ตอนที่ 189 ยินดีทั้งน้ำตาครืน ~~ ครืน ~~เสียงโทรศัพท์ฉันดังขึ้น พร้อมกับหน้าจอที่บ่งบอกว่าใครโทรมาหน้าจอมือถือโชว์รายชื่อผู้ที่ติดต่อเข้ามา ~~~ (ปีศาจเซฟ) (ฮ่ะ...นี่ฉันยังไม่เปลี่ยนชื่อเขาอีกหรอเนี้ย ถ้าเขาเห็นคงงอนฉันแน่เลย...หึหึ)ติ๊ด ~~‘ค่ะเฮีย...’ ฉันเอ่ยทักทาย‘คิดถึงจังเลยค่ะ ทำอะไรอยู่ค่ะ’ เขาเอ่ยถาม‘พอดีเอลิซมาเดินเล่นอยู่ห้างใกล้ ๆ บ้านอ่ะค่ะ’ ฉันตอบกลับ‘อ๋อเหรอ...’ฉันที่ไม่ชอบน้ำเสียงแบบนี้ของเขาเลย เพราะมันเหมือนกับว่าเขารู้ทันฉันทุกอย่าง‘คะ...ค่ะ’ ฉันที่พยายามควบคุมเสียงตัวเองไม่ให้มีพิรุธตอนตอบเขา‘ถ้างั้นก็เดินเล่นให้สนุกนะคะ เฮียไม่กวนแล้ว’ เขาที่ตอบกลับมาด้วยเสียงที่นุ่มนวลเช่นเดิม แต่ทว่า...มันทำให้ฉันอดแปลกใจไม่ได้เนื่องจากปกติแล้วเขาจะไม่ค่อยยอมวางสายง่ายขนาดนี้‘ค่ะ’ ^-^ ฉันตอบกลับเขาไปสั้น ๆ โดยที่พยายามสลัดความคิดระแวงเกี่ยวกับพฤติกรรมเขาออกไป‘อ่อ...แล้วก็เฮียขอให้เอลิซรู้เอาไว้อย่างหนึ่งนะคะว่า...ไม่ว่ายังไง...เฮียก็รักและเชื่อใจเอลิซเสมอ...รู้ไหมค่ะ...สุดที่รักของเฮีย ~~’ น้ำเสียงที่ดูจะหนักแน่นและจริงจัง จนทำให้ฉันรู้สึกเสียวสันหลังแปลก ถึงขนาดที่แอบ
ตอนที่ 190 หมดหวัง...ตึก...ตึก...ตึกผมที่อดใจไม่ได้ หลังจากที่พนักงานต้อนรับของโรงพยาบาลนำทางพาเธอไปยังห้องรับรอง ในจังหวะนั้นเองผมก็รีบสาวเท้าก้าวเข้าไปถามพนักงานต้อนรับทันที‘เอ่อ...หมอขอสอบถามหน่อยครับ คุณผู้หญิงคนเมื่อกี้เป็นอะไรมาหรอครับ’ ผมตรงเข้าไปถามพนักงานตรงเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์‘สะ...สวัสดีค่ะ ท่านประธาน’ พนักงานคนนั้นลุกขึ้นยืนทำความเคารพผมด้วยอาการตื่นเต้นทันที‘เรียกผมว่า หมอมาคินทร์ ก็พอครับ’ ผมเอ่ยบอกเสียงเรียบ เนื่องจากผมค่อยชอบให้ใครเรียกผมแบบนี้ แล้วอีกอย่างผมยังแอบบริหารโรงพยาบาลนี้อย่างลับ ๆเพราะเรื่องนี้ยังไม่มีใครรู้มากเท่าไรนัก จะมีก็แค่บอร์ดบริหารกับเพื่อนสนิทของผมที่เป็นหมอด้วยกันเท่านั้น ส่วนพนักงานก็จะถูกห้ามบอกถึงการเป็นประธานของผม เนื่องจากตอนนี้ผมเองยังไม่พร้อมที่จะประกาศเรื่องนี้ออกไป โดยเฉพาะคนในตระกูลผม ผมไม่อยากให้พวกเขารับรู้ในสิ่งที่ผมทำ ผมไม่ต้องการให้พวกเขามาแทรกแซงสิ่งที่ผมกำลังสร้างด้วยตัวเอง ก็อย่างที่ผมบอกทุกคนต้องมีหนทางของตัวเอง และนี้ก็คือสิ่งที่ผมกำลังสร้างมันขึ้นมาด้วยมือของผมเอง โดยที่ไม่ต้องพึ่งบารมีใครผมยืนรอฟังคำตอบจากพนักงานต้
