บทที่ 29 จารึกไว้บนหน้าผาก

"นุชไม่เป็นอะไรค่ะ ดูน้องนับก่อนค่ะน้องน่าจะเจ็บมากกว่านุช" เสียงของนีรนุชดังขึ้นเมื่อหายจากอาการตกใจนั่นจึงทำให้ทุกคนนึกขึ้นได้ว่านับดาวก็โดนเสาไฟล้มใส่เช่นกันจึงหันไปมอง แต่ปรากฏว่าไม่มีคนอยู่เสียแล้วเหลือเพียงรอยเลือดจำนวนมากที่เปรอะเปื้อนบนพื้นหญ้า

ทุกคนที่ได้เห็นถึงกับใจหายวาบโดยเฉพาะติณณภัทรความรู้สึกผิดก่อตัวขึ้น งานนี้เขาผิดจริง ๆ ที่เอาแต่เป็นห่วงนีรนุชเพราะเห็นว่านีรนุชเป็นผู้หญิงบอบบางจนลืมนึกถึงนับดาวที่เป็นเมียตัวเองเสียสนิท

"ใครเห็นนับดาวบ้าง นับดาวไปไหนแล้ว" เป็นอรอินที่ตะโกนถามเสียงดังลั่นต่อให้เธอไม่ชอบนับดาวยังไง แต่พอรู้ว่าเด็กสาวบาดเจ็บแบบนี้ก็อดเป็นกังวลไม่ได้

ทนงศักดิ์เองก็เช่นกันถึงเขาจะมีสีหน้าราบเรียบแต่ลึก ๆ ในใจรู้สึกเป็นห่วงบุตรสาว ฉุกคิดขึ้นได้ว่าเขาเองเป็นพ่อที่ลำเอียงสุด ๆ เป็นห่วงนีรนุชจนหลงลืมนับดาวไป

คงจะมีแต่นิ่มที่แอบยิ้มอย่างสะใจที่นับดาวถูกทุกคนละเลยแล้วมาให้ความสำคัญกับบุตรสาวของเธอกันหมด

"พิมเห็นคุณผู้ชายพาออกไปแล้วค่ะ" พิมที่เห็นตอนพิภพพยุงนับดาวออกจากลานสนามหญ้าพอดีบอกกล่าว

"ตาภัทรโทรหาพ่อสิ" อรอินรีบบอกกล่าวกับบุตรชายทันทีเธออยากจะรู้ว่านับ