Home / โรแมนติก / ภูริชหวงรัก / บทที่ 5 คืนอันเร่าร้อน nc

Share

บทที่ 5 คืนอันเร่าร้อน nc

Author: Fortune_289
last update Last Updated: 2024-10-29 19:42:56

เมื่อส่วนหัวแตกปลายถูกดันเข้าไปยังร่องสาว เสียงร้องครวญครางของแบมบี๋ก็ดังขึ้นด้วยความรู้สึกเจ็บแสบและทรมานอย่างถึงที่สุด ท่อนเอ็นเลื่อนผ่านเยื่อความบริสุทธิ์รับรู้ถึงเยื่อพรหมจรรย์ที่ฉีกขาดออกจากกัน

"อ้าส์~ เจ็บ"

แบมบี๋ร้องครางออกมาเสียงกระเส่า มือเล็กกำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่นเพราะรู้สึกเจ็บปวดทรมานอย่างถึงที่สุด เธอไม่เคยถูกท่อนเอ็นล่วงล้ำเข้ามายังจุดสงวน นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตจึงทำให้ไม่สามารถปรับตัวให้คุ้นชินได้ในทันที

"ซี๊ด... เจ็บเหรอคะ"

เขาคร่อมตัวหญิงสาวเอาไว้ ยื่นมือไปลูบผมเธออย่างปลอบโยน เพื่อนคลายความเจ็บปวดทรมานในร่างกาย มันเป็นเรื่องปกติสำหรับครั้งแรก ไม่ว่าจะหญิงหรือชาย แต่พอผ่านไปได้จะมีแต่ความสุขจนแทบจะสำลักเลยแหละ

"เจ็บค่ะ... อื้อ อ๊ะ"

"ทนหน่อยนะคะเดี๋ยวจะดีขึ้น"

ชายหนุ่มเอ่ยปลอบคนรักก่อนจะกัดริมฝีปากเอาไว้แน่น ท่านเอ็นขนาดใหญ่ถูกร่องสาวตอดรัดแน่น ยังไม่ได้ขยับเลยด้วยซ้ำแต่เขากลับรู้สึกว่าน้ำจะแตกซะอย่างนั้น

"หนูอย่าดิ้น ซี๊ด! พี่จะแตก"

เขาร้องครางออกมาก่อนจะใช้มือทั้งสองข้างสอดเข้าไปยังเอวของหญิงสาว จากนั้นก็ดึงตัวเธอขึ้นมานั่งลง ก่อนจะเริ่มขยับแก่นกายความเป็นชายอย่างเชื่องช้า เนื่องจากคนรักของเขายังขยับตัวตามจังหวะไม่ได้

"อ๊ะ อ๊ะ"

ร่างบางสั่นสะท้านไปตามแรงกระแทกจากเอวสอบ มือหนาถูไถจุดกระสันเพื่อเพิ่มความเสียวซ่านไปอีก

"หนูไม่ไหว อ๊ะ อื้อ"

"เสียวมากที่รัก"

เขากัดริมฝีปากเอาไว้แน่น เอวสอบขยับเขยื้อนไปตามแรง กระแทกเข้าไปอย่างหนักหน่วง และยิ่งเสียงร้องครางของแบมบี๋ดังมากขึ้นเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้มากเท่านั้น สองกายประสานกันแทบจะเป็นเนื้อเดียวกัน และตอนนี้หญิงสาวเริ่มปรับตัวเข้ากับจังหวะอันเร่าร้อน

"อื้อ"

จากตอนแรกที่ถูกกระแทกกระทั้นจุกตรงท้องน้อยแทบจะขาดใจ บัดนี้กลายเป็นเสียวซ่านในทุกครั้งที่แก่นกายความเป็นชายกระแทกเข้ามา ด้วยขนาดและความยาวเวลาที่เขากระแทกเข้ามาจนสุดลำ มันทำให้เธอเสียวท้องน้อยจนแทบอดทนไม่ไหว

"เสียวค่ะ อ๊ะ"

"ขย่มบ้างสิหนูจ๋า"

พ่อเลี้ยงแห่งไร่ภูริชเชียร์ให้หญิงสาวเป็นคนทำให้เขามีความสุขบ้าง และแน่นอนว่าเธอทำตามที่เขาต้องการไม่มีปฏิเสธ ถึงแม้ว่าจะอ่อนหัดเรื่องพวกนี้ แต่เธอพร้อมที่จะเรียนรู้ไปกับเขา

"สอนสิคะ"

ริมฝีปากเล็กเอ่ยออกมาเสียงกระเส่า กัดริมฝีปากเอาไว้แน่นเงยหน้าขึ้นครางออกมาเสียงหวาน จนเขาแทบอดทนไม่ไหว จับสะโพกแอ่นทั้งสองข้างก่อนจะกระแทกเข้าไปจนสุดลำ และเพียงไม่นานทั้งคู่ก็ถือฝั่งปรารถนาไปพร้อมกัน

"ซี๊ด!"

"อ้าส์~"

พ่อเลี้ยงภูริชกระตุกเกร็งปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในตัวของคนรักทุกหยาดหยด สภาพในตอนนี้ดูเพลียเพราะใช้แรงไปมหาศาล แต่ความที่ของขาดมานาน เขาไม่มีทางที่จะหยุดแค่รอบเดียวแน่นอน

"เหนื่อยค่ะ"

หญิงสาวล้มตัวลงไปซบอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม หายใจหอบระรวยรินก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจ เมื่อพ่อเลี้ยงภูริชอุ้มเธอให้ขึ้นมาคร่อมอยู่บนตัวของเขา รอยยิ้มมุมปากเผยออกมาไม่มีปิดบัง

"ขย่มให้พี่หน่อยสิ เอาแบบแรง ๆ เลยนะ"

"คนบ้า!"

