LOGINShare
บทที่ 225
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 226
ลู่จิ่งสิงพูดด้วยสีหน้าอันมหิต" ซูเนี่ยน คุณอย่าได้คืบแล้วยังอยากเอาศอกอีก "ซูเนี่ยนมองท่าทางโกรธเกรี้ยวของลู่จิ่งสิง ซูเนี่ยนก็ยิ้มอย่างมีความสุขมากขึ้น "เพียงแต่ว่า ระหว่างสามปีนี้ คุณห้ามแต่งงาน แม้ว่าฉันไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็ไม่อยากเป็นเมียน้อยของคนอื่น"เรื่องที่เฉินเจียวต้องการมากที่สุดคือการได้เป็นเจ้าสาวของลู่จิ่งสิงและทรมานเธอจนตายไม่ใช่เหรอฉะนั้นเธอก็จะตั้งใจไม่ให้ผู้หญิงคนนั้นสมหวัง เธอ ซูเนี่ยนจะไม่มีวันเป็นเมียน้อยที่คนอื่นไล่ล่าลู่จิ่งสิงโกรธทันที "คุณคิดว่าคุณเป็นใคร ผมจะแต่งงานหรือไม่แต่งงาน คุณก็ต้องเป็นของเล่นของผม"“ ลู่จิ่งสิง ฉันไม่ได้ปรึกษาคุณ เพราะอย่างไรก็ตาม คุณก็ไม่อยากปล่อยตระกูลซูของเราไป ถ้าเราตกลงกันไม่ได้ละก็”ซูเนี่ยนเบาเสียงลง แต่ความหมายในเสียงนั้นแข็งแกร่งมาก "เราจะต่อสู้จนตายไปด้วยกัน ไม่ตายไม่เลิก"ทันใดนั้นลู่จิ่งสิง ก็หัวเราะ แม้ว่าเขาจะอยู่ห่างออกไปหลายเมตรก็ตาม แต่เสียงหัวเราะของเขาทำให้คนหวาดกลัวเหมือนเดิมเขาชอบได้ยินคำว่า ไม่ตายไม่เลิกเขาพูดทีละอักษร "ผม สัญญากับคุณ"หลังจากเขาพูดอย่างนั้น เขาก็ก้าวไปข้างหน้าและยื่นมือออกซูเนี่ยน
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 227
ในห้องทำงานของประธานาธิบดีกรุ๊ปฟู่โจวมู่กำลังรายงานการสนทนาของเขากับหมิงซีในโรงพยาบาลตามความเป็นจริงดวงตาของฟู่ซือเยี่ยนเปลี่ยนเป็นสีเข้ม "สืบให้ถึงเรื่องเลย"โจวมู่พยักหน้าและรบงานไว้ ในขณะที่เขากำลังจะออกไป ฟู่ซือเยี่ยนเรียกเขาอีกครั้งและสั่งเขา "ยกเลิกข่าวเท็จทั้งหมดเกี่ยวกับงานเลี้ยงวันเกิดนั้น"หลังจากโจวมู่ออกไป เขาเห็นซ่งไป๋กำลังเดินเข้ามา เขาเรียกซ่งไป๋อย่างกะทันหัน" ซ่งไป๋ ไปช่วยฉันคัดลอกวิดีโอของกล้องวงจรปิดทั้งหน้าและหลังของประตูห้องทำงานของประธานในวันที่มีการประชุม LM"ซ่งไป๋ตื่นตระหนกหนึ่งวินาที แต่เขาพูดโดยไม่แสดงสีหน้าใด ๆ "ครับ ผู้ช่วยโจว"หลังจากนั้นไม่นาน ซ่งไป๋ก็ส่งคลิปวิดีโอให้โจวมู่โจวมู่ถามเขา "ช่วงนี้รับใช้คุณหลิน เหนื่อยไหม"ซ่งไป๋ส่ายหัวแล้วพูดว่า "ไม่เหนื่อยครับ ช่วยประธาน นั่นเป็นหน้าที่ของผมครับ"โจวมู่พยักหน้า "ท่านประธานบอกว่า นับจากนี้เป็นต้นไป แกไม่ต้องฟังคำสั่งของคุณหลินอีกต่อไป แกทำงานในบริษัทเหมือนเดิม"“ทำไมครับ” ซ่งไป๋รีบถามโจวมู่ขมวดคิ้ว "แกไม่อยากกลับมาทำงานที่บริษัทเหรอ"ทันใดนั้นซ่งไป๋มีความรู้สึกที่แย่ เขาเปลี่ยนน้ำเสียง"ไม่ใช
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 228
