LOGINShare
บทที่ 365
Related chapters
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 366
ฟู่เซียวหานไม่อยากนั่งรถของทางฝ่ายนั้น จึงเลือกที่จะขับรถตรงไปยังคฤหาสน์ตระกูลฟู่ด้วยตัวเอง ซังหนี่จึงนั่งกับเขาโดยธรรมชาติฟู่เซียวหานอารมณ์ดีตลอดการเดินทาง มือข้างหนึ่งของเขาจับพวงมาลัย โดยที่มืออีกข้างจับมือของเธอเอาไว้แน่นตอนนี้ซังหนี่คร้านเกินกว่าจะขัดขืนแล้วเมื่อรถใกล้มาถึงคฤหาสน์ตระกูลฟู่ ในที่สุดเธอก็เอ่ยถามเขาว่า “ตอนนี้ฟู่จินหยวนเข้ามาทำงานในจื้อเหอกรุ๊ปแล้วหรือคะ? มันจะ…มีผลกระทบต่อคุณไหม?”ราวกับเขาไม่คาดคิดว่าจู่ ๆ เธอจะเอ่ยถามถึงเรื่องนี้ ฟู่เซียวหานเลิกคิ้วก่อนจะตอบว่า “ถ้าผมบอกว่าไม่มีผลกระทบ คุณจะเชื่อไหม?”ซังหนี่ชะงักงันไปชั่วขณะฟู่เซียวหานเหลือบมองเธอพร้อมอธิบายให้เธอฟังด้วยความอดทนว่า “มอบหุ้นให้เขาไปแล้ว แต่ในมือของเขาไม่มีอำนาจที่แท้จริงอยู่เลย ถึงแม้ว่าเขาจะเข้ามาทำงานในจื้อเหอกรุ๊ปก็ตามที แต่นั่นก็ไม่สามารถสร้างเรื่องราวกระแสใดได้”“แต่คุณย่าของคุณ…”“อืม หากท่านต้องการช่วยให้เขามีอำนาจจริงนั่นคงเป็นปัญหาอย่างหนึ่ง แต่ถ้าท่านใส่ใจในตัวหลานชายของท่านจริง ๆ คงปล่อยให้เขาเข้ามาอยู่ในตระกูลตั้งนานแล้ว” ฟู่เซียวหานกล่าว “ดังนั้นจริง ๆ แล้ว สำหรับท่าน ฟู่จ
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 367
หลังจากที่เธอกล่าวจบ มือของฟู่เซียวหานก็กำแน่นขึ้นอย่างเห็นได้ชัดซังหนี่นั่งอยู่ข้างเขา จึงสามารถได้ยินเสียงฟันที่ขบกัดกันแน่นจนส่งเสียงบดเคี้ยวออกมาได้อย่างชัดเจน กระทั่งบนหลังมือของเขาก็สามารถเห็นได้ถึงเส้นเลือดที่นูนเด่น!ซังหนี่รู้ดีว่าเขาไม่ได้หวาดกลัวการแก่งแย่งแข่งขันของฟู่จินหยวน แต่สิ่งที่เขาสนใจก็มีเพียงว่า… คนที่ช่วยเหลือฟู่จินหยวนกลับกลายเป็นคุณแม่ของเขาเองการตระหนักรู้ถึงสิ่งนี้ทำให้หัวใจของซังหนี่สั่นคลอนอย่าอดไม่ได้เธอไม่รู้ว่าทำไม แต่ตอนนี้เธออยากจะจับมือของเขามากจริง ๆแต่หลังจากขยับปลายนิ้วอยู่สักพัก ท้ายที่สุดเธอก็ไม่ได้ทำอย่างที่คิดไว้ฟู่เซียวหานสงบอารมณ์ลงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกล่าวว่า “ในเมื่อพวกคุณได้ตัดสินใจไปแล้ว แล้วตอนนี้จะมาพูดกับผมทำไมอีก?”“อย่างไรเสียก็ต้องบอกลูกสิ เพราะลูกต่างหากที่เป็นผู้จัดการใหญ่ของบริษัท” น้ำเสียงของคุณนายฟู่ยังคงราบเรียบดังเคยฟู่เซียวหานหัวเราะออกมาอีกครั้งทว่าคราวนี้กลับเป็นเป็นการหัวเราะเยาะเย้ย “ครับ ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณมาก ๆ เลยนะครับที่แจ้งให้ทราบ!”หลังจากกล่าวจบ เขาก็ผุดลุกขึ้นยืนในทันที “สิ่งที่ควรพูดคุณแม่พูดออ