หญิงสาวยิ้มเขินใบหน้าแดงก่ำแทบจะเป็นลูกตำลึง สภาพร่างกายของเราสองคนในตอนนี้เปลือยเปล่าทั้งคู่ ไม่ว่าจะเป็นสัดส่วนตรงไหนในร่างกาย พ่อเลี้ยงภูริชก็ได้เชยชมสมใจหมาย มือปลาหมึกไม่ปล่อยให้ได้พัก ลูบไล้ตามเนินปทุมถันบีบเคล้นเล่นอย่างเพลินมือ

"น้า ๆ พี่อยากดูหนูขี่ม้า"

"แดดดี้! คนบ้า"

เธอยิ้มเขินก่อนจะค่อย ๆ ขยับสะโพกอย่างเก้กัง ชายหนุ่มเห็นแบบนั้นก็รู้สึกขัดใจ ใช้มือทั้งสองข้างจับไปยังสะโพกก่อนจะบีบเคล้นเล่นอย่างเพลินมือ จากนั้นก็จับขยับขึ้นลงให้เป็นจังหวะ

"โอ้ว! สุด"

"เสียวมากคนดี ทำถึงสุด"

เขายิ้มออกมาก่อนจะเอ่ยชมคนรักไม่มีหยุด จะบอกว่าทำถึงแบบมืออาชีพก็คงจะโกหก แต่สำหรับคนที่เคยมีความสัมพันธ์เรื่องบนเตียงครั้งแรก แล้วทำได้ขนาดนี้ก็ถือว่าเก่งที่สุดแล้ว อีกอย่างหนึ่งเขาอยากให้กำลังใจหนูน้อยสุดที่รัก แล้วเดี๋ยวค่อยสอนท่วงท่าอื่น ๆ รับรองว่าอีกหน่อยเป็นงานแน่

"อ๊ะ อ้าส์ อื้อ"

สะโพกแอ่นยกขึ้นเล็กน้อยก่อนจะค่อย ๆ หมุนควงท่อนเอ็นขยับขึ้นลงเชื่องช้า และเมื่อจังหวะเริ่มได้ที่หญิงสาวก็เอื้อมมือไปจับมือของชายหนุ่มเอาไว้ ซึ่งตอนนี้กำลังบีบเคล้นหน้าอกเธอเล่นอยู่ เงยหน้าขึ้นมองเพดานก่อนจะหลับตาลง กัดริมฝีปากของตัวเองไว้แน่นด้วยความเสียวซ่านจนแทบจะขัดใจ

"อ๊ะ... อ้าส์~"

"แบบนั้น แรงอีกหน่อยค่ะที่รัก"

เขาผละมือออกจากเต้านมอึ๋มก่อนจะกอดรัดเอวเล็กเอาไว้อย่างแนบแน่น มอบไอร้อนจากกายของเขาส่งผ่านให้หญิงสาวด้วยอ้อมกอดอันแสนอบอุ่น

ท่อนเอ็นกระแทกสวนกลับไปอย่างแรงจนหญิงสาวถึงกับตัวสั่นไหวไปตามแรง ลมหายใจของทั้งคู่ยังคงหนักหน่วง ความเร่าร้อนที่ส่งผ่านให้แก่กันและกันมันถึงอกถึงใจทั้งคู่ เรียกได้ว่าเป็นคู่ที่เหมาะสมกันในทุก ๆ ด้าน หญิงสาวหลับตาลงซึมซับความรู้สึกหอมหวานที่เขาตั้งใจมอบให้ จนในที่สุดทั้งคู่ก็ถึงฝั่งปรารถนาพร้อมกันอีกครั้ง

"ซี๊ด~ อุ่นไหม"

"คะ... หมายถึงอะไรอุ่นคะ"

"ก็พี่แตกในไง หนูอุ่นรึเปล่า"

"แดดดี้! บะ...บ้า"

ชายหนุ่มหัวเราะออกมาอย่างขำขัน ก่อนจะลูบไล้แผ่นหลังของเธอด้วยความอบอุ่น ย้ำเตือนให้หญิงสาวรับรู้ว่าความรักที่เขามีให้เธอจะไม่มีวันจางหายไปไหน แบมบี๋คือสิ่งที่มีค่าที่สุดสำหรับพ่อเลี้ยงภูริช

"พี่กล่อมหนูนอนดีกว่า"

พ่อเลี้ยงภูริชโอบกอดเธอเอาไว้แน่น ความรักที่มีให้เธอไม่ได้แสดงออกเพียงแค่ทางการกระทำเท่านั้น แต่หัวใจของเขาหญิงสาวรับรู้ได้ว่ามันอ่อนโยน และลึกซึ้งเกินกว่าที่คนภายนอกจะรับรู้ได้

"รักแดดดี้ที่สุดเลยค่ะ"

"พี่ก็รักหนูมากเหมือนกันค่ะ หลังจากนี้พี่จะรักและปกป้องหนูอย่างถึงที่สุด จะไม่ให้ใครมาทำร้ายหนูได้"

"ใครมันจะกล้ามาทำร้ายหนูคะ แดดดี้ดูแลดีขนาดนี้"

เขายิ้มออกมาไม่พูดอะไร ไม่ได้คิดว่าจะมีใครมาทำอันตรายเธอหรอก แต่บอกไว้ก่อนว่าถ้ามีขึ้นมาเขาเนี่ยแหละจะจัดการมันด้วยตัวเอง

"พูดไว้ก่อน ถ้ามีคนกล้าทำจริงขึ้นมาพี่ไม่เอามันไว้แน่"

Related chapters

  • ภูริชหวงรัก   บทที่ 6 เช้าอันสดใส

    เช้าวันต่อมา...ในเวลาเช้าตรู่แสงแดดอ่อน ๆ ของดวงอาทิตย์ลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้องนอน เป็นเช้าแสนอบอุ่นเพราะพ่อเลี้ยงแห่งไร่ภูริชมีสาวน้อยนอนอยู่เคียงข้าง"อื้อ"เสียงเล็กร้องครวญครางออกมาพรางบิดขี้เกียจรู้สึกปวดตัวไปหมด โดนแดดดี้สุดหล่อสะกิดแทบทั้งคืน ข้างเตียงมีพ่อเลี้ยงภูริชนั่งอยู่จ้องมองมาทางเธอด้วยยิ้มสดใส จ้องมองคนรักที่บิดตัวไปมาอย่างน่าเอ็นดู"หนูจ๋าตื่นได้แล้วค่ะ"เขาเอ่ยออกมาอย่างอ่อนโยน มือหนาดึงผ้าห่มออกจากตัวของคนรักก่อนจะลูบไล้ไปตามผิวเรียบเนียนของเธอ"ยังไม่อยากตื่นเลยค่ะ"น้ำเสียงแผ่วเบาและยังคงดูง่วงอยู่"อยากกอดแดดดี้จังเลยค่ะ""อ้อนเก่ง"เขายิ้มออกมาก่อนจะดึงตัวหญิงสาวขึ้นมา จากนั้นก็สวมกอดเอวเล็กเอาไว้แน่น"เอางี้ไหม ไปนั่งเล่นตรงระเบียงกัน เช้าวันนี้อากาศดีมาก เดี๋ยวพี่อุ้มไปค่ะ"เขาเอ่ยออกมาเสียงหวานพลางส่งยิ้มให้คนรัก อุ้มเธอขึ้นจากเตียงอย่างทะนุถนอม ใบหน้ายังคงคลอเคลียกับใบหน้าของเธออย่างอ่อนโยน"รับรองหนูจะสดชื่นแน่"เขาก้าวขาออกจากห้องนอนโดยในอ้อมแขนมีคนรักอยู่ เดินออกไปอย่างระมัดระวังเพื่อให้เธอรู้สึกปลอดภัยในการอยู่กับเขา"ขอบคุณนะคะดูแลกันดีจัง"เธอยิ้มออ

