LOGINShare
บทที่ 243
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 244
ทันใดนั้น หมิงซีเหมือนคนใบ้และไม่รู้จะพูดอะไรดี เธออยากหาที่ซ่อนตัวฟู่ซือเยี่ยนเห็นเธอเงียบ เขาจึงเดินเข้าไปใกล้อีกสองก้าวแล้วถามอย่างจริงจัง "เมื่อกี้คุณพูดอะไรนะ"ตอนนี้ดวงตาของหมิงซีเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของชายผู้นี้ กล้ามเนื้อต้นขาที่แข็งแรง และพื้นที่ที่มีความสามารถพิเศษโดยเฉพาะของผู้ชาย...เธอใช้เวลาสักพักกว่าจะอ้าปาก หูของเธอแผดเผา “คุณ คุณไปถอดที่ห้องน้ำไม่ได้เหรอ”“โอเค” เขาไม่ได้อารมณ์เสีย เดินไปอบน้ำที่ห้องน้ำเมื่อฟู่ซือเยี่ยนเดินออกมาอีกครั้ง เขาสวมเพียงเสื้อคลุมอาบน้ำ หมิงซีเคลียร์โต๊ะอาหารเสร็จแล้วด้วย เมื่อเธอเห็นเสื้อคลุมอาบน้ำกำลังเปิดกว้าง ใบหน้าของเธอก็รู้สึกร้อนเธอรู้สึกว่าตอนนี้เธอผิดปกติ ดังนั้นเธอจึงหลีกเลี่ยงสายตาที่เป็นคำถามของเขาและไปอาบน้ำที่ห้องน้ำหลังจากเธอออกมา ชายคนนั้นก็นอนอยู่บนเตียงแล้ว เขากำลังอ่านนิตยสารการเงินในช่วงสองคืนที่ผ่านมา ถึงเวลานอน พวกเขาเข้านอนทันที โดยชายคนนั้นไม่ได้ทำอะไรเลย และพวกเขาก็อยู่อย่างสงบแต่คืนนี้ หมิงซีไม่อยากเข้านอนเพราะเธอมักจะรู้สึกว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น“คุณกำลังรออะไรอยู่” ชายคนนั้นวางหนังสือพิมพ์ลงแล้วมองดู
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 245
ในวิดีโอมีผู้ชายตัวใหญ่ทั้งสามคนสวมหมวกคลุมศีรษะหลินเสวี่ยเวยคุกเข่าลงบนพื้น และหนึ่งในนั้นดึงผมของเธอและบังคับให้ใบหน้าของเธอชี้ไปที่โทรศัพท์มือถือใบหน้า ร่างกาย และลำคอของเธอเต็มไปด้วยเลือด ดวงตาของเธอบวมจนมองไม่เห็นลูกตา และริมฝีปากของเธอแตกเพราะถูกตบ เธอดูเหมือนไม่ใช่มนุษย์เลยเธอร้องไห้ติด ๆ ขัด ๆ เสียงของเธอแหบราวกับฆ้องที่พัง “ พี่อาเยี่ยน...ช่วยหนูด้วย...ขอร้อง...นึกถึงหนูเคยช่วยพี่ครั้งหนึ่ง.......ช่วยหนูด้วย..... ”นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดในบีบบังคับคนอื่นตอบแทนบุยคุณ ตามที่คาดไว้ ฟู่ซือเยี่ยนเริ่มเงียบและโกรธจริง ๆ"เพี๊ยะ"ชายที่สวมหมวกคลุมศีรษะตบหลินเสวี่ยเวยอย่างแรงและสาปแช่ง "พูดมาก"หลินเสวี่ยเวยอาจถูกทรมานมาเป็นเวลานาน การตบนี้ทำให้เธอเลือดไหลออกมาทันที สภาพของเธอน่ากลัวมากสีหน้าของฟู่ซือเยี่ยนเปลี่ยนไปอย่างมากในทันที และความเย็นชาในดวงตาของเขาก็โกรธจัด "พวกแกกำลังหาที่ตาย"ชายสวมหน้ากากดูเหมือนกำลังฟังเรื่องตลกและหัวเราะใหญ่ พวกเขาใช้โปรแกรมเปลี่ยนเสียง และเสียงหัวเราะของพวกเขาก็น่าขนลุกเป็นพิเศษเขาถามว่า "ผู้หญิงคนนี้บอกว่าคุณเป็นสามีของเธอและรวยมากใช่ไหม
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 246
