LOGINShare
บทที่ 144
Last Updated:
2025-02-28 08:11:47
Related chapters
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 145
บนรถ..ขณะที่นั่งรถมา เมขลาหันมองกลับไปด้านหลังตลอด อยากรู้ว่าเขาจะตามมาไหม แต่ก็ไร้วี่แวว"คุณทศสัญญากับเมย์แล้วนะคะ ว่าจะไม่ลงโทษคุณเพลิง""สัญญาแล้ว" คนเป็นพี่นั่งหน้าเคร่งขรึม เขาไม่เคยระแคะระคายเรื่องนี้เลย ทั้งๆ ที่เพลิงก็แสดงอาการออกชัดเจนขนาดนั้นนั่งรถมาไกลเกือบ 100 กิโลเมตรแล้ว เมขลาก็ยังคงมองกลับไปด้านหลังเผื่อเห็นรถของเขาตามมา..แต่ก็ไม่มี เขาจะทำอย่างที่ตกลงกันไว้ได้จริงเหรอจนรถที่ชาติขับมาจอดอยู่ที่หน้าเซฟเฮ้าส์..ในเวลาเกือบรุ่งสางแล้วพุดตาลรู้แล้วเพราะทศกัณฐ์โทรมาแจ้งว่ากำลังพาน้องกลับ นางแทบจะนอนไม่หลับทั้งคืน พอรถมาถึงก็รีบเดินออกมาเมขลาเปิดประตูลงโดยไม่กล้ามองหน้าใคร พวกท่านอุตส่าห์รับเธอมาชุบเลี้ยง แต่เธอก็ทำให้ทุกคนขายหน้า"เดินทางมาเหนื่อยๆ แม่ว่าเข้าไปนอนเอาแรงก่อนดีกว่า" ถ้าพูดอะไรไปตอนนี้ก็กลัวว่าเด็กจะคิดมากเมขลาพยักหน้าตอบรับเล็กน้อยก่อนที่จะเดินเข้าห้องเรื่องนี้ทศกัณฐ์ขอไว้ว่าอย่าเพิ่งบอกรามสูร ขอให้เขาเป็นคนจัดการก่อน เพราะถึงยังไงเพลิงก็เป็นลูกน้องและที่ทศกัณฐ์ต้องแยกทั้งสองคนออกมาแบบนี้ เพราะรู้นิสัยของเพลิงดีว่าเป็นคนเจ้าชู้แค่ไหน มีครั้งไหนบ้างที่ไ
Last Updated : 2025-02-28ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 146
เท้าที่แข็งแกร่งค่อยๆ ก้าว เคยแต่ย่องเข้าไปสืบงานราชการ ไม่คิดว่าตัวเองจะเอาวิชานี้มาย่องหาผู้หญิงได้แกร็ก.. ของแหลมในมือถูกแหย่เข้าไปช่องหน้าต่าง พอปลดกลอนสำเร็จมือหนาก็ค่อยๆ แง้มประตูออกแล้วกระโดดข้ามเข้าไปด้านในอึก อึก ยิ่งดึกก็ยิ่งคิดถึง คนตัวเล็กได้แต่นอนร้องไห้สะอึกสะอื้น กว่าจะเห็นหน้าเขาอีกทีตั้งเป็นเดือน"คุณร้องไห้เหรอ"เมขลามัวแต่สะอื้นก็เลยไม่ได้ยินเสียงปลดล็อกหน้าต่าง"เราคิดถึงเขาจนได้ยินเสียงเลยเหรอ" หญิงสาวที่นอนคว่ำหน้าอยู่กับหมอนไม่ได้หันกลับไปมอง เพราะคิดว่าตัวเองคงหลอนไปแล้ว"อย่าบอกนะที่ร้องไห้เพราะคิดถึงผม""??" เราเป็นเอามากขนาดนี้เลยเหรอ ไม่ใช่แค่ได้ยินเสียงแล้ว เพราะหันกลับมาก็เห็นใบหน้าของเขาลอยอยู่ใกล้ๆเพี๊ยะ"โอ๊ย คุณตบผมทำไม""คุณจริงๆ ด้วย ฉันคิดว่าตัวเองหลอนไปแล้ว" เมขลารีบลุกขึ้นนั่ง มือเรียวเอื้อมไปคลำร่างของเขาว่าใช่ไหม "คุณมาได้ยังไง""ผมก็เข้ามาทางเดิมนั่นแหละ" จะมาหาเมียแต่ละทีช่างยากเย็น"วันนี้ทหารเยอะมาก แล้วคุณรอดมาได้ยังไงคะ" ที่เมขลาล็อกหน้าต่าง เพราะคิดว่าถ้าเพลิงมายังไงก็แอบเข้ามาในห้องนี้ไม่ได้ และอีกอย่างไม่คิดว่าเขาจะกล้าขัดคำสัญญาที่
Last Updated : 2025-02-28ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 147