  • ภูริชหวงรัก   บทที่ 7 ประชุมเกี่ยวกับงานประจำปี

    แบมบี๋พาพ่อเลี้ยงภูริชเดินมานั่งตรงโซฟาระหว่างรอเข้าประชุม อธิบายเกี่ยวกับรายละเอียดงานที่จะประชุมในวันนี้ ซึ่งโดยปกติหญิงสาวจะปริ้นส่งให้คุณแดนผู้ช่วยของเขาเพื่อเอาไปให้เจ้าไร่อีกที แต่ทำไมคราวนี้เขาบอกว่าลูกน้องลืมทั้งที่ปกติรายนั้นรอบคอบจะตาย"หนูจ๋า"เขาเอ่ยออกมาเสียงออดอ้อน ใช้มือหมุนเส้นผมของหญิงสาวเล่นอย่างสนุก ใบหน้าคลอเคลียกับคนตัวเล็กไม่ยอมห่าง"รายละเอียดทั่วไปวันนี้ก็มีงานประจำปีค่ะ พวกกิจกรรม การเชิญแขกในงาน แจกของที่ระลึกแแล้วก็... อื้อ อยู่นิ่ง ๆ สิคะ"หญิงสาวสะกิดชายหนุ่มให้หยุดวุ่นวายกับเธอสักที คนก็อยู่ตั้งเยอะและตอนนี้โดนพนักงานคนอื่นมองใหญ่ สงสัยจะเริ่มจับสังเกตความสัมพันธ์ของทั้งคู่มาบ้างแล้วล่ะ"จับนิดหน่อยเองนะ""แต่ตอนนี้เรากำลังทำงานอยู่นะคะ แดดดี้จะทำแบบนี้ไม่ได้นะ""ไม่รู้แหละจะทำ"เขายิ้มออกมาก่อนจะยื่นริมฝีปากไปหอมแก้มเธออยากอ่อนโยน แบมบี๋เบี่ยงตัวหลบเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองผู้ช่วยคนสนิทของเขาที่เดินเข้ามาพอดี"แฟ้มเอกสารอะไรคะ""ก็รายละเอียดการประชุมวันนี้ไงครับ""นั่นไงคะแดดดี้ รายละเอียดการประชุมอ่านตรงนั้นก็ได้ค่ะ ถ้างั้นเดี๋ยวแบมไปคุยกับคนอื่นก่อนนะคะ"

  • ภูริชหวงรัก   บทที่ 8 แต่งงานกันนะคะ

    หลังจากจบการประชุมพ่อเลี้ยงภูริชก็กุมมือคนรักพาเดินออกมาจากห้องประชุม เดี๋ยวเขาจะพาเธอออกไปกินข้าวในตัวเมือง จากนั้นก็จะพาแวะไปร้านเครื่องเพชร ซึ่งทำการจองแหวน 10 กะรัตให้เธอเรียบร้อยแล้ว"บี๋ไปเก็บของเลย พี่จะพาไปกินข้าวในเมืองค่ะ""ในเมืองเหรอคะ ได้ค่ะ"เธอยิ้มกว้างออกมาก่อนจะรีบเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง เก็บกระเป๋าและของทุกอย่างที่จำเป็นใส่กระเป๋าเอาไว้ จากนั้นก็เดินออกมาหาคนรัก ซึ่งตอนนี้เขากำลังคุยกับผู้ช่วยคนสนิทอยู่"ฝากทางนี้ด้วยนะ ฉันจะพาบี๋ไปในเมือง""ได้ครับนาย มีอะไรด่วนเดี๋ยวผมทักไปเอง""ขอบใจมาก"เขาหันไปมองโดยรอบก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเห็นแบมบี๋เดินลงมาพอดี รอยยิ้มอันสดใสยังคงทำให้เขาอบอุ่นหัวใจอยู่เสมอ"มาแล้วค่ะ ไปกัน"ทั้งสองคนกุมมือกันก่อนจะพาไปขึ้นรถที่จอดอยู่หน้าสำนักงาน พ่อเลี้ยงภูริชมีรถที่สะสมอยู่หลายรุ่น ซื้อเก็บไว้ไม่ยอมขับและไม่ยอมขายออก บางทีแบมบี๋ก็ชอบบ่นเพราะเปลืองเงินมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากเพราะท้ายที่สุดมันก็เงินของเขาเอง"วันนี้เราจะกินอะไรกันดีคะ"ระหว่างทางที่เดินไปห้างสรรพสินค้าในตัวเมือง ชายหนุ่มก็เอ่ยถามพร้อมกับกุมมือเล็กเอาไว้แน่น แบมบี๋ซบใบหน้าลง

