เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 347
บทที่เกี่ยวข้อง
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 348
เสียงของเออร์วินเย็นชาเกินไปเหมือนกับแค่พูดเรื่องอากาศกับซังหนี่อย่างไม่คิดอะไรดังนั้นซังหนี่ถึงกับทำตัวไม่ถูก สักพักก็ยังไม่ทันตั้งตัวว่าที่เขาพูดไปเมื่อกี้คืออะไรจนกระทั่งเออร์วินหันมาหาเธอแล้วยิ้มให้ก่อนหน้านั้นซังหนี่เคยเจอเขาแค่ครั้งเดียวแม้ตอนนั้นเขาจะมีมารยาทดีและให้เกียรติฟู่เซียวหาน แต่พอทักทายเธอ แววตาของเขาก็ยังเต็มไปด้วยความหยิ่งยโสและดูถูกซังหนี่ตอนนี้เขาก็ยังเป็นเช่นนั้นแต่เขาก็ดูเหมือนจะรู้ตัวว่าไม่ควรแสดงท่าทางแบบนี้ในตอนนี้ ดังนั้นเขาจึงพยายามแสดงออกด้วยท่าที “อ่อนโยน” มากขึ้นชัดเจนว่า เขาล้มเหลวในการทำเช่นนั้นดังนั้นรอยยิ้มของเขา จึงดูเหมือนเป็นการยิ้มที่บิดเบี้ยวและน่ากลัวมากกว่าเออร์วินไม่ให้เวลาซังหนี่คิดมากนัก พูดขึ้นอย่างรวดเร็ว “คุณชอบภาพนี้ใช่ไหม? ผมมอบให้คุณ”“ไม่ต้อง” ซังหนี่ตอบทันที “ฉันไม่เข้าใจหรอก”“จริงเหรอ? แต่ที่นี่มีของตั้งเยอะ แต่คุณกลับเลือกมองภาพนี้ แสดงว่าคุณก็มีรสนิยมดีอยู่นะ”เออร์วินพูดไป แต่ซังหนี่กลับไม่แน่ใจว่านี่ถือเป็นการชมเธอหรือเปล่าเพราะเธอรู้สึกว่า...มันแปลก ๆในเมื่อฟู่เซียวหานไม่อยู่ ซังหนี่จึงไม่คิดจะเสียเว
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 349
เออร์วินขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความหงุดหงิด แต่ในเมื่อซังหนี่เป็นแขกที่ตนเองเชิญมาเอง เขาจึงพยายามระงับอารมณ์แล้วพูดต่อว่า “คุณไม่เข้าใจหรือไง? ความหมายที่ผู้ชายสนใจผู้หญิง”“หึ” ซังหนี่กลับหัวเราะอย่างเย็นชาออกมาทันทีเสียงหัวเราะเย็นชานั้นทำให้เออร์วินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย“คุณไม่ได้ชอบฉัน” ซังหนี่พูดตรง ๆ “แม้แต่ตอนที่คุยกับฉันตอนนี้ คุณยังต้องพยายามอดกลั้นความหงุดหงิดของตัวเอง ไว้ แล้วจะฝืนตัวเองไปทำไม?”“เหอะ ๆ ที่แท้คุณก็รู้แล้วนี่”“ใช่ แล้วคุณต้องการอะไร ก็บอกมาตรง ๆ ดีกว่า จะได้ไม่ต้องเสียเวลาทั้งสองฝ่าย”เออร์วินจ้องซังหนี่อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะออกมา “สมแล้วเป็นผู้หญิงที่ลียงสนใจ น่าสนใจจริง ๆ”“คุณพูดถูก ผมยุ่งมาก งั้นผมพูดตรง ๆ เลยแล้วกัน ผมอยากนอนกับคุณ”ถ้าตอนนี้ซังหนี่มีอะไรอยู่ในปากล่ะก็ คงพ่นออกมาทันทีแน่แต่ถึงไม่มี ก็ไม่ได้ทำให้เธอหยุดอึ้งน้อยลงเลยและในตอนนี้สายตาของเออร์วินกวาดมองเรือนร่างเธอหลายครั้ง ก่อนจะหยุดลงที่ชุดซีฟองของเธอ“เมื่อคืนนี้คุณกับลียงสนุกกันมากเลยใช่ไหม? ตอนเช้าผมเห็นร่องรอยบนตัวเขา”“แต่ผมไม่ชอบอะไรแบบนี้ ผู้หญิงควรจะอยู่เฉย ๆ บนเตี
