LOGINShare
ตอนที่27.
Last Updated:
2024-11-30 17:17:23Related chapters
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่28.
คำพูดสุดท้ายของโม่ไป๋หลานถึงกับทำให้หยางซานหลางหน้าม้านไปเลยทีเดียว เขาไม่เคยคิดว่าภรรยาจะกล้าเอ่ยคำพูดเช่นนี้ออกมา“ฮา ๆ ไป๋หลาน เวลานี้จะมีผู้อื่นที่ไหนกัน ข้าสั่งสอนเจ้าอยู่ภายในจวน และต่อหน้าคนในครอบครัวเท่านั้น และมันไม่จำเป็นต้องนำใครมาเป็นพยานใด ๆ ทั้งนั้น เพราะคำพูดของข้าคือสิ่งที่ถูกต้องเสมอ สตรีเช่นเจ้าได้แต่งออกเรือนกับข้านับว่ามีวาสนามากแล้ว บุรุษเพียบพร้อมอย่างข้ายอมรับสตรีไร้ประโยชน์เช่นเจ้าเข้าจวน แต่เจ้าโม่ไป๋หลาน…เจ้ายังที่จะทำตัวร้ายกาจ ซ้ำเป็นคนทำให้ตระกูลข้ามัวหมอง”โม่ไป๋หลานเบะปากกับคำพูดของหยางซานหลาง ดูเหมือนเขายกยอตนเองให้สูงส่ง แต่การกระทำมันช่างตรงกันข้ามกับความเป็นจริงยิ่งนัก“ตรงไหนกันที่เรียกว่ามัวหมอง การที่ข้าออกไปหาซื้อของใช้เพียงลำพังก็มิใช่เพราะสามีไร้ความรับผิดชอบหรอกหรือ”“ต้องให้ข้าสาธยายอีกอย่างนั้นใช่ไหม กล้าพูดว่าเป็นภรรยาของข้า แต่ไม่รู้จักคำว่าสำรวม มิสมฐานะฮูหยินของข้าสักนิด”“สามีข้า หากจะพูดเช่นนี้ ข้าว่าท่านเอาเวลาที่มี ไปช่วยสอนใครบางคนให้รู้จักฐานะและความเหมาะสมของตัวเองจะดีกว่า เพราะข้ารู้จักดีว่าอะไรควรมิควร และยืนอยู่ในที่ของตนเองตา
Last Updated : 2024-11-30ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่29.ไม่พอใจ
น้ำเสียงที่แสดงออกถึงความไม่พอใจได้ออกมาจากปากของโม่ไป๋หลานเมื่อความเหนื่อยล้าเริ่มโจมตีนางแล้วในเวลานี้“ไม่เจ้าค่ะ จนกว่าท่านพี่จะกล่าวคำขอโทษแก่ข้าและพี่ซานหลางเสียก่อน”จีกวานฮวากล่าวพร้อมเชิดใบหน้างาม แสดงถึงความได้เปรียบของตนเองที่อย่างไรเสียนางก็เหนือกว่าญาติผู้พี่ แม้ความงามมิเทียบเท่าแต่หัวใจของแม่ทัพหนุ่มคือของนางแต่ผู้เดียวโม่ไป๋หลานเลิกคิ้วงามขึ้นเป็นเชิงถามอีกฝ่าย นี่ยังจะให้นางขอโทษอันใดกันอีกเล่า ในเมื่อนางมิได้ทำอันใดผิด“เรื่องอะไรกันที่ข้าจะต้องขอโทษพวกเจ้า ในเมื่อข้าไม่เคยคิดที่จะหยุดเสวนาอันใดด้วยเลยสักนิด ผู้ที่รั้งข้ามิใช่พวกเจ้าหรอกหรือ แล้วนี่ยังมาออกคำสั่งให้ข้ากล่าวในสิ่งที่มิรู้ถึงความผิด น้องพี่ จงอย่าไปทำเช่นนี้กับผู้อื่นอีกนะ เพราะคนเขาจะว่าเอาได้ว่าเจ้าไร้การอบรม หากแต่เป็นเจ้าต่างหากเล่าที่ทำ...มิใช่ข้า แต่กลับกลายเป็นพี่สาวผู้นี้ที่ต้องกล่าวขอโทษเช่นนั้นหรือ ช่างไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย”“ท่านพี่ช่างทำตัวต่ำต้อยเช่นหญิงสาวชาวบ้านเกินไปแล้วนะเจ้าคะ นอกจากมิรู้ผิดชอบชั่วดี…แล้วยังต่อว่าข้า ไม่เพียงแค่นั้น ท่านพี่ยังมิเคารพต่อสามีของตัวเองอีก ช่างน่าอับอาย
Last Updated : 2024-11-30ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่30. ตกใจ
