ดูท่าแม่แพนด้าน้อยของเขาคงจะเกิดอาการน้อยใจจนหนีกลับบ้านก่อน เพียงเพราะเห็นว่าเขาเป็นห่วงคนเจ็บ ทั้งที่จริงๆ แล้วสิ่งที่ทำนั้นไม่ได้มีอะไรแอบแฝงเลย เขาดูแลห่วงใยชารียาในฐานะเพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น ตอนนี้ผู้หญิงที่เขาแคร์ความรู้สึกมากว่าใครก็คือแม่ตัวยุ่งที่หนีกลับไปก่อนต่างหากพอคิดได้ก็รีบบึ่งรถกลับมาที่คอนโด แต่แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อพบว่าคนที่ทำให้เขาคิดถึงไม่ได้อยู่ในห้อง“หายไปไหนของเขานะ หรือจะไปซื้อของข้างนอก?”รวินรุตม์นั่งรออยู่นานก็ไม่มีวี่แววว่าคนที่รอจะกลับมาสักที จึงเริ่มจะนั่งไม่ติดที่ เขารีบกดโทรศัพท์หาภีรดาทันที แต่ทว่าอีกฝ่ายกลับปิดเครื่อง ด้วยความสงสัยจึงไปเปิดตู้เสื้อผ้าแต่พอเห็นว่าเสื้อผ้าของอีกฝ่ายยังอยู่ครบก็ถอนหายใจออกมาเฮ้อ...อย่างน้อยก็ไม่ได้หนี ไม่หนี...แล้วไปไหนแล้วจู่ๆ ภาพตอนที่เพื่อนสนิทมาส่งผู้ช่วยของเขาเมื่อวานก็แว่บเข้ามาในหัว ชายหนุ่มรู้สึกร้อนรนขึ้นมาทันที“หรือว่ายายนั่นจะไปหาเจ้าเต้”ไวเท่าใจคิด เขารีบคว้ากุญแจรถแล้วออกจากห้องไปทันทีเสียงเคาะประตูโครมครามยามวิกาล ทำให้คนเป็นเจ้าของห้องจำต้องหยุดกิจกรรมเข้าจังหวะกลางคัน ตติยะเดินหัวฟูออกมาต้อนรับแขกไม
“ไง? เจอไหม...” คนที่เพิ่งลุกขึ้นได้ตามเข้ามาถามเย้ย พร้อมกับเอามือลูบคางไปมา แอบบ่นในใจไม่คิดเลยว่าไอ้เพื่อนตัวแสบจะมือหนักแบบนี้ “อ้าว…จะไปไหนล่ะ ไม่หาต่อแล้วเหรอ”ตติยะร้องถามยั่วประสาท เมื่อเห็นกระทิงบ้าเดินหน้าคว่ำออกจากห้องเขาไปไม่เหลียวหลัง เพลย์บอยหนุ่มได้แต่ส่ายหน้า และกระตุกยิ้มออกมาอย่างสมใจที่ได้เห็นคนปากแข็งเริ่มจะฟ้องพิรุธที่เก็บซ่อนในใจออกมาให้เห็น และนั่นเป็นเครื่องพิสูจน์ได้ว่าใครกันแน่ที่สำคัญกับหัวใจของเจ้าเพื่อนรักมากกว่ากัน“หึ...ชักจะสนุกเสียแล้วสิ!”ฝ่ายภีรดาหลังจากไปหามารดาและพี่สาวก็อยู่คุยกันจนค่ำ จึงได้รู้ว่าแม่ของเธอหนีมาเปิดร้านข้าวแกงกับพี่สาว โดยมีแฟนของยมุนาที่บังเอิญมาพบกันตอนหนีหัวซุกหัวซุนเข้ามาช่วยอีกแรงนางน้อมจิตต์เล่าให้ฟังว่าหลังจากกระโดดกำแพงหนีเจ้าหนี้ออกมาอย่างกะทันหันวันนั้น ทั้งสองก็ทำโทรศัพท์มือถือเจ๊งตอนว่ายน้ำครำหนี เลยไม่สามารถติดต่อใครได้ เพราะกลัวเจ้าหนี้จะตามเจอจึงออกมาหางานทำแถวๆ โรงงานย่านชานเมืองซึ่งละแวกที่เคยอยู่ก่อนที่จะไปแต่งงานกับพ่อของเธอจากความช่วยเหลือของเพื่อนบ้านเก่าๆ ของมารดา ทำให้ยมุนาได้เข้าทำงานที่โรงงานผลิตผ้าใบ แล
