ทันทีที่สิ้นคำพูด ทุกคนก็ชะงักไปเล็กน้อยมองดูจากท่าทางของเขาแล้ว คงไม่ได้คิดจะโมโหอยู่หรอกนะ เพราะถ้าเขาโมโหเพราะเรื่องแค่นี้ก็คงจะไร้เหตุผลมากไปหน่อย ถึงยังไงซะ ฐานะของอีกฝ่ายก็ไม่ธรรมดา การจะรถติดมาสายสักหน่อยก็เป็นเรื่องปกติโดยเฉพาะแบล็กอัพของจางเฉียงที่มีอิทธิพลจนน่าตกใจต่อให้ผู้จัดการหลินมีความสามารถมากแค่ไหน แต่คนนอกที่เก่งกาจย่อมแพ้เจ้าถิ่น การจะรับมือกับจางเฉียงไม่ใช่เรื่องง่ายพวกเขารู้สึกกระทั่งว่าการที่หลินหว่านหรูเรียกประชุมใหญ่ทันทีที่เข้ารับตำแหน่งเป็นการเดินหมากที่ไม่ค่อยเข้าท่า และเธอควรจะทำความเข้าใจแนวคิดของผู้บริหารแต่ละคนก่อนและเธอต้องสามารถควบคุมทุกอย่างได้ก่อน ถึงค่อยจัดการประชุมหรือไม่ แค่ประกาศเข้ารับตำแหน่งก็พอแล้วหัวใจของหลินหว่านหรูตึงเครียดเล็กน้อย เธอไม่รู้ว่าเย่เทียนหยู่จะทำอะไร แต่เธอไม่ต้องการทำร้ายบริษัทเพราะตัวเธอเองแต่จะให้เธอห้ามปรามการกระทำของเย่เทียนหยู่ก็คงไม่ได้ เพราะถ้าทำแบบนั้นก็เท่ากับตบหน้าเขาน่ะสิจางเฉียงและคนอื่นๆ ตะลึงเล็กน้อย เพราะการที่พวกเขาทำแบบนี้แค่เพราะอย่างจะแสดงอำนาจของตนเล็กน้อยเท่านั้น แต่คิดไม่ถึงว่าเด็กหนุ่มนั
“เศษขยะแบบแกน่ะเหรอ คิดจะจัดการกับผม!”ทุกคนมองดูภาพฉากตรงหน้าด้วยสายตาเหม่อลอย เดิมทีนึกว่านี่จะเป็นสงครามที่ยืดเยื้อและยาวนาน แต่คิดไม่ถึงว่าจะเริ่มสู้กันเอาตายตั้งแต่เริ่มผู้จัดการหลินคนนี้ ดูท่าจะเป็นคนสิ้นคิดอยู่พอสมควรเลยนะแม้เย่เทียนหยู่จะเป็นคนพูด แต่ทุกคนเชื่อว่า ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมีผู้จัดการหลินที่เพิ่งแต่งตั้งใหม่เป็นคนคอยแนะนำและบ่งการอยู่อย่างลับๆเฮ้อ การโจมตีพนักงานทรงอำนาจและยึดอำนาจทันทีที่เข้ามาทำงานวันแรกดูจะป่าเถื่อนเกินไปหน่อย และอาจจะนำไปสู่ความล้มเหลว“ผมจะจัดการคุณได้หรือไม่ อีกไม่นานคุณก็จะได้รู้เอง”เย่เทียนหยู่ส่งเสียงเหอะในลำคออย่างเย็นชา ก่อนจะเริ่มอ่านข้อมูลทั้งหมดที่เขาพบ และข้อมูลเหล่านั้น คือการใช้ฐานะของจางเฉียงในการรวบรวมเงินจำนวนมหาศาลเมื่อพิจารณาจากสถานะของเขา อย่างอื่นก็ยังพอรับได้ แต่สองคนนั้นทำลายผลประโยชน์มหาศาลของบริษัทอย่างร้ายแรง ทำให้บริษัทมีรายได้น้อยลงเกือบห้าพันล้าน และยังทำให้บริษัทสูญเสียเงินจำนวนมากอีกด้วยและแน่นอนว่าพวกเขายังได้รับรายได้เพิ่มเติมถึงสามร้อยล้านในครั้งนั้นเมื่อได้ยินตัวเลขเหล่านั้น ผู้จัดการฝ่ายขายและผู้อ
