ขณะกำลังคิดเพลินๆ ชายหนุ่มก็ตกใจ เมื่อเห็นเจ้าก้อนกลมๆ ตรงหน้าพลิกตัวกลิ้งไถลตกจากโซฟาลงมากองที่พื้นเสียงดังตุ้บ ทำเอาคนขี้เซาถึงกับลืมตาตื่น แต่ก็ยังโงนเงนสักพักก่อนลุกขึ้นนั่งหัวฟู หน้าตาดูไม่จืด แต่เมื่อเธอหันมามองที่เตียงคนป่วย ชายหนุ่มก็รีบหลับตาแกล้งทำเป็นหลับทันทีฝ่ายคนเฝ้าไข้พอได้สติ สำนึกแรกที่คิดถึงคืออาการของคนป่วย ร่างเพรียวบางรีบลุกขึ้นปราดเข้ามาที่เตียง พร้อมถอนหายใจโล่งอก ที่เห็นสีหน้าของเขาเริ่มดีขึ้น มือบางเอื้อมไปแตะที่หน้าผากของอีกฝ่าย“สีหน้าเริ่มดีขึ้นแล้วนี่ ตัวก็ไม่ร้อน เฮ้อ...ค่อยยังชั่วหน่อย นึกว่าไม่รอดเสียแล้วสิ”ภีรดาทอดสายตามองร่างสูงใหญ่ที่นอนนิ่งบนเตียงคนป่วยและมีสายน้ำเกลือระโยงระยาง หน้าตาแลดูซีดเซียวกว่าปกติด้วยความเป็นห่วง หลังจากได้ฟังคุณหมอวินิจฉัยอาการของคนป่วยเบื้องต้นเมื่อคืน เธอก็อดสงสัยไม่ได้“หรือว่าจะเป็นเพราะไอ้หอยนางรมนั่นหว่า เอ...ก็ไหนว่ามันเป็นยาโด๊ปชั้นเลิศไง ไหงเขาถึงลงเอยในสภาพนี้ล่ะ” แถมอาหารพวกนั้นเธอก็กินด้วย แล้วทำไมไม่มีอาการอะไรสักอย่าง แต่อีตานี่กลับถึงขั้นท้องเสียจนสลบเหมือดคาที่ได้“หรือจะเป็นผลข้างเคียงของโรคเซ็กซ์เสื่อมนะ
“คุณช่วยป้อนหน่อยได้ไหม ผมเพลียจนมือไม่มีแรงเลย”เสียงอ่อนระโหยของคนป่วยทำให้หญิงสาวใจอ่อนไม่ติดใจสงสัย รีบเข้าไปช่วยประคองศีรษะอีกฝ่ายพร้อมป้อนน้ำให้เขาดื่ม โดยไม่ทันเห็นแววตาพราวระยับคู่นั้น“แค่ก!ๆ”จู่ๆ คนป่วยก็เกิดสำลักน้ำขึ้นมา จนน้ำในแก้วกระฉอกหกรดตัวเปียกชุ่ม“ตายแล้ว! น้ำหกหมดเลย” พริตตีสาวตาลีตาเหลือกรีบประคองเขาขึ้น พร้อมลูบหลังให้หายสำลัก “ขอโทษนะคะ ฉันป้อนเร็วไปหน่อยไม่ทันระวัง คุณเลยเปียกหมดเลย ทำไงดี”“หนะ...หนาวจัง ผมหนาว...” คนเจ็บเอ่ยเสียงกระท่อนกระแท่น ตัวสั่นสะท้านภีรดามองเสื้อผ้าที่เปียกชื้นของอีกฝ่ายอย่างร้อนรน ด้วยความเป็นห่วง หมอนี่ยิ่งไม่ชอบให้เสื้อผ้าสกปรกเลอะเทอะอยู่ด้วย“งั้นเดี๋ยวฉันออกไปตามคุณพยาบาลมาช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ดีกว่า”“ไม่...ไม่เอา!” มือใหญ่รีบคว้าข้อมือเธอไว้หมับ“แต่เสื้อผ้าคุณชื้นแบบนี้ เดี๋ยวก็ได้เป็นปอดบวมอีกโรคหรอก”“งั้นคุณช่วยเปลี่ยนให้ผมหน่อยได้ไหม” แน้...มีต่อรองเสียด้วย “ผมไม่อยากให้ใครเห็นผมในสภาพ...ไม่น่าดู”ชิ...ที่แท้ก็กลัวเรตติงตกนั่นเอง“แต่ให้ฉันเห็นได้ว่างั้น” หญิงสาวเท้าสะเอว มึนตึ้บกับตรรกะผู้ชายตรงหน้า แต่พอเห็นสภาพหนาวจ
