ตอนที่ 98 คู่หมั้นแกร๊ง!!!เพล้ง!!ฉันเดินมุ่งตรงไปที่เขาทั้งสองคนที่กำลังพลอดรักกันอยู่ ก่อนที่จะปล่อยถาดอาหารที่อยู่ในมือทิ้งลงพื้นทันที จนเกิดเสียงดังลั่นร้าน แล้วเอ่ยปากถามเขาออกไป ด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว“เฮีย!!! ทำอะไรกันค่ะนั้น!!” -*- เขาหันหน้ามาตามเสียงทันที ก่อนจะเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ จากที่ตกใจในเสียงถาดอาหารที่ตกพื้นเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ยังหันมาเจอฉันทำหน้าบอกบุญไม่รับด้วย...หึ...งานนี้ถ้าไม่มีคำตอบดีๆ ให้กับฉันละก็...แม่จะตัดให้ไม่เหลือต่อเลย...ฮึ!!เขาที่ยังไม่ปล่อยมือผู้หญิงคนนั้นแม้ว่าตัวเองจะตกใจมากแค่ไหน และยังจะมีหน้าคว้ามือของผู้หญิงคนนั้นขึ้นมาสำรวจอีก ฉันที่พอยิ่งเห็นการกระทำของเขา ยิ่งอยากจะเข้าไปทุบไอ้คนมักมากหลายใจให้ตายไปตรงนั้นเลยและก่อนที่ฉันจะอารมณ์เสียไปมากกว่านี้ เขาก็ทำหน้าตาเหมือนกับว่านึกขึ้นมาได้แล้วว่าเจ้าของมือที่เขาจับอยู่เป็นใคร!!“ไอ้เรน่า” เขาดีดตัวลุกขึ้นยืนทันที พร้อมกับตะโกนพูดชื่อชื่อหนึ่งออกมาด้วยความตกใจ และชื่อที่เขาพูดออกมานั้นก็น่าจะหมายถึงผู้หญิงที่กำลังยืนอยู่ข้างหลังเขาควับ!! เขาที่หันกลับไปมอง“Hi~~ เซฟฟฟฟฟ คิดถึงเรน่าไหมคะ เรน่าค
ตอนที่ 99 เธอคนนี้น่าสนใจเหมือนสายฟ้าฟาดลงมาที่กลางใจฉัน คำพูดเหล่านั้นทำฉันแทบล้มทั้งยืน ฉันที่อึ้งได้แต่ส่ายหัวช้าๆ พึมพำกับตัวเองว่ามันอาจจะไม่ใช่ความจริง เธอต้องการจะปั่นหัวฉัน แม้ว่าฉันจะหาข้อแก้ตัวให้กับสิ่งที่ได้ยินมานั้น แต่มันก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงความรู้สึกที่เหมือนกับหัวใจกำลังแหลกสลายของฉันได้เลยฉันได้แต่กำมือแน่นพยายามทรงตัวเอาไว้ แม้ว่าสิ่งที่ฉันได้ยินจะทำให้ฉันแทบทรุดเข่าลงไปกองกับพื้น แต่เพราะว่าตอนนี้ฉันอยู่ต่อหน้าผู้หญิงคนนั้น ฉันต้องไม่แสดงความอ่อนแอออกมาให้เธอได้เห็นเด็ดขาด ถึงแม้ว่าดวงตากลมสวยของฉันจะสั่นระริก น้ำตาเอ่อล้นอย่างไม่สามารถที่จะควบคุมได้ ที่เหลือแค่เพียงกะพริบตาเท่านั้น น้ำเม็ดใสก็พร้อมจะหลั่งไหลออกมาทันทีควับ!!ฉันหันไปมองหน้าเขาหาคำตอบทันที เพราะในใจของฉันหวังเอาไว้ลึกๆ ว่าคำพูดของผู้หญิงคนนั้นมันจะไม่เป็นความจริง โดยเฉพาะคำว่า ‘คู่หมั้น’ ดวงตาแข็งกร้าวที่พยายามเก็บอาการสั่นไหวไม่ให้น้ำตาใสไหลรินออกมา ยามเมื่อได้มองหน้าเขา ทำได้อย่างยากลำบาก แต่ก็ยังคงจ้องไปยังใบหน้าคม ริมฝีปากที่ถูกเม้มอย่างแรงจนแทบจะห้อเลือดค่อยๆ เปิดเผยอ“อธิบายมาสิคะ คุณเซฟ” ฉั