ทุกคนพากันฮือฮาทันที!ตอนนี้สถานการณ์บานปลายแล้วจริงๆดูจากท่าทางของผู้จัดการจางแล้ว คงยึดคติมีผู้จัดการหลินก็ต้องไม่มีเขาแน่นอนถ้าเป็นแบบนั้น บริษัทจะสามารถเก็บไว้ได้เพียงคนเดียวจริงๆ เหรอ และมีความเป็นไปได้สูงมากว่าคนคนนั้นจะเป็นจางเฉียงและเมื่อดูทัศนคติของจางเฉียงแล้ว เขาก็ต้องเรียกผู้บังคับบัญชามารายงานเรื่องนี้แต่เห็นได้ชัดว่าทุกคนคิดผิด แน่นอนว่าจางเฉียงไม่ได้รายงานเรื่องนี้ต่อเบื้องบน แต่เรียกบุคคลสำคัญอย่าง หนานกงย่า ลูกคนที่สามของตระกูลขุนนางหนานกงท้ายที่สุดแล้ว เงินจำนวนหนึ่งจากเงินมหาศาลที่เขาได้รับก็ถูหบริจาคให้กับเธอแม้หนานกงย่าจะเป็นเพียงผู้หญิง แต่เธอก็มีความสามารถในการทำธุรกิจค่อนข้างมาก และเธอยังมีหุ้นบางส่วนในเทียนเฟิงกรุ๊ปและยังเป็นส่วนที่ไม่น้อยเลยแต่แน่นอนว่าไม่นับรวมของประธานบริษัทแต่สิ่งสำคัญคือมีเพียงประธานลึกลับคนเดียวที่ถือหุ้นส่วนใหญ่ สถานการณ์นี้พบได้ยากมากในกลุ่มที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้แต่นี่คือความจริง พวกเขาจึงสามารถดื่มซุปได้เพียงบางส่วนเท่านั้น แต่ถึงแม้คุณจะดื่มซุปเพียงเล็กน้อย กำไรก็ยังน่าทึ่งมากในไม่ช้า จางเฉียงก็โทรติด“มีอะไร”
นี่เป็นเรื่องปกติ เมื่อพวกเขาได้รับการจัดอันดับให้เป็นหนึ่งในสี่ตระกูลขั้นสูง พวกเขาจะส่งเสริมการพัฒนาที่ยิ่งใหญ่ยิ่งขึ้นของครอบครัว ภายใต้สถานการณ์ปกติ พวกเขาจะไม่ล้าหลังตระกูลเย่บอกได้เพียงว่าพวกเขาประสบความสูญเสียอย่างหนักครั้งแล้วครั้งเล่า เย่เฟิงในตอนนั้น เย่ไป๋ชวนในตอนนี้ นอกจากนี้ลูกคนที่สอง เย่ซีอองกง มีชื่อที่ดีแต่ไม่มีความสามารถที่แท้จริงกลุ่มต่างๆ ของตระกูลเย่ไม่ได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีความสามารถ แต่พวกเขาก็ยังไม่รวมกันเพียงพอ ผลลัพธ์สุดท้ายก็ชัดเจน และความแข็งแกร่งของพวกเขาก็ลดลงทุกวันถ้าไม่ใช่เพราะสี่เทพสงครามที่ยิ่งใหญ่ เย่ไป่ชวนและชายชราจงเหิง เฮ่เย่ พวกเขาคงล่มสลายไปนานแล้วดังนั้น ครั้งนี้จึงเป็นโอกาสที่ดีที่สุดสำหรับตระกูลหนานกงยิ่งกว่านั้น พวกเขามีหนึ่งความลับที่ไม่มีใครรู้เรื่องที่ตระกูลหนานกงยังคงอาศัยวิทยายุทธ์ คนนอกส่วนใหญ่คิดว่าหนานกงเยว่บรรพบุรุษของพวกเขาหรือก็คือพ่อของคุณปู่ตระกูลขุนนางหนานกงคนปัจจุบันเสียชีวิตไปนานแล้วแต่ความจริงไม่ได้เป็นแบบนั้น บรรพบุรุษคนนั้นยังหลบซ่อนอยู่ในตระกูลหนานกงตลอดมา และตอนนี้กำลังพยายามพัฒนาตัวเ
จางเฉียงพอใจมากเมื่อได้ยินคำชมจากลูกน้องสองคนของเขา และก็ยิ่งภูมิใจมากขึ้นไปอีกเมื่อเห็นสีหน้าตกตะลึงของผู้คนด้านล่างนอกจากคนดูจะตกใจกับสถานการณ์ที่ได้เห็นแล้ว พวกเขายังเห็นใจและเสียดายหลินหว่านหรูกับเย่เทียนหยู่มากด้วยเดิมทีนึกว่าจะได้เจอกับคนที่มีอำนาจและความสามารถ เพราะยังไงก็เป็นคนที่เบื้องบนส่งตัวมา จะต้องมีแบล็กอัพและความสามารถมากพอตัวแน่นอนแต่ไม่คิดเลยว่า