คราวนี้คนป้อนสะดุดกึก เริ่มรำคาญ!“แล้วอยากกินขนมเปี๊ยะแทนไหมคะ” เสียงหวานเย็นเฉียบกับนัยน์ตาขุ่นขวางตวัดมองสบตาคนป่วยจอมเรื่องมากแวววับ ก่อนจงใจตักสิ่งที่เขาให้เขี่ยทิ้งทั้งหลายขึ้นจ่อที่ปากชายหนุ่ม“คุณจะทำอะไรน่ะ” คนป่วยจ้องหน้าคนป้อน เริ่มไม่ไว้ใจ“ป้อนข้าวคุณไงคะ อ้าปากหน่อยสิคะ อะ...อ้ำ”“แต่ผมไม่กิน...อุ้บ!” คนป่วยตาเหลือกเมื่อช้อนถูกยัดเข้าปากดื้อๆ ทำท่าจะบ้วนทิ้ง แต่คนป้อนกลับส่งสายตาคาดโทษ“ถ้าคุณคายทิ้ง ฉันจะไม่ป้อนอะไรให้คุณกินอีกเลย กลืนลงไปเดี๋ยวนี้!”นั่นแหละ ชายหนุ่มจึงจำใจต้องกล้ำกลืนข้าวต้มคำนั้นลงคอไปด้วยสีหน้าปูเลี่ยนๆ ภีรดามองผลงานตัวเองอย่างพอใจและแอบสะใจนิดๆ กับชัยชนะเล็กๆ ที่ทำให้เขายอมเชื่อฟังได้ แต่แล้วทันใดนั้นเอง“โอ๊ะ!” คนป่วยกุมที่ลำคอตัวเอง สีหน้าทุรนทุรายสุดขีด“ทำไมคะ เป็นอะไรไปอีกล่ะ หรือในข้าวต้มนั่นมียาพิษ” หญิงสาวเท้าสะเอวถามประชด สีหน้ายียวน เพราะคิดว่าเขาแกล้งทำ“ผะ...ผม พะ...แพ้ขึ้นฉ่าย!” พอขาดคำเขาก็คอพับคออ่อนหมดสติไปทันที“หูย คราวนี้แสดงเว่อร์สมจริง” พริตตีสาวถึงกับปรบมือชมเปาะกับบทบาทสมจริงขั้นสุดของอีกฝ่าย “ใครที่ไหนจะแพ้ขึ้นฉ่ายกัน อย่ามา
ระหว่างที่รวินรุตม์นอนพักฟื้นที่โรงพยาบาล ก็มีเพื่อนที่สนิทอย่างตติยะและคนที่สโมสรฯ แวะเวียนมาเยี่ยมเยียนบ้าง ส่วนพ่อแม่ของชายหนุ่มนั้นอยู่ระหว่างการทัวร์ยุโรป เขาจึงห้ามไม่ให้ใครโทร. ไปบอกเพราะกลัวทั้งสองจะเป็นห่วงเกินเหตุจนต้องรีบกลับมาก่อนกำหนด ชายหนุ่มพักฟื้นอยู่สองสามวันอาการต่างๆ ก็ทุเลาลงจนเป็นปกติ คุณหมอจึงอนุญาตให้เขากลับบ้านได้ในที่สุด ท่ามกลางความโล่งอกและยินดีปรีดาของคุณผู้ช่วยฯ สาวตลอดหลายวันที่ผ่านมาภีรดาแทบจะไม่เป็นอันทำอะไร เพราะต้องคอยปรนนิบัติพัดวีคนป่วยจอมเกเรที่แสนเอาแต่ใจแล้วก็ขยันหาเรื่องใช้ได้ใช้ดีทุกทีที่มีโอกาส จนบางครั้งพยาบาลจำเป็นก็ชักสับสนในหน้าที่ว่าตกลงแล้วตัวเองเป็นผู้ช่วยส่วนตัว หรือเป็นภรรยาสาวที่ต้องคอยดูแลสามีสุดที่รักยามป่วยไข้กันแน่!“คิดอะไรอยู่เหรอคุณ” นายจ้างหนุ่มหันไปถามเมื่อเห็นอีกฝ่ายนั่งเหม่อใจลอยเอาแต่มองออกไปนอกหน้าต่างรถเงียบๆ ผิดวิสัยคนช่างพูด“ก็คิดวิธีช่วยคุณไง ฉันอยากให้คุณรีบหายจากอาการ...นั่น...ไวๆ”คนฟังหันขวับมองหน้าคนพูด รู้สึกคันในหัวใจยิบๆ“อยากให้หายไวๆ เพื่อที่คุณจะได้เป็นไทเร็วๆ สินะ”“หรือคุณไม่อยากล่ะ เป็นไทเร็วๆ ไม่ดีหร
แต่ตอนนี้มันกลับถูกยึดครองโดยผู้หญิงแปลกหน้าที่ค่อยๆ แทรกซึมเข้ามามีบทบาทในชีวิตของเขาทีละน้อยๆ เมื่อได้ยินเสียงฮัมเพลงจังหวะสนุกและท่าทีคล่องแคล่วของแม่ครัวเอก เจ้าของครัวตัวจริงก็เผลอคลี่ยิ้มอย่างอ่อนโยนออกมาโดยไม่รู้ตัว พร้อมกับที่ร่างสูงแกร่งแอบย่องเข้าไปร่วมวงอย่างเงียบเชียบ“หอมจัง...”