LOGINShare
สลัดไดต้นที่สิบเจ็ด
Last Updated:
2025-02-15 19:41:05
Related chapters
พุดซ้อนสลัดได สลัดไดต้นที่สิบแปด
“เหนื่อยไหมครับ”“ไม่เหนื่อยครับแต่อยากกอดน้องมากๆเลยคิดถึงจะแย่แล้วเนี่ย”คนปลายสายหัวเราะแผ่วมองหน้าคมบนจอที่กำลังหางลู่ทำเสียงออดอ้อน“อีกไม่กี่วันก็เจอกันแล้วครับ”ตลอดการสนทนาความเจื้อยแจ้วของหัสวีร์เรียกรอยยิ้มจากจิตรกรตลอดเวลา ทั้งเล่าสิ่งที่ได้เจอมาวันนี้ให้ฟังเสียงหัวเราะคิกคักอย่างมีความสุขดังขึ้นยามที่คนตัวโตนั้นงอแงบ่นอยากกลับไปหาแต่งานยังไม่เสร็จซ้ำๆ หลังจากวางสายชายหนุ่มตรงไปที่คาสิโนตระกูลมู่ทันทีคอสโมซัน คาสิโนอาณาจักรนักเสี่ยงโชคบนเกาะส่วนตัวขนาดใหญ่บริการครบครันมีโรงแรม สปา ไนท์คลับ และสาวสวยหนุ่มหล่อส่งตรงถึงห้องเพียงแค่จิ้มเลือกแต่ต้องอยู่ภายใต้กฎห้ามกระทำรุนแรงเพราะคนเหล่านี้ถือเป็นพนักงานของคาสิโนที่สมัครใจทำไม่มีการบังคับได้รับสวัสดิการเหมือนกับตำแหน่งอื่นเป็นครั้งแรกที่จิตรกรมาเหยียบที่นี่ต้องเจอกับแววตาแปลกใจสงสัยใครรู้เนื่องจากเดินคู่มากับมู่เอินด้วยท่าทีสบายๆ“ผมไปเดินเล่นก่อนนะครับ”“ถ้าใครอยากมาเล่นด้วยก็อย่าทำให้เขาผิดหวังล่ะหากหนักมือไปบ้างก็ไม่เป็นไร”“ครับ”หลังจากหลานชายออกไปมาเฟียเจ้าของอาณาจักรสั่งให้ลูกน้องตามดูอยู่ห่างๆหากมีใครเล่นสกปรกยามที่จิ
Last Updated : 2025-02-15พุดซ้อนสลัดได สลัดไดต้นที่สิบเก้า
“กูนี่แหละใหญ่กว่าไอ้อาเธอร์เพื่อนมึงอีก”ปลายกระบอกร้อนงัดเสยปลายคางบังคับคนที่เลือดแดงฉานอาบย้อมเปราะเปื้อนเงยสบตาแม้ใบหน้าเหยเกทุรนทุรายจากรอยกระสุนแต่แววตายังคงแข็งกร้าวอย่างไม่ยินยอม“มึง!”“เดี๋ยวรอเจ้าของมึงมาก่อนกูจะได้จัดการทีเดียว”จิตรกรนั่งลงบนโซฟาหนังตัวใหญ่หลังจากสารัชถีบพวกเดนมนุษย์ที่เหลือมากองกับพื้นในสภาพอุจาดตา รอไม่เกินสิบนาทีก่อนส่งสัญญาณมือให้ลูกน้องแหวกทางปังผู้มาใหม่ทรุดตัวลงทันทีเมื่อคมกระสุนเจาะเข้าที่ต้นขาซ้ายอย่างไม่ทันตั้งตัวเพราะไม่คิดว่าร่างสูงที่เอนตัวท้าวคางอย่างสบายใจจะกล้ายิง“ไอ้จิ๋นซี! อึก”“ทนมือดีเหมือนกันนะไม่ร้องสักแอะท่านผู้จัดการใหญ่ กูจะเจาะตรงไหนของมึงอีกดีล่ะ”“มึงกล้าเหรอ”คิ้วเข้มเลิกขึ้นพร้อมประกายความโหดเหี้ยในดวงตาสีรัตติกาลมองคนตรงหน้าราวกับสื่อว่าพูดไร้สาระอะไร พร้อมกับรอยยิ้มร้ายส่งกระสุนไปที่ไหล่ขวาของคนที่ยังคิดว่าตัวเองเป็นต่ออีกนัด