ความจริงหมิงซีตั้งใจลืมเรื่องนี้แล้วแต่หนึ่งวันหลังจากงานเลี้ยงวันเกิดของหลินเสวี่ยเวย ก็มีข่าวมากมายออกมา ซึ่งล้วนประกาศว่า คู่รักที่เลิกกันหลายหนแล้วจะต้องแต่งงานกันในที่สุดนอกจากนี้ ยังมีพยานบางส่วนที่มาร่วมงานวันเกิดซึ่งทั้งหมดนี้ยืนยันว่าทั้งสองมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งและข่าวลือว่าเรื่องดี ๆ กำลังจะเกิดขึ้นจริงในเมื่อข่าวเหล่านี้ถูกแพร่ได้ก็หมายความว่า ฟู่ซือเยี่ยนยอมรับเช่นกัน มิฉะนั้น ด้วยสถานะของเขา การขจัดข่าวลือที่เป็นเท็จไม่ใช่เรื่องง่ายตอนนี้สิ่งที่หมิงซีจงใจลืมถูกคนกล่าวถึงอีกครั้ง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกว่าเธอไม่สนใจเลยหมิงซีพบว่าเธอยังรู้สึกเปรี้ยวและโศกเศร้าในใจ ซึ่งทำให้เธอรู้สึกหดหู่ แต่เธอไม่อยากให้คนอื่นรู้เธอลดสายตาลงและกัดหลอด "พี่คะ หนูขอโทษ หนูไม่อยากพูดเรื่องนี้ค่ะ"ป๋อซือเหนียนยิ้มด้วยความอ่อนโยน “ถ้าหนูไม่อยากคุยเรื่องนี้ งั้นเราไม่ต้องคุยจ้ะ พี่แค่อยากให้หนูดีใจเหมือนเมื่อก่อนน่ะไ”หมิงซีคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเธอพูดความในใจของเธอ "พี่คะ หนูขอโทษนะคะ ต่อไป เราควรรักษาระยะห่างหน่อย และอย่าเจอกันอีกเลย"ป๋อซือเหนียนไม่คาดคิดว่าเธอจะพูดแบบนั้น และเ
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 229
เขาพูดอย่างเย็นชา "ถ้าจำได้ รีบไปซะ"“คุณฟู่ ที่ฉันไม่ไปเพราะ-”ป๋อซือเหนียนหยุดพูดต่อ ความทะเยอทะยานและความตั้งใจของเขาปรากฏบนใบหน้าของเขาอย่างชัดเจน" หมิงซี เธอดีมาก และฉันชอบเธอมาก"หลังจากเขาพูดจบ ชายตรงหน้าเขาก็หรี่ตาลงและกดปลายลิ้นของเขากับฟันกรามหลัง "ชอบเหรอ มาดูกันว่านายมีลิขิตที่จะชอบเธอได้หรือไม่"ป๋อซือเหนียนยิ้มและพูดถึงประเด็น"น่าเสียดาย นายทำแบบนี้ ก็เอาชนะใจของหมิงซีไม่ได้อยู่ดี"ฟู่ซือเยี่ยนโกรธเป็นเฟินไฟ และเขาแทบจะอดความโกรธนั้นไม่ได้ดังนั้นเมื่อกี้พวกเขากำลังคุยเรื่องของเขากับหมิงซีเหรอเขากำหมัดให้แน่น ราวกับว่าเขาพร้อมที่จะโจมตี แต่เขากลับเลิกกำหมัดคนคนนี้กำลังจงใจยั่วยุเขาเขายกคางขึ้นเล็กน้อยและเยาะเย้ยอย่างเย็นชา "เราเป็นสามีภรรยากัน และเธอก็เป็นคนของฉัน"ป๋อซือเหนียนมองชายที่เต็มไปด้วยความโกรธอย่างล้นหลามอยู่แล้ว เขารู้สึกว่าเขาควรเพิ่มไฟมากขึ้น เขาจึงเยาะเย้ยเบา ๆ: "คุณฟู่ ของที่มีเจ้าของ ยิ่งน่าตื่นเต้าไม่ใช่เหรอ""ปัง--!"หมัดอันเย็นเฉียบที่แบกเสียงลมปะทะป๋อซือเหนียนอย่างแรงทันใดนั้นป๋อซือเหนียนเลือดกำเดาไหล เขาบังหน้างไว้เพื่อรักษาความสง่
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 230