“อุ๊ย!” แม่ครัวเอกถึงกับสะดุ้งโหยงแทบโยนทัพพีในมือทิ้ง รีบหันขวับมองผู้ที่เข้ามาประชิดตัวตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้“ทำอะไรกินน่ะ” คนถามทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ พร้อมกับยื่นจมูกโด่งเฉียดแก้มเธอเพื่อมาสูดกลิ่นหอมๆ ของอาหารในหม้อราวกับแกล้ง“ข้าวต้มค่ะ ฉันต้มข้าวต้มทรงเครื่องให้คุณ” หญิงสาวพยายามคุมสติตอบไม่ให้เสียงสั่น ไออุ่นจากเรือนร่างสูงใหญ่ที่ทาบซ้อนอยู่เบื้องหลังทำให้ก้อนเนื้อในอกเต้นระบำ “คุณเพิ่งหายป่วย กินอะไรเบาๆ จะได้ย่อยง่ายๆ ไงคะ”“อืม...น่ากินดี” เขาเอ่ยชมเสียงนุ่มหูพร้อมขยับเข้ามาชิดใกล้มากกว่าเดิม“มา ให้ผมช่วยทำนะ” ว่าพลางยื่นมือจากด้านหลังมากุมมือนุ่มที่กำลังถือทัพพีช่วยคนข้าวต้มในหม้อ ทำเอาภีรดาที่รู้สึกเหมือนถูกโอบกอดถึงกับกลั้นหายใจจนตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูก หัวใจเต้นแรงจนน่ากลัวว่าจะเด้
“อ่านอะไรอยู่คะ” คนพูดแสร้งอิงแอบแนบกายซบกับแผ่นอกกว้างกำยำ ตามองหนังสือที่เขากำลังอ่านอย่างสนอกสนใจ ส่วนมือก็ขยับลูบไล้แผ่นอกตึงเปรี๊ยะอย่างซุกซน จมูกแอบสูดกลิ่นหอมสะอาดที่เธอหลงไหลจนฉ่ำปอดได้ผล! กิริยาออดอ้อนออเซาะของแพนด้าน้อยจอมยั่วทำให้ชายหนุ่มละสายตาจากหนังสือเล่มโปรดมองคนในอ้อมแขนของตนอย่างตกใจ แววตาหวานเยิ้มช้อนขึ้นมองพร้อมรอยยิ้มที่ชวนให้ตาพร่า ทำเอาคนใจแข็งและเย็นชากระตุกเยือกแปลกๆ ไป ยายนี่ไปแอบฝึกสกิลหว่านเสน่ห์แบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ“ว่าไงคะ หนังสือนั่นน่าสนใจกว่า...แพนอีกเหรอคะ...” เสียงกระเง้ากระงอดไม่เท่าสีหน้าราวกับน้อยใจที่แสดงออกมา “อยากรู้จังว่าระหว่างหนังสือเล่มนี้ กับ ‘ออฟชันเสริม’ ที่คุณซื้อมาให้แพนใส่...อะไรจะน่าสนใจมากกว่ากันน้า...”รวินรุตม์ต้องสูดหายใจเข้าลึกสุดปอดเพื่อตั้งสติให้มั่นคง ในสมองปรากฏภาพเรือนร่างอันน่าหลงใหลในชุดชั้นในสุดวาบหวามที่เขาเลือกหยิบมาแบบส่งเดชเพียงเพราะอยากจะแกล้งยั่วโมโหคนในอ้อมกอด หากยายนี่เกิดบ้าจี้ใส่ให้เขาดูขึ้นมาจริงๆ จะเป็นยังไงนะ เพียงแค่คิดหัวใจก็ถูกสั่นคลอนอย่างรุนแรงไออุ่นร้อนระหว่างสองร่างแผ่ซ่าน ก่อปฏิกิริยาแปลกๆ ก
‘ที่สวนสัตว์ของออสเตรเลีย เจ้าหน้าที่ได้เก็บภาพของแพนด้ายักษ์สองตัวที่กำลังผสมพันธุ์กัน ซึ่งเป็นภาพที่หาดูได้ยาก เพราะแพนด้ายักษ์เป็นหนึ่งในสัตว์โลกที่ใกล้จะสูญพันธุ์และจะมีฤดูผสมพันธุ์เพียงปีละครั้งเท่านั้น...’