MasukShare
บทที่ 69
Terakhir Diperbarui:
2025-01-12 21:10:14
Bab terkait
ภรรยาในนาม บทที่ 70
"ข้าวอยากไปเรียนต่างประเทศไหม" คำถามเดียว ที่เขาอยากจะถามเธอ หญิงสาวไม่ได้ตอบและก็ไม่กล้ามองสบตา แค่นี้เขาก็รู้แล้วว่าเธอคงมีความกดดันอะไรบางอย่างที่ต้องให้ได้ตัดสินใจไปเรียนต่อ"มองหน้าเรา และตอบคำถามมา"เปลือกตางามค่อยๆ เปิดขึ้นเพื่อมองสบตาคนตัวสูงที่ยืนอยู่เบื้องหน้า ..เธอตอบออกไปโดยการส่ายหน้าเล็กน้อย บอกเขาว่าเธอไม่ได้อยากจะไปเลย"ถ้าไม่อยากไปก็ไม่ต้องไป""แต่คุณยายแจ้งเรื่องลาออกทางมหาลัยไปแล้ว""เรื่องนั้นเดี๋ยวเราจัดการเอง""นายจะทำอะไร""เชื่อใจเราไหม" มือหนาเอื้อมไปลูบไล้ใบหน้างามเบาๆแค่เห็นแววตาของเธอนั้น เขาก็รู้แล้วว่าเธอเชื่อใจ"วันนี้พักผ่อนอยู่ที่นี่ห้ามไปไหน" นิ้วแกร่งเขี่ยน้ำตาที่กำลังไหลให้มันออกไปจากใบหน้างามๆ ของเธอ "ตอนเที่ยงจะกลับมาหา""นายจะกลับมาทำไม ที่นี่ไกลจากมหาลัยจะตาย""บอกว่าจะกลับมาไง"ก่อนที่เขาจะไปเรียน เกียร์ได้หาอะไรมาไว้ให้เธอได้ทานก่อนแล้ว[มหาวิทยาลัย]วันนี้เขาไม่ได้มาเรียน แค่มาทำเรื่องที่ต้องได้ทำ แล้วก็ปรึกษาอาจารย์เรื่องที่เธอถูกทางบ้านกดดันโดยที่เธอไม่เต็มใจ อาจารย์ก็แนะนำไปหลายอย่าง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเธอก็ยังมีแม่ที่เป็นผู้ปกครองอยู่15
Terakhir Diperbarui : 2025-01-12ภรรยาในนาม บทที่ 71
ชายหนุ่มพอจับจุดได้บ้างแล้ว ว่าเขาอยู่จุดไหนเธอถึงมีอารมณ์มากที่สุด เรียวลิ้นอุ่นก็เลยสะกิดตรงยอดเม็ดวนขึ้นลงแถวนั้น คนร่างเล็กที่นอนอยู่ดิ้นพล่านไปมา แต่เขาก็ไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น นิ้วแกร่งก็ค่อยๆ สอดใส่เข้าไปในร่อง"อื้อ!" หญิงสาวสะดุ้ง เมื่อถูกทั้งนิ้วและลิ้นพร้อมกัน จนชายหนุ่มรีบชักนิ้วออกมาก่อน เพราะเขาคิดว่าตัวเองทำอะไรผิดหรือเปล่าดวงตากลมงามมองลงมาดูว่าทำไมอยู่ดีๆ เขาถึงได้หยุด"เจ็บไหม" ชายหนุ่มมองดูเล็บตัวเอง เช็คดูว่าเล็บยาวไหม หญิงสาวไม่กล้าตอบ เธอดึงเอาผ้าแถวนั้นมาปิดใบหน้าไว้ เพราะอายตั้งแต่ไปกดศีรษะเขาลงแล้ว แต่พอปิดหน้าก็รู้สึกว่าเขาลุกออกจากเตียง เธอก็เลยขยับผ้าที่ปิดหน้าอยู่ออกเล็กน้อย เพื่อมองดูว่าเขาไปไหนเกียร์เดินเข้าห้องน้ำสักครู่แล้วก็ออกมา"??" ดวงตาของทั้งสองมองประสาน ทีแรกคิดว่าเขาไปปลดทุกข์หรือเปล่า แต่ไม่น่าจะใช่เพราะเร็วมาก"ไปล้างมือ" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับจับขาเรียวชันขึ้นใหม่ แล้วก็ลูบไล้น้องสาวของเธอ ..เขาเพิ่งทานข้าวมาไม่แน่ใจว่าล้างมือดีไหม ก็เลยไปล้างเพื่อความแน่ใจจากที่คิดว่าจะไม่อายแล้ว ก็เริ่มอายขึ้นมาอีก รีบดึงผ้าอันเดิมลงมาปิดบังใบหน้าแบบเนียนๆ
Terakhir Diperbarui : 2025-01-15ภรรยาในนาม บทที่ 72
