เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 691
บทที่เกี่ยวข้อง
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 692
“เคยได้ยินสินะ งั้นคุณควรรู้ว่าพรรคถังทรงพลังแค่ไหน การฆ่ามดอย่างคุณมันง่ายแค่กระดิกนิ้ว”“อย่าตั้งคำถาม ถ้าคิดว่ามีความสามารถ ก็บอกมาได้เลย เพราะต่อให้เป็นหยางต้าฝู คนที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองเทียนไห่ ยังคงเป็นมดปลวกสำหรับผมอยู่ดี”น้ำเสียงของถังชั่นครอบงำและเย็นชา ซึ่งดูน่ากลัวจริง ๆ“แล้วอะไร?”เย่เทียนหยู่อยากรู้ว่าทำไมอีกฝ่ายถึงตามหาเขา“ไม่มีอะไร ฉันแค่อยากเตือนคุณว่าเฉียนเฉียนเป็นผู้หญิงของฉัน อย่าติดต่อเธออีกอีกในอนาคต”“ถ้าผมติดต่อเธอแล้วจะทำไม” เย่เทียนหยู่เข้าใจเกรงว่าเขาจะรู้เรื่องที่หยางเฉียนเฉียนโทรหาเขาครั้งล่าสุดแล้ว ไม่น่าแปลกใจเลยที่หยางเฉียนเฉียนจะวางสายโทรศัพท์เร็วและไม่ให้เธอรับสายด้วยซ้ำ“งั้นก็เตรียมโลงศพเอาไว้ซะ”หลังจากที่ถังชั่นพูดจบ เขาก็วางสายโทรศัพท์และสาปแช่งอย่างลับๆ ในเวลาเดียวกัน เขาก็สั่งให้คนของเขาฆ่าเขาหากพวกเขาพบว่าอีกฝ่ายยังคงติดต่อกับ หยางเฉียนเฉียนเดิมทีเธอกลัวที่จะรบกวนสภาพจิตใจของหยางเฉียนเฉียน ดังนั้นเธอจึงไม่ได้ฆ่าเธอ ท้ายที่สุดแล้ว ตอนนี้เขายังคงต้องการความร่วมมือจาก หยางเฉียนเฉียนเย่เทียนหยู่ขมวดคิ้ว เมื่อพิจารณาจากสัญญาณต่างๆ หย
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 693
เมื่อได้ยินคำถามของเย่เทียนหยู่ สายลับพรรคมังกรก็ตอบทันที: “ใช่ แต่ถังชั่นฝึกฝนเทคนิคที่สูญเสียไปอย่างครอบงำอย่างมาก นั่นก็คือยุทธการยอดขุนศึก ผู้หญิงคนไหนที่สามารถฝึกร่วมกับเขาได้”“ยุทธการยอดขุนศึก?”การแสดงออกของเย่เทียนหยู่เปลี่ยนไปเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะไม่รู้เทคนิคนี้ แต่เขาเคยได้ยินเรื่องนี้และถามว่า “เขากำลังฝึกฝนเทคนิคทางจิตของพรรคถังไม่ใช่เหรอ?”ทักษะทางจิตของพรรคถัง นั้นทรงพลังมากและเป็นทักษะชั้นยอด“ไม่!”“ถ้าอย่างนั้นฉันก็รู้แล้วว่าทำไมเขาถึงแต่งงานกับ หยางเฉียนเฉียน”แสงเย็นวาบในดวงตาของเย่เทียนหยู่ หากนี่เป็นเรื่องจริงถังชั่นต้องการแค่ชีวิตของ หยางเฉียนเฉียนหากเขาฝึกฝนทักษะของตัวเองกับหยางเฉียนเฉียน ไม่เพียงแต่จะไม่เป็นอันตรายต่อหยางเฉียนเฉียนเท่านั้น แต่ยังช่วยให้เขาทำความสะอาดร่างกายและฝึกฝนได้อย่างรวดเร็วอีกด้วยแต่ยุทธการยอดขุนศึกของพรรคถังเป็นวิชาที่โหดเหี้ยมเห็นแก่ตัวอย่างมาก เพราะมันจะดูดพลังของหยางเฉียนเฉียนจนเธอแห้งแล้วแก่และตายอย่างรวดเร็ว“อ่า ทำไมเหรอครับ?” สายลับพรรคมังกรตกตะลึงเล็กน้อยและโพล่งออกมา“ไม่มีอะไร ไปตามการเคลื่อนไหวของพวกเขาอย่างใกล้ชิด
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 694