ตอนที่ 191 ความลับระหว่างเรา!!--- เอลิซ Talk ---“ยะ...ยินดีด้วยนะครับ...คุณเอลิซ คุณตั้งครรภ์ครับ”สิ้นเสียงของคุณมาร์ค ใบหน้าหวานของฉันก็เผยรอยยิ้มกว้างขึ้นมาทันที พร้อมกับน้ำตาที่เอ่อคลออยู่ที่ดวงตากลมโตสวย ก่อนที่ตัวฉันจะเอื้อมมือไปจับเบา ๆ ที่หน้าท้องของตัวเองความรู้สึกหลากหลายประเดประดังเข้ามา จนฉันตั้งตัวรับแทบไม่ทัน แม้จะรู้ผลมาก่อนหน้านี้แล้วตอนที่ตรวจด้วยตัวเอง แต่มันก็ยังไม่มั่นใจเท่ากับการมาตรวจที่โรงพยาบาลโดยตรงหัวใจที่พองโต บวกกับความตื้นตันข้างในถูกเปลี่ยนมาเป็นหยดน้ำใสเอ่อคลออยู่ที่ดวงตาคู่สวย ความรู้สึกที่มีทั้งความตื่นเต้น ดีใจ ประหม่า และกังวลในเวลาเดียวกัน เพราะนับตั้งแต่วินาทีนี้ฉันจะได้รับบทบาทการเป็นแม่คนครั้งแรกอย่างเต็มตัว ซึ่งมันก็ไม่แปลกถ้าฉันจะมีความรู้สึกกังวลใจ แต่ทว่า...ในความกังวลใจนั้น ฉันกลับไม่คิดว่ามันจะทำให้ฉันรู้สึกดีได้มากขนาดนี้“ขอบคุณนะคะ...คุณมาร์ค” ฉันยิ้มหวานส่งไปให้คนตรงหน้า โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าใบหน้าที่เปี่ยมล้นไปด้วยความสุขของฉัน มันกำลังบาดหัวใจของใครบางคนอยู่คุณมาร์คเขาไม่ได้ตอบกลับมาเป็นคำพูด แต่เขาเลือกที่จะยิ้มให้ฉันเป็นคำตอบแท
ตอนที่ 192 แพคคู่ใบหน้าสวยเสหลบสายตาเขาเล็กน้อย ก่อนจะเปิดปากบอกในสิ่งที่ตัวเองคิดเอาไว้ออกมา...“เอ่อ..เอลิซอยากเป็นคนบอกเขาด้วยตัวเองน่ะค่ะ อีกอย่างเพราะเอลิซรู้อยู่แล้วว่าคนอย่างคุณเซฟยังไงเขาก็จะต้องรู้ถึงการมาโรงพยาบาลนี้ของเอลิซแน่นอนค่ะ” ฉันตอบไปตามที่ฉันคิด แต่เหตุผลนั้นมันก็แค่บางส่วนเท่านั้น เพราะว่าเหตุผลส่วนลึกจริง ๆ เลยก็คือ ฉันยังไม่อยากให้ใครรู้เรื่องการตั้งครรภ์ในครั้งนี้ของฉัน...เพราะฉันรู้สึกว่าถ้าเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ตัวฉันและลูกคงไม่ปลอดภัยแน่ ๆ“อ๋อ...อย่างนั้นเองหรอครับ...ได้ครับสำหรับเรื่องนั้นไม่มีปัญหา” เขาที่หน้าสลดลงเล็กน้อย เมื่อฟังถึงเหตุผลของฉัน พร้อมกับเอ่ยตกปากรับคำที่จะช่วยปิดเรื่องนี้ของฉันให้เป็นความลับระหว่างเราต่อไปหลังจากที่ทั้งฉันและคุณมาร์คได้ตกลงที่จะเก็บความลับเรื่องที่ฉันท้องเอาไว้ สักพักพยาบาลคนเดิมที่พาฉันเข้ามา ก็เดินเข้ามาตามให้ฉันออกไปเพื่อทำการตรวจในขั้นตอนต่อไป“เชิญตามดิฉันไปที่ห้องอัลตร้าซาวด์ได้เลยค่ะ” เสียงพยาบาลสาวที่เพิ่งเข้ามาเอ่ยทำลายความเงียบระหว่างฉันกับคุณมาร์คฉันลุกขึ้นยืนเพื่อที่จะเดินตามพยาบาลคนนั้นไป ก่อนที่จะไม่ล
ตอนที่ 193 เพื่อนใหม่ฉันที่ยังมึนงงกับสิ่งที่ได้ยิน ถึงกับถามย้ำคุณหมอออกไปอีกรอบ...“ห๊ะ... ว่ายังไงนะคะ” ฉันที่น่าจะช็อกเพราะเรื่องที่ท้องแฝดมากกว่า ถึงกับอุทานออกมาในทันทีหลังจากฟังสิ่งที่คุณหมอบอก‘ได้ยังไงฉันไม่มีพันธุกรรมแฝดนี่น่า’ ฉันแอบคิดในใจ“หมอบอกว่า คุณเอลิซ ได้ลูกแฝดค่ะ นี่ไงคะ เห็นไหมมีถุงอีกใบซ่อนอยู่ด้านหลัง ถ้าไม่มองดี ๆ ก็ไม่มีทางเห็นเลยค่ะ...