  • ภูริชหวงรัก   บทที่ 9 เจรจาเรื่องงานแต่งงาน

    หญิงสาวอ้าปากค้างอย่างอึ้งสุดขีด ใครจะคิดว่าแหวนวงเดียวจะราคาแพงขนาดนั้น ถึงแม้ว่ามันจะสวยแต่เธอยังมองไม่เห็นความจำเป็นในการใส่ของราคาแพงขนาดนั้นเลย"แพงมากเลยค่ะ เอามาทำไมคะ"หญิงสาวขยับตัวเข้าไปใกล้ชายหนุ่ม พยายามพาออกไปจากตรงนั้นเพราะแหวนวงเดียวกับราคาขนาดนั้นเธอว่ามันสูงไป"ก็หมั้นหนูไง""แพงไปค่ะ สักหมื่นสองหมื่นก็ได้สวยเยอะแยะเลย"หญิงสาวพยายามที่จะโน้มน้าวชายหนุ่มให้วางแหวนวงนั้นลง ทว่าเขากลับทำในสิ่งที่น่าตกใจกว่า"ไม่อะ พี่ชอบความอลังการ เอาวงนี้ครับ""แดดดี้!""สวยนะหนูไม่ชอบเหรอ พี่ตั้งใจให้เลยนะ ไหนคุณพนักงานลองบอกหน่อยสิ ว่าแหวนวงนี้มันแพงยังไง"เขาหันไปหาพนักงานเพื่อถามข้อมูล เผื่อว่าคนรักของเขาจะยอมรับฟังและซื้อมันไป หมั้นสาวทั้งที ระดับพ่อเลี้ยงเมืองเหนือจะซื้อวงละหมื่นเนี่ยนะ เขาไม่ทำเด็ดขาด"แหวนวงนี้เป็นเพชรน้ำร้อยค่ะ เป็นเพชรที่มีความบริสุทธิ์สูงมาก โดยไม่มีสีหรือสิ่งเจือปนที่สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่า หายากและเจียระไนมาอย่างดีที่สุด เป็นเพชรที่ตลาดต้องการมากค่ะค่อนข้างหายาก""เท่ากับว่ามันพิเศษกว่าปกติไงคะ เหมาะสำหรับคนพิเศษแบบบี๋ของพี่"เขากุมมือเธอเอาไว้ก่อนจะดึงข

  • ภูริชหวงรัก   บทที่ 10 ระเบียงชมดาว NC+

    ช่วงค่ำ...ภายใต้แสงจันทร์ศรีนวลสาดส่องมายังระเบียงไม้ที่ตกแต่งด้วยดอกไม้หลากสี แบมบี๋ในชุดนอนยืนอยู่ตรงขอบระเบียง มองขึ้นไปบนฟ้าก่อนจะยิ้มออกมาด้วยใบหน้าที่มีความสุข มีเสียงลมพัดแผ่วเบาผ่านรอบตัว บรรยากาศดูโรแมนติกชายหนุ่มที่เพิ่งเดินตามมาทีหลังในชุดคลุมเพียงตัวเดียว ก้าวเท้าเข้าไปหาคนรักก่อนจะสวมกอดเอวเล็กเอาไว้จากทางด้านหลัง ความรู้สึกอ่อนโยนที่เขามอบให้มันทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นหัวใจ"มาทำอะไรตรงนี้คนเดียวคะ"เขาเอ่ยออกมาพร้อมกับซุกไซ้ใบหน้าลงไปยังซอกคอของหญิงสาวอย่าอ่อนโยน กลิ่นหอมของผิวกายทำให้ชายหนุ่มรู้สึกมีอารมณ์ความเป็นชายเริ่มตื่นตัวเพียงแค่ได้กลิ่นกายของคนรักเพียงเท่านั้น"หนูรู้ไหมว่าตัวเองเป็นคนตัวหอมมาก"เขาเอ่ยกระซิบด้วยเสียงทุ้มต่ำและอ่อนโยน เหมือนโลกทั้งหมดหยุดหมุนในช่วงเวลาที่เขาอยู่ใกล้เธอ แบมบี๋รู้สึกถึงความอบอุ่นของลมหายใจร้อน ทุกสัมผัสมันทำให้เธอรู้สึกขนกายลุกซู่อย่างประหลาด"อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอคะ""อืม... อยากทำอย่างอื่น"เขาเอ่ยออกมาพร้อมกับใช้มือลูบไล้ไปตามเนินอกของเธออย่างแผ่วเบา สัมผัสได้ถึงความนุ่มนวลก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ เมื่อเม็ดทับทิมสีชมพูเ

  • ภูริชหวงรัก   บทที่ 11 ไอติมแท่งกับโซฟาตัวโปรด NC+++

    แบมบี๋เงยหน้าจ้องมองสบตากับชายหนุ่ม ใบหน้าดูยั่วยวนจนชายหนุ่มถึงกับอดทนไม่ไหว อยากจะอุ้มกลับห้องจับกระแทกแรง ๆ ให้หลาบจำ ว่าไม่ควรมองเขาด้วยสายตายั่วยวนแบบนั้น"อย่ามองแบบนั้นเดี๋ยวจะไม่ได้นอน""แล้วทำยังไงคะ หนูทำไม่เป็น"เธอเอ่ยออกมาพร้อมกับจ้องมองใบหน้าของชายหนุ่มอีกครั้ง คราวนี้เขาค่อย ๆ โน้มตัวลงมาให้หญิงสาวจับท่อนเอ็นเอาไว้ สอนให้เธอรูดไปมาแล้วก็ครางด้วยความเสียวซะเอง"ซี๊ดไม่ไหว มือหนูนุ่มมาก"เขาครางออกมาก่อนจะปล่อยมือแล้วจับศีรษะของเธอเอาไว้ แบมบี๋ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงเธอจึงนึกถึงตอนตัวเองกินไอติม แล้วนึกเสียว่าท่อนเอ็นขนาดใหญ่ตอนนี้คือ ไอติมแท่งนั้น"ช่วยพี่หน่อยค่ะ มะ...ไม่ไหว"เธอเงยหน้ามองสบตาชายหนุ่มก่อนจะค่อย ๆ ใช้ปลายลิ้นเลียไลท่อนเอ็นจากล่างขึ้นไปจนถึงส่วนหัว"โอ้ว! ตรงนั้นพะ...พี่""ชอบไหมคะ"เธอเอ่ยถามพร้มกับทำแบบเดิมอีกครั้ง เพราะดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะชอบมาก ปลายลิ้นเลียส่วนตัวแตกปลายตวัดเบา ๆ บริเวณหัวองคชาตในจุดเส้นสลึงของชายหนุ่ม ก่อนจะดูดเข้าไปในปากโดยใช้ลิ้นร้อนตวัดจากอีกด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่งวนเป็นวงกลม"ซี๊ด มะ...ไม่ไหว เสียว"เขาครางออกมาไม่หยุด และยิ่งหญิง

