“นึกแล้วว่าต้องเป็นโซอี้ มินแชล” แวกเนอร์พูดขึ้นลอย ๆ ขณะที่หันไปมองเจอรัลด์“อย่าประมาทเพียงเพราะเธอเป็นผู้หญิงที่ดูสวยนะครับ ท่านคลอฟอร์ด…โซอี้เป็นลูกสาวคนเล็กของตระกูลมินแชล และใครต่อใครต่างก็รู้ดีว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สามารถรับมือกับสิ่งต่าง ๆ ได้ดี เพราะเธอมีจิตใจที่โหดเหี้ยมและอำมหิตมาก ท่านรู้ไหมครับว่า สุขภาพร่างกายของผู้นำครอบครัวแห่งตระกูลมินแชลนั้นทรุดโทรมลงเรื่อย ๆ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ผู้คนในเมืองฮาลิมาร์คต่างได้ยินมาว่า เธอได้ว่าจ้างให้คนปรุงยาตัวหนึ่งขึ้นมา ซึ่งน่าจะเป็นยาอายุวัฒนะ ผมจึงเดาว่ามันเป็นเหตุผลที่พวกมินแชลจัดงานเลี้ยงแห่งมนตราขึ้น และเชิญให้ผู้ผลิตสมุนไพรที่ทรงคุณค่าเดินทางมาที่นี่ล่วงหน้า เธอน่าจะกำลังมองหาสมุนไพรบางตัวอยู่เป็นแน่แท้!” แวกเนอร์พูดเสริม“ฟังดูราวกับว่าคุณมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยจะดีนักกับพวกมินแชล พวกเขาเป็นพวกที่มีอำนาจมากที่สุดในเมืองฮาลิมาร์คใช่หรือไม่? เจอรัลด์ถาม ขณะที่มองกลับไปที่แวกเนอร์พร้อมกับหัวเราะอย่างขบขันเขาพยักหน้ารับด้วยท่าทีที่ขัดเขิน ก่อนจะตอบว่า “ความจริงแล้ว ตระกูลยาร์นยังคงเป็นตระกูลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในเมือง จนกระทั่งเมื่
หลังจากที่ได้ยินเหตุผลที่ไร้สาระของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เจอรัลด์ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะพูดว่า “เอาออกมาให้เขาดู!”แวกเนอร์ทำตามคำสั่งของเจอรัลด์ เขาหยิบบัตรเชิญแล้วยื่นให้เจ้าหน้าที่ดู พอเขาได้รับมัน เขาก็รีบตรวจทานอย่างละเอียดเจอรัลด์นั้นไม่ใช่เด็กที่ไร้เดียงสาเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เขารู้ดีว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนนี้กับโซอี้กำลังจะทำอะไรเมื่อเขาเห็นเจ้าหน้าที่คนนั้นกำลังใส่หูฟัง เจอรัลด์ก็ใช้ความสามารถในการหยั่งรู้พิเศษของเขาแอบฟังแผนที่พวกเขาได้วางไว้ เขาจำเสียงของโซอี้ได้ในทันที เธอกำลังออกคำสั่งบางอย่าง “ไล่พวกมันออกไป แล้วก็ไปสืบประวัติของเด็กนั่นมาด้วย จากนั้นก็ส่งคนไปหักหลังพวกมัน”เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัยแวกเนอร์เคยเล่าให้เขาฟังแล้วว่า ตระกูลมินแชลร่ำรวยขึ้นมาได้ก็เพราะพวกเขาพึ่งพาพวกโจรและหัวขโมย ความจริงแล้วต้นตระกูลของพวกมินแชลก็คือพวกโจรสลัดทั้งนั้นหลังจากที่ได้ยินแผนการของโซอี้ เจอรัลด์ถึงกับต้องพยายามบังคับตัวเองไม่ให้หลุดหัวเราะเสียงดังออกมา“ต้องขออภัยด้วยนะครับ ท่านสุภาพบุรุษ หลังจากที่ได้ตรวจสอบบัตรเชิ