เสียงบรรยายประกอบภาพตรงหน้าคือแพนด้าสองตัวที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาสาธิตวิธีทำลูกกันอย่างไม่อายฟ้าดิน สร้างความตระหนกและชีช้ำให้แก่หญิงสาวที่มีชื่อเล่นอยู่ในเผ่าพันธุ์เดียวกับพวกมันจนแทบบ้า“หึๆ” เสียงหัวเราะในลำคอดังจากด้านหลัง ทำเอาแพนด้าสาวแทบจะกัดลิ้นตายคาที่ ด้วยความอับอายจนไม่อาจจะหาอะไรมาเปรียบ นึกแช่งชักไอ้แพนด้าหน้าด้านสองตัวในจอตรงหน้า แถมด้วยหมีตัวยักษ์อีกตัวที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาหาเรื่องเลียนแบบภาพจากในโทรทัศน์ตรงหน้าอย่างกลุ้มใจโถ...อนิจจัง ชีวิตสัตว์โลก“อยากเริ่มเรียนต่อจากที่ค้างไว้หรือยัง หืม?” เสียงก่อกวนดังที่ข้างหู พร้อมกับประคองใบหน้าจิ้มลิ้มขึ้นมาใกล้ หัวใจแพนด้าสาวน้อยสูบฉีดเลือดชนิดไม่กลัวปั๊มพัง นี่เธอกำลังฆ่าตัวตายใช่ไหม จะแกล้งเขาแต่ดันโดนโต้ตอบชุดใหญ่กลับมาจนล้มคว่ำไม่เป็นท่า หรือจะแกล้งตายอีกรอบดีนะรวินรุตม์ไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายได้ทำอย่างใจคิด ชายหนุ่ม
“โอ๊ย! จะขายอะไรกันนักหนาเนี่ย” บ่นงึมงำกำลังจะคลิกปิด จู่ๆ สายตาก็บังเอิญไปสะดุดกับข้อความกะพริบๆ ที่หน้าจอนั่นเสียก่อน “หืม?...”‘ผลิตภัณฑ์ปลุกหนอนชาเขียวให้ผงาดเป็นมังกรยักษ์ รับรองผล 100% ไม่พอใจยินดีคืนเงิน!’มือไวเท่าใจคิดรีบคลิกเข้าไปอ่านทันที ยิ่งอ่านก็ยิ่งสนใจ เมื่อเห็นรีวิวของผู้ใช้ที่อวดอ้างสรรพคุณพร้อมโชว์ผลงาน พริตตีสาวตาโตเท่าไข่ห่าน แอบเหลือบตามองนายจ้างหนุ่มอย่างครุ่นคิดวางแผนในใจ ก่อนที่มือจะลั่นกดที่ปุ่มสั่งซื้อสินค้าทันทีหึ...ได้การแล้วงานนี้ไม่ได้ด้วยเสน่ห์ ก็ต้องเอาด้วยเล่ห์กล ถ้ายังไม่ได้ผลเธอคงต้องใช้ไม้ตาย!ฝ่ายหนูทดลองที่ยังไม่รู้ชะตากรรมตัวเองแอบปรายตามองยายแพนด้าจอมยุ่งที่ตั้งหน้าตั้งตาจ้องหน้าจอคอมพ์อย่างเอาเป็นเอาตายมาหลายวัน พลางส่ายหน้าแล้วก้มลงอ่านรายงานการประชุมและยอดขายประจำเดือนที่คนของบริษัทเพิ่งส่งมาให้เมื่อเช้าต่อแม้จะเป็นท่านประธานใหญ่ของ บริษัทราฟาเอล เรซซิ่ง ผู้นำเข้ารถบิ๊กไบก์รายใหญ่ของประเทศ ชายหนุ่มก็ไม่จำเป็นต้องเข้าบริษัททุกวัน แต่ก็ยังสามารถรับรู้ความเคลื่อนไหวของบริษัทตนเองได้ตลอดแบบเรียลไทม์ พร้อมสั่งงานทุกอย่างได้อย่างเฉียบขาด เพราะ
หลังจากพ่อแม่และญาติผู้ใหญ่มาร่วมอวยพรและทำพิธีต่างๆ จนเสร็จและทยอยออกจากห้องหอไปจนหมด เหลือเพียงเจ้าบ่าวเจ้าสาวตามลำพัง ภีรดาก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ พลางหันไปมองใบหน้าหล่อเข้มของผู้ชายที่เธอเพิ่งตีตราจอง ประกาศให้ทุกคนรู้ว่าเธอเป็นเจ้าของเขาอย่างเป็นทางการแบบไม่อยากจะเชื่อในวาสนา ใครจะไปคิดว่าผู้หญิงโก๊ะกังธรรมดาๆ อย่างเธอจะมีโอกาสได้เจอคู่ครองที่แสนจะเพียบพร้อมอย่างบุรุษตรงหน้าภีรดาคิดเพลินๆ จู่ๆ ดวงตาคมที่เจือประกายวับหวานก็เลื่อนมาสบตาพอดี“มองแบบนี้ไม่กลัวว่าผมจะอดใจไม่ได้บ้างเหรอ”“ถ้ากลัวคงไม่มองหรอกค่ะ” หญิงสาวทำปากดี ก่อนประคองใบหน้าคมสันที่แสนจะมีเสน่ห์ของเขาขึ้นมา “อา...