“ทำไมจะไม่เกี่ยว ก็คุณรักเธอ” พูดแล้วก็เจ็บเอง ภีรดาเม้มปากแน่น ก่อนปาดน้ำตาทิ้ง ตัดสินใจได้ในวินาทีนั้น “นี่คุณ...เรามาจบภารกิจนี่กันเถอะ ในเมื่อฉันทำงานทุกอย่างสำเร็จหมดแล้ว คุณก็หายเซ็กซ์เสื่อมแล้ว ตอนนี้ก็เท่ากับสัญญาของเราจบลง คุณก็แค่โอนค่าจ้างให้ฉัน แล้วก็แยกย้ายทางใครทางมันสักที!”“คุณมั่นใจได้ยังไงว่าผมหายดี บางทีอาการมันอาจจะกลับมาอีกเมื่อไหร่ก็ได้”หืม...กวนประสาท!“แล้วจะเอายังไงคะ”“ไม่เอายังไง แค่คุณทำงานต่อ อยู่กับผมเหมือนเดิมจนกว่าจะครบตามสัญญา”ภีรดารีบเมินหลบสายตาที่มองมาอย่างเว้าวอน กลัวว่าตัวเองจะใจอ่อน“อยู่เพื่ออะไร” เพื่อจะต้องมาเห็นภาพตำตาของเขาและคนรักทุกเมื่อเชื่อวัน วันไหนคนรักของเขาโทร. มาเธอก็ต้องกลายเป็นส่วนเกิน หรือจะให้อยู่เพื่อเป็นคนคลายเหงาให้เขาไปวันๆ งั้นเหรอ“งั้นฉันขอยกเลิกสัญญานั่นละกัน ฉันไม่อยากทำงานกับคุณแล้ว ค่าจ้างฉันไม่เอาก็ได้ ส่วนเรื่องหนี้เดี๋ยวฉันจะผ่อนจ่ายให้ทุกเดือนจนกว่าจะครบจำนวนแถมดอกเบี้ยให้ก็ได้ ฉันไหว้ละคุณช่วยไปหาคนอื่นมาทำงานนี้แล้วกันนะ ฉันขอถอนตัว!”“เสียใจ! ภารกิจนี้ผมเป็นคนเริ่ม ผมเท่านั้นที่มีสิทธิ์ล้มเลิก”“เผด็จการ!” หญ
หลังจากที่ต้องทำหน้าที่บุรุษพยาบาลกึ่งๆ พนักงานรักษาความปลอดภัยให้แก่อดีตคนรักที่นอนผวาเรียกหาเขาทั้งคืน กว่าที่รวินรุตม์จะปลีกตัวกลับมาที่ห้องได้ก็เช้าวันต่อมา ชายหนุ่มบอกไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไมหัวใจมันรู้สึกวูบๆ โหวงๆ แปลกๆ ตั้งแต่ตอนออกจากห้องมา เขายังจำภาพแววตาละห้อยที่เหมือนอยากจะบอกอะไรเขาสักอย่างได้ไม่ลืมแม้แต่ยามนอนก็ยังคงเก็บเอาไปฝัน จมดิ่งวนเวียนกับความคิดถึงผู้หญิงที่รออยู่ที่คอนโดทั้งที่ตัวอยู่กับผู้หญิงอีกคนที่เขาเคยบอกว่ารักมาก และเมื่อเห็นว่าเหตุการณ์น่าจะปลอดภัย ไม่มีวี่แววว่าใครจะบุกมาอาละวาดอย่างที่ขู่แล้ว เขาจึงรีบปลีกตัวออกไปโดยไม่สนคำทัดทานของคนป่วยที่ทำท่าติดเขาแจด้วยซ้ำจนกระทั่งมาถึงห้องเขาก็รีบเปิดประตูเข้าไป ในใจหวังจะได้เห็นคนที่คิดถึงเดินออกมาต้อนรับด้วยรอยยิ้มสดใสร่าเริง ไม่ก็ตะโกนเรียกเขาไปเป็นหนูทดลองชิมเมนูพิศดารที่อุตส่าห์ทำไว้ให้ หรืออย่างเลวร้ายสุดคนจอมยุ่งก็อาจยังคงนอนขี้เซาไม่ตื่น แต่ทว่าสิ่งที่หวังไว้ก็ไม่เป็นไปตามหวัง เมื่อเขาเข้ามาพบกับความว่างเปล่า!สภาพในห้องยังคงเหมือนตอนก่อนที่เขาจะออกไป ความเงียบที่ได้ยินแม้เสียงหัวใจตัวเองนั่นทำให้เขาชักร้