ชานเมือง โกดังเก่าชายคนหนึ่งหยิบกระบอกฉีดยาออกมาแล้วถาม “ต้องฉีดยาปริมาณมากขนาดนี้จริง ๆ เหรอ”หลินเสวี่ยเวยเว่ยกัดฟันแล้วพูดว่า "ใช่"เข็มบาง ๆ ถูกผลักไปทางแขนของหลินเสวี่ยเวยอย่างช้า ๆตอนนี้เธอเป็นคนไข้ที่ใกล้เสียชีวิต และจะไม่ถูกค้นพบเมื่อเธอถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลเธอหยิบกระจกออกมาและส่องกระจก เธอรู้สึกว่ายังไม่มากพอ เธอชี้ไปที่ชายร่างใหญ่ที่มีร่างกายแข็งแรงแล้วพูดว่า "มาที่นี่แล้วตบฉันอีกสองสามที ตบแรง ๆ หน่อย"แน่นอนว่าชายร่างใหญ่ไม่ปฏิบัติคำสั่งขอแปลก ๆ ของนายจ้างอยู่แล้ว"ปะ ปะ ปะ-"เขายกแขนขึ้นแล้วตบหลินเสวี่ยเวย ตอนนี้ใบหน้าของเธอดูน่าเกลียดและบวมกว่าเดิมฟันของหลินเสวี่ยเวยมีเลือดออก และเธอเจ็บอย่างมากจนต้องทำหน้าบูดบึ้ง เธอส่องกระจกดู จึงพอใจนิด ๆเธอต้องทำให้รอบคอบ ไม่ให้พี่อาเยี่ยนเกิดข้อสงสัยใด ๆแต่เมื่อดูปากที่บวมแดงของเธอ เธอก็รู้สึกไม่พอใจในใจ ดังนั้นเธอจึงตบชายผิวดำตัวใหญ่เมื่อครู่นี้ เตะเขาอย่างแรง และสาปแช่ง "ไอ้สัตว์ ตบฉัน มันรู้สึกดีใช่ไหม"ชายผิวดำตัวใหญ่นอนอยู่บนพื้นและปิดหน้าของเขา เขารู้สึกน้อยใจ แต่ก็ไม่กล้าตบผู้หญิงที่บ้าคลั่งคนนี้ เพราะเขายังไม
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 247
พวกเขาทั้งสองตกใจกับเสียงคำรามที่ดังออกมาจากร่างผอมบางของเธอหมิงซีเห็นเสื้อผ้าของพวกเขาสกปรก ทรุดโทรม และเต็มไปด้วยคราบน้ำมัน พวกเขาต้องเป็นพวกอันธพาลที่ซ่งซินจ้างด้วยเงิน ไม่ใช่นักลักพาตัวมืออาชีพคนแบบนี้เอาชนะได้ง่ายมากจริง ๆเธอพูดอย่างใจเย็น "พวกคุณรู้ไหมว่าพวกคุณกำลังทำอะไรอยู่ การลักพาตัวและการลวนลามเป็นสิ่งผิดกฎหมาย เธอให้เงินพวกคุณไปเท่าไร ถ้าพวกคุณปล่อยฉันไป ฉันจะให้พวกคุณสองเท่า"ผู้ชายสองคนนั้นมองหน้ากัน ลังเลเล็กน้อย ซ่งซินให้เงินพวกเขาคนละห้าหมื่นหยวนโดยไม่ใช่เงินก้อนใหญ่แม้ว่าจะไม่มาก แต่ก็เป็นเงินจำนวนมากที่พวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิตพวกเขาไม่ได้ตั้งใจทำเรื่องเลวร้ายอย่างจริงใจ ตั้งนั้นสิ่งที่หมิงซี พูดทำให้พวกเขาลังเล"นัง"ซ่งซินรีบวิ่งไปเตะเก้าอี้ที่มัดหมิงซี ไว้ด้วยเสียงอู้อี้ หมิงซีกลิ้งไปที่พื้น เพราะเธอถูกมัด ท้องของเธอจึงไม่โดนพื้น กลับได้รับการปกป้องแต่ไหล่ของเธอถูกกระแทกอย่างแรง และเธอก็ได้ยินเสียงกระดูกหักแตก เธอรู้สึกเหมือนกระดูกของเธอน่าจะหักไปแล้วความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้ใบหน้าของหมิงซีซีดลงโดยไม่มีสีเลือดใด ๆ เธอเอานิ้วมือหยิกฝ่ามือขอ
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 248