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 368
สีหน้าของซังหนี่แปรเปลี่ยนไปครั้งแล้วครั้งเล่า “คุณแม่… หมายถึงอะไรนะคะ?”“ก็หมายความตามที่พูด หรือว่าจริง ๆ แล้วหนูไม่อยากจากเขาไปหรือ?”คุณนายฟู่เอ่ยถาม ท่าทีเช่นนั้นของเธอกระทั่งดูราวกับกำลังรีบร้อนอยู่บ้างหลังจากที่ซังหนี่มองเธออยู่สักพักใหญ่ ก็เอ่ยขึ้นว่า “แต่นี่เป็นเรื่องราวระหว่างเขากับหนู คุณแม่คือคุณแม่ของเขา ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม คุณก็ควรที่จะยืนอยู่เคียงข้างเขาถึงจะถูกต้อง”หลังจากที่เธอกล่าวจบ ชั่วขณะนั้นคุณนายฟู่ก็เงียบลงไปในทันทีเดิมทีซังหนี่คิดว่าเธอจะนำสิ่งที่ตนพูดไปคิดแล้ว แต่ครู่ต่อมาคุณนายฟู่กลับหัวเราะออกมา “ดังนั้นตอนนี้หนูกำลังสงสารเวทนาเขาอยู่งั้นหรือ?”ซังหนี่รู้สึกว่าท่าทีของเธอในตอนนี้มีความผิดปกติไป และในขณะที่กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เสียงของเธอก็ถูกเอ่ยขัดจังหวะเธอกล่าว “ซังหนี่ หนูกำลังใจอ่อนกับเขาอยู่”ประโยคเพียงแผ่วเบานี้เป็นดั่งกระสุนที่ยิงเข้าตรงระหว่างคิ้วของเธออย่างแม่นยำ!เธอเผยอริมฝีปากแต่กลับไม่มีคำพูดใดหลุดออกมาคุณนายฟู่เองก็ยืนขึ้นเช่นกันเธอยืนกอด สายตาจับจ้องไปยังส่วนนอกหน้าต่างสักพักถึงจะเอ่ยว่า “แต่ก็ไม่เป็นไร นี่เป็นเรื่องของพวกล
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 369
เมื่อฟู่เซียวหานรีบร้อนเดินตามเธอเข้ามาในร้านขายยา ก็ได้ยินเธอพูดกับพนักงานในร้านเช่นนี้พอดิบพอดีพนักงานเอ่ยตอบรับหนึ่งเสียง และเมื่อสังเกตเห็นว่าเขาเข้ามาก็เอ่ยถามทันทีว่า “คุณผู้ชายต้องการอะไรไหมคะ?”ฟู่เซียวหานไม่ได้เอ่ยตอบ และในขณะที่พนักงานกำลังคิดว่ามันน่าแปลก แต่กลับพบว่าเขากำลังจ้องมองมายังซังหนี่เขม็งพนักงานเข้าใจในทันทีเธอไม่ได้พูดอะไรอีก และเพียงหยิบแท่งตรวจครรภ์มาให้ซังหนี่สองกล่องหลังจากที่จ่ายค่าของเรียบร้อยแล้ว ฟู่เซียวหานคิดจะเอื้อมมือไปรับสินค้า แต่ซังหนี่กลับตบลงมาบนมือเขาเต็มแรงโดยทันทีเสียง ‘เพียะ’ ดังขึ้นด้วยความคมชัดมากเป็นพิเศษเสียงนั้นทำให้พนักงานตกใจ และก่อนที่เธอจะทันได้ตอบสนองสิ่งใด ซังหนี่ก็ถือของออกไปแล้วฟู่เซียวหานรีบเดินตามหลังเธอมาติด ๆ ด้วยความรวดเร็วและสิ่งที่ทำให้เขาโล่งใจคืออย่างน้อยซังหนี่ก็ยังคงเข้าไปนั่งในรถของเขาในระหว่างเหตุการณ์นี้ แน่นอนว่าฟู่เซียวหานต้องการที่จะเอ่ยอธิบาย—— ที่ทำเช่นนี้เป็นเพราะคำนึงถึงร่างกายของเธอ?แล้วทำไมเขาถึงไม่ดำเนินตามมาตรการ?—— หรือจะกล่าวว่าตนไม่รู้เรื่องอะไรเลย?แต่การที่เธอได้ตั้งคำถามเช่น
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 370