พอได้รับอนุญาตจากผู้พัน พลทหารก็รีบกลับไปเปิดประตู"เดี๋ยวแม่ออกไปดูก่อนว่าใครมา" ว่าแล้วพุดตาลก็เดินออกไปข้างนอกส่วนเมขลาชักใจไม่ดีแล้ว เพราะได้ยินทหารคนนั้นรายงานบอกว่าเป็นญาติของผู้กองเพลิง"ไปหาคุณแม่ก่อนนะครับ" เมขลายื่นรามิลกลับไปให้สโรชา เธอต้องเข้าไปบอกเจ้าตัวให้รู้ก่อนแต่ยังไม่ได้เปิดประตูห้องเลย ทศกัณฐ์ก็ให้คนมาตามออกไปข้างนอกเห็นแบบนั้นสโรชาและเอวาก็เลยตามออกมาด้วย"สวัสดีค่ะ" เมขลาจำได้แม่นว่าหญิงวัยกลางคนที่ยืนอยู่กับพี่ชายเป็นใคร"สวัสดีจ้า" ดาวเรืองรับไหว้ว่าที่ลูกสะใภ้ แต่นางยังไม่ได้บอกว่ามาทำไม เพราะอยากดูให้แน่ใจก่อนว่าลูกชายได้มาที่นี่จริงไหม ถ้าทำอะไรบุ่มบ่ามพูดไปต้องเป็นเรื่องแน่ ญาติฝ่ายหญิงอยู่เต็มบ้านขนาดนี้แต่ถึงแม้นางจะไม่พูด ทศกัณฐ์ก็เดาออกแล้วว่าทำไมแม่ของเพลิงถึงได้มาที่นี่"มีอะไรก็เข้าไปคุยกันข้างในก่อน" พุดตาลเป็นคนเชิญ ..ดาวเรืองก็เลยชวนกำนันเข้าไปในบ้านด้วย และที่ดาวเรืองให้กำนันพามาเพราะเผื่อได้พูดความกับผู้ใหญ่ฝ่ายนี้ห้องรับแขกดูแคบลงทันทีเมื่อทุกคนเข้ามารวมตัวกัน"ท่านนี้คือคุณแม่ของผู้กองเพลิงค่ะ" เมขลาเป็นคนแนะนำให้ทุกคนได้รู้จัก แบบไม่ค่อย
Last Updated : 2025-02-28ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 148
"ทำอะไรกัน" รามสูรได้ยินเสียงนับเลขของคนที่อยู่ด้านนอกก็เลยออกมาดู"สั่งวิดพื้นครับ" คนที่ตอบก็คือทศกัณฐ์ ซึ่งตอนนี้นั่งอยู่เก้าอี้ยาวสวนหย่อมหน้าบ้าน มองสองคนที่กำลังวิดพื้นอยู่แบบสบายใจ"หึ" รามสูรนึกขำกับการลงโทษ แต่ก็ไม่เข้าไปยุ่ง เพราะเรื่องความรักมันห้ามกันไม่ได้อยู่แล้ว และคนเป็นพี่คิดว่าน้องชายก็คงคิดแบบเดียวกัน ถึงได้ทำโทษแค่นี้"หกสิบ..หกสิบเอ็ด..หกสิบสอง""พอได้แล้วค่ะ" เมขลาทนฟังไม่ไหวรีบออกมา และคนอื่นๆ ก็ตามออกมาด้วย"พี่บอกให้เราอยู่ในห้องไม่ใช่เหรอ""พวกเขาเหนื่อยกันแล้ว" ถึงแม้คนอื่นมองเป็นเรื่องปกติเพราะทหารฝึกหนักกว่านี้อยู่แล้ว แต่สำหรับหญิงคนรักไม่ได้มองเหมือนคนอื่น"นี่ยังไม่ถึงร้อยเลย เหลืออีกตั้งสี่ร้อยกว่า" ทศกัณฐ์ตอบน้องสาวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง"อะไรนะคะ? คุณทศทำโทษผู้กองห้าร้อยครั้งเลยเหรอ??""คุณทศ?" หลายคนต่างก็มองหน้ากัน เพราะเมื่อสักครู่เมขลาไม่เรียกทศกัณฐ์ว่าพี่ทศอีกแล้ว"จะ..จะไม่ให้พี่ทำโทษเลยหรือไง" ทศกัณฐ์ชักจะเสียวสันหลังกลัวน้องโกรธมากกว่านี้"ไม่รู้ล่ะถ้าคุณทศไม่บอกให้เขาหยุด น้องเมย์จะโกรธ" มือเรียวยกขึ้นมากอดอกแบบเอาเรื่องใบหน้างามบึ้งตึงขึ้นมา
Last Updated : 2025-02-28ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 149