มิใช่แค่จีกวานฮวาที่ตกใจ แม้แต่แม่ทัพหยางซานหลางที่เคยดูหมิ่นในความอ่อนแอของคนตรงหน้ายังรู้สึกว่าคนเช่นนี้เขาควรอยู่ให้ห่างเข้าไว้ แต่นี้มันคือบ้านของเขา จะยอมให้คนนอกมาอยู่เหนือกว่าตนเองได้อย่างไรกัน หากว่าข่าวนี้แพร่ออกไป ย่อมทำให้เขามิอาจสู้หน้าชาวเมืองได้‘แค่ภาพภายนอกผู้ใดก็สร้างได้ จะวัดกันต้องได้เห็นฝีมือก่อนเท่านั้น ถึงจะเรียกว่าน่าเก่งกาจอย่างแท้จริง’ หยางซานหลางยังคงไม่ยอมรับในสิ่งที่เห็นนัก เขามีความเชื่อมั่นในฐานะแม่ทัพนั่นเอง“ขอบคุณน้องเขยผู้แสนดีที่ยังจำกันได้ มิพบกันหลายปีนิสัยเจ้ามิเคยเปลี่ยนไปเลยนะ ไร้สมองสอนมิรู้จักจดจำ พี่ภรรยาผู้นี้คงต้องอบรมเจ้าให้รู้จักการให้เกียรติภรรยาเสียหน่อยดีหรือไม่…เจ้าว่าอย่างไรเจี๋ย ข้าควรสั่งสอนน้องเขยดีหรือไม่”ใบหน้าหล่อเหลาได้หันไปยังทางเดินที่เขาพึ่งผ่านเข้ามา มองไปยังชายหนุ่มอีกคนที่กำลังยืนเอามือลูบหัวของหมาป่าตัวใหญ่ขนาดเท่าลูกวัวอยู่อย่างอารมณ์ดี คนที่ถูกถามช้อนสายตาขึ้นมองดูคนทั้งสี่อย่างถี่ถ้วนโดยหยุดไว้ที่หญิงสาวในชุดสีขาวบริสุทธิ์ ก่อนจะพยายามกลั้นหัวเราะเอาไว้เมื่อมองเห็นท่าทางเอาเรื่องของเด็กที่หาเรื่องใส่ตัวทั้งในและนอก
Last Updated : 2024-11-30ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่31. อย่างแน่นหนา
โม่ไป๋หลานเริ่มปฏิบัติการหักหน้าสามีทันที ถึงอย่างไร นางก็ต้องการหย่าขาดอยู่แล้ว จะถนอมไปไยน้ำใจของคู่ชีวิตที่ข่มเหงจิตใจภรรยาเช่นแม่ทัพผู้นี้ นางจะปลดปล่อยพันธนาการของโม่ไป๋หลานและตัวนางเองให้เป็นอิสระจากชีวิตแต่งงานที่เรียกว่าล้มเหลวนี้เสีย‘ท่านเริ่มเองนะหยางซานหลาง ข้ามีหน้าที่ต่อยอดเพื่อผลกำไรในอนาคตของตัวข้าเอง’“อย่าปากดีเพียงเพราะมีพี่ชายเจ้ายืนอยู่ตรงนี้โม่ไป๋หลาน ข้าเป็นถึงแม่ทัพที่คอยปกป้องบ้านเมือง และยังคงเป็นสามีของเจ้าอยู่ ส่วนเขา พี่ชายแสนดีของเจ้า ทำอันใดกัน…นอกจากอ่านตำราและออกท่องเที่ยวไปตามป่าเขาโดยไร้แก่นสาร มีมากกว่าข้าก็เพราะเกิดในสกุลโม่ อย่างอื่นมีสิ่งใดเทียบข้าได้กัน เจ้าอยากจะถามอันใดก็ว่ามา มันสมองเช่นเจ้าคิดอันใดได้อีก นอกจากแผนการมารยาหลอกลวงผู้คนไปวัน ๆ”หยางซานหลางปิดหูปิดตาให้เสมือนคนหูหนวกตาบอด รวมทั้งสร้างกำแพงกั้นหัวใจของเขาจากโม่ไป๋หลานเอาไว้เป็นอย่างแน่นหนา ต่อให้นางมิเคยทำสิ่งใดที่ผิดเลยก็ตามที แต่เขาก็จะมองว่ามันผิดอยู่นั้นเองจีกวานฮวากำมือแน่นภายใต้แขนเสื้อ เมื่อได้ยินคำว่าสามีภรรยาออกจากปากแม่ทัพหนุ่มและญาติผู้พี่ของนาง ริมฝีปากล่างถูกขบกัดจ
Last Updated : 2024-12-01ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่32.เหตุการณ์ได้เปลี่ยนไปแล้ว