เสียงเห่าหอนของเขาดังมาก จนส่งผลให้งานประมูลต้องหยุดชะงักลงอย่างกะทันหัน เพราะทุกคนในงานกำลังหันไปมองชายที่ส่งเสียงแปลกประหลาดนั้นออกมาด้วยความตกตะลึงขณะที่เหตุการณ์อันน่าสะพรึงยังคงดำเนินต่อไป ชายวัยกลางคนที่นั่งข้าง ๆ แยสมีน ซึ่งมีนามว่าเดวิด สตับส์ ได้พยายามดึงจุดสนใจของทุกคนจากเหตุการณ์อันแปลกประหลาดนี้ ด้วยการพูดโพล่งขึ้นมาว่า “ผมค่อนข้างจะมั่นใจว่า เขาไม่สามารถจะหาเงินจำนวนดังกล่าวได้แน่! นอกจากนั้น ขณะนี้พวกเราทุกคนกำลังอยู่ในถิ่นของตระกูลมินแชล! คนอย่างเขาคงไม่สามารถสร้างผลกระทบใด ๆ ต่อเกียรติยศและชื่อเสียงของตระกูลมินแชลได้อย่างแน่นอน!”ทันทีที่ได้ยินคำพูดจาประจบสอพลอของเขา สมาชิกในครอบครัวมินแชลที่อยู่ตรงนั้นหลายคน ก็หันไปมองเดวิดด้วยสายตาที่พึงพอใจเป็นอย่างยิ่งอย่างไรก็ตาม ไม่มีใครคาดคิดว่าจะมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วินาทีต่อจากนั้นเสียงตบหน้าดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วทั้งบริเวณ จากนั้นทุกคนก็ตกอยู่ในอาการนิ่งเงียบอีกครั้งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยผู้นั้นได้ใช้มือตบเข้าไปที่แก้มซ้ายของเดวิดอย่างแรง!เขาเอามือกุมแก้มของตัวเองที่กำลังบวมช้ำ พลางบ้วนฟันที่หั
แยสมีนมองไปที่เจอรัลด์ จากนั้นเธอก็ส่ายหน้า“ฉันคิดว่าเธอคงจะไม่เข้าใจว่ากำลังจะเจอกับเรื่องเลวร้ายอะไรบ้าง…ถ้าหากเธอหาเงินจำนวนที่เพิ่งเสนอราคาไปมาให้พวกเขาไม่ได้แล้วล่ะก็ ไม่เพียงแค่พวกผู้จัดเท่านั้นที่จะตามล่าเธอ แต่พวกมินแชลก็เช่นกัน!”“หนึ่งล้านห้าแสนดอลล่าร์!” เจอรัลด์ตะโกนกลับไป“หา! เด็กหนุ่มนั่นเสียสติไปแล้วเหรอ? เขาไปไกลเกินกว่าที่จะเสนอราคาที่ต่ำกว่านี้แล้ว!”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้ร่วมงานหลายคนต่างพากันหัวเราะออกมาเพราะเห็นเป็นเรื่องขำขัน แต่แยสมีนกลับพูดอะไรไม่ออก“...ท่านครับ ท่านไม่สามารถจะเสนอราคาที่สูงมากเช่นนั้นได้…” แวกเนอร์เตือนเขาด้วยความหวังดี“อ้าวเหรอ? แต่ฉันยังพูดไม่ทันจบเลยนะ! งั้นฉันขอพูดต่อเลยแล้วกัน นอกเหนือจากราคาที่ผู้ร่วมประมูลท่านอื่นจะเสนอแล้ว ฉันขอเพิ่มข้อเสนอราคาอีกหนึ่งล้านห้าแสนดอลล่าร์สำหรับสมุนไพรชิ้นต่อไปที่จะนำมาประมูล!”“แม่เจ้าโว้ย!” ผู้คนในงานต่างพากันตะโกนออกมาด้วยความรู้สึกประหลาดใจเป็นที่สุดแยสมีนเองก็ยังหลุดปากอุทานออกมาเสียงดังลั่นแม้แต่พวกมินแชลก็ยังไม่กล้าเสนอราคาที่สูงกว่านั้น ในความเป็นจริงแล้ว มันก็อาจจะไม่ใช่เรื่องยากอะ
ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ลมหนาวจากทะเลได้ถูกพัดผ่านเมืองฮาลิมาร์คถึงกระนั้นคฤหาสน์ของตระกูลมินแชลก็ยังเปิดไปสว่างไสวไปทั่ว สมาชิกของครอบครัวทุกคนกำลังประชุมกันอยู่ด้านใน“งานที่เธอทำในวันนี้มันยิ่งใหญ่มากเลยนะโซอี้! ในเมื่อเราได้สมุนไพรมาครอบครองแล้ว เราก็สามารถที่จะปรุงยาอายุวัฒนะต่อได้แล้วสินะ!” ชายชราที่เป็นผู้นำครอบครัวป่าวประกาศ ถึงแม้ว่าเขาจะดูเหมือนคนที่อายุมากกว่าเก้าสิบปีแล้ว แต่เขาก็ยังดูแข็งแรง“การที่คุณปู่จะสามารถมีชีวิตอยู่กับพวกเราได้เกินร้อยปี คงจะเป็นพรอันประเสริฐกับตัวหลานค่ะ คุณปู่!” โซอี้ตอบพร้อมกับยิ้มกว้าง“อย่างไรก็ตาม ที่น่ายินดีมากกว่านั้นก็คือ หลานแทบจะไม่ได้ใช้ความพยายามอะไรมากมายในการตามหาสมุนไพรในครั้งนี้เลย แถมหลานก็ยังได้เงินอีกสามร้อยดอลล่าร์จากคนโอหังคนนั้นมาใช้ โดยที่ไม่ต้องเสียอะไรเลยสักอย่าง!” โซอี้อธิบายเพิ่มเติม ในขณะที่หัวเราะเสียงดังลั่น“เรื่องนั้นน่ะ…อย่าพยายามทำเรื่องแบบนั้นอีกเลยในอนาคต…มันอาจจะส่งผลร้ายต่อชะตากรรมของตระกูลของเรา…ฉันหมายถึงทุกคนที่นั่งอยู่ตรงนี้ด้วยนะ จำได้หรือไม่ เรื่องที่เจ้าแห่งวิญญาณได้ทำนายเอาไว้เมื่อสามปีก่อนว่า ตระกูลข
เสียงนั้นดังมาจากประตูที่แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ตอนที่ร่างของแขกผู้นั้นกระเด็นไปกระแทกกับมันเข้าอย่างแรง ถึงกระนั้น ร่างของเขาก็ยังคงไถลไปไกล จนชนเข้ากับเสาต้นหนึ่ง ส่งผลให้เสาต้นนั้นหักโค่นลงมา จากนั้นร่างของเขาก็ยังไม่หยุดไถล จนไปชนกับกองรูปปั้นที่ตั้งอยู่ใกล้กับประตูอีกบานที่เขาทำพัง ร่างกายของเขาตอนนี้ดูบิดเบี้ยวผิดรูป และเปียกชุ่มไปด้วยเลือด“อ อะไรนั่นน่ะ?” ทุกคนบ่นเสียงพึมพำด้วยความรู้สึกประหลาดใจถึงแม้ก่อนหน้านั้นใบหน้าของพวกเขาจะเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แต่ตอนนี้มันกลับดูหดหู่ยิ่งนัก เมื่อพวกเขาได้เห็นว่าเด็กหนุ่มมีพลังที่มากมายมหาศาลถึงเพียงนั้นเมื่อเห็นเช่นนั้น สมาชิกวัยกระเตาะของตระกูลมินแชลที่ก่อนหน้านั้นได้ขู่คำรามจะเอาเรื่องเจอรัลด์ให้ได้ ต่างก็พากันหลบไปยืนอยู่ข้าง ๆ กันหมด“ท ทุกท่าน! รวบรวมพลังของพวกท่านแล้วจัดการกับเขาเดี๋ยวนี้!” โซอี้ออกคำสั่ง น้ำเสียงของเธอเผยให้เห็นถึงความรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย เธอไม่คาดคิดเลยว่าเรื่องราวจะออกมาเป็นเช่นนี้เมื่อได้ยินเช่นนั้น แขกที่แฝงตัวอยู่ในตระกูลมินแชล ซึ่งกำลังนั่งดูเหตุการณ์จากอีกฝั่งขอโต๊ะ ต่างก็พากันมองหน้ากันไปมา จากนั้นทุกค