[ร้านอาหารแห่งหนึ่ง]ร้านอาหารแห่งนี้ถูกตกแต่งแบบล้านนา พุดตาลก็แปลกใจอยู่ว่าทำไมท่านถึงเลือกร้านอาหารแบบนี้ได้"รอนานหรือยังคะท่าน""รอคุณพุดตาลไม่ว่าจะนานแค่ไหนผมก็รอได้ครับ" เกษมราษฎร์พูดพร้อมกับขยับเก้าอี้ให้"ฉันไม่ใช่สาวๆ แล้ว ที่จะมาหยอดคำหวาน""แต่สำหรับผม คุณสวยกว่าสาวๆ อีก"พุดตาลแอบอมยิ้มเล็กน้อย ไม่ว่าใจจะแข็งแค่ไหน ถูกหยอดคำหวานขนาดนี้ เป็นใครก็ต้องมีเขินกันบ้าง"อิฉันไม่ยักรู้ว่ามีร้านอาหารแบบนี้อยู่ด้วยค่ะ" พูดตาลเริ่มชวนคุยเรื่องใหม่"ถ้าคุณชอบ ผมจะพามาทานทุกวันเลย""ทุกวันเลย?""สั่งอาหารดีกว่าครับ" เกษมราษฎร์ส่งเมนูอาหารให้กับผู้หญิงตรงหน้าได้ดู "ฝากสั่งเผื่อผมด้วยนะครับ""ได้เลยค่ะเรื่องนี้อิฉันถนัด.." เกือบหยุดคำพูดตัวเองไว้ไม่ทัน ที่นางบอกว่าถนัดเพราะเวลาไปทานข้าวกับสามีที่ไร นางเป็นคนจัดการให้หมด"เอ๊ะนั่นใช่ท่านพลเอกไหม""ไหน?" ได้ยินเพื่อนที่นั่งร่วมโต๊ะทักก็เลยมองไปดู "ใช่จริงด้วยเราได้ข่าวใหญ่เลยเหรอเนี่ย" เผอิญวันนี้นักข่าวมาทำข่าวเรื่องอาหารพื้นเมือง"เดี๋ยวนะทำไมผู้หญิงถึงหน้าคุ้นจัง""จะไม่คุ้นได้ยังไง ก็ภรรยาเก่าของเพื่อนท่านเอง""อะไรนะ?"วันต่อมา.. ข่า
Last Updated : 2025-02-28ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 150
"คุณไม่มีพันธะ แต่คุณไม่คิดเหรอกว่าเกษมอาจจะมีพันธะอยู่ก็ได้"พุดตาลเงียบไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินประโยคนั้นจากสามีเก่า มันก็มีส่วนอยู่บ้าง พลเอกเกษมราษฎร์ตำแหน่งใหญ่โตขนาดนั้น แถมภรรยาก็ตายจากไปนานแล้ว"เรื่องนั้นฉันคงไม่ให้ท่านต้องมาลำบากใจด้วยหรอกค่ะ..กลับกันเถอะลูก"พลเอกเรวทัตได้แต่มองตามหลังนางไป ทันใดนั้นก็คิดอะไรขึ้นมาได้"คนนี้ใช่ไหม ที่เป็นลูกของนวล" เรวทัตรีบเดินตามทั้งสองมาที่รถจากที่กำลังจะเปิดประตูพุดตาลถึงกับชะงัก"ผมจะรับลูกคนนี้กลับมาเลี้ยงเอง""??" พอประโยคนี้ออกจากปากพลเอกเรวทัต ทั้งสองที่ยืนหันหลังให้ ก็ได้หันกลับมามองพร้อมกัน "คุณหมายความว่ายังไง""ในเมื่อเด็กคนนี้เป็นลูกอีกคนของผม มันก็ไม่แปลกที่ผมจะรับลูกกลับมาเลี้ยงเอง"พุดตาลรีบจับเมขลาหลบไว้ด้านหลังของตัวเองก่อน "เสียใจด้วยค่ะ แต่ตอนนี้เมขลาเป็นลูกของดิฉันแล้ว""คุณแน่ใจเหรอว่าจะพูดเรื่องสิทธิ์เลี้ยงดูเด็กคนนี้กับผม"เมขลาส่ายหน้าเล็กน้อยเพื่อบอกกับแม่พุดตาลว่าเธอไม่ไป"แม่ไม่ยอมให้หนูไปอยู่แล้ว เรากลับบ้านกัน" นางรีบหันกลับไปเปิดประตูรถ เพื่อให้เมขลาได้ขึ้นไปนั่งก่อน"ถ้าคุณชอบขึ้นโรงขึ้นศาล ไม่เป็นไรนะผมจัดให
Last Updated : 2025-02-28ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 151
คฤหาสน์พลเอกเรวทัต"ดีใจจังเลยค่ะที่คุณผู้หญิงกลับมา""สบายดีกันไหม" กลับมาที่นี่ถึงสองครั้ง แต่ไม่ได้ถามสารทุกข์สุขดิบกันเลย เพราะแค่เห็นหน้าสามีเก่าก็ไม่มีอารมณ์ถามใครแล้ว"ไม่สบายก็ตรงที่คิดถึงคุณผู้หญิงนั่นแหละค่ะ""ปากหวานเหมือนเดิมนะพวกเราเนี่ย ช่วยกันเอาของเข้ามาข้างในก่อน""เดี๋ยวผมทำเองครับ" เพลิงซึ่งทำหน้าที่ขับรถรีบเดินไปเปิดกระโปรงหลัง"ฉันช่วยค่ะ" เมขลากำลังจะไปช่วยยกของแต่ถูกเพลิงห้ามไว้"เอาของขึ้นไปไว้ข้างบนเลย แม่ให้คนจัดห้องให้แล้ว""ครับ" ชายหนุ่มหิ้วกระเป๋าขึ้นไปที่ชั้นบน โดยมีหญิงคนรักเดินตามไป ส่วนของที่เหลือพวกแม่บ้านช่วยกันคนละไม้คนละมือกึก.."