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 350
การเจรจาของฟู่เซียวหานเป็นไปอย่างราบรื่นแต่เดวิดเจ้าเล่ห์คนนี้ก็ยังไม่ยอมแพ้ หลังจากเซ็นสัญญาแล้ว เขายังรั้งฟู่เซียวหานไว้ทานอาหารเย็นด้วยกัน และระหว่างนั้นก็พยายามแนะนำลูกสาวของเขาให้รู้จักอยู่ตลอดแม้ว่าฟู่เซียวหานจะบอกว่าตนเองแต่งงานแล้ว แต่เดวิดก็ไม่สนใจเขายังบอกอีกว่าลูกสาวของเขาเป็นคนว่านอนสอนง่าย สามารถอยู่ที่นี่ได้ รอให้เขากลับมาหาเมื่อมีเวลาว่างก็พอแน่นอนว่าฟู่เซียวหานไม่เชื่อคำพูดของเขาอยู่แล้วหลังจากการต่อรองกันไปมา กว่าฟู่เซียวหานจะขึ้นเครื่องบินก็ล่วงเลยไปหลังเที่ยงคืนแล้วพอลงจากเครื่อง เขาก็รีบตรงไปที่โรงแรมทันทีระหว่างทาง ซังหนี่โทรหาเขาสองครั้งแต่ครั้งแรกเขากำลังประชุมอยู่ ส่วนอีกครั้งเขาอยู่บนเครื่องบิน จึงไม่ได้รับสายทั้งสองครั้งตอนนี้พอเขาโทรกลับไปหาซังหนี่ เธอกลับไม่รับสายแล้วฟู่เซียวหานรู้ดีว่า เธอต้องโกรธแน่ ๆเพราะเขาขังเธอให้อยู่ในโรงแรมทั้งวันพอคิดดูแล้ว ฟู่เซียวหานจึงโทรไปที่โรงแรม ให้เตรียมเค้กไว้ให้เขาด้วยแม้ว่าเขาจะรู้ดีว่า ซังหนี่กำลังโกรธ เค้กที่เตรียมเอาไว้ก็อาจไม่ได้ช่วยอะไรแต่ไม่ว่าอย่างไร อย่างน้อยนี่ก็แสดงถึงความจริงใจของเขา
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 351
เสียงของเออร์วินดังขึ้นมาอย่างรวดเร็ว “ลียง คุณมาแล้วเหรอ?”เมื่อได้ยินเสียงนั้น ฟู่เซียวหานก็เงยหน้าขึ้นมาทันทีแต่เมื่อเขาเห็นเออร์สวมชุดคลุมอาบน้ำอย่างหลวมๆ แม้แต่สายคาดเอวก็ดูเหมือนไม่ได้ผูกให้แน่นดีนัก สีหน้าของเขาก็ดูแย่มากในทันที พร้อมกับน้ำเสียงตึงเครียด “ซังหนี่ล่ะ?”“อะไรนะ?”“ผมถามคุณว่าซังหนี่อยู่ไหน!?”ฟู่เซียวหานก้าวไปข้างหน้า และคว้าคอเสื้อของเออร์วินไว้แน่น!“ใจเย็นๆ” เออร์วินพูดขึ้น “ไม่ต้องกังวล ภรรยาของคุณยังปลอดภัยดี เธอเพิ่งจะหลับไปน่ะ”ขณะที่พูด เขาก็ยิ้มเยาะออกมาสมองของฟู่เซียวหานความว่างเปล่าไปชั่วขณะ!แต่เขาไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ปล่อยมือจากคอเสื้อของเออร์วิน แล้วรีบเดินขึ้นไปที่ชั้นสอง!ซังหนี่ดูเหมือนจะได้ยินเสียงดังเอะอะ เวลานี้เธอกำลังเดินออกมาจากห้องเมื่อเห็นเธอยืนอยู่ตรงหน้าเขาอย่างปลอดภัย ฟู่เซียวหานก็ไม่สนใจอะไรอีกแล้ว เขาเดินไปข้างหน้า และกอดเธอไว้แน่นเธอยังปลอดภัยดี......เมื่อข้อมูลนี้แล่นเข้าสู่สมองของฟู่เซียวหาน มันก็สำคัญยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดทั้งหมดระหว่างทางที่มา จริงๆ แล้วเขาเองก็มีนึกถึงความเป็นไปได้อื่นอย่างเช่นเธอไม่ได้ถูกเออร
