เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 10 มีอารมณ์
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-25 18:33:39
บทที่เกี่ยวข้อง
พ่ายรักร้าย บทที่ 11 เด็ดปีก
ก็อก! ก็อก!เสี่ยวหมี่ยกมือขึ้นเคาะประตูห้องเพื่อนสาวสองสามครั้ง หลังจากจัดแจงตัวเองให้เรียบร้อยแล้วแกร็ก!"ทำไมทำหน้าแบบนั้นอ่ะ" น้ำตาลเอ่ยถามเพื่อนสาวทันทีที่เปิดประตูออกมาเห็นสีหน้าบึ้งตึงของเธอ"เปล่าแค่เซ็ง ๆ " เสี่ยวหมี่ตอบปัด ๆ ก่อนจะเดินเข้าไปล้มตัวลงนอนบนเตียงเพื่อนสาวอย่างถือวิสาสะน้ำตาลเดินตามมานั่งลงบนที่นอนข้างเพื่อนสาวแล้วเอ่ยขึ้น "ไปเดินเล่นกันไหม""อืม..ก่อนดีเหมือนกัน" เสี่ยวหมี่พยักหน้าเห็นด้วยพร้อมกับเด้งตัวลุกขึ้นนั่ง"แกลาพักร้อนกี่วัน" น้ำตาลเอ่ย"อาทิตย์หนึ่งจ้ะ" "จ้ะ" "ป่ะเดินเล่นกัน" ทั้งสองสาวนั่งคุยกันสักพักก่อนจะพากันเดินออกจากห้องซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่มาเฟียหนุ่มเดินกลับห้องตัวเอง"อ้าว! พี่เดย์ไปเดินเล่นริมชายหาดด้วยกันไหมคะ" น้ำตาลเอ่ยชวนมาเฟียหนุ่มที่กำลังจะเปิดประตูเข้าห้องด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม"ไม่ดีกว่าครับ เชิญสาว ๆ ตามสบาย" มาเฟียหนุ่มเอ่ยบอกน้ำตาลด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่สายตากลับมองไปที่อีกคนอย่างคาดโทษ เสี่ยวหมี่กลับไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไรเลยแถมยังแบะปากล้อเลียนเขาอีกต่างหาก ก่อนจะลากเพื่อนสาวให้เดินต่อ "ไปกันเถอะ" "แกมีปัญหาอะไรกับ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25พ่ายรักร้าย บทที่ 12 จูบ
เช้าวันต่อมาเสี่ยวหมี่เดินเล่นริมชายหาดอย่างสบายใจโดยหารู้ไม่ว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องเธออยู่"เธอก็สวยดีนิยัยเมดูซ่าแต่แข็งกระด้างไปหน่อย" มาเฟียหนุ่มจับจ้องร่างบางในชุดเดรสยาวสายเดี่ยวเว้าหลังสีขาวละมุนอยู่ใต้ต้นไม้ริมชายหาดเงียบ ๆ นานหลายนาทีจนเห็นเห็นว่าเธอยืนทอดสายตามองท้องทะเลนิ่ง ๆ เขาจึงแอบเดินย่องไปยืนด้านหลังโดยไม่ให้เธอรู้ตัวเส้นผมที่เพิ่งผ่านการสระมาหมาด ๆ ปลิวปะทะกับจมูกโด่งของคนที่ยืนอยู่ด้านหลังทำให้เขาเผลอสูดกลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่ติดอยู่บนเส้นผมเธอเข้าไปเต็มปอด นั่นจึงทำให้อีกคนรู้ตัวเสี่ยวหมี่รีบหันไปมองด้านหลังเมื่อรู้สึกได้ว่ากำลังมีคนยืน ใบหน้าสวยบึ้งตึงฉับพลันเพียงเห็นหน้ามาเฟียหนุ่ม รีบถอยห่างอัตโนมัติพลางเปล่งเสียงถามด้วยความไม่พอใจ "ไอ้โรคจิตมาตั้งแต่เมื่อไร""มาตั้งนานแล้ว คุณเพิ่งรู้เหรอ อีกอย่างผมไม่ใช่โรคจิตถ้าโรคจิตของจริงมันต้อง..." มาเฟียหนุ่มใช้สายตาเจ้าเล่ห์มองหญิงสาวตั้งแต่เท้าจรดศรีษะแทนประโยคสุดท้ายที่เข้าจะพูดทำคนโดนมองถึงกับโกรธจนตัวสั่น"อะ....ไอ้บ้า" เสียงแหลมแหวสูงใส่มาเฟียหนุ่มหนุ่มด้วยความโมโห ก่อนจะรีบเดินหนีออกมาให้ไกล ๆ คนโรคจิตแบบเขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25พ่ายรักร้าย บทที่ 13 บังคับ