“ ฟู่ซือเยี่ยน อย่ารังแกผู้อื่นด้วยพลังของคุณ”หมิงซีรู้สึกฟู่ซือเยี่ยนมากเกินไปแล้วจริง ๆเธอบอกพี่ให้รักษาระยะห่างแล้ว แต่ผลที่ตามมา พี่ยังคงประสบภัยพิบัติที่ไร้เหตุผลเพราะเธออีกถ้าเธอไม่หยุดเขา เธอจะต้องดูเขาทุบตีและทำให้คนอื่นพิการเลยเหรอดวงตาของฟู่ซือเยี่ยนเย็นชาและเขาพูดอย่างเหยียดหยาม "สรุปผมกำลังรังแกเขาหรือเขาขี้ขลาดกันแน่"ในสายตาของเขา ผู้ชายที่ไม่สามารถรับการโจมตีของหมัดเดียวได้คือผู้ชายที่ไม่ได้เรื่อง และเขาไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้กำลังปกป้องอะไรดวงตาของเธอมีไว้เพื่อความสวยเท่านั้นเหรอ"พี่คะ เราไปกัน"หมิงซีนั่งยอง ๆ เพื่อช่วยป๋อซือเหนียนลุกตัวขี้ เธอเกียจไปสนใจฟู่ซือเยี่ยนอย่างไรก็ตาม ฉันคุ้นเคยกับการที่เขาตัดสินฉันโดยไม่มีเหตุผล และฉันก็ไม่สามารถให้เหตุผลกับเขาได้"ห้ามไปเลย"ฟู่ซือเยี่ยนยื่นมือไปคว้าเธอ ความแข็งแกร่งราวกับคีมเหล็ก“หมิงซี คุณควรรักษาหน้าของตัวเองหน่อยไหม ผมยังอยู่ที่นี่เลย คุณจะไปกับผู้ชายคนอื่นแล้ว”ในขณะนี้ สีหน้าของฟู่ซือเยี่ยนไม่สามารถพูดได้ว่า น่าเกลียดอีกต่อไป เมื่อเขานึกถึงภาพที่พวกเขาสองคนคุยกันอย่างสนุกสนาน และภาพที่พวกเขาปกป้องซ
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 231
ดวงตาของหมิงซีสงบมาก และเธอจากไปโดยไม่มองเขาแม้แต่แวบเดียวด้วยซ้ำแต่เธอยังไม่ทันก้าวไปไม่กี่ก้าว เธอก็ถูกแขนอันแข็งแกร่งคู่หนึ่งอุ้มขึ้นมา" ฟู่ซือเยี่ยน ปล่อยฉันไป"เขาให้เธอไสหัวไปไม่ใช่เหรอแล้วตอนนี้เขากำลังทำอะไรอยู่“ ฟู่ซือเยี่ยน” เธอเรียกเขาด้วยความโกรธ ดวงตาของเธอแดงก่ำด้วยความโกรธฟู่ซือเยี่ยนมีใบหน้าที่มืดมนและอุ้มเธอเดินไปยังห้องของผู้ป่วย“ ผมขอบอกคุณ ในเมื่อเรายังเป็นสามีภรรยากัน คุณอย่าคิดว่าผมปล่อยคุณไป”น้ำเสียงของเขาครอบงำและเย็นชา ไม่ให้เธอเจรจาหมิงซีโกรธมากจนอ้าปากและกัดไหล่ของเขา แต่ความเจ็บปวดแสบร้อนไม่ได้ทำให้ผู้ชายคนนั้นหยุดฝีเท้าเลยเขากัดฟันและเตือนเธอ"คุณกัดำปเถอะ เดี๋ยวผมมีวิธีมากมายมาลงโทษคุณ"ในไม่ช้า หมิงซีรู้เลยว่าเขากำลังพูดถึงวิธีอะไรประตูของห้องผู้ป่วยถูกเขาล็อคไว้มีเสียง 'คลิก' ซึ่งดังมากหมิงซีมองเขาอย่างระมัดระวัง “ทำไมคุณถึงล็อคประตู”“ทำอะไรสักอย่างเพื่อให้คุณเชื่อฟัง”ฟู่ซือเยี่ยนพูดจบ และโยนเธอลงบนเตียง เขายื่นมือไปคลายเน็คไท ผูกข้อมือของเธอให้แน่น แล้วมัดไว้กับราวจับที่หัวเตียงหมิงซีไม่ทันรู้ตัว เขาก็ก้มลงและตรึงเธอไว้บนเ
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 232
“ฉันจะนอนกับใคร ไม่เกี่ยวกับคุณ”หมิงซียังโกรธอยู่ คำพูดที่ฟู่ซือเยี่ยนพูดในร้านอาหารในเมื่อกี้นี้ทำให้เธอเสียหน้ามากเธอเอื้อมมือเล็ก ๆ ของเธอไปดึงมือของเขาออก แต่กลับถูกเขาจับมือแน่นขึ้นดวงตาอันสวยทั้งยาวและแคบของฟู่ซือเยี่ยนเผยให้เห็นแสงที่เป็นอันตราย "คุณยังไม่อิ่มใจอีกเหรอ"ก่อนที่หมิงซีจะพูดอะไร ชายคนนั้นก็บีบคางของเธอแล้วจูบเธอเขาจับมือเธอให้แน่น จูบเธออย่างดุเดือด เขาดูดแรง ๆ และชนเข้ากับริมฝีปากและฟันของเธอ ราวกับว่าเขาต้องการกลืนลิ้นของเธอเข้าไปในท้องของเขา และกินมันเข้าไปด้วยความดุร้ายเช่นนี้หมิงซีพยายามดิ้นรนโดยไม่รู้ตัว แต่เธอหมดแรงตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว เวลานี้ เธอไม่มีแรงต่อสู้เลยเธอเลยยอมแพ้ ไม่ดิ้นรนเพราะเธอกลัวจะทำให้ลูกในท้องเจ็บหมิงซีไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าไร เมื่อเธอรู้สึกโคนลิ้นของเธอชา ชายผู้นี้จึงปล่อยริมฝีปากของเธอหมิงซีหายใจแรง ๆ สักพัก เธอจึงมีแรงมาดุเขา“ ฟู่ซือเยี่ยน คุณบ้าหรือเปล่า”จูบเธอและกวนเธอแบบกะทันหัน ทำตัวเหมือนม้าที่อยากผสมพันธุ์ฟู่ซือเยี่ยนหรี่ตาลง "ผมกำลังสอนคุณพูด"กล่าวอีกนัยหนึ่ง เขาได้เตือนว่า ถ้าเธอพูดตามใจชอบ เขาจะลงโทษเธ
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 233
เมื่อพบผู้บงการเบื้องหลังปรากฏตัว เขาจะไม่ยอมปล่อยมันไปอย่างแน่นอนแต่หมิงซีไม่สนใจ ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร เธอแค่อยากจะคืนความบริสุทธิ์ให้ลูกของเธอลูกของเธอควรเข้ามาในโลกใบนี้อย่างสะอาดเธอพูดอย่างเฉยเมยและไม่มีอารมณ์ "จัดการเรื่องนี้เสร็จเมื่อไร เรามาคุยอเรื่องหย่ากันเถอะ"ฟู่ซือเยี่ยนไม่คาดคิดว่าก่อนหน้านี้ พวกเขาทั้งสองกำลังทำสิ่งที่ใกล้ชิดที่สุด และช่วงเวลาต่อมา เธอพูดเรื่องหย่ากับเขาอย่างเย็นชาได้ทันใดนั้นความโกรธที่ถูกระงับก็จุดขึ้นมาอีกครั้งเขากัดฟันแล้วพูดว่า " หมิงซี คุณยังมีหัวใจอยู่ไหม เมื่อกี้ผมพยายามเอาใจจคุณ แต่คุณไม่รู้สึก ทีนี้ คุณมีความสุขแล้ว คุณทำตัวเย็นชาเลยเหรอ"“คุณฟู่ ฉันให้คุณเอาใจฉันหรือไง คุณบังคับฉันต่างหาก แล้วคุณไม่มีความสุขหรือไง”เวลานี้ หมิงซีมีสติมาก เธอจะไม่วอกแวกกับคำพูดของเขาอีกต่อไปฟู่ซือเยี่ยนหรี่ตาลง เขาก้มศีรษะลงและกัดคอของเธอ ราวกับวา เขากำลังระบายความโกรธ แต่เขาไม่ได้กัดเธออย่างรุนแรง แค่จูบและกัดเบา ๆเขาพูดอย่างเผด็จการ "ผมบอกห้ามหย่าก็คือห้ามหย่า ผมไม่อยากได้ยินคำนี้จากปากของคุณอีก"หมิงซีผลักเขาออกไป แล้วพูดอย่างใจเย็น "
Latest chapter
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 274
ทันใดนั้นดวงตาของหลินเสวี่ยเวยก็เบิกกว้างขึ้นเป็นไปได้ยังไง......เธอวางแผนอย่างรอบคอบ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่เธอป่วยหรือเรื่องที่เธอถูกลักพาตัว เธอมั่นใจเธอไม่ได้ทิ้งร่องรอยใด ๆ ไว้ผู้ชายคนนี้ต้องโกหกเธอแน่ ๆ เลยใช่ มันต้องเป็นอย่างนั้นแน่ ๆหลินเสวี่ยเวยอดทนต่อความเจ็บปวดสาหัสและยังคงแสร้งทำเป็นโง่ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา " พี่อาเยี่ยน พี่กำลังพูดถึงเรื่องอะไรคะ หนูฟังไม่รู้เรื่องเลย... "“ยาฉีดของหนูมาจาก ประเทศ L