  • ภูริชหวงรัก   บทที่ 12 ก่อนงานประจำปี

    แสงแดดยามเช้าสาดส่องลงมาใจกลางไร่ พ่อเลี้ยงภูริชในชุดไปรเวทสบายตัว สวมใส่รองเท้าผ้าใบราคาแพง ถือหมวกใบเล็กเดินตรงมาหาคนรัก ซึ่งตอนนี้เธอกำลังประชุมอยู่กับทีมงาน จัดซุ้มต่าง ๆ ให้เป็นระเบียบ"เดี๋ยวตั้งเต็นท์ไว้ตรงนี้นะคะเพื่อให้เป็นพื้นที่ให้แขกนั่งพักผ่อน เอาเวทีไว้ตรงนี้ ส่วนโซนนั้นให้เป็นซุ้มชงชา อีกฝั่งเป็นโซนอาหาร อยู่คนละฝั่งนะคะเพราะว่าเดี๋ยวกลิ่นมันจะกลบกัน อ๊ะ!"หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างวางอยู่บนศีรษะ เหลือบสายตาหันไปมองก่อนจะยิ้มกว้างออกมาแก้มปริ"ใส่หมวกด้วยค่ะอากาศมันร้อน""ขอบคุณนะคะ""แล้วนี่กำลังทำอะไรกันอยู่""ก็ประชุมกันเรื่องรายละเอียดการจัดซุ้มเนี่ยล่ะค่ะ แบมมันคิดว่าจะให้ชากับอาหารอยู่คนละฝั่งกัน เพราะเดี๋ยวกลิ่นมันจะกลบกันค่ะ"เขาพยักหน้าเล็กน้อยอย่างเห็นด้วย ชาปกติจะมีกลิ่นที่แตกต่างกัน มีทั้งชาเขียว ชาอู่หลง ชาดำ ชาอัสสัม ชากุหลาบ และอีกหลายอย่างที่ยังไม่ได้เอ่ยถึง แต่ละแบบก็จะมีกลิ่นของตัวเอง ถ้าเกิดว่าอยู่รวมกับซุ้มอาหารอาจจะกลบความหอมของชาเอาได้"เป็นความคิดที่ดีเลยนะคะ แยกกันนั่นแหละดีแล้ว""ว่าแต่หนูไปลองชุดของตัวเองหรือยัง เมื่อกี้ช

  • ภูริชหวงรัก   บทที่ 13 งานเลี้ยงประจำปี

    และแล้วงานประจำปีก็มาถึง บรรยากาศคึกคักเพราะผู้คนมากมายเข้ามารวมตัวกันอยู่ในที่แห่งนี้ พ่อเลี้ยงแห่งไร่ชายืนต้อนรับแขกที่มาร่วมงานตรงหน้างาน โดยมีแบมบี๋อยู่เคียงข้างไม่ห่างไปไหน"เชิญเลยครับท่านผู้ว่า สวัสดีครับท่านรัฐมนตรี เป็นเกียรติมากเลยนะครับที่มาในวันนี้"เขาเอ่ยต้อนรับแขกหน้างานด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส แบมบี๋แจกของชำร่วยให้กับผู้ที่มาร่วมงาน ซึ่งเป็นของที่เธอตั้งใจทำกับพนักงานหลายคน เป็นสิ่งของแทนใจเมื่อทุกคนมองเห็นจะได้นึกถึงไร่ภูริชแห่งนี้"ของชำร่วยค่ะ ขอบคุณที่มาร่วมงานนะคะ"เธอยิ้มออกมาก่อนจะส่งถุงแบรนด์ของไร่ไปให้แขกที่มาร่วมงาน มันคือถ้วยชาและจานรองที่มีลวดลายสวยงาม พร้อมกับชาชงสูตรพิเศษจากไร่"ขอบคุณครับ"ทั้งสองคนยืนต้องรับแขกอยู่ตรงนั้นสักพัก ก่อนจะเดินกลับเข้าไปภายในงานเนื่องจากผู้ช่วยของเขามาตามแล้ว"พ่อเลี้ยง คุณแบม เชิญข้างในครับ งานจะเริ่มแล้ว""โอเค บี๋ไปข้างในค่ะ ให้คนอื่นทำ"เขากวักมือเรียกคนรักก่อนจะพากันเดินออกไปจากตรงนั้น และเมื่อเดินเข้ามาภายในงาน ผู้คนรวมตัวกันอยู่ลานหน้าเวทีเรียบร้อยแล้ว พิธีกรยืนอยู่บนเวทีใบหน้ายิ้มแย้มก่อนจะยกไมค์โครโฟนขึ้นพูดด้วยน้ำเส

Latest chapter

  • ภูริชหวงรัก   บทที่ 42 ต้าวแฝดสาม จบบริบูรณ์

    ทั้งสามคนถึงกับร้องกรี๊ดออกมาเสียงดังลั่นห้องอัลตราซาวนด์ ได้รับข่าวดีแรกก็คือหญิงสาวกำลังตั้งครรภ์ แต่ก็ต้องมาช็อกอีกครั้งเมื่อได้รับรู้ว่าเธอกำลังตั้งครรภ์ลูกแฝด 3 มาทีเดียวพร้อมปิดอู่ได้เลย ใครจะไม่ดีใจบ้างก็ให้มันรู้ไปสิ"หนูเราจะได้ลูกแฝด 3""ดีใจจังเลยค่ะมาทีเดียวพร้อมกัน 3 คนเลย ถ้าเป็นแบบนี้ก็ท้องแค่ครั้งเดียวพอ หนูจะได้ไม่เหนื่อยคลอดหลายรอบดีไหมคะ""แบบนี้แหละดีค่ะหนูจะได้ไม่ทรมานหลายครั้ง คุณหมอแล้วแบบนี้เราจะต้องดูแลยังไงบ้างครับ ผมต้องมาพบคุณหมอทุกอาทิตย์หรือเปล่า"เขาหันไปคุยกับคุณหมอทันที เพราะอยากจะทราบวิธีการดูแลคุณแม่ที่ท้องลูกแฝดสาม เขาเคยอ่านมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่คุณแม่จะอุ้มเด็กน้อยอยู่ในท้องด้วยกันถึง 3 คน การดูแลจะต้องมากกว่าคนท้องปกติ และก็มีความเสี่ยงเช่นกัน"ไม่ต้องห่วงนะครับทางเราจะดูแลคุณแม่แล้วก็เจ้าตัวเล็กอย่างดีที่สุด แต่ว่าอาจจะต้องนัดบ่อยอยู่นะครับ เพราะว่าเป็นครรภ์แฝดมีความเสี่ยงมากกว่าครรภ์ปกติ""ไม่เป็นอะไรเลยครับ ขอแค่ลูกของผมกับภรรยาปลอดภัย คุณหมอแนะนำมาได้เลยครับว่าต้องดูแลยังไง คงยินดีที่จะทำตามที่คุณหมอแนะนำทุกอย่าง""ได้เลยครับถ้าอย่างนั้นเชิญท

