“ถ้านายปล่อยเธอไป ฉันจะให้เงินนายจำนวนมากเท่าที่นายต้องการ!” เจอรัลด์พูดอย่างหนักแน่น“ฮ่าฮ่าฮ่า เงินเหรอ? เจอรัลด์ นายคิดจริง ๆ เหรอว่าเงินสามารถแก้ไขเรื่องทุกอย่างได้? ให้ฉับบอกนายบางอย่างนะ ตอนนี้ฉันเกลียดเงิน! และแน่นอน นายเองเจอรัลด์ ฉันยิ่งเกลียดนายมากกว่าเงินซะอีก! ฉันไม่ต้องการสิ่งอื่นใดนอกจากชีวิตของนายในตอนนี้!”“นี่อาจจะดูเหมือนว่าเป็นวิธีที่น่าประทับใจมากที่สุด แต่มันไม่สำคัญหรอกตราบใดที่ฉันมีความสุขและพอใจกับมัน! เจอรัลด์ คุณคลอฟอร์ด! ตอนที่ฉันพูดคุยกับแฟนสาวของนายก่อนหน้านี้ ฉันก็ตระหนักได้ว่าแฟนของนายไม่ได้รู้เกี่ยวกับสถานะที่แท้จริงของนายเลย!”เจอรัลด์รู้สึกว่าคนที่เขากำลังมองอยู่ตอนนี้เป็นคนวิตถารที่ได้สูญเสียความรู้สึกนึกคิดและความเป็นเหตุเป็นผลไปแล้วอย่างสิ้นเชิงนิเกลที่เคยร่ำรวย เย่อหยิ่ง และอยู่เหนือกว่าคนอื่นอย่างสุด ๆ มักจะมีความสุขในการเหยียบย่ำคนอื่น ๆ อยู่เสมอแต่การไม่มีเงินจึงเป็นตัวกระตุ้นให้เขาไปถึงการกระทำที่สุดขีดจริง ๆ“มีล่า วันนี้ให้ฉันบอกเธอเรื่องบางอย่างนะ คนที่กำลังยืนต่อหน้าของเธอไม่ใช่ชายธรรมดา ๆ คนหนึ่ง เขาคือคนที่มั่งคั่งที่สุดในย่านการค
เจอรัลด์และมีล่าได้รับการช่วยเหลืออย่างประสบความสำเร็จโดยไม่ได้ประสบกับเคราะห์ร้ายใด ๆ สำหรับนิเกล เขาถูกนำตัวไปและส่งมอบให้กับเจ้าหน้าที่บริเวณชั้นล่างควินตันและโฮเวิร์ดก็ได้ขับรถพาทุกคนมากับพวกเขาในที่เกิดเหตุแล้วพวกเขาทั้งหมดยิ่งตกใจมากกว่าเดิมเมื่อพวกเขาเห็นเรื่องราวที่ถูกเปิดเผยต่อหน้าพวกเขาสิ่งที่พวกเขาทำได้ก็คือยืนอยู่นิ่ง ๆ ในจุดนั้นนี่คืออำนาจของคุณคลอฟอร์ดงั้นหรือ?เฮลิคอปเตอร์ยี่สิบกว่าลำ!“แซค คุณพูดเช่นนั้นหมายความว่าอย่างไร? การรับใช้ครั้งสุดท้ายเพื่อผมงั้นเหรอ?”เจอรัลด์ตกใจกับประโยคสุดท้ายของแซค เขาต้องการจะรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับครอบครัวของเขาเองแต่ดูเหมือนราวกับว่าแซคจะอำลาเขาแล้ว“ครับ คุณคลอฟอร์ด เครื่องนี้เป็นเครื่องมือเกรดสนับสนุนพิเศษที่ใช้สนับสนุนตระกูล วันนี้ผมเป็นกังวลเกี่ยวกับคุณและนั่นคือเหตุผลที่ทำไมผมถึงได้ใช้แหล่งข้อมูลพิเศษ แม้ว่าเฮลิคอปเตอร์ทั้งหมดเหล่านี้จะอยู่ค่อนข้างห่างไกลจากนิเกลค่อนข้างมาก แต่ตราบใดที่เขาพยายามจะทำบางอย่าง เขาจะถูกทำให้สงบอย่างทันที สมาชิกของทีมกลุ่มนี้ได้กำหนดและคิดค้นหาวิธีแก้ปัญหาไม่น้อยกว่าสิบวิธีสำหรับสถานการณ์ป