อืม" หญิงสาวตกใจเดินพ้นประตูเข้ามาเขาก็ปิดแล้วล็อกมันไว้ ไม่ได้ทำแค่นั้นเพลิงยังหันมาจูบพอหายตกใจเมขลาก็จูบกลับ คิดว่าคงไม่มีใครเข้ามาในห้องนี้ เพราะของที่เหลือเป็นของแม่ใหญ่คิดว่าจะจูบไม่นานพอให้หายคิดถึง ถ้าได้แยกกันอยู่จริง แต่นี่ขนาดจูบอยู่ยังคิดถึง"ผมรักคุณนะ" นิ้วแกร่งเขี่ยแก้มของหญิงคนรักเบาๆ "อยู่ที่นี่ห้ามดื้อเข้าใจไหม""คุณก็ห้ามแอบไปเที่ยวที่ไหนนะคะ""ไม่ไปไหนหรอก"ทั้งสองพูดคุยกันอยู่ครู่หนึ่งก็ลงมา.."พี่
Last Updated : 2025-02-28ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 152
"??" เมขลาได้ยินทุกคำพูดของแม่ใหญ่ที่พูดกับ.. แม้แต่คิดยังไม่กล้าเอ่ยชื่อในใจเลย คนที่ไม่ต้องการเธอ..เธอก็ไม่ต้องการคนแบบนั้นเช่นกัน"หนูเมย์" ยืนมองตามสามีเก่าไปครู่หนึ่ง พอหันกลับมาก็เจอเมขลาอยู่ตรงมุมบันได"คุณแม่ทำแบบนั้นทำไมคะ""บางทีมันอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับเราก็ได้""น้องเมย์ไม่เห็นด้วยค่ะ""แต่เขาคือ..." นางกำลังจะพูดว่าแต่นั่นคือพ่อแท้ๆ ของเมขลาเลยนะ"น้องเมย์ไม่อยากให้คุณแม่กลับไปเจอวังวนเก่าๆ อะไรที่เราสลัดทิ้งไปได้แล้ว ก็ปล่อยมันไปเถอะค่ะ"ทำไมเด็กอายุยังไม่ถึง 20 ถึงคิดได้กว่านาง ถ้านางใช้แค่หัวใจคิดก็คงจะกลับมาในวังวนเดิม แต่ถ้าใช้สมอง ปล่อยให้ทุกอย่างมันผ่านไป มันอาจจะดีกว่านี้ก็ได้"แล้วแม่ต้องทำยังไง"เมขลามองใบหน้าผู้หญิงที่กาลเวลาไม่สามารถทำร้ายนางได้ เพราะถ้าเดินไปกับเธอทุกคนคงคิดว่าพี่กับน้อง ดวงตาของนางคลอไปด้วยม่านน้ำตาที่บดบัง ถึงแม้เธอจะอายุยังน้อย แต่ก็พอดูออกว่าท่านยังคงรักผู้ชายคนนั้นอยู่"ถ้าเขาคนนั้นกลับมา ทำให้คุณแม่ต้องทุกข์ใจอีก คุณแม่จะรับได้ไหมล่ะคะ" เพราะยังไงคนเดิมก็คงทำอะไรเหมือนเดิม ถ้าไม่งั้นคงไม่ออกไปไข่ไว้นอกบ้านจนทั่วแบบนี้"แม่ขออยู่คน
Last Updated : 2025-02-28
Latest chapter
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 158 ตอนจบ
"เข้าข้างในกัน" เกษมราษฎร์เอื้อมมือมาให้อีกฝ่ายจับมือท่านไว้ เพื่อจะได้ก้าวเดินเข้าไปด้านในพร้อมกัน"ท่านทำอะไรคะ" นางยอมเดินตามแรงที่อีกฝ่ายจูง แต่ก็อดที่จะถามไม่ได้"บอกแล้วไงว่าไม่อยากปล่อยเวลาให้เสียไปเปล่าๆ แต่งงานกันนะ""อู๊วววว" เสียงโห่แสดงความยินดีดังขึ้นเมื่อเกษมราษฎร์คุกเข่าลงต่อหน้าผู้หญิงที่กำลังจะเป็นเจ้าสาวในคืนนี้ ท่านเคยพูดไว้แล้วถึงแม้ว่าจะพูดแค่กับตัวเอง ถ้ามีโอกาสได้ทำเพื่อเธอ..จะทำให้ผู้หญิงทุกคนบนโลกนี้ต้องอิจฉาเธอ"ลุกขึ้นเถอะค่ะท่าน""คุณตอบตกลงมาก่อนสิ""ท่านเพิ่งขอหมั้นไปวันก่อนเองนะคะ""ถ้าคุณไม่ตกลงผมก็จะอยู่แบบนี้""ตกลงก็ได้ค่ะ" จากเสียงโห่ร้องกลายเป็นเสียงกรี๊ดลั่นจนโรงแรมแทบจะแตก เมื่อฝ่ายหญิงตอบตกลงแต่งงานด้วยเกษมราษฎร์ลุกขึ้นโดยที่ไม่ต้องให้ใครมาช่วยพยุง ถึงแม้จะอายุและเยอะแล้วแต่ร่างกายของท่านก็ยังแข็งแรง เพราะการเป็นทหารต้องได้ฝึกฝนอยู่ตลอดเวลา"ดีใจด้วยนะครับ" รามสูรเข้ามาแสดงความยินดี เขาดีใจมากที่จะเห็นแม่มีความสุขสักที ตั้งแต่จำความได้เลยมั้งที่เห็นแม่ต้องเฝ้ารอพ่อกลับบ้านทุกวันและลูกๆ คนที่เหลือก็เข้ามาแสดงความยินดี รวมทั้งแขกในงาน วันนี้ท่าน