คิดได้ดังนั้นรวินรุตม์ก็รีบคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทร. ออกทันใด“ผมเองนะ ผมต้องการให้ช่วยสืบหาตัวผู้หญิงคนหนึ่งให้หน่อย คนเดิมที่เคยให้ตามนั่นแหละ ขอเร็วที่สุดนะ ถ้าได้ที่อยู่เธอแล้วช่วยโทร. รายงานผมทันที”หึ...คิดเหรอว่าจะหนีพ้นมือเขาได้ง่ายๆ ฝันไปเถอะยายแพนด้าจอมแสบ ถ้าคิดว่าขโมยหัวใจกันได้แล้วคิดจะหนี ขอบอกเลยว่า...เธอเล่นด้วยผิดคนเสียแล้ว!หลายวันต่อมา ชารียาก็ได้รับอนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาลหลังจากอาการดีขึ้น เธอจึงรีบโทร. ไปหารวินรุตม์เพื่ออ้อนให้เขามารับกลับคอนโดหลังจากวันที่โทร. ไปเรียกร้องความสนใจว่าสามีขู่จะบุกมาทำร้ายที่โรงพยาบาลจนเขาต้องมาเฝ้าไข้เธอตลอดคืนสมใจ แล้วชายหนุ่มก็หายหน้าหายตาไม่ยอมมาเยี่ยมเธออีกเลยเมื่อใช้วิธีเอาตัวเข้าแลกแล้วไม่ได้ผลเพราะโดนยายผู้ช่วยนั่นมาลากเขาไปต่อหน้าต่อตาแถมโดนโกรธอีก จึงอุตส่าห์คิดหาวิธีใหม่ลงทุนยอมเล่นจริงเจ็บจริงเพื่อให้สมบทบาทหวังให้เขามาสงสารเห็นใจ เกือบจะได้ผลแล้วเชียว แต่แล้วจู่ๆ อีกฝ่ายก็มาเงียบหายทิ้งเธอให้นอนแกร่วเหงาที่โรงพยาบาลคนเดียวตั้งหลายวันอีก คราวนี้ชักไม่ค่อยสนุกหรือว่ายายผู้ช่วยจอมยุ่งนั่นจะขวางเขาไว้ไม่ให้มานะยิ่ง
“งั้นเดี๋ยวผมจะให้คนช่วยหาที่อยู่ใหม่ให้คุณแล้วกัน”ตึ้ง! ดรามาควีนถึงขั้นสะดุดหัวทิ่ม เมื่ออีกฝ่ายดันรับมุกหน้าตายเสียอย่างนั้น“รียาขอโทษนะคะที่คอยกวนใจคุณ” คราวนี้ซาวนด์เอฟเฟกต์เสียงสะอื้นถูกงัดออกมาใช้หวังเรียกความสงสารเต็มอัตราศึก“อย่าคิดมากเลย คุณเป็นเพื่อนของผมนี่ เพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อนอยู่แล้ว” ชารียาฟังแล้วอยากตีอกชกหัวตัวเอง ใครเขาอยากเป็นเพื่อนกัน “คุณนอนพักเถอะ เดี๋ยวผมจะบอกให้แม่บ้านเอาอาหารมาส่งให้ ผมไปก่อนนะ”“เดี๋ยวค่ะ เอ่อ...” คนป่วยคิดแผนใหม่ “ก่อนไปคุณช่วยหยิบน้ำให้สักแก้วได้ไหมคะ แต่ถ้าคุณรีบก็ไม่เป็นไรนะคะ เดี๋ยวรียาไปหยิบเองก็ได้”ร่างแบบบางโงนเงนลุกขึ้น เดินโซเซไปทางตู้เย็น แต่ตอนที่หยิบแก้วนั่นเองเพล้ง!“ว้าย!”รวินรุตม์หันมาทันเห็นร่างแบบบางเซถลาลงไปที่กองที่พื้นพอดีก็ตกใจ เห็นรอยเลือดเพราะเจ้าตัวล้มลงมาโดนเศษแก้วบาด ร่างสูงจึงรีบเดินเข้าไปช่วยประคองหญิงสาวให้ลุกขึ้น“โอย...เจ็บค่ะ รียาเดินไม่ไหว”เสียงโอดครวญทำให้เขาตัดสินใจช้อนอุ้มเธอขึ้นมาสมใจ ชารียาแอบยิ้มกริ่มพร้อมกับซุกใบหน้าซบอกแน่นๆ นั้นอย่างได้ใจโถ...นึกว่าจะเมินได้นานแค่ไหน ผู้ชายร้อยทั้งร้อยหรือจ
“ราล์ฟคะ ขอโอกาสให้รียาอีกครั้งนะคะ รียาจะหย่ากับดลให้เร็วที่สุด แล้วเราจะได้กลับมารักกันอีกครั้ง”“รียาครับ เราควรยอมรับความจริง ตัดใจเถอะนะ คิดซะว่าเราคงไม่ใช่เนื้อคู่กัน” รวินรุตม์ส่งยิ้มให้ ก่อนหันหลังแล้วเดินออกจากห้องไป ทิ้งหญิงสาวให้จมอยู่กับความผิดหวัง ทว่าแววตากลับเกรี้ยวกราด ชารียายังคงไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตาที่เขาหยิบยื่นให้ในเมื่อพรหมไม่ได้ลิขิตให้เราเป็นเนื้อคู่กัน งั้นฉันจะขอลิขิตมันเอง!หลังจากที่ภีรดาหายตัวไป รวินรุตม์ก็กลับมาเป็นปีศาจบ้างานอีกครั้ง จนคนรอบข้างพากันหวั่นวิตกกลัวท่านประธานคนเก่งจะทำงานหนักจนตายคาโต๊ะ ทุกวันของเขาหมดไปกับการทำงานและการฝึกซ้อมแข่งรถอย่างบ้าคลั่งจนเหนื่อยอ่อนจึงยอมกลับบ้านไปพักผ่อน แต่พอหัวถึงหมอนเขาก็ไม่อาจนอนหลับตาลงได้ เพราะหัวใจเฝ้าคิดถึงแต่หญิงสาวที่เคยอยู่ร่วมบ้านซึ่งหายไปอย่างไร้ร่องรอยคราวนี้ดูเหมือนนักสืบของเขาจะทำงานล่าช้าจนน่าหงุดหงิด เพราะยังไม่มีทีท่าว่าจะได้เบาะแสที่กบดานของแม่ผู้ช่วยสาว ราวกับว่าอีกฝ่ายหายตัวไปจากโลกนี้ดื้อๆ และนั่นทำให้เขาไม่เป็นอันกินอันนอน เบื่อหน่ายทุกสิ่งรอบตัวไปหมด จนร่างกายผอมซูบไป ร้อนถึงคนเป็นเพื่อนสน
ร้านข้าวแกงที่ตั้งอยู่ในตึกแถวริมถนนในย่านโรงงานอุตสาหกรรมแน่นขนัดด้วยหนุ่มสาวโรงงานที่พักเที่ยงมานั่งรับประทานอาหารกันแน่นขนัด วันนี้นอกจากสองแม่ลูกเจ้าของร้านอาหารตามสั่งแล้วยังมีพนักงานเสิร์ฟหน้าใหม่ที่มาช่วยเสิร์ฟมือเป็นระวิง“น้องคนสวยครับขอข้าวเพิ่มอีกจาน”ภีรดาเงยหน้าขึ้นรับออร์เดอร์เสียงใส ก่อนวิ่งไปตักข้าวใส่จานมาให้หนุ่มโรงงานหน้าหยกคนนั้น พอหมดไปคน อีกคนก็ร้องสั่งเครื่องดื่มขึ้นมาอีก แต่คราวนี้เป็นยมุนาพี่สาวของเธอที่เข้ามาช่วยรับออร์เดอร์แทนน้องสาว หลังจากที่ทนเห็นลูกค้าหนุ่มๆ แกล้งสั่งนู่นสั่งนี่หวังขายขนมจีบแม่น้องสาวคนสวยของเธอมาพักใหญ่“ไปช่วยแม่ตักกับข้าวทางนั้นไป เดี๋ยวทางนี้พี่ทำแทนเอง”พริตตีสาวจึงเดินลากขาไปที่หน้าร้านเพื่อช่วยมารดาตักกับข้าวหลังจากตัดสินใจลาออกจากงานมา ภีรดาก็พยายามหางานทำโดยไม่เกี่ยงขอเพียงได้เงินมาอย่างสุจริตไม่เดือดร้อนใครเธอก็ทำทั้งนั้น แต่ด้วยข่าวฉาวต่างๆ นานาที่โดนปล่อยออกมาดิสเครดิตก่อนหน้านี้ ทำให้ไม่มีใครยอมจ้างพริตตี อย่างเธอให้ไปทำงานด้วย ที่พอมีบ้างก็เป็นงานพวกแจกตัวอย่างสินค้าประปราย หรือไม่ก็งานตัวประกอบเล็กๆ น้อยๆ ที่ประกายดาวหยิบ
หลังจากพ่อแม่และญาติผู้ใหญ่มาร่วมอวยพรและทำพิธีต่างๆ จนเสร็จและทยอยออกจากห้องหอไปจนหมด เหลือเพียงเจ้าบ่าวเจ้าสาวตามลำพัง ภีรดาก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ พลางหันไปมองใบหน้าหล่อเข้มของผู้ชายที่เธอเพิ่งตีตราจอง ประกาศให้ทุกคนรู้ว่าเธอเป็นเจ้าของเขาอย่างเป็นทางการแบบไม่อยากจะเชื่อในวาสนา ใครจะไปคิดว่าผู้หญิงโก๊ะกังธรรมดาๆ อย่างเธอจะมีโอกาสได้เจอคู่ครองที่แสนจะเพียบพร้อมอย่างบุรุษตรงหน้าภีรดาคิดเพลินๆ จู่ๆ ดวงตาคมที่เจือประกายวับหวานก็เลื่อนมาสบตาพอดี“มองแบบนี้ไม่กลัวว่าผมจะอดใจไม่ได้บ้างเหรอ”“ถ้ากลัวคงไม่มองหรอกค่ะ” หญิงสาวทำปากดี ก่อนประคองใบหน้าคมสันที่แสนจะมีเสน่ห์ของเขาขึ้นมา “อา...