ตอนที่ 47 อาณาจักรเซบาสเธียณ อาณาจักร SBTeir Corporateเมื่อก้าวเท้าเข้ามายัง อาณาจักร SBTeir Corporate ที่ยิ่งใหญ่ ที่ที่ฉันไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่าจะได้มีโอกาสเข้ามา อาณาจักรที่ขึ้นชื่อว่ายิ่งใหญ่ที่มีชื่อเสียงอันดับต้นๆ ของประเทศและยังกระจายไปอีกหลายทวีป ภาพตรงหน้าทำให้ฉันตื่นตาตื่นใจอย่างมาก ฉันหันซ้ายทีขวาที มองไปทั่วแทบไม่กะพริบตา จนคนร่างโตที่ยืนอยู่ข้างๆ อดไม่ไหวที่จะเอื้อมมือมากุมมือฉันไว้ให้เดินไปพร้อมกันการมาของเจ้าของบริษัท อย่างท่าน เซบาสเธีย ธิพัฒน์เดชะไพศาล ทำให้บรรยากาศภายในบริษัทดูเคร่งขรึมขึ้นมาทันที ทุกอย่างดูเป็นระเบียน ดูทันสมัย ดูน่าเชื่อถือ สมกับตำแหน่งบริษัทยักษ์ใหญ่ของประเทศ จนฉันที่ตื่นเต้นในตอนแรก แอบรู้สึกประหม่าขึ้นมาเล็กน้อย แต่ยังดีที่ได้มืออันอบอุ่นของเขากอบกุมให้ฉันได้ผ่อนคลายฉันก้มมองไปยังมือที่แสนอบอุ่นของเขาที่กำลังกุมมือน้อยๆ ของฉันอยู่ ด้วยสายตาที่อิ่มเอมไปด้วยความสุข ความอบอุ่นที่ส่งมาเป็นเหมือนความนัยที่บอกว่าฉันสำคัญต่อเขาแค่ไหน ฉันช้อนตาขึ้นไปมองยังด้านข้างใบหน้าคมเข้มทรงเสน่ห์ด้วยหัวใจที่เต้นแรง เขายังคงทำหน้านิ่งไม่ยิ้มไม่พูดกับใครตลอดทางที่
ตอนที่ 48 พิสูจน์เรื่องอย่างว่าลมร้อนจากริมฝีปากร้ายยังคงเลื่อนรดลงมาตามแผ่นหลังเนียน มือหนาผละจากการกอดเอว สอดเข้ามาทางด้านหลังขยำเข้ากับสองเต้าอวบ นิ้วเรียวค่อยๆ แทรกเข้ามาที่แผ่นซิลิโคนที่ใช้ปกปิดปลายยอดเม็ดมุก จนกระทั่งแผ่นซิลิโคนถูกเขี่ยออกให้พ้นทาง“อ๊ะ...อืออออ..” เสียงคราวหวานลอยออกจากปากอวบอิ่มริมฝีปากร้อนยังไม่หยุดรุกเร้าแผ่นหลังสาว มันเข้าระรัวจู่โจมขบกัดเบาๆ พอกระตุ้นความกระสัน สองมือที่กำลังขยำสองเต้าอวบออกแรงบีบเคล้นช่วยเร่งกระตุ้นอีกแรงความรุนแรงจากการบีบสองเต้าจนเนื้อปริ ทำร่างบางกระเพื่อมไปตามแรงมือ การขยับขึ้นลงส่งผลให้กระโปรงหนังร่นขึ้นไปกองที่เอว จนเหลือแค่จีสตริงลายลูกไม้ตัวจิ๋วสีดำที่กันระหว่างเนื้ออวบอูมกับจุดกึ่งกลางที่ตอนนี้ท่อนเอ็นลำใหญ่กำลังแข็งปั๋งเมื่อการเสียดสีระหว่างจุดกึ่งกลางของคนทั้งสองทวีความรุนแรงยิ่งขึ้น ร่างกายก็ทำการส่งสัญญาณตอบสนองกลับมา“อืออออออ” เสียงครางเปล่งออกมาบ่งบอกถึงความเสียว ส่วนน้ำหวานที่ไหลซึมออกมาจากร่องสาวก็บ่งบอกถึงความต้องการของร่างกายเช่นกันความเปียกที่ชื้นเจิ่งนองทะลุออกมาจากจีสตริงลายลูกไม้สีดำ จนคนใต้ร่างรู้สึกได้ เขายก
ตอนที่ 49 มารยากวางน้อยฉันมองไปที่คนเจ้าเล่ห์ที่ทำสายตาหลุกหลิก เพราะน่าจะรู้ตัวเองดี ว่าบอกสิ่งที่ฉันอยากรู้ไม่หมด“มีอะไรจะพูดอีกไหมคะ” ฉันเอ่ยย้ำ พร้อมส่งสายตาจับผิดไปให้“ม่ะ..ไม่มีค่ะ” เขาตอบตะกุกตะกัก“แน่นะ” ฉันเอ่ยเสียงเข้มเน้นคำ“แหะๆ ....อ๋อนึกได้อีกอย่าง คือเอลิซอยากรู้ใช่ไหมคะว่าเฮียรู้ได้ยังไง” เขาแสร้งทำเป็นนึกออก ทำไมฉันจะดูไม่ออกฉันพยักหน้าตอบรับ“คือว่า...เอ่อ...เฮียแอบเอากล้องวงจรจิ๋วไปติดในห้องน้ำ” พอเขาพูดจบก็รีบซุกหน้าเข้ามาที่หน้าอกฉันเพื่อหนีความผิดทันที“เฮียยยย” ฉันตาโตขึ้นเสียงเรียกชื่อเขาทันที มันน่านัก โธ่เอ๊ย!!อายก็อาย โมโหก็โมโห อยากจะทุบให้แขนหักไปเลย แต่ก็ทำได้แค่ดิ้นอยู่ในอ้อมแขนแกร่งที่รัดแน่นเท่านั้น“อย่าโกรธเฮียเลยนะคะ คนดี ที่เฮียทำไปทุกอย่างก็เพื่อเอลิซเลยนะคะ เห็นใจผัวตาดำๆ คนนี้เถอะน๊าาา...” เขาเงยหน้าขึ้นมาพูดกับฉัน เมื่อเห็นว่าฉันหยุดดิ้นแล้ว ซ้ำยังมาทำหน้าทำตาอ้อนวอนขอร้องให้ฉันยกโทษให้อีกความจริงฉันก็ไม่ได้โกรธ หรือโมโหอะไรเขาแล้วแหละ เพราะรับรู้ถึงเจตนาที่ดี (หรือเปล่า) ของเขา และเมื่อรวมกับสิ่งที่เขากระทำกับฉันมาโดยตลอดตั้งแต่เขาขอโอกา
ตอนที่ 50 บางอย่างที่หายไป!!เสียงเคาะประตูห้องทำงานของเขาที่ดังขึ้น ทำให้เพลิงสวาทที่กำลังโหมกระหน่ำหยุดลงทันที เขาเงยหน้าขึ้นจากซอกคอขาวของฉันด้วยท่าทางหงุดหงิดที่ถูกขัดจังหวะ แต่มือหนายังกอบกุมสองมือของฉันไว้ที่เดิมส่วนตัวฉันเองตกใจกับเสียงเคาะประตู และกลัวว่าจะมีใครเข้ามาเห็นภาพน่าอายของฉันที่เป็นอยู่ ณ ตอนนี้ จึงทำได้แค่เอียงหน้าหันเข้าหาพนักโซฟา เพราะมือทั้งสองข้างยังไม่สามารถที่จะหลุดออกจากพันธนาการของคนตรงหน้าได้เมื่อเขามองไปยังหน้าประตู เสียงเคาะเรียกเมื่อสักครู่ดูท่าจะเงียบไป เขาก็กลับมาโหมเพลิงสวาทที่กำลังจะมอดให้รุกโชนขึ้นมาอีกครั้งเขาคลายมือที่กอบกุมสองมือของฉัน แล้วเลื่อนใบหน้าไปตามลำตัว มีแวะหยอกล้อตามผิวเนียนที่อยู่ระหว่างทางที่จะไปถึงจุดที่เขาปรารถนาไว้ตั้งแต่ต้นเมื่อใบหน้าคมเลื่อนมาถึงจุดที่ใจคาดหวังไว้ นั่นก็คือจุดกึ่งกลางใจสาวที่อยู่ของดอกไม้กลีบอูมอิ่มที่ตอนนี้กำลังคลายน้ำค้างให้ไหลมาตามร่องกลีบ บ่งบอกถึงความบานสะพรั่งเพื่อรอรับลิ้นของเหล่าแมลงภู่ที่จะเข้ามาฉกฉวยดื่มกินน้ำหวานเขาค่อยๆ สอดมือทั้งสองข้างเข้ามายังชายกระโปรงหนังของฉัน การสัมผัสที่บางเบาแต่มั่นคงท