  • ภูริชหวงรัก   บทที่ 41 เบบี๋มาแล้ว

    หลังจากที่กินข้าวกันเสร็จสองแม่ลูกก็พากันเดินทางมาที่โรงพยาบาลในเวลาต่อมา เล่นเอาตื่นเต้นกันไม่น้อยเลยเพราะถ้าเกิดว่าลูกสาวเกิดท้องขึ้นมา คงจะเป็นข่าวดีที่สุดในรอบหลายปีเลยทีเดียว พ่อเลี้ยงภูริชเองก็ลุ้นอยู่ทุกวันว่าภรรยาจะท้องในที่สุด เธอภาวนาตั้งแต่ออกจากร้านอาหารจนมาถึงที่โรงพยาบาล ขอให้เด็กมาเกิดในท้องของเธอด้วยเถิด"ขอให้ท้องเถอะค่ะ หนูอยากให้พ่อเลี้ยงดีใจ""แม่ก็ขอให้หนูท้องนะ รีบไปกันเถอะแม่ตื่นเต้นจะแย่แล้วเนี่ย"ทั้งสองคนเดินเข้าไปด้วยความตื่นเต้น และเมื่อมาถึงก็ยื่นเอกสารให้เรียบร้อย จากนั้นพยาบาลก็พามายังห้องตรวจสูตินรีเวช คุณหมอให้ตรวจปัสสาวะเข้ามาก่อน ซึ่งมีพยาบาลคอยจัดการให้ทุกอย่าง จะได้เข้าไปฟังผลทีเดียวไม่ต้องเสียเวลา"เดี๋ยวคุณแบมเก็บปัสสาวะให้พยาบาลหน่อยนะคะ จะได้ส่งห้องแล็บตรวจ ผลจะได้ออกเร็วค่ะ""ขอบคุณค่ะคุณพยาบาล"เธอรับแก้วมาถือไว้ในมือ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจัดการเก็บปัสสาวะของตัวเองส่งให้พยาบาล ใบหน้านั้นดูตื่นเต้นไม่น้อยเลย ตอนแรกว่าจะโทรศัพท์ให้พ่อเลี้ยงมาหาที่โรงพยาบาล แต่พอคิดดูอีกทีให้ผลมันออกไปที่แน่ชัดก่อน เพราะถ้าเกิดว่าไม่ท้องขึ้นมา เขาอาจจะร

  • ภูริชหวงรัก   บทที่ 40 อาการแปลกๆ ๆ

    หนึ่งเดือนต่อมา...แบมบี๋ในชุดทำงานมาดนักธุรกิจ ในมือถือแฟ้มเอกสารเดินออกมาจากห้องประชุมพร้อมกับคุณแม่ ส่วนสามีของเธอวันนี้เดินทางไปคุยกับลูกค้า พอเวลาผ่านไปก็เริ่มปรับตัวกันได้ คุณแม่ใช้ชีวิตอยู่ที่กรุงเทพฯเป็นหลัก โดยมีคุณแม่ของพ่อเลี้ยงภูริชคอยอยู่เป็นเพื่อน จึงทำให้สองสามีภรรยาหมดห่วง มีแม่นมคอยดูแลคุณแม่ของเธออีกแรงหนึ่ง ทำให้เธอค่อนข้างจะรู้สึกสบายใจในการเดินทางแต่ละครั้ง ไม่ต้องห่วงคนนั้นคนนี้ไปทั่วเหมือนเมื่อก่อน"เที่ยงแล้วหนูจะกินข้าวหรือยังลูก หรือว่าจะรอสามี""กินข้าวกับแม่ก็ได้ค่ะ แดดดี้น่าจะคุยงานกับลูกค้านานค่ะ หนูคิดว่าตอนนี้น่าจะกินข้าวกับลูกค้าไปแล้วด้วย"เธอตอบกลับคุณแม่พร้อมกับกุมมือท่านพาเดินไปด้วยกัน ตั้งแต่ที่เรื่องราวทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ชีวิตของเราสองแม่ลูกก็กลับมาสู่ความสงบ คุณหญิงกิ่งแก้วและลูกสาวก็ได้รับกรรมที่ก่อไว้ โทษที่ได้รับก็สาสมกับสิ่งที่เธอคิดร้ายกับคนอื่น หวังว่าออกมาจากคุกจะเลิกวุ่นวายกับครอบครัวของเรา ต่างคนต่างมีชีวิตเป็นของตัวเอง"ถ้าอย่างนั้นเราไปกินข้างนอกกันไหม""ก็ดีนะคะแม่ ถ้าอย่างนั้นเราไปกันเถอะคะ"สองแม่ลูกควงแขนพากันเดินออกไปขึ้นรถที่จ

  • ภูริชหวงรัก   บทที่ 39 ปั๊มลูกกันเถอะ NC+

    หลังจากที่ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี แบมบี๋และพ่อเลี้ยงภูริชก็เดินทางกลับมาที่ไร่ ส่วนคุณแม่ของเธอได้รับอำนาจจากลูกสาวในการขึ้นไปบริหารบริษัทอีกคน เห็นแบบนั้นแต่ว่าเธออยู่กับบริษัทมาตั้งแต่แรกเริ่มยังไม่มีอะไรด้วยซ้ำ เรียนรู้งานพร้อมกับสามีจนมีได้อย่างทุกวันนี้ ก็ไม่แปลกใจทำไมเธอถึงบริหารงานแทนลูกสาวได้ โชคดีที่มีทนายรักษ์และผู้ช่วยคนสนิทคนเก่าของคุณพ่อ คอยอยู่เคียงข้างและแนะนำทุกอย่างจนทำให้แบมบี๋สามารถกลับมาอยู่ที่ไร่ภูริชได้ แต่ก็เดินทางไปมาระหว่างกรุงเทพฯกับเชียงราย เนื่องจากว่าเธอไม่กล้าทิ้งคุณแม่อยู่คนเดียว แต่ยังไงก็ต้องกลับมาที่ไร่เพราะเธอมีธุรกิจอยู่ที่นี่อีกนั่นก็คือโฮมสเตย์และคาเฟ่ ไม่สามารถจะทิ้งสิ่งใดสิ่งหนึ่งไปได้ เธอกับพ่อเลี้ยงตกลงกันว่าเราจะเดินทางไปมาแบบนี้แหละ แล้วก็จะมีลูกหลายคนจะได้มาช่วยกันบริหารธุรกิจที่มีในอนาคต"บี๋เมื่อไหร่หนูจะมีลูกให้พี่สักที"เขาเอ่ยออกมาเสียงออดอ้อน ตั้งแต่ที่มีอะไรกันเขากับภรรยาไม่ได้ป้องกันเลยด้วยซ้ำ ก็แปลกใจเหมือนกันว่าทำไมเด็กน้อยถึงไม่ยอมมาสักที หรือเพราะว่าเขาไร้น้ำยาเธอจึงไม่ท้องสักที"หนูก็ไม่ได้กินยาคุมหรือว่าป้องกันเลยนี่คะ ใจเย็นก