ตอนที่ 100 ยังไว้ใจได้อยู่ไหม--- เอลิซ Talk ---ฉันที่ยืนนิ่งเงียบไม่พูดอะไร ก้มหน้าลงพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ เพื่อไม่ให้มันไหลออกมาประจานความอ่อนแอให้ผู้หญิงคนนั้นได้เยาะเย้ยเมื่อตั้งสติได้แล้ว ฉันที่เลือกจะเดินออกไปจากความอึดอัดตรงนี้ ก็ถูกมือหนาคว้าข้อมือดึงเข้ามาโอบกอดทันทีตัวของฉันถลาเข้าสู่อ้อมอกที่คุ้นเคย แต่ครั้งนี้ฉันกลับไม่รู้สึกอบอุ่นเหมือนอย่างเก่า“จะไปไหนคะ...หืม” เขาที่เอาคางเกยมาที่หัวทุยของฉันเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนฉันพยายามดันเขาให้ออกไป แต่ร่างหนากลับไม่ขยับเขยื้อนสักนิดเลย ฉันจึงทำได้แค่ซุกใบหน้านวลแนบเข้ากับอกแกร่งของเขาเพื่อปกปิดสิ่งที่กำลังจะซึมออกมาจากดวงตาสวยเพราะไม่อยากให้ใครบางคนได้เห็นมัน ก่อนที่น้ำตาจะค่อยๆ เริ่มไหลรินออกมาด้วยความน้อยใจเขารับรู้ได้ทันทีว่าฉันร้องไห้จากการเปียกชื้นที่ไหลซึมเปรอะเปื้อนเสื้อตัวในของเขา“เรน่า!! มึงทำเมียกูร้องไห้” เขาถลึงตาใส่คนตรงหน้าทันที ด้วยความไม่พอใจที่เธอล้อเล่นจนทำให้ผู้หญิงของเขาต้องเสียน้ำตา“แหมมมม แค่ล้อเล่นนิดหน่อยเอง” เรน่าทำเสียงฮึดฮัดไม่พอใจที่โดนเพื่อนรักตะคอกใส่“ล้อเล่นหรอ กูไม่ตลกด
ตอนที่ 101 รับผิดชอบการหมั้นฉันที่ยังคงเหม่อลอย จนกระทั่งได้ยินเสียงเรียกที่ดังขึ้น“นายหญิงครับ นายหญิง” ฉันหลุดออกจากภวังค์ความคิดหันไปตามเสียงเรียกทันที“อ้าวพี่กิต ว่ายังไงหรอค่ะ” ฉันหันไปตามเสียงเรียก“นายหญิงจะเดินไปไหนครับ” พี่กิตกุมมือโค้งเล็กน้อยเอ่ยถามฉัน“เออ...อ๋อ...เอลิซกำลังจะไปสั่งอาหารให้เฮียนะคะ” ฉันตอบกลับไปพร้อมยิ้มเจื่อนๆ ให้กับเขา“อ๋อครับ... ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมไปสั่งให้แทนแล้วกันครับ นายหญิงนั่งรอตรงนี้ก็ได้ครับ” กิตเอ่ยบอกผู้ที่เขานับว่าเป็นนายหญิงของเขาอย่างเต็มใจ ก่อนที่กำลังจะเดินจากไป“เดี๋ยวค่ะพี่กิต” ฉันเรียกเขาให้หยุดเท้าเอาไว้ก่อน“ครับนายหญิง...มีอะไรจะสั่งผมเพิ่มเติมหรอครับ” กิตหันมาตามเสียงพร้อมยืนตัวตรงเพื่อเตรียมรับคำสั่ง“เอ่อ...คะ...คือว่า...” ฉันที่อ้ำอึ้งเพราะความกระดากอายกับสิ่งที่กำลังจะถามพี่กิตออกไป“มีอะไรอยากจะถามผมหรือเปล่าครับ ถามมาได้เลยครับนายหญิง ไม่ต้องเกรงใจ” พี่กิตเอ่ยบอกเพราะมองออกว่าฉันมีคำถามบางอย่างที่อยากจะถามเขา“พี่กิตรู้จักคุณเรน่าไหมคะ” ฉันกลั้นใจถามออกไป“รู้จักครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ” พี่กิตยังคงสงสัยในท่าทีของฉัน“เอ
ตอนที่ 102 ขยะแขยง!!ผมยืนงงเป็นไก่ตาแตก เมื่อได้ยินประโยคที่ออกมาจากผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้า เพราะยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจว่าผมกับมันไปหมั้นหมายอะไรกันตอนไหน ก่อนจะปรับสีหน้าเรียบจ้องกลับไปที่มันอย่างขอให้มันอธิบายให้ผมฟัง“กูว่ามึงมีเรื่องที่ยังไม่บอกกูนะ...เรน่า” ผมเอ่ยเสียงเรียบที่ทรงพลังกดดันไปที่คนตรงหน้า เพราะมันรู้ดีว่าถ้าเมื่อไรที่ผมใช้น้ำเสียงนี้ มันไม่ควรที่จะมีอะไรปิดบังผม“เอ่อ...” ร่างทรงเสน่ห์ยืนบิดไปมาดูกระวนกระวายเพราะไม่รู้ว่าจะเริ่มอธิบายจากตรงไหน“พูด!!” เสียงตวาดลั่นของผมทำให้เรน่าถึงกับสะดุ้งทันที“บอกแล้วๆ โอ๊ยยย...