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 157
เย็นวันเดียวกันนั้น.. พุดตาลเรียกลูกชายและลูกสะใภ้มาทานข้าวเย็นร่วมกัน"สวัสดีครับท่าน" รามสูรมาพร้อมกับภรรยา และลูกชาย พอมาถึงก็เห็นว่าท่านพลเอกเกษมราษฎร์ ก็นั่งอยู่ในห้องรับแขกด้วย"มาครบกันแล้วใช่ไหม นั่งก่อนสิลูก"พอลูกชายนั่งลงเกษมราษฎร์ก็ขอเป็นคนพูดเอง ท่านบอกทุกคนว่าขอเข้ามาอยู่ร่วมครอบครัวด้วย ทีแรกเกษมราษฎร์ก็ช่างใจอยู่ กลัวลูกๆ ของพุดตาลจะไม่ชอบใจ เพราะถึงยังไงพ่อของพวกเขาก็มีทีท่าว่าจะกลับมา"ยินดีต้อนรับครับ ผมเองต่างหากที่ต้องฝากคุณแม่ไว้กับท่าน" พี่ชายคนโตเป็นคนเอ่ยพูดก่อน"ขอบใจมากนะลูก" ใจจริงพุดตาลก็อยากจะอยู่กับลูกและหลานแบบนี้ไปจนแก่เฒ่า แต่มันคงเป็นไปไม่ได้แล้ว เมื่อสามีหย่าขาดจากผู้หญิงคนนั้น ยังไงท่านก็ต้องกลับมาวนเวียนจนทำให้ชีวิตอยู่ไม่เป็นสุขแน่ นางก็เลยตัดสินใจตัดกรรมกันไปแต่เพียงแค่นี้"ผมจะประกาศให้สังคมรับรู้เรื่องของเราในเร็ววันนี้""เรื่องนี้แล้วแต่ท่านค่ะ" นางคิดว่าให้คนรับรู้ไว้ก็ดี เรื่องถูกนินทาหนีไม่พ้นอยู่แล้ว ใครจะนินทาก็ช่าง ขอให้ตัวเองอยู่แบบสบายใจก็พอร่วมทานข้าวเย็นกันเสร็จ ลูกชายทั้งสองก็ขอตัวกลับเพราะมันดึกแล้ว ส่วนเพลิงไม่อยากจะกลับก็ต้องได
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 156
"ใจเย็นก่อนสิคะมาเหนื่อยๆ น้ำก็ยังไม่อาบ""ขอชื่นใจก่อน" ริมฝีปากหนากระซิบพูดในขณะที่จมูกยังสูดดมคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอด"คิดถึงคุณเหมือนกันค่ะ" รักครั้งแรกของเธอมันช่างสวยงามนัก แต่เมขลาหวังว่าจะหยุดผู้ชายคนนี้ไว้ได้แค่เธอ เพราะถ้าเขามีตำแหน่งที่สูงขึ้น เขาจะเป็นเหมือนคนที่ให้กำเนิดเธอไหม"เป็นอะไร" เพลิงสัมผัสได้ว่าอารมณ์ของเธอไม่เหมือนตอนที่เรียกเขาขึ้นมาข้างบนเลย"อนาคตข้างหน้าอะไรมันก็ไม่แน่นอนค่ะ เผื่อคุณก้าวไปในตำแหน่งที่สูงกว่านี้..""อย่าคิดอะไรที่มันจะไม่เกิดขึ้น" แค่นี้เขาก็รู้แล้วว่าเธอคงกลัวว่าเขาจะทำตัวเหมือนพ่อ"คุณรู้เหรอคะว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่""ผมรักคุณ คำนี้ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้ฟังมันจากปากผม และผมก็จะพูดให้คุณฟังเพียงคนเดียว""ขอบคุณนะคะ" ขอบคุณเขาทั้งน้ำตา แต่ก่อนตอนที่ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ ยังมีความสุขมากกว่านี้เลย แต่พอรู้ว่าพ่อมีนิสัยยังไง เมขลาก็เริ่มกลัวผู้ชายรอบข้าง[โรงแรมหรู]ที่พลเอกเกษมราษฎร์พาพุดตาลมาทานข้าวที่โรงแรม เพราะรู้แล้วว่านางคงไม่กลับไปหาอะไรเดิมๆอีก ท่านต้องทำให้นางเห็นว่าท่านสามารถที่จะพานางก้าวไปในทุกๆที่ได้"ทำไมคุณรู้ว่าฉันชอบกิน เออ..