“ด เดี๋ยวผมจะไปเอามาให้ครับ” นายท่านอาวุโสเสียงออกมา เขาดูโศกเศร้าอย่างเห็นได้ชัด แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย นอกจากทำตามคำสั่งเพียงเท่านั้น“...พวกนาย! รีบไปหาแผนที่มาให้เขาเดี๋ยวนี้!” นายท่านอาวุโสออกคำสั่ง พร้อมกับส่งสัญญาณมือให้ลูกน้องของเขาปฏิบัติตามเพียงเวลาไม่นาน พวกเขาก็กลับมา พร้อมกับนำแผนที่มายื่นให้เจอรัลด์“นอกจากนั้นแล้ว ฉันอยากจะเอาสมุนไพรที่ให้ไปก่อนหน้านี้คืนด้วย” เจอรัลด์พูดเสริม“ด ได้เลยครับ…!” นายท่านอาวุโสตอบด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูขมขื่นเป็นที่สุดสิ่งที่พวกเขาได้ทำลงไป ก็เแค่หลอกเอาเงินสามร้อยล้านดอลล่าร์ และสมุนไพรมาจากเขาเพียงเท่านั้น… แต่เขากลับตอบโต้ด้วยการแย่งชิงทุกอย่างที่เป็นของตระกูลมินแชลไปเป็นของเขาในขณะที่สมาชิกคนอื่น กำลังรู้สึกโมโหและขุ่นเคืองใจเป็นอย่างมากกับการกระทำของเขา แต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะเอ่ยอะไรออก พวกเขาเลือกที่จะเก็บความรู้สึกไม่พอใจเหล่านั้นไว้กับตัวเองเมื่อเขาได้สมุนไพรแล้ว เจอรัลด์ก็หันหลังเดินจากไปอย่างไรก็ตาม ยังไม่ทันที่เขาจะไปได้ไกล สมาชิกวัยกระเตาะของตระกูลมินแชลคนหนึ่งก็กระโจนออกมา พร้อมกับตะโกนเสียงดัง “คนชั่ว! แกคิดว่า
สำหรับเจอรัลด์แล้วนั้น ใบหน้าของเธอเปรียบเสมือนหนังสือตัวอย่างของความสวยงามที่สมบูรณ์แบบอย่างแท้จริงหลังจากที่เขาสลัดความคิดนั้นออกจากหัว เจอรัลด์ก็รีบวิ่งเข้าไปหาเธอ เขาตรวจชีพจรพร้อมกับถามเธอว่า “คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ?”เมื่อไม่มีการตอบสนองใด เจอรัลด์จึงสรุปได้ว่า เธอคงจะหมดสติเพราะเสียเลือดไปมาก‘บาดแผลนี้อาจจะทำให้ถึงตายได้ หากผมมาพบคุณช้ากว่านี้!’ เจอรัลด์ครุ่นคิดกับตัวเอง ขณะที่รีบนำตัวเธอไปที่คฤหาสน์ของตระกูลยาร์นเช้าตรู่วันต่อมา ยูเมะ กันเทอร์ค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา พร้อมกับกลิ่นยาที่ติดอยู่บนเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่ เธอพบว่าตัวเองอยู่ในห้องที่ถูกตกแต่งอย่างหรูหราห้องหนึ่งทันทีที่เธอพยายามจะลุกขึ้นนั่ง เธอก็ส่งเสียงร้องดังออกมามีใครบางคนได้เปลี่ยนชุดนอนให้เธอ!เธอมีเหตุผลที่จะรู้สึกตกใจแบบนั้น เพราะการที่มีคนแปลกหน้ามาเปลี่ยนชุดให้เป็นเรื่องที่อ่อนไหวเป็นพิเศษสำหรับผู้หญิง โดยเฉพาะกับยูเมะ เพราะเธอเป็นคนที่ค่อนข้างจะหัวโบราณนอกจากนั้นแล้ว เธอก็ยังสังเกตเห็นว่ามีคนเอาผ้าพันแผลมาพันรอบหน้าท้องของเธออีกด้วย แต่ถึงกระนั้น เธอก็ยังมีความรู้สึกว่า เธอต้องรีบออกไปจากที่นี่ใ