เริ่มแผนการ

ช่วงเย็นฉันยังอยู่ที่รีสอร์ทและยังคงนั่งทำงานอยู่ที่เคาเตอร์ประชาสัมพันธ์ จนเวลาล่วงเลยเกือบใกล้จะ 1 ทุ่มฉันถึงเห็นร่างสูงของคนที่หายหน้าไปสองวันสาวเท้าเข้ามา เขาเหลือบตามองฉันก่อนเดินตรงเขามาหาฉัน

"ยังไม่เลิกงานอีกเหรอ"เสียงทุ้มเอ่ยถามมองคนตัวเล็กที่ยังอยู่ในชุดนักศึกษา อดแปลกใจไม่ได้เพราะช่วงเวลานี้เธอน่าจะกลับบ้านได้แล้ว

"ยังคะ"ฉันแค่ตอบสั้น ๆ ไม่ได้ตอบอะไรที่มันยืดยาวเขาก็พยักก่อนจะยื่นใบหน้าหล่อคมเข้ามาใกล้ ทว่าจมูกโด่งคมที่ยืนออกมาจรดลงที่พ่วงแก้มเนียนใสของฉันแล้วเขายังจงใจสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ ก่อนจะพ่นลมหายใจอุ่นไอร้อนปะทะแก้มเนียนใสอย่างจงใจ ทว่าเหมือนอุณหภูมิภายในร่างกายของฉันตอนนี้กำลังสูงขึ้นเรื่อย ๆ อีกทั้งหัวใจฉันกับเต้นแรงเหมือนจังหวะตีกลอง จากที่คิดว่าจะทำให้เขาตกหลุมรักไม่ใช่เป็นฉันนะที่จะตกหลุมพรางรักเขาเสียเอง

"ฉีดน้ำหอมอะไรทำไมหอมจัง"ฉันถึงกับเลิกลักไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำเช่นนี้

"คุณเล่นอะไร ไม่กลัวคุณป้ามาเห็นเหรอ"ฉันที่แกล้งพูดออกมาด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม ถ้าวันนี้เขาโดนเล่นงานเขาจะเกลียดฉันไหมนะ ฉันได้แต่คิดในใจ

ระหว่างนั้นเองคุณป้าก็เดินมาหยุดยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ด้านหลังคนตัวสูง

"กลับมาแล้วเหรอ พ่อเราเรียกหา"คุณป้าเอ่ยบอกลูกชายตัวเองก่อนจะหันมาขยิบตาให้ฉัน

ผมหันทิศทางไปตามเสียงของคุณแม่ที่ตอนนี้ท่านยืนอยู่ด้านหลังของผมก่อนจะเอ่ยถามถึงคนเป็นพ่อ

"แล้วพ่ออยู่ไหนครับแม่" คุณแม่ตอบผมทันควัน

"อยู่สวนหลังรีสอร์ท"เมื่อผมได้ยินเช่นนั้นจึงสาวเท้าไปตามทางเดินเพื่อจะไปหาพ่อแต่ก่อนที่ผมจะก้าวเท้าเดินออกมาผมหันไปยิ้มให้คนตัวเล็กก่อน

ผมสาวเท้ามาตามทางเดินที่มีหลอดไฟสีส้มเปิดให้แสงสว่างจนมาถึงสวนที่อยู่ด้านหลังรีสอร์ท ก่อนจะเห็นร่างหนาของคุณพ่อนั่งอยู่เก้าอี้ไม้ แต่เรียวคิ้วผมต้องย่นเข้ามาชนกันเมื่อมองดูบนโต๊ะที่อยู่ด้านหน้าคุณพ่อพบกับโหลยาดองใบใสที่ข้างในมีน้ำสีแดงอยู่ 4 - 5 โหล

"พ่อเรียกหาผมเหรอครับ"ผมเรียกคุณพ่อก่อนที่ท่านจะหันมาหาผม

"ใช่ ตั้งแต่กลับมาเที่ยวหาพ่อกับแม่เรายังไม่เคยคุยกันเลยนะ แล้วนี่หายไปไหนมาต้องสองวันถึงได้กลับมาวันนี้ได้"

"อยู่กับไอ้เป้กับไอ้นิกครับ ว่าแต่พ่อให้แม่มาเรียกมีอะไรหรือเปล่า"ผมตอบไปตามความจริงเพราะตั้งแต่คืนก่อนที่เราไปนั่งดื่มกันที่ร้านเหล้ามันก็ชวนผมไปกินเหล้าต่อที่บ้านมันจากนั้นผมที่กินเหล้าจนเมาปลิ้นจนกลับมารีสอร์ทตัวเองไม่ไหว อย่างว่าแหละนาน ๆ จะเจอกันทีมันก็เลี้ยงต้อนรับผมซะจัดเต็มไปเลย

"พ่อเพิ่งดองยาดองสูตรใหม่มาชิมเป็นเพื่อนพ่อหน่อย"คุณพ่อเอ่ยบอกพร้อมกับรินยาดองสีแดงใส่แก้วใบใสที่อยู่ด้านหน้าท่านก่อนจะส่งแก้วเหล้าดองยามาให้ผม

"ผมไม่กินได้ไหม เมื่อคืนผมกินเหล้ากับไอ้เป้ไอ้นิกจนเอียนแล้ว"ผมรีบปฎิเสธไม่ใช่เป็นเพราะผมรังเกียจว่ากินไม่ได้แต่ตอนนี้ผมรู้สึกว่าในใจไม่อยากดื่มจริง ๆ