การต่อสู้ครั้งนี้จะจบตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มด้วยซ้ำ“ผู้จัดการจาง นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน ถ้ายังไงเราลืมมันแล้วมาประชุมกันต่อดีกว่าค่ะ”หยางไฉ่อวิ๋นที่นั่งลังเลอยู่สักพัก อดไม่ได้ที่จะพูดกับพวกหลินหว่านหรู เธอกำลังพยายามบรรเทาสถานการณ์แต่ทันทีที่พูดจบ จางเฉียงก็โกรธขึ้นมาทันทีก่อนจะดุด่าเธออย่างเย็นชา: “หุบปาก หยางไฉ่อวิ๋น คิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงได้กล้าเสนอหน้ามาพูดกับผม?”“ถ้าฉันไม่คิดดีกับคุณ เลขาคนนี้คงเสียตำแหน่งคุณไปนานแล้วและคงไร้ยางอายมาก”“ไสหัวออกไปซะ คุณถูกไล่ออกแล้ว!”ความจริงเขาเคยคิดอยากให้หยางไฉ่อวิ๋นร่วมหลับนอนกับเขา แต่ไม่คิดเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะหัวแข็งและปฏิเสธไม่ยอมแพ้ แม้กระทั่งตอนที่เขาขู่ว่าจะไล
“ผมขอบอกไว้เลยนะ ตอนนี้นอกจากผมแล้ว ไม่มีใครช่วยคุณได้อีก!”เย่เทียนหยู่พูดไม่ออก ตระกูลหนานกงแข็งแกร่งมากก็จริง แต่ก็ยังไม่มากพอให้เขาเป็นกังวลอยู่ดี อย่าว่าแต่เขาเลย ต่อให้เป็นเทียนเฟิงกรุ๊ป ก็ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวหนานกงกรุ๊ปแต่อย่างใด เขาส่ายหัวและพูดอย่างใจเย็น: “คุณนี่มั่นอกมั่นใจดีจริงๆ คิดว่าตัวเองชนะแน่แล้วหรือไง?”“แน่นอน!”“ไมอย่างนั้นจะเป็นอะไรได้อีก?”“โง่จริงๆ เลย ยังนึกว่าตัวเองจะชนะอีกเหรอ!”จางเฉียงเผยสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม แต่แล้วเขาก็เหลือบมองไปที่หลินหว่านหรูและพูดอย่างเปิดเผยว่า: “แน่สิ แต่ถ้าตอนเย็นผู้จัดการหลินยอมไปทานอาหารกับผมแล้วก็มอบของขวัญเป็นการขอโทษละก็ ผมจะให้โอกาสพวกคุณอีกครั้ง”ในขณะนี้ เขาภูมิใจมากโดยไม่สนใจด้วยซ้ำว่านี่คือสถานที่สาธารณะและคุกคามเขาโดยตรง ความหมายเบื้องหลังคำพูดของเขาชัดเจนมาก“อวดดีนัก!”กล้าดียังไงถึงมีความคิดไร้ยางอายแบบนี้ เย่เทียนหยู่ฉุนขาดในทันที เขาเดินเข้าไปตบหน้าจางเฉียงอย่างแรงเพี๊ยะ!การตบของเย่เทียนหยู่ไร้ซึ่งการออมแรงเมื่อทุกคนได้ยินคำพูดข่มขู่ของจางเฉียงพวกเขาก็แอบยิ้มอย่างขมขื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเห็นใจเย่เทีย
“เข้ามาสิ จะได้รู้ว่าผมกล้าหรือเปล่า!”ทันทีที่เย่เทียนหยู่พูดจบ ผู้อำนวยการฝ่ายจัดซื้อก็ตกใจกลัวทันทีแต่จางเฉียงไม่ยอมจำนน และเขาก็พูดทันที: “เข้าไปสิ ดูสิว่ามันจะกล้าตบมั้ย ถ้ามันกล้าละก็ เราจะฟ้องมันให้ตายไปข้าง”“พวกคุณก็เข้าไปด้วย ดูซิ ว่ามันจะกล้าตบมั้ย!”