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 352
ฟู่เซียวหานอยู่ในสภาพตึงเครียดสุดท้าย ซังหนี่ก็สามารถใช้แรงดึงเขาออกไปได้ถ้าไม่ทำแบบนี้ แล้วเขาชกต่อยกับเออร์วินขึ้นมาจริงๆแม้ว่าเธอจะรู้ว่าทักษะการต่อสู้ของฟู่เซียวหานไม่เลว แต่เออร์วินยังมีบอดี้การ์ดอยู่รอบตัวเขามากมายถึงแม้ตอนนี้ซังหนี่จะเกลียดฟู่เซียวหานแค่ไหน แต่เธอก็ไม่อยากให้เขาต้องมาตายอยู่ที่นี่สุดท้าย พวกเขาก็กลับมาถึงโรงแรมซังหนี่ยังไม่ลืมเรื่องที่เธอถูกฟู่เซียวหานขังไว้ในห้องวันนี้ดังนั้นหลังจากกลับมาถึงห้อง มือของเธอที่จับเขาไว้ก็รีบปล่อยออกทันทีแต่ในวินาทีถัดมา ฟู่เซียวหานกลับกระชากเธอไปในห้องน้ำซังหนี่ตอนแรกยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น จนกระทั่งเขาเริ่มแกะเสื้อผ้าบนตัวเธอออกอย่างรีบร้อน และการกระทำที่รุนแรง ทำให้ซังหนี่นึกถึงคำพูดของเออร์วินก่อนหน้านั้น เธออดไม่ได้ที่จะยิ้มมุมปากขึ้นมา ก่อนจะพูดขึ้นว่า “คุณมาตรวจสอบตอนนี้ มันไม่สายเกินไปหน่อยเหรอ?”ทันทีที่เธอพูดจบ การเคลื่อนไหวของฟู่เซียวหานก็ค่อยๆ ชะงักไป“ฉันนอนกับเขาแล้ว”ซังหนี่ยังคงพูดต่ออีกว่า “แล้วไง? คุณจะทำยังไง?”มือของฟู่เซียวหานหยุดนิ่งทันทีเดิมทีอีกแค่นิดเดียว ชุดเดรสของเธอก็จะร่ว
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 353
“ผมบอกแล้ว ว่ามันไม่ใช่ความผิดของคุณ” ฟู่เซียวหานพูดแทรกเธอขึ้นมาคราวนี้ ซังหนี่เงียบไปโดยปริยาย“เมื่อก่อนไม่ใช่ และวันนี้......ยิ่งไม่ใช่” ฟู่เซียวหานพูด พร้อมกับค่อยๆ กัดฟันแน่น “คุณวางใจได้ คนพวกนั้นที่เคยรังแกคุณ ผมจะไม่ปล่อยพวกมันไปแม้แต่คนเดียว”“งั้นเหรอ? แต่เออร์วินไม่ใช่หุ้นส่วนของคุณเหรอ? ถ้าต้องผิดใจกับเขา คุณน่าจะลำบากมากไม่ใช่เหรอ?”ซังหนี่พูดจบ ฟู่เซียวหานกลับเงียบไปทันทีซังหนี่คิดว่าเขาแสดงปฏิกิริยาตอบสนองกลับเรื่องนี้ — สุดท้าย สำหรับเขาแล้ว ยังไงผลประโยชน์ก็ต้องมาเป็นอันดับแรกเมื่อคิดได้อย่างนั้น ซังหนี่อดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะขึ้นมา และกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ฟู่เซียวหานกลับพูดขึ้นมาว่า “เขาไม่ใช่หุ้นส่วนของผม ต่อให้เมื่อก่อนจะเคยเป็น แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว”“แต่พวกคุณยังมีผลประโยชน์ร่วมกันไม่ใช่เหรอ?” ซังหนี่ถาม “ถ้าทำให้เขาไม่พอใจ คุณไม่กลัว......”“ที่นี่คือประเทศ M ไม่ใช่เมืองถง” ฟู่เซียวหานพูดอีกว่า “ฐานของจื้อเหออยู่ที่เมืองถง ส่วนทางนี้......ผมสามารถละทิ้งได้”ซังหนี่เงียบไปฟู่เซียวหานมองมาที่เธอ “แสดงว่าคุณกำลังเป็นห่วงผมอยู่เหรอ?”ซังหนี่เงยหน้าขึ
