“ดูเหมือนว่าแกจะรับมือกับการโจมตีครั้งแรกของฉันได้ดีทีเดียว! ดีมาก! มาดูกันว่าแกจะรับมือการโจมตีครั้งต่อไปได้ไหม!” เฮนริกตะคอก ขณะที่เขาถอยหลังไปสองก้าว หลังจากนั้น เฮนริกก็โบกมือเล็กน้อยก่อนจะตะโกนว่า “หมัดเพลิงศักดิ์สิทธิ์!” ทันทีหลังจากนั้น กำปั้นขวาของเขาก็ลุกเป็นไฟ! เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ผู้นำของตระกูลควอเตอร์เมนจึงเริ่มพุ่งเข้าหาเจอรัลด์ทันที! เมื่อเห็นอย่างนั้น เจอรัลด์ก็ตะโกนอย่างรวดเร็ว “เกราะแห่งวิญญาณบรรพกาล!” เมื่อเขาเห็นเกราะที่เจอรัลด์เพิ่งยกขึ้นมาเพื่อป้องกันการโจมตีของเขา เฮนริกก็เย้ยหยันว่า “ยอมแพ้ซะเถอะ! ไม่มีทางที่แกจะหยุดการโจมตีครั้งนี้ได้!” เสี้ยววินาทีต่อมา เสียงระเบิดก็ดังสนั่น เมื่อหมัดเพลิงที่ลุกโชนปะทะเข้ากับเกราะของเจอรัลด์! เนื่องจากเปลวไฟสามารถทะลุชุดเกราะแห่งวิญญาณบรรพกาลของเจอรัลด์ได้ เจอรัลด์จึงรู้สึกเจ็บปวดจากผิวหนังของเขาที่ถูกไฟไหม้ในทันที! เขาไม่คิดว่าการโจมตีของเฮนริกจะทรงพลังถึงเพียงนี้! หากร่างกายของเจอรัลด์ไม่มีพลังลมปราณที่จำเป็นในปริมาณที่เพียงพอ เจอรัลด์รู้ดีว่าการโจมตีในลักษณะนี้สามารถทำให้เขากลายเป็นเถ้าถ่านได้อย่างง่ายดาย!
“…อาจารย์… ท่านอาจารย์ครับ ตื่นเถิด ได้โปรด…!” กระบี่หยกประสานพยายามปลุกเจอรัลด์ ก่อนหน้านี้เขาได้หลุดออกจากร่างของเจอรัลด์ และหลังจากนั่งสงบนิ่งอยู่ข้าง ๆ เด็กหนุ่มอยู่ชั่วขณะหนึ่ง กระบี่หยกประสานก็ตัดสินใจว่าอย่างน้อยเขาควรพยายามปลุกเจอรัลด์ให้ฟื้นคืนสติ เมื่อมองดูเด็กหนุ่มที่กำลังบาดเจ็บสาหัส และร่างกายที่เต็มไปด้วยรอยแผลเป็นของเขา กระบี่หยกประสานก็ได้แต่ถอนหายใจ เมื่อสัมผัสได้ถึงลมหลายใจที่แผ่วเบาของเจอรัลด์ แม้เกราะแห่งพลังลมปราณที่สำคัญของเจอรัลด์จะพังทลายไปแล้ว แต่ก็ถือว่ามันเป็นเรื่องมหัศจรรย์มากที่เจอรัลด์ยังมีชีวิตอยู่ หากไม่ใช่เพราะวิญญาณบรรพกาลอันทรงพลังในร่างกายของเขา เจอรัลด์คงตายไปนานแล้ว… ในขณะนั้นหูของกระบี่หยกประสานก็กระตุกเล็กน้อย หลังจากนั้นเขาก็กลับเข้าไปในร่างของเจอรัลด์อีกครั้งอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าจะมีคนอยู่ที่นี่! ไม่กี่วินาทีต่อมา กิ่งไม้หลายกิ่งก็เริ่มยื่นออกไปหาเจอรัลด์… เมื่อใบไม้จากกิ่งเหล่านั้นห่อหุ้มตัวของเขาหมดแล้ว พวกมันก็ค่อย ๆ ลากเขาเข้าไปในโพรงไม้… ประมาณหนึ่งวันต่อมา ในที่สุดดวงตาของเจอรัลด์ก็เปิดขึ้นอีกครั้ง… เมื่อพยายามลุกขึ้น เจอรั