สถานการณ์เมื่อครู่มันมากเกินไปที่จะเข้าใจได้และเขากลัวจริง ๆ ว่าคนกลุ่มนี้จะฆ่าพวกเขาจริง ๆ “จริงด้วย! คุณรู้ไหมว่าฉันเกือบจะได้เป็นแฟนสาวของเจอรัลด์ด้วย? คุณกล้าปฏิบัติกับฉันแบบนี้ได้อย่างไร?”ควินน์ก็ร้องเสียงหลงขึ้นมาด้วยเมื่อพวกเขาเห็นกลุ่มของคนที่เคารพนับถือที่กำลังรวมกลุ่มกันอยู่รอบ ๆ เจอรัลด์ก่อนหน้านี้ที่ชั้นบนสุดของอาคารนี้ พวกเขาก็ตกใจอย่างสุดขีดไปแล้วควินตันและโฮเวิร์ดเงียบอยู่ตลอดเวลาขณะที่ใบหน้าของพวกเขาซีดเซียวและหวาดกลัว“ปล่อยพวกเขาไป…”เจอรัลด์พูดขณะที่เขาเดินลงมา“ได้ยินที่เขาพูดไหม! เขาขอให้พวกคุณปล่อยเราไป!”ควินน์ตะโกนเจอรัลด์คือ คุณคลอฟอร์ดจากย่านการค้าเมย์เบอร์รี่จริง ๆ เขาคือ คุณคลอฟอร์ดคนนั้นที่เป็นเจ้าของย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ทั้งหมดนี้ เขาน่าทึ่งมากเกินไปแล้ว!การเปิดเผยที่น่าประหลาดใจทั้งหมดนี้น่าตกใจมากเกินไป!ควินน์กำลังจะถึงขีดจำกัดสูงสุดของเธอแล้ว!“เจอรัลด์! เจอรัลด์! ฉันรู้มาตลอดว่านายแตกต่างเมื่อเทียบกับพวกเขา ในอดีตฉันผิดเอง ฉันอยากจะได้รับความสนใจจากนายอยู่เสมอและนี่คือเหตุผลที่ทำไมฉันมักจะเยาะเย้ยถากถางนายในอดีต ความจริงแล้ว ฉันแค่ท
มีประมาณสิบสองรูปที่ถูกโพสต์ไว้ในกลุ่มรูปเหล่านั้นทำให้เกิดความตื่นเต้นอย่างใหญ่หลวงในกลุ่มแชท“แม่ง! รูปพวกนี้ปลอมหรือเปล่า? นี่ไม่สามารถเป็นจริงได้แน่! ลักษณะนี้มันเหมือนกับในหนังอเมริกาชื่อดังเลยนะ!”“ใช่! มีเฮลิคอปเตอร์มากมาย! ไม่มีใครสามารถเอาชนะสิ่งนี้ได้!”“ไม่ใช่ว่านี่คือตึกร้างนั้นในทางใต้ของเมืองหรอกหรือ? ทำไมถึงมีเฮลิคอปเตอร์มากมายบินวนไปมาและล้อมรอบตึกทั้งหลังแบบนั้นล่ะ?”มีการพูดคุยกันอย่างดุเดือดในกลุ่ม“ฉันไม่ทราบเกี่ยวกับสถานการณ์ที่แน่ชัดแต่ในตอนนั้น พวกเราบางคนกำลังเตรียมจะออกไปปิกนิกกัน พวกเราบังเอิญไปอยู่ในที่เกิดเหตุในเวลานั้นพอดี ของจริงดูดีกว่าที่ฟังมาเยอะเลย พวกเธอควรจะไปอยู่ที่เกิดเหตุเพื่อดูมันด้วยตัวเองนะ! มันสุดยอดมาก!”“555! ไม่ใช่ว่าพวกนายได้ถ่ายวิดีโอไว้หรอกหรือ?”“เราไม่กล้าถ่ายวิดีโอเพราะมีผู้คนมากมายอยู่ที่นั่นในตอนนั้น ฉันกลัวจะถูกจับได้ ดังนั้นฉันเลยจากไปทันทีหลังจากที่ถ่ายรูปได้ไม่กี่รูป!”“โธ่เอ้ย น่าเสียดาย!”ทุกคนยังพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้กันต่อไปแคสแซนดร้า ที่เป็นปรึกษา ที่ยังไม่ได้พูดอะไร ก็อดไม่ได้ที่จะแสดงความเห็นออกมาว่า: “ภาพเ