หลังจากที่ซังหนี่พูดจบ จู่ ๆ ฟู่เซียวหานก็เงียบไปโดยพลันซังหนี่รับรู้ว่าได้ในทันทีว่าตนได้พูดอะไรบางอย่างผิดไป—— ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม การแทงลงบนส่วนที่ลึกที่สุดในหัวใจของอีกฝ่ายในระหว่างการทะเลาะกันนั้นเป็นสิ่งที่โหดร้ายมากที่สุดไม่ว่าตอนนี้เธอจะโกรธและไม่พอใจเขามากแค่ไหน แต่ก็ไม่ควรที่จะเป็นเช่นนั้นอีกทั้งเขายังสูญเสียการควบคุมอารมณ์ของตนในเช้านี้เพราะการ ‘หักหลัง’ ของคุณแม่ของเขามาด้วยแต่เธอก็ยังโพล่งคำพูดออกไปโดยไม่คิดอยู่ดี“อ้อ ที่แท้เธอก็พูดกับคุณแบบนี้เองสินะ”ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใด ฟู่เซียวหานถึงจะเอ่ยเช่นนี้ออกมาซังหนี่เองก็ไม่ได้กล่าวอะไรอีกฟู่เซียวหานหัวเราะออกมากะทันหัน “อืม มันก็ไม่น่าแปลกใจเลย เพราะอย่างไรเสียในสายตาของเธอ ผมมันก็คือสัตว์ประหลาดจริง ๆ ถ้าเป็นไปได้ผมคิดว่าบางทีเธออาจต้องการย้อนเวลากลับไป และบีบคอผมให้ตายตั้งแต่ตอนที่เพิ่งเกิด”“ถ้าไม่ใช่เพราะผม เธอคงไม่ถูกผูกมัดอยู่กับตระกูลฟู่มานานหลายปี และบางทีอาจยังสามารถอาศัยอยู่กับรักแท้ของเธอได้?”น้ำเสียงของเขาเริ่มทวีความเย้ยหยันและเย็นชามากขึ้นเรื่อย ๆซังหนี่เพียงเม้มริมฝีปากแน่นเท่านั้น
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 371
ซังหนี่หัวเราะ “ใครบอกว่าฉันอยากได้เด็กคนนี้? ฉันบอกคุณไว้เลยนะฟู่เซียวหาน ฉันไม่มีทางปล่อยให้คุณใช้เด็กคนนี้มาผูกมัดฉันได้หรอก ถ้าคุณก้าวออกไปเมื่อไหร่ ฉันจะทำให้เด็กคนนี้ไม่มีโอกาสได้ลืมตาดูโลก!”ฟู่เซียวหานเคยคิดว่าหัวใจของตัวเองเย็นชาและแข็งแกร่งพอแล้วเมื่อคืนและเมื่อเช้านี้เขามีความสุขมากแค่ไหน ตอนนี้เขาก็พบว่าตัวเองน่าสมเพชมากเพียงนั้นแต่ถึงเป็นแบบนี้ เขาก็พบว่าตัวเองยังเย็นชาไม่พอดังนั้นคำพูดของซังหนี่ในตอนนี้จึงยังคงทำให้เขาตกตะลึงและเจ็บปวดจนถึงตอนนี้เขายังจำได้ดีว่าครั้งแรกที่เห็นน้ำตาของซังหนี่คือตอนไหน——ที่โรงพยาบาล เธอนั่งอยู่บนเตียงคนเดียวลำพังครั้งนั้น เธอสูญเสียลูกคนแรกของพวกเขาไปเธอจะต้องเป็นแม่ที่ดีได้แน่นอน ฟู่เซียวหานมั่นใจแบบนั้นมาโดยตลอดเขาก็รู้ว่า เธอเองก็โหยหาที่จะมีลูกของตัวเองตอนที่พวกเขาไปทำกิจกรรมที่บ้านเด็กกำพร้า ฟู่เซียวหานเห็นกับตาว่าเธอปลอบเด็กน้อยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนสีหน้าที่อ่อนโยนอย่างนั้น แม้แต่เขาเองก็ยังเผลอจ้องมองอยู่นานแต่ตอนนี้ เธอกลับบอกว่าจะฆ่า 'เขา'ฟู่เซียวหานค่อย ๆ หันไปมองเธอราวกับต้องการพิสูจน์ว่าตัวเองพูดจริง ซังห
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 372