"โอ้? ทำไมล่ะครับ?” เจอรัลด์ถามอย่างอยากรู้อยากเห็น “เรื่องมีอยู่ว่า เฮนริกยังฝึกฝนการโจมตีวิชาห้ามังกรอัคนีไม่สำเร็จ! เขายังขาดอยู่อีกขั้นตอนหนึ่ง! เพราะฉะนั้น เหตุผลเดียวที่ทำให้คุณได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ ก็เพราะเขาได้เข้าสู่อาณาจักรแห่งนักปราชญ์แล้ว! แม้ว่าฉันจะเห็นว่าคุณใกล้ถึงจุดสิ้นสุดของอาณาจักรรูนแล้ว แต่ฉันคงไม่ต้องเตือนคุณหรอกนะว่าราชาจักระระดับเก้า และพลังของผู้บรรลุอาณาจักรแห่งนักปราชญ์นั้นแตกต่างกันมากแค่ไหน!” วิญญาณแห่งต้นไม้อธิบาย “…ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่า… การโจมตีนั่นไม่ใช่สิ่งที่ทำร้ายผมใช่ไหมครับ? ที่ผมได้รับบาดเจ็บครั้งนี้ก็เพราะข้อแตกต่างเรื่องความแข็งแกร่งงั้นเหรอ?” เจอรัลด์ถามอย่างรวดเร็ว "ถูกต้อง! หากคุณยังสงสัย การได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีของห้ามังกรอัคนีที่ทรงพลังอย่างเต็ม ที่จะทำให้คุณกลายเป็นเพียงฝุ่นผง! ความจริงที่ว่าคุณยังคงมีลมหายใจอยู่ก็บ่งบอกอะไรได้หลายอย่าง!” วิญญาณแห่งต้นไม้ตอบ "…ผมเข้าใจแล้ว ถึงกระนั้น ดูเหมือนคุณจะรู้เรื่องการโจมตีและเรื่องของเฮนริกอยู่ไม่น้อย... ผมขอถามคุณหน่อยได้ไหมว่าคุณเป็นใครกันแน่...?” เจอรัลด์ถาม เขาสัมผัสได้ว่ามีบ
ด้วยความช่วยเหลือของโรมัน อาการบาดเจ็บของเจอรัลด์จึงหายเป็นปลิดทิ้งโดยใช้เวลาเพียงครึ่งวันเท่านั้น หลังจากนั้น โรมันไม่เพียงเริ่มถ่ายทอดทักษะห้ามังกรอัคนีให้กับเจอรัลด์เท่านั้น แต่วิญญาณแห่งต้นไม้ยังสอนศิลปะการต่อสู้อื่น ๆ อีกมากมายที่เขาได้เรียนรู้มาตลอดชีวิตให้กับเจอรัลด์อีกด้วย ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงเห็นด้วยกับเงื่อนไขของโรมัน มันเป็นที่แน่ชัดแล้วว่าสิ่งที่โรมันต้องการนั้นค่อนข้างตรงไปตรงมา และมันก็เป็นสิ่งที่เจอรัลด์วางแผนที่จะทำตั้งแต่แรกอยู่แล้ว กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ โรมันต้องการให้เจอรัลด์จบชีวิตของเฮนริก ไม่นานนักเจอรัลด์ก็สามารถควบคุมทักษะการโจมตีของห้ามังกรอัคนีได้อย่างสมบูรณ์ เนื่องจากความรู้ทั้งหมดถูกถ่ายทอดไปยังจิตของเขา เจอรัลด์จึงไม่จำเป็นต้องผ่านการฝึกอบรมใด ๆ เพื่อให้เกิดความเชี่ยวชาญในทักษะนี้ ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เขายังสามารถใช้ทักษะทั้งหมดที่โรมันได้ถ่ายทอดให้เขามาก่อนหน้านี้อีกด้วย! หลังจากที่โรมันได้ถ่ายทอดทักษะทั้งหมดของเขาให้เจอรัลดด์แล้ว เสียงของโรมันก็ดังขึ้นเป็นครั้งสุดท้ายในโพรงต้นไม้ “ฉันได้มอบทุกสิ่งที่ฉันรู้ให้กับคุณแล้ว เจอรัลด์! ตอนนี้ฉันปฏิบัติภ