ตลอดระยะเวลาที่เที่ยวกันเสี่ยวหมี่ไม่แม้แต่จะมองหน้ามาเฟียหนุ่มสักนิด เธอพยายามหลบหน้าหลบสายตาเขาตลอด จนมาเฟียหนุ่มรู้สึกแปลกใจไม่น้อยกับท่าทางของเธอ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา"วันนี้สนุกมากเลยค่ะพี่เดย์ ขอบคุณที่พาเราสองคนเที่ยวนะคะ" น้ำตาลเอ่ยขอบคุณเมื่อกลับมาถึงโรงแรมแล้ว"ไม่เป็นไรครับพี่เต็มใจ" มาเฟียหนุ่มเอ่ยด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มพลางชายตามองเสี่ยวหมี่ที่ยืนอยู่เล็กน้อย ก่อนเอ่ยต่อ "เจอกันตอน 6โมงเย็นนะครับ" "ค่ะ" น้ำตาลขานรับเบา ๆ จากนั้นต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันเข้าห้องตัวเองเสี่ยวหมี่เปิดนาฬิกาในโทรศัพท์ดูก่อนจะเดินไปล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่ม ๆ เมื่อเห็นว่ายังมีเวลาอีก 2-3ชั่วโมงกว่าจะหกโมงเย็น"โอ้ย! จะคิดทำไมเนี่ยไอ้หมี่" เธอโวยวายออกมาอย่างหัวเสียเมื่อหลับตาลงภาพที่เธอจูบกับมาเฟียหนุ่มก็ลอยเข้ามาในหัวติ้ง! ติ้ง!ขณะที่เสี่ยวหมี่กำลังนอนเล่นอยู่เสียงแจ้งเตือนจากแอปพลิเคชันไลน์ก็ดังขึ้น มือเล็กหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างตัวขึ้นมาดูทันที แต่เธอก็ต้องขมวดคิ้วชนกันเมื่อเห็นว่าใครส่งไลน์มาDay : ตกลงคุณจะยอมมาทำงานกับผมไหม ผมต้องการคำตอบเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่ตอบผมจะยื่นฟ้องคุณทันทีที่กลับถึงจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25พ่ายรักร้าย บทที่ 14 เหตุเกิดจากความเมา
บรรยากาศภายในงานเลี้ยงเป็นไปอย่างครึกครื้นทุกคนต่างนั่งดื่มนั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน"เราขอไปดูลูกก่อนนะ" หลังจากนั่งดื่มได้สักพักหลินก็ขอแยกตัวจากเพื่อนสาวทั้งคนสองไปดูลูก"แกไปพักเถอะนี่ก็ดึกแล้ว" น้ำตาลเอ่ย"อือ..งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะปราม ๆ ยัยเสี่ยวหมี่ด้วยล่ะ อย่าให้ดื่มหนักเกิน" หลินเอ่ยก่อนจะหันมองเสี่ยวหมี่ที่ตอนนี้เมาแอ้แทบจะทรงตัวไม่อยู่ ก่อนจะเดินออกไป"เสี่ยวหมี่หยุดดื่มได้แล้ว" น้ำตาลหันไปเอ็ดเสี่ยวหมี่ที่ดื่มเหล้าเหมือนกับดื่มน้ำเปล่ายกเอา ๆ ไม่เว้นวรรคเบา ๆ"ไม่เมาหรอกก" เสี่ยวหมี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงยาน ก่อนจะยกเหล้าดื่มต่อ"เฮ้อ! แกนี่จริง ๆ เลยเสี่ยวหมี่ " น้ำตาลได้แต่ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่กับความดื้อรั้นของเพื่อนสาว เมาขนาดนี้แล้วแต่ยังจะดื่มต่ออีก"พี่ว่าเรากลับกันเลยดีกว่าดูท่าน้องเสี่ยวหมี่เมามากแล้ว" มาเฟียหนุ่มที่นั่งมองเหตุการณ์อยู่เงียบ ๆ เดินเข้าไปบอกกล่าวกับน้ำตาล"พี่เดย์ไม่สังสรรกับเพื่อนต่อเหรอคะ" น้ำตาลเอ่ยด้วยความเกรงใจ"ไม่ล่ะ พี่ก็รู้สึกมึน ๆ แล้วเหมือนกัน" "อ่อค่ะ" น้ำตาลยิ้มรับพร้อมกับลุกขึ้นยืน แล้วหยิบกระเป๋าสะพายของเพื่อนสาวมาถือไว้ ก่อนจะพยุงเพื่อนส