แต่ตอนนี้เหตุการณ์ได้เปลี่ยนไปแล้ว ไม่มีคำว่ารอเวลาหย่าในอนาคต ทุกอย่างต้องจบโดยเร็วที่สุด และนางมีข้ออ้างพยานหลักฐานพร้อมมูลที่จะเอ่ยปากร้องขอให้มีการหย่าขาดได้แล้ว‘เจ็บตัวแล้วก็ต้องใช้ให้เป็นประโยชน์ พวกเจ้าพลาดเองที่ทำกับข้าเยี่ยงนี้ หยางซานหลาง จีกวานฮวา’“ฝันไปเถอะ ไป๋หลาน ว่าข้าจะหย่ากับเจ้า ไม่มีวันเสียล่ะ” หยางซานหลางจำต้องมีโม่ไป๋หลานเป็นภรรยาเท่านั้นในเวลาเช่นนี้ เหตุผลนั้น เขามิจำเป็นต้องบอกให้ผู้ใดรับรู้จีกวานฮวาลิ้มรสความเค็มของเลือดที่นางได้กัดริมฝีปากจนปริแตกเมื่อได้ยินจากปากของชายหนุ่มว่าไม่หย่าภรรยา‘แล้วข้าเล่า หากท่านไม่หย่านาง จะแต่งข้าได้อย่างไรกัน’ นางอยากที่จะกรีดร้องออกมาดัง ๆ พร้อมกำจัดมารหัวใจไปให้พ้นสักที นางรู้ว่าโม่ไป๋หลานสำคัญกับบางเรื่อง แต่หัวใจของนางก็มิใช่ไร้ความรู้สึกเสียเมื่อไหร่กัน“แม่ทัพหยาง ไยท่านจึงดื้อรั้นเช่นนี้ ต่อหน้าข้าผู้เป็นพี่ชายของไป๋หลาน เจ้ายังกล้าลงมือกับนาง แล้วเช่นนี้ลับหลังข้า เจ้าจะไม่ทำร้ายนางจนสาหัสเลยหรืออย่างไร เจ้าทำเรื่องเลวร้ายถึงขนาดนี้ ตัวข้าและสกุลโม่สมควรให้อภัยเจ้าอย่างนั้นใช่ไหม โดยการปล่อยให้เจ้าต่อไป หึ…ข้าดูเป
Last Updated : 2024-12-01ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่33. เขาเป็นแม่ทัพ
“สมควรเอ่ยชื่อท่านอ๋องน้อยเช่นนั้นหรือ เจ้าควรสำรวมคำพูดไว้ด้วย ให้รู้จักที่ต่ำที่สูงเอาไว้ให้ดีจีกวานฮวา แล้วมันเรื่องอันใดที่ข้าต้องหยุดเขา เจ้ามิได้ยินหรือ...ว่าท่านอ๋องกำลังให้บทเรียนแก่ท่านแม่ทัพ”โม่ไป๋หลานคนก่อนยอมให้จีกวานฮวามาตลอด แต่ที่ยืนอยู่ตรงนี้..ไม่ใช่ ทำไมต้องสนใจคนเสแสร้งเช่นจีกวานฮวาด้วย“แต่พี่ซานหลางเป็นสามีของท่านพี่นะเจ้าคะ ไยมิคิดห่วงใย”จีกวานฮวาเริ่มไม่มั่นใจในคำตอบของอีกฝ่าย แต่ก็ยังพยายามที่จะอ้อนวอนต่อไป เพราะนางเชื่อว่าโม่ไป๋หลานยังคงห่วงแม่ทัพหนุ่มเป็นที่สุด“ห่วงใย! ข้าหรือที่ต้องคิด ไยตอนนี้ข้ามิรู้สึกอย่างที่เจ้าว่าเลยสักนิดเดียว คำนั้นมันมีหน้าตาเป็นเช่นไรกัน พอจะบอกข้าได้หรือไม่ น้องสาว…”จีกวานฮวาผงะเล็กน้อยเมือได้ยินคำตอบที่ดูไร้เยื่อใยของคนที่ยืนอยู่ นางจำต้องกล้ำกลืนอารมณ์ให้ลึกที่สุด แม้อยากจะลงมือต่อโม่ไป๋หลานแค่ไหนก็ตามที“ท่านพี่ ข้าขอร้อง อีกไม่กี่วันพี่ซานหลางต้องกลับสู่ชายแดน หากเขาบาดเจ็บ ท่านมิกลัวท่านอ๋องน้อยจะถูกลงโทษจากองค์ฮ่องเต้หรือเจ้าคะ อีกอย่างพี่ซานหลางเพียงดื่มสุรามากไปเท่านั้น จึงมิทันยั้งคิด” เมื่อหมดคำพูด จีกวานฮวาจึงยกภาระห
Last Updated : 2024-12-01ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่34. มีอะไรหรือ