“ใช่ ๆ เข้าไปด้วยกันสิ”ผู้อำนวยการฝ่ายจัดซื้อไม่กล้าอยู่คนเดียว ดังนั้นเขาจึงจ้างผู้จัดการฝ่ายขายและคนสนิทของจางเฉียงอีกคนหนึ่งพวกเขาหลายคนก้าวไปข้างหน้าพร้อมกัน เมื่อเห็นว่าเย่เทียนหยู่ไม่เคลื่อนไหว พวกเขาก็เยาะเย้ยทันที: “ทำไมละ เมื่อกี้ยังคุยโวอยู่เลยนี่หว่า ทำไมไม่กล้าตบเสียละ?”เพี๊ยะ!เพี๊ยะ!……เสียงดังสนั่นตามมาในทันที เทียนหยู่ตบหน้าพวกเขาทำเอาพวกเขาทุกคนถูกตบจนกระเด็นฟันปลิวไปในอากาศพร้อมกับคราบเลือด และในเวลาเดียวกันก็มีเสียงเจ็บปวดหลายคนล้มลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวดทีละคน มองดูเย่เทียนหยู่ด้วยความตกใจและโกรธ“ฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับคำขอที่อุกอาจเช่นนี้มาก่อน ในเมื่อคุณต้องขอมัน ฉันจะทำให้คุณพอใจตามธรรมชาติ!”เย่เทียนหยู่พูดอย่างเย็นชาแต่ภาพตรงหน้าทำให้ทุกคนต่างตกตะลึงเจ้าเด็กหนุ่มนี่มันจะบ้าบิ่น
หลินหว่านหรูสะดุ้งเล็กน้อย และเข้าใจความหมายทันที ก่อนที่หัวใจของเธอจะราวกับถาโถมด้วยความประทับใจอีกครั้งแต่การพูดคำว่าภรรยาออกมาตรง ๆ ในบริษัท ก็ยังทำให้เธอหน้าแดงอยู่ดีแม้ว่าตัวเธอกับเขาจะมีอะไรกันไปหลายครั้งแล้ว และถือว่าเป็นภรรยาตัวจริงของเขา แต่ถึงยังไง ตอนนี้เธอก็ยังไม่ได้จดทะเบียนสมรสกับเขาใหม่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ดูเหมือนว่าเทียนหยู่จะยุ่งเกินไปและลืมมันไป และเธอก็เขินอายเกินกว่าจะพูดขึ้นมาประการแรก เธอต้องการหย่ากับเขาตั้งแต่แรก และประการที่สอง เธอรู้สึกเขินอายที่เป็นผู้หญิงมีเพียงหยางไฉ่อวิ๋นเท่านั้นที่ตกใจเล็กน้อยและไม่อยากจะเชื่อเลย เธออาจจะไม่รู้อะไรอีกเลย แต่เมื่อเธอเดาสิ่งนี้ เธอก็เดาความเป็นไปได้อย่างคลุมเครือ“คุณไม่ควรแพร่ข่าวการเข้ารับตำแหน่งของภรรยาผมเพียงเพราะตัวเองอยากจะเลื่อนขั้น แล้วยังข่มขู่ให้เธอออกจากบริษัท และยึดกุมอำนาจของเทียนเฟิงกรุ๊ป”“แค่เพราะเรื่องนั้น คุณยังคิดหวังตำแหน่งผู้จัดการใหญ่อยู่อีกเหรอ”“คุณควรจะสำนึกนะว่าตัวเองโชคดีแค่ไหนที่ยังรอดชีวิตออกไปจากที่นี่ได้”เย่เทียนหยู่พูดอย่างเย็นชาพร้อมสายตาอาฆาตในดวงตาของเขา“เลิกพูดไร้
พรรคพวกคนอื่น ๆ ของจางเฉียงต่างก็พากันชะงักอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะรีบหันไปมองจางเฉียงในทันทีเพราะพวกเขาต่างรู้ดี ว่าจางเฉียงเคยไปประชุมที่สำนักงานใหญ่ ทั้งยังพูดคุยอย่างสนิทสนมกับประธานเย่อีกด้วย เช่นนั้นก็น่าจะคุ้นเคยกับน้ำเสียงเป็นอย่างดีแค่ได้ยินก็จะต้องระบุตัวตนได้อย่างแน่นอนเพียงแต่ ไม่นานพวกเขาก็สังเกตเห็นสีหน้าที่ดูไม่ดีของจางเฉียงได้อย่างรวดเร็ว ในใจพลันคิดขึ้นว่า หรือนี่จะเป็นเรื่องจริงพวกเขาต่างก็พากันตระหนกในทันที!