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 354
เมื่อซังหนี่ออกมาจากห้องน้ำ ฟู่เซียวหานยังคงยืนคุยโทรศัพท์อยู่ที่ระเบียงน้ำเสียงของเขาฟังดูราบเรียบ แต่พูดเร็วมาก ซังหนี่ได้ยินไม่ชัดว่าเขากำลังพูดอะไรแน่นอนว่า เธอเองก็ไม่ได้อยากฟังเธอเดินเข้าไปในห้องนอน ล้มตัวลงบนเตียงแล้วหลับตาลงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ค่อยๆ ฉายซ้ำขึ้นมาในหัวของเธอทีละฉากซังหนี่รู้ดีว่า เออร์วินไม่ได้สนใจเธอ แต่เป็นคือเธอในสายตาของฟู่เซียวหานเพราะเขาคิดว่าเขากับฟู่เซียวหานเป็นคนประเภทเดียวกัน แต่ในฐานะคนประเภทเดียวกัน เขาไม่มีทางแต่งงาน และยิ่งไปกว่านั้นคือไม่มีทางเลือกเธอ ดังนั้น เขาจึงประหลาดใจในการเลือกของฟู่เซียวหานมากความคิดแบบนี้มันบ้าคลั่งอย่างไม่ต้องสงสัยแต่ที่บ้ากว่านั้นคือ ซังหนี่กลับเข้าใจตรรกะและความคิดของเขาได้และนั่นคือสิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกกลัวจริงๆ แล้ว......การอยู่กับคนบ้าเป็นเวลานาน สุดท้ายเธอก็เปลี่ยนเป็นไม่ปกติแล้วเหมือนกันขณะที่ซังหนี่กำลังคิดเรื่องพวกนี้อยู่นั้น ฟู่เซียวหานก็กลับเข้ามาแล้วดูเหมือนว่ากลัวจะรบกวนเธอ การเคลื่อนไหวของเขาจึงเบามากแต่ซังหนี่ก็ไม่ได้สนใจจนกระทั่งเขาขึ้นมาบนเตียง แล้วขยับเข้ามาแนบชิดด้านห
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 355
ซังหนี่ไม่พูดอะไรอีกฟู่เซียวหานก็คิดว่าการสนทนาน่าจะจบลงแค่นี้แล้วแต่ต่อมา จู่ๆ ซังหนี่กลับพูดขึ้นมาว่า “ขอบคุณ”—— ขอบคุณอะไร?ขอบคุณแทนจี้อวี้หยวนงั้นเหรอ?แม้ว่าตอนแรกจุดประสงค์ของฟู่เซียวหานก็คือเรื่องนี้อยู่แล้ว แต่เมื่อได้ยินสองคำนี้จากปากของซังหนี่จริงๆ ในใจของเขากลับรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเขาพลิกตัวขึ้นมา แล้วมองเธอ “แล้วไงต่อ? แค่นี้เองเหรอ?”ซังหนี่ไม่ได้ขัดขืน เพียงแค่เบิกตากลมโตเปล่งประกายจ้องมองเขาเวลานี้แสงจันทร์ยิ่งทอประกายสว่างขึ้นตกกระทบบนใบหน้าของเธอ ยิ่งทำให้ดูอ่อนโยนและสงบฟู่เซียวหานจ้องมองเธออยู่นานมากสุดท้าย เขาเพียงยื่นมือออกมา ลูบใบหน้าของเธอเบาๆแต่ที่น่าแปลกก็คือ ระหว่างพวกเขาเคยผ่านเรื่องราวที่ใกล้ชิดกันมามากมายแล้วนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาสัมผัสใบหน้าของเธอแต่ตอนนี้การกระทำที่อ่อนโยนนี้ กลับราวกับกระแสไฟฟ้า ที่ไหลจากเขาผ่านสู่ผิวของเธอ แล้วสะท้อนจากผิวของเธอกลับไปหาเขาอีกครั้งปลายนิ้วของฟู่เซียวหานกระตุกเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว ซังหนี่เองก็รู้สึกถึงความผิดปกติ กำลังจะยกมือขึ้นดึงมือของเขาออก แต่ฟู่เซียวหานกลับก้มลงมาประกบจูบริมฝีปากของเธอก