ในใจของแคสแซนดร้า แม้ว่าเจอรัลด์จะถูกลอตเตอรี่และจ่ายค่าเล่าเรียนจิงเขาทั้งหมด เธอก็ชินกับการที่เขาเป็นคนยากไร้ไปแล้ว ไม่ว่าเขาจะร่ำรวยแค่ไหน เธอก็ยังคงคิดว่าเขาเป็นคนจนคนหนึ่งอยู่ดีไม่ว่าเธอจะมองไปที่เขาเป็นบางครั้งบางคราก็ตามสำหรับเธอ เจอรัลด์ไม่แม้แต่จะดูเหมือนกับคนร่ำรวยใด ๆ ด้วยซ้ำ!แม้จะรู้สึกโกรธและรำคาญมากจริง ๆ แต่ท้ายที่สุดเจอรัลด์ก็ยอมทำตามคำขอของเธอ ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เขาจะทำอะไรได้ถ้าเขาปฏิเสธคำร้องขอของเธอ?ในเวลาเดียวกัน เจอรัลด์ก็ส่งข้อความอีกอันไปในกลุ่มคนยากจนนั้น บอกสมาชิกทั้งหมดในกลุ่มให้ไปรวมตัวกันที่ประตูทางตะวันตกเขาขับรถของเขาไปจอดไว้ในสถานที่ลับ ๆ และเงียบสงบ หลังจากนั้น เขาก็ไปที่ประตูทางตะวันตก“เจอรัลด์ ทำไมที่ปรึกษาชอบขอให้เราไปช่วยเธอย้ายของกัน?”“ใช่ ยังไงซะ เจอรัลด์ ไม่ใช่ว่านายถูกลอตเตอรี่หรอกหรือ? นายมีเงินมากมายแล้วในตอนนี้ ดังนั้น นายจะยังคงเป็นหัวหน้าของกลุ่มคนยากจนได้อย่างไร?กลุ่มคนยากจนประกอบไปด้วยสมาชิกเพียงห้าคนเท่านั้น รวมถึงเจอรัลด์ด้วยมีเด็กชายสามคนและเด็กสาวสองคนอยู่ในกลุ่มเด็กชายที่ชื่อ อีเวน วูดส์เป็นคนที่ผอมบางมาก อ่อนแอและผ
หลังจากฟาซิลิตี้ชักชวนทุกคนให้เข้าร่วมทันทีทันใดนั้น เพื่อนร่วมชั้นหลายคนก็เริ่มรวมตัวกันในห้องการถ่ายทอดสดของเธอ พร้อมกับฐานแฟนคลับสองถึงสามพันคนที่เธอได้สะสมไว้ในช่วงตลอดเวลาที่ผ่านมานี้เธอเริ่มพิมพ์ลงบนหน้าจอแสดงความคิดเห็นสาธารณะหลังจากการเซ็นสัญญากับสมาคมการถ่ายทอดสดตลอดช่วงเวลานี้ ฟาซิลิตี้ได้เรียนรู้และได้รับทักษะการถ่ายทอดสดอย่างมากมายจริง ๆเธอมีความเชี่ยวชาญในการสนทนามากและทำให้การสนทนาดำเนินไปได้ต่อเนื่องไม่ติดขัดและยังได้แสดงความสามารถของเธอในการถ่ายทอดสดอีกด้วย“เบบี้ คุณช่วยส่งของขวัญให้ฉันหน่อยได้ไหมค่ะ? จุ๊บ!”“ฉันจะมอบหอมสักฟอดให้ที่รักทั้งหลายของฉัน! ฉันจะร้องเพลงนะคะ ‘เหมียว เหมียว เหมียว’ สำหรับแฟน ๆ ทุกคนของฉันในวันนี้!”แฟน ๆ “โอ้ โอ้ โอ้! ฟาซิลิตี้สวยมากจริง ๆ ฉันชอบที่จะได้ยินเสียงของฟาซิลิตี้!”“ผู้ชายธรรมดา! เจอร์ซี! ฉันหวังว่านักธุรกิจใหญ่ทั้งสองคนจะเข้ามาให้การสนับสนุนฉันเร็ว ๆ นี้! ฉันจะเข้าร่วมการแข่งขันเร็ว ๆ นี้ และฉันจะต้องการความช่วยเหลือของคุณในไม่ช้านี้!”“รีบเข้าร่วมกันค่ะ!”ฟาซิลิตี้ยิ้มอย่างอ่อนหวานก่อนที่เธอจะเปิดเทคนิคพิเศษ ในชั่วพร