เจ้าบ่าวของฉันหล่อจัง”รวินรุตม์มองคนตรงหน้าอย่างแสนรัก แต่บางสิ่งบางอย่างที่คอยรบกวนจิตใจทำให้เขาเผลอตัวถอนหายใจออกมาเบาๆ“เป็นอะไรไปคะ ทำไมคุณทำหน้าเครียดจัง เหนื่อยกับงานเหรอคะ” หญิงสาวเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ “คุณมีอะไรในใจอยากบอกฉันหรือเปล่า อย่าบอกนะว่า...มาคิดเสียใจตอนนี้”“ผมไม่เคยเสียใจที่รักคุณ แต่...” คนพูดมีอาการอึกอัก ท่าทีเหมือนกำลังอยากจะบอกอะไรแต่แล้วก็เงียบไปดื้อๆ จนภีรดาชักเอะใจสงสัย และเธอก็ไ
“ที่พูดเมื่อกี้คุณพูดจริงใช่ไหม” เมื่อได้อยู่กันสองต่อสองในห้องพัก รวินรุตม์ก็หันมาถามหญิงสาวที่ทำหน้าตึง พอเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้สนใจฟังแต่แอบทำปากขมุบขมิบบ่นอะไรสักอย่างอยู่ก็นึกแปลกใจ“นั่นกำลังสวดภาณยักษ์ให้ใครอยู่เหรอ”นั่นแหละ ภีรดาจึงยอมเงยหน้ามา“เปล่าค่ะ...กำลังแผ่เมตตาให้สรรพสัตว์และเจ้ากรรมนายเวร!”จากที่กำลังเครียด ชายหนุ่มก็เผลอหัวเราะพรวดออกมาทันใด“ขำอะไรคะ” ดวงตาเขียวปั๊ดตวัดมาอย่างเอาเรื่อง“อย่าบอกนะว่าคุณสวดให้รียาเขา”“ถ้าใช่แล้วจะทำไมคะ” สะบัดเสียงใส่นิดๆ แต่พอนึกขึ้นได้ว่าทำเกินไป จึงหันมาพูดเสียงอ่อยลง “ฉันขอโทษค่ะ พอดีอินไปหน่อย แล้วนี่คุณจะทำยังไงต่อคะ จะไม่ลงไปช่วยคุณชารียาเขาจริงๆ เหรอคะ”รวินรุตม์ยื่นมือไปดึงร่างอรชรลงมานั่งเคียงข้างเขาบนโซฟาตัวเดียวกันแล้วโอบกอดเธอเข้ามาชิดใกล้“ไม่ละ ผมบอกแล้วว่าจะช่วยเท่าที่เพื่อนคนหนึ่งจะช่วยได้”“แล้วคุณไม่สงสารเธอเหรอ โดนสามีทำร้ายขนาดนั้น เธอคงหวังพึ่งคุณนะคะ แต่คุณดันหนีขึ้นห้องมากับฉันแบบนี้”“อย่าห่วงเลยแพน คนอย่างรียาเขาไม่ได้สิ้นไร้หนทางขนาดนั้น อีกอย่างนี่ก็เป็นเรื่องภายในครอบครัวเขา ถ้าผมขืนเข้าไปยุ่งมันก็จะไม่
“เอ่อ...คือรียาอยาก...ขอค้างที่นี่สักคืนได้ไหมคะ ตอนนี้เขาให้คนไปเฝ้าที่คอนโดที่รียาเช่าอยู่ เข้าไปเมื่อไหร่ดลก็จะรู้ทันที รียากลัวเขาจะลงไม้ลงมืออีกค่ะ” เสียงสะท้านด้วยแรงสะอื้น“ผมคงให้คุณค้างที่นี่ด้วยไม่ได้ เพราะตอนนี้ผมต้องให้เกียรติคู่หมั้นของผมด้วย แต่เดี๋ยวผมจะลองถามนายเต้ให้ว่าที่โรงแรมเขาพอจะมีห้องว่างคืนนี้ไหม ผมจะได้ให้คุณไปพักที่นั่นก่อน”“ราล์ฟ!” ชารียาเบิกตาค้าง หน้าเปลี่ยนสีเมื่อเห็นว่าผิดแผนที่วางไว้ หางตาแลไปทางผู้หญิงที่สังเกตการณ์เงียบๆ ข้างกายเขาอย่างไม่พอใจ“ทำไมคุณถึงใจร้ายกับรียานัก คุณเคยขอรียาแต่งงานตอนที่อยู่ที่โรงพยาบาลไม่ใช่เหรอคะ แล้วทำไม...” ในเมื่อไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็ต้องเอามารยาเข้าสู้ ให้มันรู้ไปว่าคนอย่างเธอจะแพ้นังเด็กกะโปโลนี่“ผมจำได้...