EP:18 ทำตัวน่าสงสัย

เวลาต่อมา

"แผลนายเหมือนจะติดกันสนิทแล้วนะ แต่หมอยังไม่ให้ยกของหนัก เดี๋ยวแผลปริได้"

"ครับ"

ครั้งแรกที่วานิลได้เปิดแผลของศรัณย์ ทุกครั้งที่เปิดแผลและทำความสะอาดเธอจะไม่อยู่ด้วย ส่งเขาที่ห้องทำแผลของโรงพยาบาลแล้วเธอจะนั่งรอด้านนอก จนกระทั่งวันนี้เปิดผ้าพันแผลออกเห็นเพียงรอยเย็บสีแดงจางๆ เพราะเป็นหน้ามือหรือเปล่านะมันเลยมองไม่ค่อยชัด

"พักให้หายดีอีกซักอาทิตย์นึงก็ได้ ไปทำงานตอนนี้นายก็ต้องใช้มือยกของอยู่ดี"

"แล้วยังให้ผมอยู่ที่นี่อีกไหมครับ"

"มือของนายมันเป็นยังไงบ้างล่ะ กำมือได้หรือเปล่า จับแฮนด์รถขับได้ไหม?"

"อืม...น่าจะไม่ได้นะครับ สงสัยผมคงต้องอยู่ต่อ"

"นายนี่มันเจ้าเล่ห์จริงๆ เลย"

"ผมขออยู่ต่อนะครับ"

"อืม แต่ทำอะไรเองได้แล้ว ก็แยกไปนอนห้องรับแขกก็แล้วกัน"

"ได้ครับ"

แบบนี้ก็เข้าทางเลยสิ เพราะไม่ได้อยู่ในสายตาของเธอในช่วงตอนกลางคืน เขาจะได้มีเวลาทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการจะทำ ทุกอย่างมันจะได้เสร็จเรียบร้อย ก่อนที่มันจะบานปลายไปมากกว่านี้

แต่พอคิดแบบนั้นแล้ว นึกถึงอนาคตที่เขาจะต้องจากเธอ ทำไมถึงได้รู้สึกไม่เป็นตัวเองแบบนี้ล่ะ

จากหน้าที่มันกำลังกลายเป็นความรักแล้วอย่างนั้นเหรอ

"รัณ รัณ!"