“สวัสดีพี่เย่ คุณมาได้ยังไงกันคะ นั่งลงก่อนสิ”หลิวเฟยเฟยเชิญเธออย่างมีความสุขทันที ด้วยความสุขที่ไม่สามารถควบคุมได้บนใบหน้าของเธอ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าภายในเธอมีความสุขจริง ๆไม่ต้องพูดถึงว่าเย่เทียนหยู่เปลี่ยนโชคชะตาของเธอและทำให้เธอชอบเขามาก หลังจากเข้ากับเขาได้หลายครั้ง เธอก็ชอบเขาเพียงเล็กน้อยแต่มันก็ยังไม่แข็งแกร่ง แต่ทุกวันนี้เธอถามเขาครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เขาไม่ออกมาด้วยซ้ำ นี่ทำให้เธอรู้สึกผิดหวังและคิดถึงเย่เทียนหยู่มากยิ่งขึ้นยิ่งคิดก็ยิ่งชอบเย่เทียนหยู่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องนั่งลงข้างหลิวเฟยเฟย เธอมีกลิ่นหอมจาง ๆ และยังเป็นคนสวยที่หาคนเปรียบได้ยากเหมือนเช่นเคย“พี่เย่ ช่วงนี้คุณยุ่งมาก ไม่ว่าคุณจะนัดมากแค่ไหนคุณก็ไม่มีเวลา” ทันทีที่เธอนั่งลง หลิวเฟยเฟยพูดด้วยความคับข้องใจเล็กน้อยและบ่นด้วยน้ำเสียงของเธอ“คือว่าช่วงนี้ฉันยุ่งมาก”เย่เทียนหยู่ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรจริง ๆ และบังเอิญเห็นผู้หญิงสองคนนั่งอยู่ข้างๆ เขา หนึ่งในนั้นมีรูปร่างหน้าตาคล้ายกับจางผิง แต่เธอสวยกว่าจางผิงมากใบหน้าที่บริสุทธิ์และละเอียดอ่อน ผิวราวกับหิมะกับเนินอกที่สูงนูนขึ้น เธอดูเด็กมากอีกคนหน
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 695
เย่เทียนหยู่ตกตะลึงเล็กน้อย ราวกับว่าเขาเข้าใจว่าทำไมอีกฝ่ายถึงทำตัวแบบนี้ และอดไม่ได้ที่จะแอบยิ้ม เขาไม่สนใจรายละเอียดเหล่านี้เลยแน่นอนว่าอาจเป็นเพราะเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะมีปฏิสัมพันธ์กับอีกฝ่ายเลย และเพียงเปลี่ยนเรื่องเพื่อหลีกเลี่ยงการแสดงท่าทีไม่พอใจของ Liu Feifeiเมื่อหลิวเฟยเฟยได้ยินแบบนั้นเธอก็รู้สึกรำคาญมากยิ่งขึ้นแต่เย่เทียนหยู่ยกมือขึ้นเพื่อหยุดเขาและพูดด้วยรอยยิ้ม: “ฉันเกรงว่าคุณจะหัวเราะถ้าฉันพูด ดูเหมือนว่าเราจะอยู่ในบริษัทเดียวกัน”ทันทีที่สิ้นคำพูด ไม่เพียงแต่หนิงเกอเท่านั้นที่ตกตะลึง แต่หลิวเฟยเฟยกับจางผิงก็ตกตะลึงเช่นกัน พี่เย่จากหลินซื่อกรุ๊ปไม่ใช่เหรอ?“จริงเหรอ?”“เมื่อกี้ฉันนึกว่าคุณเก่งมากซะอีก ที่แท้ก็เพิ่มพนักงานไร้ชื่อมาอีกคน”“ไม่อย่างนั้นฉันก็ต้องรู้จักแน่”หนิงเกอตะคอกอย่างเย็นชาด้วยสีหน้าเย่อหยิ่ง และถามอย่างเย็นชา: “ในเมื่อเจ้าเป็นเพียงพนักงานตัวเล็ก ๆ และฉีฉีก็ลุกขึ้นมาทักทายคุณเมื่อกี้ ทำไมคุณไม่ลุกขึ้นมาตอบ?”แน่นอนว่า เย่เทียนหยู่ทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อยด้วยเหตุนี้ เขาไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้มากนัก และกำลังจะอธิบายจางผิงเริ่มก่อน เธอพูดขึ้นมาทัน
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 696