หมิงซีไม่เคยคิดเลยว่า ปฏิกิริยาแรกของฟู่ซือเยี่ยนคือ เธอกำลังสร้างปัญหาหมิงซีรู้สึกหัวใจถูกมีดแทงอย่างแรงนับไม่ถ้วน เธอรู้สึกเจ็บปวดแต่เธอไม่มีเวลาที่จะสงสารคนอื่น เพราะไม้หนามยังคงกดทับท้องของเธอ เธอต้องทำให้เขาเชื่อเธอหมิงซีดึงมุมริมฝีปากที่ฉีกขาด เลือดปนไปด้วยน้ำตา และพูดด้วยเสียงแหบแห้ง "ฉันไม่ได้โกหกคุณ ฉันถูกลักพาตัวจริง ๆ"บางทีอาจเป็นเพราะเสียงอันเศร้าโศกของหมิงซีทำให้ฟู่ซือเยี่ยน อ่อนไหว ฟู่ซือเยี่ยนมองถุงเงินที่กำลังถูกรถแบตเตอรี่บังคับรีโมทส่งเข้าไปในโกดัง เขาพูดช้า ๆ "คุณอยู่เฉย ๆ นะ อย่าพูดเล่นอย่างนี้ ผมจะ-"“ ฟู่ซือเยี่ยน” หมิงซีอ้าปากอย่างอ่อนแรง น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง“ฉันไม่เข้าใจ ทำไมไม่ว่าหลินเสวี่ยเวยจะพูดอะไร คุณเชื่อหมด แต่สิ่งที่ฉันพูด คุณกลับคิดว่าฉันงี่เง่าตลอด”สำหรับผู้ชายคนนี้ เสียงสำลักด้วยความโกรธของหมิงซีฟังเหมือนเธอกำลังระเบิดอารมณ์สถานการณ์ที่นี่เป็นเรื่องเร่งด่วน และเขาได้ยินเสียงร้องอันน่าสมเพชของหลินเสวี่ยเวยจากด้านในเรื่อย ๆเขาเริ่มโกรธ “ หมิงซี คุณอย่างี่เง่าในตอนนี้ได้ไหม”งี่เง่าเหรอความจริงในสายตาของผู้ชายคนนี้ เส
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 249
พูดจบ เธอก็ยืนขึ้นและมองดูชายทั้งสองแล้วพูดว่า "ผู้หญิงคนนี้ฉลาดแกมโกงมาก เห็นไหม เมื่อกี้เธอยังบอกว่าสามีจะให้เงินแน่นอน สุดท้ายล่ะ คนที่ถูกสามีทอดทิ้งจะมีคุณค่าอะไรล่า พวกแกทำตามฉันสั่ง อย่าเชื่อคำพูดของนังนี้เข้าใจไหม”ผู้ชายสองคนนั้นพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า พวกเขาแอบรู้สึกตัวเองเกือบโดนเล่นงานแล้วหนึ่งในนั้นถึงรีบปลดเข็มขัดออกอย่างรวดเร็วซ่งซินเริ่งรู้สึกหมั่นไส้ ความจริงเธออยากเห็นนังเลวนี้ถูกรังแกด้วยตัวเองมากแต่วันนั้นเธอถูดรังแกหนักมากจนตอนนี้เธอเห็นผู้ชายเปลื่อยตัว เธออยากอ้วก“แกสองคนไม่ต้องอ่อนมือเลย แค่ทำตามที่ฉันพูด ทำให้เร็ว ๆ หน่อย”ซ่งซินพูดจบ เธอก็เปิดประตูแล้วไปรอที่ข้างนอก แต่เธอก็ไม่ได้ไปไกล แค่ยืนอยู่ใกล้ ๆ และฟังชายร่างสูงและผอมคนหนึ่งหยิบเข็มขัดที่เขาถอดออกแล้วโยนตีหมิงซีทั้งหมดนี้ได้รับคำสั่งจากซ่งซินซ่งซินให้พวกเขาเอาเข็มขัดทุบตีผู้หญิงคนนี้แรงก่อน จากนั้น...โชคดีที่หมิงซีถูกมัดไว้กับเก้าอี้ และส่วนใหญ่ แข็มขัดถูกโยนลงบนเก้าอี้ แต่แขนของหมิงซียังคงโดนตีจนเป็นแผลเธอทนความเจ็บปวดแสนสาหัสไว้ กัดริมฝีปากแรงจนเลือดออก เธอพยายามตั้งสติไว้ เพื่อคิดหา
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 250