ตลอดทั้งวันซังหนี่เองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองผ่านมาได้ยังไงคนที่ฟู่เซียวหานบอกว่าจะมาดูแลเธอก็มาถึงแล้ว แต่พวกเธอไม่มีกุญแจสำหรับไขกุญแจมือกุญแจมือข้างหนึ่งล่ามติดอยู่กับข้อมือของเธอ อีกข้างล่ามไว้กับหัวเตียงซังหนี่จึงต้องนอนอยู่บนเตียงทั้งวันเธอรู้สึกราวกับว่าตัวเองเป็นเพียงสัตว์ตัวหนึ่งที่ถูกล่ามไว้บนเตียงความคิดของเธอไม่มีความหมายอะไรอยู่ดี ถึงยังไงก็เป็นแค่…เครื่องมือชิ้นหนึ่งเท่านั้น“คุณผู้หญิง ทานอะไรสักหน่อยเถอะนะคะ?”เสียงพูดดังขึ้นซึ่งน้ำเสียงเต็มไปด้วยความระมัดระวังซังหนี่ไม่ตอบอะไร และไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นสาวใช้ทำอะไรไม่ได้ นอกจากสบตากันครู่หนึ่ง ก่อนจะค่อย ๆ แล้วจะเดินออกไปเงียบ ๆซังหนี่นอนนิ่งอยู่ตรงนั้นไม่รู้เวลาผ่านไปนานแค่ไหน เธอก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์คุ้นหูดังแว่วขึ้นมาจากชั้นล่างเสียงนั้น…ซังหนี่เคยได้ยินมันนับครั้งไม่ถ้วนเมื่อก่อน ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงนี้ หัวใจของเธอก็จะพองโตด้วยความดีใจ แต่ก็ต้องเก็บซ่อนมันเอาไว้ เพราะกลัวจะมีใครรู้แต่ตอนนี้ สิ่งที่เหลืออยู่ในใจมีเพียงความเย็นเยียบที่กัดลึกเสียงของฟู่เซียวหานที่กำลังคุยกับสาวใช้ดังม
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 373
“คุณไม่ได้ทำเพื่อปกป้องครอบครัวด้วยซ้ำ คุณทำทุกอย่างเพื่อ...ผลประโยชน์ของตัวเองต่างหาก”“เพราะงั้น คุณไม่มีเทียบกับจี้อวี้หยวน คุณไม่มีวัน...เหนือกว่าเขาได้เลย!”ที่จริงแล้วซังหนี่ไม่ได้มีความรู้สึกลึกซึ้งอะไรกับจี้อวี้หยวนตั้งแต่แรกเขาก็แค่ปรากฏตัวในเวลาที่เธอต้องการเขา...อย่างพอดิบพอดีเธอไว้ใจเขา พึ่งพาเขา ดังนั้นเมื่อเขายื่นมือมา เธอก็เลือกที่จะจับเอาไว้แต่เพราะฟู่เซียวหานคอยขัดขวางเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า กลับยิ่งทำให้ความรู้สึกของซังหนี่ที่มีต่อจี้อวี้หยวนลึกซึ้งยิ่งกว่าเดิมหรือบางที ตอนนี้เธอก็แค่ตั้งใจจะรักจี้อวี้หยวน——ถึงจะเป็นการแก้แค้นเขาก็ตามในตอนนี้ คำพูดของเธอจบลง สีหน้าของฟู่เซียวหานก็พลันดูแย่ลงอย่างเห็นได้ชัดเขากัดฟันแน่น มือที่บีบคางเธอก็ยิ่งออกแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ จนข้อนิ้วซีดเผือดแต่แล้วจู่ ๆ เขาก็หัวเราะออกมา“งั้นเหรอ? แล้วคุณเชื่อไหม อีกไม่กี่วัน ผมจะทำให้จี้อวี้หยวนคุกเข่าร้องไห้ฟูมฟายอยู่ตรงหน้าผม? หืม? คุณมาดูด้วยตัวเองดีไหมล่ะ? ผมก็อยากรู้เหมือนกัน เมื่อคุณเห็นสภาพน่าสมเพชของเขาแล้ว คุณจะยัง...”“ฉันก็ยังรักเขาอยู่ดี และจะรักมากขึ้นด้วย” ซังหนี่พ
Latest chapter