แล้วรถที่ชนหน้าผาและระเบิด โจวมู่พบรถที่วิ่งผ่านที่เกิดเหตุในเวลานั้น กล้องติดรถได้บันทึกไว้ว่า รถสูญเสียการควบคุมเบรกอย่างเห็นได้ชัด คนพวกนั้นยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อได้เงินสิบล้าน แต่กลับเตรียมรถที่มีปัญหาเบรกไว้”ฟู่ซือเยี่ยนเล่าอย่างใจเย็น " หลินเสวี่ยเวย หนูคิดว่ายังไงก็ไม่มีหลักฐานพิสูจน์อยู่แล้ว ดังนั้นคุณจึงคิดว่าผมเป็นคนโง่เหรอ"น้ำเสียงของชายคนนั้นสงบมาก ราวกับว่าเขากำลังพูดถึงมื้อเย็นว่าจะกินอะไรดีแต่ทุกคำพูดทำให้หลินเสวี่ยเวยรู้สึกมือและเท้าชาไปหมด เธอรู้สึกขนลุกเธอร้องไห้อย่างน่าสงสารและเธอก็ส่ายหัวอย่างสิ้นหวัง "ไม่ ไม่... พี่อาเยี่ยน พี่ฟังหนูอธิบ
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 273
ดวงตาของฟู่ซือเยี่ยนจ้องลึก "ระวังปากของคุณ อะไรที่ไม่ควรชักชวน อย่าชักชวน"ดูเหมือนซูเนี่ยนเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว เธอพูดตรงประเด็นว่า "คุณฟู่ คุณคิดว่าหมิงซีจะให้อภัยคุณใช่ไหม"เมื่อมองดูใสีหน้าของฟู่ซือเยี่ยน ซูเนี่ยนรู้ตัวเองเดาถูกดูเหมือนว่านิยายที่เธออ่านไม่ได้หลอกลวงเธอไฮโซหนุ่มที่ทั้งหน้าตาดีและร่ำรวยมีความมั่นใจอย่างพิเศษในความรักซูเนี่ยนจะยอมพลาดโอกาสอย่างแก้แค้นให้เสี่ยวซีได้ยังไง"ไม่ต้องกังวล คุณฟู ฉันจะไม่พูดเรื่องไร้สาระ แต่ -"เธอหยุดชั่วคราวและพูดตรงประเด็น "เมื่อหมิงซีตัดสินใจอะไร เธอจะเด็ดขาดมากกว่าที่คุณคิด"ฟู่ซือเยี่ยนกระชับฝ่ามือของเขาและยืนอยู่ที่นั่นสองสามวินาทีจึงเดินเข้าห้องผู้ป่วยหลินเสวี่ยเวยเห็นฟู่ซือเยี่ยนกลับมา เธอถามอย่างกังวล " พี่อาเยี่ยน พี่ได้เอาปากกาบันทึกเสียงกลับมาหรือเปล่า"เธอเห็นฟู่ซือเยี่ยนตามออกไป เธอก็คิดว่าเขาจะช่วยเธอเอาปากกาบันทึกเสียงคืนมาดูสิ ไม่ว่าคนอื่นจะพูดอะไร พี่อาเยี่ยนก็ยังปล่อยเธอไปไม่ได้ครั้งที่แล้วเขาไม่ได้ติดตามเรื่องการเปลี่ยนใบรับรองผลการตรวจการเป็นบิดาไม่ใช่เหรอครั้งนี้เธอถูกหมิงซีทุบตีหนักขนาดแนี้ และป
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 272
ซูเนี่ยนหัวเราะเมื่อได้ยินคำพูดนี้ เธอเม้มริมฝีปากอันสีแดงของเธอ " หลินเสวี่ยเวย บ้านคุณไม่มีกระจกเหรออิจฉาใบหน้าของคุณที่เต็มไปด้วยกรดไฮยาลูโรนิกมากเกินไปหรืออิจฉาคุณเก่งเรื่องแย่งสามีของคนอื่นหรืออิจฉาคุณทำแบ้วทันทีเมื่อเห็นผู้ชาย หรืออิจฉาคุณมีทักษะการแอบแรดเหรอ"ทุกคำพูดของซูเนี่ยนแทงทะลุหัวใจของหลินเสวี่ยเวยถ้าฟู่ซือเยี่ยนไม่ได้อยู่ที่นั่น เธอคงรีบเข้าไปฉีกปากของซูเนี่ยนเป็นชิ้น ๆ แล้วในเวลานี้ ฟู่ซือเยี่ยนค่อย ๆ ดึงมุมเสื้อผ้าของเขาออกจากมือของหลินเสวี่ยเวย เขาก้มหัวหมองหลินเสวี่ยเวย“ เสวี่ยเวย ครั้งที่แล้วพี่พูดอะไรไป