แต่คุณต่างหากที่ลืมว่าคุณได้ปฏิเสธโอกาสนั้นอย่างไม่ไยดีเอง เพียงเพราะรู้ว่าผมอาจจะต้องเป็นอัมพาตไปตลอดชีวิต”“เอ่อ...คุณกำลังเข้าใจผิดนะคะราล์ฟ ที่จริงตอนนั้นรียากำลังเครียดๆ เพราะเป็นห่วงคุณมาก ก็เลยเผลอพูดออกไปแบบนั้น แต่ตอนนี้รียาสำนึกได้แล้วว่าทำผิดต่อคุณ และต่อให้คุณเป็นอัมพาตตลอดชีวิตจริงๆ รียาก็จะไม่ทิ้งคุณอีก
พวงแก้มใสซับโลหิตระเรื่อ หายใจไม่ทั่วท้อง แอบรู้สึกตื่นเต้นหน่อยๆ เมื่อต้องเป็นฝ่ายคุมเกม“อ๊ะ...” มือใหม่หัดขับสะดุ้งนิดๆ ยามที่ร่างกายสอดประสานรวมร่างเป็นหนึ่งเดียวกับเขา ความใหญ่โตที่แทรกผ่านเข้ามาสร้างความอึดอัดให้หญิงสาวไม่น้อย“อย่าเกร็ง ปล่อยตัวตามสบายที่รัก อย่างนั้น อืม...เก่งมาก!” นักแข่งรถมือทองบอกอย่างใจเย็น ทั้งที่ร่างกายเขาร้อนจนแทบจะระเบิดเป็นเสี่ยงๆ อยู่ร่อมร่อแล้ว มือหนาประคองบั้นท้ายกลมกลึงช่วยคุมจังหวะ แต่มันไม่ง่ายเลยเมื่อโดนความคับแน่นที่แสนนุ่มละมุนโอบรัดรึงตัวตนของเขาไว้เช่นนี้“ราล์ฟคะ...พะ...แพน...” เสียงหวานกรีดร้องลั่นแทบไม่เป็นภาษาด้วยความรัญจวน สมองปั่นป่วนขาวโพลนด้วยแรงปรารถนาลึกล้ำทุกคราวที่ขยับกายเข้าหาความใหญ่โตนั้น แต่เมื่อร่างกายเริ่มคุ้นชินและปรับตัวได้ ภีรดาก็เริ่มควบทะยานบิ๊กไบก์คู่ใจคันงามด้วยความเร็วแรงถึงใจ จนกระทั่งควงแขนเขาไปสู่จุดหมายปลายทางความสุขและเข้าเส้นชัยพร้อมกันได้อย่างสวยสดงดงาม“แพนรักคุณ...รักที่สุดเลย!” เสียงหวานกระซิบที่ข้างหูราวกับละเมอ ก่อนที่ร่างบางจะซวนซบลงที่อกแกร่ง หอบหายใจถี่กระชั้นอย่างหมดแรงคำที่เป็นดั่งน้ำทิพย์ชโลมห
ดวงหน้าใสแดงซ่าน เมื่อยามที่มือได้สัมผัสของรักของหวงชิ้นสำคัญของคนรักแบบเอกซ์คลูซีฟสุดๆ เมื่อเห็นเขามีปฏิกิริยากัดฟันเหมือนกำลังอดกลั้นอารมณ์อย่างหนักยามที่เธอเริ่มขยับมือขึ้นลงทักทายเจ้านกเขาขี้เซาตัวนั้นอย่างกล้าๆ กลัวๆ จนมันเริ่มมีทีท่าว่าจะแข็งขึงขึ้นมาทีละนิดๆ ดวงตากลมโตซุกซนก็ทอประกายวาวเพราะรู้ว่าตนมาถูกทาง ยิ่งเห็นคนตัวโตมีอาการหายใจสะดุด และสูดปากหนักขึ้นก็เริ่มย่ามใจ ขุดบทเรียนสยิวกิ้วที่เขาเคยสอนให้ออกมาใช้เต็มเหนี่ยวร่างแกร่งถึงกับผวาสะท้าน เกร็งเยือกไปทั้งร่าง เมื่อจุดอ่อนไหวถูกสัมผัสด้วยความชุ่มชื้นจากปลายชิวหาอันอ่อนนุ่มเบาๆ เลือดในกายหนุ่มก็เดือดพล่าน“รู้ตัวไหมว่าทำอะไรอยู่”“ชอบไหมคะ” ไม่ทันได้คำตอบ มือใหญ่ก็เผลอขยุ้มเส้นผมสวยและกดศีรษะอีกฝ่ายเข้าหากายแกร่งอย่างลืมตัว ภีรดาช้อนสายตาหวานฉ่ำมองคนรักหนุ่มรูปงามด้วยอารมณ์หวามไหวรัญจวน เธออยากทำให้เขามีความสุขที่สุดให้สมกับความรักที่เขามอบให้“พะ...พอก่อนที่รัก ผมจะมะ...ไม่ไหวแล้ว” เสียงกระเส่าเซ็กซี่ขาดเป็นห้วงๆ บอกถึงความทรมานของคนพูด“ไม่ไหวแล้วจะทำไมคะ...” จอมซนทำใจกล้าถามยั่วอย่างก๋ากั๋น ดวงตาใสแจ๋วฉายรอยเจ้าเล่ห์ยา