"เดี๋ยวข้าวจะไปส่งค่ะแม่""หนูไม่ต้องไปส่งแม่หรอกลูก""แม่ทนอีกหน่อยนะคะ ถ้าข้าวเรียนจบ ทุกอย่างมันคงจะดีขึ้นกว่านี้""หนูไม่ต้องเป็นห่วงแม่หรอกนะ อยู่ที่นั้นแม่ก็ปลูกผักทำสวนผลไม้ไปส่งที่ตลาด ไม่ได้ลำบากอะไรเลย" แต่ถึงแม้นางจะไม่ลำบาก ก็ไม่เหลือพอที่จะส่งลูกเรียน ถ้าจะไปหาเงินที่อื่นก็เป็นห่วงลูกสาวที่อยู่กับคุณยายที่จริงเกียร์จะให้แม่ของเธอมาอยู่ที่นี่ด้วย แต่นางไม่มา นางให้เหตุผลว่าที่นั่นคือบ้านของแม่..ยายแท้ๆ ของข้าวฟ่าง นางไม่อยากจะทิ้งที่นั่นมาและที่แม่ของข้าวฟ่างไม่ให้ไปส่ง เพราะกลัวยายจะเห็น ก็เลยเลือกที่จะนั่งแท็กซี่กลับ เพราะเวลาออกมาส่งผักผลไม้ที่ตลาด นางก็นั่งแท็กซี่ประจำ ก็เลยจะไม่ผิดสังเกต"อย่าคิดมากนะ เราจะไปเยี่ยมท่านทุกวันหยุด" เขาทำได้แค่พูดปลอบใจเธอข้าวฟ่างพยักหน้าตอบเขา แต่สายตาก็ยังคงมองตามหลังแท็กซี่ไปกว่าทุกอย่างจะเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยง วันนี้เกียร์ก็เลยต้องได้ลาอีกหนึ่งวัน แต่เขาก็คุยกับอาจารย์ไว้แล้วแหละ ว่าจะทำกิจกรรมทดแทนเวลาเรียนที่เสียไปวันไหนที่หลานชายอยู่บ้าน ปู่กับย่าก็จะสบายหน่อยไม่ต้องเฝ้าร้านเอง และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ปู่กับย่าทิ้งร้านให้
Terakhir Diperbarui : 2025-01-15ภรรยาในนาม บทที่ 73
ทั้งสองมองหน้ากันก่อนที่จะลงจากรถ มือหนาเอื้อมไปลูบใบหน้างามของหญิงคนรักแบบอ่อนโยน"เข้าไปข้างในกัน"ถึงแม้ไม่อยากจะคุยกับคุณยายอัญชัญ แต่เธอจำเป็นต้องได้ตามเขาเข้าไปในบ้าน โดยมีมือหนากุมมือเธอไม่ยอมปล่อย"สวัสดีครับคุณยาย""สวัสดีค่ะ" ขณะที่ไหว้เขายังไม่ยอมปล่อยมือเธอออก แต่ข้าวฟ่างก็ยกขึ้นมาไหว้ทั้งแบบนั้นเลย"เราทำอะไรลงไปรู้ตัวไหม""รู้ครับ" เขาไม่ต้องถามก็รู้แล้วว่าคุณยายหมายถึงอะไร เพราะท่านเป็นคนกว้างขวาง เรื่องนี้มีหรือที่จะรอดพ้นสายตาของท่านไปได้"เรื่องแบบนี้ต้องผ่านความเห็นชอบจากผู้ใหญ่ก่อน ทำไมถึงได้วู่วามกันนัก" จะพูดมากไปกว่านี้ก็ไม่ได้ เพราะข้าวฟ่างก็เป็นหลานของเพื่อนรัก"ผมถึงต้องได้รีบจัดการไงล่ะครับ ผมรู้นะว่าคุณยายกำลังคิดอะไรอยู่..หยุดเถอะครับ" เขาหมายถึงให้พวกท่านหยุดคิดที่จะแยกเขาออกจากเธอได้แล้ว"เราจะรักกัน จะแต่งงานจดทะเบียนยายก็ไม่ว่า แต่รอให้เราโตกว่านี้ก่อนได้ไหม""ตอนนี้ผมก็โตแล้ว""เกียร์" ย่าที่นั่งฟังอยู่เงียบๆ ปรามหลานชายไม่ให้เถียงคุณยาย"เดี๋ยวพ่อกับแม่เราก็จะตามมา" อัญชัญยังคงพูดต่อ "พวกท่านจะมาทำไมครับ""อย่าลืมนะว่าเราเป็นลูกชายคนเดียวของกัลยา""
Terakhir Diperbarui : 2025-01-15ภรรยาในนาม บทที่ 74
