MasukShare
บทที่ 208 ออกจากเมืองไห่เฉิงแล้วไปมหานครเอมพิเรียล
Bab terkait
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 209 ตั้งท้องแล้ว
เซี่ยซีหว่านมองหลี่ยู่หลานแล้วพูดว่า “คุณป้าคะ พวกคุณเอาคุณปู่ไปซ่อนไว้ที่ไหนคะ พวกคุณรู้สึกกลัวแล้วใช่ไหมคะ พวกคุณกลัวว่าคุณปู่จะฟื้นขึ้นมาแล้วจะบอกความจริงเมื่อสิบกว่าปีก่อนงั้นเหรอคะ?”“ความจริงอะไรเหรอ? เซี่ยซีหว่าน ฉันไม่เข้าใจว่าเธอกำลังพูดถึงอะไร เหตุการณ์เมื่อสิบกว่าปีก่อนนั้นเห็นได้ชัดเจนว่าเธอเป็นคนผลักคุณปู่ตกบันได เราไม่ได้ให้เธอพบคุณปู่ก็เพราะคิดถึงความปลอดภัยของคุณปู่ ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องนี้พ่อของเธอเป็นคนจัดการเองทั้งหมด ฉันแนะนำว่าเธออย่าเอาความคิดของเธอมากระทบต่อตัวของคุณปู่จะดีกว่า รีบกลับไปเลย !” ครั้งนี้น้ำเสียงของหลี่ยู่หลานแข็งกร้าวมาก เธอยืนยันว่าเซี่ยซีหว่านเป็นคนผลักคุณปู่ตกบันได และยังออกคำสั่งไล่เธอกลับไปอีกด้วยเซี่ยซีหว่านไม่ได้เข้าไปวุ่นวายอีก เธอหันหลังและเดินลงบันไดไปทันใดนั้นเองก็มีสาวใช้คนหนึ่งออกมาจากในครัว ในมือของเธอถือถ้วยยาเอาไว้ แล้วพูดว่า “คุณท่านคะ ได้เวลากินยาแล้วค่ะ”เซี่ยซีหว่านเดินผ่านสาวใช้ จากนั้นก็หยุดเดินและมองไปที่ถ้วยยา สีหน้าของหลี่ยู่หลานเปลี่ยนไปในทันที เธอเดินลงมาพร้อมกับพูดไปด่าไปแถมยังตบสาวใช้คนนั้นไปอีกหนึ่งที แล้วพูดว่
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 210 สถานที่จับชู้ขนาดใหญ่
รูม่านตาของหลี่ยู่หลานเบิกกว้างในทันที จากนั้นความโกรธก็พุ่งขึ้นมาจุกภายในหน้าอกของเธออย่างรวดเร็ว เธอแทบอดทนรอไม่ไหวจนอยากจะพุ่งเข้าไปในรูปถ่ายและใช้มือฉีกสุนัขตัวผู้ตัวเมียคู่นี้ให้เป็นชิ้น ๆ ! ไม่น่าแปลกใจที่ตอนกลางคืนเซี่ยเจิ้งกั๋วไม่ค่อยกลับบ้าน ที่แท้เขาก็เลี้ยงสาวสวยคนหนึ่งอยู่ข้างนอก เขาคลุกคลีอยู่กับสาวสวยคนนี้ทั้งวัน เธอก็อายุห้าสิบกว่าแล้ว ทำให้ร่างกายของเธอรับไม่ไหวแล้ว ดังนั้นตอนกลางคืนเขาจึงไม่มาที่ห้องของเธอหลี่ยู่หลานซูมภาพให้ขยายใบหน้าของข่งเจินเอ่อร์มากขึ้น เธอจำข่งเจินเอ่อร์ได้อย่างรวดเร็ว นางแมวโมยคนนี้ เมื่อก่อนนี้เธอไม่ใช่เป็นสุนัขตัวหนึ่งที่คอยตามเสี่ยวเตี๋ยลูกสาวของเธอเหรอ? ได้ยินมาว่าสถานการณ์ครอบครัวของเธอแย่มาก แต่เธอไม่คิดว่าความคิดของข่งเจินเอ่อร์จะตีแผ่มาถึงพ่อของเพื่อนร่วมชั้น เมื่อเธอเห็นกระเป๋าใบใหญ่ใบเล็กที่เซี่ยเจิ้งกั๋วกำลังถืออยู่ในมือซึ่งเป็นสินค้าฟุ่มเฟือยทั้งนั้น และทั้งหมดมูลค่าไม่น้อยเลยเธอเป็นนางแมวขโมยจริง ๆ !ตอนนี้หลี่ยู่หลานโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เธออยู่ในตำแหน่งเมียน้อยเช่นกัน ดังนั้นเธอจึงกลัวเป็นพิเศษว่าเมียน้อยคนอื่น ๆ จะเลียนแบบทา
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 211 เซี่ยซีหว่านเธอหัวเราะอะไร?