บทล่าสุด
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 402
คุณนายใหญ่สะบัดมือแล้วเดินจากไปทันทีฟู่จินหยวนยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ผ่านไปพักใหญ่ เขาถึงได้สติกลับมา จากนั้นก็ก้าวพรวดเข้าไป คว้าคอเสื้อของฟู่เซียวหานไว้แน่น!“เพราะงั้นนายรู้ทุกอย่างมาตลอด? แต่ก็ยังปล่อยให้ฉันทำแบบนั้น นายจงใจใช่ไหม!”พอเขาพูดจบ ฟู่เซียวหานกลับหัวเราะออกมา “ในฐานะที่เป็นผู้ใหญ่คนหนึ่ง ถ้านายยังควบคุมตัวเองไม่ได้ แล้วจะโทษใครได้ล่ะ?”“นี่มันกับดักที่นายวางแผนไว้ชัด ๆ!”“ใช่ แต่คนที่เลือกจะกระโดดลงไปก็คือตัวนายเอง ฉันไม่ได้จ่อปืนบังคับให้นายทำนี่”ฟู่เซียวหานพูด พลางยกมือขึ้น แกะนิ้วของเขาออกทีละนิ้ว“อ้อจริงสิ จะบอกอะไรไว้อย่างหนึ่ง คังรุ่ยน่ะจริง ๆ แล้วฉันก็มีหุ้นอยู่เหมือนกัน” ฟู่เซียวหานยิ้มบาง ๆ “ดีลของนายอันนั้น ที่จริงฉันเป็นคนออกแบบให้โดยเฉพาะเลยนะ แม้แต่ผู้จัดการหุ้น A ของนาย ก็เป็นคนที่ฉันเลือกไว้ให้เอง ไม่งั้นคิดดูสิ นายจะทำกำไรได้มากขนาดนั้นในเวลาแค่ไม่กี่วันได้ยังไง? แล้วอยู่ดี ๆ ถึงกับขาดทุนจนหมดแม้แต่ทุนยังไม่ได้คืน?”เมื่อครู่นี้ฟู่จินหยวนแค่สงสัยแม้เขาจะตะโกนถามเสียงดัง แต่ในใจลึก ๆ ก็แค่คิดว่าฟู่เซียวหานพอรู้เรื่องอยู่บ้าง เพียงแต่เลือกที่จะไม่
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 401
คุณนายใหญ่ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เห็นการกระทำของเขาชัดเจน คิ้วขมวดขึ้นอย่างเห็นได้ชัดจนกระทั่งฟู่เซียวหานเห็นว่าซังหนี่กินเกือบเสร็จแล้ว เขาถึงหันไปมองฟู่จินหยวน “จริงสิ ได้ยินมาว่านายกำลังติดต่อกับคนของคังรุ่ยอยู่ใช่ไหม? ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?”เดิมทีฟู่จินหยวนก็กำลังก้มหน้าทานอาหารอยู่แต่ทันทีที่ฟู่เซียวหานถามคำถามนี้ เขาก็หยุดชะงักไป จากนั้น ก็เงยหน้าขึ้นมาด้วยความไม่อยากเชื่อ!คุณนายใหญ่กลับแสดงสีหน้าสงสัย “คังรุ่ยคืออะไรเหรอ?”“อ๋อ คุณย่าน่าจะยังไม่ทราบ นั่นคือ...บริษัทที่ดำเนินธุรกิจเกี่ยวกับการจัดการเงินทุนครับ” ฟู่เซียวหานยิ้มบาง ๆ “พูดง่าย ๆ คือ คุณสามารถนำหุ้นที่ถืออยู่ไปใช้ค้ำประกันกับพวกเขา เพื่อแลกกับกระแสเงินสดจำนวนมาก ถ้าภายในเวลาที่กำหนด หุ้นมีมูลค่าเพิ่มถึงระดับหนึ่ง พวกเขาก็จะแบ่งปันผลกำไรให้คุณต่อ แต่ถ้าหุ้นร่วงลงไปถึงจุดที่ตกลงไว้ พวกเขาก็จะดำเนินการตามสัญญา แยกหรือแม้กระทั่งฮุบหุ้นของคุณไปเลย”“ไม่รู้ว่าตอนนี้พวกนายดำเนินการไปถึงขั้นไหนแล้ว? แล้วฉันไม่ค่อยเข้าใจเลย ชีวิตของนายตอนนี้ก็ไม่ได้มีค่าใช้จ่ายอะไรมากมายไม่ใช่เหรอ? การร่วมมือกับพวกเขา นายจะได้อะไรล่ะ?”