เรือนกุ้ยเหมยก๊อก ๆเสียงเคาะประตูทำให้เจ้าของเรือนเงยหน้าขึ้นจากงานปักที่อยู่ในมือ ก่อนจะวางลงบนโต๊ะ“มีอะไรหรือ”เสียงหวานแฝงด้วยอำนาจเต็มเปี่ยมเอ่ยถามสาวใช้ที่ยืนอยู่หลังประตู ด้วยเวลานี้ สาวใช้คนสนิทได้อยู่ยังห้องครัว จึงมีเพียงเจ้าของเรือนอยู่ด้านในคนเดียว หลิวเจินเจินจึงทำเพียงถามออกไปเท่านั้น ด้วยเวลานี้คงไม่มีเรื่องใด นอกจากสามีให้มาตามไปพบหรือลูกสะใภ้มาขอพบนาง“เรียนฮูหยิน เกิดเรื่องใหญ่แล้วเจ้าค่ะ”เสียงร้อนรนของสาวใช้ทำให้หยางฮูหยินลุกขึ้นเดินไปยังประตูก่อนจะกระชากเปิดออกอย่างแรง หลายวันมานี้นางได้รับข่าวมิค่อยสงบภายในจวนมิเว้นแต่ละวัน‘ข้าจะตายเพราะลูกหลานนี่ละ’“มีอันใดว่ามา” น้ำเสียงดุดันของผู้เป็นใหญ่ฝ่ายหญิงของจวนทำให้สาวใช้ที่วิ่งนำข่าวมาแจ้งรีบก้มหน้าหลบสายตาเจ้านายแทบไม่ทัน“ท่านแม่ทัพเจ้าค่ะ” หลิวเจินเจินใจกระตุกวาบ เมื่อเอ่ยคำว่าท่านแม่ทัพ“แม่ทัพคนไหนบอกให้กระจ่างหน่อย เจ้าลืมไปแล้วหรือ สองพ่อลูกบ้านนี้เป็นแม่ทัพทั้งคู่”“ท่านแม่ทัพหยางซานหลางเจ้าค่ะ ตอนนี้กำลังประมือกับท่านอ๋องน้อยโม่หยวนฟางเจ้าค่ะฮูหยิน” สาวใช้บอกข่าวแก่เจ้านายด้วยอาการปากสั่นน้อย ๆ ด้วยเกรงถู
Last Updated : 2024-12-01ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่35.
หยางซานซินเก็บทุกอาการไว้ภายใต้ใบหน้านิ่งสงบ นึกโทษบุตรชายที่ไม่รู้จักควบคุมอารมณ์เอาไว้ให้ดี ทุกอย่างจะพังเพียงเพราะเรื่องของสตรีมิได้เด็ดขาด อ๋องน้อยในวันนี้นับว่ามีเขี้ยวเล็บไม่ต่างจากท่านอ๋องเจ็ดผู้เป็นบิดา เขาไม่คิดว่าวันนี้ชายหนุ่มจะปรากฏตัวในเมืองหลวง ไยเขาไม่ได้รับรายงานข่าวการมาของชายหนุ่มเลยเล่า“หามิได้! ข้าเพียงติดตามท่านอ๋องน้อยมาเท่านั้นขอรับ” ถงเหยียนเจี๋ยตอบอย่างสุภาพ แต่เป็นการตัดบทไปที่สหายตนแทน“อ่อ! เช่นนั้นหรือ เอ่อ…ท่านอ๋องน้อย หยางซานซินต้องขออภัยที่บุตรชายของข้าได้ล่วงเกินท่านอ๋องน้อย โปรดอย่าถือสาซานหลางเลยนะพ่ะย่ะค่ะ”หยางซานซินประสานมือ ค้อมหัวให้ผู้สูงศักดิ์กว่าตน แม้จะมิค่อยชอบใจ แต่ด้วยฐานะเชื้อพระวงศ์ เขาจำต้องเคารพผู้อ่อนวัยกว่ามากนัก อ๋องน้อยโม่หยวนฟางต่างจากโม่ไป๋หลานที่เป็นคนของสกุลหยางแล้ว เขาจึงมิต้องทำความเคารพนาง แต่กับพี่ชายของนาง เขาคือคนที่มียศต่ำกว่า อย่างไรเสียจำต้องก้มหัวให้ ข่าววงในว่าอ๋องน้อยผู้นี้คือว่าที่รัชทายาท เรียกได้ว่าบุตรชายอาจถูกลงโทษสถานหนักได้ หากชายหนุ่มสูงศักดิ์ผู้นี้เกิดเป็นอะไรไป ยิ่งเห็นสภาพของบุตรชายและลูกสะใภ้ รวมทั้งห
Last Updated : 2024-12-01
Latest chapter
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่98. โปรดติดตาม…ในเล่ม 2
“ให้เข้ามาได้” ฮ่องเต้ทรงตรัสอนุญาต แม้จะทรงข้องพระทัยอยู่ไม่น้อย ที่อยู่ ๆ ผู้เป็นอาของพระองค์ก็เสด็จมาหา“ท่านอ๋องเชิญเสด็จพ่ะย่ะค่ะ” ลู่กงกงก้าวออกไปยังหน้าประตู ก่อนทูลเชิญเสด็จจิ้นอ๋องจิ้นอ๋องเสิ่นหลีก้าวเข้ามาอย่างองอาจ แม้วัยจะล่วงเลยไปมากแล้วก็ตามที แต่ยังคงความสง่าเช่นราชนิกุลผู้มีสายเลือดมังกรอยู่มิเสื่อมคลาย ใบหน้าที่อ่อนโอน และอบอุ่นเสมอสำหรับคนในครอบครัว แต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้ม“ถวายบังคมพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท” จิ้นอ๋องประสานมือก่อนจะโค้งตัว