หลี่ยู่หลานโมโหมาก ขณะที่ข่งเจินเอ่อร์ยังไม่ได้เตรียมตัว หลี่ยู่หลานก็ลากเธอไปที่โถงทางเดิน และในไม่ช้าบริเวณทางเดินก็เต็มไปด้วยผู้คนที่ออกมามุงดูทุกคนต่างก็ชี้นิ้วและซุบซิบนินทาเธอ บนร่างกายของข่งเจินเอ่อร์แทบจะไม่มีเสื้อผ้าปกปิดอยู่สักชิ้น อย่างไรก็ตามเธอเป็นเพียงหญิงสาววัย 20 กว่าปีเท่านั้น เธอกรีดร้องว่า “ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ เซี่ยเจิ้งกั๋วช่วยฉันด้วย ได้โปรดช่วยฉันด้วยค่ะ !”ในขณะนี้ข่งเจินเอ่อร์ทำได้เพียงร้องขอความช่วยเหลือจากเซี่ยเจิ้งกั๋วเท่านั้น เมื่อเซี่ยเจิ้งกั๋วได้ยินข่งเจินเอ่อร์เรียกให้ตนเองไปช่วย เขาจึงรีบสวมกางเกงของเขาในทันที เธอเป็นเพียงดอกไม้ที่บอบบางและพยายามเกาะติดกับแขนของเขาอย่างสุดชีวิต ส่วนหลี่ยู่หลานเป็นแม่มดที่ใจร้ายและน่ารังเกียจ เขารีบวิ่งไปข้างหน้า จากนั้นก็ดึงหลี่ยู่หลานออกมาจากข่งเจินเอ่อร์ด้วยมือข้างหนึ่ง และพูดว่า “หลี่ยู่หลาน คุณบ้าไปแล้วเหรอ ปล่อยมือเดี๋ยวนี้นะ เธอมันเป็นคนไร้เหตุผลสิ้นดี !”จากนั้นเซี่ยเจิ้งกั๋วจึงโอบกอดข่งเจินเอ่อร์เอาไว้ในอ้อมแขนของเขาการที่เซี่ยเจิ้งกั๋วพูดจาต่อว่าหลี่ยู่หลานว่าเป็นคนไร้เหตุผลนั้นก็เหมือนเป็นการเต
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 212 เธอกล้าเอาของพวกนี้มาต่อรองกับฉันเหรอ?
ข่งเจินเอ่อร์หยุดชะงัก เธอพ่ายแพ้ให้กับคำพูดที่ทิ่มแทง และตรงไปตรงมาของเซี่ยซีหว่านโดยสมบูรณ์ “เซี่ย...เซี่ยซีหว่าน ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะใจร้ายขนาดนี้ เธอไม่ได้ต่างไปจากหลี่ยู่หลาน เซี่ยเหยียนเหยียน และเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยเลยสักนิด เธอรู้ตัวไหม?” ข่งเจินเอ่อร์พูดต่อว่าเซี่ยซีหว่านด้วยใบหน้าที่ซีดเซียวเซี่ยซีหว่านมองข่งเจินเอ่อร์และพูดว่า “แล้วมันจะทำไมล่ะ เธอมายุ่งกับพ่อของฉันแบบนี้ เธอคาดหวังให้ฉันพูดขอบคุณเธออย่างนั้นเหรอ?”“...” ข่งเจินเอ่อร์พูดไม่ออก คำพูดของเซี่ยซีหว่านทิ่มแทงเธอครั้งแล้วครั้งเล่า“เธอรู้ไหมว่าหลี่ยู่หลานพยายามมากแค่ไหนในการตั้งครรภ์เด็กคนนี้ เธอกับเซี่ยเหยียนเหยียน คาดหวังในตัวเด็กคนนี้เป็นอย่างมาก แต่ตอนนี้เด็กคนนี้ได้จากไปแล้ว เธอคิดว่าพวกเขาจะปล่อยเธอไปอย่างนั้นเหรอ ฉันแค่อยากจะมาเตือนสิ่งที่พวกเขาจะทำกับเธอต่อจากนี้ต่างหากล่ะ เธอถามฉันว่าฉันแตกต่างจากพวกเขาอย่างไร ฉันตอบได้ในทันทีเลยว่าฉันแตกต่างจากพวกเขา สำหรับพวกเขาแล้ว เธอไม่มีค่าอะไรเลย และพวกเขาจะต้องฆ่าเธอเพื่อระบายความโกรธแค้นอย่างแน่นอน แต่เธอยังมีค่าสำหรับฉัน พูดในสิ่งที่ฉันต้องการสิ แล้วฉันจะยืน
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 213 ฉันมองไม่เห็นอะไรอีกต่อไปแล้ว