เธออยู่กับพี่เฟยเฟยมาหลายปีแล้วและไม่เคยรู้ว่าเธอเก็บตัวแค่ไหนเมื่อมีคนขอให้เธอถ่ายละครหรือภาพยนตร์ ข้อกำหนดแรกคือเธอไม่สามารถมีปฏิสัมพันธ์ทางกายกับนักแสดงชายคนใดได้ทำไมเขาถึงไปหาพี่เย่ เขาหวังว่าเขาจะริเริ่มและทำสิ่งต่าง ๆ ให้สำเร็จที่นี่เย่เทียนหยู่รู้สึกประหม่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อหลิวเฟยเฟยจงใจเข้ามาถามว่า “เป็นไปได้ยังไง ฉันไม่ใช่เสือ ทำไมฉันถึงกินคุณ”“ฉันละอยากให้คุณเป็นเสือจริงๆ ถ้าให้ดีควรเป็นเสือที่ไร้เหตุผลด้วยนะคะ” หลิวเฟยเฟยพูดด้วยความโกรธ“เอ่อ!”“เลิกพูดถึงเสือเถอะ ผมอิ่มแล้วจะไปทำธุระก่อน...”“ไม่ได้!”ก่อนที่เย่เทียนหยู่จะพูดจบ หลิวเฟยเฟยก็ขัดจังหวะและพูดว่า: “เป็นการเผชิญหน้ากันที่หายาก วันนี้คุณต้องอยู่กับฉันสักพัก”การคิดถึงเธอไปหลายวันทำให้ หลิวเฟยเฟยมุ่งมั่นและกล้าหาญที่จะไม่ปล่อยมือเย่เทียนหยู่ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี: “เฟยเฟย ทำอะไรของเธอ? อย่านะว่าผมมีภรรยาแล้ว” เขาพูดอย่างช่วยไม่ได้“ฉันรู้ค่ะ ฉันไม่ได้ขอให้คุณรับผิดชอบ และไม่ได้ทำลายครอบครัวของคุณ โอเคไหม?”“ฉันรู้ว่าผู้ชายที่มีอำนาจหลายคนรายล้อมไปด้วยผู้หญิง และคุณคือผู้ที่แข็งแกร่งที่
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 697
เย่เทียนหยู่ยิ้มเล็กน้อย เขาเอ่ยปากทักทายหญิงสาวที่บริสุทธิ์ มีเสน่ห์และน่ารักอยู่พอตัว แถมยังเป็นคนที่รู้ความไม่น้อยว่า: “สวัสดี ไม่คิดเลยนะว่าจะได้มาเจอคุณที่นี่ คุณจาง”“ใช่ ฉันก็ไม่คาดคิดเหมือนกัน แต่คุณชายเย่ คุณเป็นพนักงานของหงหม่ากรุ๊ปจริง ๆ เหรอ?” จางฉีอดไม่ได้ที่จะถามอย่างสงสัย“แน่นอนสิครับ!”เย่เทียนหยู่ยืนยันว่า: “ดูเหมือนว่าในอนาคต คุณจางกับผมจะมีโอกาสได้พบกันบ่อย ๆ เลยละ”หลังจากพูดจบ จางฉีก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเกร็ง ใบหน้าของเธอแดงเล็กน้อย และเธอก็รีบพูดว่า: “คุณเย่ล้อกันเล่นแน่ ฉันแทบไม่เคยเจอคุณในบริษัทมาก่อนเลย”“ผมแค่บอกว่าจะมีโอกาสได้เจอกันอีกมากคุณก็หน้าแดงแล้วเหรอ? คุณคงไม่ได้คิดว่าผมแอบชอบคุณอยู่ใช่ไหม”ครั้งสุดท้ายที่ฉันไม่ได้สังเกตเห็นว่าผู้หญิงคนนี้หน้าแดงง่ายนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอดูบริสุทธิ์มากและมีผิวขาวเหมือนหิมะเมื่อเปรียบเทียบกับเฉินเค่อซินที่ไร้เดียงสาพอๆ กัน เธอมีความเขินอายและความอ่อนแอที่แตกต่างกันซึ่งทำให้ผู้คนอยากดูแลเธอ“ม...ไม่ใช่นะ”จางฉีรู้สึกเขินอายมากขึ้นเรื่อยๆ จริง ๆ แล้วเธอมีความคิดเช่นนั้น ท้ายที่สุดแล้ว ดวงตาของคุณชายเย่ก็
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 698