ทำความเคารพโอรสมังกร ผู้ที่นั่งส่งยิ้มมาให้ตนเอง“ตามสบายเถอะ เสด็จอา วันนี้ทรงมีเรื่องสำคัญอันใดหรือไม่ จึงได้มาหาข้าเช่นนี้”ฮ่องเต้เอ่ยถามอย่างตรงไปตรงมา มิทรงอ้อมค้อมเลยแม้แต่น้อย เพราะทรงรู้จักนิสัยของผู้เป็นอาดี ว่าหากไม่มีเรื่องสำคัญใด ๆ คนผู้นี้มักจะขลุกอยู่กับโคลงกลอน และการออกตรวจเยี่ยมราษฎร ตามหัวเมืองต่าง ๆ เพื่อแบ่งเบาหน้าที่ของพระองค์เอง“ทูลฝ่าบาท กระหม่อมเพียงมาเยี่ยมเยียน พระองค์เท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ เห็นว่าช่วงนี้ทรงมิค่อยสบายพระทัยนัก จึงอยากที่จะมาชวนฝ่าบาท ร่วมดื่มสุราชั้นยอด จากเมืองฉินเส่าสักหน่อยพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้โม่เหยีย
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่97.ชายแปลกหน้า
แต่ยังไร้เสียงร้องขอความเมตตา ออกจากปากของสองพี่น้อง โม่หยวนฟางพยายามยกหน้าไม้ขึ้น เขาทำได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น จึงตัดสินใจกดยิงออกไป ระยะประชิดเช่นนี้ มีหรือจะพลาดเป้า ลูกดอกพุ่งเข้าบริเวณสีข้างของคนร้าย ด้วยอารามตกใจ ชายสวมหน้ากากจึงเหวี่ยงหยวนฟาง ไปยังทิศทางเดียวกับโม่คังปึก! ตุบ! ร่างเด็กชายกระแทกเข้ากับตัวของพี่ชายที่รวบรวมพลังทั้งหมด พุ่งรับร่างผู้เป็นน้องชาย ก่อนจะตกสู่พื้นไปพร้อม ๆ กัน เป็นภาพที่สะเทือนใจขององครักษ์บางคนที่ยังหายใจอยู่ แต่ไร้สามารถที่จะลุกขึ้นปกป้องนายได้แล้วเช่นกันเลือดสีแดงฉาน ทะลักออกมาจากปากของโม่คัง เด็กชายยังคงพลิกตัวนอน ทาบทับเอาร่างบังน้องชายเอาไว้ภายใต้กายโชกเลือดของตนเอง ซึ่งเขาเริ่มอ่อนแรงลงเรื่อย ๆ อาการหายใจไม่ทั่วช่องท้อง เริ่มมีบ้างแล้วหยวนฟางดึงปี่ออกจากเชือกที่ร้อยติดกับสายคาดเอว ก่อนจะนำมาใส่ปากออกแรงเป่าอยู่อย่างมิท้อถอย ชายสวมหน้ากากเดินเข้ามาเหยียบลงบนหลังของโม่คัง ค่อย ๆ กดน้ำหนักลงไป เด็กชายไร้แรงต้านทานใด ๆ ได้อีกสองแขนที่พยายามค้ำยันเอาไว้ เพื่อไม่ให้ทับน้องชายแรงเกินไป ถึงกับสั่นระริก ด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส มันคือการทรมานจากศ
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่96. มีคนร้าย
หลายปีก่อน ระหว่างทางไปวัดฉุ่ยอิงนอกเมืองหลวงเพล้ง! ฮี้ ๆ เสียงกระทบกันของอะไรสักอย่าง รวมทั้งเสียงม้าที่แตกตื่น ทำให้เด็กน้อยทั้งสาม ซึ่งนั่งอยู่ภายในรถม้า รับรู้ถึงเรื่องผิดปกติ“เกิดอะไรขึ้น”เด็กชายวัยสิบขวบเอ่ยถามองครักษ์ด้านนอก แม้ตัวเขาพอเดาได้ไม่ยากว่าเกิดจากอะไร“อย่าออกมาพ่ะย่ะค่ะ มีคนร้าย”คำตอบจากหนึ่งในองครักษ์ ที่ได้อยู่คุ้มกันขบวนรถม้านำเสด็จองค์รัชทายาทโม่คังในวัยสิบชันษาเพื่อไปยังนอกเมือง ซึ่งตอนนี้ อยู่ ๆ รถม้าได้หยุดลงกะทันหัน โดยภายในมีขันทีวัยใกล้เคียงกันได้ตามเสด็จพร้อมทั้งพระญาติ คือท่านอ๋องน้อยโม่หยวนฟางเมื่อได้ยินคำตอบจากองครักษ์ เด็ก ๆ ต่างพากันเตรียมพร้อมรับมือ เสียงลูกดอกกระทบรถม้า และทะลุเข้ามายังด้านใน ทำให้โม่คังรีบคว้าตัวน้องชายเข้ามากอดเพื่อปกป้อง ก่อนจะหยิบเอาแส้อสรพิษที่นำติดตัวมาด้วยเอาไว้ในมือ แล้วพาน้องชาย รวมทั้งขันทีคนสนิทลงจากรถม้า องครักษ์คุ้มกันได้ล้อมเข้าเพื่อป้องกันเจ้านายทั้งสองอ๋องน้อยด้วยวัยเพียงห้าขวบที่หวังตามพระเชษฐาออกมาเที่ยวนอกวังนั้นยังมิประสาอะไรมาก ฝีมือการต่อสู้ก็เพียงเล็กน้อยยังมิถึงขั้นชำนาญ ในมือยังคงถือหน้าไม้ที่ฮ่องเต้
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่95. เจ้าเป็นใคร
ชายหนุ่มเดินยืดตัวตรง ช่างดูสง่าผ่าเผย จนมิเหมือนบ่าวรับใช้สักเท่าใดนัก ร่างสูงหยุดยืนกะทันหัน เมื่อเผชิญหน้ากับแม่ทัพใหญ่หยางซานซินโดยบังเอิญ บุรุษต่างวัยยืนจ้องตากันดุจมังกรปะทะพยัคฆ์ก็ว่าได้ ก่อนรอยยิ้มของผู้อ่อนวัยกว่า จะยกขึ้นช้า ๆ เมื่อมองเห็นเสือเฒ่า ปิดดวงตาเอาไว้ข้างหนึ่ง‘สมกับเป็นแม่ทัพใหญ่ แม้บาดเจ็บหนักยังลุกขึ้น ออกมาเดินไปทั่วค่ายได้’ นับว่าเสือเฒ่าตัวนี้ร้ายมิใช่เล่นแต่จงอย่าลืมว่าแม่ทัพเพียงสองคน มิอาจล้มฮ่องเต้ได้โดยไร้ผู้หนุนหลัง และคนผู้นั้นต่างหากที่เขาต้องการตัว มากกว่าคนตรงหน้า โม่คังเดินเบี่ยงตัวหลบให้อีกฝ่าย แต่เท้าของหยางซานซิน ยังมิทันขยับก้าวกลับเป็นโม่คังที่ก้าวออกไปก่อน ไม่คิดรั้งรอที่จะเอ่ยปากอันใดกับหยางซานซิน“หยุดก่อน! เจ้าเป็นใคร เห็นข้าแล้วยังไม่รู้จักอ่อนน้อม รึเห็นข้าเป็นเพียงก้อนหินหรืออย่างไรกัน เป็นชาวบ้านไร้การอบรมสิ้นดี”โม่คังหยุดเดินก่อนจะทำหน้าเบื่อหน่าย คนพวกนี้ช่างเจ้ายศกันเสียจริง เขาเป็นถึงองค์ชาย ยังไม่เคยเรียกร้องให้คนมาก้มหัวให้ ชายหนุ่มหันกลับไปเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย แววตาเสมือนไร้ความรู้สึกใด ๆ เมื่อเขาต้องมองหน้าคนอย่างหยางซานซิน
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่ 94.เบามือเกินไปแล้ว
หยางซานหลางได้คว้ามือไปหยิบหน้ากากมาสวมเพื่อปิดบังรอยแผล“ข้าน้อยเยว่คัง คารวะท่านแม่ทัพหยาง”ชายหนุ่มได้ยื่นตะกร้าให้แก่ทหาร ก่อนจะกล่าวแนะนำตัวและประสานมือ ทำความเคารพแม่ทัพหนุ่ม โม่คังแอบซ้อนสายตาเหลือบมองคนที่นั่งอยู่‘เล่อเล่อ! น้องเบามือเกินไปแล้ว หยางซานหลางยังนั่งหน้าตาย อยู่ได้ มันไม่สาแก่ใจพี่เท่าใดนัก’ ชายหนุ่มแอบตำหนิน้องสาวอยู่ภายในใจทหารที่เป็นผู้รับตะกร้าอาหารไป ได้ทำการทดสอบพิษเสียก่อน ที่จะนำมาให้แก่ผู้เป็นหัวหน้าของตนได้ดื่มกิน เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว จึงได้นำออกมาวางยังโต๊ะ รวมกับอาหารของหญิงสาว ซึ่งนั่งอยู่ก่อนแล้ว จีกวานฮวาถึงกับใบหน้าชา เสมือนถูกตบอย่างแรง เมื่อต้องมองอาหารที่สตรีอื่น นำมาให้คนรักของตนต่อหน้าเช่นนี้“แม่นางฟางเล่อสบายดีหรือ ข้านั้นเสียมารยาทมากนัก ที่มิได้เข้าไปกล่าวทักทาย ต้อนรับนางเลย ช่างเสียมารยาทนัก”“หามิได้ขอรับท่านแม่ทัพ นายหญิงให้เรียนท่านแม่ทัพว่า เมื่อวานเห็นท่านแม่ทัพ ไม่ได้เข้าไปร่วมงานเลี้ยงเปิดตัวเซียนอี้ วันนี้จึงได้มอบหมายให้ข้าน้อย นำของกำนัลมาให้ยังค่ายแทนขอรับ หวังว่าท่านแม่ทัพหยางคงมิรังเกียจของพื้น ๆ เช่นนี้นะขอรับ”โม่