  • ภูริชหวงรัก   บทที่ 38 ทุกอย่างกลับมาอยู่ในความสงบ

    เจ้าหน้าที่ตำรวจลากสองแม่ลูกให้ไปขึ้นรถ จากนั้นก็พาเดินทางไปยังสถานีตำรวจต่อ ดูท่าทางจะรอดยาก เพราะหลักฐานที่แดนเก็บไว้หลายอย่าง น่าจะทำให้ทั้งสองคนสำนึกผิดอยู่ในคุกนานพอสมควร"แม่จ๋า"แบมบี๋วิ่งเข้าไปสวมกอดคุณแม่ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย เรื่องนี้ตัวเองก็เพิ่งรู้เหมือนกัน วางแผนกันมาอยู่สักพักใหญ่ เล่นละครหลอกคุณหญิงกิ่งแก้วแล้วก็ลูกสาวเพื่อให้ตายใจ เพื่อที่จะได้จัดการรวบรัดทีเดียว"หนูเจ็บตรงไหนไหม แม่นึกว่าเราจะไม่รอดซะแล้ว"คุณหญิงกวาเอ่ยออกมาพร้อมกับลูบแก้มลูกสาวทั้งสองข้าง รู้สึกเป็นห่วงลูกเสียเหลือเกิน ถ้าครั้งนี้เราสองคนไม่มีชีวิตรอดกลับไป เธอคงรู้สึกผิดมากที่ไม่สามารถทำให้แบมบี๋ได้ใช้ชีวิตเหมือนอย่างคนอื่น"หนูไม่เป็นอะไรหรอกค่ะแม่"เธอยิ้มออกมาอย่างมีความสุขและรู้สึกโล่งอกเป็นอย่างมาก ในที่สุดเราสองคนก็จะได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข คนที่เคยคิดร้ายก็แพ้ภัยตัวเองไป หลังจากนี้ขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีเถอะ อย่ามีเรื่องราวเลวร้ายเข้ามาในชีวิตอีกเลย"เดี๋ยวผมจะพาคุณหญิงกิ่งแก้วกับลูกสาวไปก่อนนะครับ ถ้าเกิดว่าทางนี้พร้อมเมื่อไหร่ก็ไปให้ปากคำได้เลย""ขอบคุณมากเลยนะครับคุณตำรวจ"พ่อเลี้ยง

  • ภูริชหวงรัก   บทที่ 37 ความจริงทุกอย่าง

    คุณหญิงและลูกสาวเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจเดินเข้ามาก่อนจะใส่กุญแจมือของทั้งคู่รวมถึงพวกชายฉกรรจ์อีก 5 คน โดยที่เอามือไขว้ไว้ข้างหลังทั้งสองข้าง และคนที่เดินเข้ามาพร้อมกับเจ้าหน้าที่ตำรวจก็คือพ่อเลี้ยงภูริช"แดดดี้!"เธอตะโกนเรียกชายคนรักด้วยน้ำเสียงดีใจ เขารีบวิ่งเข้ามาก่อนจะรีบแก้มัดให้กับหญิงสาวและคุณแม่ของเธอ เมื่อเป็นอิสระแบมบี๋ก็สวมกอดชายหนุ่มเอาไว้แน่น"หนูเป็นอะไรได้เปล่า เจ็บตรงไหนไหม""ไม่ค่ะ หนูไม่เป็นอะไร"เธอสวมกอดคนรักเอาไว้แน่น ใบหน้ายิ้มออกมาอย่างดีใจที่เขามาได้ทันเวลา ซึ่งไม่รู้ว่าถ้ามาช้ากว่านี้เธอกับแม่อาจจะถูกพาไปชายแดนแล้ว"คุณแม่เป็นหรือเปล่าครับ""ไม่เป็นอะไรค่ะ ว่าแต่นี่มันอะไรกัน"ทุกคนดูมีความสงสัยเป็นอย่างมาก เพราะดูพ่อเลี้ยงภูริชจะเป็นห่วงแบมบี๋อย่างออกนอกหน้าทั้งที่เป็นอันรู้กันว่าทั้งสองคนหย่าร้างกันไปแล้ว ที่สำคัญมาช่วยได้ทันเวลาอีก ตอนแรกเห็นทะเลาะกันไม่เจอกันเลย คิดว่าเขาจะมาที่นี่ได้ด้วยซ้ำ"ปล่อยฉันนะไอ้พวกบ้า กล้าดียังไงมาจับฉัน รู้หรือเปล่าว่าฉันเป็นใคร ถ้าพวกแกยังไม่ปล่อยเดี๋ยวฉันจะฟ้องเจ้านายพวกแกให้หมดเลย"คุณหญิงสะบัดตัวเองให้