เจ้าบ่าวของฉันหล่อจัง”รวินรุตม์มองคนตรงหน้าอย่างแสนรัก แต่บางสิ่งบางอย่างที่คอยรบกวนจิตใจทำให้เขาเผลอตัวถอนหายใจออกมาเบาๆ“เป็นอะไรไปคะ ทำไมคุณทำหน้าเครียดจัง เหนื่อยกับงานเหรอคะ” หญิงสาวเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ “คุณมีอะไรในใจอยากบอกฉันหรือเปล่า อย่าบอกนะว่า...มาคิดเสียใจตอนนี้”“ผมไม่เคยเสียใจที่รักคุณ แต่...” คนพูดมีอาการอึกอัก ท่าทีเหมือนกำลังอยากจะบอกอะไรแต่แล้วก็เงียบไปดื้อๆ จนภีรดาชักเอะใจสงสัย และเธอก็ไ
“ที่พูดเมื่อกี้คุณพูดจริงใช่ไหม” เมื่อได้อยู่กันสองต่อสองในห้องพัก รวินรุตม์ก็หันมาถามหญิงสาวที่ทำหน้าตึง พอเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้สนใจฟังแต่แอบทำปากขมุบขมิบบ่นอะไรสักอย่างอยู่ก็นึกแปลกใจ“นั่นกำลังสวดภาณยักษ์ให้ใครอยู่เหรอ”นั่นแหละ ภีรดาจึงยอมเงยหน้ามา“เปล่าค่ะ...กำลังแผ่เมตตาให้สรรพสัตว์และเจ้ากรรมนายเวร!”จากที่กำลังเครียด ชายหนุ่มก็เผลอหัวเราะพรวดออกมาทันใด“ขำอะไรคะ” ดวงตาเขียวปั๊ดตวัดมาอย่างเอาเรื่อง“อย่าบอกนะว่าคุณสวดให้รียาเขา”“ถ้าใช่แล้วจะทำไมคะ” สะบัดเสียงใส่นิดๆ แต่พอนึกขึ้นได้ว่าทำเกินไป จึงหันมาพูดเสียงอ่อยลง “ฉันขอโทษค่ะ พอดีอินไปหน่อย แล้วนี่คุณจะทำยังไงต่อคะ จะไม่ลงไปช่วยคุณชารียาเขาจริงๆ เหรอคะ”รวินรุตม์ยื่นมือไปดึงร่างอรชรลงมานั่งเคียงข้างเขาบนโซฟาตัวเดียวกันแล้วโอบกอดเธอเข้ามาชิดใกล้“ไม่ละ ผมบอกแล้วว่าจะช่วยเท่าที่เพื่อนคนหนึ่งจะช่วยได้”“แล้วคุณไม่สงสารเธอเหรอ โดนสามีทำร้ายขนาดนั้น เธอคงหวังพึ่งคุณนะคะ แต่คุณดันหนีขึ้นห้องมากับฉันแบบนี้”“อย่าห่วงเลยแพน คนอย่างรียาเขาไม่ได้สิ้นไร้หนทางขนาดนั้น อีกอย่างนี่ก็เป็นเรื่องภายในครอบครัวเขา ถ้าผมขืนเข้าไปยุ่งมันก็จะไม่
“เอ่อ...คือรียาอยาก...ขอค้างที่นี่สักคืนได้ไหมคะ ตอนนี้เขาให้คนไปเฝ้าที่คอนโดที่รียาเช่าอยู่ เข้าไปเมื่อไหร่ดลก็จะรู้ทันที รียากลัวเขาจะลงไม้ลงมืออีกค่ะ” เสียงสะท้านด้วยแรงสะอื้น“ผมคงให้คุณค้างที่นี่ด้วยไม่ได้ เพราะตอนนี้ผมต้องให้เกียรติคู่หมั้นของผมด้วย แต่เดี๋ยวผมจะลองถามนายเต้ให้ว่าที่โรงแรมเขาพอจะมีห้องว่างคืนนี้ไหม ผมจะได้ให้คุณไปพักที่นั่นก่อน”“ราล์ฟ!” ชารียาเบิกตาค้าง หน้าเปลี่ยนสีเมื่อเห็นว่าผิดแผนที่วางไว้ หางตาแลไปทางผู้หญิงที่สังเกตการณ์เงียบๆ ข้างกายเขาอย่างไม่พอใจ“ทำไมคุณถึงใจร้ายกับรียานัก คุณเคยขอรียาแต่งงานตอนที่อยู่ที่โรงพยาบาลไม่ใช่เหรอคะ แล้วทำไม...” ในเมื่อไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็ต้องเอามารยาเข้าสู้ ให้มันรู้ไปว่าคนอย่างเธอจะแพ้นังเด็กกะโปโลนี่“ผมจำได้...