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 402
คุณนายใหญ่สะบัดมือแล้วเดินจากไปทันทีฟู่จินหยวนยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ผ่านไปพักใหญ่ เขาถึงได้สติกลับมา จากนั้นก็ก้าวพรวดเข้าไป คว้าคอเสื้อของฟู่เซียวหานไว้แน่น!“เพราะงั้นนายรู้ทุกอย่างมาตลอด? แต่ก็ยังปล่อยให้ฉันทำแบบนั้น นายจงใจใช่ไหม!”พอเขาพูดจบ ฟู่เซียวหานกลับหัวเราะออกมา “ในฐานะที่เป็นผู้ใหญ่คนหนึ่ง ถ้านายยังควบคุมตัวเองไม่ได้ แล้วจะโทษใครได้ล่ะ?”“นี่มันกับดักที่นายวางแผนไว้ชัด ๆ!”“ใช่ แต่คนที่เลือกจะกระโดดลงไปก็คือตัวนายเอง ฉันไม่ได้จ่อปืนบังคับให้นายทำนี่”ฟู่เซียวหานพูด พลางยกมือขึ้น แกะนิ้วของเขาออกทีละนิ้ว“อ้อจริงสิ จะบอกอะไรไว้อย่างหนึ่ง คังรุ่ยน่ะจริง ๆ แล้วฉันก็มีหุ้นอยู่เหมือนกัน” ฟู่เซียวหานยิ้มบาง ๆ “ดีลของนายอันนั้น ที่จริงฉันเป็นคนออกแบบให้โดยเฉพาะเลยนะ แม้แต่ผู้จัดการหุ้น A ของนาย ก็เป็นคนที่ฉันเลือกไว้ให้เอง ไม่งั้นคิดดูสิ นายจะทำกำไรได้มากขนาดนั้นในเวลาแค่ไม่กี่วันได้ยังไง? แล้วอยู่ดี ๆ ถึงกับขาดทุนจนหมดแม้แต่ทุนยังไม่ได้คืน?”เมื่อครู่นี้ฟู่จินหยวนแค่สงสัยแม้เขาจะตะโกนถามเสียงดัง แต่ในใจลึก ๆ ก็แค่คิดว่าฟู่เซียวหานพอรู้เรื่องอยู่บ้าง เพียงแต่เลือกที่จะไม่
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 401
คุณนายใหญ่ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เห็นการกระทำของเขาชัดเจน คิ้วขมวดขึ้นอย่างเห็นได้ชัดจนกระทั่งฟู่เซียวหานเห็นว่าซังหนี่กินเกือบเสร็จแล้ว เขาถึงหันไปมองฟู่จินหยวน “จริงสิ ได้ยินมาว่านายกำลังติดต่อกับคนของคังรุ่ยอยู่ใช่ไหม? ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?”เดิมทีฟู่จินหยวนก็กำลังก้มหน้าทานอาหารอยู่แต่ทันทีที่ฟู่เซียวหานถามคำถามนี้ เขาก็หยุดชะงักไป จากนั้น ก็เงยหน้าขึ้นมาด้วยความไม่อยากเชื่อ!คุณนายใหญ่กลับแสดงสีหน้าสงสัย “คังรุ่ยคืออะไรเหรอ?”“อ๋อ คุณย่าน่าจะยังไม่ทราบ นั่นคือ...บริษัทที่ดำเนินธุรกิจเกี่ยวกับการจัดการเงินทุนครับ” ฟู่เซียวหานยิ้มบาง ๆ “พูดง่าย ๆ คือ คุณสามารถนำหุ้นที่ถืออยู่ไปใช้ค้ำประกันกับพวกเขา เพื่อแลกกับกระแสเงินสดจำนวนมาก ถ้าภายในเวลาที่กำหนด หุ้นมีมูลค่าเพิ่มถึงระดับหนึ่ง พวกเขาก็จะแบ่งปันผลกำไรให้คุณต่อ แต่ถ้าหุ้นร่วงลงไปถึงจุดที่ตกลงไว้ พวกเขาก็จะดำเนินการตามสัญญา แยกหรือแม้กระทั่งฮุบหุ้นของคุณไปเลย”“ไม่รู้ว่าตอนนี้พวกนายดำเนินการไปถึงขั้นไหนแล้ว? แล้วฉันไม่ค่อยเข้าใจเลย ชีวิตของนายตอนนี้ก็ไม่ได้มีค่าใช้จ่ายอะไรมากมายไม่ใช่เหรอ? การร่วมมือกับพวกเขา นายจะได้อะไรล่ะ?”