เซี่ยซีหว่านโยนโทรศัพท์ให้เซี่ยเหยียนเหยียน จากนั้นก็หันหลังกลับและเดินจากไปในทันทีเซี่ยเหยียนเหยียนยืนนิ่งอยู่กับที่ มันน่าโมโหเกินไปแล้ว เธอไม่คิดเลยว่าหลังจากเซี่ยซีหว่านได้ดูวิดีโอนั้นแล้วจะมีปฏิกิริยาเช่นนี้ เธอไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้เซี่ยซีหว่านโมโหได้ แต่กลับโดนเซี่ยซีหว่านกระตุ้นให้โมโหแทนอีกด้วย !เซี่ยเหยียนเหยียนจึงกระทืบเท้าด้วยความโกรธแค้น...เมื่อเซี่ยซีหว่านออกจากโรงพยาบาล เธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา จากนั้นก็โทรหาเยี่ยหลิงเพียงไม่นานเยี่ยหลิงก็กดรับสาย น้ำเสียงอ่อนโยนและมีเสน่ห์ของเยี่ยหลิงดังขึ้นที่ปลายสายว่า “หว่านหว่าน ฉันจัดการส่งคุณปู่ของเธอไปที่โรงพยาบาลแล้ว บอดี้การ์ดคอยดูแลท่านอยู่ 24 ชั่วโมง เธอไม่ต้องกังวลนะ ฉันอยู่ที่นี่แล้ว”เซี่ยซีหว่านรู้สึกอบอุ่นภายในใจ เพื่อนสนิทของเธอคนนี้พึ่งพาได้มากกว่าแฟนหนุ่มจริง ๆ เธอจึงพูดว่า “หลิงหลิง ฉันทำให้เธอลำบากอีกแล้ว คืนนี้ฉันจะไม่ไปที่นั่น ฉันเกรงว่าเซี่ยเหยียนเหยียนจะส่งคนสะกดรอยตามฉัน”“ได้สิ แพทย์และพยาบาลต่างก็อยู่ที่นี่แล้ว ชายชราฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว เธอรีบกลับไปสวีทกับคุณชายลู่เถอะ”เมื่อพูดถึงคุณชา
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 214 คุณชายลู่นั่นคุณเหรอ?
ทำไมถึงเป็นแบบนี้?ทำไมเธอถึงมองไม่เห็น?ทำไมเธอถึงไม่เคยบอกเขา?เป็นเพราะพิษจากดอกลำโพงอย่างนั้นเหรอ?ลู่หานถิงยืนตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ ดวงตาคมคายของเขาสั่นไหวราวกับพายุ ซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัวและไม่กล้าที่จะเข้าใกล้“สาวน้อย ถ้าเธอมองไม่เห็นแล้วจะกลับบ้านได้ยังไงล่ะ เธอได้โทรเรียกคนในครอบครัวให้มารับหรือยังจ๊ะ?” คุณป้าท่าทางใจดีเอ่ยถามเธอด้วยความเป็นห่วงเซี่ยซีหว่าน พยักหน้าตอบรับและพูดว่า “ฉันโทรหาสามีแล้วค่ะ อีกสักครู่สามีก็จะมารับฉันแล้วค่ะ ขอบคุณคุณป้ามากนะคะ คุณป้าไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ฉันก็จะกลับบ้านแล้วค่ะ”คุณป้าคนนั้นคิดไม่ถึงว่าเซี่ยซีหว่านจะแต่งงานแล้ว จึงพูดว่า “สาวน้อย ถ้าเอย่างนั้นเธอมานั่งรอสามีเธอตรงนี้ดีกว่านะ ด้านหน้าของเธอมีไฟจราจรอยู่ อย่าเดินเพ่นพ่านเชียวนะ”เมื่อคุณป้าคนนั้นพูดจบก็หันหลังและเดินจากไปเซี่ยซีหว่านมองไปทางที่ท่านกำลังเดินออกไป แม้ว่าเธอจะมองไม่เห็นอะไรเลย แต่หลังจากนั้นไม่นานเธอก็หันหลัง และเดินไปข้างหน้า“ไฟเขียวแล้วรีบไปกันเถอะ”เธอไม่รู้ว่าใครเป็นคนพูดออกมา แต่เซี่ยซีหว่านก็เดินข้ามถนนตามคน ๆ นั้นไปด้วยลู่หานถิงเดินตามหลังเธอไป
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 215 ข้อตกลงการหย่า