"เกียร์นอนได้ไหมล่ะลูก""นอนได้ครับแม่"ที่แม่ของเธอถาม เพราะที่นี่ไม่มีห้องแอร์ แถมยังต้องนอนกางมุ้ง และวันนี้อากาศร้อนก็เลยต้องได้มากางอยู่ห้องโถงของบ้าน"คุณแม่ไม่อยากเปลี่ยนแปลงที่นี่ค่ะ" ข้าวฟ่างเล่าให้เขาฟังว่าแม่ของเธออยากจะเก็บที่นี่ไว้ให้คงเดิมมากที่สุด ที่จริงข้าวฟ่างคิดจะทำบ้านหลังใหม่ให้แม่ แต่เพราะแม่อยากรำลึกถึงคุณยาย ก็เลยขออยู่แบบนี้ถึงแม้เกียร์จะสงสารแม่ของเธอมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะท่านต้องการแบบนี้ และดูท่านจะมีความสุขที่ได้อยู่แบบนี้ด้วย"อือ เกียร์" หญิงสาวสะดุ้งเมื่อมือสามีไม่อยู่นิ่ง เพราะแม่ของเธอก็กางมุ้งนอนข้างๆ กันนี่เอง"นิดเดียวเอง" ชายหนุ่มกระซิบพูดใกล้ๆ หู"ไม่ได้ค่ะ!" เพราะถ้าเธอยอมให้เขาจับ เขาก็คงไม่หยุดอยู่แค่นี้แน่เช้าวันต่อมา.."ผมจะพาข้าวมาค้างที่นี่ด้วยบ่อยๆ นะครับ""ขอบใจเกียร์มากนะ ฝากดูแลข้าวด้วย" เมื่อคืนนี้พอรู้เรื่องที่ลูกสาวท้องจันทิมาก็ดีใจมาก และพูดให้กำลังใจลูกสาวว่าห้ามท้อ โชคดีเท่าไรแล้วที่เกียร์ไม่ได้เป็นเหมือนพ่อของเธอ[ร้านขายของชำ]เกียร์พาเธอกลับมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อจะไปเรียน และวันนี้เขาก็อยากจะคุยกับอาจารย์เรื่องที่เ
Terakhir Diperbarui : 2025-01-15ภรรยาในนาม บทที่ 75
เกียร์พาเธอเดินมาหาที่นั่ง เขาเลือกโต๊ะที่คนไม่ค่อยพลุกพล่านเท่าไร"ทำตัวตามสบายไม่ต้องคิดมาก" เห็นสีหน้าของเธอในเวลานี้เขาก็รู้ได้ในทันทีว่าเธอคงจะเป็นกังวลมาก ข้าวฟ่างพยักหน้าตอบเล็กน้อย แล้วเกียร์ก็เรียกให้พนักงานนำอาหารมา"อันนี้กินได้ไหม""ได้" "แต่ไม่เอาดีกว่ามันมีรสจัด" เกียร์ก็เลยส่งมันกลับคืนให้พนักงานเสิร์ฟแล้วรับเอาอาหารที่มีรสชาติอ่อนลงหน่อยมาวางแทน "ข้าวท้องที่มีเด็กอยู่ด้านในนะ ไม่ได้ท้องเสีย" หญิงสาวยื่นใบหน้าไปพูดเบาๆ ให้กับเขาได้ยินแค่คนเดียว"รู้แล้ว..เพราะเราเป็นคนเสกเด็กเข้าท้องเอง จะไม่รู้ได้ยังไง""เกียร์!" เธอไม่คิดว่าเขาจะรับมุกได้เร็วขนาดนี้ และเขาก็ไม่ได้พูดเบาๆ หญิงสาวรีบมองดูพนักงานเสิร์ฟที่ยังยืนอยู่ตรงนี้ แล้วก็มองกลับมาค้อนเขาเล็กน้อย"อยู่นั่นไงคะ" พอเข้ามาในงานน้ำหนาวก็มองหาเกียร์ "ทีมองหาไอ้เกียร์นี่ตาดีจังเลยนะ" "คิดอะไรหรือเปล่าเนี่ย""ไม่ได้คิด แต่หึง!""จะหึงบ้าอะไร เมียเขากำลังท้องอยู่" ไม่แปลกที่น้ำหนาวจะรู้เรื่องนี้ เพราะตอนนี้ทุกคนในตระกูลต่างก็รู้กันหมดแล้ว "หนาว.. มาด้วยเหรอ" ข้าวฟ่างเห็นเพื่อนเดินเข้ามาก็ดีใจ"มาสิงานสำคัญขนาดนี้ อุ๊บ
Terakhir Diperbarui : 2025-01-15ภรรยาในนาม บทที่ 76