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 400
แม้ว่าอาการบาดเจ็บของคุณนายฟู่จะสาหัส แต่ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่ได้บาดเจ็บจนถึงแก่ชีวิต ดังนั้นหลังจากนอนพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลไม่นานนักเธอก็ทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลคราวนี้ฟู่เซียวหานไม่ยอมให้เธออาศัยอยู่ในคฤหาสน์ตระกูลฟู่อีกต่อไป แต่ได้จัดสถานที่ที่มีสภาพแวดล้อมที่เรียบง่ายและสง่างามเอาไว้ให้สำหรับเธอและเป็นช่วงเวลาปลายเดือนพอดิบพอดีกับที่ฟู่จินหยวนกลับมารายงานผลงานของเขาที่เมืองถง ฟู่เซียวหานจองร้านอาหารด้านนอกเอาไว้และกล่าวว่าพวกเขาจะมาทาน ‘มื้อครอบครัว’ ด้วยกันเมื่อซังหนี่ได้ยินมุกตลกนี้ถึงกับรู้จักเอะใจในทันทีเพราะอย่างไรเสียมื้อครอบครัวของตระกูลฟู่ในแต่ละครั้ง… ดูเหมือนแทบจะไม่มีน่ายินดีใดเลยสักครั้งแต่ในเมื่อฟู่เซียวหานได้กล่าวออกไปเช่นนั้นแล้ว เธอจึงทำได้แค่เดินตามเขาไปเท่านั้นขณะนี้เมืองถงได้เข้าสู่ฤดูหนาวอย่างเป็นทางการอุณหภูมิในวันนี้ต่ำกว่าเมื่อวานเล็กน้อย ก่อนออกไปข้างนอกฟู่เซียวหานจึงตั้งใจสวมผ้าพันคอให้เธอผ้าพันคอสีขาวและเสื้อโค้ตบนตัวของเธอล้วนเป็นชุดสีเดียวกัน ในขณะที่ฟู่เซียวหานล้วนสวมสีดำไปทั้งตัวสองสีที่อยู่ตรงข้ามกันสุดขั้ว แต่ในเวลานี้เมื่อทั้งส
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 399
เมื่อเขาพบว่าเธอกับเออร์วินเดินตามหลังกันมาติด ๆ คิ้วของเขาก็ขมวดขึ้นในทันที “พวกคุณไปไหนกันมา?”“ฉันไปเข้าห้องน้ำมาค่ะ” ซังหนี่ตอบ “บังเอิญเจอกับคุณเออร์วินระหว่างทางพอดี”ท่าทีของเธอเต็มไปด้วยความเรียบนิ่งยิ่งไปกว่านั้นคือที่นี่คือเมืองถง ฟู่เซียวหานรู้ดีว่าเออร์วินจะไม่ทำอะไรแน่นอนแต่ถึงอย่างนั้น ในใจของเขาก็ยังรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย หลังจากขมวดคิ้วพลางมองไปที่เออร์วินแล้วถึงจะเดินกลับไปยังห้องส่วนตัวอาหารล้วนมาเสิร์ฟครบแล้วเออร์วินยังคงไม่ชอบอาหารจีนเช่นเดิม แต่ท้ายที่สุดเขาก็ยังทานไปบ้างอย่างต้องการไว้หน้ากลับกลายเป็นไวน์ที่ทั้งสองต่างดื่มไปไม่น้อยเมื่อเห็นว่าฟู่เซียวหานยังต้องการดื่มต่อ เธอก็ยกมือขึ้นไปจับแก้วของเขาเอาไว้โดยตรง“หยุดดื่มได้แล้วค่ะ” เธอกล่าว “ช่วงนี้เดิมทีคุณก็พักผ่อนไม่ค่อยพออยู่แล้ว ดื่มไปมากมายขนาดนี้ร่างกายของคุณจะรับไหวได้อย่างไร?”เสียงของเธอเบามาก แต่เรียวคิ้วนั้นกลับขมวดย่นเข้าหากัน ภายในดวงตาเจือไปด้วยความไม่พอใจเล็กน้อยฟู่เซียวหานรู้สึกประหลาดใจ และยิ้มออกมา “ครับ”หลังจากกล่าวจบ เขาก็ผินหน้าหันไปมองเออร์วิน “งั้นผมไม่ดื่มแล้วนะ”เออ
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 398