เซี่ยซีหว่านมองลู่หานถิง ดวงตาสดใสของเธอฉายแววเจ็บปวดเล็กน้อย เมื่อก่อนคุณชายลู่ไม่ใช่คนแบบนี้ ตอนนี้เขากำลังแสดงท่าทีรำคาญเธอเป็นอย่างมากดวงตาเซี่ยซีหว่านเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ เธอค่อย ๆ หยิบชุดนอนของเธอขึ้นมา และพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันไปอาบน้ำก่อนนะคะ”เมื่อเซี่ยซีหว่านพูดจบเธอก็เดินเข้าไปในห้องน้ำทันที...ลู่หานถิงยืนสูบบุหรี่อยู่ตรงหน้าต่าง ช่วงนี้เขาสูบบุหรี่บ่อยมาก เมื่อเขารู้สึกมืดมนและหงุดหงิด เขาจึงจำเป็นต้องพึ่งพาสารนิโคตินในบุหรี่เพื่อระงับความหงุดหงิดและทำให้เขารู้สึกดีขึ้นเวลาผ่านไปเพียงไม่นานนักที่เขี่ยบุหรี่ก็เต็มไปด้วยก้นบุหรี่ ขณะเดียวกันเสียง “คลิก” ที่ประตูห้องน้ำก็ดังขึ้น ประตูถูกเปิดออกและกลิ่นหอมเย้ายวนก็ลอยฟุ้งออกมาจากห้องน้ำเธออาบน้ำเสร็จแล้วลู่หานถิงหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบอีกมวน เขาพ่นควันบุหรี่ออกมาด้วยท่าทางเบื่อหน่าย จากนั้นก็พูดว่า “คุณไปนอนก่อนเถอะ ผมจะไปนอนที่ห้องหนังสือ”เมื่อลู่หานถิงพูดจบ เขาก็หันหลังและเตรียมตัวจะเดินออกไปทันใดนั้นดวงตาของเขาก็จับจ้องไปที่เรือนร่างของหญิงสาวและทำให้เขาหยุดนิ่งชะงัก ในทันที จากนั้นเขาก็เบิกตากว้างเซี่ยซีหว่าน
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 216 ชายชราฟื้นแล้ว
หลังจากที่ลู่หานถิงมาถึงที่ห้องหนังสือ เขาก็เอื้อมมือออกมากวาดเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะลงบนพื้นด้วยความโมโหเขาดึงเนคไทที่คอออกจากนั้นก็โยนมันลงบนพื้น เขานั่งลงบนโซฟาเอนหลังอย่างเกียจคร้าน และถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เขาหลับตา จากนั้นก็ลืมตาขึ้นอีกครั้ง ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำเล็กน้อยตอนนี้เธอกำลังทำอะไรอยู่นะ?เธอจะร้องไห้หรือเปล่า?เขามันคนนิสัยไม่ดี เขาใจร้ายจริง ๆ !ได้โปรดลืมเขาซะ !ลู่หานถิงรู้สึกว่าตอนนี้สภาพจิตใจของเขาย่ำแย่มาก เขาหายใจแรงราวกับสัตว์ป่าดุร้าย และรู้สึกว่าอาการป่วยของเขากำลังจะกำเริบอีกครั้งแล้ว ตอนนี้เขาอยากจะรีบกลับไปหาเธอที่ห้องนอน เขารู้สึกไม่ค่อยดี ในหัวของเขาเต็มไปด้วยภาพที่เธอสวมชุดนอนสายเดี่ยวสีแชมเปญ เขาอยากกลับไปขยี้เธอให้แหลก เขาจะได้รู้สึกดีขึ้นเพราะความคิดที่ชั่วร้ายเหล่านี้ทำให้ลู่หานถิงเหงื่อออกเต็มหน้า ดูเหมือนว่าทุกครั้งที่อาการป่วยของเขากำเริบ เขาอยากจะกลับไปหาเธอและทำร้ายเธอใจแทบขาดลู่หานถิงรู้สึกว่าเขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไปแล้ว เขาจึงลุกขึ้นไปเปิดลิ้นชัก จากนั้นก็หยิบขวดยานอนหลับออกมาเมื่อเปิดฝาขวดออก เขาก็เทยานอนห
Bab terbaru
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 345 เข้าสถาบันวิทยาศาสตร์
เซี่ยซีหว่านรู้สึกได้ว่าลู่ซือเจี๋ยรักลูกชายทั้งสองคนนี้ ดังนั้นที่เมืองไห่เฉิง เขาไม่สามารถอนุญาตให้เธออยู่ได้ แต่ตอนนี้เมื่อรู้ว่าเธอเป็นลูกสาวของหลินสุ่ยเหยา เมื่อตอนนั้นหลินสุ่ยเหยากับหลิวอิงหลั่วสองสาวครองอันดับหนึ่งเรื่องความเก่งกล้าสามารถที่สุดของเมืองหลวง เขาต้องการตามหาหลินสุ่ยเหยา ผ่านตัวเธอ ดังนั้นเขาจึงปล่อยวางลูกชายสองคนของเขาลงและปล่อยให้เธอดำรงอยู่หมายความว่า ภายในใจของลู่ซือเจี๋ย หลิวอิงหลั่วมีความสำคัญมากกว่าลูกชายทั้งสองคนของเขานี่เป็นครั้งแรกที่ เซี่ยซีหว่านตระหนักอย่างแท้จริงว่าลู่ซือเจี๋ยรักหลิวอิงหลั่วอย่างสุดซึ้งหลิวอิงหลั่วหายตัวไปหลายปี ปีนี้ลูกชายของเธอลู่หานถิงอายุ 28 ปีแล้ว เซียซีหว่านไม่รู้ว่าแท้ที่จริงแล้วมันเป็นอย่างไร ความรักที่ลึกซึ้งถึงสามารถทนต่อการกัดเซาะและความแข็งแกร่งของปีที่เลยผ่านได้ จึงทำให้ชายที่ราวกับจักรพรรดิยังคงรออยู่ที่นี่ตลอด บางทีอาจเป็นสถานที่ที่พวกเขาพบกันครั้งแรกแต่รักอย่างสุดซึ้ง ทำไมถึงต้องเจ็บอีก?ตอนนั้นหลินอิงหลั่วตั้งท้องลูกคนที่สอง เธอหยิบมีดมาคว้านท้องตัวเอง อุ้มทารกออกมา ช่างน่าเวทนานัก?ถ้าไม่ใช่เพราะถูกบีบบังคับจ
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 344 ผู้หญิงคนนี้จิตใจโหดร้าย
แต่ว่า เธอปรากฏตัวต่อหน้าเขาครั้งแล้วครั้งเล่าทุกครั้งที่เธอปรากฏตัว เขาจะควบคุมตัวเองไม่ได้และไม่เป็นตัวของตัวเองแม้แต่น้อยเขาพยายามไม่ให้ไปหลงเสน่ห์เธอแล้ว แต่ก็ทำไม่ได้หลังจากที่ได้รู้ในห้องนั่งเล่นเมื่อครู่นี้ว่าเธอคือ เด็กผู้หญิงตัวน้อยเมื่อก่อนนั้น เดิมที่แม่ของเขายอมยกเจ้าสาวตัวน้อยแก่เขา เขารู้สึกว่าความยับยั้งชั่งใจและความอดกลั้นที่ผ่านมาในหลายวันมานี้ได้พังทลายลงลู่หานถิงจ้องมองเธออย่างดุดันด้วยดวงตาสีแดงก่ำ เขายกริมฝีปากบางของเขาขึ้นเล็กน้อย และพูดอย่างเยาะเย้ยว่า “ทำไมสวี่เส้าหนานถึงได้ ลู่จื่อเซียนถึงได้ แต่ทำไมฉันไม่ได้เหรอ?”“…”ใบหน้าเล็กสวยงามของเซี่ยซีหว่านเปลี่ยนเป็นสีขาวและแดงสลับกัน เธอยกมือเล็กขึ้นเพื่อตบลงไปยังใบหน้าอันหล่อเหลาด้วยความน่าเกลียดชังอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอไม่ไม่ได้ตบเขาเพราะลู่หานถิงจับข้อมือเรียวของเธอไว้ได้ทัน เธอจึงไม่ได้ตบใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาลู่หานถิงมองดูเธอด้วยแววตาเศร้าโศกและพูดว่า “เซี่ยซีหว่าน ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังใช้เล่ห์เหลี่ยมอะไรนะ สิ่งที่ผมสามารถให้คุณได้คือสิ่งที่ลู่จื่อเซียนและสวี่เส้าหนานไม่สามารถให้คุณได้แน่นอน ถ้าหา
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 343 เขาเกลียดเธอมาก ！
เขาจำไม่ได้แล้วแน่นอน เพราะความทรงจำเหล่านั้นเธอลบมันไปหมดแล้ว ดังนั้นเขาจึงสามารถพูดได้อย่างชอบธรรมแถมเขายังพูดอีกว่า การที่เขานอนกับเธอคือ การนำน้ำสกปรกสาดใส่ตัวเขา เขาคิดว่าเธอเป็นอะไร น้ำสกปรกเหรอ?แน่นนอน เขาเกลียดเธอ !แต่ในเมื่อเขาเกลียดเธอมาก ทำไมเขาถึงมารังควานเธอด้วย?เซี่ยซีหว่านมองใบหน้าที่เย็นชาหล่อเหลาของเขาและพูดเยาะเย้ยว่า “ฉันแค่พูดไร้สาระ พอใจหรือยังล่ะ คนที่บริสุทธิ์ผุดผ่องอย่าประธานลู่ ฉันจะทำให้คุณมีมลทินได้อย่างไรคะ !”“บริสุทธิ์เหรอ” ลู่หานถิงขมวดคิ้วรูปดาบอันองอาจผึ่งผายนั้นและกล่าวว่า “คนที่พูดว่าผมนอนกับคุณ ก็คือคุณ ตอนนี้คนที่กำลังพูดไร้สาระก็คือคุณ คิดว่าเป็นหญิงสาวคนหนึ่งก็สามารถพูดจาเหลวไหลแบบนี้ออกมาได้งั้นเหรอ เซี่ยซีหว่าน คุณยังมียางอายอยู่อีกไหม?”“ฉันจะมีหรือไม่มียางอายเกี่ยวอะไรกับคุณด้วยเหรอคะ ใช่สิประธานลู่ คุณคงจะยังไม่...เป็นหนุ่มน้อยบริสุทธิ์คนหนึ่งอยู่ใช่ไหมคะ?”ดวงตาของเซี่ยซีหว่านเปล่งประกาย ทันใดนั้นดูเหมือนว่าจะเจอกับปัญหาเข้าแล้ว เขาไม่มีความทรงจำช่วงนั้นแล้ว เขาคงจำไม่ได้ว่าเขากับเธอเคยเดือดพล่านกันบนเตียงมาก่อน งั้นเขาคงไม่คิดว่า