"ข่าวดีที่ว่า..ก็คือลูกสะใภ้ของดิฉันกำลังตั้งท้องทายาทรุ่นต่อไปของตระกูล.." พูดมาถึงตรงนี้กัลยาถึงกับพูดต่อไม่ได้เพราะตื้นตันใจมาก ทำไมเธอจะไม่ดีใจ เพราะเด็กที่กำลังจะเกิดมาก็คือเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอเอง และกัลยาก็ดีใจ ที่ลูกชายไม่ได้มีลูกยากเหมือนแม่"แม่ครับ" เกียร์เป็นอีกคนที่ดีใจไม่แพ้กัน เพราะเขากลัวว่าแม่จะไม่ยอมรับลูกของเขา"เรื่องที่น่ายินดีขนาดนี้ ทำไมถึงคิดว่าแม่กับยายจะไม่ยินดีด้วยล่ะลูก" พูดเรื่องตื่นเต้น กัลยาและอัญชัญตื่นเต้นยิ่งกว่าพ่อกับแม่ของเด็กเสียอีก พอกลับมาถึงบ้าน แม่และยายต่างก็ช่วยกันค้นหารายชื่อของแขกที่จะเชิญมาร่วมงาน"ขอบพระคุณคุณแม่กับคุณยายมากเลยนะครับ" เกียร์ยกมือขึ้นไหว้พวกท่านตรงนั้น และข้าวฟ่างก็ไหว้ตามเพื่อขอบคุณสื่อตีแผ่ข่าวออกไปว่าทายาทรุ่นที่สี่ของตระกูลได้กำเนิดแล้ว ลูกของเกียร์และข้าวฟ่างถือว่าเป็นทายาทคนแรกของรุ่นนี้เลยทุกคนต่างก็พูดคุยกันว่าเด็กทำบุญมาด้วยอะไร ยังไม่ทันได้ลืมตาออกมาดูโลก ราศีอภิมหาเศรษฐีก็จับแล้ว"อยากมีแบบนี้บ้าง" รชตทำได้แค่พูดตัดพ้อกับภรรยา เพราะดูเหมือนทุกคนจะยินดีกับเกียร์มาก"อีกแค่ 5 ปีเองค่ะ""อะไร 5 ปี ?""อีก 5 ปีเ
Terakhir Diperbarui : 2025-01-15ภรรยาในนาม บทที่ 77
"พาน้องกลับไปพักผ่อนเถอะ""ข้าวไม่ไปไหน ข้าวจะอยู่เฝ้าคุณยายค่ะ""จะอยู่เฝ้าทำไม ป้าก็อยู่ด้วย" วิภาดาหมายถึงแม่บ้านที่อยู่ข้างหน้าห้องฉุกเฉิน"ข้าวจะอยู่เฝ้าคุณยาย" ประโยคนี้เธอหันไปพูดกับสามี เกียร์ก็เลยให้ทางโรงพยาบาลจัดเตรียมห้องพิเศษที่มีสองเตียงนอน เพราะเตียงหนึ่งจะเอาไว้ให้เธอได้นอนด้วยและเพียงไม่นานวิภาดาก็ถูกย้ายมาที่ห้องพักฟื้น เพราะต้องได้นอนดูอาการก่อน"แก่แล้วทำไมเดินเหินไม่ระวังเลย""แหมพูดเหมือนกับว่าฉันแก่คนเดียว" มันคือประโยคที่อัญชัญและวิภาดาพูดคุยกัน ส่วนที่เหลือตอนนี้นั่งเล่นอยู่อีกห้องด้านนอก ซึ่งแบ่งไว้สำหรับญาติคนป่วยอยู่จนคิดว่าคุณนายวิภาดาปลอดภัยแล้วทุกคนก็เลยกลับ ส่วนงานเลี้ยงถูกยกเลิกตั้งแต่ตอนออกมาแล้วเช้าวันต่อมา.."คุณยายเป็นอะไรไหม" แม่ของข้าวฟ่างรีบมาที่โรงพยาบาลเมื่อรู้ข่าว"ท่านปลอดภัยแล้วค่ะ""ทำไมเมื่อคืนนี้หนูถึงไม่บอกแม่""ก็เป็นแบบนี้ไงลูกถึงไม่บอก แล้วนี่นั่งรถอะไรมา" คนที่พูดแทรกขึ้นก็คือวิภาดา"นั่งแท็กซี่มาค่ะ" พอจันทิมาได้ยินคนสวนพูดตอนเช้าก็เลยรีบออกมา"หนูกลับไปพักผ่อนเถอะนะลูก เดี๋ยวแม่จะเฝ้าคุณยายเอง""ไม่ค่ะข้าวจะอยู่เฝ้าเอง""หนูต้อง
Terakhir Diperbarui : 2025-01-15
Bab terbaru
ภรรยาในนาม บทที่ 122 ตอนจบ
เช้าวันต่อมา.."ขอบพระคุณคุณปู่คุณย่ามากนะคะ""ถ้าอยากมาค้างที่นี่ก็มาได้ตลอดเวลาเลยนะ ปู่กับย่ายินดีต้อนรับเสมอ""ขอบคุณมากเลยนะครับ ส่วนเรื่องประตู เดี๋ยวผมจะให้ช่างมาดูให้""ไม่เป็นไรหรอก แค่เปลี่ยนลูกบิดเฉยๆ ก็ใช้งานได้เหมือนเดิมแล้ว""ให้ช่างมาดูดีกว่าค่ะคุณปู่" รักนรินทร์เกรงใจ มาขออาศัยอยู่บ้านท่านแท้ๆ ยังมาทำของท่านเสียหายอีก"ถ้างั้นก็เอาที่พวกเราสบายใจเลยแล้วกัน