จางเฉียงรู้สึกงงงวย เสียงนี้ฟังดูคุ้นเคยมากจริง ๆ นี่คือเสียงของประธานเย่ซาน ไม่มีผิดแน่นอนแต่เหตุใดท่าทีของเขาถึงได้สุภาพมากขนาดนี้ แม้จะถูกกั้นด้วยสายโทรศัพท์ เขากลับยังพูดว่ายินดีที่ได้รู้จักคุณอะไรนั่นด้วย ใช้คำว่าคุณเชียวนะไม่ถูกสิ จะต้องเป็นเพราะเกรงใจอยู่แน่ ๆ ยังไงซะ หลินหว่านหรูก็ยังมีคนคอยหนุนหลังอยู่เขาจะต้องถูกจัดการเป็นลำดับถัดไปเป็นแน่ อย่างน้อยก็ต้องหาทางรักษาชีวิตตัวเองเอาไว้ก่อนใช่ จะต้องเป็นแบบนี้แน่นอน!จางเฉียงทำได้แค่เพียงปลอบใจตัวเองอย่างสุดความสามารถเท่านั้นหลินหว่านหรูรู้สึกตกใจเล็กน้อย ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะสุภาพขนาดนี้ แต่เธอ
หลินหว่านหรูสะดุ้งเล็กน้อย และเข้าใจความหมายทันที ก่อนที่หัวใจของเธอจะราวกับถาโถมด้วยความประทับใจอีกครั้งแต่การพูดคำว่าภรรยาออกมาตรง ๆ ในบริษัท ก็ยังทำให้เธอหน้าแดงอยู่ดีแม้ว่าตัวเธอกับเขาจะมีอะไรกันไปหลายครั้งแล้ว และถือว่าเป็นภรรยาตัวจริงของเขา แต่ถึงยังไง ตอนนี้เธอก็ยังไม่ได้จดทะเบียนสมรสกับเขาใหม่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ดูเหมือนว่าเทียนหยู่จะยุ่งเกินไปและลืมมันไป และเธอก็เขินอายเกินกว่าจะพูดขึ้นมาประการแรก เธอต้องการหย่ากับเขาตั้งแต่แรก และประการที่สอง เธอรู้สึกเขินอายที่เป็นผู้หญิงมีเพียงหยางไฉ่อวิ๋นเท่านั้นที่ตกใจเล็กน้อยและไม่อยากจะเชื่อเลย เธออาจจะไม่รู้อะไรอีกเลย แต่เมื่อเธอเดาสิ่งนี้ เธอก็เดาความเป็นไปได้อย่างคลุมเครือ“คุณไม่ควรแพร่ข่าวการเข้ารับตำแหน่งของภรรยาผมเพียงเพราะตัวเองอยากจะเลื่อนขั้น แล้วยังข่มขู่ให้เธอออกจากบริษัท และยึดกุมอำนาจของเทียนเฟิงกรุ๊ป”“แค่เพราะเรื่องนั้น คุณยังคิดหวังตำแหน่งผู้จัดการใหญ่อยู่อีกเหรอ”“คุณควรจะสำนึกนะว่าตัวเองโชคดีแค่ไหนที่ยังรอดชีวิตออกไปจากที่นี่ได้”เย่เทียนหยู่พูดอย่างเย็นชาพร้อมสายตาอาฆาตในดวงตาของเขา“เลิกพูดไร้
“เข้ามาสิ จะได้รู้ว่าผมกล้าหรือเปล่า!”ทันทีที่เย่เทียนหยู่พูดจบ ผู้อำนวยการฝ่ายจัดซื้อก็ตกใจกลัวทันทีแต่จางเฉียงไม่ยอมจำนน และเขาก็พูดทันที: “เข้าไปสิ ดูสิว่ามันจะกล้าตบมั้ย ถ้ามันกล้าละก็ เราจะฟ้องมันให้ตายไปข้าง”“พวกคุณก็เข้าไปด้วย ดูซิ ว่ามันจะกล้าตบมั้ย!”“ใช่ ๆ เข้าไปด้วยกันสิ”ผู้อำนวยการฝ่ายจัดซื้อไม่กล้าอยู่คนเดียว ดังนั้นเขาจึงจ้างผู้จัดการฝ่ายขายและคนสนิทของจางเฉียงอีกคนหนึ่งพวกเขาหลายคนก้าวไปข้างหน้าพร้อมกัน เมื่อเห็นว่าเย่เทียนหยู่ไม่เคลื่อนไหว พวกเขาก็เยาะเย้ยทันที: “ทำไมละ เมื่อกี้ยังคุยโวอยู่เลยนี่หว่า ทำไมไม่กล้าตบเสียละ?”เพี๊ยะ!เพี๊ยะ!