ทันทีที่ซังหนี่กล่าวจบ เออร์วินพลันตกตะลึงไปครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มออกมา “แน่นอน ผมเคยบอกแล้วนี่ว่าตราบใดที่เราร่วมมือกันทำลายเหยียบย่ำธุรกิจของเขาในทางฝั่งนี้ได้หมดสิ้น เขาก็จำต้องไปอยู่กับผมที่ประเทศ M”“ถึงตอนนั้น คุณเองก็จะมีอิสระเช่นกัน”ซังหนี่เพียงยิ้มน้อย ๆทว่าเมื่อรอยยิ้มนั้นตกอยู่ในสายตาของเออร์วิน กลับทำให้เขาอดขมวดคิ้วเล็กน้อยไม่ได้ซังหนี่จึงกล่าวว่า “แต่คุณเออร์วินคะ ฉันไม่รู้สึกเลยว่าคุณกำลังช่วยฉันอยู่”“หืม?”“ถ้าคุณคิดอยากจะทำให้ฟู่เซียวหานสิ้นหวังนั้นมันง่ายเอามาก ๆ เพียงบอกเรื่องที่คุณร่วมมือกับฉันก็เพียงพอแล้วล่ะค่ะ”“เพราะท้ายที่สุดแล้วเขาเป็นคนอย่างไร คุณเออร์วินต้องรู้ดีกว่าฉันแน่นอน ถ้าคุณทำลายอาชีพธุรกิจภายในประเทศของเขาแล้วล่ะก็ เขาจะปล่อยคุณไปงั้นหรือคะ?”“นี่ไม่ใช่ผลลัพธ์ที่คุณต้องการแน่นอน ดังนั้นคุณจึงเพียงอยากให้เขารู้ว่าฉันทรยศเขาก็พอ ที่ช่วงนี้คุณเร่งเร้าฉันมาตลอดจริงๆนั่นก็เป็นเพราะเพื่อสิ่งนี้ใช่ไหมล่ะคะ?”“เมื่อถึงตอนนั้นคุณก็จะบอกเขาได้ว่า ดูสิ จริงๆแล้วคนที่อยู่รอบข้างเขานั้นไม่มีใครไว้ใจได้เลย รวมถึงภรรยาของเขาด้วย มีเพียงคุณเท่านั้นที่เป็น
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 397
ฟู่เซียวหานไม่ตอบกลับไปอีก เพียงปล่อยมือและก้าวเดินไปข้างหน้าเออร์วินเดินตามเขามาจนทันอย่างรวดเร็ว “เอาล่ะ หยุดพูดถึงเรื่องนี้กันดีกว่า แล้วผมต้องไปพักที่ไหนล่ะ? บ้านของคุณ?”“โรงแรม” ฟู่เซียวหานตอบด้วยสีหน้าไร้อารมณ์เออร์วินยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจฟู่เซียวหานยังมีธุระอื่นที่ต้องทำ จึงไม่มีความตั้งใจที่จะไปส่งเออร์วินที่โรงแรมในเวลานี้ แต่ก่อนที่เขาขึ้นรถคันอื่น เสียงของเออร์วินกลับดังขึ้นว่า “ใช่สิ ภรรยาของคุณก็รู้ว่าผมมาถึงที่นี่ในวันนี้ เธอยังบอกด้วยว่าเธอจะให้การต้อนรับผมเป็นอย่างดี คืนนี้คุณเองก็น่าจะมาใช่ไหม?”ฟู่เซียวหานหันหน้าไปมองเขาเออร์วินยิ้ม “ไม่เป็นไร ถ้าคุณไม่มา พวกเราทานข้าวกันตามลำพังก็ได้นะ”——แน่นอนว่าไม่มีทางที่ฟู่เซียวหานจะพลาดทันทีที่มาถึงห้องส่วนตัวเขาก็จัดการชำระหนี้กับซังหนี่ทันที “คุณไม่ได้บอกมาก่อนหน้านี้หรือว่าคุณจะไม่ไปเจอกับเขาตามลำพัง? แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น?”ซังหนี่กลับเป็นฝ่ายชะงักไปชั่วขณะ “คุณเป็นฝ่ายตกลงรับปากกับเขาก่อนไม่ใช่หรือ? เขาบอกว่าคืนนี้คุณอยากจะเลี้ยงอาหารเขา ฉันถึงได้มาที่นี่”ฟู่เซียวหานขมวดคิ้วและเป็นเวลานี้เองที่เขาตระหนัก
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 396
หลังจากที่ฟู่เซียวหานพูดจบ ก่อนที่ซังหนี่จะทันได้ตอบกลับไป โทรศัพท์มือถือของเขาก็พลันดังขึ้นซังหนี่เหลือบไปเห็นชื่อบนโทรศัพท์ —— เออร์วินฟู่เซียวหานมองชื่อบนโทรศัพท์พร้อมมองมาที่ซังหนี่ก่อน ถึงจะปลีกตัวออกไปรับสายซังหนี่ไม่รู้ว่าคนอยู่อีกฝั่งกำลังกล่าวอะไร แต่เธอเห็นคิ้วของเขาขมวดอย่างกะทันหัน ก่อนจะหันหน้ามามองซังหนี่“งั้นหรือ?” เขาตอบ “แล้วอย่างไรล่ะ?”“ทราบแล้ว”หลังจากตอบกลับไปเพียงสั้น ๆ เขาก็กดวางสายโทรศัพท์โดยตรง“เมื่อกี้เออร์วินโทรมาหาคุณหรือ?” เขาถามซังหนี่“อืม”“พวกคุณสองคนสนิทกันขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”ซังหนี่เลิกคิ้ว “แค่โทรศัพท์หากันก็นับว่าสนิทแล้วหรือคะ?”“เขาบอกว่าเที่ยวบินของเขาจะมาถึงเมืองถงในวันพรุ่งนี้ ซึ่งคนแรกที่ได้รับการแจ้งข่าวนี้ไม่ใช่ผมแต่กลับเป็นคุณ นี่ยังนับว่าไม่สนิทอีกหรือ?”ขณะที่ฟู่เซียวหานกล่าว คิ้วของเขาก็ยิ่งขมวดแน่นมากขึ้นซังหนี่ไม่กล่าวอะไรอีกฟู่เซียวหานกัดฟันเอาไว้ ในที่สุดก็กดระงับอารมณ์ของตนเองเอาไว้ได้แล้วกล่าวว่า “คุณอย่าโดนเขาหลอกเชียว”“ถึงแม้ว่าเขาจะดูเป็นผู้เป็นคนที่ไม่ค่อยมีมารยาทอยู่บ้าง แต่ที่แท้จริงแล้วเขานั้นเล