เดินทางปลอดภัยนะลูก""ขอบคุณอีกครั้งนะคะ" ทั้งสองไหว้ร่ำลาพวกท่านแล้วก็ออกมา[บ้านภูมิฐาน]ชายหนุ่มพาเธอกลับมาที่บ้านก่อน เพื่อจะมาเปลี่ยนเสื้อผ้าพอมาถึงก็เจอพ่อกับแม่ของเขาอยู่ที่บ้านพอดี"คุณพ่อจะออกไปไหนหรือครับ" เดินเข้ามาก็เห็นผู้เป็นพ่อกำลังจะออกจากบ้าน"ก็เข้าบริษัทน่ะสิ ที่บริษัทโทรมาบอกว่าตามตัวผู้บริหารไม่เจอ""ขอโทษครับ เดี๋ยวผมเข้าไปเอง แต่ขอขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ" เขามัวแต่ยุ่งตามหาเธออยู่ ก็เลยปล่อยปละละเลยเรื่องบริษัทไป"ฉันรออยู่ข้างล่างได้ค่ะ" หญิงสาวชักมือออกเมื่อเขายื่นมาจะจูงเธอขึ้นไปด้วย"จะรออยู่ข้างล่างทำไม..ไม่อาบน้ำก่อนหรือไง""คุณก็ไปอาบเองสิ""ไปด้วยกัน แล้วก็เข้าบริษัทด้วยกัน""ฉ
ภรรยาในนาม บทที่ 121
"ใครเขาจะให้คุณนอนด้วย" หญิงสาวรีบเก็บของบนโต๊ะอาหาร พอเก็บเสร็จก็เดินไปที่ประตูบ้าน "คุณกลับไปเลยนะ ฉันจะล็อกบ้านแล้ว""บอกแล้วไงว่าจะนอนที่นี่ด้วย""แต่นี่มันไม่ใช่บ้านฉันนะ""งั้นก็กลับบ้านสิ""ไม่"จากที่ยืนกอดอกพิงผนังอยู่ชายหนุ่มก็ก้าวเดินไปที่บันได"นี่คุณ!" รักนรินทร์รีบหันไปล็อกบ้านไว้แล้วก็เดินตามเขาขึ้นมา"คุณพักอยู่ห้องไหน""ไม่บอก"ไม่บอกก็ไม่เห็นจะยาก เพราะชั้นบนมีห้องนอนแค่สองห้อง ภูมิฐานเดินไปหน้าห้องนอนหนึ่งในสองนั้น"คุณภูมิหยุดเดี๋ยวนี้นะ!" รักนรินทร์รีบเดินเข้าไปรั้งตัวเขาไว้ก่อนที่จะเปิดประตูห้องนั้น "นี่มันห้องของคุณปู่คุณย่า""คุณก็ไม่บอกแต่ทีแรก" ว่าแล้วชายหนุ่มก็เอื้อมไปเปิดอีกห้องที่อยู่ข้างกัน หญิงสาวก็เลยรีบตามเข้าไป"ก็ได้แต่ฉันให้คุณค้างแค่คืนนี้คืนเดียวนะ"เขาไม่ตอบ..ให้พ้นคืนนี้ไปก่อนแล้วกัน ถ้ายังรับไหวอยู่ภูมิฐานเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วก็เข้าห้องน้ำ ทำเหมือนบ้านของตัวเองยังไงยังงั้นรักนรินทร์ได้แต่ยืนทำหน้าบูดบึ้งใส่ แต่หัวใจกลับเต้นแรงสวนทางกับสิ่งที่แสดงออกมาเพียงไม่นานภูมิฐานก็ออกมาจากห้องน้ำ เธอก็เลยเข้าไปใช้ต่อพรึบ! "กรี๊ดด" หญิงสาวที่กำลังอา
ภรรยาในนาม บทที่ 120
[คอนโด]เพียงไม่นานรถของภูมิฐานก็มาถึงคอนโด ชายหนุ่มลงจากรถได้ก็รีบตรงขึ้นไปก๊อก ก๊อกแกร็ก! แกร็ก!! เขาไม่มีคีย์การ์ดของห้องนี้ ก็เลยต้องได้เคาะประตูแล้วลองเปิด แต่ข้างในก็ยังเงียบอยู่"รักนรินทร์..คุณมาถึงหรือยังเปิดประตูให้ผมหน่อย" ขณะที่เรียกเขาก็ยังคงเคาะประตู แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆชายหนุ่มเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาเธอ หลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ยังคงเหมือนเดิม[ร้านขายของชำ]"ผมก็ได้ยินคุณแม่บอกว่า ได้ฤกษ์ยามแล้วไม่ใช่หรือครับพี่" เมื่อเกียร์เห็นพี่สาวมาหา ด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง ก็เลยถามเอาความจริง"สงสัยเขาจะยังไม่พร้อม""พี่จะไปสนใจอะไร" เกียร์ของขึ้นทันทีเมื่อได้ยินว่าฝ่ายชายไม่พร้อมที่จะแต่งงานกับพี่สาว"เรื่องนี้เราอย่าไปพูดให้ใครฟังนะ" ที่รักนรินทร์ต้องเล่าให้เกียร์ฟังก็เพราะอยากจะมาขออาศัยอยู่ที่นี่ก่อน ในระหว่างที่รอให้เขาตัดสินใจ พอคิดแล้วดูเหมือนไม่มีค่า ต้องให้ผู้ชายตัดสินใจว่าอยากจะแต่งงานด้วยไหม"ถ้างั้นพี่ก็ค้างที่ห้องผมเลยแล้วกัน..เพราะผมต้องกลับไปค้างที่บ้านของคุณแม่" ข้าวฟ่างไม่ได้มาด้วย เกียร์แค่แวะมาดูร้านช่วยปู่กับย่า"แล้วคุณปู่คุณย่าของเกียร์จะไม่ว่าพี่เหรอ""
ภรรยาในนาม บทที่ 119
"ปล่อยค่ะนี่มันห้องทำงานนะ" พอเป็นอิสระหญิงสาวก็รีบห้ามปรามกลัวว่าเขาจะเลยเถิด"คุณทำเสน่ห์ใส่ผมหรือเปล่าเนี่ย" ยอมรับว่าไม่เป็นอันทำการทำงานเลย เพราะตั้งแต่ได้สัมผัสร่างกายของเธอมา เขาก็โหยหาเธอโดยตลอด"ทำเสน่ห์? อะไรคือทำเสน่ห์คะ" อย่างที่รู้กันอยู่ว่าเธอเติบโตที่ต่างประเทศ เรื่องแบบนี้ที่นั่นเขาไม่เชื่อกันอยู่แล้ว และไม่มีใครพูดถึง แม้แต่พ่อและแม่ สื่อโซเชียลก็ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่สนใจ แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี"ผมแค่ล้อเล่น มันเป็นเสน่ห์จากตัวคุณเอง""คุณรักฉันจริงเหรอ" รักนรินทร์ถามอีกครั้ง เพราะคิดว่าเขาคงอยากจะพูดแค่ต่อหน้าผู้ใหญ่"รักสิ ผมรักคุณ ว่าแต่คุณคิดยังไงกับผม""คิดยังไง?" ใช่แล้วเราคิดยังไงกับเขากันแน่ แต่พอได้ยินเขาบอกรักทำไมถึงดีใจมาก ดีใจจนห้ามน้ำตาของตัวเองไม่ได้"ผมไม่ได้บังคับให้คุณพูดหรอก เรื่องแบบนี้ต้องพูดออกมาจากใจ เหมือนที่ผมบอกคุณไง""คุณพูดจากใจจริงหรือคะ" ก็มันยากที่จะเชื่อนี่ วันนั้นยังทำเหมือนไม่ชอบหน้าเธออยู่เลย"ถ้าพูดแล้วคุณยังไม่เชื่อ งั้นผมทำให้คุณเชื่อเลยแล้วกัน""ทำอะไรคะ"คนตัวโตเดินมาที่ประตู แล้วก็จัดการล็อกมันไว้ แถมไม่ได้ล็อกแค่ลูกบิด เขายังล็อกก
ภรรยาในนาม บทที่ 118
"กระดาษอะไรแปะอยู่ด้านหลัง" รรินธรที่ยืนอยู่ห่างหน่อยมองไปเห็นตอนที่สามียกแพทเทิร์นขึ้นมาดูหมั่บ รักนรินทร์รีบดึงมันออกมา แล้วก็ขยำไว้ในมือ "ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ก็แค่เจ้านายเขียนโน้ตแก้งานไว้ค่ะ"ภูมิฐานมองที่มือของเธอแบบยิ้มๆ "คุณพ่อกับคุณแม่ทานข้าวมาหรือยังครับ" แล้วเขาก็หันมาชวนพวกท่านคุย"ยังไม่ได้ทานเลย ก็นัดทานข้าวกับพ่อเรานั่นแหละ ไม่รู้ป่านนี้มาหรือยัง""อ้าวหรือครับ พอดีเลยผมกำลังหิว ขอไปร่วมทานด้วยคนนะครับ"ในขณะนั้นโทรศัพท์ของคริสก็ได้ดังขึ้น และคนที่โทรมาก็คือภูสิษฐ์รับโทรศัพท์อยู่ครู่หนึ่งคริสก็หันมาหาภูมิฐาน"ถ้าจะไปทานด้วยกันก็ป่ะ ตอนนี้พ่อกับแม่เราอยู่ข้างล่างแล้ว" ว่าแล้วคริสก็เอื้อมไปจูงแขนภรรยาให้เดินตามมา ส่วนภูมิฐานก็รีบเดินนำหน้าไป เพื่อเปิดประตูห้องให้"แล้วเราไม่ไปเหรอลูก" รรินธรเห็นว่าลูกสาวไม่เดินตาม"ไม่หรอกค่ะ เดี๋ยวรักหาอะไรทานแถวโรงอาหารนี้ก็ได้"ภูมิฐานถึงกับหันกลับมามอง เพราะเขาเดินนำพวกท่านจะออกนอกห้องอยู่แล้ว..