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 342 กันเธอไว้ที่ห้องน้ำ
เซี่ยซีหว่านใช้ส้อมจิ้มสเต็กชิ้นเล็ก ๆ เพิ่งเตรียมจะใส่เข้าปาก ตอนนี้เท้าของเธอที่อยู่ใต้โต๊ะถูกเตะอย่างแรง สเต็กบนส้อมก็ร่วงตกลงมาบนจานทันที“หว่านหว่าน คุณเป็นอะไรไปครับ?” ลู่จื่อเซียนถามด้วยความเป็นห่วงร่างผอมเพรียวของเซี่ยซีหว่านสั่นไหวเล็กน้อย เธอมองไปยังลู่หานถิงซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เขาไม่ได้พูดอะไรมาโดยตลอดตั้งแต่เธอเดินเข้ามา แต่เขาเพิ่งเตะเธอเขาเป็นอะไรของเขา?ลู่หานถิงหั่นสเต็กในมืออย่างสง่างามราวกับว่าคนที่เตะเมื่อกี้ไม่ใช่เขา ทั้งหมดไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลยเข้าใจแกล้งจริง ๆ !เซี่ยซีหว่านด่าเขาในใจแล้วยิ้มให้ลู่จื่อเซียนและกล่าวว่า “จื่อเซียน ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ”ทั้งห้าคนก็จบมือค่ำในบรรยากาศอันแปลก ๆ แบบนี้ลง...หลังมื้อเย็น เซี่ยซีหว่านไปห้องน้ำทันทีที่เธอเดินเข้ามา มือใหญ่มือหนึ่งจากด้านในยื่นออกมา และคว้าข้อมือที่เรียวยาวของเธอแล้วดึงเธอเข้าไปเซี่ยซีหว่านชนเข้ากับหน้าอกแข็งแกร่งอย่างกระทันหัน หน้าอกนี้แข็งแกร่งราวกับกับแพง เธอชนเข้าไปราวกับกระดูกของเธอจะแตกสลาย นัยน์ตาขาวบริสุทธื์แดงก่ำด้วยความเจ็บปวดเธอเงยหน้าขึ้นและใบหน้าที่หล่อเหลาละเอียดงดงามของล
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 341 เซี่ยซีหว่านก็คือเจ้าสาวตัวน้อยของเขา
ด้านนอกประตูคือลู่จื่อเซียนจริง ๆ และยังมีเงาเพรียวบางเงาหนึ่งอยู่ข้างกายของลู่จื่อเซียนหลิวจ้าวตี้ดีใจมาก “จื่อเซียน ลูกกลับมาแล้วเหรอ คู่หมั้นของลูก…”แววตาของหลิวจ้าวตี้จับจ้องไปยังเซี่ยซีหว่าน เมื่อมองชัดเจนแล้วว่าเป็นเซี่ยซีหว่าน รูม่านตาของหลิวจ้าวตี้ก็เบิกกว้างและตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ในทันทีเป็นไปได้ยังไงกัน?ทั้งลู่ซือเจี๋ยและลู่หานถิงที่อยู่ในห้องนั่งเล่นต่างก็ได้ยินการเคลื่อนไหวที่ด้านนอกประตู คืนนี้พวกเขากำลังรอให้ลู่จื่อเซียนพาคู่หมั้นลึกลับกลับบ้านลู่ซือเจี๋ยวางหนังสือพิมพ์เศรษฐกิจในมือลงแล้วยืนขึ้นพลางเอ่ยถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?”ทันใดนั้นลู่จื่อเซียนจูงมือเล็ก ๆ ของเซี่ยซีหว่านเดินเข้ามาทันทีที่ลู่ซือเจี๋ยเห็นเซี่ยซีหว่าน เขาเคยต่อกรกับเซี่ยซีหว่านมาแล้วสองครั้ง เขารู้ดีว่าเด็กสาวคนนี้ไม่ธรรมดา แต่เขาไม่คิดมาก่อนว่าเซี่ยซีหว่านจะเป็นลูกสาวของหลินสุ่ยเหยา！ในขณะเดียวกันนั้นลู่หานถิงก็มองไปยังลู่จื่อเซียน จากนั้นดวงตาอันเฉี่ยวคมของเขาก็ค่อย ๆ หันไปมองใบหน้าที่งดงามของเซี่ยซีหว่าน จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนการมาถึงของเซี่ยซีหว่านทำให้ครอบครัวลู่ทั้งหมดตกอยู่ในบรรยากา