แต่คุณต่างหากที่ลืมว่าคุณได้ปฏิเสธโอกาสนั้นอย่างไม่ไยดีเอง เพียงเพราะรู้ว่าผมอาจจะต้องเป็นอัมพาตไปตลอดชีวิต”“เอ่อ...คุณกำลังเข้าใจผิดนะคะราล์ฟ ที่จริงตอนนั้นรียากำลังเครียดๆ เพราะเป็นห่วงคุณมาก ก็เลยเผลอพูดออกไปแบบนั้น แต่ตอนนี้รียาสำนึกได้แล้วว่าทำผิดต่อคุณ และต่อให้คุณเป็นอัมพาตตลอดชีวิตจริงๆ รียาก็จะไม่ทิ้งคุณอีก
พวงแก้มใสซับโลหิตระเรื่อ หายใจไม่ทั่วท้อง แอบรู้สึกตื่นเต้นหน่อยๆ เมื่อต้องเป็นฝ่ายคุมเกม“อ๊ะ...” มือใหม่หัดขับสะดุ้งนิดๆ ยามที่ร่างกายสอดประสานรวมร่างเป็นหนึ่งเดียวกับเขา ความใหญ่โตที่แทรกผ่านเข้ามาสร้างความอึดอัดให้หญิงสาวไม่น้อย“อย่าเกร็ง ปล่อยตัวตามสบายที่รัก อย่างนั้น อืม...เก่งมาก!” นักแข่งรถมือทองบอกอย่างใจเย็น ทั้งที่ร่างกายเขาร้อนจนแทบจะระเบิดเป็นเสี่ยงๆ อยู่ร่อมร่อแล้ว มือหนาประคองบั้นท้ายกลมกลึงช่วยคุมจังหวะ แต่มันไม่ง่ายเลยเมื่อโดนความคับแน่นที่แสนนุ่มละมุนโอบรัดรึงตัวตนของเขาไว้เช่นนี้“ราล์ฟคะ...พะ...แพน...” เสียงหวานกรีดร้องลั่นแทบไม่เป็นภาษาด้วยความรัญจวน สมองปั่นป่วนขาวโพลนด้วยแรงปรารถนาลึกล้ำทุกคราวที่ขยับกายเข้าหาความใหญ่โตนั้น แต่เมื่อร่างกายเริ่มคุ้นชินและปรับตัวได้ ภีรดาก็เริ่มควบทะยานบิ๊กไบก์คู่ใจคันงามด้วยความเร็วแรงถึงใจ จนกระทั่งควงแขนเขาไปสู่จุดหมายปลายทางความสุขและเข้าเส้นชัยพร้อมกันได้อย่างสวยสดงดงาม“แพนรักคุณ...รักที่สุดเลย!” เสียงหวานกระซิบที่ข้างหูราวกับละเมอ ก่อนที่ร่างบางจะซวนซบลงที่อกแกร่ง หอบหายใจถี่กระชั้นอย่างหมดแรงคำที่เป็นดั่งน้ำทิพย์ชโลมห
ดวงหน้าใสแดงซ่าน เมื่อยามที่มือได้สัมผัสของรักของหวงชิ้นสำคัญของคนรักแบบเอกซ์คลูซีฟสุดๆ เมื่อเห็นเขามีปฏิกิริยากัดฟันเหมือนกำลังอดกลั้นอารมณ์อย่างหนักยามที่เธอเริ่มขยับมือขึ้นลงทักทายเจ้านกเขาขี้เซาตัวนั้นอย่างกล้าๆ กลัวๆ จนมันเริ่มมีทีท่าว่าจะแข็งขึงขึ้นมาทีละนิดๆ ดวงตากลมโตซุกซนก็ทอประกายวาวเพราะรู้ว่าตนมาถูกทาง ยิ่งเห็นคนตัวโตมีอาการหายใจสะดุด และสูดปากหนักขึ้นก็เริ่มย่ามใจ ขุดบทเรียนสยิวกิ้วที่เขาเคยสอนให้ออกมาใช้เต็มเหนี่ยวร่างแกร่งถึงกับผวาสะท้าน เกร็งเยือกไปทั้งร่าง เมื่อจุดอ่อนไหวถูกสัมผัสด้วยความชุ่มชื้นจากปลายชิวหาอันอ่อนนุ่มเบาๆ เลือดในกายหนุ่มก็เดือดพล่าน“รู้ตัวไหมว่าทำอะไรอยู่”“ชอบไหมคะ” ไม่ทันได้คำตอบ มือใหญ่ก็เผลอขยุ้มเส้นผมสวยและกดศีรษะอีกฝ่ายเข้าหากายแกร่งอย่างลืมตัว ภีรดาช้อนสายตาหวานฉ่ำมองคนรักหนุ่มรูปงามด้วยอารมณ์หวามไหวรัญจวน เธออยากทำให้เขามีความสุขที่สุดให้สมกับความรักที่เขามอบให้“พะ...พอก่อนที่รัก ผมจะมะ...ไม่ไหวแล้ว” เสียงกระเส่าเซ็กซี่ขาดเป็นห้วงๆ บอกถึงความทรมานของคนพูด“ไม่ไหวแล้วจะทำไมคะ...” จอมซนทำใจกล้าถามยั่วอย่างก๋ากั๋น ดวงตาใสแจ๋วฉายรอยเจ้าเล่ห์ยา