หัวของหมิงซีถูกกระแทกกำแพงอิฐอย่างแรง หนึ่ง สองครั้ง สามครั้ง...หมิงซีรู้สึกเหมือนโลกของเธอกำลังหมุนและวิญญาณของเธอหลุดออกจากร่างไปแล้วหนังศีรษะของหมิงซีมีของเหลวสีแดงเหนียว ๆ ไหลออก และหมิงซีไม่สามารถบอกได้ว่า นั่นเป็นงเลือดหรือน้ำหล่อสมองไขสันหลังจนกระทั่งผู้ชายอีกคนมาดึงชายร่างสูงและผอมลงมา หมิงซีจึงล้มลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง“แกบ้าแล้ว เราแค่รับงานมารังแกเธอ ไม่ได้มาฆ่าเธอ”“การฆาตกรรมเป็นอาชญากรรมร้ายแรง เงินแค่นั้น แกโง่ทำไม”ทันใดนั้นชายร่างสูงและผอมจึงตั้งสติกลับมา เขาเอามือปาดเลือดและเหงื่อออกจากใบหน้าของเขา และพูดด้วยสีหน้าดุร้าย "ก็เพราะนังนี้ทำให้ฉันโกรธมาก""โอเค เราทำงานกันเถอะ"คนที่อ้วนกว่ามองผู้หญิงบนพื้น ซึ่งตอนนี้ศีรษะของผู้หญิงคนนี้เต็มไปด้วยเลือด และหายใจลำบาก ผู้ชายพึมพำ"หนู อย่าโทษเราใจร้ายเกินไปนะ เราแค่ใช้เงินทำอะไร ๆ ถ้าจะตำหนิใคร ก็โทษสามีที่ไม่น่าเชื่อถือของเธอเอง เขาเองแหละที่ไม่เอารเธอ ไม่อย่างนั้นจะถึงคิวของเราได้ยังไง "หมิงซีฟังเหตุผลที่ไร้สาระของคนสองคนนั้น เธอกลับไม่รู้จะเถียงกลับยังไงใช่สิ คนที่เธอคิดว่าใกล้ชิดกับเธอที่สุดในโลกนี้ไม่เอา
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 251
หมิงซีสังเกตความลังเลของพวกเขา เธอพูดต่อ "ถ้าพวกคุณอยากชดใช้ความผิด ตอนนี้ เตะโทรศัพท์ให้ฉันเลย!"“มึงเอาโทรศัพท์มือถือทำไม”หมิงซีไม่ได้พูดอะไร แต่เธอเอามือกดแก้วนั้นลงไปอีก และเลือดก็พุ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆชายร่างผอมยอมแล้ว เขาเตะโทรศัพท์มือถือให้หมิงซี เขาแอบซ่อนโทรสัพท์นี้โดยไม่บอกซ่งซินหมิงซีพยายามหยิบและกดเลขสามตัวด้วยมือเดียว แต่มืออีกข้างหนึ่งไม่ได้ผ่อนคลายความระมัดระวัง“ฮัลโหล ฉันโดนลักพาตัวไป ไม่รู้ว่าที่นี่ที่ไหน พวกคุณค้นหาตำแหน่งได้ไหม ฉันขอร้อง ช่วยเร่งหน่อย ฉันท้อง ลูกของฉัน...”หมิงซีสำลักและพูดต่อไม่ได้ น้ำตาหยดใหญ่ปนเลือดไหลลงมาหลังจากนั้นไม่นาน เธอจึงอ้าปากพูดต่อ "ลูกของฉันอาจจะอันตรายแล้ว ช่วยด้วย ช่วยลูกของฉันด้วย..."ดวงตาของของหมิงซีเริ่มพร่ามัวอีกครั้ง และทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเธอก็กลายเป็นสีขาวขุ่น และเธอไม่สามารถมองเห็นลักษณะของชายทั้งสองได้ชัดเจนด้วยซ้ำแต่เธอไม่กล้าที่จะแสดงมันออกมาเลย แก้วที่แตกในมือของเธอถูกกดทับไปที่หลอดเลือดแดง และฝ่ามือของเธอก็ชา ไม่ว่าจะลึกแค่ไหนก็ตาม เธอล้วนไม่รู้สึกเจ็บ เลือดที่ไหลออกมาอย่างต่อเนื่องสามารถทำให้เธอตื่นได้เธอ
Latest chapter
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 274
ทันใดนั้นดวงตาของหลินเสวี่ยเวยก็เบิกกว้างขึ้นเป็นไปได้ยังไง......เธอวางแผนอย่างรอบคอบ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่เธอป่วยหรือเรื่องที่เธอถูกลักพาตัว เธอมั่นใจเธอไม่ได้ทิ้งร่องรอยใด ๆ ไว้ผู้ชายคนนี้ต้องโกหกเธอแน่ ๆ เลยใช่ มันต้องเป็นอย่างนั้นแน่ ๆหลินเสวี่ยเวยอดทนต่อความเจ็บปวดสาหัสและยังคงแสร้งทำเป็นโง่ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา " พี่อาเยี่ยน พี่กำลังพูดถึงเรื่องอะไรคะ หนูฟังไม่รู้เรื่องเลย... "“ยาฉีดของหนูมาจาก ประเทศ L แล้วรถที่ชนหน้าผาและระเบิด โจวมู่พบรถที่วิ่งผ่านที่เกิดเหตุในเวลานั้น กล้องติดรถได้บันทึกไว้ว่า รถสูญเสียการควบคุมเบรกอย่างเห็นได้ชัด คนพวกนั้นยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อได้เงินสิบล้าน แต่กลับเตรียมรถที่มีปัญหาเบรกไว้”ฟู่ซือเยี่ยนเล่าอย่างใจเย็น " หลินเสวี่ยเวย หนูคิดว่ายังไงก็ไม่มีหลักฐานพิสูจน์อยู่แล้ว ดังนั้นคุณจึงคิดว่าผมเป็นคนโง่เหรอ"น้ำเสียงของชายคนนั้นสงบมาก ราวกับว่าเขากำลังพูดถึงมื้อเย็นว่าจะกินอะไรดีแต่ทุกคำพูดทำให้หลินเสวี่ยเวยรู้สึกมือและเท้าชาไปหมด เธอรู้สึกขนลุกเธอร้องไห้อย่างน่าสงสารและเธอก็ส่ายหัวอย่างสิ้นหวัง "ไม่ ไม่... พี่อาเยี่ยน พี่ฟังหนูอธิบ
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 273
ดวงตาของฟู่ซือเยี่ยนจ้องลึก "ระวังปากของคุณ อะไรที่ไม่ควรชักชวน อย่าชักชวน"ดูเหมือนซูเนี่ยนเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว เธอพูดตรงประเด็นว่า "คุณฟู่ คุณคิดว่าหมิงซีจะให้อภัยคุณใช่ไหม"เมื่อมองดูใสีหน้าของฟู่ซือเยี่ยน ซูเนี่ยนรู้ตัวเองเดาถูกดูเหมือนว่านิยายที่เธออ่านไม่ได้หลอกลวงเธอไฮโซหนุ่มที่ทั้งหน้าตาดีและร่ำรวยมีความมั่นใจอย่างพิเศษในความรักซูเนี่ยนจะยอมพลาดโอกาสอย่างแก้แค้นให้เสี่ยวซีได้ยังไง"ไม่ต้องกังวล คุณฟู ฉันจะไม่พูดเรื่องไร้สาระ แต่ -"เธอหยุดชั่วคราวและพูดตรงประเด็น "เมื่อหมิงซีตัดสินใจอะไร เธอจะเด็ดขาดมากกว่าที่คุณคิด"ฟู่ซือเยี่ยนกระชับฝ่ามือของเขาและยืนอยู่ที่นั่นสองสามวินาทีจึงเดินเข้าห้องผู้ป่วยหลินเสวี่ยเวยเห็นฟู่ซือเยี่ยนกลับมา เธอถามอย่างกังวล " พี่อาเยี่ยน พี่ได้เอาปากกาบันทึกเสียงกลับมาหรือเปล่า"เธอเห็นฟู่ซือเยี่ยนตามออกไป เธอก็คิดว่าเขาจะช่วยเธอเอาปากกาบันทึกเสียงคืนมาดูสิ ไม่ว่าคนอื่นจะพูดอะไร พี่อาเยี่ยนก็ยังปล่อยเธอไปไม่ได้ครั้งที่แล้วเขาไม่ได้ติดตามเรื่องการเปลี่ยนใบรับรองผลการตรวจการเป็นบิดาไม่ใช่เหรอครั้งนี้เธอถูกหมิงซีทุบตีหนักขนาดแนี้ และป
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 272
ซูเนี่ยนหัวเราะเมื่อได้ยินคำพูดนี้ เธอเม้มริมฝีปากอันสีแดงของเธอ " หลินเสวี่ยเวย บ้านคุณไม่มีกระจกเหรออิจฉาใบหน้าของคุณที่เต็มไปด้วยกรดไฮยาลูโรนิกมากเกินไปหรืออิจฉาคุณเก่งเรื่องแย่งสามีของคนอื่นหรืออิจฉาคุณทำแบ้วทันทีเมื่อเห็นผู้ชาย หรืออิจฉาคุณมีทักษะการแอบแรดเหรอ"ทุกคำพูดของซูเนี่ยนแทงทะลุหัวใจของหลินเสวี่ยเวยถ้าฟู่ซือเยี่ยนไม่ได้อยู่ที่นั่น เธอคงรีบเข้าไปฉีกปากของซูเนี่ยนเป็นชิ้น ๆ แล้วในเวลานี้ ฟู่ซือเยี่ยนค่อย ๆ ดึงมุมเสื้อผ้าของเขาออกจากมือของหลินเสวี่ยเวย เขาก้มหัวหมองหลินเสวี่ยเวย“ เสวี่ยเวย ครั้งที่แล้วพี่พูดอะไรไป