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25พ่ายรักร้าย บทที่ 15 ขายหน้า
ปึก! ปึก! ปึก!เสียงเสียงจังหวะร่วมรักของคนทั้งสองดังระงมไปทั่วห้องใหญ่มาเฟียหนุ่มถาโถมแรงกายทั้งหมดที่ม่ใส่คนใต้ร่างไม่หยั่ง จนร่างบางโยกคลอนไปตามแรงกระแทกกระทั้น"อะ..อ๊าา" เสียวหมี่เชิดหน้าเปล่งเสียงครางระงมบิดเร้ากายไปมาด้วยความหฤหรรษ์เมื่อความเจ็บปวดก่อนหน้านี้ถูกแทนที่ด้วยเกลียวความเสียวซ่าน เสียงครางของหญิงสาวเป็นเชื้อเพลิงกระตุ้นอารมณ์ดิบเถื่อนของมาเฟียหนุ่มให้ลุกโชนได้เป็นอย่างดี เขาสอบสะโพกอัดกระแทกแก่นกายใหญ่ใส่ร่องรักคับแคบเต็มแรง"อื้อ! จะ...จุก" ทำอีกคนจุกจนต้องร้องท้วงเสียงแผ่วเบา มือเล็กยกขึ้นดันหน้าท้องแกร่งไว้เพื่อลดแรงกระแทกที่ถาโถมใส่อย่างบ้าคลั่ง ทว่าอีกคนหาได้สนใจไม่ยังคงอัดกระแทกท่อนเนื้อใส่ร่องรักคับแคบตามแรงปรารถนาของตัวเองมือหนาเอื้อมไปบีบเคล้นทรวงอกเต่งตึงที่กระเพื่อมตามแรงกระแทกอย่างมันเขี้ยว ก่อนจะโน้มริมฝีปากหนาลงไปดูดดึงขบเม้มยอดอกสีหวานต่อ ขณะที่สะโพกยังขยับอย่างต่อเนื่องคนอยู่ใต้ร่างถึงกับนิ่วหน้าออกมา เล็บคมจิกลงบนท่อนแขนแกร่งจนเป็นรอยเมื่อเขาทำรุนแรงจนเธอรู้สึกเจ็บกลางกายสาว"อื้ม..อ๊าา" เสียงหยาบโลนเปล่งออกมาจากริมฝีปากหนาอย่างกลั้นไม่อยู่เมื่อร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25พ่ายรักร้าย บทที่ 16 แกล้ง
แกร็ก!เสียงเปิดประตูห้องของมาเฟียหนุ่มดังขึ้นทำให้เสี่ยวหมี่ที่กำลังยืนคุยกับน้ำตาลอยู่หน้าห้องถึงกับใจเต้นแรง กลัวเหลือเกินกลัวว่าเขาจะจำเรื่องเมื่อคืนได้ แต่กระนั้นเธอก็พยายามข่มความกังวลใจเอาไว้ทำตัวให้เป็นปกติที่สุด"มอนิ่งค่ะพี่เดย์ " น้ำตาลเอ่ยทักทายมาเฟียหนุ่มด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มทันทีที่เขาก้าวออกมาจากห้อง แต่อีกคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ กลับเบี่ยงหน้าหนีไปทางอื่น"ครับน้องน้ำตาล" มาเฟียหนุ่มตอบรับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ทว่าสายตากลับมองไปที่อีกคนมองทำคนโดนมองถึงกับชาหวาบไปทั้งตัว และได้แต่แอบภาวนาในใจให้เขาจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้"เราไปหาหลินกันเถอะ" สายตาของมาเฟียหนุ่มทำให้เสี่ยวหมี่รู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมากรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง จนต้องเอ่ยชวนเพื่อนสาวเพื่อหาเรื่องปลีกตัวออกไปจากสถานการณ์น่าอึดอัดนี้ "อืม...พี่เดย์ไปด้วยกันไหมคะ" แต่เหมือนโชคชะตาจะไม่เข้าข้างเธอเสียเลยเมื่อเพื่อนสาวที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอย่างน้ำตาลดันชวนคนที่เธอไม่อยากอยู่ใก้ลไปด้วยเธอแทบอยากจะกรีดร้องออกมาดัง ๆ ให้กับความแสนดีของเพื่อนสาวที่อุตสาห์มีน้ำใจ แต่ก็ทำได้แค่เก็บอาการเอาไว้"ไปครับ พี่จะไปหาไอ้วายุมันด้วย"