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 340 เป็นคู่หมั้นของผมเป็นเวลาสามเดือน
ลู่จื่อเซียนพูดกับเธอว่า หว่านหว่านผมชอบคุณครับเซี่ยซีหว่านนั่งลง เธอรู้ว่าลู่จื่อเซียนรู้สึกกับเธออย่างไร ได้รับความรักจากคุณชายรองตระกูลลู่ที่ทั้งสง่างาม และมีความสามารถ เธอควรจะมีความสุข และตื่นเต้นมากกว่าผู้หญิงคนไหน ๆ อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับลู่จื่อเซียน นอกจากนี้เธอแต่งงานกับลู่หานถิงแล้ว แม้จะเป็นระยะเวลาสั้น ๆ ก็ตาม แต่เธอก็เคยเป็นพี่สะใภ้ของเขาแล้ว และตอนนี้เธอได้กลายมาเป็นคู่หมั้นของเขาอีกครั้ง ความรู้สึกนี้เป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดขณะเดียวกันเซี่ยปัง และหลานเหยียนเดินเข้ามา เขาพูดว่า “หว่านหว่านการแต่งงานในครั้งนี้เป็นความต้องการของแม่ของลูก พวกเราคิดว่าคุณชายรองตระกูลลู่เป็นคนที่ดีมาก เขาจะไม่ทำให้ลูกเศร้าเสียใจเหมือนใครบางคน ตอนนี้ลูกคงจะไม่ปฏิเสธคุณชายรองตระกูลลู่เพราะคน ๆ นั้นใช่ไหม?”“ใช่แล้วหว่านหว่าน ผู้หญิงอย่างพวกเราต้องมองไปข้างหน้า ผ่านไปแล้วก็ผ่านไป ไม่ต้องไปเสียใจกับมัน ปล่อยวางในสิ่งที่ควรจะปล่อย ถ้าลูกไม่ยอมเปิดใจ และก้าวไปข้างหน้า ลูกจะเห็นความงามของชีวิตได้อย่างไร?”เซี่ยปังและหลานเหยียนไม่ชอบลู่หานถิง ลู่หานถิงแต่งงานกับลี่เหยียนหลา
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 339 หว่านหว่านผมชอบคุณ
สวี่เส้าหนานรู้สึกขมขื่นภายในใจ !คุณท่านลี่ไม่ต้องการให้เซี่ยซีหว่านลงเอยกับสวี่เส้าหนานหลานชายของท่าน เธอคิดว่าสองคนนี้ไม่คู่ควรกัน ตอนนี้คุณท่านลี่กำลังยืนมองลู่จื่อเซียน คุณท่านลี่รู้จักลูกชายสองคนของตระกูลลู่ เป็นอย่างดี เห็นได้ชัดว่าลู่จื่อเซียนเป็นเหมือนกับดอกบัวที่บานในโคลนตม เขาเป็นคนที่ดีมากชีวิตส่วนตัวของลู่จื่อเซียนใสสะอาดมาก และเขายังไม่เคยมีแฟนมาก่อน คุณท่านลี่ดูออกว่าลู่จื่อเซียนชอบเซี่ยซีหว่านมาก เขาดูแล และเอาใจใส่เธอด้วยความรัก ดังนั้นคุณท่านลี่จึงมองเขาเหมือนหลานชายคนหนึ่ง ท่านเหลือบมองลู่จื่อเซียน จากนั้นก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจเซี่ยปังและหลานเหยียนก็พอใจในตัวลู่จื่อเซียนมากเช่นเดียวกัน ในมหานครเอมพีเรียลแห่งนี้ ลู่จื่อเซียนเป็นคนที่มีความสามารถและหล่อเหลา อีกทั้งยังเหมาะสมกับเซี่ยซีหว่านแหวนหยกวงนี้เป็นแหวนที่หลินสุ่ยเหยาสวมอยู่ตลอดเวลา เซี่ยปังและหลานเหยียนจำข้าวของส่วนตัวของหญิงสาวได้อย่างรวดเร็ว ย้อนกลับไปในตอนนั้นเธอได้หมั้นหมายเซี่ยซีหว่านกับลูกชายของเพื่อนสนิท พวกเขาคิดไม่ถึงว่าเด็กชายคนนั้นจะเป็นคุณชายรองตระกูลลู่ลู่จื่อเซียนเป็นนักวิชาการที่อายุน้อยท
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 338 ลู่จื่อเซียนก็อยู่ที่นี่ด้วย !