ตอนนี้อะไรๆ ก็พ่อราล์ฟลูกแม่ๆ ส่วนลูกสาวตัวจริงอย่างเธอน่ะเหรอ ก็ตกกระป๋องเป็นแพนด้าหัวเน่าไปตามระเบียบน่ะสิ แตะว่าที่ลูกเขยคนโปรดนิดแม่ก็คำรามใส่ฮึ่มๆ แล้ว ไม่ต้องพูดถึงยมุนาพี่สาวเธอ ขานั้นนิยมคนหล่อเป็นชีวิตจิตใจ เอะอะก็ว่าที่น้องเขยๆ ยิ่งตอนไปอัลตราซาวนด์แล้วรู้ว่าลูกในท้องเป็นผู้ชายด้วยแล้ว พี่สาวเธอก็แทบจะนั่งจ้องหน้าว่าที่น้องเขยอย่างเอาเป็นเอาตาย เพื่อซึมซับความหล่อวัวตายหล่อควายล้มทางสายตาให้ลูกชายในท้องกันเลยทีเดียว“อ้อนเข้าไปๆ ตอนนี้ลูกแท้ๆ จะไม่มีที่ยืนอยู่แล้วนะคะ”“ก็ไม่ต้องยืนสิ คุณก็นอนแทน ถ้าไม่มีที่นอนไม่เป็นไร เดี๋ยวผมเจียดเตียงผมให้ครึ่งนึง ไม่ได้กอดคุณตั้งนานจนผมใกล้จะลงแดงตายแล้วเนี่ย” ดวงตาคมๆ แพรวพราวอ้อนอย่างเจ้าเล่ห์ “เราเลื่อนกำหนดงานแต่งเป็นพรุ่งนี้เลยดีไหม”วาบ! แก้มใสๆ แดงเห่อจนถึงกกหู เขินจนอยากจะเอาหัวมุดใต้โต๊ะ ทำไมเขาถึงพูดจาน่าตบด้วยปากแบบนี้ล่ะ แค่นี้เธอก็ตกบ่วงจนตะกายขึ้นมาจากหลุมไม่ได้แล้ว แล้วดูนั่น ยังมีหน้ามาส่งยิ้มหวานกระชากใจให้อีก อย่ารอพรุ่งนี้เลย หอบผ้าหอบผ่อนหนีตามกันไปอยู่ด้วยซะวันนี้เลยเหอะ!“อย่ามาตลกค่ะ การ์ดแจกไปหมดแล้วเปลี่ยนทันที่
‘ไฮโซหนุ่มนักแข่งรถมือทองสุดฮอตตั้งโต๊ะแถลงข่าวเตรียมความพร้อมล่าแชมป์ซูเปอร์ไบก์หลังอาการบาดเจ็บจากอุบัติเหตุรถล้มตอนซ้อมหายเป็นปกติ พร้อมทำเซอร์ไพรส์ขอหวานใจพริตตีสาวสุดแซ่บที่ซุ่มคบหากันมาพักใหญ่แต่งงาน สร้างตำนานซินเดอเรลลาแห่งยุค 4.0 สุดโรแมนติก หักอกสาวๆ ค่อนเมือง...’ข่าวพาดหัวบนสื่อยักษ์ใหญ่หลายสำนัก พร้อมคลิปฉากบอกรักบันลือโลกแพร่กระจายในโลกออนไลน์จนติดอันดับในยูทูปอยู่นานเป็นเดือน พลอยทำให้ผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ของบริษัทไลอ้อนดริงก์ที่ภีรดาเป็นพรีเซนเตอร์มียอดขายถล่มทลายติดลมบนเครื่องดื่มยอดฮิตสำหรับซินเดอเรลลายุคใหม่ และหนึ่งในสาวๆ ที่อกหักนั้นก็มีชื่อของ...ชารียา...ติดโผอยู่ในนั้นด้วยอีกคน สาวหน้าหวานกระแทกโทรศัพท์มือถือลงอย่างเจ็บใจ เมื่อเห็นคลิปอดีตคนรักที่เธอเพิ่งสลัดทิ้งไปอย่างไม่ไยดีเพราะคิดว่าเขาจะพิการไปตลอดชีวิต แต่กลับมาสารภาพรักกับผู้หญิงกะโหลกกะลาที่ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็แพ้เธอทุกประตู คิดแล้วก็น่าเจ็บใจ ในขณะที่เธอกำลังมีปัญหากับสามีจนต้องหนีหัวซุกหัวซุน รวินรุตม์กลับกำลังมีความสุขกับว่าที่เจ้าสาวโลโซของเขา“บ้าชะมัด! เรื่องมันเป็นแบบนี้ได้ยังไง” หญิงสาวกำมือแน่นด้วยคว