Last Updated : 2025-02-16พุดซ้อนสลัดได สลัดไดต้นที่ยี่สิบ
“ยังเจ็บแผลอยู่ไหมนัท”“ไม่เป็นอะไรแล้วสบายมาก”“ดีแล้วล่ะ”หัสวีร์ยิ้มมองใบหน้าของน้องสาวตอนนี้รอยแผลต่างๆจางลงเกือบหมดแล้ว มือนิ่มวางลงบนกลุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนของคนที่กำลังขมวดคิ้วหงุดหงิดใจโยกเบาๆ“แต่นัทว่าไม่ต้องให้ยัยเปี๊ยกมาตามติดขนาดนี้ก็ได้มั้งคะ ตัวแค่นี้จะช่วยอะไรได้ถอดแว่นมามองเห็นชัดหรือเปล่าก็ไม่รู้”“ยัยเปี๊ยกที่ว่าเนี่ยสูงเกือบร้อยเจ็ดสิบนะไหนลองบอกเหตุผลกับวินหน่อย”ชายหนุ่มหัวเราะขำเพราะปกติแล้วมนัสวีไม่เคยงอแงออกจะมีเหตุผลด้วยซ้ำและคนที่ทั้งคู่พูดถึงก็คือมัสรินหรือจัสมินวัย 28 ปี สาวหมวยน่ารักจิ้มลิ้ม สวมแว่นใสไร้กรอบรับกับใบหน้ารูปไข่ชอบมัดผมรวบสูงการแต่งตัวเนี๊ยบและดวงตาสีน้ำตาลแสนเย็นชาผู้เป็นแฮกเกอร์ฝีมือดีของตระกูลเฉินนั่นเองตอนแรกที่ปรึกษาผู้เป็นพ่อให้ส่งคนมาติดตามมนัสวีเพราะไม่อยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเป็นครั้งที่สองอีกก็ไม่คิดว่าจะส่งคนๆนี้มา ซึ่งมาร์ติโนบอกกับลูกชายว่ามัสรินเป็นผู้หญิงคนเดียวในหมู่ลูกน้องตอนนี้และเหมาะสมที่สุดสามารถไปไหนมาไหนโดยไม่
Last Updated : 2025-02-16พุดซ้อนสลัดได สลัดไดต้นที่ยี่สิบเอ็ด
“อีกสองเดือนเหรอครับ”“ใช่แล้วครับ”“ทำไมพี่เป็นหลานชายมาเฟียไปได้เนี่ย”“ขนาดน้องยังเป็นลูกชายคุณมาร์ติโนเลยครับ”“ก็จริง”หัสวีร์ยิ้มขำนอนหนุนตักจิตรกรอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ในห้องทำงานฝ่ามือซุกซนไล้ไปตามกรอบหน้าคมหรือเพราะแบบนี้ไหมนะชีวิตที่แล้วคนรักของเขาถึงถูกลอบยิงจนพิการทั้งที่ไม่ได้ไปข้องเกี่ยวกับฝั่งนั้นแต่ก็ถือว่าเป็นทายาทสายตรงเพียงคนเดียว“คิดอะไรอยู่ครับ หืม”สัมผัสแผ่วจากริมฝีปากเจ้าของตักจุมพิตลงกลางฝ่ามือนิ่มเบาๆเรียกสติของคนที่กำลังวิเคราะห์ถึงความเป็นไปได้กลับมา“ถ้าวันหนึ่งวินต้องมือเปื้อนเลือดขึ้นมาพี่จิ๋นซีจะกลัวน้องไหมครับ”“ไม่ครับ พี่จะเก็บกวาดให้น้องเองเพราะแฟนพี่ไม่เคยทำอะไรที่ไม่มีเหตุผลแล้วถ้าพี่ทำบ้างวินจะกลัวไหมครับ”“วินก็จะช่วยพี่จัดการเหมือนกันครับ”ดวงตาคู่สวยระยิบระยับพร้อมรอยยิ้มกว้างแนบฝ่ามือทั้งสองที่แก้มเจ้าของตักดึงอีกฝ่ายให้โน้มตัวเข้ามาใกล้ประกบริมฝีปากนิ่ม ลิ้นเล็ก