โนริพูดราวกับว่าเธอกลัวว่าเจอรัลด์จะกลับคำ เมื่อรู้สึกได้ เจอรัลด์ก็มองเธอด้วยสายตามุ่งมั่นก่อนจะพูดว่า “ไม่ต้องห่วง ผมเป็นคนที่รักษาคำพูดเสมอ! เพราะคนที่ชอบโกหกคือพวกที่ขี้ขลาดเท่านั้น!” หลังจากนั้น เจอรัลด์ก็จ้องมองพี่สาวของเขาและโนริสลับกันไปมา ก่อนจะพูดเสริมว่า “เอาล่ะ ยังมีบางอย่างที่ผมต้องสะสาง เพราะฉะนั้น ผมคงต้องขอให้คุณทั้งคู่รอผมอยู่ที่นี่ต่อไปอีกสักหน่อย ไม่ต้องห่วงนะ เมื่อผมกลับมา เราจะไปจากที่นี่พร้อมกัน! นอกจากนี้แล้ว อย่าออกไปไหนมาไหนโดยพลการ แต่หากจำเป็นต้องออกไป ก็ให้ติดต่อผมด้วยยันต์สื่อสาร พอผมได้รับสารแล้ว ผมจะรีบกลับมาทันที!” "…อะไรกัน? นี่เธอกำลังจะออกเดินทางอีกแล้วเหรอ เจอรัลด์? เธอจะไปไหน?” เจสสิก้าถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง หลังจากที่ตระหนักได้ว่าพวกเขาต้องแยกทางกันอีกครั้งหลังจากได้พบหน้ากันไม่นาน! “ไม่ต้องห่วงพี่สาว! ผมจะกลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน! มีปัญหาบางอย่างที่ผมต้องรีบกลับไปจัดการ!” เจอรัลด์ตอบ ในขณะที่เขามองลึกลงไปในดวงตาของเจสสิก้า เมื่อได้ยินเช่นนั้น พี่สาวของเขาก็พยักหน้า… เธอรู้ดีว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะพยายามเกลี้ยกล่อมน้องชายจอมดื้อของเธอ เ
แม้จะเห็นว่าเฮนริกกำลังโจมตีเขา แต่เจอรัลด์ก็แทบไม่มีท่าทีกังวลเลยด้วยซ้ำ ในการตอบสนอง เขาเพียงแค่ตะโกนว่า “การโจมตีแบบตัดกำลัง เปิดตัวกระบี่พิพากษา!” ในวินาทีที่ประโยคของเขาจบลง กระบี่หยกประสานก็ออกมาจากร่างของเจอรัลด์ก่อนที่จะกลายร่างเป็นดาบ! เมื่อดึงดาบออกจากฝัก แสงสีขาวสว่างวาบก็เจิดจ้า ตามมาด้วยเสียงตวัดดาบที่ดังก้องไปทั่วบริเวณ! ตอนนี้เฮนริกเริ่มรู้สึกหวาดกลัวมากขึ้น เขารีบใช้พลังลมปราณที่จำเป็นของเขาเพื่อรับมือกับการโจมตี! เมื่อมีเสียงระเบิดตามมา เฮนริกก็ตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าแม้ว่าเขาจะสามารถรับมือกับการโจมตีครั้งนี้ได้ แต่พลังของมันเพียงอย่างเดียวก็ยังทำให้เฮนริกกระเด็นไปกองอยู่กับพื้น! หลังจากนั้น เขาก็กระอักเลือดออกมาทันที... เฮนริกยังคงไอออกมาเป็นเลือด ขณะที่จ้องมองเจอรัลด์ด้วยความไม่เชื่อ จากนั้นเขาก็ตะโกนว่า “แก…! แก… รู้จักวิชากระบี่พิพากษาได้อย่างไร?!” เท่าที่เฮนริกรู้ มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เชี่ยวชาญเทคนิคนี้… และคน ๆ นั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากโรมัน ศิษย์พี่ของเขา! เทคนิคกระบี่พิพากษาถูกคิดค้นขึ้นโดยโรมันเอง มันเป็นอีกทักษะหนึ่งที่ศิษย์พี่ของเขาภาคภูมิใ