เซี่ยปัง “...”ที่นี่...คือตระกูลเซี่ย ไม่ใช่เหรอ?เซี่ยปังมองไปยังคุณท่านลี่ที่พูดออกไปเช่นนั้น มุมปากของเขากระตุกเล็กน้อยคุณท่านลี่เป็นนายหญิงของตระกูลลู่มานานหลายปีแล้ว ท่านมีภาพลักษณ์ที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก บรรดาผู้ใต้บังคับบัญชาที่ถูกท่านดุก็มักจะกลัวจนขาอ่อนแรง และเกือบจะล้มลงไปในทันทีขณะเดียวกันร่างที่หล่อเหลา และดูชั่วร้ายก็ปรากฏตัวขึ้น เขาพูดว่า “อย่าทำให้เขาตกใจกลัวสิครับคุณยาย ผมเองที่มาที่นี่ !”เมื่อทุกคนหันไปมอง กลายเป็นสวี่เส้าหนานคุณชายของตระกูลสวี่ เจ้าชายแห่งมหานครเอมพีเรียลที่ไม่เคยเกรงกลัวสิ่งใดเขามาที่นี่จริง ๆ !คุณท่านลี่มองสวี่เส้าหนานด้วยสีหน้าไม่พอใจ ราวกับว่าที่นี่เป็นบ้านของท่านจริง ๆ ท่านพูดว่า “ทำไมหลานถึงมาที่นี่ได้ล่ะ?”“คุณยายผมมาที่นี่เพราะ…” ดวงตาทรงดอกท้อของสวี่เส้าหนานมองไปยังใบหน้าที่งดงามของเซี่ยซีหว่าน และพูดต่อว่า “...เพราะเซี่ยซีหว่านครับ !”คุณชายที่มีชื่อเสียงเช่นเขา มีข่าวลือไปทั่วว่าเขาเปลี่ยนผู้หญิงราวกับเปลี่ยนเสื้อผ้า เซี่ยปังและหลานเหยียนรีบดึงเซี่ยซีหว่านไปทางด้านหลังพวกเขา และพูดว่า “คุณชายสวี่ครับ หว่านหว่านของพวกเราไม่
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 337 ตระกูลสวี่ส่งคำขอแต่งงานให้กับตระกูลเซี่ย
คุณท่านลี่ยิ้ม และพูดว่า “ทำไมล่ะ ฉันมาร่วมฉลองงานวันเกิดของเซี่ยปังผู้ยิ่งใหญ่ไม่ได้เหรอ?”เมื่อท่านพูดจบ ภายในห้องโถงก็เกิดความโกลาหลขึ้นในทันที ท่านผู้เฒ่าแห่งตระกูลลี่มาที่นี่เพื่อฉลองวันเกิดให้กับเซี่ยปัง!”คุณท่านลี่มองไปที่เซี่ยปังและหลานเหยียน จากนั้นก็พูดว่า “ท่านเซี่ย คุณนายเซี่ย ฉันมาที่นี่โดยไม่ได้รับคำเชิญ หวังว่าพวกคุณจะไม่ถือสาและไล่ฉันออกไปใช่ไหม?”เซี่ยปังและหลานเหยียนชำเลืองมองกัน พวกเขาไม่คิดว่าจู่ ๆ คุณท่านลี่จะมาร่วมงานด้วย แม้ว่าตระกูลเซี่ยจะเป็นตระกูลที่มีอิทธิพล แต่ตระกูลขุนนางเก่าแก่ที่ร่ำรวยในมหานครเอมพีเรียลก็ไม่ได้สนใจที่จะคบค้าสมาคมกับพวกเขา นั่นเป็นเป็นเหตุผลว่าทำไมเซี่ยซีหว่านจึงไม่สามารถเข้าสู่แวดวงคนดังในมหานครเอมพีเรียลได้ตระกูลเซี่ยและสี่ยักษ์ใหญ่แห่งมหานครเอมพีเรียลไม่เคยติดต่อไปมาหาสู่ หรือมีปัญหาอะไรกันมาก่อน แต่จู่ ๆ วันนี้คุณท่านลี่กลับมาที่นี่อย่างกะทันหัน ทำให้ทุกคนในที่นี้ต่างก็ตกตะลึงแต่ในเมื่อท่านมาถึงที่นี่แล้ว เซี่ยปังก็ไม่สามารถไม่ต้อนรับท่าน เขาจึงพูดว่า “คุณท่านลี่ ยินดีต้อนรับครับ”คุณท่านลี่ยิ้ม จากนั้นก็ส่งกล่องของขวัญให้กับเ