"กินเป็นเพื่อนพ่อหน่อย พ่อดองเหล้าไว้ต้องหลายสูตรแต่ไม่มีใครดื่มเป็นเพื่อนพ่อสักคน"คุณพ่อเอ่ยเสียงเศร้าขณะที่ผมยังลังเลสองจิตสองใจเอาวะดื่มก็ดื่มแค่แก้วสองแก้วไม่เป็นไรหรอกมั่ง แก้วเล็ก ๆ แค่นี้เอง

"ก็ได้ครับ แต่ถ้าผมดื่มแล้วคึกคักขึ้นมาจะทำไง"ผมตอบก่อนจะเอ่ยแซวท่านขณะที่ท่านยิ้มให้ผมก่อนจะดันแก้วเหล้าสีใสใบเล็กส่งมาให้ผม

"ถ้ามันออกฤทธิ์แล้วบอกพ่อนะเดี๋ยวพ่อหาเด็กให้"คนเป็นพ่อพูดหยอกเย้าลูกชาย ขณะมองดูใบหน้าหล่อคมของลูกชายที่ยกเหล้าดื่มอย่างว่าง่าย เรื่องของเรื่องคือพ่อชาติชายโดยคุณแม่มณีสั่งการมาว่าทำอย่างไรก็ได้ให้เขามอมเหล้าลูกชายจนเมาไม่ได้สติ เขาที่เป็นพ่อบ้านใจกล้าที่รักเมียมากเมื่อเมียรักสั่งมาเช่นนั้นเขาจะขัดก็ไม่ได้นอกจากทำตามคำสั่งของเมียรัก

"เป็นไงรสชาติสู้เหล้านอกที่แกชอบดื่มได้ไหม"คุณพ่อถามผมทันทีเมื่อเห็นผมกระดกเหล้าสีแดงลงคอก่อนจะวางแก้วเหล้าบนโต๊ะ

"นึกว่าจะขม แต่โอเคเลยครับดื่มง่ายอันนี้สูตรไหนครับ"

"อันนี้เพิ่มกำลังวังชาดื่มแล้วทำให้คึกคัก แล้วเราคึกบ้างไหม"พ่อตอบผมก่อนจะเทยาดองอีกโหลลงแก้วพร้อมบรรยายสรรพคุณให้ผมฟัง

"อันนี้ของดีเลยเขาบอกว่าเป็นยาอายุวรรณะยิ่งดื่มทุกวันยิ่งดี"

"โหลนี้เหรอครับ โฮ้ ! ดีขนาดนี้สงสัยกลับอังกฤษต้องเอาไปด้วยแล้วมั่ง"ผมถึงกับตาโตเมื่อได้ยิ่งสรรพคุณที่ลำเลิศ แต่ที่ว่าที่เอากลับไปอังกฤษด้วยคงไม่จริงเพราะเขาจะยอมให้เอาขึ้นเครื่องหรือเปล่า ขณะพ่อรินเหล้าให้ผมเสร็จท่านส่งแก้วเหล้ามาให้ดื่มผมก็รับดื่มโดยดีก่อนจะวางบนโต๊ะเช่นเคย

"อีกแก้วเนอะ กินแค่นี้ยาไม่ออกฤทธิ์หรอก"คุณพ่อพูดก่อนเทเหล้าลงแก้วใบใสอีกครั้ง ผมยกเหล้าขึ้นดื่มแล้ววางลงบนโต๊ะเหมือนเคย ขณะที่พ่อผมรินเหล้าใส่แก้วให้ผมอีก

"พ่อผมว่าผมเริ่มเมาแล้วพอแค่นี้เถอะ"ที่ผมบอกไม่ใช่อะไรคือตอนนี้ผมเริ่มจะมึน ๆ ขึ้นมาจริง ๆ แล้ว แต่พ่อยังคะยั้นคะยอให้ผมดื่มจนได้จนผมต้องยอมดื่มแต่ดื่มได้สักพักอยู่ ๆ สติผมก็วูบดับไป

ก่อนที่ผมจะรู้ตัวคือช่วงเช้าของอีกวันดวงตาคมกระพริบถี่ ๆ ปรับหาแสงสว่างภายในห้องก่อนจะยกมือทุบศีรษะตัวเองเบา ๆ

"อืมปวดหัวจัง ว่าแต่เรากลับมาในห้องได้ไงวะเนี้ย" เมื่อคือจำได้ว่านั่งดื่มยาดองสูตรที่คุณพ่อดองเอาไว้หลายแก้ว จนตัวเองวูบไปแล้วมาโผล่อีกทีที่ห้องตัวเอง สงสัยพ่อคงพาผมกลับมาห้องแน่ ๆ แต่สายตาคมดันไปสะดุดร่างบางกลุ่มผมยาวสลวยสีแดงที่นอนหันหลังให้ผม

ฮึ ! อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนผมทำอะไรบ้า ๆ ตอนที่ผมไม่รู้ตัว ว่าแต่ใครวะที่นอนอยู่ตรงนี้แต่ดูจากแผ่นหลังแล้วมันช่างคุ้นเคยเหมือนสาวน้อยที่แม่ผมเอ็นดูเลย