ราวกับมีใครกดปุ่มหยุดเวลาไว้ ทุกสิ่งรอบกายของหญิงสาวกลายเป็นภาพเลือนลางไปชั่วขณะหนึ่ง เมื่อเธอได้ลอยละล่องอยู่ในอ้อมกอดแสนอบอุ่นอ่อนโยน ความหวานล้ำแผ่ซ่านไปทั่วทุกอณูขุมขน ซึมลึกลงไปในหัวใจ ความรู้สึกที่ถูกสะกดห้ามไว้ถูกปลดปล่อยออกมาด้วยฤทธิ์เสน่หาแห่งรอยจูบอันร้ายกาจนั้นรวินรุตม์กดยิ้มมุมปากอย่างสมใจเมื่อรับรู้ถึงการโอนอ่อนของอีกฝ่ายที่ตอบกลับมาอย่างอ่อนหวาน ความห่วงหาอาทรระหว่างเขากับเธอถูกถักทอรัดร้อยเข้าไว้ด้วยกันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็สุดจะรู้ได้ แต่เมื่อตอนนี้รู้แล้วเขาก็ไม่คิดจะปล่อยคนในอ้อมแขนให้ไปเป็นของใครอื่นอีกเขารักเธอ...รักแม่สาวแพนด้าจอมยุ่งคนนี้จนถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้ว“ทีนี้จะลงเอยได้หรือยัง หืม?” เสียงกระซิบนุ่มหวานล้อร่างเพรียวระหงที่แข้งขาอ่อนปวกเปียกจนต้องยืนพิงอกเจ้านกยักษ์ตัวร้ายอย่างหมดเรี่ยวแรง “หรือต้องให้ใช้ไม้ตาย...เฟรนช์คิส!”คำถามนั้นไม่มีใครได้ยินนอกจากหญิงสาวผู้ต้องมนตร์สะกดของหมีขั้วโลกในคราบนกยักษ์ตัวร้ายอย่างภีรดาเท่านั้น เธอทำได้แค่เสหลบตาคมๆ ที่มองมาด้วยเกรงว่าจะใจอ่อน ทั้งที่ความจริงเธอหมดมุกจะเล่นแล้วก็ตาม“คนหน้าไม่อาย คิดเหรอว่าจูบของคุณจะทำอะไรฉัน
“เพราะผมรักคุณไง!” เสียงที่ตอบออกมานั้นทั้งมั่นคง หนักแน่น แววตาก็เต็มไปด้วยความรู้สึกเฮือก! เสียงลมหายใจคนโดนบอกรักแบบไม่ทันตั้งตัวสะดุดกึก พร้อมกับบรรยากาศรอบข้างที่ชะงักงันไปชั่วครู่ ภีรดาหน้าแดงระเรื่อ หัวใจเต้นกระหน่ำรัวจนเกือบจะทะลุออกมานอกอก กับคำที่ยืนยันว่าการเดิมพันครั้งนี้ของเธอสำเร็จอย่างไม่น่าเชื่อ อีกด้านตติยะที่ยืนเป็นพยานรักถึงกับดีดนิ้วเปาะด้วยทีท่าสาสมใจที่สามารถง้างปากเพื่อนรักได้“คะ...คุณว่าอะไรนะ” กว่าจะหาเสียงตัวเองเจอก็นานเกือบนาทีเต็มๆ“ผมบอกว่าผมรักคุณ...แพนด้า” ดวงตาเข้มคมมองสบตาหญิงสาวอย่างไม่ปิดบังความรู้สึกอีกต่อไป “คุณล่ะรู้สึกแบบเดียวกันหรือเปล่า”คนถูกถามยกมือปิดปากถึงกับอึ้งจนไปไม่เป็น กะจะเล่นตัวอีกสักหน่อย แต่ขอบตาก็ดันร้อนผ่าวมีละอองน้ำคลอคลอง ลำคอตีบตันจนพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ยืนนิ่งจนคนรอบข้างต้องเงียบรอลุ้นกับคำตอบของสาวเจ้า“ตอบเลย!” เสียงใครคนหนึ่งในกลุ่มคนดูตะโกนเชียร์ดังขึ้น และคนอื่นๆ ก็เริ่มส่งเสียงเชียร์ตามทีละคนสองคนจนดังไปทั่วบริเวณนั้น “ตอบเลยๆๆ”งานเข้าละ! เล่นเอามวลชนมากดดันแบบนี้เธอก็แย่สิเอาไงดีๆ แพนด้าเอ๋ย...รีบตอบรับไปก็ดูจะใจง่า