“ดี ดีมาก! เจ้าหนู ฝากไว้ก่อนเถอะ!”ขณะที่เฉินฮั่นกำลังพูดอยู่ เขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วถ่ายรูปเย่เทียนหยู่ จากนั้นเขาก็มองไปที่จางฉีแล้วพูดว่า “จางฉี สิ่งที่ฉันบอกคุณยังคงใช้ได้จนถึงทุกวันนี้”“มาที่นี่วันนี้ อย่าหาว่าฉันหยาบคายนะ”หลังจากทิ้งคำพูดเหล่านี้ เขาก็เดินจากไปด้วยความโกรธเมื่อรู้ว่านามสกุลของเขาคือเย่และรูปถ่าย มันง่ายเกินไปที่จะหาอีกคนเด็กคนนี้เขาจะทำให้อีกฝ่ายต้องชดใช้ราคาอันแสนสาหัสอย่างแน่นอนเมื่อเห็นเฉินฮั่นจากไป จางฉีก็พูดอย่างกังวลทันที: “คุณเย่ทำอะไรอยู่ ถ้าคุณทำให้ผู้จัดการเฉินในบริษัทขุ่นเคืองมีหวังซี้แหงแก๋”“คุณกลัวผมจะทำคุณติดร่างแหเหรอ” เย่เทียนหยู่ถาม“ไม่ใช่แบบนั้น!”จางฉีปฏิเสธทันทีและพูดว่า: “นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน นอกจากนี้ผู้จัดการเฉินจะยังไม่ปล่อยฉันไปหากไม่มีคุณ ดูเหมือนว่าฉันจะไม่สามารถอยู่ในบริษัทนี้ได้”“ทำไม?”“คนนิสัยไม่ดีนั่นแค่อยากซ่อนกฎของเขาเพื่อคุณหรือเปล่า?” เย่เทียนหยู่เดาสิ่งนี้จากสายตาของเฉินฮั่นและคำพูดที่เขาเพิ่งทิ้งไว้เพียงแต่จางฉีไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะพูดตาแก่ลามกเห
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 699
“เอ่อ”“คุณช่วยบอกผมเพิ่มเติมเกี่ยวกับความลับของบริษัท โดยเฉพาะความลับที่สืบทอดมาเป็นการส่วนตัวได้ไหม” เย่เทียนหยู่ถามอย่างสงสัย“จะพูดเรื่องนั้นไปทำไม”“ผมอยากรู้!”“รอก่อนเถอะ ยังไงฉันก็จะลาออกอยู่แล้ว แต่ตอนนี้มันเริ่มสายแล้ว เรารีบขึ้นไปก่อนเถอะ”“ก็ได้”เมื่อฉันมาถึงทางเข้าชั้น 1 ฉันต้องรูดการ์ดที่นี่เย่เทียนหยู่ดูหมดหนทาง เขาไม่ติดขัดเลยจางฉีมองเขาอย่างสงสัย และสงสัยว่าคุณไม่ใช่พนักงานของบริษัท ทำไมคุณถึงไม่มีบัตรด้วยซ้ำ“คือ วันนี้ผมลืมเอามาน่ะ”“ถ้าอย่างนั้นก็มากับฉัน” จางฉีพูดอย่างเร่งรีบ เธอบอกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยว่าเป็นลูกค้าแล้วพาเขาเข้ามาทันทีอาคารหลังนี้ค่อนข้างใหม่และลิฟต์ก็สะอาดและมีลิฟต์จำนวนมากถึงชั้นที่สิบห้าอย่างรวดเร็วเมื่อเขามาถึงประตู เย่เทียนหยู่ยังไม่มีบัตรเข้า ดังนั้นเขาจึงเดินตามจางฉีเข้าไปจางฉีไม่ได้คิดมาก ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอรู้สึกว่าคุณชายเย่ไม่ใช่คนเลว อาจเพราะเขาหล่อและใจดีแต่เมื่อพวกเขาเดินเข้าไปอีก จางฉีเริ่มสับสนและพูดว่า “คุณเย่ ที่นี่คือแผนกดีไซน์นะ คุณตามฉันมาทำไมคะ”“เอ่อ ผมก็มาจากที่นี่เหมือนกัน”เย่เทียนหยู่กล่าว
บทล่าสุด
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1153
“แก แกคิดจะทำอะไร?” ไป๋หยางตกใจจนหน้าซีด เขาทั้งกลัวและโกรธในเวลาเดียวกัน“ทำอะไรล่ะ เมื่อกี้ก็บอกแกไปแล้วนี่ แกต้องการชีวิตฉันเลยนะ ฉันแค่ต้องการขาสองข้างของแกก็เท่านั้น ไม่เกินไปหรอกมั้ง?” เย่เทียนหยู่พูดอด้วยน้ำเสียงที่ดูเฉยเมย“ไม่ ไม่ได้นะ!”