บทที่ 18

การขมวดคิ้วของ ฟู่ซือเยี่ยน ทำให้ หมิงซี นึกถึงความฝันที่เธอมีในระหว่างวัน

ในความฝันเขาบอกให้เธอทำแท้งอย่างเย็นชา

หัวใจของเธอเต้นแรง และเธออธิบายว่า: "บางทีฉันอาจจะท้องไม่ดี ขอนอนพักสักพักเถอะ"

ฟู่ซือเยี่ยน ขมวดคิ้ว สงสัยว่าเขาจะไม่เชื่อเธอหรือไม่

เธอกัดริมฝีปากอย่างประหม่าและตะโกนเบา ๆ: "มันเจ็บ"

ฟู่ซือเยี่ยน เปิดฝ่ามือของเธอออก และรอยขีดข่วนที่เซหลายอันดูน่าตกใจบนฝ่ามือสีขาว

เขาขมวดคิ้ว: "คุณไม่ได้จัดการเหรอ?"

หมิงซี ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฝ่ามือของเธอยังคงได้รับบาดเจ็บ เธออาจจะถูมันที่ไหนสักแห่งเมื่อเธอล้มลง เมื่อคิดถึงตอนกลางวัน สีหน้าของเธอก็ลดลงอีกครั้ง

เมื่อเห็นใบหน้าที่ซีดเซียวของเธอ ฟู่ซือเยี่ยน ก็ไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ด้วยซ้ำ เขาอุ้มเธอขึ้นและวางเธอบนโซฟา จากนั้นจึงนำกล่องยามา

เขาคุกเข่าลงและทำความสะอาดบาดแผลของเธออย่างอ่อนโยน

“เธอม่รู้วิธีหลบหลีกเหรอ?”

หมิงซี พูดไม่ออก นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นคนร้ายบ่นก่อนแล้วจึงทำเช่นนั้นอย่างมั่นใจ

เห็นได้ชัดว่าเขาคือคนที่ผลักเธอออกไป!

ฟู่ซือเยี่ยน หยิบสำลีแอลกอฮอล์แล้วเช็ดเบา ๆ เมื่อดวงตาแคบ ๆ ของเขามองลงไป เขาดูอ่อนโยนมาก

เห็นได้ชัดว่าเป็นการเคลื่อนไหวที่ไม่เป็นทางการ แต่สามารถทำให้ผู้คนเต็มใจที่จะอยู่ในนั้นโดยไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆ

ความเจ็บจากแอลกอฮอล์ทำให้เกิดน้ำตาที่มุมดวงตาของ หมิงซี เธอกัดริมฝีปากและรู้สึกว่าเธอบอบบางเกินไปและเป็นเพียงอาการบาดเจ็บเล็กน้อย

แต่เธอไม่รู้ว่าทำไม เธอแค่อยากจะร้องไห้

ขณะที่น้ำตากำลังจะไหล หมิงซี ก็กัดริมฝีปากล่างของเธอแน่นเพื่อกลั้นไว้

เธออยากถามเขาว่าเขาไม่เคยรักเธอเลยจริงหรือ?

แต่เธอกลัวว่าเธอจะทนไม่ไหวเมื่อได้ยินคำตอบของ ฟู่ซือเยี่ยน จริงๆ

ฟู่ซือเยี่ยน เงยหน้าขึ้นมองและเห็นว่าริมฝีปากของเธอถูกกัดจนแตก และเลือดสีแดงสดก็เปื้อนใบหน้าที่ราวกับหิมะของเธอมองเห็นเด่นชัดกระแทกตา

เขาเอื้อมมือไปบีบคางเธอแล้วสั่งด้วยน้ำเสียง: "หยุดกัด"

หมิงซี รู้สึกเขินอายเล็กน้อยทั้งน้ำตา ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงปกปิดมันไว้โดยพูดว่า "มันเจ็บ"

คางของเธอถูกบีบ เสียงของเธออู้อี้ ปลายจมูกของเธอแดง และน้ำตาก็ไหลออกมา

เหมือนดอกกุหลาบที่เปื้อนน้ำค้างในยามค่ำคืน เปราะบางและเปราะบาง

ฟู่ซือเยี่ยน รู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขาถูกจิกอย่างหนัก

วินาทีต่อมา มือที่จับคางแน่นขึ้น และเขาก็จูบเธอโดยไม่มีคำอธิบายใดๆ

เมื่อ ฟู่ซือเยี่ยน กดลง เขาก็บังแสงที่อยู่ตรงหน้าเธอ

จูบที่เร่าร้อนตกลงมาราวกับพายุ และริมฝีปากที่แตกก็เจ็บยิ่งกว่าเดิมเมื่อเขาดูดมัน

หัวใจ หมิงซี เต้นแรง และเธอก็รีบวางมือลงบนหน้าอกของเขาแล้วผลักเขา

เธอโกรธเล็กน้อย การจูบเธอตอนนี้หมายความว่าอย่างไร?

มีคำถามในใจมากมายและใจฉันก็สับสนมากขึ้นไปอีก

แต่คนที่อยู่ตรงหน้าเธอไม่ยอมให้เธอคิดเลย ฟู่ซือเยี่ยน แข็งแกร่งมากในเรื่องนี้มาโดยตลอด

เขาคว้ามือที่ดื้อรั้นของเธอ จมลึกลงไปในโซฟานุ่ม ๆ แล้วจับเธอไว้ จากนั้นเขาก็กัดมุมริมฝีปากของเธอเบา ๆ ควบคุมทุกรายละเอียด ปล่อยให้ หมิงซี ไม่สามารถคิดอะไรอื่นได้

คุณสามารถยอมรับมันได้เพียงลำพังเท่านั้น

ฟู่ซือเยี่ยน รู้วิธีเกลี้ยกล่อมเธอ เขาบีบคางของเธอ กัดและดูดช้าๆ ทำให้ หมิงซี ซีนิ่มลงเป็นแอ่งน้ำ และปากของเธอก็เต็มไปด้วยการพึมพำ

บรรยากาศที่คลุมเครือและเอ้อระเหยถูกทำลายด้วยเสียงสั่นของโทรศัพท์มือถือ

โทรศัพท์มือถือของ ฟู่ซือเยี่ยน กระพริบอยู่บนโต๊ะ เขาไม่ได้ดู แต่เขาจับหน้าเธอแล้วจูบเธอลึกขึ้นและหนักขึ้น

มุมตา หมิงซี เปลี่ยนเป็นสีแดง แต่หลังจากเห็นคำว่า 'เสวี่ยเหวย' กระพริบบนหน้าจอ ร่างกายของเธอก็เย็นลงและตื่นได้สติกลับมาอย่างแจ่มชัด

เธอผลักอย่างแรง แต่ชายคนนั้นก็ไม่ขยับเลย

วินาทีต่อมา ฟู่ซือเยี่ยน รู้สึกถึงร่างกายที่เย็นชาของเธอ และหยุดลงแต่ไม่ยอมปล่อยเธอ

โทรศัพท์ยังคงสั่น และ หมิงซี ก็หันหลังกลับโดยไม่อยากดู