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่ 93. เชิงเขานอกเมือง
“เป็นเพียงบ่าวรับใช้ มินอนหน้าเตียงของข้าเสียเลยล่ะขอรับ” หยวนฟางประชดคนเป็นพี่“เช่นนั้นก็ได้ เอาตามนี้ก็ดี ปะ! ไปนอนกันเถอะ ตอนนี้ดึกมากแล้ว เราควรพักผ่อน” โม่คังยกยิ้มมุมปาก เมื่อกลั่นแกล้งผู้เป็นน้องได้ จะเพียงเล็กน้อยก็ยังดีโม่คังอยากหัวเราะดัง ๆ กับท่าทางประชดประชันของน้องชาย อายุมิใช่น้อย แต่พอเขาที่แก่กว่ามานั่งอยู่ตรงนี้ เจ้านั่นก็กลายร่างเป็นเด็กเจ้าอารมณ์ทันที ยังมีอีกคนพรุ่งนี้ น้องสาวสุดที่รักจะยังจำพี่ชายคนนี้ได้อยู่รึไม่ คราแรกตอนได้ยินข่าวการตายของนาง เขาแทบตรงดิ่งเข้าเมืองหลวง เพื่อฆ่าอดีตน้องเขยด้วยมือของตนเอง แต่เพราะคำว่าเพื่อบ้านเมือง เขาจะปรากฏตัวให้ใครรู้มิได้ว่ายังไม่ตาย‘ใกล้ถึงเวลาที่พวกแก ต้องชดใช้แล้วกบฏทั้งหลาย’หยวนฟางแทบอยากผูกคอตาย เมื่อผู้เป็นพี่ชายมานอนร่วมห้อง เป็นเขาที่ต้องนอนหน้าเตียง เมื่อทนไม่ได้กับการนอนดิ้นของพี่ชาย จึงต้องหอบหมอนและผ้าห่ม ลงมานอนข้างล่างแทน“ฝากไว้ก่อนท่านพี่ อย่าเผลอก็แล้วกัน ข้าจะเอาคืนให้สาสม”เสียงบ่นเบา ๆ ของคนด้านล่าง ทำให้คนบนเตียงยิ้มกว้าง ที่แกล้งน้องชายได้สำเร็จ พวกเขาหยอกล้อกันเช่นนี้มาตั้งแต่เล็กจนโต เมื่อเสียงน้อ
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่ 92.อย่าใส่ความ
“ได้! ปล่อยข้าก่อน”หรู่อี้รู้สึกว่าใบหน้าของนางร้อนผ่าว เมื่อลมหายใจของคนตัวใหญ่ เป่าลดลงบนหน้าผากของนาง เมื่อร่างบางได้เป็นอิสระแล้ว หรู่อี้รีบพุ่งลงจากเตียง ไปยืนอยู่ข้างเมี่ยวจ้านในทันที เยว่คังยังคงตีสีหน้าเศร้าสร้อย ก่อนจะค่อย ๆ คลานลงจากเตียง ไปยืนตัวสั่นอยู่ข้าง ๆ ผู้เป็นนาย“เอาละ! ข้าจะแนะนำให้ทุกคนรู้จักกันเอาไว้ หรู่อี้ชายผู้นี้มีนามว่าเยว่คัง เป็นคนของฝ่าบาท ส่วนเจ้าเยว่คัง นางคือหรู่อี้ผู้ติดตาม คนสนิทของท่านหญิงโม่ฟางเล่อ ส่วนนั่นคือองค์หญิงเมี่ยวจ้าน คนรักของข้าเอง”พอแนะนำว่าเมี่ยวจ้านคือผู้ใดเสร็จ รอยยิ้มกว้างก็ปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลา เยว่คังค้อมศีรษะให้แก่สตรีทั้งสองนาง ก่อนจะชำเลืองมองไปทางโม่หยวนฟาง‘ร้ายนักเจ้าน้องชาย หมายจะทิ้งบ้านเมือง ไปเป็นเขยต่างแคว้น’ โดยคนเป็นน้องชายก็มิยิ่งหย่อนไปกว่ากัน“ท่านพี่จะรีบทำให้ไก่ตื่นไปไย อย่างไรเสียนกน้อยของท่านก็มิหนีหายไปไหนได้อยู่แล้ว” หยวนฟางกระซิบเบา ๆ กับเยว่คัง“แม่นางหรู่อี้! เยว่คังผู้นี้จำต้องขออภัยที่ได้ล่วงเกินแม่นาง แต่อย่างไรเสีย เรื่องที่ท่านทำให้ข้าต้องมีมลทินนั้น ข้าคงมิอาจนิ่งเฉยได้”ทุกสายตาหันไปมองยังหรู่อี้