ตอนนี้อะไรๆ ก็พ่อราล์ฟลูกแม่ๆ ส่วนลูกสาวตัวจริงอย่างเธอน่ะเหรอ ก็ตกกระป๋องเป็นแพนด้าหัวเน่าไปตามระเบียบน่ะสิ แตะว่าที่ลูกเขยคนโปรดนิดแม่ก็คำรามใส่ฮึ่มๆ แล้ว ไม่ต้องพูดถึงยมุนาพี่สาวเธอ ขานั้นนิยมคนหล่อเป็นชีวิตจิตใจ เอะอะก็ว่าที่น้องเขยๆ ยิ่งตอนไปอัลตราซาวนด์แล้วรู้ว่าลูกในท้องเป็นผู้ชายด้วยแล้ว พี่สาวเธอก็แทบจะนั่งจ้องหน้าว่าที่น้องเขยอย่างเอาเป็นเอาตาย เพื่อซึมซับความหล่อวัวตายหล่อควายล้มทางสายตาให้ลูกชายในท้องกันเลยทีเดียว“อ้อนเข้าไปๆ ตอนนี้ลูกแท้ๆ จะไม่มีที่ยืนอยู่แล้วนะคะ”“ก็ไม่ต้องยืนสิ คุณก็นอนแทน ถ้าไม่มีที่นอนไม่เป็นไร เดี๋ยวผมเจียดเตียงผมให้ครึ่งนึง ไม่ได้กอดคุณตั้งนานจนผมใกล้จะลงแดงตายแล้วเนี่ย” ดวงตาคมๆ แพรวพราวอ้อนอย่างเจ้าเล่ห์ “เราเลื่อนกำหนดงานแต่งเป็นพรุ่งนี้เลยดีไหม”วาบ! แก้มใสๆ แดงเห่อจนถึงกกหู เขินจนอยากจะเอาหัวมุดใต้โต๊ะ ทำไมเขาถึงพูดจาน่าตบด้วยปากแบบนี้ล่ะ แค่นี้เธอก็ตกบ่วงจนตะกายขึ้นมาจากหลุมไม่ได้แล้ว แล้วดูนั่น ยังมีหน้ามาส่งยิ้มหวานกระชากใจให้อีก อย่ารอพรุ่งนี้เลย หอบผ้าหอบผ่อนหนีตามกันไปอยู่ด้วยซะวันนี้เลยเหอะ!“อย่ามาตลกค่ะ การ์ดแจกไปหมดแล้วเปลี่ยนทันที่
‘ไฮโซหนุ่มนักแข่งรถมือทองสุดฮอตตั้งโต๊ะแถลงข่าวเตรียมความพร้อมล่าแชมป์ซูเปอร์ไบก์หลังอาการบาดเจ็บจากอุบัติเหตุรถล้มตอนซ้อมหายเป็นปกติ พร้อมทำเซอร์ไพรส์ขอหวานใจพริตตีสาวสุดแซ่บที่ซุ่มคบหากันมาพักใหญ่แต่งงาน สร้างตำนานซินเดอเรลลาแห่งยุค 4.0 สุดโรแมนติก หักอกสาวๆ ค่อนเมือง...’ข่าวพาดหัวบนสื่อยักษ์ใหญ่หลายสำนัก พร้อมคลิปฉากบอกรักบันลือโลกแพร่กระจายในโลกออนไลน์จนติดอันดับในยูทูปอยู่นานเป็นเดือน พลอยทำให้ผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ของบริษัทไลอ้อนดริงก์ที่ภีรดาเป็นพรีเซนเตอร์มียอดขายถล่มทลายติดลมบนเครื่องดื่มยอดฮิตสำหรับซินเดอเรลลายุคใหม่ และหนึ่งในสาวๆ ที่อกหักนั้นก็มีชื่อของ...ชารียา...ติดโผอยู่ในนั้นด้วยอีกคน สาวหน้าหวานกระแทกโทรศัพท์มือถือลงอย่างเจ็บใจ เมื่อเห็นคลิปอดีตคนรักที่เธอเพิ่งสลัดทิ้งไปอย่างไม่ไยดีเพราะคิดว่าเขาจะพิการไปตลอดชีวิต แต่กลับมาสารภาพรักกับผู้หญิงกะโหลกกะลาที่ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็แพ้เธอทุกประตู คิดแล้วก็น่าเจ็บใจ ในขณะที่เธอกำลังมีปัญหากับสามีจนต้องหนีหัวซุกหัวซุน รวินรุตม์กลับกำลังมีความสุขกับว่าที่เจ้าสาวโลโซของเขา“บ้าชะมัด! เรื่องมันเป็นแบบนี้ได้ยังไง” หญิงสาวกำมือแน่นด้วยคว