ตอนที่ 51 ขอแค่...ครืดด ~~เสียงเลื่อนปิดประตูหลังจากที่พี่กิตออกไปแล้วฉันลุกขึ้นยืน เดินรอบโซฟาอีกครั้ง มองมุมนู้นทีมุมนี้ที ก้มๆ เงยๆ เพื่อหาจีสตริงตัวจิ๋วของฉัน แต่ไม่ว่าจะหายังไงก็หาไม่เจอ“หาอะไรอยู่ค่ะ” เสียงทุ้มนุ่มจากด้านหลังเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นท่าทางของฉันที่เหมือนคนกำลังหาของ“ก็...จี...เอ่อ...ไม่มีอะไรค่ะ” ฉันตอบกลับโดยที่ไม่ได้หันหน้าไปมองคนถาม จึงไม่ได้เห็นรอยยิ้มร้ายที่ฉายออกมาเขายังคงมองคนร่างบางที่ก้มๆ เงยๆ เดินวนไปมาแถวโซฟา ที่ดูท่าทางยังไงก็เห็นแน่ชัดว่ากำลังหาของอยู่ แต่เหมือนว่าเธอจะไม่อยากให้รู้ว่าอะไรหายไป“ก็นึกว่าหาไอ้นี่อยู่...” เขาชูจีสตริงจิ๋วสีดำ พร้อมใช้นิ้วเรียวควงไปมาเป็นวงกลม แล้วทำหน้าทะเล้นใส่ฉันหันไปตามเสียงที่บอก สิ่งที่เห็นอยู่ในมือเขาทำเอาฉันเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ก่อนที่ใบหน้าสาวจะเห่อร้อนและแดงก่ำด้วยความอับอาย“เฮีย!!เอามานี่นะ เอาไปตั้งแต่เมื่อไรค่ะเนี้ย!!” ฉันกระวีกระวาดวิ่งไปยังที่โต๊ะทำงานของเขาทันทีเขารีบหยัดกายยืนขึ้นเต็มความสูง แล้วยกมือชูชั้นในตัวจิ๋วขึ้นสูงเลยหัว เพื่อไม่ให้ฉันเอื้อมหยิบฉวยได้ถึงฉันไม่ละความพยายามที่จะเอื้อมมือคว้า
ตอนที่ 52 รู้ไหมว่าเฮีย...ฉันเงยหน้ามองเขา ด้วยสายตาที่ไม่สบอารมณ์คนเจ้าเล่ห์ ทุกอย่างที่ทำตัวเองก็มีแต่ได้กับได้ ยังจะมาทวงอะไรที่มากกว่าคำขอบคุณอีก ฉันนึกก่นด่าเขาในใจ ก่อนจะเดินกลับไปนั่งยังโซฟาตัวเดิมขณะที่เขากำลังจะเดินมาหาฉัน...“หยุดเลยนะคะ กลับไปนั่งทำงานให้เสร็จได้แล้ว มัวแต่มาหื่นกามใส่เอลิซอยู่นั่นแหละ งานไม่เสร็จสักที...ฮึ” ฉันบ่นใส่เขาเป็นชุด นี่ตั้งแต่มาถึงบริษัท นอกจากเอกสารที่พี่กิตเอามาให้เซ็น ฉันยังไม่เห็นเขาทำอะไรเลยนอกจากมายุ่งวุ่นวายกับร่างกายของฉันเขาชะงัก!!หยุดฝีเท้าที่จะเดินมาหาฉันลงทันที ก่อนจะหันหลังทำหน้าจ๋อยเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานการกระทำของเขาทำให้รอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าสวย เพราะนึกขำกับการทำตัวเป็นเด็กของเขาเมื่อถึงเวลาที่เขาเริ่มทำงาน มันทำให้เห็นถึงศักยภาพของเขาขึ้นมาทันที ภาพที่อยู่ตรงหน้าในขณะที่เขาเข้าโหมดเป็นผู้บริหาร ออร่าความหล่อเท่ยิ่งพุ่งกระจาย จนฉันไม่สามารถละสายตาไปจากเขาได้เลย ความหล่อ ความมีเสน่ห์ ความสมาร์ต ความสุขุมนุ่มลึก ถูกแผ่ออกมาจากคนๆ เดียวที่อยู่ตรงหน้าฉันคนนี้ ภาพตรงหน้ามันทำให้ฉันอดไม่ได้ที่จะนั่งมองเขาด้วยความชื่นชม และ