สงสัยคนนี้น่าจะขี้อายแน่เลยแอบหลบหลังพี่หรือน้องล่ะค่ะเนี้ย” ^-^ คุณหมอสาวเอ่ยบอกด้วยความภาคภูมิใจในความเก่งและละเอียดรอบคอบของตัวเองจนทำให้พบเด็กน้อยอีกคนที่อยู่ในท้อง ก่อนจะพูดจาหยอกเย้าด้วยความเอ็นดูกับหน้าจอที่บ่งบอกว่าภายในท้องของคนไข้มีตัวอ่อนถึงสองคนฉันที่ทั้งอึ้ง ทั้งดีใจ ทั้งสับสนในเวลาเดียวกัน และหนึ่งในความรู้สึกหลากหลายที่ถาโถมเข้ามานั้นก็คือ...ความรู้สึกกังวลใจ...“ตะ...แต่ที่เอลิซรู้มา การท้องแฝดคือการที่ครรภ์มีปัญหา แล้วอย่างนี้ลูกเอลิซจะเป็นอะไรไหมคะ” ฉันเอ่ยถามด้วยความรู้สึกกังวลใจและเริ่มเป็นห่วงความปลอดภัยของลูกในท้อง“เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นกังวลไปค่ะ สมัยนี้วิวัฒนาการทางการแพทย์เราไปไกลแล้วค่ะ ถ้าฝากครรภ์ตั
ตอนที่ 194 มันสายไปแล้ว...หลังจากที่ฉันขึ้นรถกลับไป ~~--- มาร์ค Talk ---“ยังไง...มาร์ค...มองเขาตาละห้อยขนาดนี้ ไม่แสดงตัวออกมาเลยล่ะ เอาแต่แอบมองแอบฟังอยู่ได้” น้ำค้างที่เอ่ยแซวผม หลังจากที่เห็นผมเดินออกมาจากที่ซ่อนตัวเพื่อมามองดูเธอจนลับตาไป“ทำอย่างงั้นได้ยังไงล่ะ เขาจะได้หาว่าฉันเป็นโรคจิตล่ะสิ” ผมตอบน้ำค้างเสียงอ่อย พร้อมกับความรู้สึกเศร้าที่ก่อตัวอยู่ในหัวใจ“ทีเรื่องอื่นยังทำเป็นเนียนได้เลย” น้ำค้างยังไม่เลิกแซว“มันไม่เหมือนกันโว๊ยยย...” ผมโวยใส่เพื่อนสาวเล็กน้อย“และก็...จะให้ทำไงได้ล่ะ...ทุกอย่างมันสายไปหมดแล้วนิ” ผมที่ปลงตกเอ่ยเสียงเศร้า หลังจากที่ความจริงในวันนี้มันได้ตอกตะปูปิดความหวังของผมจนหมดสิ้นลงไปแล้ว“แหม...แต่ก็กล้าน่ะย่ะ...ไม่ใช่หมอสูติฯ แต่เสนอตัวไปบอกผลตรวจให้เขาน่ะ” น้ำค้างที่อดแขวะไม่ได้ เพราะแค่เธอเห็นว่าเขาแทรกแซงขั้นตอนการตรวจจนออกนอกหน้าขนาดนี้ ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าผู้หญิงคนนี้ต้องสำคัญสำหรับเขามากขนาดไหน“ก็ให้ทำไงได้ว่ะ...ก็คนมันอยากรู้นี่หว่า” ผมที่มักไม่เป็นตัวของตัวเองเลย ถ้าเรื่องนั้นมันเกี่ยวกับเธอ พร้อมกับนึกย้อนไปถึงตอนที่ผมได้กระซิบออกคำสั่งกั
ตอนที่ 195 (NC) ใจกล้าฟอด ~~ฉันบรรจงหอมลงไปที่แก้มสากของเขาด้วยความรู้สึกรักมากมาย“เอลิซไม่รู้ว่าเอลิซทำอะไรให้เฮียงอนหรือไม่พอใจหรือเปล่า แต่ว่าถ้าสิ่งนี้มันจะทำให้เฮียหายโกรธ...แล้วละก็...”ฉันที่พูดไม่พูดเปล่า ก็ค่อย ๆ หยัดตัวลุกขึ้นจากตักของเขา ก่อนที่ตัวเองจะใจกล้าบ้าบิ่นทำในสิ่งที่ไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าจะทำต่อหน้าผู้ชายมาก่อน...ภายในห้องที่มีเพียงเราสองคน ~~เมื่อร่างบางได้ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงต่อหน้าชายหนุ่ม แม้จะมีท่าทีขวยเขินแต่ทว่า...ความต้องการง้ออยากให้เขาหายงอนกลับมีมากกว่า จากนั้นมือเรียวก็ได้ทำการเลื่อนมือเพื่อปลดชุดเดรสสีหวานให้ออกจากเรือนร่างงามระหง แล้วปล่อยให้อาภรณ์ชิ้นนั้นหลุดร่วงลงมากองอยู่ที่พื้นแทน...ความนวลเนียนขาวกระจ่างที่แผ่กระจายอยู่ทั่วทั้งร่างยามที่ไม่มีเสื้อผ้าปกปิดนั้น ทำให้ความขาวผุดผ่องของเนื้อสาวยิ่งขับให้อันเดอร์แวร์ลายลูกไม้ดูโดดเด่นขึ้นมาจนดูเย้ายวนอารมณ์สวาท และด้วยเนื้อผ้าชั้นในที่บางเบาจนเผยให้เห็นจุดสงวนทั้งบนและร่างแบบวับ ๆ แวม ๆ ก็ยิ่งทำให้เรือนร่างอรชรที่ยืนอยู่นี้ดูเย้ายวนจนทำให้คนที่ได้เห็นอยากที่จะกระโจนเข้าใส่เฮือก ~~ลูกกระเดือกขอ
