แชร์

บทที่ 228

ผู้แต่ง: เฉียนเสี่ยวซี
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-10-29 19:42:56
ความจริงหมิงซีตั้งใจลืมเรื่องนี้แล้ว

แต่หนึ่งวันหลังจากงานเลี้ยงวันเกิดของหลินเสวี่ยเวย ก็มีข่าวมากมายออกมา ซึ่งล้วนประกาศว่า คู่รักที่เลิกกันหลายหนแล้วจะต้องแต่งงานกันในที่สุด

นอกจากนี้ ยังมีพยานบางส่วนที่มาร่วมงานวันเกิดซึ่งทั้งหมดนี้ยืนยันว่าทั้งสองมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งและข่าวลือว่าเรื่องดี ๆ กำลังจะเกิดขึ้นจริง

ในเมื่อข่าวเหล่านี้ถูกแพร่ได้ก็หมายความว่า ฟู่ซือเยี่ยนยอมรับเช่นกัน มิฉะนั้น ด้วยสถานะของเขา การขจัดข่าวลือที่เป็นเท็จไม่ใช่เรื่องง่าย

ตอนนี้สิ่งที่หมิงซีจงใจลืมถูกคนกล่าวถึงอีกครั้ง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกว่าเธอไม่สนใจเลย

หมิงซีพบว่าเธอยังรู้สึกเปรี้ยวและโศกเศร้าในใจ ซึ่งทำให้เธอรู้สึกหดหู่ แต่เธอไม่อยากให้คนอื่นรู้

เธอลดสายตาลงและกัดหลอด "พี่คะ หนูขอโทษ หนูไม่อยากพูดเรื่องนี้ค่ะ"

ป๋อซือเหนียนยิ้มด้วยความอ่อนโยน “ถ้าหนูไม่อยากคุยเรื่องนี้ งั้นเราไม่ต้องคุยจ้ะ พี่แค่อยากให้หนูดีใจเหมือนเมื่อก่อนน่ะไ”

หมิงซีคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเธอพูดความในใจของเธอ "พี่คะ หนูขอโทษนะคะ ต่อไป เราควรรักษาระยะห่างหน่อย และอย่าเจอกันอีกเลย"

ป๋อซือเหนียนไม่คาดคิดว่าเธอจะพูดแบบนั้น และเ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว   บทที่ 229

    เขาพูดอย่างเย็นชา "ถ้าจำได้ รีบไปซะ"“คุณฟู่ ที่ฉันไม่ไปเพราะ-”ป๋อซือเหนียนหยุดพูดต่อ ความทะเยอทะยานและความตั้งใจของเขาปรากฏบนใบหน้าของเขาอย่างชัดเจน" หมิงซี เธอดีมาก และฉันชอบเธอมาก"หลังจากเขาพูดจบ ชายตรงหน้าเขาก็หรี่ตาลงและกดปลายลิ้นของเขากับฟันกรามหลัง "ชอบเหรอ มาดูกันว่านายมีลิขิตที่จะชอบเธอได้หรือไม่"ป๋อซือเหนียนยิ้มและพูดถึงประเด็น"น่าเสียดาย นายทำแบบนี้ ก็เอาชนะใจของหมิงซีไม่ได้อยู่ดี"ฟู่ซือเยี่ยนโกรธเป็นเฟินไฟ และเขาแทบจะอดความโกรธนั้นไม่ได้ดังนั้นเมื่อกี้พวกเขากำลังคุยเรื่องของเขากับหมิงซีเหรอเขากำหมัดให้แน่น ราวกับว่าเขาพร้อมที่จะโจมตี แต่เขากลับเลิกกำหมัดคนคนนี้กำลังจงใจยั่วยุเขาเขายกคางขึ้นเล็กน้อยและเยาะเย้ยอย่างเย็นชา "เราเป็นสามีภรรยากัน และเธอก็เป็นคนของฉัน"ป๋อซือเหนียนมองชายที่เต็มไปด้วยความโกรธอย่างล้นหลามอยู่แล้ว เขารู้สึกว่าเขาควรเพิ่มไฟมากขึ้น เขาจึงเยาะเย้ยเบา ๆ: "คุณฟู่ ของที่มีเจ้าของ ยิ่งน่าตื่นเต้าไม่ใช่เหรอ""ปัง--!"หมัดอันเย็นเฉียบที่แบกเสียงลมปะทะป๋อซือเหนียนอย่างแรงทันใดนั้นป๋อซือเหนียนเลือดกำเดาไหล เขาบังหน้างไว้เพื่อรักษาความสง่

  • พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว   บทที่ 230

    “ ฟู่ซือเยี่ยน อย่ารังแกผู้อื่นด้วยพลังของคุณ”หมิงซีรู้สึกฟู่ซือเยี่ยนมากเกินไปแล้วจริง ๆเธอบอกพี่ให้รักษาระยะห่างแล้ว แต่ผลที่ตามมา พี่ยังคงประสบภัยพิบัติที่ไร้เหตุผลเพราะเธออีกถ้าเธอไม่หยุดเขา เธอจะต้องดูเขาทุบตีและทำให้คนอื่นพิการเลยเหรอดวงตาของฟู่ซือเยี่ยนเย็นชาและเขาพูดอย่างเหยียดหยาม "สรุปผมกำลังรังแกเขาหรือเขาขี้ขลาดกันแน่"ในสายตาของเขา ผู้ชายที่ไม่สามารถรับการโจมตีของหมัดเดียวได้คือผู้ชายที่ไม่ได้เรื่อง และเขาไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้กำลังปกป้องอะไรดวงตาของเธอมีไว้เพื่อความสวยเท่านั้นเหรอ"พี่คะ เราไปกัน"หมิงซีนั่งยอง ๆ เพื่อช่วยป๋อซือเหนียนลุกตัวขี้ เธอเกียจไปสนใจฟู่ซือเยี่ยนอย่างไรก็ตาม ฉันคุ้นเคยกับการที่เขาตัดสินฉันโดยไม่มีเหตุผล และฉันก็ไม่สามารถให้เหตุผลกับเขาได้"ห้ามไปเลย"ฟู่ซือเยี่ยนยื่นมือไปคว้าเธอ ความแข็งแกร่งราวกับคีมเหล็ก“หมิงซี คุณควรรักษาหน้าของตัวเองหน่อยไหม ผมยังอยู่ที่นี่เลย คุณจะไปกับผู้ชายคนอื่นแล้ว”ในขณะนี้ สีหน้าของฟู่ซือเยี่ยนไม่สามารถพูดได้ว่า น่าเกลียดอีกต่อไป เมื่อเขานึกถึงภาพที่พวกเขาสองคนคุยกันอย่างสนุกสนาน และภาพที่พวกเขาปกป้องซ

  • พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว   บทที่ 231

    ดวงตาของหมิงซีสงบมาก และเธอจากไปโดยไม่มองเขาแม้แต่แวบเดียวด้วยซ้ำแต่เธอยังไม่ทันก้าวไปไม่กี่ก้าว เธอก็ถูกแขนอันแข็งแกร่งคู่หนึ่งอุ้มขึ้นมา" ฟู่ซือเยี่ยน ปล่อยฉันไป"เขาให้เธอไสหัวไปไม่ใช่เหรอแล้วตอนนี้เขากำลังทำอะไรอยู่“ ฟู่ซือเยี่ยน” เธอเรียกเขาด้วยความโกรธ ดวงตาของเธอแดงก่ำด้วยความโกรธฟู่ซือเยี่ยนมีใบหน้าที่มืดมนและอุ้มเธอเดินไปยังห้องของผู้ป่วย“ ผมขอบอกคุณ ในเมื่อเรายังเป็นสามีภรรยากัน คุณอย่าคิดว่าผมปล่อยคุณไป”น้ำเสียงของเขาครอบงำและเย็นชา ไม่ให้เธอเจรจาหมิงซีโกรธมากจนอ้าปากและกัดไหล่ของเขา แต่ความเจ็บปวดแสบร้อนไม่ได้ทำให้ผู้ชายคนนั้นหยุดฝีเท้าเลยเขากัดฟันและเตือนเธอ"คุณกัดำปเถอะ เดี๋ยวผมมีวิธีมากมายมาลงโทษคุณ"ในไม่ช้า หมิงซีรู้เลยว่าเขากำลังพูดถึงวิธีอะไรประตูของห้องผู้ป่วยถูกเขาล็อคไว้มีเสียง 'คลิก' ซึ่งดังมากหมิงซีมองเขาอย่างระมัดระวัง “ทำไมคุณถึงล็อคประตู”“ทำอะไรสักอย่างเพื่อให้คุณเชื่อฟัง”ฟู่ซือเยี่ยนพูดจบ และโยนเธอลงบนเตียง เขายื่นมือไปคลายเน็คไท ผูกข้อมือของเธอให้แน่น แล้วมัดไว้กับราวจับที่หัวเตียงหมิงซีไม่ทันรู้ตัว เขาก็ก้มลงและตรึงเธอไว้บนเ

  • พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว   บทที่ 232

    “ฉันจะนอนกับใคร ไม่เกี่ยวกับคุณ”หมิงซียังโกรธอยู่ คำพูดที่ฟู่ซือเยี่ยนพูดในร้านอาหารในเมื่อกี้นี้ทำให้เธอเสียหน้ามากเธอเอื้อมมือเล็ก ๆ ของเธอไปดึงมือของเขาออก แต่กลับถูกเขาจับมือแน่นขึ้นดวงตาอันสวยทั้งยาวและแคบของฟู่ซือเยี่ยนเผยให้เห็นแสงที่เป็นอันตราย "คุณยังไม่อิ่มใจอีกเหรอ"ก่อนที่หมิงซีจะพูดอะไร ชายคนนั้นก็บีบคางของเธอแล้วจูบเธอเขาจับมือเธอให้แน่น จูบเธออย่างดุเดือด เขาดูดแรง ๆ และชนเข้ากับริมฝีปากและฟันของเธอ ราวกับว่าเขาต้องการกลืนลิ้นของเธอเข้าไปในท้องของเขา และกินมันเข้าไปด้วยความดุร้ายเช่นนี้หมิงซีพยายามดิ้นรนโดยไม่รู้ตัว แต่เธอหมดแรงตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว เวลานี้ เธอไม่มีแรงต่อสู้เลยเธอเลยยอมแพ้ ไม่ดิ้นรนเพราะเธอกลัวจะทำให้ลูกในท้องเจ็บหมิงซีไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าไร เมื่อเธอรู้สึกโคนลิ้นของเธอชา ชายผู้นี้จึงปล่อยริมฝีปากของเธอหมิงซีหายใจแรง ๆ สักพัก เธอจึงมีแรงมาดุเขา“ ฟู่ซือเยี่ยน คุณบ้าหรือเปล่า”จูบเธอและกวนเธอแบบกะทันหัน ทำตัวเหมือนม้าที่อยากผสมพันธุ์ฟู่ซือเยี่ยนหรี่ตาลง "ผมกำลังสอนคุณพูด"กล่าวอีกนัยหนึ่ง เขาได้เตือนว่า ถ้าเธอพูดตามใจชอบ เขาจะลงโทษเธ

  • พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว   บทที่ 233

    เมื่อพบผู้บงการเบื้องหลังปรากฏตัว เขาจะไม่ยอมปล่อยมันไปอย่างแน่นอนแต่หมิงซีไม่สนใจ ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร เธอแค่อยากจะคืนความบริสุทธิ์ให้ลูกของเธอลูกของเธอควรเข้ามาในโลกใบนี้อย่างสะอาดเธอพูดอย่างเฉยเมยและไม่มีอารมณ์ "จัดการเรื่องนี้เสร็จเมื่อไร เรามาคุยอเรื่องหย่ากันเถอะ"ฟู่ซือเยี่ยนไม่คาดคิดว่าก่อนหน้านี้ พวกเขาทั้งสองกำลังทำสิ่งที่ใกล้ชิดที่สุด และช่วงเวลาต่อมา เธอพูดเรื่องหย่ากับเขาอย่างเย็นชาได้ทันใดนั้นความโกรธที่ถูกระงับก็จุดขึ้นมาอีกครั้งเขากัดฟันแล้วพูดว่า " หมิงซี คุณยังมีหัวใจอยู่ไหม เมื่อกี้ผมพยายามเอาใจจคุณ แต่คุณไม่รู้สึก ทีนี้ คุณมีความสุขแล้ว คุณทำตัวเย็นชาเลยเหรอ"“คุณฟู่ ฉันให้คุณเอาใจฉันหรือไง คุณบังคับฉันต่างหาก แล้วคุณไม่มีความสุขหรือไง”เวลานี้ หมิงซีมีสติมาก เธอจะไม่วอกแวกกับคำพูดของเขาอีกต่อไปฟู่ซือเยี่ยนหรี่ตาลง เขาก้มศีรษะลงและกัดคอของเธอ ราวกับวา เขากำลังระบายความโกรธ แต่เขาไม่ได้กัดเธออย่างรุนแรง แค่จูบและกัดเบา ๆเขาพูดอย่างเผด็จการ "ผมบอกห้ามหย่าก็คือห้ามหย่า ผมไม่อยากได้ยินคำนี้จากปากของคุณอีก"หมิงซีผลักเขาออกไป แล้วพูดอย่างใจเย็น "

  • พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว   บทที่ 234

    หมิงซีรู้ว่าเมื่อเขาออกจากประตูนี้ เขาจะไปหาหลินเสวี่ยเวยแต่วันนี้เธอกลับไม่ยอมปล่อยเขาไป เพราะในเมื่อเขาไม่อยากหย่าร้าง เขาควรแสดงความจริงใจว่าเขาไม่อยากหย่าร้างเขารู้อยู่แล้วว่าเธอไม่ชอบหลินเสวี่ยเวย เขาก็ยังคงทำร้ายเธอเพื่อหลินเสวี่ยเวยครั้งแล้วครั้งเล่านี่หมายความว่าเขาต้องการหย่าไม่ใช่เหรอ“ หมิงซี อย่างี่เง่า ผมไปเพราะต้องติดธุระ”“คุณกล้าสาบานไหมว่า คุณไม่ได้ไปเจอหลินเสวี่ยเวย”ฟู่ซือเยี่ยนเงียบ เขาจะไปเจอหลินเสวี่ยเวยจริง ๆ แต่เขามีเหตุผล เขามีอะไรต้องถามหลินเสวี่ยเวย“ฟู่ซือเยี่ยน คุณรู้ความคิดของหลินเสวี่ยเวย คุณรู้ว่าเธอรักคุณ และคุณก็รู้ว่าเธออยากเป็นคุณหญิงฟู่ แต่คุณยังติดต่อเธอครั้งแล้วครั้งเล่า คุณบอกฉัน นี่คือการกระทำที่คุณไม่อยากหย่ากับฉันเหรอ”ฟู่ซือเยี่ยนเม้มริมฝีปากของเขาแล้วอธิบายว่า "ผมไม่รักเสวี่ยเวย ผมดูแลเธอเพียงเพราะความรู้สึกผิด"“แต่คุณรู้ไหมว่าแสงจันทร์ขาวในใจของคุณไม่ได้บริสุทธิ์และไร้เดียงสาอย่างที่เธอแสดง เธอบอกฉันว่าคุณกำลังเล่นงานกับฉัน ฉันเป็นเพียงเครื่องมือระบายความต้องการทางเพศของคุณ เธอยังกล่าวอีกว่า คุณไม่เต็มใจที่จะมีลูกเพราะคุณต้องกา

  • พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว   บทที่ 235

    แต่ตอนนี้คนนี้อยู่ไม่ได้แล้วฟู่ซือเยี่ยนเดินเข้าบ้านด้วยสีหน้าเย็นชา หลินเสวี่ยเวยต้อนรับเขาเขาด้วยรอยยิ้ม แต่เธอก็ยังอ่อนแอมากและไอหลายครั้ง“ พี่อาเยี่ยน หนูเตรียมอาหารไว้ให้ค่ะ หนูทำเองอยู่ 2 อย่าง นั่งลงชิมดูค่ะพี่”ฟู่ซือเยี่ยนยืนนิ่งและพูดว่า "ไม่ต้อง เดี๋ยวพี่กลับแล้วจ้ะ"สีหน้าของหลินเสวี่ยเวยแข็งทื่อ เธอพูดด้วยความผิดหวัง " พี่อาเยี่ยน ชิมกับข้าวพวกนี้ไม่นานหรอก พี่ทานเป็นเพื่อนหนูไม่ได้หรอคะ"ฟู่ซือเยี่ยนมองเธออย่างลึกซึ้งและพยักหน้า "พี่กินไปแล้ว หนูกินเองเลย พี่จะนั่งเป็นเพื่อนหนู"หลินเสวี่ยเวยแอบดีใจ อย่างที่เธอคิดไว้เลย เธอแสดงสีหน้าที่น่าสงสารสักหน่อย พี่อาเยี่ยนจะไม่ยอมให้เธอน้อยใจแน่ ๆไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ตราบใดที่เธอร้องไห้ พี่อาเยี่ยนจะไม่สืบเรื่องต่อหลังทานกับข้าวเสร็จ เธอสั่งคนรับใช้เสิร์ฟชา แต่ฟู่ซือเยี่ยน ปฏิเสธเขาปรบมือ โจวมู่ก็พาชายคนหนึ่งมา มือและเท้าของชายคนนั้นถูกมัดไว้และเขาล้มในลานบ้านฟู่ซือเยี่ยนจ้องมองหลินเสวี่ยเวย เขาถาม " เสวี่ยเวย หนูจะอธิบายไหม"หลินเสวี่ยเวยตกตระลึง ทันใดนั้นเธอไม่รู้จะทำยังไงดี เธอไม่รู้ฟู่ซือเยี่ยนหมายถึงอะไรเธอ

  • พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว   บทที่ 236

    หลินเสวี่ยเวยหวาดกลัว ดวงตาของเธอเบิกกว้างและเธอก็ร้องออกมา " พี่อาเยี่ยน ป้าหลินเธอโง่เป็นชั่วครู่หนึ่ง เธอแก่มากแล้ว และถ้าให้เธอติดคุก ร่างกายเธอต้องไม่ไหวแน่ ๆ "ฟู่ซือเยี่ยนเหลือบมองหลินเสวี่ยเวย และสิ่งที่เขาพูดก็ยิ่งทำให้คนหวาดกลัวขึ้น“ ป้าหลินให้ซ่งไป๋สองล้าน เธอเอาเงินมาจากไหน เข้าคุกแล้วเธอต้องสารภาพทุกอย่าง”เงินสองล้านไม่ใช่จำนวนน้อยสำหรับแม่บ้านอย่างป้าหลิน เงินก้อนนี้น่าจะเป็นเงินที่ใช้ตอนเธอแก่ ๆใครจะเอาเงินก้อนทั้งหมดของตัวเองไปทำร้านคนอื่นดังนั้นแหล่งที่มาของเงินก้อนนี้ยังคงชี้ไปที่หลินเสวี่ยเวยนั่นหมายความว่า ฟู่ซือเยี่ยนไม่เชื่อเรื่องไร้สาระของเจ้านายและคนรับใช้คู่นี้เลยทันใดนั้น หลินเสวี่ยเวยก็รู้สึกแย่ไปทั้งตัวน้ำตาของเธอยังคงไหลต่อเนื่อง จนเครื่องแต่งหน้าของเธอเปื้อนหมด เธอคว้ากางเกงของฟู่ซือเยี่ยน แล้วพูดว่า " พี่อาเยี่ยน หนูไม่รู้เรื่องนี้ มันไม่เกี่ยวอะไรกับหนูเลยจริง ๆ หนูสุขภาพไม่ดีขนาดนี้ จะมีแรงไปทำร้ายใครได้ล่ะ”ในเวลานี้ ป้าหลินคุกเข่าและคลานไปหาหลินเสวี่ยเวยไม่กี่ก้าวแล้วร้องไห้ "คุณหนู ป้าขอโทษนะคะ ป้าแอบเอาเครื่องประดับของคุณหนูไปแลกเป