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25พ่ายรักร้าย บทที่ 17 คุณด่าผมจูบ
เสี่ยวหมี่ชะงักเท้าที่กำลังเดินอัตโนมัติเมื่อใก้ลถึงโต๊ะ สายตาคมจ้องมองไปยังกลุ่มเพื่อนของเธอกับหนุ่ม ๆ ที่นั่งคุยกันอยู่อย่างสนุก ก่อนจะลอบถอนหายใจออกมาอีกครั้ง ซึ่งเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ตั้งแต่เดินออกจากห้องน้ำมา"เอาว่ะเสี่ยวหมี่กล้า ๆ หน่อย" เธอผ่อนลมหายใจหนักๆ เข้าออกอีกสองสามครั้งเรียกความมั่นใจให้ตัวเอง ก่อนจะก้าวเท้าเดินเข้าไปหย่อนสะโพกนั่งที่โต๊ะข้างน้ำตาลด้วยท่าทีเรียบนิ่ง ไม่แสดงอาการใด ๆ ออกมาให้เป็นที่สงสัย"ไปเข้าห้องน้ำตั้งนาน แกเป็นอะไรรึเปล่า" หลินเอ่ยถามเพื่อนสาวด้วยความสงสัย"มัวแต่ไล่หมาอยู่เลยช้า" เสี่ยวหมี่เอ่ยเสียงเน้นพลางปรายตามองไปทางที่มาเฟียหนุ่มนั่งอยู่"สงสัยหมาตัวนั้นจะดุนะครับ น้องเสี่ยวหมี่ถึงได้เสียเวลาไล่อยู่ตั้งนานสองนาน" มาเฟียหนุ่มหาได้ใส่ใจคำพูดที่หญิงสาวจงใจเอ่ยกระแทกแดกดันไม่ หนำซ้ำเขาจะยิ้มยั่วยวนกวนประสาทเธอกลับอีก"บ้า!..ร้านฉันมีหมาที่ไหนกัน" หลินหันไปเอ็ดเพื่อนสาวเบา ๆ "...." ไร้เสียงตอบใด ๆ จากเสี่ยวหมี่เธอเพียงแต่ไหวไหล่ให้เพื่อนสาวอย่างไม่ใส่ใจมากนัก ตอนนี้เธออยากจะกระโดดงับหัวคนที่ทำหน้ายั่วยวนกวนประสาทเธอมากกว่า แต่ก็ทำได้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25พ่ายรักร้าย บทที่ 18 หลอกล่อ
"อ๊าย!""ไอ้บ้า ๆ ไอ้ทุเรศ" เสี่ยวหมี่อยากจะร้องตะโกนออกมาดัง ๆ ให้หายคับแค้นใจที่ไม่สามารถเอาคืนมาเฟียหนุ่มได้ แต่เธอก็ทำได้เพียงส่งเสียงกรีดร้องในลำคอเบา ๆ เพราะกลัวมิลิน และผู้คนก็เดินผ่านไปมาจะตกใจ"นี่ป้าจะหลีกหนีจากไอ้โรคจิตนั้นไม่พ้นจริง ๆ ใช่ไหมหนูมิลิน" เธอเอื้อนเอ่ยกับเด็กน้อยที่เงยมองหน้าเธอตาแป๋ว ๆ อย่างปลง ๆ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่แค่คิดว่าต้องเจอหน้าเขาต้องทำงานรวมกับเขามันก็ทำให้เธอหนักอกหนักใจล่วงหน้าแล้วเพราะไม่รู้ว่าเธอจะทำงานใช้หนี้หมดก่อนหรือจะตีกันตายเสียก่อนเธออุ้มมิลินเดินกินลมชมวิวไปเรื่อย ๆ เพื่อผ่อนคลายอารมณ์ขุ่นมัวของตัวเองจนรู้สึกดีขึ้นจึงพาเด็กน้อยกลับร้าน แต่พอเปิดประตูเข้าไปในร้านเท่านั้นเองอารมณ์ขุ่นมัวของเธอก็กลับมาอีกครั้งเพราะเจอต้นเหตุที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้นั่งหน้าระรื่นอยู่"เป็นอะไรยัยเสี่ยวหมี่เดินหน้าหงิกหน้างอมาเชียว" น้ำตาลที่นั่งคุยอยู่กับซัน และเดย์เอ่ยถามไปเมื่อเห็นเพื่อนสาวเดินกระเฟียดกระฟัดใบหน้าบึ้งตึงเข้ามา"เปล่าไม่ได้เป็นอะไร" เสี่ยวหมี่ตอบเพื่อนสาวแบบปัด ๆ ไป สายตาคมตวัดมองมาเฟียหนุ่มแวบหนึ่ง ก่อนจะอุ้มมิลินไปส่งให้หลินที่ยืนอย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25
บทล่าสุด
พ่ายรักร้าย บทส่งท้าย