อย่าเสียงดังสิ ตกอกตกใจหมด” เรน่าลนลานตอบอย่างคนทำอะไรไม่ถูก“ก็พวกท่านส่งเรน่ามาให้ถามเรื่องผู้หญิงคนนั้น แล้วก็...เอ่อ...” เรน่าดูลังเลที่จะพูดประโยคต่อไป“ถ้ามึงยังลีลาไม่เลิก ก็ไม่ต้องพูด กลับไปซะ” ผมหงุดหงิดเริ่มที่จะหมดความอดทน ไม่รู้มันจะประวิงเวลาโอ้เอ้ไปถึงเมื่อไหร่เรน่าหลับตา สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อเรียกความมั่นใจ ก่อนจะโพล่งสิ่งที่พูดเอาไว้ก่อนหน้านี้ออกไปอีกครั้ง...“พวกท่านให้เซฟรับผิดชอบเรื่องการหมั้นของเราสองคนด้วย” สิ้นประโยค เรน่ากลั้
ตอนที่ 103 ตบผัวเพราะชู้งั้นหรอ!!พูดจบผมก็หันหลังเดินจากไปทันที โดยไม่สนใจว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงนี้จะร้องไห้เสียใจมากขนาดไหนผมรีบก้าวเท้าเดินไปหาผู้หญิงอันเป็นที่รักของผม ด้วยหัวใจที่วูบไหว เพียงแค่คิดว่าจะมีใครมาพรากเธอไปผมก็แทบจะคลั่งตายอยู่แล้วใจผมที่กำลังร้อนรุ่มกับสิ่งที่เพิ่งได้ยินมา บวกกับเธอที่กำลังเสียใจเพราะคำพูดทำร้ายจิตใจของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนของผม มันทำให้ผมยิ่งรู้สึกผิดต่อเธอมากขึ้นไปอีก จนความรู้สึกห่วงหาอาทรที่มีต่อเธอนั้นยิ่งเพิ่มพูนมากจนอยากจะรีบเข้าไปโอบกอดปลอบประโลมให้เธอหายเศร้าแต่เมื่อผมได้มาเห็นไอ้กิตลูกน้องคนสนิทกำลังกอบกุมมือน้อยๆ ของเมียผมอยู่!! ภาพตรงหน้ามันกลับทำลายความรู้สึกห่วงใยที่ผมมี เหลือไว้เพียงแค่ความโกรธของผมที่อัดอั้นมาจากเหตุการณ์เมื่อครู่ ที่ถูกเร่งเร้าจนพุ่งทะลุถึงจุดเพดานที่ไม่อาจจะสามารถกักกลั้นเอาไว้ได้แล้ว...--- เรน่า Talk ---หลังจากที่ฉันโดนปฏิเสธแบบไม่เหลือเยื่อใย น้ำตาที่มีก็หลั่งไหลพรั่งพรูอย่างไม่ขาดสายใช่ฉันเป็นคนที่รักเขามาตลอด รักเขามานาน รักมาตั้งแต่เด็ก แต่เขาไม่เคยรักฉันในแบบคนรักเลย เพราะอะไรนะหรอ เหตุผลนั้นฉันเองก็ร
ตอนที่ 104 ยิงคนทรยศลูกน้องทำท่าทางละล้าละลังมองหน้ากันไปมา ด้วยเข้าใจในสถานการณ์ที่เจ้านายของพวกเขาเข้าใจผิดกับลูกน้องคนสนิทดี เพราะพวกตัวเองก็ยืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่ต้น จึงยังไม่มีใครกล้าที่จะยื่นมัจจุราชมันวาวที่เหน็บอยู่ข้างเอวให้กับผู้ที่เป็นเจ้านาย เพราะเกรงว่าจะเกิดลั่นจนทำให้ใครต้องสังเวยชีวิตให้แก่มันเพราะความเข้าใจผิด“กูบอกให้เอามา!!!” เสียงตวาดลั่นจนลูกน้องทั้งหลายตัวสั่นเลิ่กลั่กยื่นปืนส่งให้ผู้เป็นนายแทบไม่ทัน“ใจเย็นๆ ก่อนนะคะเซฟ ปล่อยเขาทั้งคู่ไปเถอะค่ะ อย่าเสียเวลาเลย” เสียงแหลมเอ่ยเอื้อนเนิบนาบบอกกับเขา ที่ฟังยังไงก็ดูเหมือนกับว่ามีความสะใจอยู่ในนั้น เนื่องจากเห็นว่าฉันกับพี่กิตกำลังจะโดนเขาพิพากษา“มึงหุบปากไปเลย!!” เสียงเหี้ยมตะคอกใส่ผู้หญิงที่กำลังเกาะแขนของเขา