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 155
"ทำอะไรกัน"คนที่กำลังโอบกอดกันถึงกับตกใจปล่อยมือออก"ท่าน?""นายคงไม่อยากจะอยู่ในกรมแล้วใช่ไหม""อย่าทำอะไรผู้กองนะคะ" ถึงแม้เธอจะตัวเล็กกว่ามาก แต่หญิงสาวก็ใจกล้าก้าวออกมายืนบังชายคนรักไว้"เรารู้ไหมว่ามันไม่สมควร""จะสมควรหรือไม่ มันอยู่ที่เราสองคนค่ะ""อย่าลืมสิว่าเราเป็นลูกของใคร""หึ.. แล้วฉันเป็นลูกของใครล่ะคะ""มันสมควรแล้วเหรอที่จะมาพูดต่อล้อต่อเถียงกับพ่อ""พ่อ?" เมขลาอยากจะพูดอะไรอีกตั้งมากมาย แต่มันจุกในอกเสียก่อน"มีอะไรกัน" แม่บ้านรีบเข้าไปตามคุณผู้หญิงออกมาดู กลัวว่าจะมีเรื่อง"คุณมาก็ดีแล้ว ผมจะเร่งเรื่องให้ลูกไปเรียนต่อต่างประเทศ""เรียนต่อต่างประเทศ?" เพลิงพูดพร้อมกับมองหน้าเมขลา แล้วมองไปที่ท่านพลเอกเรวทัต"ฉันไม่ไปค่ะ""ลูกไม่อยากเรียน" พุดตาลคิดว่านางคงต้องได้ออกหน้าเองแล้วล่ะ"อายุแค่นี้ยังเรียนได้อีกตั้งเยอะ ทำไมถึงคิดสั้น""อะไรคือการคิดสั้นคะ""ก็ที่เห็นอยู่นี่ไง""คนนี้ผู้กองเพลิงท่านก็คงจะรู้จักแล้ว เขาเป็นคนรักของฉัน ไม่สิ.." ถ้าพูดแค่คนรักมันคงไม่จบตรงนี้แน่ เมขลาก็เลยให้สถานะใหม่กับเพลิง "เขาเป็นพ่อของลูกในท้องฉันเองค่ะ""???" ไม่ใช่แค่พลเอกเรวทัตและพุดตา
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 154
เห็นว่าทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า เรวทัตก็เลยยังไม่พูดอะไรอีก เพราะคดีเก่ายังไม่เคลียร์"อยู่พร้อมหน้ากันก็ดีแล้ว พ่อจะย้ายกลับมาอยู่บ้านหลังนี้แล้วนะ"เรวทัตพูดจบ ลูกๆ ต่างก็มองดูหน้าคนเป็นแม่มันคงเป็นเวรกรรมของนางที่เคยสร้างไว้กับผู้ชายคนนี้ตั้งแต่ชาติปางก่อน ชาตินี้ก็เลยต้องได้ตามมาชดใช้กรรม หนีไปไหนก็คงจะหนีไม่พ้นแล้ว"บ้านหลังนี้เป็นบ้านของคุณ คุณจะมาอยู่ใครจะว่าอะไรได้ล่ะคะ"เรวทัตอยากได้ยินคนตรงหน้าเรียกว่าคุณพี่เหมือนเดิม แต่คงต้องใช้เวลา เพราะตัวเองทำไว้กับนางเยอะ"หือ รามิล" มองเข้าไปด้านในก็เห็นลูกสะใภ้คนโตกำลังอุ้มหลานชายเดินออกมา เรวทัตก็เลยเดินเข้าไปหาหลานพอคนเป็นพ่อไปแล้ว ลูกๆ ที่ยังยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็มองดูหน้าแม่อีกครั้ง นาทีนี้ไม่มีใครน่าสงสารเท่าท่านอีกแล้ว"แม่ไม่เป็นอะไรหรอก เข้าไปข้างในกันเถอะ" แค่นี้นางก็รู้แล้วว่าสามีคงจะหย่าจริง เพราะถ้าไม่งั้นคงไม่บอกว่าจะกลับมานอนบ้านหลังนี้ นางรนหาที่เอง คิดว่าท่านจะไม่กล้าหย่าดาราสาวสวยคนนั้นทุกคนเข้าไปแล้ว เมขลาก็หันกลับมากุมมือเพลิงไว้ "เรายังจะเป็นเหมือนเดิม อย่าคิดมากนะคะ" เมขลารู้ดีว่าเพลิงคิดว่าตัวเองต่ำต้อย"ผมจะไม่ถอ