บทล่าสุด

  • พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว   บทที่ 274

    ทันใดนั้นดวงตาของหลินเสวี่ยเวยก็เบิกกว้างขึ้นเป็นไปได้ยังไง......เธอวางแผนอย่างรอบคอบ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่เธอป่วยหรือเรื่องที่เธอถูกลักพาตัว เธอมั่นใจเธอไม่ได้ทิ้งร่องรอยใด ๆ ไว้ผู้ชายคนนี้ต้องโกหกเธอแน่ ๆ เลยใช่ มันต้องเป็นอย่างนั้นแน่ ๆหลินเสวี่ยเวยอดทนต่อความเจ็บปวดสาหัสและยังคงแสร้งทำเป็นโง่ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา " พี่อาเยี่ยน พี่กำลังพูดถึงเรื่องอะไรคะ หนูฟังไม่รู้เรื่องเลย... "“ยาฉีดของหนูมาจาก ประเทศ L แล้วรถที่ชนหน้าผาและระเบิด โจวมู่พบรถที่วิ่งผ่านที่เกิดเหตุในเวลานั้น กล้องติดรถได้บันทึกไว้ว่า รถสูญเสียการควบคุมเบรกอย่างเห็นได้ชัด คนพวกนั้นยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อได้เงินสิบล้าน แต่กลับเตรียมรถที่มีปัญหาเบรกไว้”ฟู่ซือเยี่ยนเล่าอย่างใจเย็น " หลินเสวี่ยเวย หนูคิดว่ายังไงก็ไม่มีหลักฐานพิสูจน์อยู่แล้ว ดังนั้นคุณจึงคิดว่าผมเป็นคนโง่เหรอ"น้ำเสียงของชายคนนั้นสงบมาก ราวกับว่าเขากำลังพูดถึงมื้อเย็นว่าจะกินอะไรดีแต่ทุกคำพูดทำให้หลินเสวี่ยเวยรู้สึกมือและเท้าชาไปหมด เธอรู้สึกขนลุกเธอร้องไห้อย่างน่าสงสารและเธอก็ส่ายหัวอย่างสิ้นหวัง "ไม่ ไม่... พี่อาเยี่ยน พี่ฟังหนูอธิบ

  • พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว   บทที่ 273

    ดวงตาของฟู่ซือเยี่ยนจ้องลึก "ระวังปากของคุณ อะไรที่ไม่ควรชักชวน อย่าชักชวน"ดูเหมือนซูเนี่ยนเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว เธอพูดตรงประเด็นว่า "คุณฟู่ คุณคิดว่าหมิงซีจะให้อภัยคุณใช่ไหม"เมื่อมองดูใสีหน้าของฟู่ซือเยี่ยน ซูเนี่ยนรู้ตัวเองเดาถูกดูเหมือนว่านิยายที่เธออ่านไม่ได้หลอกลวงเธอไฮโซหนุ่มที่ทั้งหน้าตาดีและร่ำรวยมีความมั่นใจอย่างพิเศษในความรักซูเนี่ยนจะยอมพลาดโอกาสอย่างแก้แค้นให้เสี่ยวซีได้ยังไง"ไม่ต้องกังวล คุณฟู ฉันจะไม่พูดเรื่องไร้สาระ แต่ -"เธอหยุดชั่วคราวและพูดตรงประเด็น "เมื่อหมิงซีตัดสินใจอะไร เธอจะเด็ดขาดมากกว่าที่คุณคิด"ฟู่ซือเยี่ยนกระชับฝ่ามือของเขาและยืนอยู่ที่นั่นสองสามวินาทีจึงเดินเข้าห้องผู้ป่วยหลินเสวี่ยเวยเห็นฟู่ซือเยี่ยนกลับมา เธอถามอย่างกังวล " พี่อาเยี่ยน พี่ได้เอาปากกาบันทึกเสียงกลับมาหรือเปล่า"เธอเห็นฟู่ซือเยี่ยนตามออกไป เธอก็คิดว่าเขาจะช่วยเธอเอาปากกาบันทึกเสียงคืนมาดูสิ ไม่ว่าคนอื่นจะพูดอะไร พี่อาเยี่ยนก็ยังปล่อยเธอไปไม่ได้ครั้งที่แล้วเขาไม่ได้ติดตามเรื่องการเปลี่ยนใบรับรองผลการตรวจการเป็นบิดาไม่ใช่เหรอครั้งนี้เธอถูกหมิงซีทุบตีหนักขนาดแนี้ และป

  • พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว   บทที่ 272

    ซูเนี่ยนหัวเราะเมื่อได้ยินคำพูดนี้ เธอเม้มริมฝีปากอันสีแดงของเธอ " หลินเสวี่ยเวย บ้านคุณไม่มีกระจกเหรออิจฉาใบหน้าของคุณที่เต็มไปด้วยกรดไฮยาลูโรนิกมากเกินไปหรืออิจฉาคุณเก่งเรื่องแย่งสามีของคนอื่นหรืออิจฉาคุณทำแบ้วทันทีเมื่อเห็นผู้ชาย หรืออิจฉาคุณมีทักษะการแอบแรดเหรอ"ทุกคำพูดของซูเนี่ยนแทงทะลุหัวใจของหลินเสวี่ยเวยถ้าฟู่ซือเยี่ยนไม่ได้อยู่ที่นั่น เธอคงรีบเข้าไปฉีกปากของซูเนี่ยนเป็นชิ้น ๆ แล้วในเวลานี้ ฟู่ซือเยี่ยนค่อย ๆ ดึงมุมเสื้อผ้าของเขาออกจากมือของหลินเสวี่ยเวย เขาก้มหัวหมองหลินเสวี่ยเวย“ เสวี่ยเวย ครั้งที่แล้วพี่พูดอะไรไป หนูลืมแล้วเหรอ”เขาหมายถึงคำเตือนที่เขาพูดในคืนที่เขาจับตัวป้าหลินไปความเย็นจากฝ่าเท้ากระจายไปทั่วร่างกาย หลินเสวี่ยเวยรู้สึกหนาวจนตัวสั่น เธอบีบตัวเองแรง ๆ และน้ำตาก็ไหลอาบหน้าทันที“ พี่อาเยี่ยน ไม่ใช่หนูจริง ๆ อย่าเชื่อเธอ เธอเข้าข้างหมิงซี เธอต้องช่วยหมิงซีแน่…”"ฮือ ๆ " ซูเนี่ยนประชด:"ถ้าคุณไม่เชื่อ ฉันยอมจ้างองค์กรมืออาชีพทำการประเมินเพื่อดูว่าเสียงนี้เป็นเสียงที่ถูกตัดแปลงขึ้นมาหรือเปล่า"“หยุดพูดเดี๋ยวนี้เลย” หลินเสวี่ยเวยดุอย่างแรง“พวกคุ

  • พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว   บทที่ 271

    หลินเสวี่ยเวยยังไม่ทันโต้ตอบ ซูเนี่ยนรีบถาม "ในเมื่อคุณบอกว่าหมิงซีตีคุณ ฉันขอถามคุณก่อนว่าทำไมเธอถึงตีคุณ"ใบหน้าของหลินเสวี่ยเวยแข็งทื่อทันที และความไม่สบายใจอย่างรุนแรงก็พลุ่งพล่านอยู่ในใจของเธอเธอพูดด้วยความตื่นตระหนก "ฉันบอกว่าเธอมีปัญหาทางจิต ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่..."รอยยิ้มบนใบหน้าของซูเนี่ยนหายไป และน้ำเสียงของเธอก็จริงจัง“คุณด่าว่าเธอเป็นสุนัขจรจัดที่ถูกคุณฟู่ทิ้งไม่ใช่เหรอ คุณยังบอกว่า ของในท้องของเธอเป็นตัวร้ายและตายแล้วดีมากเลย คุณยังด่าว่าเธอเป็นดวงซวยของทั้งครอบครัว..."ทุกคำพูดเป็นเหมือนการเล่าขานยิ่งหลินเสวี่ยเวยฟังมากเท่าไร สีหน้าของเธอก็ยิ่งแย่ลง และเธอก็อุทาน "คุณกำลังพูดเรื่องไร้สาระ"เมื่อก่อนหลินเสวี่ยเวยด่าหมิงซีนังตัวแสบ แต่ไม่เคยเห็นหมิงซีบอกใครเลย แต่คาดไม่ถึง คราวนี้หมิงซีเล่าทำคำให้ซูเนี่ยนฟังแต่แล้วยังไงได้ล่ะ เธอกล้าด่าอย่างนั้น ยอมไม่กลัวหมิงซีฟ้องอยู่แล้วอีกอย่างไม่มีหลักฐานใด ๆ ที่จะพิสูจน์ว่าเธอพูดเช่นนั้นซูเนี่ยนยิ้มและพูดต่อ "อย่ากังวล ฉันยังพูดไม่จบ คุณยังบอกด้วยว่าคุณเปลี่ยนใบรับรองผลการตรวจพิสูจน์ความเป็นบิดาและ

  • พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว   บทที่ 270

    ฟู่ซือเยี่ยนได้ยินคำพูดนี้ เขาขมวดคิ้วทันทีหลินเสวี่ยเวยตกใจมากจนเธอซ่อนตัวอยู่ข้างหลังของฟู่ซือเยี่ยน และตกใจ "ทำไมคุณถึงบุกเข้าไปในหอผู้ป่วยของคนอื่น"เธอรู้ซูเนี่ยนเป็นเพื่อนสนิทของหมิงซี พวกเธอไม่คุ้นเคยกันแต่เคยพบกันที่งานปาร์ตี้“ไม่เป็นไร ฉันรีบไปแล้ว พวกคุณสามารถไปต่อได้หลังจากที่ฉันออกไปแล้ว”ก่อนจะเข้าห้อง ซูเนี่ยนจูงใจทาลิปสติกสีแดงสดเป็นพิเศษ ในขณะนี้ เธอเม้มริมฝีปากและยิ้มเต็มไปด้วยทรงพลังหลินเสวี่ยเวยนึกว่าซูเนี่ยนมาตามหาฟู่ซือเยี่ยนเพื่อแก้แค้นให้หมิงซี ดวงตาของเธอก็ฉายแววด้วยความชั่วร้าย และเธอก็พูดอย่างไม่พอใจอย่างยิ่ง "คุณซู นี่คือห้องของฉัน เชิญออกไปเดี่ญวนี้เลยค่ะ"ถ้าเป็นตระกูลซูในปีที่แล้ว เธอยังคงพูดสุภาพกับซูเนี่ยน มากกว่านี้ เพราะครอบครัวของเธอยังพอแข่งกับตระกูลหลินได้แต่ตอนนี้ ตระกูลซูถูกลู่จิ่งสิงปราบปรามจนไม่เหลืออะไรแล้ว เธอได้ยินมาว่า พวกเขาทั้งหมดต้องพึ่งพาคุณซูขายตัวเพื่อช่วยบริษัทหญิงขายตัวไม่มีคุณสมบัติแม้แต่จะถือรองเท้าให้เธอ ดังนั้นเธอจึงไม่จำเป็นต้องสุภาพกับหญิงโสเพณีคนนี้ซูเนี่ยนเยาะเย้ย "ถ้าฉันออกไป ฉันจะเห็นคุณเห้อยตัวบนสามีของคนอื่

  • พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว   บทที่ 269

    คำถามนี้ทำให้หัวใจของหลินเสวี่ยเวยเต้นเร็วขึ้นเธออยู่ในสภาพที่น่าสังเวชขนาดนี้ ฟู่ซือเยี่ยนกลับไม่เรียกคุณหมอมารักษาเธอก่อน แต่สนใจเรื่องนี้ก่อนยิ่งไปกว่านั้น กระดูกสะบ้าของเธอยังเจ็บอยู่ และเธอไม่รู้ว่ากระดูกนี้ถูกนังเลวนั้นเหยียบแตกหรือเปล่าหลินเสวี่ยเวยโกรธในใจ แต่ใบหน้าของเธอสงบและดวงตาของเธอก็เปียกน้ำขณะที่เธอพูดว่า“หนูไปเยี่ยมเธอเฉย ๆ หนูไม่รู้เลย เราคุยแค่สองประโยคเอง หมิงซีก็รีบวิ่งเข้ามาหาหนูอย่างบ้าคลั่ง หนูกลัวจะตาย”“หนูพูดอะไรในสองประโยคนี้” ดวงตาสีเข้มของฟู่ซือเยี่ยนมองดูเธออย่างลึกซึ้งด้วยความหมายที่ไม่ชัดเจนหลินเสวี่ยเวยไม่คาดคิดฟู่ซือเยี่ยนจะไล่ถามเธออย่างนี้ ไม่ว่าผู้ชายที่หล่อเหลาเช่นนี้จะมองเธอกี่ครั้ง เธอก็จะรู้สึกตื่นตระหนกในใจโดยไม่รู้ตัวดวงตาของเธอสั่นไหวและเธอก็ร้องไห้ "หนูแค่ถาม' หมิงซี คุณเป็นอะไรไป ทำไมคุณดูแย่มาก' จู่ ๆ เธอก็รีบวิ่งเข้ามาตีหนู"ฟู่ซือเยี่ยนจ้องมองไปที่ใบหน้าที่บวมของเธอและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "หนูไม่ได้พูดอะไรทำให้เธอโกรธเหรอ"หลินเสวี่ยเวยปฏิเสธทันที "ไม่ค่ะ หนูจะทำได้ยังไง เธอเป็นคนที่เอาแต่พูดอยู่เสมอว่า พวกเราเป็นคนที่ฆ่

  • พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว   บทที่ 268

    "ออกไป"ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ซีดเซียวของหมิงซีแสดงความรังเกียจโดยไม่ปิดบังมือของฟู่ซือเยี่ยนแข็งนิ่งในอากาศ และสีหน้าของเขาแย่มากเป็นพิเศษทันใดนั้นหลังของเขาก็ตึงขึ้น และมีคนเข้ามากอดเขาดูเหมือนว่าหลินเสวี่ยเวยเจอคนช่วยชีวิต เธอกอดฟู่ซือเยี่ยน อย่างแน่น ร่างกายของเธอสั่นเทาเธอตกใจมากจนพูดไม่ออก " พี่อาเยี่ยน หมิงซีบ้าไปแล้ว หัวเข่าของหนู... ถูกเธอเหยียบ หนูเจ็บมากค่ะพี่ ช่วยหนูด้วย เธอมันบ้า เธออยากฆ่าหนูด้วย"......"ผู้ดูแลเข้ามาในเวลานี้ เธอเห็นห้องรกอย่างนี้ เธอตกใจมาก เธอรีบก้าวไปข้างหน้าและช่วยหมิงซีไปที่เตียงบาดแผลที่หู หมิงซี เปิดออกอีกครั้งเพราะ หลินเสวี่ยเวย เพิ่งกระแทกเธอลงบนรถเข็น และมีเลือดไหลออกมา แต่ดูเหมือนเธอจะหมดสติและมองดูชายและหญิงที่พันกันอย่างเย็นชาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความประชดฟู่ซือเยี่ยนพาหลินเสวี่ยเวยไปนั่งที่รถเข็น แต่หลินเสวี่ยเวยยังคงจับมือของฟู่ซือเยี่ยนไว้แน่นและร้องไห้จนตัวสั่นไปทั่วทั้งตัว ราวกับว่าเธอหวาดกลัวจริง ๆแสดงก็ดีจริง ๆถ้าเป็นหมิงซีคนก่อน เธอคงกลัวถูกเข้าใจผิดและรีบอธิบายด้วยความตื่นตระหนกแน่นอนแต่ตอนนี้หัวใจของหมิงซีว่างเปล่า

  • พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว   บทที่ 267

    หมิงซี หัวเราะเยาะ" หลินเสวี่ยเวย ฉันขอบอกคุณละกัน ฉันนี่แหละ เป็นคนทิ้งฟู่ซือเยี่ยน ขยะที่โดนฉันทิ้ง คุณจะมาอวดทำไม"หลินเสวี่ยเวยไม่รู้สึกโกรธเลย แต่รู้สึกพึงพอใจอย่างยิ่งด่าไปเถอะ ด่าแรงกว่านี้สิเธอไม่เชื่อหรอกว่า นังเลวนี้ด่าแรงขนาดนี้ พี่อาเยี่ยนยังอยากได้ผู้หญิงเลวคนนี้คงลากเธอไปหย่าในวินาทีหน้าหมิงซีค่อย ๆ พูดต่อ "ในเมื่อคุณต้องการเก็บขยะที่ฉันใช้แล้ว ฉันจะช่วยพวกคุณละกัน อย่างไรก็ตาม ขอให้หญิงสำส่อนกับผู้ชายเหี้ยคงอยู่ตลอดไป และผู้ชายหน้าหม้อคู่กับหญิงโสเพณี รักกันนาน ๆ ”ประโชคสุดท้ายทำให้ชายที่ยืนอยู่ด้านหลังหยุดก้าวเท้า ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเริ่มน่ากลัวผู้ชายชั่ว ผู้ชายหน้าหม้อเหรอหมิงซีเริ่มพูดเก่งขนาดนี้เมื่อไรหลินเสวี่ยเวยไม่ชอบคำพูดนี้เหมือนกัน เธอโกรธและพูด "คุณด่าใครผู้หญิงชั่ว ใครหญิงโสเพณี"“โอ้ ฉันเกือบลืมไป อาชีพของคุณควรจะเป็นเมียน้อย”คำพูดเหล่านี้ทำให้หลินเสวี่ยเวยอายจริง ๆหมิงซีขดริมฝีปากขึ้นและเยาะเย้ย "อย่ากังวลสิ แม้ว่าคุณจะเป็นเมียหลวงได้ มันจะไม่เปลี่ยนความจริงที่ว่าคุณเป็นต้นเหตุที่ทำให้สามีภรรยาคู่อื่นหย่าร้าง ประวัติศาสตร์อันร้ายนี

  • พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว   บทที่ 266

    ทันใดนั้นรอยยิ้มที่ผิดปกติก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหลินเสวี่ยเวย เธอมองหมิงซี ดูเหมือนเธอกำลังมองคนที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา“คุณยังคิดว่าพี่อาเยี่ยนไม่รู้เรื่องนี้ใช่ไหม”หมิงซีตัวแข็งทื่อและเธอก็พึมพำ "คุณหมายความว่ายังไง"หลินเสวี่ยเวยมองสีหน้าของหมิงซี เธอรู้หมิงซีไม่รู้เรื่องนี้นั่นน่ะสิ พี่อาเยี่ยนบอกเธอเรื่องนี้ทำไมหลินเสวี่ยเวยยิ้มอย่างภาคภูมิใจ “ พี่อาเยี่ยนรู้เรื่องนี้มานานแล้ว แต่เพราะเป็นเกี่ยวฉัน เขาจึงไม่ติดตาม”สมองของหมิงซีว่างเปล่าไปครู่หนึ่ง จากนั้น เธออยากจะหัวเราะมากหัวเราะความโลภ ความโกรธ ความหลงไหล และความโง่เขลาในอดีตของเธอเธอกล้ามั่นใจว่า แม้ว่าเธอไม่สามารถเปรียบเทียบกับหลินเสวี่ยเวยได้ แต่อย่างน้อยเธอก็เป็นทางเลือกสองทางเดียวของฟู่ซือเยี่ยนแต่เธอลืมไปว่า ในโลกนี้มีเพียงคนเดียวเท่านั้น ไม่เคยมีสองเลยแม้ว่าฟู่ซือเยี่ยนจะรู้ถึงความชั่วร้ายของหลินเสวี่ยเวย แล้วเธอจะทำอะไรได้ล่ะแม้ว่าผู้หญิงคนนี้เกือบจะทำร้ายเนื้อตัวของตัวเขาเองแล้วไงล่ะเมื่อเผชิญหน้ากับผู้คนที่เขาต้องการปกป้องในใจ หลักการและเส้นตายของเขาสามารถถอยกลับได้ครั้งแล้วครั้งเล่าในที่สุ

DMCA.com Protection Status