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่ 91. ดุจสายลม
ชายหนุ่มได้หายออกจากเก้าอี้ไปนั่งอยู่บนเตียง โดยที่หรู่อี้มิอาจตามได้ทัน ความรวดเร็วว่องไวดุจสายลม ช่างน่ากลัวยิ่งนักหากคนผู้นี้คือศัตรู คงต้องบอกว่าหนักมือสำหรับนางไม่น้อยเลย หรู่อี้พุ่งเข้าหาคนบนเตียง ด้วยความเร็วดุจพายุก็มิปาน แต่คนที่นั่งอยู่กลับไม่ได้ขยับไปไหน เพียงเอี้ยวตัวหลบเล็กน้อย มือแกร่งรวบจับข้อมือของหญิงสาวเอาไว้ได้อย่างง่ายดาย ออกแรงเพียงเล็กน้อย ร่างบางกลับไปนั่งอยู่บนตักของชายหนุ่ม กระบี่ในมือตกอยู่ข้างลำตัวแทนไม่เพียงแค่กอดรัด ขณะที่หรู่อี้กำลังจะอ้าปากต่อว่า“อื้อ! อ่อย! ฮา! อะ!”หรู่อี้ทำได้แค่เพียง ส่งเสียงอู้อี้ออกมา มิใช่เพียงแค่ปากประกบลงบนกลีบปากนุ่มของหญิงสาวเท่านั้น ลิ้นของชายหนุ่มได้สอดล่วงล้ำ เข้าไปในโพรงปากของหญิงสาวอีกด้วย หรู่อี้ถึงกับสั่นสะท้านไปทั่วร่าง เมื่อถูกรุกราน นางยังมิเคยต้องมือบุรุษใดมาก่อนชายหนุ่มลอบยิ้มในใจ กับความใสซื่อและอ่อนประสบการณ์ของคนในอ้อมแขน หรู่อี้ถึงกับน้ำตาซึม ก่อนจะค่อย ๆ ไหลลงสู่แก้มนวล ชายหนุ่มรู้สึกได้กับน้ำอุ่น ๆ สัมผัสใบหน้าของตนซึ่งแนบชิดกับอีกฝ่าย ก่อนที่เขาจะถอนริมฝีปากออก“นี่อย่างไรล่ะ เขาเรียกว่าเล่นลิ้นสาวน้อย”
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1 ตอนที่ 90. รัชทายาทแห่งจิ้งหนาน
‘มิเจียมตนเลยเมี่ยวจ้าน’ หญิงสาวพร่ำบ่นตนเองอยู่ภายในใจ“เจ้ายังมิรู้ตัวอีกหรือเมี่ยวจ้าน ว่าตนเองมีความผิดเรื่องใดบ้าง”โม่หยวนฟางยกยิ้มมุมปากด้วยความขบขัน และยังคงพูดจา ให้อีกฝ่ายเกิดความสงสัยมากขึ้นอีก เขารู้ตั้งแต่คนของเขาส่งสัญญาณมาก่อนแล้วว่า พวกนางมาถึงหอร้อยราตรีแล้ว เขาจึงเริ่มปล่อยให้หญิงคณิกาผู้นั้นรุกหนัก โดยยอมหญิงงามผู้นั้นขึ้นคร่อมบนตัว เสมือนเขาเป็นม้าและคณิกาคนงามเป็นผู้ขี่ซึ่งมันเป็นช่วงเวลาเดียวกัน กับที่เมี่ยวจ้านปรากฏตัวขึ้น ด้วยใบหน้านิ่งสนิท แต่การกระทำกลับมินิ่งเสมือนใบหน้า สร้างความพอใจให้แกเขายิ่งนัก สิ่งที่ชอบในตัวนางคือ ความตรงไปตรงมา นางชัดเจนเสมอในสิ่งที่ลงมือกระทำ สมแล้วที่เป็นถึงรัชทายาทแห่งจิ้งหนาน‘ข้าอยากเห็นขุนพลผู้เกรียงไกร พ่ายต่อใจตนเองนัก’“เจ้าเห็นร่างกายภายใต้เสื้อผ้าของพี่จนหมดสิ้นแล้ว มิเว้นแม้แต่ส่วนลับ เช่นนั้นแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบ”โม่หยวนฟางพูดด้วยน้ำเสียง เหมือนกำลังจะร้องไห้ พร้อมใบหน้าเริ่มหม่นหมองลงทีละนิด“ห๊ะ! ขะ…ข้าหรือ” เมี่ยวจ้านอุทานออกมา ด้วยความตกใจปนสับสนโม่หยวนฟางเริ่มตีหน้าเศร้า เอามือลูบตามเนื้อตัวของตน เพื่อแสดงให้หญิ