หนูลืมแล้วเหรอ”เขาหมายถึงคำเตือนที่เขาพูดในคืนที่เขาจับตัวป้าหลินไปความเย็นจากฝ่าเท้ากระจายไปทั่วร่างกาย หลินเสวี่ยเวยรู้สึกหนาวจนตัวสั่น เธอบีบตัวเองแรง ๆ และน้ำตาก็ไหลอาบหน้าทันที“ พี่อาเยี่ยน ไม่ใช่หนูจริง ๆ อย่าเชื่อเธอ เธอเข้าข้างหมิงซี เธอต้องช่วยหมิงซีแน่…”"ฮือ ๆ " ซูเนี่ยนประชด:"ถ้าคุณไม่เชื่อ ฉันยอมจ้างองค์กรมืออาชีพทำการประเมินเพื่อดูว่าเสียงนี้เป็นเสียงที่ถูกตัดแปลงขึ้นมาหรือเปล่า"“หยุดพูดเดี๋ยวนี้เลย” หลินเสวี่ยเวยดุอย่างแรง“พวกคุ
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 271
หลินเสวี่ยเวยยังไม่ทันโต้ตอบ ซูเนี่ยนรีบถาม "ในเมื่อคุณบอกว่าหมิงซีตีคุณ ฉันขอถามคุณก่อนว่าทำไมเธอถึงตีคุณ"ใบหน้าของหลินเสวี่ยเวยแข็งทื่อทันที และความไม่สบายใจอย่างรุนแรงก็พลุ่งพล่านอยู่ในใจของเธอเธอพูดด้วยความตื่นตระหนก "ฉันบอกว่าเธอมีปัญหาทางจิต ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่..."รอยยิ้มบนใบหน้าของซูเนี่ยนหายไป และน้ำเสียงของเธอก็จริงจัง“คุณด่าว่าเธอเป็นสุนัขจรจัดที่ถูกคุณฟู่ทิ้งไม่ใช่เหรอ คุณยังบอกว่า ของในท้องของเธอเป็นตัวร้ายและตายแล้วดีมากเลย คุณยังด่าว่าเธอเป็นดวงซวยของทั้งครอบครัว..."ทุกคำพูดเป็นเหมือนการเล่าขานยิ่งหลินเสวี่ยเวยฟังมากเท่าไร สีหน้าของเธอก็ยิ่งแย่ลง และเธอก็อุทาน "คุณกำลังพูดเรื่องไร้สาระ"เมื่อก่อนหลินเสวี่ยเวยด่าหมิงซีนังตัวแสบ แต่ไม่เคยเห็นหมิงซีบอกใครเลย แต่คาดไม่ถึง คราวนี้หมิงซีเล่าทำคำให้ซูเนี่ยนฟังแต่แล้วยังไงได้ล่ะ เธอกล้าด่าอย่างนั้น ยอมไม่กลัวหมิงซีฟ้องอยู่แล้วอีกอย่างไม่มีหลักฐานใด ๆ ที่จะพิสูจน์ว่าเธอพูดเช่นนั้นซูเนี่ยนยิ้มและพูดต่อ "อย่ากังวล ฉันยังพูดไม่จบ คุณยังบอกด้วยว่าคุณเปลี่ยนใบรับรองผลการตรวจพิสูจน์ความเป็นบิดาและ
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 270
ฟู่ซือเยี่ยนได้ยินคำพูดนี้ เขาขมวดคิ้วทันทีหลินเสวี่ยเวยตกใจมากจนเธอซ่อนตัวอยู่ข้างหลังของฟู่ซือเยี่ยน และตกใจ "ทำไมคุณถึงบุกเข้าไปในหอผู้ป่วยของคนอื่น"เธอรู้ซูเนี่ยนเป็นเพื่อนสนิทของหมิงซี พวกเธอไม่คุ้นเคยกันแต่เคยพบกันที่งานปาร์ตี้“ไม่เป็นไร ฉันรีบไปแล้ว พวกคุณสามารถไปต่อได้หลังจากที่ฉันออกไปแล้ว”ก่อนจะเข้าห้อง ซูเนี่ยนจูงใจทาลิปสติกสีแดงสดเป็นพิเศษ ในขณะนี้ เธอเม้มริมฝีปากและยิ้มเต็มไปด้วยทรงพลังหลินเสวี่ยเวยนึกว่าซูเนี่ยนมาตามหาฟู่ซือเยี่ยนเพื่อแก้แค้นให้หมิงซี ดวงตาของเธอก็ฉายแววด้วยความชั่วร้าย และเธอก็พูดอย่างไม่พอใจอย่างยิ่ง "คุณซู นี่คือห้องของฉัน เชิญออกไปเดี่ญวนี้เลยค่ะ"ถ้าเป็นตระกูลซูในปีที่แล้ว เธอยังคงพูดสุภาพกับซูเนี่ยน มากกว่านี้ เพราะครอบครัวของเธอยังพอแข่งกับตระกูลหลินได้แต่ตอนนี้ ตระกูลซูถูกลู่จิ่งสิงปราบปรามจนไม่เหลืออะไรแล้ว เธอได้ยินมาว่า พวกเขาทั้งหมดต้องพึ่งพาคุณซูขายตัวเพื่อช่วยบริษัทหญิงขายตัวไม่มีคุณสมบัติแม้แต่จะถือรองเท้าให้เธอ ดังนั้นเธอจึงไม่จำเป็นต้องสุภาพกับหญิงโสเพณีคนนี้ซูเนี่ยนเยาะเย้ย "ถ้าฉันออกไป ฉันจะเห็นคุณเห้อยตัวบนสามีของคนอื่