หน้าประตูลิฟต์.."ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีงานด่วน คงไปร่วมทานข้าวด้วยไม่ได้ เอาไว้โอกาสหน้านะครับคุณพ่อคุณแม่" เขาพูดในขณะที่ประตูลิฟต์กำลังเปิดอ
ภรรยาในนาม บทที่ 117
แกร็ก! แกร็ก!!"ทำไมประตูเปิดไม่ได้ล่ะคะคุณ หรือคีย์การ์ดใช้ไม่ได้แล้ว" คีย์การ์ดเคยเป็นของรรินธรสมัยที่พักอยู่ที่คอนโดนี้ ตอนนั้นเธอไม่ได้คืนให้กับคฑา แต่ก็ไม่ได้ทิ้งยังคงเก็บไว้เป็นอย่างดี"ก็เปิดได้อยู่นะ..แต่เหมือนถูกปิด" คริสใช้คีย์การ์ดเปิดอีกครั้งลองดู"ใครคะ" เสียงคนที่อยู่ด้านในดังออกมา เมื่อได้ยินว่าคนข้างนอกจะเปิดลองดูอีกครั้ง"อ้าวหนูยังไม่นอนเหรอลูก เปิดประตูให้พ่อกับแม่หน่อย" ที่ไม่เคาะเรียกเพราะกลัวจะรบกวนลูกสาว"แป๊บหนึ่งนะคะพ่อ"ที่คริสเปิดประตูเข้ามาไม่ได้ ก็เพราะตอนนั้นภูมิฐานอุ้มรักนรินทร์ยืนอยู่ใกล้ประตู พอได้ยินเสียงแกร๊กเท่านั้นแหละเขาก็รีบใช้มือดันประตูปิดไว้เหมือนเดิม ด้านในมันก็เลยล็อกอีกที ..และตอนนี้ทั้งสองกำลังมัววุ่นใส่เสื้อผ้ากันอยู่แกร็ก~"อ้าวนี่หนูยังไม่อาบน้ำเลยเหรอลูก แม่นึกว่าหนูหลับไปแล้วเสียอีก""ยังค่ะมัวเคลียร์งานอยู่" โกหกแม่จะบาปไหมเรา"ถ้างั้นหนูก็ไปทำงานต่อเถอะลูก ไม่ต้องห่วงพ่อกับแม่หรอก""คุณพ่อจะทำอะไรคะ" รักนรินทร์เห็นพ่อกำลังจะเดินไปเปิดประตูห้องนอน"หนูจะให้พ่อกับแม่นอนห้องไหนล่ะ" คริสถึงกับตกใจแล้วหันกลับมาถามลูกสาว"อีกห้องค่ะพ่อ"
ภรรยาในนาม บทที่ 116
[ร้านอาหารหรู]"ว่าไงเสือ""ใครเสือ เรียกให้ถูกหน่อยสิ" ดวงตาภูสิษฐ์ กรอกมองไปดูภรรยาที่นั่งอยู่ข้างๆ ถ้าจำกันได้สมัยก่อนภูสิษฐ์ก็ไม่ใช่เบาๆ และคนที่กล้าเรียกเขาว่าเสือก็คือ.. "นายก็ไม่เบาเหมือนกันแหละไอ้คุณคริส"ใช่แล้วคนที่คริสมาทานข้าวด้วยก็คือภูสิษฐ์ ทั้งสองรู้จักกันที่ต่างประเทศ หลายสิบปีผ่านมาแล้ว"อุ๊ย" เมื่อได้ยินเพื่อนเอาคืนคริสก็ได้มองมาที่ภรรยาบ้าง พอเห็นสายตาพิฆาตแล้วถึงกับเสียวสันหลังวูบ"แล้วเมื่อไรเด็กๆ จะมากันเนี่ย" สามีทั้งสองยกนาฬิกาขึ้นมาและพูดพร้อมกันโดยที่ไม่ได้นัดหมาย"ไม่มีพิรุธเลยนะคะ""แหะๆ เมียจ๋าา อย่าไปเชื่อไอ้ภูมันเลย""นั่นไงมาแล้ว" เหมือนกรรมการตีระฆังเพื่อพักยก เมื่อเห็นภูมิฐานเดินเข้ามาพอมองเห็นแล้วว่าพ่อกับแม่นั่งอยู่โต๊ะไหนภูมิฐานก็เดินตรงเข้ามา สายตาคมมองดูชายหญิงวัยกลางคนคู่หนึ่งที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกัน"สวัสดีครับ" เขายังไม่รู้หรอกว่าทั้งสองท่านเป็นใครแต่ด้วยมารยาทพอมาถึงก็ยกมือไหว้"หล่อกว่าพ่อเยอะเลยนะเนี่ย" คริสพูดพร้อมกับรับไหว้"ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มมองไปที่พ่อ เพื่ออยากจะถามว่าเพื่อนของท่านทำไมเขาถึงไม่รู้จัก"เพื่อนพ่อเพิ่งเดินทางมาจากต่างปร