โดยไม่ลืมที่จะสะบัดมือบางนั้นออกให้พ้นตัวฉันที่ไม่สนใจคำพูดของเขาทั้งสอง ยังคงพยายามประคองให้พี่กิตลุกขึ้นเพื่อเดินพาไปทำแผล“ผมไม่เป็นไรครับนายหญิง ผมผิดเองที่ไม่ระมัดระวังกิริยาที่มีต่อนายหญิง ผมสมควรโดนนายต่อยแล้วครับ นายหญิงอย่าไปโกรธนายเลยนะครับ” พี่กิตที่ยืนขึ้นอย่างทุลักทุเล ยังไม่วายเป็นห่วงกลัวว่าฉั
ตอนที่ 105 ตัดเพื่อน--- เซฟ Talk ---ผมที่กำลังโกรธเลือดขึ้นหน้า ยิ่งแทบคลั่งเมื่อเห็นเธอออกหน้าปกป้องไอ้กิตลูกน้องคนสนิทของผม แม้ว่าผมจะรู้จักนิสัยของไอ้กิตมันดี แต่เพราะว่าผมมันรักเธอจนแทบบ้าเมื่อได้เห็นฉากตรงหน้ามันก็ยิ่งทำให้ผมหน้ามืดตามัวในความหึงเข้าไปอีกผมที่ไม่คิดจะทำร้ายเธออยู่แล้ว ยิ่งรู้สึกอึ้งในความใจเด็ดของเธอ ที่ค่อยๆ ย่างก้าวเข้ามาหากระบอกปืนที่กำลังจ่อไปทางเธอ แม้จะไม่ได้ตั้งใจที่จะจ่อไปที่ตัวเธอก็ตามผมมองเธอที่หลับตาพริ้ม เดินเอาหน้าอกมาจรดที่ปลายกระบอกปืน อย่างไม่เกรงกลัวอันตรายที่จะเกิดขึ้น ถ้าหากมันเกิดลั่นขึ้นมาถึงผมจะโมโหมากแค่ไหน แต่ก็ไม่คิดที่จะทำร้ายเธออีกเลยนับตั้งแต่เกิดเหตุการณ์วันนั้น จึงหันกระบอกปืนยิงไปที่อื่นเพื่อระบายอารมณ์โกรธแทนแต่ใครจะไปคิดว่า เมื่อสิ้นเสียงลั่นไก ร่างทั้งร่างของเธอก็ทิ้งร่วงลงพื้นทันที ถึงผมจะตกใจแต่ผมก็ยังไวพอที่จะรีบทิ้งปืนที่อยู่ในมือ แล้วเข้าไปประคองร่างบางด้วยความเป็นห่วง มือผมสั่นไปหมด ได้แต่ภาวนาในใจขอให้เธออย่าเป็นอะไรไปเลยนะ ไม่เช่นนั้นผมไม่มีทางที่จะให้อภัยตัวเองเด็ดขาดผมอุ้มเธอขึ้นมาในท่าเจ้าสาว ด้วยความหวั่นกลัวที
ตอนพิเศษ : บทสรุปคนทรยศณ Penthouse เซบาสเธีย“จัดการสั่งสอนพวกมันเรียบร้อยแล้วใช่ไหม...เออดี...พวกมันจะต้องจำไปจนตาย...”เสียงแข็งกร้าวกรอกเสียงไปตามสาย ก่อนที่ปากหยักสวยจะเหยียดยิ้มร้ายด้วยความสะใจผมที่ตื่นนอนขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น จากลูกน้องที่โทรมารายงานถึงเรื่องราวที่ผมได้ให้มันไปสืบ ผมที่สั่งลูกน้องคนสนิทไปดำเนินการตั้งแต่เมื่อคืนตอนที่อยู่ในร้าน เนื่องด้วยว่าผมอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ จนถึงกับทำให้เธอคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนที่นอนของผม ต้องเสียใจจนถึงขนาดเอาร่างกายเข้าแลกเพื่อประชดชีวิตเขาที่แม้จะเดาได้ตั้งแต่แรก แต่พอได้ยินเองกับหู ก็ถึงกับเลือดขึ้นหน้าทันที ทั้งที่เธอแสนดีกับพวกมันขนาดนั้น แต่กลับถูกพวกมันทรยศหักหลัง จนหัวใจแหลกเหลวไม่เหลือชิ้นดี และเธอที่ตัดสินใจประชดชีวิตไปแบบนั้น ถ้าเมื่อคืนไม่ใช่ผมที่ดูแลเธอ ชีวิตเธอตอนนี้จะเป็นยังไงหลังจากที่ผมได้ฟังในสิ่งที่ลูกน้องรายงาน รวมทั้งเรื่องที่ผมสั่งให้ไปกระทืบพวกมัน พอลูกน้องคนสนิทของรายงานจบผมก็ตัดสายทันทีและพลางนึกสะใจ นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องมอบความต้องการให้แก่เธอ ผมคงไปกระทืบมันด้วยตัวของผมเองแล