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 269
คำถามนี้ทำให้หัวใจของหลินเสวี่ยเวยเต้นเร็วขึ้นเธออยู่ในสภาพที่น่าสังเวชขนาดนี้ ฟู่ซือเยี่ยนกลับไม่เรียกคุณหมอมารักษาเธอก่อน แต่สนใจเรื่องนี้ก่อนยิ่งไปกว่านั้น กระดูกสะบ้าของเธอยังเจ็บอยู่ และเธอไม่รู้ว่ากระดูกนี้ถูกนังเลวนั้นเหยียบแตกหรือเปล่าหลินเสวี่ยเวยโกรธในใจ แต่ใบหน้าของเธอสงบและดวงตาของเธอก็เปียกน้ำขณะที่เธอพูดว่า“หนูไปเยี่ยมเธอเฉย ๆ หนูไม่รู้เลย เราคุยแค่สองประโยคเอง หมิงซีก็รีบวิ่งเข้ามาหาหนูอย่างบ้าคลั่ง หนูกลัวจะตาย”“หนูพูดอะไรในสองประโยคนี้” ดวงตาสีเข้มของฟู่ซือเยี่ยนมองดูเธออย่างลึกซึ้งด้วยความหมายที่ไม่ชัดเจนหลินเสวี่ยเวยไม่คาดคิดฟู่ซือเยี่ยนจะไล่ถามเธออย่างนี้ ไม่ว่าผู้ชายที่หล่อเหลาเช่นนี้จะมองเธอกี่ครั้ง เธอก็จะรู้สึกตื่นตระหนกในใจโดยไม่รู้ตัวดวงตาของเธอสั่นไหวและเธอก็ร้องไห้ "หนูแค่ถาม' หมิงซี คุณเป็นอะไรไป ทำไมคุณดูแย่มาก' จู่ ๆ เธอก็รีบวิ่งเข้ามาตีหนู"ฟู่ซือเยี่ยนจ้องมองไปที่ใบหน้าที่บวมของเธอและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "หนูไม่ได้พูดอะไรทำให้เธอโกรธเหรอ"หลินเสวี่ยเวยปฏิเสธทันที "ไม่ค่ะ หนูจะทำได้ยังไง เธอเป็นคนที่เอาแต่พูดอยู่เสมอว่า พวกเราเป็นคนที่ฆ่
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 268
"ออกไป"ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ซีดเซียวของหมิงซีแสดงความรังเกียจโดยไม่ปิดบังมือของฟู่ซือเยี่ยนแข็งนิ่งในอากาศ และสีหน้าของเขาแย่มากเป็นพิเศษทันใดนั้นหลังของเขาก็ตึงขึ้น และมีคนเข้ามากอดเขาดูเหมือนว่าหลินเสวี่ยเวยเจอคนช่วยชีวิต เธอกอดฟู่ซือเยี่ยน อย่างแน่น ร่างกายของเธอสั่นเทาเธอตกใจมากจนพูดไม่ออก " พี่อาเยี่ยน หมิงซีบ้าไปแล้ว หัวเข่าของหนู... ถูกเธอเหยียบ หนูเจ็บมากค่ะพี่ ช่วยหนูด้วย เธอมันบ้า เธออยากฆ่าหนูด้วย"......"ผู้ดูแลเข้ามาในเวลานี้ เธอเห็นห้องรกอย่างนี้ เธอตกใจมาก เธอรีบก้าวไปข้างหน้าและช่วยหมิงซีไปที่เตียงบาดแผลที่หู หมิงซี เปิดออกอีกครั้งเพราะ หลินเสวี่ยเวย เพิ่งกระแทกเธอลงบนรถเข็น และมีเลือดไหลออกมา แต่ดูเหมือนเธอจะหมดสติและมองดูชายและหญิงที่พันกันอย่างเย็นชาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความประชดฟู่ซือเยี่ยนพาหลินเสวี่ยเวยไปนั่งที่รถเข็น แต่หลินเสวี่ยเวยยังคงจับมือของฟู่ซือเยี่ยนไว้แน่นและร้องไห้จนตัวสั่นไปทั่วทั้งตัว ราวกับว่าเธอหวาดกลัวจริง ๆแสดงก็ดีจริง ๆถ้าเป็นหมิงซีคนก่อน เธอคงกลัวถูกเข้าใจผิดและรีบอธิบายด้วยความตื่นตระหนกแน่นอนแต่ตอนนี้หัวใจของหมิงซีว่างเปล่า