ไป๋หยางรู้สึกร้อนรน จึงรีบพูดขึ้นว่า “เอางี้นะ ขอแค่แกปล่อยฉันไป เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ ฉันจะถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็ได้ เรื่องที่ผ่านไปแล้วฉันก็จะไม่ถือโทษโกรธเคืองอีก”“กลับกัน หากแกลงมือกับฉัน ตระกูลไป๋จะไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปง่าย ๆ แน่ ด้วยความสามารถของตระกูลไปแล้ว ต่อให้แกจะเก่งแค่ไหน แกก็คงจะรักษาชีวิตเอาไว้ไม่ได้อยู่ดี”“นี่แกยังกล้ามาข่มขู่ฉันอยู่อีกเหรอ?” เย่เทียนหยู่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ไม่ ไม่ใช่การข่มขู่ แต่เป็นการขอร้อง ขอความเมตตา” เมื่อเห็นท่าทางของเย่เทียนหยู่ ไป๋หยางก็รู้สึกกลัวขึ้นมาจริง ๆ เขาจึงไม่สนใจเรื่องศักดิ์ศรีอีกต่อไปไม่ว่ายังไงก็ต้องหนีจากสถานการณ์ตรงหน้าให้ได้ก่อน รอให้ผ่านวันนี้ไปได้ ตนก็มีอีกเป็นหมื่นวิธีที่จะทำให้อีกฝ่ายตายอย่างน่าสังเวชมากที่สุด“ท่าทีของแกตอนนี้ก็ถือว่าไม่เลว แต่น่าเสียดา
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1152
ตอนนี้ถึงทีของเย่เทียนหยู่แสดงสีหน้าดูถูกออกมาแล้ว เขาส่ายหัวพลางพูดขึ้นว่า “ขยะพวกนี้มาจากไหนกัน กล้าดียังไงมาอวดดีต่อหน้าฉัน เบื่อที่จะมีชีวิตอยู่กันแล้วรึไง!”คำพูดนี้ทำให้คนเหล่านั้นโกรธอย่าเห็นได้ชัด แต่ก็กลับไม่กล้าพูดอะไรออกมาเวลาแบบนี้ ใครมันจะกล้าเสนอหน้าออกไปกัน นั่นไม่เท่ากับเป็นการหาเหาใส่หัวหรอกเหรอ?แต่สุดท้ายแล้ว มันก็จะมีคนที่โง่มาก ๆ ชอบทำตัวเสร่อ ไป๋หยางที่โดนชนจนได้รับบาดเจ็บก็พยายามตะเกียกตะกายออกมา แล้วพูดด้วยความโกรธออกมาว่า “ไอ้หนู แกอย่าได้เหลิงนักนะ!”“แกรู้ไหม ว่าฉันเป็นใคร กล้าดียังไงมาทำแบบนี้กับฉัน?”“ก็คุณชายไป๋ไง เมื่อกี้แกก็บอกไปแล้วไม่ใช่เหรอ?” เย่เทียนหยู่พูดด้วยสีหน้าที่ดูไม่แยแสไป๋หยางหมดคำจะพูด ก่อนจะโต้กลับด้วยความโกรธ “งั้นแกรู้ไหม ว่าเป็นคุณชายไป๋คนไหน รู้ไหมว่าคุณชายไป๋ที่ว่าหมายถึงอะไร มันหมายความว่าฉันคือคุณชายจากตระกูลไป๋ยังไงล่ะ” “......”เย่เทียนหยู่ไม่มีอะไรจะพูด นี่หัวมันโดนชนจนพังไปแล้วเหรอไป๋หยางรู้สึกว่าตนเองอาจจะอธิบายได้ไม่ชัดเจนมากพอ ก่อนจะรีบพูดเสริมอีกว่า “ที่ฉันจะสื่อก็คือ ตระกูลไป๋นั้นไม่ธรรมดา เป็นถึงหนึ่
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1151
ผั๊วะ ผั๊วะ......หลังจากที่คนเหล่านั้นเดินล้อมเข้ามาด้วยความดุดัน เสียงดังสนั่นก็เกิดขึ้นในทันทีเมื่อมองอย่างละเอียด ก็พบว่าทั้งหมดคือกลุ่มคนที่พุ่งเข้าไปเพื่อหวังจะล้อมโจมตีเย่เทียนหยู่ พวกเขากลับต้องนอนกองบนพื้นเรียงตัว ได้แต่เอามือกุมหน้าตัวเองเอาไว้ และร้องด้วยความเจ็บปวดที่แท้ในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้ เย่เทียนหยู่ที่ในมือกำลังถือไม้เอาไว้อยู่นั้น เขาเหวี่ยงมันใส่พวกเขาได้อย่างแม่นยำ จนทำให้พวกเขาล้มลงกันหมด พร้อมกับเสียงร้องโอดโอยที่ดังขึ้นเป็นระนาวบางคนโดนตีจนขาทั้งสองข้างหัก