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 400
แม้ว่าอาการบาดเจ็บของคุณนายฟู่จะสาหัส แต่ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่ได้บาดเจ็บจนถึงแก่ชีวิต ดังนั้นหลังจากนอนพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลไม่นานนักเธอก็ทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลคราวนี้ฟู่เซียวหานไม่ยอมให้เธออาศัยอยู่ในคฤหาสน์ตระกูลฟู่อีกต่อไป แต่ได้จัดสถานที่ที่มีสภาพแวดล้อมที่เรียบง่ายและสง่างามเอาไว้ให้สำหรับเธอและเป็นช่วงเวลาปลายเดือนพอดิบพอดีกับที่ฟู่จินหยวนกลับมารายงานผลงานของเขาที่เมืองถง ฟู่เซียวหานจองร้านอาหารด้านนอกเอาไว้และกล่าวว่าพวกเขาจะมาทาน ‘มื้อครอบครัว’ ด้วยกันเมื่อซังหนี่ได้ยินมุกตลกนี้ถึงกับรู้จักเอะใจในทันทีเพราะอย่างไรเสียมื้อครอบครัวของตระกูลฟู่ในแต่ละครั้ง… ดูเหมือนแทบจะไม่มีน่ายินดีใดเลยสักครั้งแต่ในเมื่อฟู่เซียวหานได้กล่าวออกไปเช่นนั้นแล้ว เธอจึงทำได้แค่เดินตามเขาไปเท่านั้นขณะนี้เมืองถงได้เข้าสู่ฤดูหนาวอย่างเป็นทางการอุณหภูมิในวันนี้ต่ำกว่าเมื่อวานเล็กน้อย ก่อนออกไปข้างนอกฟู่เซียวหานจึงตั้งใจสวมผ้าพันคอให้เธอผ้าพันคอสีขาวและเสื้อโค้ตบนตัวของเธอล้วนเป็นชุดสีเดียวกัน ในขณะที่ฟู่เซียวหานล้วนสวมสีดำไปทั้งตัวสองสีที่อยู่ตรงข้ามกันสุดขั้ว แต่ในเวลานี้เมื่อทั้งส
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 399
เมื่อเขาพบว่าเธอกับเออร์วินเดินตามหลังกันมาติด ๆ คิ้วของเขาก็ขมวดขึ้นในทันที “พวกคุณไปไหนกันมา?”“ฉันไปเข้าห้องน้ำมาค่ะ” ซังหนี่ตอบ “บังเอิญเจอกับคุณเออร์วินระหว่างทางพอดี”ท่าทีของเธอเต็มไปด้วยความเรียบนิ่งยิ่งไปกว่านั้นคือที่นี่คือเมืองถง ฟู่เซียวหานรู้ดีว่าเออร์วินจะไม่ทำอะไรแน่นอนแต่ถึงอย่างนั้น ในใจของเขาก็ยังรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย หลังจากขมวดคิ้วพลางมองไปที่เออร์วินแล้วถึงจะเดินกลับไปยังห้องส่วนตัวอาหารล้วนมาเสิร์ฟครบแล้วเออร์วินยังคงไม่ชอบอาหารจีนเช่นเดิม แต่ท้ายที่สุดเขาก็ยังทานไปบ้างอย่างต้องการไว้หน้ากลับกลายเป็นไวน์ที่ทั้งสองต่างดื่มไปไม่น้อยเมื่อเห็นว่าฟู่เซียวหานยังต้องการดื่มต่อ เธอก็ยกมือขึ้นไปจับแก้วของเขาเอาไว้โดยตรง“หยุดดื่มได้แล้วค่ะ” เธอกล่าว “ช่วงนี้เดิมทีคุณก็พักผ่อนไม่ค่อยพออยู่แล้ว ดื่มไปมากมายขนาดนี้ร่างกายของคุณจะรับไหวได้อย่างไร?”เสียงของเธอเบามาก แต่เรียวคิ้วนั้นกลับขมวดย่นเข้าหากัน ภายในดวงตาเจือไปด้วยความไม่พอใจเล็กน้อยฟู่เซียวหานรู้สึกประหลาดใจ และยิ้มออกมา “ครับ”หลังจากกล่าวจบ เขาก็ผินหน้าหันไปมองเออร์วิน “งั้นผมไม่ดื่มแล้วนะ”เออ
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 398