หลังจากที่เจอรัลด์ประกาศเช่นนั้น เขาก็ส่งเสียงคำรามอย่างเกรี้ยวกราดเพื่อเรียกมังกรเพลิงห้าตัวออกมา มังกรแต่ละตัวส่องแสงสีทองเจิดจ้า! แต่ก็ยังไม่จบเพียงแค่นั้น ต่อจากนั้น มังกรทั้งห้าก็รวมร่างกันเพื่อก่อให้เกิดการระเบิดของไฟและแสงที่พุ่งออกไปทางเฮนริก! เฮนริกไม่สามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีได้ทัน เป็นผลให้เขากลายเป็นเถ้าธุลีทันทีที่เปลวไฟลุกท่วมร่างของเขา! แม้ว่าสมาชิกตระกูลควอเตอร์เมนที่เหลือจะรู้สึกหวาดกลัว แต่พวกเขาก็แทบไม่มีเวลาตอบโต้ เมื่อการโจมตีเริ่มมุ่งเป้าไปที่พวกเขาเช่นกัน! ไม่นานคฤหาสน์ทั้งหลังก็ลุกเป็นไฟ และสิ่งที่เหลืออยู่ของตระกูลควอเตอร์เมนก็มีเพียงเถ้าถ่านของพวกเขาเท่านั้น... นี่คือพลังที่แท้จริงของวิชาห้ามังกรอัคนีขั้นสุดท้าย… ทุกสิ่งที่อยู่ในระยะสามสิบฟุตจะต้องพังพินาศ! หลังจากที่สมาชิกตระกูลควอเตอร์เมนถูกกำจัดจนสิ้นซากแล้ว เจอรัลด์ก็เริ่มเดินทางออกจากเมืองบาริโอ้ทันที ในขณะที่เขาดีใจที่ได้ช่วยให้ความปรารถนาสุดท้ายของโรมันกลายเป็นความจริงขึ้นมาได้ แต่เจอรัลด์ก็ตระหนักดีว่า ไม่นานข่าวการทำลายล้างของตระกูลควอเตอร์เมนก็จะแพร่สะพัดไปทั่วจาเอลตรา ราวกับไฟป่าที่โหมกระ
ในกลางดึกคืนนั้น ภายในคฤหาสน์ลับในยานัม ขณะที่เจอรัลด์และครอบครัวของเขารับประทานอาหารพร้อมทั้งพูดคุยกันอย่างเพลิดเพลิน แม้แต่โยเอล ซึ่งแม่ของเจอรัลด์ที่คอยสนับสนุนอยู่ก็พบว่าตัวเองยิ้มออกเพราะปลื้มปิติที่ได้กลับมาพบกันอีกครั้ง นานมากแล้วจริง ๆ จากครั้งสุดท้ายที่พวกเขาอยู่ด้วยกันแบบนี้... ถึงกระนั้น เจอรัลด์ก็ดูเหมือนจะไม่มีความสุขเท่าที่ควร ท้ายที่สุดแล้ว โยเอลผู้น่าสงสารก็ยังคงถูกควักลูกตาแถมลิ้นของเขาก็ขาด! ขาของพ่อแม่ใช้การไม่ได้แล้วด้วยเช่นกัน และสำหรับพี่สาวของเขา… เขานึกไม่ออกเลยว่าระหว่างที่เธอรอเขา เธอต้องประสบกับความทุกข์ทรมานมากมายเพียงใด… สำหรับเจอรัลด์แล้ว ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะเขาไม่ได้พยายามปกป้องครอบครัวอย่างเต็มที่ เมื่อคิดแบบนั้น เขาจึงโทษตัวเองที่ทำให้พวกเขาต้องทุกข์ทรมาน และความรู้สึกผิดทั้งหมดนั้นก็ทำให้ตัวเขารู้สึกไม่มีความสุขเอาเสียเลย... ถ้าเพียงแต่เขาระมัดระวังมากกว่านี้อีกสักนิด โยเอลจะสามารถใช้ชีวิตได้อย่างปกติ และสามารถมีความสุขเหมือนคนทั่วไปอย่างแน่นอน…โยเอลได้พยายามอย่างแข็งขันที่จะปกป้องครอบครัวของเขา และผลที่ตามมาก็คือการที่เขาลงเอยด้วยสภาพเช่นนี