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(3)--- เอลิซ Talk ---ฉันที่ถึงกับร้องไห้โฮหลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่คุณเซฟได้ไปสืบเรื่องการหายตัวไปของพ่อกับแม่ของฉัน เขาที่ตามเบาะแสทุกอย่าง เพราะอยากจะให้พวกท่านได้มาร่วมงานในวันแต่งงานของเราทั้งสองคน แต่ใครจะไปคิดว่ากลับไม่มีพวกท่านอยู่บนโลกนี้อีกแล้วคุณเซฟยังเล่าให้ฟังต่อว่า พวกท่านทั้งสองได้ถูกทำพิธีทางศาสนาไปทั้งนานแล้วโดยองค์กรนั้น และจัดการกับเถ้ากระดูกไปจนหมดสิ้นเนื่องจากไม่คิดว่าทั้งสองท่านยังมีญาติหลงเหลืออยู่ และนั่นก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหดหู่ใจที่แม้แต่เถ้ากระดูกของพ่อกับแม่ตัวเอง ฉันยังไม่อาจจะสัมผัสได้ฉันร่ำไห้สะอื้นจนตัวโยนแม้จะตั้งท้องจนใกล้คลอด ฉันก็ยังอยากจะมีแม่ไว้คอยให้คำปรึกษาในเวลาที่ต้องเลี้ยงลูก ก่อนที่จะเฝ้าโทษตัวเองอยู่นาน ถ้าช่วงนั้นฉันเอะใจสักนิด และไม่ปล่อยให้ความเคยชินยามไม่มีพวกท่านมาทำให้ฉันไม่สนใจอะไร วันนี้เราพ่อแม่ลูกคงไม่ต้องมาพรากจากกันอย่างถาวรและนอกจากเรื่องราวของพ่อแม่ของฉันที่ฉันเพิ่งได้รับรู้ ก็ยังมีเรื่องราวที่น่าเซอร์ไพรส์มากกว่านั้น นั่นก็คือ...เพื่อนสนิทของคุณพ่อของฉันที่คอยช่วยเหลือท่านมาโดยตลอด เขาคนนั้นก
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(2)หลายปีต่อมา ~~จนกระทั่งเมื่อข่าวการป่วยหนักของผู้เป็นบิดาดังเป็นข่าวใหญ่ เขาที่แม้จะเสียใจกับสิ่งที่พ่อทำกับตนมากแค่ไหน แต่ด้วยความเป็นลูกและความรัก ความผูกพันที่ยังมีอยู่ จึงทำให้วันนี้เขาได้ตัดสินใจที่จะกลับมายังบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองเป็นครั้งแรกหลังจากที่ตัวเขาเองได้จากไปนานนับปีหลังจากที่เขากลับมายังประเทศบ้านเกิดและจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว วันนี้เขาก็ได้รวบรวมความกล้ากลับมายังคฤหาสน์หลังงามที่คุ้นตา แต่ทว่า...วันนี้เขาไม่ได้มาแค่กับไอรินภรรยาที่เขารัก แต่ว่า...เขายังพาโซ่ทองคล้องใจมาด้วย...เอลิซ...ลูกสาวตัวน้อยหน้าตาน่ารักที่เขาหวังพามากราบชายผู้เป็นปู่ของเธอแต่ทว่า...ทุกอย่างมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นสำหรับคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีเช่นเขา ทั้งที่เขาจะสลัดทิฐิทิ้งไปแล้วพาตัวเองมายืนอยู่หน้าคฤหาสน์ที่คุ้นเคยได้แล้ว แต่ทว่า...ขาของเขามันกลับไม่ยอมก้าวเข้าไปเสียทีเขาที่ยืนลังเลอยู่หน้าบ้านสักพักใหญ่ ๆ ทั้งที่ใจอยากจะเข้าไปดูใจผู้เป็นพ่อ แต่ด้วยทิฐิที่กลับเข้ามาอยู่ในใจ บวกกับความลำบากตากตำที่ต้องพบเจอมาอยู่หลายปี สุดท้ายแล้ว...ทิฐิก็เป็นฝ่ายชนะ..