@ประเทศไทย"พร้อมรึยังครับ" เสียงทุ้มดังขึ้นทำให้เสี่ยวหมี่ที่กำลังนั่งมองตัวเองหน้ากระจกบานใหญ่ระบายยิ้มออกมา ก่อนจะลุกเดินไปหาเจ้าของเสียงที่กำลังเดินเข้ามา "พร้อมแล้วค่ะ""ภูมิใจจังมีเมียสวย โดยเฉพาะวันนี้สวยเป็นพิเศษเลย" มาเฟียหนุ่มไล่สายตามองเมียสาวในชุดเดรสยาวสีขาวประดับประดาด้วยเพชรระยิบระยับอย่างชื่นชม มือหนาเอื้อมไปรั้งเอวคอดเข้ามาแนบชิด แล้วกดจูบบนหน้าผากมนเบา ๆ "พี่ก็หล่อเหมือนกันค่ะ" เสี่ยวหมี่สอดมือเข้าไปกอดเอวหนาหลวม ๆ แหงนหน้าขึ้นมองสามีผู้เป็นที่รักด้วยแววตาสื่อความหมายทั้งสองมองสบตากันนานนับนาที ก่อนมาเฟียหนุ่มจะคลายวงแขนออกจากเอวคอดเปลี่ยนเป็นจับมือเล็กแทน "ลงไปข้างล่างกันเถอะครับ แขกเริ่มทยอยมาแล้ว" ว่าจบเขาก็จูงเมียสาวเดินออกจากห้องพักลงไปยังริมชายหาดซึ่งเป็นสถานที่จัดงานเลี้ยง"ว้าว! สวยจังเลยค่ะ" เสี่ยวหมี่ถึงกับตาลุกวาวด้วยความตื่นเต้นรอบบริเวณงานเลี้ยงถูกจัดด้วยดอกไม้นานาพันสวยงามมากเหมือนอยู่ในสวนดอกไม้ท่ามกลางบรรยากาศตะวันใกล้ลับขอบฟ้าโต๊ะสำหรับแขกวางเรียงรายตามแนวชายหาด และมีซุ้มที่ถูกจัดอย่างหรูหรามีตัวอักษรประดับเป็นคำว่า "เดย์ & เสี่ยวหมี่"งานเลี้ยง
พ่ายรักร้าย บทที่ 50 The end
หลายวันต่อมา..ครืด! ครืด!โทรศัพท์เครื่องหรูแผดเสียงดังอย่างต่อเนื่องปลุกให้ร่างบางที่นอนหลับอยู่บนเตียงค่อย ๆ รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เธอยกมือขยี้เปลือกตาเบา ๆ ไล่อาการงัวเงีย ก่อนเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์บนหัวเตียงมากดรับสายแล้วกรอกน้ำเสียงงัวเงียถามปลายสายทันที "ว่าไงคะพี่เดย์โทรมาปลุกหมี่แต่เช้าเชียว"(พี่มีธุระสำคัญวันนี้ไม่ได้เข้าบริษัทที่รักช่วยดูเอกสารแทนพี่หน่อยนะครับ)"ธุระอะไรคะ"(วันนี้คุณสาธิตลูกค้ารายใหญ่ของบริษัทจะบินมาคุยงานกับพี่ที่จีน พี่เลยต้องไปรับและคอยดูแลเขาครับ)"ได้ค่ะอย่าให้รู้นะว่าออกนอกลู่นอกทาง"(เมียดุขนาดนี้ใครจะกล้าละครับ)"ให้มันจริงเถอะ"(ค่าบบ พี่รักหมี่นะ)"หมี่ก็รักพี่ค่ะ บ๊ายบาย" นิ้วเรียวกดวางสายทันทีเมื่อบอกลาปลายสายจบ ก่อนหยัดกายลุกขึ้นนั่งบิดขี้เกียจไปมาแล้วจึงก้าวลงจากเตียงไปอาบน้ำแต่งตัวเดินทางไปทำงานเหมือนทุกวันที่ผ่านมา@บริษัทนำเข้ารถหรูคาร์ลอฟท์"ทำไมวันนี้ทุกคนมองฉันแปลก ๆ" เสี่ยวหมี่พึมพำด้วยความสงสัยพลางมองสำรวจตัวเองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าเมื่อพนักงานในบริษัทต่างพากันอมยิ้มเมื่อเธอเดินผ่าน แต่ก็ไม่พบอะไรที่แปลกไปเพราะเธอก็แต่งตัวด้วยชุดเดรสเร
พ่ายรักร้าย บทที่ 49 จากคู่กัดกลายเป็นคู่รัก
"ปล่อยนะฉันจะไปทำงานต่อ" เสี่ยวหมี่ร้องท้วงด้วยความเคอะเขินเมื่อเห็นสายตาทอประกายหยาดเยิ้มที่แฟนหนุ่มใช้มองเธอพลางยกขึ้นดันอกแกร่งให้ออกห่าง"คุณเป็นถึงเมียเจ้าของบริษัทไม่ต้องทำก็ได้ แค่นั่งชี้นิ้วสั่งยังได้เลย""งั้นหมี่ขอสั่งให้คุณปล่อยหมี่เดี่ยวนี้" สิ้นเสียงแฟนหนุ่มเสี่ยวหมี่ก็ชี้นิ้วสั่งเขาทันที "ผมหมายถึงพนักงานในบริษทไม่ใช่ผม" มาเฟียหนุ่มถึงกับระบายยิ้มออกมากับความฉลาดของแฟนสาว