ทันทีที่ซังหนี่กล่าวจบ เออร์วินพลันตกตะลึงไปครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มออกมา “แน่นอน ผมเคยบอกแล้วนี่ว่าตราบใดที่เราร่วมมือกันทำลายเหยียบย่ำธุรกิจของเขาในทางฝั่งนี้ได้หมดสิ้น เขาก็จำต้องไปอยู่กับผมที่ประเทศ M”“ถึงตอนนั้น คุณเองก็จะมีอิสระเช่นกัน”ซังหนี่เพียงยิ้มน้อย ๆทว่าเมื่อรอยยิ้มนั้นตกอยู่ในสายตาของเออร์วิน กลับทำให้เขาอดขมวดคิ้วเล็กน้อยไม่ได้ซังหนี่จึงกล่าวว่า “แต่คุณเออร์วินคะ ฉันไม่รู้สึกเลยว่าคุณกำลังช่วยฉันอยู่”“หืม?”“ถ้าคุณคิดอยากจะทำให้ฟู่เซียวหานสิ้นหวังนั้นมันง่ายเอามาก ๆ เพียงบอกเรื่องที่คุณร่วมมือกับฉันก็เพียงพอแล้วล่ะค่ะ”“เพราะท้ายที่สุดแล้วเขาเป็นคนอย่างไร คุณเออร์วินต้องรู้ดีกว่าฉันแน่นอน ถ้าคุณทำลายอาชีพธุรกิจภายในประเทศของเขาแล้วล่ะก็ เขาจะปล่อยคุณไปงั้นหรือคะ?”“นี่ไม่ใช่ผลลัพธ์ที่คุณต้องการแน่นอน ดังนั้นคุณจึงเพียงอยากให้เขารู้ว่าฉันทรยศเขาก็พอ ที่ช่วงนี้คุณเร่งเร้าฉันมาตลอดจริงๆนั่นก็เป็นเพราะเพื่อสิ่งนี้ใช่ไหมล่ะคะ?”“เมื่อถึงตอนนั้นคุณก็จะบอกเขาได้ว่า ดูสิ จริงๆแล้วคนที่อยู่รอบข้างเขานั้นไม่มีใครไว้ใจได้เลย รวมถึงภรรยาของเขาด้วย มีเพียงคุณเท่านั้นที่เป็น
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 397
ฟู่เซียวหานไม่ตอบกลับไปอีก เพียงปล่อยมือและก้าวเดินไปข้างหน้าเออร์วินเดินตามเขามาจนทันอย่างรวดเร็ว “เอาล่ะ หยุดพูดถึงเรื่องนี้กันดีกว่า แล้วผมต้องไปพักที่ไหนล่ะ? บ้านของคุณ?”“โรงแรม” ฟู่เซียวหานตอบด้วยสีหน้าไร้อารมณ์เออร์วินยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจฟู่เซียวหานยังมีธุระอื่นที่ต้องทำ จึงไม่มีความตั้งใจที่จะไปส่งเออร์วินที่โรงแรมในเวลานี้ แต่ก่อนที่เขาขึ้นรถคันอื่น เสียงของเออร์วินกลับดังขึ้นว่า “ใช่สิ ภรรยาของคุณก็รู้ว่าผมมาถึงที่นี่ในวันนี้ เธอยังบอกด้วยว่าเธอจะให้การต้อนรับผมเป็นอย่างดี คืนนี้คุณเองก็น่าจะมาใช่ไหม?”ฟู่เซียวหานหันหน้าไปมองเขาเออร์วินยิ้ม “ไม่เป็นไร ถ้าคุณไม่มา พวกเราทานข้าวกันตามลำพังก็ได้นะ”——แน่นอนว่าไม่มีทางที่ฟู่เซียวหานจะพลาดทันทีที่มาถึงห้องส่วนตัวเขาก็จัดการชำระหนี้กับซังหนี่ทันที “คุณไม่ได้บอกมาก่อนหน้านี้หรือว่าคุณจะไม่ไปเจอกับเขาตามลำพัง? แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น?”ซังหนี่กลับเป็นฝ่ายชะงักไปชั่วขณะ “คุณเป็นฝ่ายตกลงรับปากกับเขาก่อนไม่ใช่หรือ? เขาบอกว่าคืนนี้คุณอยากจะเลี้ยงอาหารเขา ฉันถึงได้มาที่นี่”ฟู่เซียวหานขมวดคิ้วและเป็นเวลานี้เองที่เขาตระหนัก
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 396
หลังจากที่ฟู่เซียวหานพูดจบ ก่อนที่ซังหนี่จะทันได้ตอบกลับไป โทรศัพท์มือถือของเขาก็พลันดังขึ้นซังหนี่เหลือบไปเห็นชื่อบนโทรศัพท์ —— เออร์วินฟู่เซียวหานมองชื่อบนโทรศัพท์พร้อมมองมาที่ซังหนี่ก่อน ถึงจะปลีกตัวออกไปรับสายซังหนี่ไม่รู้ว่าคนอยู่อีกฝั่งกำลังกล่าวอะไร แต่เธอเห็นคิ้วของเขาขมวดอย่างกะทันหัน ก่อนจะหันหน้ามามองซังหนี่“งั้นหรือ?” เขาตอบ “แล้วอย่างไรล่ะ?”“ทราบแล้ว”หลังจากตอบกลับไปเพียงสั้น ๆ เขาก็กดวางสายโทรศัพท์โดยตรง“เมื่อกี้เออร์วินโทรมาหาคุณหรือ?” เขาถามซังหนี่“อืม”“พวกคุณสองคนสนิทกันขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”ซังหนี่เลิกคิ้ว “แค่โทรศัพท์หากันก็นับว่าสนิทแล้วหรือคะ?”“เขาบอกว่าเที่ยวบินของเขาจะมาถึงเมืองถงในวันพรุ่งนี้ ซึ่งคนแรกที่ได้รับการแจ้งข่าวนี้ไม่ใช่ผมแต่กลับเป็นคุณ นี่ยังนับว่าไม่สนิทอีกหรือ?”ขณะที่ฟู่เซียวหานกล่าว คิ้วของเขาก็ยิ่งขมวดแน่นมากขึ้นซังหนี่ไม่กล่าวอะไรอีกฟู่เซียวหานกัดฟันเอาไว้ ในที่สุดก็กดระงับอารมณ์ของตนเองเอาไว้ได้แล้วกล่าวว่า “คุณอย่าโดนเขาหลอกเชียว”“ถึงแม้ว่าเขาจะดูเป็นผู้เป็นคนที่ไม่ค่อยมีมารยาทอยู่บ้าง แต่ที่แท้จริงแล้วเขานั้นเล