ภรรยาในนาม บทที่ 115
ภูมิฐานรีบตามออกมา คิดว่าที่เธอรีบออกไปคงเพราะเรื่องดินสอแท่งนั้นแน่แกร็ก! ประตูห้องประชุมถูกเปิดเข้าไปแบบถือวิสาสะ รักนรินทร์คิดว่าไอรยาคงยังอยู่ในห้องประชุมเพราะต้องได้คุยเรื่องแบบต่อทุกคนที่ยังอยู่ในห้องประชุมต่างก็หันมองมาที่ประตู"ฉันได้ยินท่านประธานบอกว่าคุณได้ดินสอด้ามนี้ที่ถังขยะ" รักนรินทร์เดินตรงเข้าไปแล้ววางดินสอลงตรงหน้าของไอรยา"ค่ะ" ไอรยาตอบรับเมื่อเห็นว่าภูมิฐานเดินตามเข้ามาด้วย"ถังไหนคะ""เออ..ถัง? ถังไหนแล้วทำไมคะ""มันวางอยู่บนโต๊ะทำงานของฉันแล้วมันจะไปอยู่ข้างถังขยะได้ยังไง ฉันก็เลยอยากรู้ว่าถังไหน""ถังหน้าห้อง" ถ้าจะบอกว่าถังขยะที่ไกลกว่านั้น กลัวจะไม่น่าเชื่อถือ"คุณเจอตอนไหน""นี่คุณ ฉันไม่มีเวลามานั่งจำเวลาหรอกนะ""ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันจะให้คนตรวจสอบกล้องวงจรปิดเองแล้วกัน""??" ไอรยาลืมคิดเรื่องนี้ไปเลยคนที่อยู่ในห้องประชุมได้แค่นั่งฟัง เพราะไม่รู้ว่าทั้งสองมีเรื่องอะไรกัน"ออกไปก่อนครับ" ภูมิฐานเป็นคนสั่ง เพราะเห็นแล้วว่าศึกครั้งนี้คงไม่สงบง่าย"ไม่ต้องหรอกค่ะ อยู่ฟังด้วยกันนี่แหละ"คนที่กำลังเก็บของจะลุกขึ้นต่างก็นั่งลงที่เดิม เมื่อได้ยินรักนรินทร์สั่งอี
ภรรยาในนาม บทที่ 114
แกร็ก~ "??" พอรู้ว่าใครมาเคาะประตูเท่านั้นแหละ รักนรินทร์ก็รีบปิด..แต่ก็ไม่ทัน"คุณออกจากห้องฉันไปเดี๋ยวนี้เลยนะ"แต่ดูเหมือนว่าภูมิฐานจะไม่สนใจที่เธอไล่ เขายังคงดันประตูแล้วก็แทรกตัวเข้ามา"คุณดื่มเหล้ามาเหรอ?""ขอค้างด้วยหน่อยสิ""คุณเห็นฉันเป็นอะไร""ผมยังไม่รู้ เราคบกันดูก่อนไหม" มันเป็นสิ่งที่เขาคิดไว้ ในระหว่างที่เขายังไม่รู้ใจตัวเองอยากจะอยู่ใกล้เธอให้มากที่สุด"อะไรนะ?""ในระหว่างนี้เราก็คบกันไปก่อน""ฟังดูดีนะ คนเห็นแก่ตัว" ถ้าเขาขอเป็นแฟนเธออาจจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง แต่นี่แค่มาขอคบ แถมยังคบกันดูก่อนอีก"แล้วคุณต้องการแบบไหนก็บอกมาสิ""ต้องการให้คุณออกไปจากห้องนี้""คำก็ไล่สองคำก็ไล่ คุณจะให้ผมคิดยังไง""คิดว่าฉันไม่สนใจคุณไง ถ้าสนใจคุณแล้วฉันจะไล่เหรอ""ถ้างั้นแสดงว่าผมคิดกับคุณอยู่ฝ่ายเดียวหรอกหรือ"หญิงสาวทำได้แค่กลืนน้ำลายลงคอ เขาไม่คิดเหรอว่าเธอต้องเล่นตัวไว้บ้าง ถ้ารีบตกลงไป ก็จะดูเหมือนไม่มีค่าไม่มีราคาอะไรเลย"อืม?!" ในขณะที่กำลังใช้ความคิดอยู่นั้นก็ถูกอีกฝ่ายจู่โจมโดยการจูบมือเรียวแนบลงที่แผ่นอกกว้าง นี่เธอโหยหาจูบจากเขาขนาดนี้เลยเหรอ เพราะแรงจะผลักออกก็ยังไม่มีเมื่