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 153
"ผมมาคิดทบทวนเรื่องของเราดูแล้ว""ท่านไม่สบายหรือเปล่าคะ" แพรวพราวเริ่มใจไม่ดี แต่ก็ยังคงส่งรอยยิ้มหวานๆ ให้ แบบใจดีสู้เสือ"เราหย่ากันเถอะ""คุณพี่!!""ผมจะให้ทุกอย่างที่คุณอยากได้ ผมขอแค่ให้คุณเซ็นใบหย่า""ไม่มีทางค่ะ กว่าเราจะฝ่าฟันความรักของเรามาด้วยกันได้ ทำไมคุณพี่ถึงทำแบบนี้กับแพรวคะ""ผมให้เกียรติคุณถึงได้มาคุยก่อน หรืออยากจะคุยผ่านทนายของผมล่ะ""แพรวรักท่าน ยอมอุ้มท้องลูกของท่าน ถึงแม้จะถูกใครตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงไม่ดี""เรื่องลูกผมก็ยังจะส่งเสียเลี้ยงดู""แพรวไม่ได้ต้องการแบบนั้นสักหน่อย ใครคะ..ท่านมีใครใหม่อีกเหรอคะ""เรื่องนั้นไม่เกี่ยว เรามาคุยเรื่องของเราก่อน""เรื่องของเรา แพรวไม่หย่า!""ผมมาคุยกับคุณดีๆ แล้วนะ หลังจากนี้คุณก็คุยกับทนายของผมแล้วกัน และสิ่งที่คุณอยากได้ก็อย่าฝันว่าจะได้""ท่านอย่าบอกนะว่าจะกลับไปหามันอีก""ผมเพิ่งรู้ว่ารักภรรยา""รักภรรยาอย่างนั้นเหรอคะ แล้วที่ผ่านมาล่ะผู้หญิงนับสิบนับร้อยยังจะเรียกว่ารักภรรยาได้อยู่อีกเหรอคะ!" แต่ดูเหมือนเรวทัตจะไม่ฟังอะไรอีก เพราะตอนนี้เดินไปที่รถแล้ว "กรี๊ดดดด!!""คุณแม่เป็นอะไรคะ" มโนราห์ได้ยินเสียงร้องก็รีบลงมาดู"
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 152
"??" เมขลาได้ยินทุกคำพูดของแม่ใหญ่ที่พูดกับ.. แม้แต่คิดยังไม่กล้าเอ่ยชื่อในใจเลย คนที่ไม่ต้องการเธอ..เธอก็ไม่ต้องการคนแบบนั้นเช่นกัน"หนูเมย์" ยืนมองตามสามีเก่าไปครู่หนึ่ง พอหันกลับมาก็เจอเมขลาอยู่ตรงมุมบันได"คุณแม่ทำแบบนั้นทำไมคะ""บางทีมันอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับเราก็ได้""น้องเมย์ไม่เห็นด้วยค่ะ""แต่เขาคือ..." นางกำลังจะพูดว่าแต่นั่นคือพ่อแท้ๆ ของเมขลาเลยนะ"น้องเมย์ไม่อยากให้คุณแม่กลับไปเจอวังวนเก่าๆ อะไรที่เราสลัดทิ้งไปได้แล้ว ก็ปล่อยมันไปเถอะค่ะ"ทำไมเด็กอายุยังไม่ถึง 20 ถึงคิดได้กว่านาง ถ้านางใช้แค่หัวใจคิดก็คงจะกลับมาในวังวนเดิม แต่ถ้าใช้สมอง ปล่อยให้ทุกอย่างมันผ่านไป มันอาจจะดีกว่านี้ก็ได้"แล้วแม่ต้องทำยังไง"เมขลามองใบหน้าผู้หญิงที่กาลเวลาไม่สามารถทำร้ายนางได้ เพราะถ้าเดินไปกับเธอทุกคนคงคิดว่าพี่กับน้อง ดวงตาของนางคลอไปด้วยม่านน้ำตาที่บดบัง ถึงแม้เธอจะอายุยังน้อย แต่ก็พอดูออกว่าท่านยังคงรักผู้ชายคนนั้นอยู่"ถ้าเขาคนนั้นกลับมา ทำให้คุณแม่ต้องทุกข์ใจอีก คุณแม่จะรับได้ไหมล่ะคะ" เพราะยังไงคนเดิมก็คงทำอะไรเหมือนเดิม ถ้าไม่งั้นคงไม่ออกไปไข่ไว้นอกบ้านจนทั่วแบบนี้"แม่ขออยู่คน
