ง้อผู้ชายขี้หึงนิดหน่อย (ไฟลุก)

มีนาคุยกับอาทิตย์เกือบครึ่งชั่วโมง ก่อนจะเดินไปส่งเขาขึ้นรถแล้วเดินกลับมาหาร่างสูงใหญ่ที่ยืนกอดอกมองนิ่งอยู่ เขามองมีนาด้วยท่าทีที่ไม่เปลี่ยนแปลง สายตาของเขาจับจ้องไปที่เธออย่างเคร่งขรึมและบึ้งตึง ราวกับกำลังรอคอยคำตอบหรือเหตุผลบางอย่าง

มีนา: “กลับบ้านกันเถอะค่ะ”

พรายรพีที่หน้าบึ้งตึงลุกขึ้นยืนโดยไม่พูดอะไร และเดินนำออกไปอย่างรวดเร็ว

มีนา: “คุณหิวรึยังคะ เดี๋ยวฉันรีบทำอาหารให้ นี่ก็เที่ยงแล้ว” เสียงหวานของเธอเอาใจคนร่างสูงที่เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับผลักประตูอย่างเบามือ

พรายรพีเดินเข้าไปในบ้านอย่างไม่รีบร้อน เขายังคงกอดอกและแสดงท่าทีบึ้งตึงใบหน้า สายตาของเขาหลับตาลงเพียงเล็กน้อยราวกับพยายามควบคุมอารมณ์ที่ซ่อนอยู่ในใจ ท่าทางของเขาดูหนักแน่นและไม่แสดงออกถึงความรู้สึกมากนัก ทำให้บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความตึงเครียด แม้ว่าเสียงของมีนาจะอ่อนโยนและเต็มไปด้วยความเอาใจใส่ แต่เขากลับเดินอย่างเฉยเมยโดยไม่แสดงปฏิกิริยาใดๆ

มีนาเคลื่อนไหวในครัวด้วยความคล่องแคล่วและชำนาญ เธอจัดการเตรียมอาหารมื้อกลางวันอย่างรวดเร็ว จัดจานและถ้วยต่างๆ ด้วยความพิถีพิถัน อาหารที่เธอทำดูน่ากินและมีกลิ