แต่เขาหาได้ปล่อยตามคำสั่งไหมกลับอุ้มเธอเดินไปวางลงบนโต๊ะทำงานพร้อมใช้มือยันขอบโต๊ะกักเธอไว้ในวงแขน"คุณจะทำอะไรปล่อยเลยนะ" ร่างบางร้องท้วงด้วยน้ำเสียงงอน ๆ พร้อมยกมือขึ้นดันอกแกร่งให้ออกห่าง แต่แรงเพียงน้อยนิดของเธอไม่ทำให้ร่างสูงขยับเขยื้อนเลยสักนิด"บอกว่าอย่าไงเดี๋ยวคนอื่นเข้ามาเห็น" เธอร้องห้ามเสียงหลงในตอนที่ร่างสูงแทรกตัวยืนกลางหว่างขาทำให้กระโปรงที่สั้นเหนือเข่าร่อนขึ้นมาจนเห็นแพนตี้สีแดงสด ก่อนใบหน้าคมคายจะโน้มลงซุกไซ้ขบเม้มสูดดมกลิ่นหอมจากลำคอขาว มือหนาค่อย ๆ ลูบไล้ไปตามเรียวขาขาวเนียนทำเอาร่างบางถึงกับขนลุกชูชันรู้สึกม่วนท้องน้อยไปหมดเธอกลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงลำคออึกใหญ่พร้อมถอนหายใจหนัก ๆ ก่
พ่ายรักร้าย บทที่ 48 ไม่ใช่นางเอก
@บริษัทนำเข้ารถหรูคาร์ลอฟท์"มอนิ่งครับที่รัก" เสียงของมาเฟียหนุ่มเอ่ยทักแฟนสาวหลังจากเปิดประตูเข้าห้องทำงานมาแล้วเห็นแฟนสาวนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของตัวเอง "ก็บอกว่าอย่าเรียกแบบนี้ไงมันเลี่ยน หมี่ไม่ชอบ" คนถูกเรียกตวัดสายตามองค้อนแฟนหนุ่มอย่างไม่ชอบใจเพราะเธอพยายามบอกเขาครั้งเล่าครั้งเล่าว่าให้เรียกเหมือนเมื่อก่อน ถึงแม้ทั้งสองจะคบกันอย่างจริงจังมาเป็นเวลาเดือนกว่า ๆ แล้วก็ตาม แต่เธอก็ยังไม่ชินกับสรรพนามสุดเลี่ยนที่แฟนหนุ่มสรรหามาเรียกเธอไม่ซ้ำแต่ละวัน มาเฟียหนุ่มหาได้เก็บคำพูดของแฟนสาวมาใส่ใจไม่ การได้เย้าแหย่ให้เธองอนเป็นอะไรที่ทำให้เขามีความสุขจริง ๆ เขาระบายยิ้มบาง ๆ พร้อมเดินอ้อมไปสวมกอดแฟนสาวจากด้านหลัง แล้วโน้มลงกระซิบชิดกกหูเล็ก "งั้นเรียกเมียแทน"สิ้นสุดคำพูดเขาก็ฝังจมูกบนแก้มนิ่มของแฟนสาวฟอดใหญ่"ไปทำงานของตัวเองได้แล้ว เดี๋ยวคนอื่นเข้ามาเห็น" เจ้าของแก้มนิ่มเอ็ดแฟนหนุ่มเบา ๆ พร้อมยกมือขึ้นดันหน้าเขาออกห่าง "ขอกอดเมียแบบนี้สักแป๊บได้ไหม เติมพลังก่อนทำงาน" มาเฟียหนุ่มยังตีหน้ามึนเหมือนเดิมหาได้สนใจเสียงพูดแฟนสาวไม่ เกยคางลงบนไหล่มนพร้อมทำตาปริบ ๆ เว้าวอนคนในอ้อมกอดสุดฤทธิ์
พ่ายรักร้าย บทที่ 47 ตกม้าตาย
"ออกไปคุยกันสะนานเลยมีอะไรกันหรือเปล่าลูก" ทันทีที่ทั้งสองคนเดินเข้ามานั่งลงบนโต๊ะอาหารเสี่ยวหลานก็เปล่งเสียงถามบุตรสาวด้วยความสงสัยมาเฟียหนุ่มกับหญิงสาวมองสบตากันนานนับนาที ก่อนมาเฟียหนุ่มจะเป็นคนเอ่ยขึ้น "ผมมีเรื่องจะบอกคุณป้า กับคุณลุงครับ"สิ้นเสียงมาเฟียหนุ่มประมุขของบ้านกับเสี่ยวหลานก็หันมองหน้ากันระคนสงสัย ก่อนประมุขของบ้านจะหันมองหน้าถามเขา "เรื่องอะไรล่ะ"คนถูกถามสูดลมหายใจเข้าปอดเรียกความกล้าให้ตัวเองพรืดใหญ่ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังแววตาทอประกาย "ผมรักลูกสาวคุณลุง คุณป้าครับ หากผมจะขอคบกับเสี่ยวหมี่คุณลุง คุณป้าคงไม่ว่าอะไรนะครับ""ในสุดก็พูดออกมาสักทีนะคุณเดย์" ประมุขของบ้านเอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มแย้มไม่ต่างจากเสี่ยวหลานผู้เป็นภรรยาเลย ทั้งสองพอจะเดาออกนานแล้วว่าเด็กหนุ่มมีใจให้บุตรสาวตัวเอง ทว่ากลับไม่ยอมพูดออกมาสักที"คุณลุง คุณป้ารู้เหรอครับ" ดวงตาคมกริบมองหน้าพ่อแม่ของหญิงสาวอย่างงง ๆ"ป้ากับลุงอาบน้ำร้อนมาก่อนเรานะทำไมจะมองไม่ออก" เสี่ยวหลานเอ่ยด้วยใบเปื้อนยิ้ม ก่อนประมุขของบ้านจะเอ่ยต่อ "ลุงพอจะเดาออกตั้งแต่คุณมาเยี่ยมที่โรงพยาบาลแล้ว เสี่ยวหมี่ไม่เคยมีผู้ชายเข้ามาวนเว