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 395
“มันก็เป็นแบบที่คุณคิด”ฟู่เซียวหานกล่าวอีกครั้งซังหนี่กลับไม่ทันตั้งตัว “ฉันคิด…อะไรนะคะ?”“หืม? ตอนที่เห็นภาพนี้กับเวลาถ่ายแล้ว คุณคิดอะไรไม่ออกเลยหรือ?”ซังหนี่สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ “พูดได้อีกอย่างหนึ่งก็คือ จริง ๆ แล้วคุณพ่อของคุณรู้จักกับคุณแม่ของฟู่จินหยวนมาก่อน ที่เขาแต่งงานกับคุณแม่ของคุณก็เพราะ…ใบหน้านั้นของเธอ?”“ใช่”คำตอบของฟู่เซียวหานเปี่ยมไปด้วยความตรงไปตรงมาชัดเจนเดิมทีซังหนี่คิดว่าเรื่องราวพวกนี้มันน่าประหลาดและเกินจริงมากเกินไป ทว่ามันกลับกลายเป็นเรื่องจริงเธอเผยอริมฝีปากราวกับคิดอยากจะกล่าวบางอย่างออกมา แต่ท้ายที่สุดก็มีเพียงแค่ความเงียบงันฟู่เซียวหานแย้มยิ้ม “ดังนั้นคุณดูสิว่า ทำไมฟู่จินหยวนกับผมถึงได้หน้าตาคล้ายกันมาก? ที่แท้ก็เป็นเพราะว่าแม่ของเราเองก็คล้ายคลึงกันมากเช่นกัน”“คุณแม่ของคุณ…เพิ่งรู้เรื่องนี้หรือคะ?” ซังหนี่เอ่ยถามเสียงแผ่ว“อืม ก่อนหน้านี้ถึงแม้เธอจะรู้ว่าฟู่โจวมีครอบครัวอื่นอยู่ข้างนอก แต่เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าผู้หญิงคนนั้นจะดูคล้ายกับเธอมากขนาดนี้ มากเสียจนกระทั่งทำให้คิดได้ว่าที่แท้จริงแล้วเธอต่างหากที่เป็นตัวแทนของผู้หญิงคนนั้น”“
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 394
ซังหนี่ยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องพักผู้ป่วยตลอดโดยไม่ได้เดินออกไปเมื่อฟู่เซียวหานออกมาและเห็นเธอยืนอยู่ตรงนั้นถึงกับตกตะลึงไปครู่หนึ่งจากนั้นเขาก็ขมวดคิ้ว “ทำไมคุณถึงยังอยู่ที่นี่?”ซังหนี่ไม่ได้ตอบคำถามของเขา ทำเพียงแค่มองเข้าไปในห้องพักผู้ป่วยก่อน“เธอหลับไปแล้ว” ฟู่เซียวหานรู้ว่าเธอกำลังกังวลเรื่องอะไรจึงกล่าวด้วยความรวดเร็ว“ไม่เป็นไรแล้วใช่ไหมคะ?” ซังหนี่ถามเขา “พวกคุณคุยเรื่องอะไรกัน?”ฟู่เซียวหานกระตุกมุมปากของตน ก่อนจะจับมือของเธอแล้วเดินไปข้างหน้าซังหนี่ขมวดคิ้ว “คุณพูดมาสิ”“ตอนนี้ผมเหนื่อยมาก และแค่อยากกลับไปพักผ่อน” ฟู่เซียวหานกล่าว “รอตื่นแล้วผมค่อยบอกคุณ”ฟู่เซียวหานจงใจอุบเรื่องนี้เอาไว้ไม่ยอมเล่า ไม่ว่าซังหนี่จะไล่ถามอย่างไร เขาก็ไม่แม้จะกล่าวออกมาจนกระทั่งท้ายที่สุดซังหนี่ก็ไม่ถามอีกฟู่เซียวหานบอกว่าเขาต้องการพักผ่อน ก็ได้พาเธอกลับนอนหลับเอาแรงจริง ๆ ซังหนี่ยังคงมีหลายสิ่งหลายอย่างที่คั่งค้างอยู่ภายในใจ เดิมทีเธอคิดว่าตนนั้นคงจะนอนไม่หลับแต่เมื่อเธอมาถึงที่เถาหรานจวี หลังจากที่ฟู่เซียวหานกับเธอต่างก็เปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าและล้มตัวลงนอนบนเตียงด้วยกัน เธอก็