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(1)ณ คฤหาสน์ตระกูลฤธาทรัพย์ดำรง“ถ้าแกกล้าก้าวเท้าออกไปจากบ้านแค่ก้าวเดียว แกไม่ต้องกลับมาเหยียบที่นี่อีกเลย”เสียงดังประกาศกร้าวจากเจ้าปากของร่างชายสูงวัย พูดกับลูกชายคนเล็กด้วยตัวที่สั่นเทาด้วยความโกรธ“ป๊า...!!” ชายหนุ่มที่ประคองร่างอันสั่นเทาของผู้หญิงที่ตัวเองรักอยู่ในอ้อมแขน หันมาด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่าย“เฮียใจเย็น ๆ ก่อนค่ะ” ส่วนผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดเขา กลับเอื้อมมือขึ้นไปแตะที่มือเขาเบา ๆ พร้อมกับเอ่ยพูดเมื่อเห็นเขาอารมณ์เริ่มปะทุ ด้วยไม่อยากให้ตนเองเป็นชนวนให้พ่อกับลูกต้องผิดใจกัน“ฉันเลือกผู้หญิงดี ๆ เพียบพร้อมเอาไว้แก แกดันไม่เอา แต่ดันไปเลือกผู้หญิงไม่มีหน้าตาในสังคม ผู้หญิงแบบนี้มันจะไปช่วยให้แกเจริญรุ่งเรืองขึ้นได้ยังไง...ห๊ะ...!!” ชายสูงวัยระเบิดอารมณ์ต่อ พร้อมกับค่อนแคะผู้หญิงของลูกชายเขา โดยที่เธอทำได้เพียงแค่ก้มหน้ายอมรับ“ป๊าครับ กรุณาให้เกียรติเมียของผมด้วย” ลูกชายพูดกดเสียงด้วยความไม่พอใจ เนื่องจากพ่อของต้นดูดถูกผู้หญิงที่ตนรัก“ป๊าก็ใจเย็น ๆ ก่อนเถอะครับ แกก็ด้วยไอ้ชิน...” เสียงของผู้ที่เป็นทั้งลูกชายคนโตและยังเป็นพี่ชายเพียงคนเด
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(3)ผมตัดสินใจเดินลงมาหาเธอ ก่อนที่จะสูดหายใจลึก ๆ แล้วเอ่ยทักทายเธอออกไป..."คุณครับคุณ คุณครับ คุณครับ" ผมเรียกอยู่นานกว่าเธอจะตอบ"ค่ะ ว่าไงคะ" เธอหันมาหาพร้อมตอบรับ ถ้าผมไม่คิดเข้าข้างตัวเอง เหมือนเธอจะตะลึงในความหล่อของผมอยู่เหมือนกัน"คุณ..ว่าไงครับ ผมรอคำตอบอยู่" โอ๊ยคนอะไรยิ่งมองใกล้ ๆ ยิ่งน่ารักเป็นบ้า ขนาดใส่เสื้อผ้ายังน่ารักขนาดนี้ ถ้าหาก...(ไอ้เสือ...!! ใจเย็นดิว่ะ...หึหึ)"อะ...อะไรนะคะ" เหมือนเธอจะเริ่มเมาแล้ว แต่นั่นก็กลับยิ่งทำให้เธอน่ารักมากขึ้นไปอีก"ผมถามว่าผมขอนั่งตรงนี้ได้ไหมครับ ผมมาคนเดียวเลยไม่อยากไปนั่งโต๊ะใหญ่ครับ" ผมถามโดยที่สายตามจับจ้องไปทั่วร่างของเธอ"ดะ..ได้ค่ะ" เธอตอบตะกุกตะกัก และนั่นมันก็ทำให้ผมดีใจมากที่เธอไม่ปฏิเสธผมเหมือนคนอื่น(นี่มันคือพรหมลิขิตใช่ไหม...ฟ้าเป็นใจใช่หรือเปล่า ~~)"คุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถามเธอออกไป ทั้งที่รู้อยู่เต็มอก"คุณครับ ชื่ออะไรครับ" ผมสะกิดเธออีกครั้ง เพราะดูเธอจะเหม่อลอยไม่ทันได้ฟังที่ผมถาม"ห๊ะ...ว่ายังไงนะคะ"สายตาเย้ายวนเหลือเกิน ทนไว้ไอ้เซฟทนไว้" ผมถามว่าคุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถาม
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(2)อีกทั้งวันนี้เธอกำลังฉลองวันครบรอบของเธอกับแฟนของเธออยู่ด้วย...หึ...ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุขยามที่เธอเตรียมขอขวัญไปเซอร์ไพรส์ให้มันนั้น ยามที่มันได้รับหน้ามันจะบานเป็นกระด้งขนาดไหน ทั้งที่พวกมันไม่สมควรจะได้รับความปรารถนาดีจากเธอเลยด้วยซ้ำ...!! ผมนึกย้อนไปถึงการกระทำของตัวเองที่ใช้ให้ลูกน้องไปคอยตามดูเธอ รวมทั้งไอ้แฟนสารเลวของเธอ แล้วก็...หึ..นังเพื่อนสุดเลวของเธอด้วย ผมมักจะได้รับรายงานถึงสิ่งที่เธอมักจะทำให้พวกมันอยู่เสมอ สิ่งที่ดี ๆ และความรู้สึกดี ๆ ที่เธอมอบให้พวกมัน ทั้ง ๆ ที่พวกมันต่างทรยศหักหลังเธอ พวกมันไม่สมควรจะได้รับความรักและความใจดีแบบนั้นเลย... “แม่งเอ๊ย...!!” ผมที่สบถลั่นออกมาอย่างคนหัวเสีย ทำไมผู้ชายเลว ๆ แบบนั้นถึงได้ครอบครองหัวใจของเธอได้ว่ะ ทำไมกันวะ...ทำไมถึงเป็นผมไม่ได้วะ...ทำไมไม่เป็นผมวะที่ได้ครอบครองหัวใจของเธอ และทำไมจังหวะชีวิตของเราถึงต้องไม่ตรงกันด้วยวะ.... ผมที่นั่งคิดน้อยเนื้อต่ำใจ ก่อนจะปาแก้วเหล้าออกไปจนแตกกระจาย ประจวบกับที่ไอ้กิตที่เพิ่งเข้ามาก็ได้เห็นการก
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(1)ครืนนน ~~ เปรี้ยงงง..!! ซ่าาาา ~~เสียงฝนตกฟ้าที่กระหน่ำตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา คล้ายกับว่าหยาดน้ำที่หลั่งรินลงมาจากฟากฟ้าสาดซัดลงมาเพื่อต้องการจะชำระล้างชีวิตของใครบางคนให้เปลี่ยนไปตลอดกาล...ผมที่นั่งเหม่อลอยมองผู้คนมากมายเดินขวักไขว่ไปมา บรรยากาศที่ดูจะครื้นเครงสนุกสนานเฮฮา แต่ทว่า...กลับไร้ค่าสำหรับผมเหลือเกิน ผมที่แกว่งไกวแก้วบรั่นดีในมือเพื่อให้น้ำสีอำพันในนั้นโคลงเคลงไปมา ก่อนจะสาดซัดมันให้ลงไปในลำคอ แต่ทว่า...ความร้อนที่เกิดจากฤทธิ์ของน้ำสีอำพัน กลับสู้ความร้อนรนในใจของผมในตอนนี้ไม่ได้เลยเพราะเมื่อนึกไปถึงใบหน้าของหญิงสาวที่ผมเฝ้าตามหาและปรารถนามาตลอด รักแรกและรักเดียวของผม เธอที่ตอนนี้กำลังมีความสุขอยู่กับคนอื่น...ใช่...วันนี้เป็นวันครบรอบของการเป็นแฟนระหว่างเธอกับ...ไอ้ผู้ชายคนนั้น คนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของเธอ... ~~ผมที่รู้สึกเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ ภาพที่ผมได้เห็นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านั้น มันทำให้ผมปวดหนึบไปทั้งก้อนเนื้อที่อยู่ในอกข้างซ้าย ภาพที่เหมือนจะตอกย้ำว่าผมจะไม่มีวันได้ครอบครองหัวใจของเธออีกเลย...ย้อนไปก่อนหน้านั้นหลายปี ~~ผ
ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(4)งานดำเนินไปพร้อมกับหัวใจของฉันที่ร้อนรุ่ม ฉันที่เฝ้ารอเพื่อให้ถึงเวลาที่จะได้เป่าเค้กเร็ว ๆ เพราะฉันรู้มาก่อนหน้านี้แล้วว่า เขาได้ถูกคุณป้าเธียร่าแม่ของเขาบังคับให้ถือเค้กวันเกิดมาเพื่อเซอร์ไพรส์ฉัน (แม้ว่าจะมีเค้กเก้าชั้นอยู่ที่กลางงานแล้วก็ตาม) ฉันที่เหลือบตามองไปดูเขา ใบหน้าที่บ่งบอกถึงความอึดอัดที่ถูกบังคับและแม้ว่าจะยังไม่บูดบึ้ง แต่ทว่ากลับเย็นชาจนฉันเองยังแอบหวั่นอยู่ในใจแต่ถึงกระนั้น...แม้ว่าฉันจะรู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เต็มใจที่จะทำสิ่งนี้ให้กับฉันมากแค่ไหน แต่ทว่า...ส่วนลึกของหัวใจ ฉันกลับรู้สึกดีใจและสุขใจเป็นอย่างมาก เพราะนอกจากฉันได้แสดงให้ทุกคนในงานได้เห็นแล้วว่าเขาคือคนของฉัน ฉันยังได้เห็นสายตาแห่งความริษยาที่ถูกส่งออกมาจากบรรดาผู้หญิงเกือบร้อยคนที่อยู่ในงานอีกด้วยจนกระทั่ง...เมื่อเวลาสำคัญมาถึง เค้กที่ถูกเขาคนนั้นเดินถือเดินเข้ามา พร้อมกับได้มายืนหยุดอยู่ที่ตรงหน้าของฉัน มันทำให้วินาทีนั้นหัวใจของฉันพองโตและเต้นระรัวทันที♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday Happy birt
ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(3)นับตั้งแต่วันนั้นเราทั้งสองตระกูลก็ยังคงไปมาหาสู่กันตลอด โดยทุกครั้งที่เขามาก็เพื่อที่จะมาเรียนรู้งานด้วยกันกับพ่อของเขา และการที่เขาต้องมาดูงาน บวกกับฉันเองที่ต้องเรียนรู้งานกับพ่อตัวเองด้วยเช่นกัน ดังนั้นจึงทำให้ฉันกับเขาได้มีโอกาสเจอกันบ่อยขึ้น สนทนากันด้วยภาษางานมากขึ้น และเมื่อพ่วงกับความพยายามของฉันที่มักจะตีมึนคอยเจื้อยแจ้วเจรจาชวนเขาคุยอยู่ฝ่ายเดียวมาตลอดเวลาด้วยแล้ว มันจึงทำให้ทุกอย่างเริ่มดีขึ้นนั่นก็เพราะจากในช่วงแรกที่เขามักจะเดินหนีไปเสียทุกทีเวลาที่ฉันชวนคุย จนพักหลัง ๆ เขาเองก็เริ่มที่จะอยู่นิ่งแล้วฟังฉันคุยบ้างความสัมพันธ์ของเราสองคนดูจะพัฒนาขึ้น แม้ว่ามันจะดำเนินไปเหมือนหอยทากเป็นตะคริว แต่สำหรับฉันมันก็มากพอที่จะทำให้ฉันมีความสุขและสนุกกับการเรียนรู้งานไปพร้อม ๆ กันกับเขา ถึงแม้ว่าในใจลึก ๆ ของฉันยังอยากเรียกเขาว่าพี่เซฟ มากกว่าคุณเซบาสเธียก็ตาม...วันเวลาล่วงเลยไปพร้อมกับความใจแข็งที่เริ่มน้อยลงของเขา...จนกระทั่งวันหนึ่ง...มันเป็นวันที่ทำให้ฉันเห็นว่าสุดท้ายแล้วการกระทำด้วยความพยายามพากเพียรของฉันก็ได้ตอบสนองฉันแล้วเมื่อความสัมพ