ตอนที่ 196 (NC) เมียง้อเสียงครวญครางแสนรัญจวนใจเปรียบเสมือนกับคำเยินยอสรรเสริญ กลับยิ่งเร่งให้ฉันรุกเร้าไม่รอช้าจัดการใช้ริมฝีปากอวบอิ่มและลิ้นที่นุ่มอุ่น เข้าครอบงำ ดูดกินท่อนเอ็นแข็งประหนึ่งเป็นไอติมแท่งหวานที่ฉันโปรดปราน และมีความสุขทุกครั้งที่ได้ลิ้มลองบ๊วบๆๆๆ อั่กๆๆ แผล็บๆๆๆโพรงปากนิ่มที่เข้าโรมรันรัดท่อนเอ็นลำใหญ่ แถมออกสเต็ปทั้งดูดทั้งเลียสลับกันไปอย่างเมามัน และถึงแม้ว่าขนาดของมันจะใหญ่คับปากมากจนลำบากในการดูดกินมากแค่ไหน และแม้ว่าความยาวของมันจะกระแทกไปสุดคอหอยมากเท่าไร แต่ความอร่อยฉันถึงกลับยอมใจยกให้เป็นหนึ่งในของโปรดที่ยามเมื่อได้เอาปากเข้าครอบงำเมื่อไร ฉันเองก็แทบจะไม่อยากถอดถอนมันออกจากโพรงปากของตัวเองเลยบ๊วบๆๆๆ อั่กๆ อ่อกๆ“อ๊าาาาส์...ซี๊ดดดด ~~ อย่างนั้นแหละทูนหัว...ดูดของผัวแรง ๆ เลยคร้าบบบ...อ๊าาาาส์ ~~” ความเสียวซ่านจนเกินจะบรรยายทำให้เขาต้องเปล่งเสียงร้องครางออกมาอย่างคนที่มีความสุขจนแทบขาดใจ และความหฤหรรษ์ที่เกิดขึ้นก็ทำให้เขาถึงกับจับหัวทุยของฉันล็อกเอาไว้ เพื่อไม่ให้ปากที่กำลังสร้างความวาบหวามต่อลำเอ็นของเขาห่างหายไปไหนและการกระทำนั้นก็ยิ่งทำให้ฉันปลื้มใจจน
ตอนพิเศษ : บทสรุปคนทรยศณ Penthouse เซบาสเธีย“จัดการสั่งสอนพวกมันเรียบร้อยแล้วใช่ไหม...เออดี...พวกมันจะต้องจำไปจนตาย...”เสียงแข็งกร้าวกรอกเสียงไปตามสาย ก่อนที่ปากหยักสวยจะเหยียดยิ้มร้ายด้วยความสะใจผมที่ตื่นนอนขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น จากลูกน้องที่โทรมารายงานถึงเรื่องราวที่ผมได้ให้มันไปสืบ ผมที่สั่งลูกน้องคนสนิทไปดำเนินการตั้งแต่เมื่อคืนตอนที่อยู่ในร้าน เนื่องด้วยว่าผมอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ จนถึงกับทำให้เธอคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนที่นอนของผม ต้องเสียใจจนถึงขนาดเอาร่างกายเข้าแลกเพื่อประชดชีวิตเขาที่แม้จะเดาได้ตั้งแต่แรก แต่พอได้ยินเองกับหู ก็ถึงกับเลือดขึ้นหน้าทันที ทั้งที่เธอแสนดีกับพวกมันขนาดนั้น แต่กลับถูกพวกมันทรยศหักหลัง จนหัวใจแหลกเหลวไม่เหลือชิ้นดี และเธอที่ตัดสินใจประชดชีวิตไปแบบนั้น ถ้าเมื่อคืนไม่ใช่ผมที่ดูแลเธอ ชีวิตเธอตอนนี้จะเป็นยังไงหลังจากที่ผมได้ฟังในสิ่งที่ลูกน้องรายงาน รวมทั้งเรื่องที่ผมสั่งให้ไปกระทืบพวกมัน พอลูกน้องคนสนิทของรายงานจบผมก็ตัดสายทันทีและพลางนึกสะใจ นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องมอบความต้องการให้แก่เธอ ผมคงไปกระทืบมันด้วยตัวของผมเองแล