ตอนที่ 53 ไอ้ตัวมาร--- เซฟ Talk ---ผมส่งแชทให้ลูกน้องสั่งอาหารมาให้ เพราะนึกขึ้นได้ว่าวันนี้ผมพาคนร่างบางมาด้วย หลังจากที่ผมเข้าโหมดทำงาน ผมจะเป็นแบบนี้ทุกทีคือทำงานจนลืมวันลืมเวลา กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ลูกน้องเอาอาหารมาให้ ซึ่งพวกมันจะรู้ดีว่าไม่ต้องรอให้ผมออกคำสั่งแต่วันนี้ทั้งที่ผมตั้งใจไว้แล้วว่าจะเข้ามาเคลียร์งานที่บริษัทแค่แป๊บเดียว แล้วจะได้พาเธอออกไปเปิดหูเปิดตาข้างนอก ตั้งใจไว้ว่าวันนี้จะตามใจเธอทุกอย่าง เธออยากจะไปไหนผมจะพาไปหมด แต่กลับมีงานและโครงการมากมายให้ต้องพิจารณา ซึ่งแต่ละโครงการก็ระดับพันล้าน เลยต้องใช้เวลาในการดูเอกสารนานพอสมควร จนผมอดพาเธอออกไปเที่ยวและหาอะไรกินข้างนอก มันทำให้ผมรู้สึกผิดต่อเธอมาก ทั้งที่ได้พาเธอออกมาแล้ว แต่กลับพาเธอมานั่งอุดอู้อยู่ในห้องทำงานนี้ ผมนี่มันแย่จริงๆหลังจากที่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย เพราะส่วนลึกก็เป็นห่วงความรู้สึกเธอ ผมพยายามสลัดความคิดเหล่านั้นออก แล้วรีบเคลียร์งานให้เสร็จให้เร็วที่สุด อย่างน้อยก็ยังมีเวลาพาเธอไปกินอาหารเย็นข้างนอก เมื่อคิดได้ดังนั้นผมก็รีบลงมือเคลียร์กองเอกสารด้านหน้าทันที แต่ก่อนจะเริ่มขอเงยหน้าขึ้นไปมองหน้า
ตอนที่ 54 คำที่รอคอยหลังจากที่เขารับอาหารมาจากพี่กิต เขาก็ปิดประตูใส่หน้าพี่กิตทันทีโดยที่ไม่พูดอะไร ฉันเห็นเงาพี่กิตเหมือนเดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องทำงานสักพัก ก่อนจะเดินจากไป คงจะยังไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรพลาดไป“เฮียสั่งอาหารมาตั้งแต่ตอนไหนคะเนี้ย” ฉันพูด แต่สายตาจับจ้องอยู่ที่ถาดอาหารที่ดูน่ากินไปหมด ความจริงฉันรู้สึกหิวมาได้สักพักแหละ แต่เกรงใจเขาที่กำลังยุ่งกับการเคลีย์งานเลยไม่อยากจะรบกวน“ก็ตอนที่นึกขึ้นมาได้ว่าวันนี้พกเมียมาด้วย” เขาหยอกฉันกลับแทนคำตอบฉันค้อนให้เขาทีหนึ่งด้วยความหมั่นไส้ ใครเป็นเมียตัวเองกันย่ะ ขี้ตู่ชะมัด...ชิเขาจัดแจงเตรียมจานข้าวและตักข้าวให้ฉัน โดยที่ไม่ให้ฉันช่วยอะไรเลย พอฉันอยากจะช่วยเขาก็บอกขอให้ฉันช่วยนั่งเป็นกำลังใจกับนั่งกินข้าวเป็นเมียเขาก็พอฉันไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับเขา เลยทำตามที่เขาบอก จากนั้นเราทั้งสองคนก็ลงมือกินอาหารข้างหน้าทันที เรากินไปคุยไป เขาคอยตักอาหารให้ฉัน ฉันก็ตักให้เขาคืน มันเป็นความสุขเล็กๆ ที่ดูเรียบง่าย จนฉันนึกไม่ถึงว่าจะได้เห็นภาพนี้ ภาพที่ท่านเซบาสเธียผู้ยิ่งใหญ่ จะมานั่งกินอาหารที่เรียบง่ายกับฉันสองคนได้ ฉันนั่งคิดอะไรเพลินๆ