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 267
หมิงซี หัวเราะเยาะ" หลินเสวี่ยเวย ฉันขอบอกคุณละกัน ฉันนี่แหละ เป็นคนทิ้งฟู่ซือเยี่ยน ขยะที่โดนฉันทิ้ง คุณจะมาอวดทำไม"หลินเสวี่ยเวยไม่รู้สึกโกรธเลย แต่รู้สึกพึงพอใจอย่างยิ่งด่าไปเถอะ ด่าแรงกว่านี้สิเธอไม่เชื่อหรอกว่า นังเลวนี้ด่าแรงขนาดนี้ พี่อาเยี่ยนยังอยากได้ผู้หญิงเลวคนนี้คงลากเธอไปหย่าในวินาทีหน้าหมิงซีค่อย ๆ พูดต่อ "ในเมื่อคุณต้องการเก็บขยะที่ฉันใช้แล้ว ฉันจะช่วยพวกคุณละกัน อย่างไรก็ตาม ขอให้หญิงสำส่อนกับผู้ชายเหี้ยคงอยู่ตลอดไป และผู้ชายหน้าหม้อคู่กับหญิงโสเพณี รักกันนาน ๆ ”ประโชคสุดท้ายทำให้ชายที่ยืนอยู่ด้านหลังหยุดก้าวเท้า ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเริ่มน่ากลัวผู้ชายชั่ว ผู้ชายหน้าหม้อเหรอหมิงซีเริ่มพูดเก่งขนาดนี้เมื่อไรหลินเสวี่ยเวยไม่ชอบคำพูดนี้เหมือนกัน เธอโกรธและพูด "คุณด่าใครผู้หญิงชั่ว ใครหญิงโสเพณี"“โอ้ ฉันเกือบลืมไป อาชีพของคุณควรจะเป็นเมียน้อย”คำพูดเหล่านี้ทำให้หลินเสวี่ยเวยอายจริง ๆหมิงซีขดริมฝีปากขึ้นและเยาะเย้ย "อย่ากังวลสิ แม้ว่าคุณจะเป็นเมียหลวงได้ มันจะไม่เปลี่ยนความจริงที่ว่าคุณเป็นต้นเหตุที่ทำให้สามีภรรยาคู่อื่นหย่าร้าง ประวัติศาสตร์อันร้ายนี
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 266
ทันใดนั้นรอยยิ้มที่ผิดปกติก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหลินเสวี่ยเวย เธอมองหมิงซี ดูเหมือนเธอกำลังมองคนที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา“คุณยังคิดว่าพี่อาเยี่ยนไม่รู้เรื่องนี้ใช่ไหม”หมิงซีตัวแข็งทื่อและเธอก็พึมพำ "คุณหมายความว่ายังไง"หลินเสวี่ยเวยมองสีหน้าของหมิงซี เธอรู้หมิงซีไม่รู้เรื่องนี้นั่นน่ะสิ พี่อาเยี่ยนบอกเธอเรื่องนี้ทำไมหลินเสวี่ยเวยยิ้มอย่างภาคภูมิใจ “ พี่อาเยี่ยนรู้เรื่องนี้มานานแล้ว แต่เพราะเป็นเกี่ยวฉัน เขาจึงไม่ติดตาม”สมองของหมิงซีว่างเปล่าไปครู่หนึ่ง จากนั้น เธออยากจะหัวเราะมากหัวเราะความโลภ ความโกรธ ความหลงไหล และความโง่เขลาในอดีตของเธอเธอกล้ามั่นใจว่า แม้ว่าเธอไม่สามารถเปรียบเทียบกับหลินเสวี่ยเวยได้ แต่อย่างน้อยเธอก็เป็นทางเลือกสองทางเดียวของฟู่ซือเยี่ยนแต่เธอลืมไปว่า ในโลกนี้มีเพียงคนเดียวเท่านั้น ไม่เคยมีสองเลยแม้ว่าฟู่ซือเยี่ยนจะรู้ถึงความชั่วร้ายของหลินเสวี่ยเวย แล้วเธอจะทำอะไรได้ล่ะแม้ว่าผู้หญิงคนนี้เกือบจะทำร้ายเนื้อตัวของตัวเขาเองแล้วไงล่ะเมื่อเผชิญหน้ากับผู้คนที่เขาต้องการปกป้องในใจ หลักการและเส้นตายของเขาสามารถถอยกลับได้ครั้งแล้วครั้งเล่าในที่สุ