……เสียงดังสนั่นตามมาในทันที เทียนหยู่ตบหน้าพวกเขาทำเอาพวกเขาทุกคนถูกตบจนกระเด็นฟันปลิวไปในอากาศพร้อมกับคราบเลือด และในเวลาเดียวกันก็มีเสียงเจ็บปวดหลายคนล้มลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวดทีละคน มองดูเย่เทียนหยู่ด้วยความตกใจและโกรธ“ฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับคำขอที่อุกอาจเช่นนี้มาก่อน ในเมื่อคุณต้องขอมัน ฉันจะทำให้คุณพอใจตามธรรมชาติ!”เย่เทียนหยู่พูดอย่างเย็นชาแต่ภาพตรงหน้าทำให้ทุกคนต่างตกตะลึงเจ้าเด็กหนุ่มนี่มันจะบ้าบิ่น
“ผมขอบอกไว้เลยนะ ตอนนี้นอกจากผมแล้ว ไม่มีใครช่วยคุณได้อีก!”เย่เทียนหยู่พูดไม่ออก ตระกูลหนานกงแข็งแกร่งมากก็จริง แต่ก็ยังไม่มากพอให้เขาเป็นกังวลอยู่ดี อย่าว่าแต่เขาเลย ต่อให้เป็นเทียนเฟิงกรุ๊ป ก็ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวหนานกงกรุ๊ปแต่อย่างใด เขาส่ายหัวและพูดอย่างใจเย็น: “คุณนี่มั่นอกมั่นใจดีจริงๆ คิดว่าตัวเองชนะแน่แล้วหรือไง?”“แน่นอน!”“ไมอย่างนั้นจะเป็นอะไรได้อีก?”“โง่จริงๆ เลย ยังนึกว่าตัวเองจะชนะอีกเหรอ!”จางเฉียงเผยสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม แต่แล้วเขาก็เหลือบมองไปที่หลินหว่านหรูและพูดอย่างเปิดเผยว่า: “แน่สิ แต่ถ้าตอนเย็นผู้จัดการหลินยอมไปทานอาหารกับผมแล้วก็มอบของขวัญเป็นการขอโทษละก็ ผมจะให้โอกาสพวกคุณอีกครั้ง”ในขณะนี้ เขาภูมิใจมากโดยไม่สนใจด้วยซ้ำว่านี่คือสถานที่สาธารณะและคุกคามเขาโดยตรง ความหมายเบื้องหลังคำพูดของเขาชัดเจนมาก“อวดดีนัก!”กล้าดียังไงถึงมีความคิดไร้ยางอายแบบนี้ เย่เทียนหยู่ฉุนขาดในทันที เขาเดินเข้าไปตบหน้าจางเฉียงอย่างแรงเพี๊ยะ!การตบของเย่เทียนหยู่ไร้ซึ่งการออมแรงเมื่อทุกคนได้ยินคำพูดข่มขู่ของจางเฉียงพวกเขาก็แอบยิ้มอย่างขมขื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเห็นใจเย่เทีย
จางเฉียงพอใจมากเมื่อได้ยินคำชมจากลูกน้องสองคนของเขา และก็ยิ่งภูมิใจมากขึ้นไปอีกเมื่อเห็นสีหน้าตกตะลึงของผู้คนด้านล่างนอกจากคนดูจะตกใจกับสถานการณ์ที่ได้เห็นแล้ว พวกเขายังเห็นใจและเสียดายหลินหว่านหรูกับเย่เทียนหยู่มากด้วยเดิมทีนึกว่าจะได้เจอกับคนที่มีอำนาจและความสามารถ เพราะยังไงก็เป็นคนที่เบื้องบนส่งตัวมา จะต้องมีแบล็กอัพและความสามารถมากพอตัวแน่นอนแต่ไม่คิดเลยว่า การต่อสู้ครั้งนี้จะจบตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มด้วยซ้ำ“ผู้จัดการจาง นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน ถ้ายังไงเราลืมมันแล้วมาประชุมกันต่อดีกว่าค่ะ”หยางไฉ่อวิ๋นที่นั่งลังเลอยู่สักพัก อดไม่ได้ที่จะพูดกับพวกหลินหว่านหรู เธอกำลังพยายามบรรเทาสถานการณ์แต่ทันทีที่พูดจบ จางเฉียงก็โกรธขึ้นมาทันทีก่อนจะดุด่าเธออย่างเย็นชา: “หุบปาก หยางไฉ่อวิ๋น คิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงได้กล้าเสนอหน้ามาพูดกับผม?”