แต่ก็ยังมีบางคนที่โชคดีหน่อย ที่โดนตีขาหักแค่ข้างเดียวในตอนนี้เอง เหล่าลูกน้องต่างก็มองไปทางเย่เทียนหยู่ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ไม่มีใครคาดคิดว่าชายหนุ่มคนนี้จะเก่งกาจขนาดนี้ พวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลยแม้แต่น้อย แทบจะเข้าประชิดตัวเขาไม่ได้เลยด้วยซ้ำแววตาของไป๋หยางเองก็แสดงความประหลาดใจออกมา แต่ส่วนใหญ่เหมือนจะเต็มไปด้วยความโกรธแค้นและความโหดเหี้ยมเสียมากกว่า เขาจึงพูดพลางหัวเราะขึ้นว่า “ไอ้หนู คิดไม่ถึงเลยว่าแกจะเก่งกังฟูขนาดนี้ ไม่แปลกใจเลยที่แกกล้าทำตัวอวดดีแบบนี้!”“ฉันเนี่ยนะ ที
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1150
เดี๋ยวนะ หรือว่าจะเกี่ยวกับเรื่องของเทียนเฟิงกรุ๊ปงั้นเหรอ?“ยังจะมัวคิดอยู่อีก!”ไป๋หยางทำหน้านิ่งเฉย ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ช่างเถอะ ในเมื่อฉันเองก็พูดออกไปมากขนาดนี้แล้ว งั้นฉันก็จะช่วยให้แกได้รู้แจ้งขึ้นอีกหน่อยก็แล้วกัน ลองคิดดูสิ ว่าแกเผลอทำอะไรลงไปบ้าง!”“เฉินเฟยเฟยงั้นเหรอ?”จู่ ๆ เย่เทียนหยู่ก็นึกถึงความเป็นไปได้อย่างหนึ่ง อาจเป็นเรื่องผู้หญิงก็ได้“โอ้ ถือว่าแกยังพอมีสมองอยู่บ้างนิดหน่อย แต่มันก็ช้าไปเสียแล้ว คุณชายหนานกงพูดเอาไว้แล้ว ไม่ว่ายังไงก็ต้องจัดการแกให้ได้ แกไม่เหลือเวลาให้ต้องเสียใจแล้วล่ะ”ไป๋หยางพูดคำสุดท้ายอย่างเย็นชา “ลงมือ!”“ช้าก่อน!”เย่เทียนหยู่บอกให้อีกฝ่ายหยุดอีกครั้ง ในเมื่ออีกฝ่ายบอกข้อมูลกับเขามากมายขนาดนี้ เขาจึงตัดสินใจที่จะให้โอกาสอีกฝ่ายด้วยเช่นกัน เขาค่อย ๆ เอ่ยปากขึ้นว่า “นี่พวกแกคิดจะจัดการกับฉันเพื่อตระกูลหนานกงจริง ๆ น่ะเหรอ?”“ไร้สาระ ไม่งั้นแกคิดว่าพวกฉันมาทำอะไรที่นี่กันวะ?!”“ฉันคิดว่า ทางที่ดีแกเปลี่ยนใจจะดีกว่านะ เพราะไม่อย่างนั้น ฉันกลัวว่าผลลัพธ์ที่ตามมาอาจจะทำให้พวกแกรับไม่ไหว!” เย่เทียนหยู่ยังคงมีความเมตตาอยู่มาก“ตลกสิ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1149
ทันทีที่เดินไปถึงข้างรถ เย่เทียนหยู่ก็สังเกตเห็นว่ามีชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่ด้านใน การแต่งตัวค่อนข้างประหลาด เสื้อเชิ้ตเปิดออกเล็กน้อย ท่าทางก็ดูหยิ่งยโสไม่เกรงกลัวใคร“ไอ้หนู แกรู้ไหมว่าแกทำผิดพลาดอะไรไป?”ชายหนุ่มที่ว่าคือไป๋หยาง เขามองไปยังเย่เทียนหยู่ และเล่นกับไม้เบสบอลในมือด้วยท่าทางที่ดูชั่วร้าย พร้อมกับถามคำถามออกมา“ไม่รู้”เย่เทียนหยู่ส่ายหัว เขาไม่รู้อะไรเลยจริง ๆ นั่นแหละ แล้วก็ไม่ได้มีใครบอกเขาด้วย“แกไม่รู้งั้นเหรอ?”“ไอ้หนู แกทำอะไรลงไปบ้าง แกจะบอกว่าไม่รู้เลยงั้นเหรอ?” ชายคนที่เพิ่งพาตัวเย่เทียนหยู่มากล่าวด้วยความโกรธเคือง หากไม่ใช่เพราะยังไม่ได้รับคำสั่งจากคุณชายไป๋ เขาคงจะลงมือไปนานแล้วเย่เทียนหยู่ขมวดคิ้ว ก่อนจะพูดอย่างเย็นชาขึ้นว่า “มีอะไรก็เชิญพูดมาตรง ๆ เถอะ ฉันไม่ได้มีเวลามามัวไร้สาระกับพวกแกมากขนาดนั้น!”