บทที่ 133

เจอรัลด์รู้สึกได้ว่าหัวใจของเขาเต้นรัวเมื่อเขาได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือนั้น

เขาเร่งรีบวิ่งไปที่นั่น

คูน้ำค่อนข้างเปลี่ยวเนื่องจากว่าไม่มีสวนสาธารณะหรือสิ่งอื่นใดอยู่ใกล้แถวนั้น

ผู้หญิงคนนั้นกำลังร้องไห้และเธอก็เปียกโชกตั้งแค่หัวจรดเท้า

เมื่อเธอเห็นเจอรัลด์ เธอก็แทบทรุดลงไปคุกเข่า “เร็วเข้า! เร็วเข้า! เร็ว! โปรดช่วยชีวิตลูกสาวของฉันด้วย!”

ผู้หญิงคนนั้นสวยและเห็นได้ว่าสวมใส่เครื่องประดับอย่างดีมากมายบนตัว ดูเหมือนราวกับว่าเธอค่อนข้างจะมีฐานะ

เธอรีบชี้ไปที่แม่น้ำและเจอรัลด์ก็เห็นเด็กหญิงคนหนึ่งกำลังดิ้นอยู่ในน้ำ

เห็นได้ชัดว่าลูกสาวของเธอสะดุดตกลงไปในน้ำ ผู้หญิงคนนั้นพยายามที่จะช่วยชีวิตลูกสาวของเธอ แต่เธอก็ทำได้เพียงแค่ร้องขอความช่วยเหลือเนื่องจากว่าเธอว่ายน้ำไม่เป็น

เจอรัลด์มองดูด้วยความหวาดกลัวเนื่องจากร่างกายของเด็กสาวค่อย ๆ หยุดขยับและเริ่มจมลง

เขารู้ว่ามันจะสายเกินไปถ้าเขาไม่ลงมือทำอะไรในตอนนี้

โดยไม่ได้คิดซ้ำ เขาดำลงไปในแม่น้ำด้วยการเร่งความเร็ว

ครอบครัวของเจอรัลด์เคยอาศัยอยู่ในหมู่บ้านในเมืองเล็ก ๆ ที่นั่นมีแม่น้ำแห่งหนึ่งอยู่ข้างหมู่บ้านและเจอรัลด์เรียนรู้วิธีที่จะ