“จริงด้วย! คูร่ามีเหล่าพี่ชายที่มากกว่าสิบสองคนแล้ว ฉันได้ข่าวมาว่าพวกเขาต่างก็เป็นหัวหน้าใหญ่ในเมืองเมย์เบอร์รี่นี้ แม้พี่ขายโยชิคนเดียวปกติก็ขับรถเรนจ์โรเวอร์ในชีวิตประวันจำทุกวัน!”แฟน ๆ จำนวนมากยังคงพิมพ์อยู่ข้างล่างกันต่อเนื่องขณะที่พวกเขาส่งเสียงเชียร์ให้กับคนที่ถูกเรียกว่าพี่แชมเปี้ยนแชมเปี้ยน: มีอะไรเหรอ คูร่า? เธอขาดของขวัญใช่ไหม? ฉันได้เพิ่มเงินอีก 15,000 ดอลลาร์เข้าไปในบัญชีของฉันแล้ววันนี้ สำหรับไอ้งั่งที่น่าสมเพชบางคน เธอก็แค่เตะเขาออกจากการถ่ายทอดสดของเธอไปได้หนิถ้าเธอต้องการ“อ่า! แชมเปี้ยนอยู่ที่นี่!”ทันทีที่คูร่าเห็นแชมเปี้ยนกำลังพิมพ์ เธอก็วางเครื่องสำอางของเธอไว้ด้านข้างทันที หลังจากนั้น เธอก็กระโดดไปรอบ ๆอย่างตื่นเต้น และเธอดูน่ารักมากจริง ๆ !“พี่แชมเปี้ยน ฉันคิดว่าคุณไม่สนใจฉันอีกต่อไปแล้วซะอีก ฉันไม่เศร้าอีกต่อไปแล้ว!”คูร่ากล่าวขณะที่เธอทำตัวน่ารัก“ทำไมมีความสุขขนาดนี้? ทำไมฉันจะไม่มาล่ะ?”“โอเค! โอเค!”ขณะที่คูร่าพูด เธอก็ยิ้มให้กับหน้าจอขณะที่เธอเลื่อนลูกศรบนจอโดยใช้เมาส์ในมือของเธอปัดออก!เจอรัลด์ถูกเตะออกจากห้องการถ่ายทอดสดนั้น“เชี้*!”เจอร
ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากคูร่า ที่เป็นคนไล่เขาออกจากห้องการถ่ายทอดสดของเธอเมื่อครู่นั่นเองบังเอิญมากเจอรัลด์คิดผู้ประกาศข่าวหญิงที่ได้รับความนิยมจากแฟน ๆ กว่าหมื่นคน ปกติมักจะไม่ได้พบกับผู้ประกาศข่าวหน้าใหม่เชานฟาซิลิตี้แต่อย่างไรก็ตาม ความนิยมในการถ่ายทอดสดของฟาซิลิตี้ก็เข้าถึงแฟน ๆ เกือบเจ็ดพันคนแล้วมันชัดเจนว่าพวกเขาแทบจะไม่ใช่คู่แข่งขันสำหรับอีกคนความจริงแล้ว ฟาซิลิตี้ก็ตระหนักถึงทักษะของคูร่าได้เป็นอย่างดีไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เธอคือผู้ประกาศหญิงระดับต้น ๆ ในเมืองเดียวกันกับการถ่ายทอดสดของพวกเขาครั้งนี้ เธอเผชิญกับแต้มที่หินจริง ๆอย่างไรก็ตาม ฟาซิลิตี้ไม่ได้กลัวเกินไป ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร เธอจะพยายามให้หนักในครั้งนี้อย่างแน่นอน“ตายแล้ว ผู้ประกาศหน้าใหม่ที่กำลังถ่ายทอดสดก็ดูน่ารักเหมือนกันจริง ๆ แต่เธอจะเทียบกับเทพธิดาคูร่าได้อย่างไร? พี่ใหญ่ จัดการเธอซะ!”แฟน ๆ บางคนพิมพ์ฟาซิลิตี้ไม่ยอมแสดงอาการอ่อนแอ เธอรวบรวมความกล้าของเธอที่จะขอของขวัญทั้งสองฝ่ายกำลังทำสงครามกันและแถบแสดงความก้าวหน้าก็เริ่มขยับ หน้าจอของผู้ประกาศข่าวหญิงทั้งสองด้านได้แสดงให้ผู้ชมทั้งหม
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