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(3)--- เอลิซ Talk ---ฉันที่ถึงกับร้องไห้โฮหลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่คุณเซฟได้ไปสืบเรื่องการหายตัวไปของพ่อกับแม่ของฉัน เขาที่ตามเบาะแสทุกอย่าง เพราะอยากจะให้พวกท่านได้มาร่วมงานในวันแต่งงานของเราทั้งสองคน แต่ใครจะไปคิดว่ากลับไม่มีพวกท่านอยู่บนโลกนี้อีกแล้วคุณเซฟยังเล่าให้ฟังต่อว่า พวกท่านทั้งสองได้ถูกทำพิธีทางศาสนาไปทั้งนานแล้วโดยองค์กรนั้น และจัดการกับเถ้ากระดูกไปจนหมดสิ้นเนื่องจากไม่คิดว่าทั้งสองท่านยังมีญาติหลงเหลืออยู่ และนั่นก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหดหู่ใจที่แม้แต่เถ้ากระดูกของพ่อกับแม่ตัวเอง ฉันยังไม่อาจจะสัมผัสได้ฉันร่ำไห้สะอื้นจนตัวโยนแม้จะตั้งท้องจนใกล้คลอด ฉันก็ยังอยากจะมีแม่ไว้คอยให้คำปรึกษาในเวลาที่ต้องเลี้ยงลูก ก่อนที่จะเฝ้าโทษตัวเองอยู่นาน ถ้าช่วงนั้นฉันเอะใจสักนิด และไม่ปล่อยให้ความเคยชินยามไม่มีพวกท่านมาทำให้ฉันไม่สนใจอะไร วันนี้เราพ่อแม่ลูกคงไม่ต้องมาพรากจากกันอย่างถาวรและนอกจากเรื่องราวของพ่อแม่ของฉันที่ฉันเพิ่งได้รับรู้ ก็ยังมีเรื่องราวที่น่าเซอร์ไพรส์มากกว่านั้น นั่นก็คือ...เพื่อนสนิทของคุณพ่อของฉันที่คอยช่วยเหลือท่านมาโดยตลอด เขาคนนั้นก
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(2)หลายปีต่อมา ~~จนกระทั่งเมื่อข่าวการป่วยหนักของผู้เป็นบิดาดังเป็นข่าวใหญ่ เขาที่แม้จะเสียใจกับสิ่งที่พ่อทำกับตนมากแค่ไหน แต่ด้วยความเป็นลูกและความรัก ความผูกพันที่ยังมีอยู่ จึงทำให้วันนี้เขาได้ตัดสินใจที่จะกลับมายังบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองเป็นครั้งแรกหลังจากที่ตัวเขาเองได้จากไปนานนับปีหลังจากที่เขากลับมายังประเทศบ้านเกิดและจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว วันนี้เขาก็ได้รวบรวมความกล้ากลับมายังคฤหาสน์หลังงามที่คุ้นตา แต่ทว่า...วันนี้เขาไม่ได้มาแค่กับไอรินภรรยาที่เขารัก แต่ว่า...เขายังพาโซ่ทองคล้องใจมาด้วย...เอลิซ...ลูกสาวตัวน้อยหน้าตาน่ารักที่เขาหวังพามากราบชายผู้เป็นปู่ของเธอแต่ทว่า...ทุกอย่างมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นสำหรับคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีเช่นเขา ทั้งที่เขาจะสลัดทิฐิทิ้งไปแล้วพาตัวเองมายืนอยู่หน้าคฤหาสน์ที่คุ้นเคยได้แล้ว แต่ทว่า...ขาของเขามันกลับไม่ยอมก้าวเข้าไปเสียทีเขาที่ยืนลังเลอยู่หน้าบ้านสักพักใหญ่ ๆ ทั้งที่ใจอยากจะเข้าไปดูใจผู้เป็นพ่อ แต่ด้วยทิฐิที่กลับเข้ามาอยู่ในใจ บวกกับความลำบากตากตำที่ต้องพบเจอมาอยู่หลายปี สุดท้ายแล้ว...ทิฐิก็เป็นฝ่ายชนะ..