ราวกับมีใครกดปุ่มหยุดเวลาไว้ ทุกสิ่งรอบกายของหญิงสาวกลายเป็นภาพเลือนลางไปชั่วขณะหนึ่ง เมื่อเธอได้ลอยละล่องอยู่ในอ้อมกอดแสนอบอุ่นอ่อนโยน ความหวานล้ำแผ่ซ่านไปทั่วทุกอณูขุมขน ซึมลึกลงไปในหัวใจ ความรู้สึกที่ถูกสะกดห้ามไว้ถูกปลดปล่อยออกมาด้วยฤทธิ์เสน่หาแห่งรอยจูบอันร้ายกาจนั้นรวินรุตม์กดยิ้มมุมปากอย่างสมใจเมื่อรับรู้ถึงการโอนอ่อนของอีกฝ่ายที่ตอบกลับมาอย่างอ่อนหวาน ความห่วงหาอาทรระหว่างเขากับเธอถูกถักทอรัดร้อยเข้าไว้ด้วยกันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็สุดจะรู้ได้ แต่เมื่อตอนนี้รู้แล้วเขาก็ไม่คิดจะปล่อยคนในอ้อมแขนให้ไปเป็นของใครอื่นอีกเขารักเธอ...รักแม่สาวแพนด้าจอมยุ่งคนนี้จนถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้ว“ทีนี้จะลงเอยได้หรือยัง หืม?” เสียงกระซิบนุ่มหวานล้อร่างเพรียวระหงที่แข้งขาอ่อนปวกเปียกจนต้องยืนพิงอกเจ้านกยักษ์ตัวร้ายอย่างหมดเรี่ยวแรง “หรือต้องให้ใช้ไม้ตาย...เฟรนช์คิส!”คำถามนั้นไม่มีใครได้ยินนอกจากหญิงสาวผู้ต้องมนตร์สะกดของหมีขั้วโลกในคราบนกยักษ์ตัวร้ายอย่างภีรดาเท่านั้น เธอทำได้แค่เสหลบตาคมๆ ที่มองมาด้วยเกรงว่าจะใจอ่อน ทั้งที่ความจริงเธอหมดมุกจะเล่นแล้วก็ตาม“คนหน้าไม่อาย คิดเหรอว่าจูบของคุณจะทำอะไรฉัน
“เพราะผมรักคุณไง!” เสียงที่ตอบออกมานั้นทั้งมั่นคง หนักแน่น แววตาก็เต็มไปด้วยความรู้สึกเฮือก! เสียงลมหายใจคนโดนบอกรักแบบไม่ทันตั้งตัวสะดุดกึก พร้อมกับบรรยากาศรอบข้างที่ชะงักงันไปชั่วครู่ ภีรดาหน้าแดงระเรื่อ หัวใจเต้นกระหน่ำรัวจนเกือบจะทะลุออกมานอกอก กับคำที่ยืนยันว่าการเดิมพันครั้งนี้ของเธอสำเร็จอย่างไม่น่าเชื่อ อีกด้านตติยะที่ยืนเป็นพยานรักถึงกับดีดนิ้วเปาะด้วยทีท่าสาสมใจที่สามารถง้างปากเพื่อนรักได้“คะ...คุณว่าอะไรนะ” กว่าจะหาเสียงตัวเองเจอก็นานเกือบนาทีเต็มๆ“ผมบอกว่าผมรักคุณ...แพนด้า” ดวงตาเข้มคมมองสบตาหญิงสาวอย่างไม่ปิดบังความรู้สึกอีกต่อไป “คุณล่ะรู้สึกแบบเดียวกันหรือเปล่า”คนถูกถามยกมือปิดปากถึงกับอึ้งจนไปไม่เป็น กะจะเล่นตัวอีกสักหน่อย แต่ขอบตาก็ดันร้อนผ่าวมีละอองน้ำคลอคลอง ลำคอตีบตันจนพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ยืนนิ่งจนคนรอบข้างต้องเงียบรอลุ้นกับคำตอบของสาวเจ้า“ตอบเลย!” เสียงใครคนหนึ่งในกลุ่มคนดูตะโกนเชียร์ดังขึ้น และคนอื่นๆ ก็เริ่มส่งเสียงเชียร์ตามทีละคนสองคนจนดังไปทั่วบริเวณนั้น “ตอบเลยๆๆ”งานเข้าละ! เล่นเอามวลชนมากดดันแบบนี้เธอก็แย่สิเอาไงดีๆ แพนด้าเอ๋ย...รีบตอบรับไปก็ดูจะใจง่า