พ่ายรักร้าย บทที่ 46 หว่อ อ่าย หนี่
เสี่ยวหมี่ลากมาเฟียหนุ่มมาหยุดใต้ต้นไม้ใหญ่ ก่อนปล่อยมือจากเขาแล้วหันไปมองหน้าเปล่งเสียงถามอย่างไม่เข้าใจ "คุณคิดจะทำอะไรถึงมาตีสนิทกับป๊าม๊าฉัน""ผมไม่ได้จะทำอะไรทั้งนั้นก็แค่ทำความคุ้นชินกับพ่อตาแม่ยาย เพราะในอนาคตผมก็จะมาเป็นลูกเขยท่านแล้ว" มาเฟียหนุ่มไหวไหล่อย่างไม่ใส่ใจมากนักพร้อมกับจ้องหน้าตอบหญิงสาวไปตามความจริงเขาไม่ได้มีแผนอะไรทั้งนั้นที่ทำไปเพราะอยากทำความรู้จัก ทำความสนิทสนมกับครอบครัวผู้หญิงที่เขารักและเลือกจะมาเป็นคู่ชีวิตก็แค่นั้น และเป็นการแสดงความจริงใจหากผู้ใหญ่เห็นชอบด้วยยังไงก็ดีกว่าอยู่แล้ว"ฮืม" คนฟังถึงกับหน้านิ่วคิ้วขมวดเมื่อได้ยินคำพูดทึกทักเอาเองของเขา ทว่าในใจกลับเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ ดวงตากลมเสสายมองไปทางอื่นพยายามตีสีหน้าให้เป็นปกติที่สุดเพราะไม่อยากให้เขารู้ว่าตอนนี้เธอกำลังเสียอาการ ก่อนจะตวัดสายตามองเขาอีกครั้งพร้อมกับพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงห้วน "ฉันบอกแล้วหรือไงว่าจะแต่งงานกับคุณ" มาเฟียหนุ่มหาได้สนใจไม่ว่าหญิงสาวจะพูดอะไรยังคงยิ้มระรื่นพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้เธอ แล้วตีเนียนถามไปเพื่อจะได้ผล "แล้วตกลงแต่งไหม" "ไม่ต้องมาตีเนียนเลยนะฉันไม่หลงกลคุณหรอก"
พ่ายรักร้าย บทที่ 45 แขก
วันต่อมา..ครืด! ครืด!เสียงโทรศัพท์ปลุกร่างบางที่กำลังนอนหลับอย่างสบายให้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา มือเล็กเอื้อมไปคว้าโทรศัพท์บนหัวเตียงมาดูเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์มาเฟียหนุ่ม เธอจึงกดปิดเสียงแล้ววางไว้ที่เดิม ก่อนหลับตาลงอีกครั้ง แต่เธอก็ต้องเบิกตาโพลงในนาทีต่อมาเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองต้องไปทำงาน และต้องเจอหน้าเขา“โอ๊ย!”“บ้าจริง” เธอโอดครวญออกมาเบา ๆ พร้อมยกมือขึ้นยี้ผมตัวเองจนยุ่งเหยิงด้วยความหัวเสีย ก่อนลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานอย่างเลี่ยงไม่ได้ถึงแม้ในใจจะไม่อยากไปก็ตาม@บริษัทนำเข้ารถหรูคาร์ลอฟท์เสี่ยวหมี่ยืนถอนหายใจอยู่หน้าห้องทำงานมาเฟียหนุ่มครั้งแล้วครั้งเล่าจนเวลาผ่านไปเกือบห้านาทีเธอจึงค่อย ๆ เปิดประตูเข้าไปคิ้วสวยขมวดเป็นปมเชิงสงสัยเมื่อไม่เห็นเจ้าของห้องปกติเวลานี้เขาจะเข้าบริษัทแล้ว การที่เขาไม่อยู่ความจริงน่าจะเป็นเรื่องดี ทว่าเธอกลับไม่รู้สึกดีใจเลยสักนิด ดวงตากลมจับจ้องโต๊ะทำงานของเขานิ่ง ๆ ขณะครุ่นคิดหาสาเหตุที่เขายังไม่มาทำงานไปด้วย"เฮ้อ พอ ๆ เลิกคิด ๆ" เธอยืนนิ่งค้างอยู่แบบนั้นนานนับนาทที ก่อนรีบสะบัดศีรษะไล่ความคิดฟุ้งซ่านออก แล้วเดินไปหย่อนสะโพกนั่งที่โต๊ะลงมือทำ