“ถ้าฉันไม่คิดดีกับคุณ เลขาคนนี้คงเสียตำแหน่งคุณไปนานแล้วและคงไร้ยางอายมาก”“ไสหัวออกไปซะ คุณถูกไล่ออกแล้ว!”ความจริงเขาเคยคิดอยากให้หยางไฉ่อวิ๋นร่วมหลับนอนกับเขา แต่ไม่คิดเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะหัวแข็งและปฏิเสธไม่ยอมแพ้ แม้กระทั่งตอนที่เขาขู่ว่าจะไล
นี่เป็นเรื่องปกติ เมื่อพวกเขาได้รับการจัดอันดับให้เป็นหนึ่งในสี่ตระกูลขั้นสูง พวกเขาจะส่งเสริมการพัฒนาที่ยิ่งใหญ่ยิ่งขึ้นของครอบครัว ภายใต้สถานการณ์ปกติ พวกเขาจะไม่ล้าหลังตระกูลเย่บอกได้เพียงว่าพวกเขาประสบความสูญเสียอย่างหนักครั้งแล้วครั้งเล่า เย่เฟิงในตอนนั้น เย่ไป๋ชวนในตอนนี้ นอกจากนี้ลูกคนที่สอง เย่ซีอองกง มีชื่อที่ดีแต่ไม่มีความสามารถที่แท้จริงกลุ่มต่างๆ ของตระกูลเย่ไม่ได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีความสามารถ แต่พวกเขาก็ยังไม่รวมกันเพียงพอ ผลลัพธ์สุดท้ายก็ชัดเจน และความแข็งแกร่งของพวกเขาก็ลดลงทุกวันถ้าไม่ใช่เพราะสี่เทพสงครามที่ยิ่งใหญ่ เย่ไป่ชวนและชายชราจงเหิง เฮ่เย่ พวกเขาคงล่มสลายไปนานแล้วดังนั้น ครั้งนี้จึงเป็นโอกาสที่ดีที่สุดสำหรับตระกูลหนานกงยิ่งกว่านั้น พวกเขามีหนึ่งความลับที่ไม่มีใครรู้เรื่องที่ตระกูลหนานกงยังคงอาศัยวิทยายุทธ์ คนนอกส่วนใหญ่คิดว่าหนานกงเยว่บรรพบุรุษของพวกเขาหรือก็คือพ่อของคุณปู่ตระกูลขุนนางหนานกงคนปัจจุบันเสียชีวิตไปนานแล้วแต่ความจริงไม่ได้เป็นแบบนั้น บรรพบุรุษคนนั้นยังหลบซ่อนอยู่ในตระกูลหนานกงตลอดมา และตอนนี้กำลังพยายามพัฒนาตัวเ
ทุกคนพากันฮือฮาทันที!ตอนนี้สถานการณ์บานปลายแล้วจริงๆดูจากท่าทางของผู้จัดการจางแล้ว คงยึดคติมีผู้จัดการหลินก็ต้องไม่มีเขาแน่นอนถ้าเป็นแบบนั้น บริษัทจะสามารถเก็บไว้ได้เพียงคนเดียวจริงๆ เหรอ และมีความเป็นไปได้สูงมากว่าคนคนนั้นจะเป็นจางเฉียงและเมื่อดูทัศนคติของจางเฉียงแล้ว เขาก็ต้องเรียกผู้บังคับบัญชามารายงานเรื่องนี้แต่เห็นได้ชัดว่าทุกคนคิดผิด แน่นอนว่าจางเฉียงไม่ได้รายงานเรื่องนี้ต่อเบื้องบน แต่เรียกบุคคลสำคัญอย่าง หนานกงย่า ลูกคนที่สามของตระกูลขุนนางหนานกงท้ายที่สุดแล้ว เงินจำนวนหนึ่งจากเงินมหาศาลที่เขาได้รับก็ถูหบริจาคให้กับเธอแม้หนานกงย่าจะเป็นเพียงผู้หญิง แต่เธอก็มีความสามารถในการทำธุรกิจค่อนข้างมาก และเธอยังมีหุ้นบางส่วนในเทียนเฟิงกรุ๊ปและยังเป็นส่วนที่ไม่น้อยเลยแต่แน่นอนว่าไม่นับรวมของประธานบริษัทแต่สิ่งสำคัญคือมีเพียงประธานลึกลับคนเดียวที่ถือหุ้นส่วนใหญ่ สถานการณ์นี้พบได้ยากมากในกลุ่มที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้แต่นี่คือความจริง พวกเขาจึงสามารถดื่มซุปได้เพียงบางส่วนเท่านั้น แต่ถึงแม้คุณจะดื่มซุปเพียงเล็กน้อย กำไรก็ยังน่าทึ่งมากในไม่ช้า จางเฉียงก็โทรติด“มีอะไร”