หนูลืมแล้วเหรอ”เขาหมายถึงคำเตือนที่เขาพูดในคืนที่เขาจับตัวป้าหลินไปความเย็นจากฝ่าเท้ากระจายไปทั่วร่างกาย หลินเสวี่ยเวยรู้สึกหนาวจนตัวสั่น เธอบีบตัวเองแรง ๆ และน้ำตาก็ไหลอาบหน้าทันที“ พี่อาเยี่ยน ไม่ใช่หนูจริง ๆ อย่าเชื่อเธอ เธอเข้าข้างหมิงซี เธอต้องช่วยหมิงซีแน่…”"ฮือ ๆ " ซูเนี่ยนประชด:"ถ้าคุณไม่เชื่อ ฉันยอมจ้างองค์กรมืออาชีพทำการประเมินเพื่อดูว่าเสียงนี้เป็นเสียงที่ถูกตัดแปลงขึ้นมาหรือเปล่า"“หยุดพูดเดี๋ยวนี้เลย” หลินเสวี่ยเวยดุอย่างแรง“พวกคุ
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 271
หลินเสวี่ยเวยยังไม่ทันโต้ตอบ ซูเนี่ยนรีบถาม "ในเมื่อคุณบอกว่าหมิงซีตีคุณ ฉันขอถามคุณก่อนว่าทำไมเธอถึงตีคุณ"ใบหน้าของหลินเสวี่ยเวยแข็งทื่อทันที และความไม่สบายใจอย่างรุนแรงก็พลุ่งพล่านอยู่ในใจของเธอเธอพูดด้วยความตื่นตระหนก "ฉันบอกว่าเธอมีปัญหาทางจิต ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่..."รอยยิ้มบนใบหน้าของซูเนี่ยนหายไป และน้ำเสียงของเธอก็จริงจัง“คุณด่าว่าเธอเป็นสุนัขจรจัดที่ถูกคุณฟู่ทิ้งไม่ใช่เหรอ คุณยังบอกว่า ของในท้องของเธอเป็นตัวร้ายและตายแล้วดีมากเลย คุณยังด่าว่าเธอเป็นดวงซวยของทั้งครอบครัว..."ทุกคำพูดเป็นเหมือนการเล่าขานยิ่งหลินเสวี่ยเวยฟังมากเท่าไร สีหน้าของเธอก็ยิ่งแย่ลง และเธอก็อุทาน "คุณกำลังพูดเรื่องไร้สาระ"เมื่อก่อนหลินเสวี่ยเวยด่าหมิงซีนังตัวแสบ แต่ไม่เคยเห็นหมิงซีบอกใครเลย แต่คาดไม่ถึง คราวนี้หมิงซีเล่าทำคำให้ซูเนี่ยนฟังแต่แล้วยังไงได้ล่ะ เธอกล้าด่าอย่างนั้น ยอมไม่กลัวหมิงซีฟ้องอยู่แล้วอีกอย่างไม่มีหลักฐานใด ๆ ที่จะพิสูจน์ว่าเธอพูดเช่นนั้นซูเนี่ยนยิ้มและพูดต่อ "อย่ากังวล ฉันยังพูดไม่จบ คุณยังบอกด้วยว่าคุณเปลี่ยนใบรับรองผลการตรวจพิสูจน์ความเป็นบิดาและ
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 270
ฟู่ซือเยี่ยนได้ยินคำพูดนี้ เขาขมวดคิ้วทันทีหลินเสวี่ยเวยตกใจมากจนเธอซ่อนตัวอยู่ข้างหลังของฟู่ซือเยี่ยน และตกใจ "ทำไมคุณถึงบุกเข้าไปในหอผู้ป่วยของคนอื่น"เธอรู้ซูเนี่ยนเป็นเพื่อนสนิทของหมิงซี พวกเธอไม่คุ้นเคยกันแต่เคยพบกันที่งานปาร์ตี้“ไม่เป็นไร ฉันรีบไปแล้ว พวกคุณสามารถไปต่อได้หลังจากที่ฉันออกไปแล้ว”ก่อนจะเข้าห้อง ซูเนี่ยนจูงใจทาลิปสติกสีแดงสดเป็นพิเศษ ในขณะนี้ เธอเม้มริมฝีปากและยิ้มเต็มไปด้วยทรงพลังหลินเสวี่ยเวยนึกว่าซูเนี่ยนมาตามหาฟู่ซือเยี่ยนเพื่อแก้แค้นให้หมิงซี ดวงตาของเธอก็ฉายแววด้วยความชั่วร้าย และเธอก็พูดอย่างไม่พอใจอย่างยิ่ง "คุณซู นี่คือห้องของฉัน เชิญออกไปเดี่ญวนี้เลยค่ะ"ถ้าเป็นตระกูลซูในปีที่แล้ว เธอยังคงพูดสุภาพกับซูเนี่ยน มากกว่านี้ เพราะครอบครัวของเธอยังพอแข่งกับตระกูลหลินได้แต่ตอนนี้ ตระกูลซูถูกลู่จิ่งสิงปราบปรามจนไม่เหลืออะไรแล้ว เธอได้ยินมาว่า พวกเขาทั้งหมดต้องพึ่งพาคุณซูขายตัวเพื่อช่วยบริษัทหญิงขายตัวไม่มีคุณสมบัติแม้แต่จะถือรองเท้าให้เธอ ดังนั้นเธอจึงไม่จำเป็นต้องสุภาพกับหญิงโสเพณีคนนี้ซูเนี่ยนเยาะเย้ย "ถ้าฉันออกไป ฉันจะเห็นคุณเห้อยตัวบนสามีของคนอื่