“โอ้ ไอ้เด็กนี่ยังทำตัวหยิ่งอีกด้วย”ชายหนุ่มโกรธจัด ขณะที่เขาเตรียมจะลงมือแต่คุณชายไป๋ก็ได้โบกมือไปมา และพูดเยาะเย้ยขึ้นว่า “ดูสีหน้าท่าทางของไอ้เด็กนี่สิ เกรงว่ามันคงจะไม่รู้จริง ๆ ว่าตัวเองทำอะไรลงไป หรือเผลอไปล่วงเกินใครเขาเข้า”“ก็คงใช่ ถ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1148
หลังจากที่ได้ยินเช่นนั้น ปิงเยว่ก็รีบพูดขึ้นทันที “คุณเองก็ไม่เลว คุณสามารถยับยั้งเขตแดนแรงกดดันของฉันได้ในทันที ไม่ทราบว่าพอจะบอกได้ไหม ว่าความแข็งแกร่งของคุณอยู่ในระดับไหน?”ตรงไปตรงมาขนาดนี้เลยเหรอ แน่นอนว่าเย่เทียนหยู่จะไม่บอกเธอ เขายิ้มให้เล็กน้อย ก่อนจะพูดออกไปว่า “ก็แค่เทคนิคเล็กน้อยเท่านั้น ไม่ได้สำคัญอะไร”ปิงเยว่ที่ได้ยินเช่นนนั้น เธอก็รู้แล้วว่าตนนั้นเดาไม่ผิด ว่ามันเป็นแค่เทคนิคอะไรบางอย่างจริง ๆ ขณะที่เธอกำลังจะพูดในตอนนั้นเอง ก็มีรถสีดำคันหนึ่งวิ่งเข้ามาจอดเทียบข้าง ๆ หน้าต่างรถถูกลดระดับลง เห็นได้ชัดว่ามารับพวกปิงเยว่ทั้งสองคนเธอไม่ได้พูดอะไรอีก ก่อนที่จะรีบขึ้นรถไปพร้อมกับเสี่ยวลู่ขณะที่มองดูทั้งสองคนเดินจากไป สีหน้าของเย่เทียนหยู่ดูจริงจังขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่จะกล่าวขึ้นว่า “หลิวหลี ผู้หญิงคนนั้นไม่ธรรมดา ส่งคนไปตรวจสอบพวกเขาหน่อย ดูว่าพวกเธอกำลังทำอะไรกันแน่”“อืม!”“ฉันส่งคนไปตรวจสอบเรียบร้อยแล้วล่ะค่ะ” จูเก่อหลิวหลียกโทรศัพท์ขึ้นมา ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอยังได้ทำการแอบถ่ายรูปของทั้งสองคนเอาไว้อีกด้วยเย่เทียนหยู่ไม่สามารถหุบยิ้มได้ “คุณนี่ฉ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1147
“จริงสิ สืบเรื่องผู้หญิงที่นั่งข้าง ๆ เขาด้วย ถ้าพวกเธอเป็นคนของเขาจริง ๆ ก็จับพวกเธอมาด้วย” ดวงตาของหนานกงเล่อเต็มไปด้วยความชั่วร้ายแม้จะได้เห็นพวกเธอผ่านแค่ในจอเท่านั้น แต่ก็สามารถเห็นถึงความสมบูรณ์แบบของหญิงสาวทั้งสองได้ ซึ่งก็ใกล้เคียงกับเทพธิดาในใจของเขาอย่างเฟยเฟยด้วยเช่นกัน แน่นอน ว่าในใจของเขา ไม่ว่ายังไงเทพธิดาเฟยเฟยก็สมบูรณ์แบบที่สุดสำหรับเขา“ได้ครับ!”ไป๋หยางพยักหน้า แต่ในใจลึก ๆ ของเขากลับแอบหดหู่ เขารู้สึกซาบซึ้งใจเมื่อได้เห็นสิ่งนี้ เดิมทีเขาตั้งใจจะเก็บเอาไว้เอง แต่คิดไม่ถึงว่าคุณชายหนานกงจะโลภมากขนาดนี้ ถึงกับจะฮุบเอาไว้หมดคนเดียวไม่คิดจะเหลือไว้ให้เขาเลยสักคำแต่ถึงยังไงนั่นก็เป็นคุณชายแห่งตระกูลหนานกง เพราะงั้นเขาจึงไม่กล้าที่จะขัดคำสั่งเฉินเฟยเฟยไม่รู้เรื่องเหล่านี้เลยแม้แต่น้อย เธอขยับเข้าไปหาเย่เทียนหยู่ แล้วกระซิบว่า “พี่เย่คะ อีกเดี๋ยวพองานจบ ฉันขอเลี้ยงมื้อดึกพี่นะคะ”เย่เทียนหยู่มองออกว่าเฉินเฟยเฟยคิดยังไงกับตน เขาเลยกลัวว่ามันอาจจะถลำลึกลงไปมากกว่านี้ เขาจึงปฏิเสธออกไปอย่างรวดเร็ว “เอ่อคือ อีกเดี๋ยวฉันยังมีธุระอยู่ เลยไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ ไว