“เศษขยะแบบแกน่ะเหรอ คิดจะจัดการกับผม!”ทุกคนมองดูภาพฉากตรงหน้าด้วยสายตาเหม่อลอย เดิมทีนึกว่านี่จะเป็นสงครามที่ยืดเยื้อและยาวนาน แต่คิดไม่ถึงว่าจะเริ่มสู้กันเอาตายตั้งแต่เริ่มผู้จัดการหลินคนนี้ ดูท่าจะเป็นคนสิ้นคิดอยู่พอสมควรเลยนะแม้เย่เทียนหยู่จะเป็นคนพูด แต่ทุกคนเชื่อว่า ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมีผู้จัดการหลินที่เพิ่งแต่งตั้งใหม่เป็นคนคอยแนะนำและบ่งการอยู่อย่างลับๆเฮ้อ การโจมตีพนักงานทรงอำนาจและยึดอำนาจทันทีที่เข้ามาทำงานวันแรกดูจะป่าเถื่อนเกินไปหน่อย และอาจจะนำไปสู่ความล้มเหลว“ผมจะจัดการคุณได้หรือไม่ อีกไม่นานคุณก็จะได้รู้เอง”เย่เทียนหยู่ส่งเสียงเหอะในลำคออย่างเย็นชา ก่อนจะเริ่มอ่านข้อมูลทั้งหมดที่เขาพบ และข้อมูลเหล่านั้น คือการใช้ฐานะของจางเฉียงในการรวบรวมเงินจำนวนมหาศาลเมื่อพิจารณาจากสถานะของเขา อย่างอื่นก็ยังพอรับได้ แต่สองคนนั้นทำลายผลประโยชน์มหาศาลของบริษัทอย่างร้ายแรง ทำให้บริษัทมีรายได้น้อยลงเกือบห้าพันล้าน และยังทำให้บริษัทสูญเสียเงินจำนวนมากอีกด้วยและแน่นอนว่าพวกเขายังได้รับรายได้เพิ่มเติมถึงสามร้อยล้านในครั้งนั้นเมื่อได้ยินตัวเลขเหล่านั้น ผู้จัดการฝ่ายขายและผู้อ
ทันทีที่สิ้นคำพูด ทุกคนก็ชะงักไปเล็กน้อยมองดูจากท่าทางของเขาแล้ว คงไม่ได้คิดจะโมโหอยู่หรอกนะ เพราะถ้าเขาโมโหเพราะเรื่องแค่นี้ก็คงจะไร้เหตุผลมากไปหน่อย ถึงยังไงซะ ฐานะของอีกฝ่ายก็ไม่ธรรมดา การจะรถติดมาสายสักหน่อยก็เป็นเรื่องปกติโดยเฉพาะแบล็กอัพของจางเฉียงที่มีอิทธิพลจนน่าตกใจต่อให้ผู้จัดการหลินมีความสามารถมากแค่ไหน แต่คนนอกที่เก่งกาจย่อมแพ้เจ้าถิ่น การจะรับมือกับจางเฉียงไม่ใช่เรื่องง่ายพวกเขารู้สึกกระทั่งว่าการที่หลินหว่านหรูเรียกประชุมใหญ่ทันทีที่เข้ารับตำแหน่งเป็นการเดินหมากที่ไม่ค่อยเข้าท่า และเธอควรจะทำความเข้าใจแนวคิดของผู้บริหารแต่ละคนก่อนและเธอต้องสามารถควบคุมทุกอย่างได้ก่อน ถึงค่อยจัดการประชุมหรือไม่ แค่ประกาศเข้ารับตำแหน่งก็พอแล้วหัวใจของหลินหว่านหรูตึงเครียดเล็กน้อย เธอไม่รู้ว่าเย่เทียนหยู่จะทำอะไร แต่เธอไม่ต้องการทำร้ายบริษัทเพราะตัวเธอเองแต่จะให้เธอห้ามปรามการกระทำของเย่เทียนหยู่ก็คงไม่ได้ เพราะถ้าทำแบบนั้นก็เท่ากับตบหน้าเขาน่ะสิจางเฉียงและคนอื่นๆ ตะลึงเล็กน้อย เพราะการที่พวกเขาทำแบบนี้แค่เพราะอย่างจะแสดงอำนาจของตนเล็กน้อยเท่านั้น แต่คิดไม่ถึงว่าเด็กหนุ่มนั