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 269
คำถามนี้ทำให้หัวใจของหลินเสวี่ยเวยเต้นเร็วขึ้นเธออยู่ในสภาพที่น่าสังเวชขนาดนี้ ฟู่ซือเยี่ยนกลับไม่เรียกคุณหมอมารักษาเธอก่อน แต่สนใจเรื่องนี้ก่อนยิ่งไปกว่านั้น กระดูกสะบ้าของเธอยังเจ็บอยู่ และเธอไม่รู้ว่ากระดูกนี้ถูกนังเลวนั้นเหยียบแตกหรือเปล่าหลินเสวี่ยเวยโกรธในใจ แต่ใบหน้าของเธอสงบและดวงตาของเธอก็เปียกน้ำขณะที่เธอพูดว่า“หนูไปเยี่ยมเธอเฉย ๆ หนูไม่รู้เลย เราคุยแค่สองประโยคเอง หมิงซีก็รีบวิ่งเข้ามาหาหนูอย่างบ้าคลั่ง หนูกลัวจะตาย”“หนูพูดอะไรในสองประโยคนี้” ดวงตาสีเข้มของฟู่ซือเยี่ยนมองดูเธออย่างลึกซึ้งด้วยความหมายที่ไม่ชัดเจนหลินเสวี่ยเวยไม่คาดคิดฟู่ซือเยี่ยนจะไล่ถามเธออย่างนี้ ไม่ว่าผู้ชายที่หล่อเหลาเช่นนี้จะมองเธอกี่ครั้ง เธอก็จะรู้สึกตื่นตระหนกในใจโดยไม่รู้ตัวดวงตาของเธอสั่นไหวและเธอก็ร้องไห้ "หนูแค่ถาม' หมิงซี คุณเป็นอะไรไป ทำไมคุณดูแย่มาก' จู่ ๆ เธอก็รีบวิ่งเข้ามาตีหนู"ฟู่ซือเยี่ยนจ้องมองไปที่ใบหน้าที่บวมของเธอและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "หนูไม่ได้พูดอะไรทำให้เธอโกรธเหรอ"หลินเสวี่ยเวยปฏิเสธทันที "ไม่ค่ะ หนูจะทำได้ยังไง เธอเป็นคนที่เอาแต่พูดอยู่เสมอว่า พวกเราเป็นคนที่ฆ่
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 268
"ออกไป"ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ซีดเซียวของหมิงซีแสดงความรังเกียจโดยไม่ปิดบังมือของฟู่ซือเยี่ยนแข็งนิ่งในอากาศ และสีหน้าของเขาแย่มากเป็นพิเศษทันใดนั้นหลังของเขาก็ตึงขึ้น และมีคนเข้ามากอดเขาดูเหมือนว่าหลินเสวี่ยเวยเจอคนช่วยชีวิต เธอกอดฟู่ซือเยี่ยน อย่างแน่น ร่างกายของเธอสั่นเทาเธอตกใจมากจนพูดไม่ออก " พี่อาเยี่ยน หมิงซีบ้าไปแล้ว หัวเข่าของหนู... ถูกเธอเหยียบ หนูเจ็บมากค่ะพี่ ช่วยหนูด้วย เธอมันบ้า เธออยากฆ่าหนูด้วย"......"ผู้ดูแลเข้ามาในเวลานี้ เธอเห็นห้องรกอย่างนี้ เธอตกใจมาก เธอรีบก้าวไปข้างหน้าและช่วยหมิงซีไปที่เตียงบาดแผลที่หู หมิงซี เปิดออกอีกครั้งเพราะ หลินเสวี่ยเวย เพิ่งกระแทกเธอลงบนรถเข็น และมีเลือดไหลออกมา แต่ดูเหมือนเธอจะหมดสติและมองดูชายและหญิงที่พันกันอย่างเย็นชาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความประชดฟู่ซือเยี่ยนพาหลินเสวี่ยเวยไปนั่งที่รถเข็น แต่หลินเสวี่ยเวยยังคงจับมือของฟู่ซือเยี่ยนไว้แน่นและร้องไห้จนตัวสั่นไปทั่วทั้งตัว ราวกับว่าเธอหวาดกลัวจริง ๆแสดงก็ดีจริง ๆถ้าเป็นหมิงซีคนก่อน เธอคงกลัวถูกเข้าใจผิดและรีบอธิบายด้วยความตื่นตระหนกแน่นอนแต่ตอนนี้หัวใจของหมิงซีว่างเปล่า