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 395
“มันก็เป็นแบบที่คุณคิด”ฟู่เซียวหานกล่าวอีกครั้งซังหนี่กลับไม่ทันตั้งตัว “ฉันคิด…อะไรนะคะ?”“หืม? ตอนที่เห็นภาพนี้กับเวลาถ่ายแล้ว คุณคิดอะไรไม่ออกเลยหรือ?”ซังหนี่สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ “พูดได้อีกอย่างหนึ่งก็คือ จริง ๆ แล้วคุณพ่อของคุณรู้จักกับคุณแม่ของฟู่จินหยวนมาก่อน ที่เขาแต่งงานกับคุณแม่ของคุณก็เพราะ…ใบหน้านั้นของเธอ?”“ใช่”คำตอบของฟู่เซียวหานเปี่ยมไปด้วยความตรงไปตรงมาชัดเจนเดิมทีซังหนี่คิดว่าเรื่องราวพวกนี้มันน่าประหลาดและเกินจริงมากเกินไป ทว่ามันกลับกลายเป็นเรื่องจริงเธอเผยอริมฝีปากราวกับคิดอยากจะกล่าวบางอย่างออกมา แต่ท้ายที่สุดก็มีเพียงแค่ความเงียบงันฟู่เซียวหานแย้มยิ้ม “ดังนั้นคุณดูสิว่า ทำไมฟู่จินหยวนกับผมถึงได้หน้าตาคล้ายกันมาก? ที่แท้ก็เป็นเพราะว่าแม่ของเราเองก็คล้ายคลึงกันมากเช่นกัน”“คุณแม่ของคุณ…เพิ่งรู้เรื่องนี้หรือคะ?” ซังหนี่เอ่ยถามเสียงแผ่ว“อืม ก่อนหน้านี้ถึงแม้เธอจะรู้ว่าฟู่โจวมีครอบครัวอื่นอยู่ข้างนอก แต่เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าผู้หญิงคนนั้นจะดูคล้ายกับเธอมากขนาดนี้ มากเสียจนกระทั่งทำให้คิดได้ว่าที่แท้จริงแล้วเธอต่างหากที่เป็นตัวแทนของผู้หญิงคนนั้น”“
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 394
ซังหนี่ยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องพักผู้ป่วยตลอดโดยไม่ได้เดินออกไปเมื่อฟู่เซียวหานออกมาและเห็นเธอยืนอยู่ตรงนั้นถึงกับตกตะลึงไปครู่หนึ่งจากนั้นเขาก็ขมวดคิ้ว “ทำไมคุณถึงยังอยู่ที่นี่?”ซังหนี่ไม่ได้ตอบคำถามของเขา ทำเพียงแค่มองเข้าไปในห้องพักผู้ป่วยก่อน“เธอหลับไปแล้ว” ฟู่เซียวหานรู้ว่าเธอกำลังกังวลเรื่องอะไรจึงกล่าวด้วยความรวดเร็ว“ไม่เป็นไรแล้วใช่ไหมคะ?” ซังหนี่ถามเขา “พวกคุณคุยเรื่องอะไรกัน?”ฟู่เซียวหานกระตุกมุมปากของตน ก่อนจะจับมือของเธอแล้วเดินไปข้างหน้าซังหนี่ขมวดคิ้ว “คุณพูดมาสิ”“ตอนนี้ผมเหนื่อยมาก และแค่อยากกลับไปพักผ่อน” ฟู่เซียวหานกล่าว “รอตื่นแล้วผมค่อยบอกคุณ”ฟู่เซียวหานจงใจอุบเรื่องนี้เอาไว้ไม่ยอมเล่า ไม่ว่าซังหนี่จะไล่ถามอย่างไร เขาก็ไม่แม้จะกล่าวออกมาจนกระทั่งท้ายที่สุดซังหนี่ก็ไม่ถามอีกฟู่เซียวหานบอกว่าเขาต้องการพักผ่อน ก็ได้พาเธอกลับนอนหลับเอาแรงจริง ๆ ซังหนี่ยังคงมีหลายสิ่งหลายอย่างที่คั่งค้างอยู่ภายในใจ เดิมทีเธอคิดว่าตนนั้นคงจะนอนไม่หลับแต่เมื่อเธอมาถึงที่เถาหรานจวี หลังจากที่ฟู่เซียวหานกับเธอต่างก็เปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าและล้มตัวลงนอนบนเตียงด้วยกัน เธอก็