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1146
ท่ามกลางเสียงร้องฮึกเหิมของฝูงชน ในที่สุดเพลงก็จบลง และคอนเสิร์ตเองก็ได้สิ้นสุดลงเช่นกันปิงเยว่ค่อย ๆ กลับมามีสติอีกครั้ง เธอเติบโตมากับอาจารย์ของเธอ เธอจึงไม่รู้จักเพลงนี้จริง ๆแต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เมื่อฟังพวกเขาร้องเพลง เธอถึงได้รู้สึกว่าเลือดของเธอนั้นเริ่มเดือดพล่านขึ้นมา ราวกับว่าความยากลำบากต่าง ๆ นั้นไม่ได้รู้สึกยากลำบากอีกต่อไปเมื่อมองไปยังเย่เทียนหยู่ที่อยู่บนเวทีอีกครั้ง เธอก็กลับไม่รู้สึกเกลียดเขาอีกต่อไป อย่างน้อยผู้ชายน่ารังเกียจคนนี้ ก็เหมือนจะต่างจากผู้ชายน่ารังเกียจคนอื่นอยู่บ้างแน่นอน ว่าเขาก็ยังคงเป็นผู้ชายที่น่ารังเกียจอยู่เหมือนเดิม เขาไม่คู่ควรที่จะมีความสัมพันธ์ใด ๆ กับตนเลยแม้แต่น้อย ยิ่งมีควรค่าให้เพ้อฝันถึงตนด้วยซ้ำ“ต้องขอบคุณเพื่อนคนนี้มากเลยนะคะ เขาทำให้พวกเรามีช่วงเวลาที่สมบูรณ์แบบที่สุดในคอนเสิร์ตนี้” ทันทีที่เฉินเฟยเฟยพูดจบ เธอก็เดินไปข้างหน้า ก่อนที่จะอ้าแขนโอบกอดเย่เทียนหยู่หลังจากได้ยินสิ่งที่เฉินเฟยเฟยพูด ทุกคนต่างก็เห็นด้วย กระทั่งตอนที่เฉินเฟยเฟยเป็นฝ่ายเริ่มกอดชายบนเวทีก่อน พวกเขาก็กลับรู้สึกว่านั่นเป็นสิ่งที่รับได้ต้องเข้าใจก่อนว
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1145
ปิงเยว่และจูเก่อหลิวหลีต่างก็อยู่ในระดับปรมาจารย์ที่ซึ่งเป็นระดับที่ไม่ธรรมดา เสียงมากมายเหล่านั้นพวกเธอย่อมได้ยินอย่างชัดเจนพอได้ยินคำพูดที่ว่ามีสาวให้โอบซ้ายกอดขวาอะไรนั่นแล้ว จูเก่อหลิวหลีก็รู้สึกพอใจอย่างมาก เธอแทบอยากจะประกาศออกไปเสียด้วยซ้ำถูกต้องแล้ว ฉันเป็นผู้หญิงของคุณชายแต่ปิงเยว่กลับแตกต่างออกไปอย่างเห็นได้ชัด เธอยิ่งฟังมากเท่าไร ก็ยิ่งรู้สึกโกรธมากขึ้นเท่านั้นไอ้ผู้ชายน่ารังเกียจที่นั่งอยู่ข้าง ๆ คนนี้ คิดอยากจะโอบกอดตนงั้นเหรอ ช่างไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำเสียจริงหากไม่ใช่เพราะสถานที่ไม่เอื้ออำนวย เธอคงฆ่าคนไปนานแล้ว!ไร้สาระทั้งเพ!เฉินเฟยเฟยเองก็สังเกตเห็นปฏิกิริยาของฝูงชนด้วยเช่นกัน และให้ความสนใจกับสาวงามที่ไม่อาจมีใครทัดเทียมทั้งสองคนที่อยู่ข้าง ๆ เย่เทียนหยู่มากขึ้น คนอื่น ๆ ก็แค่คาดเดาแต่เธอกลับรู้สึกว่า สองคนนี้อาจจะมีความสัมพันธ์บางอย่างกับพี่เย่อยู่จริง ๆแต่ยิ่งเหตุการณ์เป็นแบบนี้มากเท่าไหร่ เฉินเฟยเฟยไม่แค่ไม่อิจฉา กลับกัน เธอยิ่งชอบมากกว่าเสียด้วยซ้ำ เพราะเธอรู้ดี ว่าตัวเธอเองก็มีเสน่ห์เหมือนกัน เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีผู้ชายคนไหนต้องการเธอส่ว