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(1)ณ คฤหาสน์ตระกูลฤธาทรัพย์ดำรง“ถ้าแกกล้าก้าวเท้าออกไปจากบ้านแค่ก้าวเดียว แกไม่ต้องกลับมาเหยียบที่นี่อีกเลย”เสียงดังประกาศกร้าวจากเจ้าปากของร่างชายสูงวัย พูดกับลูกชายคนเล็กด้วยตัวที่สั่นเทาด้วยความโกรธ“ป๊า...!!” ชายหนุ่มที่ประคองร่างอันสั่นเทาของผู้หญิงที่ตัวเองรักอยู่ในอ้อมแขน หันมาด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่าย“เฮียใจเย็น ๆ ก่อนค่ะ” ส่วนผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดเขา กลับเอื้อมมือขึ้นไปแตะที่มือเขาเบา ๆ พร้อมกับเอ่ยพูดเมื่อเห็นเขาอารมณ์เริ่มปะทุ ด้วยไม่อยากให้ตนเองเป็นชนวนให้พ่อกับลูกต้องผิดใจกัน“ฉันเลือกผู้หญิงดี ๆ เพียบพร้อมเอาไว้แก แกดันไม่เอา แต่ดันไปเลือกผู้หญิงไม่มีหน้าตาในสังคม ผู้หญิงแบบนี้มันจะไปช่วยให้แกเจริญรุ่งเรืองขึ้นได้ยังไง...ห๊ะ...!!” ชายสูงวัยระเบิดอารมณ์ต่อ พร้อมกับค่อนแคะผู้หญิงของลูกชายเขา โดยที่เธอทำได้เพียงแค่ก้มหน้ายอมรับ“ป๊าครับ กรุณาให้เกียรติเมียของผมด้วย” ลูกชายพูดกดเสียงด้วยความไม่พอใจ เนื่องจากพ่อของต้นดูดถูกผู้หญิงที่ตนรัก“ป๊าก็ใจเย็น ๆ ก่อนเถอะครับ แกก็ด้วยไอ้ชิน...” เสียงของผู้ที่เป็นทั้งลูกชายคนโตและยังเป็นพี่ชายเพียงคนเด
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(3)ผมตัดสินใจเดินลงมาหาเธอ ก่อนที่จะสูดหายใจลึก ๆ แล้วเอ่ยทักทายเธอออกไป..."คุณครับคุณ คุณครับ คุณครับ" ผมเรียกอยู่นานกว่าเธอจะตอบ"ค่ะ ว่าไงคะ" เธอหันมาหาพร้อมตอบรับ ถ้าผมไม่คิดเข้าข้างตัวเอง เหมือนเธอจะตะลึงในความหล่อของผมอยู่เหมือนกัน"คุณ..ว่าไงครับ ผมรอคำตอบอยู่" โอ๊ยคนอะไรยิ่งมองใกล้ ๆ ยิ่งน่ารักเป็นบ้า ขนาดใส่เสื้อผ้ายังน่ารักขนาดนี้ ถ้าหาก...(ไอ้เสือ...!! ใจเย็นดิว่ะ...หึหึ)"อะ...อะไรนะคะ" เหมือนเธอจะเริ่มเมาแล้ว แต่นั่นก็กลับยิ่งทำให้เธอน่ารักมากขึ้นไปอีก"ผมถามว่าผมขอนั่งตรงนี้ได้ไหมครับ ผมมาคนเดียวเลยไม่อยากไปนั่งโต๊ะใหญ่ครับ" ผมถามโดยที่สายตามจับจ้องไปทั่วร่างของเธอ"ดะ..ได้ค่ะ" เธอตอบตะกุกตะกัก และนั่นมันก็ทำให้ผมดีใจมากที่เธอไม่ปฏิเสธผมเหมือนคนอื่น(นี่มันคือพรหมลิขิตใช่ไหม...ฟ้าเป็นใจใช่หรือเปล่า ~~)"คุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถามเธอออกไป ทั้งที่รู้อยู่เต็มอก"คุณครับ ชื่ออะไรครับ" ผมสะกิดเธออีกครั้ง เพราะดูเธอจะเหม่อลอยไม่ทันได้ฟังที่ผมถาม"ห๊ะ...ว่ายังไงนะคะ"สายตาเย้ายวนเหลือเกิน ทนไว้ไอ้เซฟทนไว้" ผมถามว่าคุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถาม
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(2)อีกทั้งวันนี้เธอกำลังฉลองวันครบรอบของเธอกับแฟนของเธออยู่ด้วย...หึ...ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุขยามที่เธอเตรียมขอขวัญไปเซอร์ไพรส์ให้มันนั้น ยามที่มันได้รับหน้ามันจะบานเป็นกระด้งขนาดไหน ทั้งที่พวกมันไม่สมควรจะได้รับความปรารถนาดีจากเธอเลยด้วยซ้ำ...!! ผมนึกย้อนไปถึงการกระทำของตัวเองที่ใช้ให้ลูกน้องไปคอยตามดูเธอ รวมทั้งไอ้แฟนสารเลวของเธอ แล้วก็...หึ..นังเพื่อนสุดเลวของเธอด้วย ผมมักจะได้รับรายงานถึงสิ่งที่เธอมักจะทำให้พวกมันอยู่เสมอ สิ่งที่ดี ๆ และความรู้สึกดี ๆ ที่เธอมอบให้พวกมัน ทั้ง ๆ ที่พวกมันต่างทรยศหักหลังเธอ พวกมันไม่สมควรจะได้รับความรักและความใจดีแบบนั้นเลย... “แม่งเอ๊ย...!!” ผมที่สบถลั่นออกมาอย่างคนหัวเสีย ทำไมผู้ชายเลว ๆ แบบนั้นถึงได้ครอบครองหัวใจของเธอได้ว่ะ ทำไมกันวะ...ทำไมถึงเป็นผมไม่ได้วะ...ทำไมไม่เป็นผมวะที่ได้ครอบครองหัวใจของเธอ และทำไมจังหวะชีวิตของเราถึงต้องไม่ตรงกันด้วยวะ.... ผมที่นั่งคิดน้อยเนื้อต่ำใจ ก่อนจะปาแก้วเหล้าออกไปจนแตกกระจาย ประจวบกับที่ไอ้กิตที่เพิ่งเข้ามาก็ได้เห็นการก
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(1)ครืนนน ~~ เปรี้ยงงง..!! ซ่าาาา ~~เสียงฝนตกฟ้าที่กระหน่ำตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา คล้ายกับว่าหยาดน้ำที่หลั่งรินลงมาจากฟากฟ้าสาดซัดลงมาเพื่อต้องการจะชำระล้างชีวิตของใครบางคนให้เปลี่ยนไปตลอดกาล...ผมที่นั่งเหม่อลอยมองผู้คนมากมายเดินขวักไขว่ไปมา บรรยากาศที่ดูจะครื้นเครงสนุกสนานเฮฮา แต่ทว่า...กลับไร้ค่าสำหรับผมเหลือเกิน ผมที่แกว่งไกวแก้วบรั่นดีในมือเพื่อให้น้ำสีอำพันในนั้นโคลงเคลงไปมา ก่อนจะสาดซัดมันให้ลงไปในลำคอ แต่ทว่า...ความร้อนที่เกิดจากฤทธิ์ของน้ำสีอำพัน กลับสู้ความร้อนรนในใจของผมในตอนนี้ไม่ได้เลยเพราะเมื่อนึกไปถึงใบหน้าของหญิงสาวที่ผมเฝ้าตามหาและปรารถนามาตลอด รักแรกและรักเดียวของผม เธอที่ตอนนี้กำลังมีความสุขอยู่กับคนอื่น...ใช่...วันนี้เป็นวันครบรอบของการเป็นแฟนระหว่างเธอกับ...ไอ้ผู้ชายคนนั้น คนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของเธอ... ~~ผมที่รู้สึกเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ ภาพที่ผมได้เห็นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านั้น มันทำให้ผมปวดหนึบไปทั้งก้อนเนื้อที่อยู่ในอกข้างซ้าย ภาพที่เหมือนจะตอกย้ำว่าผมจะไม่มีวันได้ครอบครองหัวใจของเธออีกเลย...ย้อนไปก่อนหน้านั้นหลายปี ~~ผ
ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(4)งานดำเนินไปพร้อมกับหัวใจของฉันที่ร้อนรุ่ม ฉันที่เฝ้ารอเพื่อให้ถึงเวลาที่จะได้เป่าเค้กเร็ว ๆ เพราะฉันรู้มาก่อนหน้านี้แล้วว่า เขาได้ถูกคุณป้าเธียร่าแม่ของเขาบังคับให้ถือเค้กวันเกิดมาเพื่อเซอร์ไพรส์ฉัน (แม้ว่าจะมีเค้กเก้าชั้นอยู่ที่กลางงานแล้วก็ตาม) ฉันที่เหลือบตามองไปดูเขา ใบหน้าที่บ่งบอกถึงความอึดอัดที่ถูกบังคับและแม้ว่าจะยังไม่บูดบึ้ง แต่ทว่ากลับเย็นชาจนฉันเองยังแอบหวั่นอยู่ในใจแต่ถึงกระนั้น...แม้ว่าฉันจะรู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เต็มใจที่จะทำสิ่งนี้ให้กับฉันมากแค่ไหน แต่ทว่า...ส่วนลึกของหัวใจ ฉันกลับรู้สึกดีใจและสุขใจเป็นอย่างมาก เพราะนอกจากฉันได้แสดงให้ทุกคนในงานได้เห็นแล้วว่าเขาคือคนของฉัน ฉันยังได้เห็นสายตาแห่งความริษยาที่ถูกส่งออกมาจากบรรดาผู้หญิงเกือบร้อยคนที่อยู่ในงานอีกด้วยจนกระทั่ง...เมื่อเวลาสำคัญมาถึง เค้กที่ถูกเขาคนนั้นเดินถือเดินเข้ามา พร้อมกับได้มายืนหยุดอยู่ที่ตรงหน้าของฉัน มันทำให้วินาทีนั้นหัวใจของฉันพองโตและเต้นระรัวทันที♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday Happy birt
ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(3)นับตั้งแต่วันนั้นเราทั้งสองตระกูลก็ยังคงไปมาหาสู่กันตลอด โดยทุกครั้งที่เขามาก็เพื่อที่จะมาเรียนรู้งานด้วยกันกับพ่อของเขา และการที่เขาต้องมาดูงาน บวกกับฉันเองที่ต้องเรียนรู้งานกับพ่อตัวเองด้วยเช่นกัน ดังนั้นจึงทำให้ฉันกับเขาได้มีโอกาสเจอกันบ่อยขึ้น สนทนากันด้วยภาษางานมากขึ้น และเมื่อพ่วงกับความพยายามของฉันที่มักจะตีมึนคอยเจื้อยแจ้วเจรจาชวนเขาคุยอยู่ฝ่ายเดียวมาตลอดเวลาด้วยแล้ว มันจึงทำให้ทุกอย่างเริ่มดีขึ้นนั่นก็เพราะจากในช่วงแรกที่เขามักจะเดินหนีไปเสียทุกทีเวลาที่ฉันชวนคุย จนพักหลัง ๆ เขาเองก็เริ่มที่จะอยู่นิ่งแล้วฟังฉันคุยบ้างความสัมพันธ์ของเราสองคนดูจะพัฒนาขึ้น แม้ว่ามันจะดำเนินไปเหมือนหอยทากเป็นตะคริว แต่สำหรับฉันมันก็มากพอที่จะทำให้ฉันมีความสุขและสนุกกับการเรียนรู้งานไปพร้อม ๆ กันกับเขา ถึงแม้ว่าในใจลึก ๆ ของฉันยังอยากเรียกเขาว่าพี่เซฟ มากกว่าคุณเซบาสเธียก็ตาม...วันเวลาล่วงเลยไปพร้อมกับความใจแข็งที่เริ่มน้อยลงของเขา...จนกระทั่งวันหนึ่ง...มันเป็นวันที่ทำให้ฉันเห็นว่าสุดท้ายแล้วการกระทำด้วยความพยายามพากเพียรของฉันก็ได้ตอบสนองฉันแล้วเมื่อความสัมพ