินทางอีกแล้วเหรอ เจอรัลด์? เธอจะไปไหน?” เจสสิก้าถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง หลังจากที่ตระหนักได้ว่าพวกเขาต้องแยกทางกันอีกครั้งหลังจากได้พบหน้ากันไม่นาน! “ไม่ต้องห่วงพี่สาว! ผมจะกลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน! มีปัญหาบางอย่างที่ผมต้องรีบกลับไปจัดการ!” เจอรัลด์ตอบ ในขณะที่เขามองลึกลงไปในดวงตาของเจสสิก้า เมื่อได้ยินเช่นนั้น พี่สาวของเขาก็พยักหน้า… เธอรู้ดีว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะพยายามเกลี้ยกล่อมน้องชายจอมดื้อของเธอ เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1609
แม้จะเห็นว่าเฮนริกกำลังโจมตีเขา แต่เจอรัลด์ก็แทบไม่มีท่าทีกังวลเลยด้วยซ้ำ ในการตอบสนอง เขาเพียงแค่ตะโกนว่า “การโจมตีแบบตัดกำลัง เปิดตัวกระบี่พิพากษา!” ในวินาทีที่ประโยคของเขาจบลง กระบี่หยกประสานก็ออกมาจากร่างของเจอรัลด์ก่อนที่จะกลายร่างเป็นดาบ! เมื่อดึงดาบออกจากฝัก แสงสีขาวสว่างวาบก็เจิดจ้า ตามมาด้วยเสียงตวัดดาบที่ดังก้องไปทั่วบริเวณ! ตอนนี้เฮนริกเริ่มรู้สึกหวาดกลัวมากขึ้น เขารีบใช้พลังลมปราณที่จำเป็นของเขาเพื่อรับมือกับการโจมตี! เมื่อมีเสียงระเบิดตามมา เฮนริกก็ตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าแม้ว่าเขาจะสามารถรับมือกับการโจมตีครั้งนี้ได้ แต่พลังของมันเพียงอย่างเดียวก็ยังทำให้เฮนริกกระเด็นไปกองอยู่กับพื้น! หลังจากนั้น เขาก็กระอักเลือดออกมาทันที... เฮนริกยังคงไอออกมาเป็นเลือด ขณะที่จ้องมองเจอรัลด์ด้วยความไม่เชื่อ จากนั้นเขาก็ตะโกนว่า “แก…! แก… รู้จักวิชากระบี่พิพากษาได้อย่างไร?!” เท่าที่เฮนริกรู้ มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เชี่ยวชาญเทคนิคนี้… และคน ๆ นั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากโรมัน ศิษย์พี่ของเขา! เทคนิคกระบี่พิพากษาถูกคิดค้นขึ้นโดยโรมันเอง มันเป็นอีกทักษะหนึ่งที่ศิษย์พี่ของเขาภาคภูมิใ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1610
หลังจากที่เจอรัลด์ประกาศเช่นนั้น เขาก็ส่งเสียงคำรามอย่างเกรี้ยวกราดเพื่อเรียกมังกรเพลิงห้าตัวออกมา มังกรแต่ละตัวส่องแสงสีทองเจิดจ้า! แต่ก็ยังไม่จบเพียงแค่นั้น ต่อจากนั้น มังกรทั้งห้าก็รวมร่างกันเพื่อก่อให้เกิดการระเบิดของไฟและแสงที่พุ่งออกไปทางเฮนริก! เฮนริกไม่สามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีได้ทัน เป็นผลให้เขากลายเป็นเถ้าธุลีทันทีที่เปลวไฟลุกท่วมร่างของเขา! แม้ว่าสมาชิกตระกูลควอเตอร์เมนที่เหลือจะรู้สึกหวาดกลัว แต่พวกเขาก็แทบไม่มีเวลาตอบโต้ เมื่อการโจมตีเริ่มมุ่งเป้าไปที่พวกเขาเช่นกัน! ไม่นานคฤหาสน์ทั้งหลังก็ลุกเป็นไฟ และสิ่งที่เหลืออยู่ของตระกูลควอเตอร์เมนก็มีเพียงเถ้าถ่านของพวกเขาเท่านั้น... นี่คือพลังที่แท้จริงของวิชาห้ามังกรอัคนีขั้นสุดท้าย… ทุกสิ่งที่อยู่ในระยะสามสิบฟุตจะต้องพังพินาศ! หลังจากที่สมาชิกตระกูลควอเตอร์เมนถูกกำจัดจนสิ้นซากแล้ว เจอรัลด์ก็เริ่มเดินทางออกจากเมืองบาริโอ้ทันที ในขณะที่เขาดีใจที่ได้ช่วยให้ความปรารถนาสุดท้ายของโรมันกลายเป็นความจริงขึ้นมาได้ แต่เจอรัลด์ก็ตระหนักดีว่า ไม่นานข่าวการทำลายล้างของตระกูลควอเตอร์เมนก็จะแพร่สะพัดไปทั่วจาเอลตรา ราวกับไฟป่าที่โหมกระ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1611
ในกลางดึกคืนนั้น ภายในคฤหาสน์ลับในยานัม ขณะที่เจอรัลด์และครอบครัวของเขารับประทานอาหารพร้อมทั้งพูดคุยกันอย่างเพลิดเพลิน แม้แต่โยเอล ซึ่งแม่ของเจอรัลด์ที่คอยสนับสนุนอยู่ก็พบว่าตัวเองยิ้มออกเพราะปลื้มปิติที่ได้กลับมาพบกันอีกครั้ง นานมากแล้วจริง ๆ จากครั้งสุดท้ายที่พวกเขาอยู่ด้วยกันแบบนี้... ถึงกระนั้น เจอรัลด์ก็ดูเหมือนจะไม่มีความสุขเท่าที่ควร ท้ายที่สุดแล้ว โยเอลผู้น่าสงสารก็ยังคงถูกควักลูกตาแถมลิ้นของเขาก็ขาด! ขาของพ่อแม่ใช้การไม่ได้แล้วด้วยเช่นกัน และสำหรับพี่สาวของเขา… เขานึกไม่ออกเลยว่าระหว่างที่เธอรอเขา เธอต้องประสบกับความทุกข์ทรมานมากมายเพียงใด… สำหรับเจอรัลด์แล้ว ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะเขาไม่ได้พยายามปกป้องครอบครัวอย่างเต็มที่ เมื่อคิดแบบนั้น เขาจึงโทษตัวเองที่ทำให้พวกเขาต้องทุกข์ทรมาน และความรู้สึกผิดทั้งหมดนั้นก็ทำให้ตัวเขารู้สึกไม่มีความสุขเอาเสียเลย... ถ้าเพียงแต่เขาระมัดระวังมากกว่านี้อีกสักนิด โยเอลจะสามารถใช้ชีวิตได้อย่างปกติ และสามารถมีความสุขเหมือนคนทั่วไปอย่างแน่นอน…โยเอลได้พยายามอย่างแข็งขันที่จะปกป้องครอบครัวของเขา และผลที่ตามมาก็คือการที่เขาลงเอยด้วยสภาพเช่นนี
บทล่าสุด
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