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 267
หมิงซี หัวเราะเยาะ" หลินเสวี่ยเวย ฉันขอบอกคุณละกัน ฉันนี่แหละ เป็นคนทิ้งฟู่ซือเยี่ยน ขยะที่โดนฉันทิ้ง คุณจะมาอวดทำไม"หลินเสวี่ยเวยไม่รู้สึกโกรธเลย แต่รู้สึกพึงพอใจอย่างยิ่งด่าไปเถอะ ด่าแรงกว่านี้สิเธอไม่เชื่อหรอกว่า นังเลวนี้ด่าแรงขนาดนี้ พี่อาเยี่ยนยังอยากได้ผู้หญิงเลวคนนี้คงลากเธอไปหย่าในวินาทีหน้าหมิงซีค่อย ๆ พูดต่อ "ในเมื่อคุณต้องการเก็บขยะที่ฉันใช้แล้ว ฉันจะช่วยพวกคุณละกัน อย่างไรก็ตาม ขอให้หญิงสำส่อนกับผู้ชายเหี้ยคงอยู่ตลอดไป และผู้ชายหน้าหม้อคู่กับหญิงโสเพณี รักกันนาน ๆ ”ประโชคสุดท้ายทำให้ชายที่ยืนอยู่ด้านหลังหยุดก้าวเท้า ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเริ่มน่ากลัวผู้ชายชั่ว ผู้ชายหน้าหม้อเหรอหมิงซีเริ่มพูดเก่งขนาดนี้เมื่อไรหลินเสวี่ยเวยไม่ชอบคำพูดนี้เหมือนกัน เธอโกรธและพูด "คุณด่าใครผู้หญิงชั่ว ใครหญิงโสเพณี"“โอ้ ฉันเกือบลืมไป อาชีพของคุณควรจะเป็นเมียน้อย”คำพูดเหล่านี้ทำให้หลินเสวี่ยเวยอายจริง ๆหมิงซีขดริมฝีปากขึ้นและเยาะเย้ย "อย่ากังวลสิ แม้ว่าคุณจะเป็นเมียหลวงได้ มันจะไม่เปลี่ยนความจริงที่ว่าคุณเป็นต้นเหตุที่ทำให้สามีภรรยาคู่อื่นหย่าร้าง ประวัติศาสตร์อันร้ายนี
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 266
ทันใดนั้นรอยยิ้มที่ผิดปกติก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหลินเสวี่ยเวย เธอมองหมิงซี ดูเหมือนเธอกำลังมองคนที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา“คุณยังคิดว่าพี่อาเยี่ยนไม่รู้เรื่องนี้ใช่ไหม”หมิงซีตัวแข็งทื่อและเธอก็พึมพำ "คุณหมายความว่ายังไง"หลินเสวี่ยเวยมองสีหน้าของหมิงซี เธอรู้หมิงซีไม่รู้เรื่องนี้นั่นน่ะสิ พี่อาเยี่ยนบอกเธอเรื่องนี้ทำไมหลินเสวี่ยเวยยิ้มอย่างภาคภูมิใจ “ พี่อาเยี่ยนรู้เรื่องนี้มานานแล้ว แต่เพราะเป็นเกี่ยวฉัน เขาจึงไม่ติดตาม”สมองของหมิงซีว่างเปล่าไปครู่หนึ่ง จากนั้น เธออยากจะหัวเราะมากหัวเราะความโลภ ความโกรธ ความหลงไหล และความโง่เขลาในอดีตของเธอเธอกล้ามั่นใจว่า แม้ว่าเธอไม่สามารถเปรียบเทียบกับหลินเสวี่ยเวยได้ แต่อย่างน้อยเธอก็เป็นทางเลือกสองทางเดียวของฟู่ซือเยี่ยนแต่เธอลืมไปว่า ในโลกนี้มีเพียงคนเดียวเท่านั้น ไม่เคยมีสองเลยแม้ว่าฟู่ซือเยี่ยนจะรู้ถึงความชั่วร้ายของหลินเสวี่ยเวย แล้วเธอจะทำอะไรได้ล่ะแม้ว่าผู้หญิงคนนี้เกือบจะทำร้ายเนื้อตัวของตัวเขาเองแล้วไงล่ะเมื่อเผชิญหน้ากับผู้คนที่เขาต้องการปกป้องในใจ หลักการและเส้นตายของเขาสามารถถอยกลับได้ครั้งแล้วครั้งเล่าในที่สุ
