ตอนที่ 121 อย่าบอกนะว่าคุณกำลัง...คิดลึก

“คะ...คุณ! อยากกินก็แกะเองสิ ให้ไปทั้งถุงยังจะมาแย่งเขาอีก” ท้ายประโยคบ่นกระปอดกระแปด

ชายหนุ่มกดยิ้มมุมปากอย่างพอใจที่เห็นอีกฝ่ายเริ่มกลับมาเป็นคนเดิม มือใหญ่ล้วงไข่ปิ้งอีกฟองจากถุงมาปอกเปลือกแล้วยื่นมือไปจ่อให้ถึงปาก

ภีรดาสะดุ้งมองไข่ในมืออีกฝ่ายอึ้งๆ ที่จริงเธอก็แค่บ่นแก้เขินไปอย่างนั้นเอง ไม่คิดว่าคนตัวโตจะมีกะใจปอกไข่มาง้อเอาใจ

“อ้าปากสิ” หญิงสาวยอมทำตามเพื่อตัดปัญหา “รู้ไหมว่าคุณเป็นผู้หญิงคนแรกเลยนะที่โชคดีได้กิน...ไข่ผม”

“อุ้บ! แค็ก!ๆ” คนโชคดีถึงกับสำลักตาเหลือกเพราะไข่ติดคอ ชายหนุ่มจึงต้องรีบลูบหลังลูบไหล่ ก่อนหันไปคว้าขวดน้ำในถุงมาเปิดส่งให้

“เอ้า...ดื่มน้ำก่อนสิ” ภีรดาคว้าน้ำมาดื่มอั้กๆ “ช้าๆ ก็ได้คุณ เดี๋ยวน้ำก็ได้ติดคออีกหรอก”

ไม่ทันขาดคำ หญิงสาวก็สำลักอย่างเขาว่า ใบหน้านวลร้อนวูบวาบเมื่อในสมองส่วนหื่นคิดไปไกล รวินรุตม์มองปฏิกิริยานั้นอย่างรู้ทัน ร่างสูงขยับเข้ามาใกล้ก่อนโน้มกายลงกระซิบ

“หน้าแดงแบบนี้ อย่าบอกนะว่าคุณกำลัง...คิดลึก!”