  • ภูริชหวงรัก   บทที่ 36 พวกแกตายไปซะเถอะ

    ซาเนียสั่งให้พวกชายฉกรรจ์พาสองแม่ลูกเข้าไปข้างในโกดัง แต่ทว่าทั้งคู่ไม่ยอมดีดดิ้นไปมาอยู่ตรงนั้น เพื่อที่จะให้หลุดจากการเกาะกุมของพวกมัน และเพียงไม่นานเสียงรถตู้ก็เคลื่อนที่เข้ามาอีกคันหนึ่ง เมื่อทุกคนเห็นใบหน้าของผู้ที่มาใหม่ก็มีสีหน้าที่เรียบเฉย แต่จะเหลือแค่สองคนเท่านั้นที่ดูตกใจไม่น้อย"นี่คุณหญิงจะเอาให้ได้เลยสินะ สมบัติของคุณกนกมันหอมหวานมากเลยเหรอถึงได้มีแต่ความโลภไม่มีหยุดพักแบบนี้""ปากดีนักนะ แกจะตายอยู่แล้วกล้าดียังไงมาพูดจาไม่มีมารยาทกับฉันแบบนี้ สมบัติมันเป็นของน้องชายฉัน แกมันเป็นคนจนที่มาแต่ตัว โชคดีที่ได้แต่งงานกับคนรวยก็เท่านั้นแหละ คิดที่จะเอาทุกอย่างไปเลยหรือไง"คุณหญิงกิ่งแก้วเดินเข้ามาพร้อมกับใช้มือจิกผมน้องสะใภ้ด้วยใบหน้าไม่พอใจเป็นอย่างมาก คนอย่างมันไม่สมควรที่จะได้อะไรทั้งนั้น คนที่มาแต่ตัวก็ให้ออกไปแต่ตัวมันก็ถูกต้องที่สุดแล้ว"คุณต่างหากที่ไม่ควรได้อะไรเลย ฉันอยู่กับคุณกนกตั้งแต่ที่เขายังไม่มีอะไรด้วยซ้ำ บริษัทก็ช่วยกันดูแลจนมีอย่างทุกวันนี้ ถึงแม้ว่าที่บ้านของคุณหญิงจะรวยมาก แต่อย่าลืมนะคะว่าบริษัทไม่ใช่ของตระกูล""มันเป็นของฉัน เงินที่ใช้สร้างบริษัทนี้ขึ้นม

  • ภูริชหวงรัก   บทที่ 35 เริ่มแผนการ

    สองวันต่อมา...แบมบี๋นั่งอยู่ในห้องรับแขกกับคุณแม่ด้วยใบหน้าเศร้าหมอง เธอคิดถึงชายหนุ่มสุดหัวใจ เราสองคนไม่ได้คุยกันมาสักพักตั้งแต่ที่แยกย้ายกัน เพิ่งจะแต่งงานกันได้ไม่นานแต่ก็ต้องมาหย่าร้างกัน บอกตามตรงว่าเธอยังทำใจไม่ได้"ไหวไหมลูก""ไม่ไหวหรอกค่ะแม่ หนูยังไม่เข้าใจจนถึงตอนนี้เลยว่าพ่อเลี้ยงขอหย่าหนูทำไม ฮือออออ"เธอร้องไห้ออกมาด้วยความรู้สึกอัดอั้น คุณแม่เองเห็นลูกสาวไม่สบายใจก็รู้สึกเจ็บปวดไปด้วย สวมกอดเธอเอาไว้ลูบแผ่นหลังอย่างอ่อนโยน"ไม่คิดมากนะลูก เอางี้ไหมเราสองคนไปเดินเล่นที่ห้างกันดีกว่า ช็อปปิ้งซื้อของกันจะได้สบายใจขึ้น""ไม่มีอารมณ์ไปเลยค่ะ""ไม่เอาสิ ไปหาอะไรกินข้างนอก ซื้อของที่อยากได้ เผื่อว่าหนูจะอารมณ์ดีขึ้นไง"แบมบี๋เงยหน้ามองคุณแม่ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย ออกไปเดินเล่นข้างนอกก็ดีจะได้ผ่อนคลายขึ้น ส่วนเรื่องพ่อเลี้ยงภูริชคงต้องปล่อยให้เขาใจเย็นกว่านี้ แล้วเธอจะกลับไปง้อชายหนุ่มที่ไร่เอง"ก็ได้ค่ะ ถ้างั้นเราไปเดินเล่นกันก่อน ส่วนเรื่องของพ่อเลี้ยงเดี๋ยวแบมจะลองเข้าไปคุยกับเขาอีกทีค่ะ""มันต้องแบบนั้นลูก รอให้เราสองคนใจเย็นกว่านี้ ถึงตอนนั้นค่อยว่ากันอีกที""งั้นเราสองคน

  • ภูริชหวงรัก   บทที่ 34 โอกาสที่เหมาะสมมาถึง

    ซาเนียและคุณแม่นั่งอยู่ภายในห้องรับแขกของคฤหาสน์สุดหรู เห็นว่าแบมบี๋ออกไปกับพ่อเลี้ยงนานแล้ว ไม่รู้ว่าจะเปลี่ยนใจไม่หย่ากันหรือเปล่า ส่วนแดนเองเขากลับไปที่คอนโดเพราะไม่ได้อาศัยอยู่ที่นี่ ตอนนี้โดนเจ้านายไล่ออกแล้วก็คงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องกลับไปทำงาน ได้เงินจากสองแม่ลูกมาหลักสิบล้าน ใช้ชีวิตอยู่ได้สบายเลยล่ะ"ทำไมพวกมันสองคนยังไม่มาสักที หรือว่าจะเปลี่ยนใจไม่อยากหย่า""นั่นสิคะแม่"เธอเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าเป็นกังวล ถ้าเกิดว่าสองคนนี้ไม่ยอมหย่ากันขึ้นมา แผนที่ทำมาก็คงจะไม่มีความหมาย เพราะถึงจะทำอะไรหลังจากนี้ทั้งสองคนก็ไม่น่าจะเลิกรากันได้แล้ว"เสียงรถนี่หรือว่ามาแล้ว"ทั้งสองคนยิ้มออกมาทันทีก่อนจะนั่งอยู่ในห้องรับแขกไม่เดินออกไป เนื่องจากว่ากวากำลังรอลูกสาวอยู่เช่นกัน จึงทำให้สองแม่ลูกไม่สามารถที่จะออกไปทำตัวเหมือนอยากรู้อยากเห็นได้ในตอนนี้"แบมบี๋ลูก หนูจะหย่ากับพ่อเลี้ยงจริงเหรอ""แม่! ฮืออออ พ่อเลี้ยงทิ้งหนูไปแล้วค่ะ หนูไม่เข้าใจเลยว่าตัวเองทำอะไรผิด ทำไมพ่อเลี้ยงถึงบอกเลิกแบบนี้ หนูไม่ได้ทำอะไรเขาด้วยซ้ำ ให้อธิบายอะไรก็ไม่ยอมฟัง ฮึก!"เธอร้องไห้เสียงดังลั่นบ้าน และนั่นให้คุณหญิงกิ

DMCA.com Protection Status