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 151
คฤหาสน์พลเอกเรวทัต"ดีใจจังเลยค่ะที่คุณผู้หญิงกลับมา""สบายดีกันไหม" กลับมาที่นี่ถึงสองครั้ง แต่ไม่ได้ถามสารทุกข์สุขดิบกันเลย เพราะแค่เห็นหน้าสามีเก่าก็ไม่มีอารมณ์ถามใครแล้ว"ไม่สบายก็ตรงที่คิดถึงคุณผู้หญิงนั่นแหละค่ะ""ปากหวานเหมือนเดิมนะพวกเราเนี่ย ช่วยกันเอาของเข้ามาข้างในก่อน""เดี๋ยวผมทำเองครับ" เพลิงซึ่งทำหน้าที่ขับรถรีบเดินไปเปิดกระโปรงหลัง"ฉันช่วยค่ะ" เมขลากำลังจะไปช่วยยกของแต่ถูกเพลิงห้ามไว้"เอาของขึ้นไปไว้ข้างบนเลย แม่ให้คนจัดห้องให้แล้ว""ครับ" ชายหนุ่มหิ้วกระเป๋าขึ้นไปที่ชั้นบน โดยมีหญิงคนรักเดินตามไป ส่วนของที่เหลือพวกแม่บ้านช่วยกันคนละไม้คนละมือกึก.."อืม" หญิงสาวตกใจเดินพ้นประตูเข้ามาเขาก็ปิดแล้วล็อกมันไว้ ไม่ได้ทำแค่นั้นเพลิงยังหันมาจูบพอหายตกใจเมขลาก็จูบกลับ คิดว่าคงไม่มีใครเข้ามาในห้องนี้ เพราะของที่เหลือเป็นของแม่ใหญ่คิดว่าจะจูบไม่นานพอให้หายคิดถึง ถ้าได้แยกกันอยู่จริง แต่นี่ขนาดจูบอยู่ยังคิดถึง"ผมรักคุณนะ" นิ้วแกร่งเขี่ยแก้มของหญิงคนรักเบาๆ "อยู่ที่นี่ห้ามดื้อเข้าใจไหม""คุณก็ห้ามแอบไปเที่ยวที่ไหนนะคะ""ไม่ไปไหนหรอก"ทั้งสองพูดคุยกันอยู่ครู่หนึ่งก็ลงมา.."พี่
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 150
"คุณไม่มีพันธะ แต่คุณไม่คิดเหรอกว่าเกษมอาจจะมีพันธะอยู่ก็ได้"พุดตาลเงียบไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินประโยคนั้นจากสามีเก่า มันก็มีส่วนอยู่บ้าง พลเอกเกษมราษฎร์ตำแหน่งใหญ่โตขนาดนั้น แถมภรรยาก็ตายจากไปนานแล้ว"เรื่องนั้นฉันคงไม่ให้ท่านต้องมาลำบากใจด้วยหรอกค่ะ..กลับกันเถอะลูก"พลเอกเรวทัตได้แต่มองตามหลังนางไป ทันใดนั้นก็คิดอะไรขึ้นมาได้"คนนี้ใช่ไหม ที่เป็นลูกของนวล" เรวทัตรีบเดินตามทั้งสองมาที่รถจากที่กำลังจะเปิดประตูพุดตาลถึงกับชะงัก"ผมจะรับลูกคนนี้กลับมาเลี้ยงเอง""??" พอประโยคนี้ออกจากปากพลเอกเรวทัต ทั้งสองที่ยืนหันหลังให้ ก็ได้หันกลับมามองพร้อมกัน "คุณหมายความว่ายังไง""ในเมื่อเด็กคนนี้เป็นลูกอีกคนของผม มันก็ไม่แปลกที่ผมจะรับลูกกลับมาเลี้ยงเอง"พุดตาลรีบจับเมขลาหลบไว้ด้านหลังของตัวเองก่อน "เสียใจด้วยค่ะ แต่ตอนนี้เมขลาเป็นลูกของดิฉันแล้ว""คุณแน่ใจเหรอว่าจะพูดเรื่องสิทธิ์เลี้ยงดูเด็กคนนี้กับผม"เมขลาส่ายหน้าเล็กน้อยเพื่อบอกกับแม่พุดตาลว่าเธอไม่ไป"แม่ไม่ยอมให้หนูไปอยู่แล้ว เรากลับบ้านกัน" นางรีบหันกลับไปเปิดประตูรถ เพื่อให้เมขลาได้ขึ้นไปนั่งก่อน"ถ้าคุณชอบขึ้นโรงขึ้นศาล ไม่เป็นไรนะผมจัดให