พ่ายรักร้าย บทที่ 44 ขายหน้า
"เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ" เสี่ยวหมี่มองตามหลังคนที่เดินฮัมเพลงเข้าห้องน้ำไปด้วยความงุนงงพร้อมกับยกมือขึ้นเกาศีรษะเขาแปลกไปมากจริง ๆ ไม่คิดว่าเขาก็มีมุมแบบนี้เหมือนกัน ยิ่งคิดก็ยิ่งสงสัย ทว่าเธอกลับไม่ชอบเขาในมุมแบบนี้เอาเสียเลยมันดูหวานเลี่ยนจนน่าขนลุกขนพอง "หึ่ยย" เพียงแค่คิดก็ขนลุกซู่แล้ว เธอถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่พร้อมกับสะบัดศีรษะไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกจากสมอง ก่อนลุกลงจากเตียงเดินไปหย่อนสะโพกนั่งรอเขาบนโซฟาในห้องนั่งเล่นแกร็ก!ผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมงประตูห้องนอนก็ถูกเปิดออกก่อนร่างสูงจะเดินออกมา เสี่ยวหมี่ละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์เงยขึ้นมองร่างสูง และพลันนึกขึ้นได้ว่าทำไมเธอต้องรอเขาทั้งที่สามารถกลับเองได้ "บ้าหรือไงเสี่ยวหมี่ แกจะนั่งรอตามคำสั่งเขาทำไมเนี่ย" เธอบ่นอุบอิบนึกหงุดหงิดตัวเอง ก่อนหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วบอกกล่าวด้วยน้ำเสียงห้วนตามสไตล์ตัวเอง "คุณไม่ต้องไปส่ง ฉันกลับเองได้""อะไรของคุณนั่งรอมาได้ตั้งนานพอผมจะไปส่งคุณกลับปฏิเสธ" มาเฟียหนุ่มเอ่ยด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เขาเดาว่าเธอคงรู้สึกเสียฟอร์มที่นั่งรอตามคำพูดของเขาอย่างว่าง่ายทั้งที่ก่อนหน้านี้เธอแข็งข้อกับเขามา
พ่ายรักร้าย บทที่ 43 พิสูจน์
@คอนโดเดย์รถหรูที่มีสองหนุ่มสาวนั่งอยู่ด้านในเคลื่อนมาจอดลงยังลานจอดรถของคอนโดหรู ก่อนมาเฟียหนุ่มจะเปิดประตูลงจากรถเดินอ้อมไปเปิดประตูฝั่งที่หญิงสาวนั่งอยู่ แล้วออกคำสั่งเสียงแข็ง “ลงมา” “...” เสี่ยวหมี่หาได้ทำตามคำสั่งของมาเฟียหนุ่มไม่เธอยังคงนั่งนิ่งยกมือกอดอก ใบหน้าเชิดขึ้นอย่างท้าทายแค่เขาลากเธอมาถึงที่นี่เธอก็รู้สึกโกรธมากแล้วเธอจะไม่ยอมขึ้นไปบนห้องเขาเด็ดขาดเพราะมีแต่เสียกับเสีย คนตัวสูงถึงกับถอนหายใจหนัก ๆ ออกมาระคนเหนื่อยหน่าย ตั้งแต่ที่คลับจนถึงคอนโดคนตัวเล็กก็แผลงฤทธิ์ใส่เขามาตลอดไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ไหนจะเรื่องผู้ชายคนนั้นอีก ถ้าไม่ติดว่าตัวเองมีความผิดอยู่เขาอยากจะจับเธอฟาดให้รู้แล้ววรู้รอดไป“ลงมา” มือหนาเอื้อมไปปลดสายเบลส์ออกจากร่างบางแล้วดึงให้เธอลงมาจากรถ ทว่าหญิงสาวกลับขืนตัวไว้ ก่อนจะดึงมือออกจากการเกาะกุมมากอดอกเหมือนเดิม ดวงตากลมจับจ้องคนตัวโตอย่างเอาเรื่อง“ฤทธิ์เยอะจริงแม่คูณณ” มาเฟียหนุ่มถึงกับยกมือกุมขมับกับความดื้อรั้นของหญิงสาว ลมหายใจหนัก ๆถูกพ่นออกจากจมูกโด่งครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อสงบสติอารมณ์ที่กำลังคุกรุ่นของตัวเอง ก่อนจะโน้มลงไปช้อนร่างบางขึ้นอุ้มใ