Last Updated : 2025-02-17พุดซ้อนสลัดได สลัดไดต้นที่ยี่สิบสอง
หัสวีร์ค่อนข้างคุ้นชินกับการนอนที่ Steed King ด้วยความที่เจ้าของสนามแข่งทำห้องนอนไว้สองห้องเผื่อไว้ ช่วงสมัยเรียนหลังจากลงแข่งเสร็จก็ดึกแล้วเลยขี้เกียจขับรถกลับเพราะอยู่ชานเมืองค่อนข้างไกลมหา’ลัย วันไหนว่างหรือมีเรียนบ่ายถึงจะแวะมาแข่งเลยเป็นเหมือนแขกประจำใช้บริการนอนฟรีอยู่บ่อยๆผมที่เปียกลู่ถูกคนตัวโตเป่าให้จนแห้งสนิทพร้อมยาคลายกล้ามเนื้อและบริการนวดเพราะเริ่มปวดเมื่อยตัวจากการตีลังกาหลายตลบ“เขยิบมาครับทำไมต้องนอนห่างขนาดนั้น”ท่ามกลางแสงสลัวจากโคมที่ให้แสงสว่างเพียงหนึ่งเดียวจิตรกรที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จสอดตัวเองเข้าใต้ผ้าห่มให้เบาที่สุดจะได้ไม่รบกวนคนที่นอนอยู่แต่ไม่คิดว่านอกจากจะยังไม่หลับยังตบพื้นที่ว่างดังปุๆให้ร่างสูงขยับไปใกล้“นอนได้แล้วครับ”เมื่อไม่ได้ดั่งใจแม้คนข้างตัวขยับเข้ามาแล้วจุ๊บหน้าผากกอดหลวมๆ แต่มือนิ่มกลับซุกซนสอดเข้าไปลูบไล้หน้าท้องแข็งแรงที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นหกลูก เสียงกลั้วหัวเราะคิกคักเมื่อถูกรั้งจับแน่นราวกับว่าสลับบทบาทกันจากครั้งแรกๆที่เคยเขินอายยิ่งเห็นคนพี่อดทนได้ก็ยิ่งได้ใจมากขึ้น“อย่ายั่วพี่”เพราะเห็นว่าคนตัวเล็กเพิ่งประสบอุบัติเหตุในสนามแข่งมาเล
Last Updated : 2025-02-17พุดซ้อนสลัดได สลัดไดต้นที่ยี่สิบสาม
จำเลยหมายหัว คนที่ 3นายอาทิตย์ บรรพ์เกียรติสถานะ : ผู้ผสานงานจัดหาสินค้ามีบริษัทออแกไนซ์ชื่อดังและเจ้าของผับหรูใจกลางเมืองสถานที่ใช้เล่นกับเหยื่อก่อนส่งออกเป็นฉากบังหน้าความผิด : แนะนำให้เมธัสลงขายหัสวีร์ในแบล็คพีโอนีwww.blackpeony.com แพลตฟอร์มออนไลน์ตัวกลางในการซื้อ-ขายมนุษย์ มองผิวเผินคือเว็บไซต์ช็อปปิ้งงานคราฟท์ธรรมดาแต่สำหรับสมาชิกวีไอพีระดับแพลตทินัมกับไดมอนด์ต่างรู้ดีว่ามีการล็อกอินพิเศษอีกหนึ่งขั้นตอนเพื่อนำไปสู่การเปิดแคทตาล็อกที่มีชีวิตซึ่งแบ่งตามเกรดของเมมเบอร์เจ้าของก็คือเมธัส นิจอนันต์ ผู้บริหารของนิทไดมอนด์ การค้าอัญมณีเป็นแค่ฉากหน้าของธุรกิจถูกกฎหมายที่ส่งต่อมาจากรุ่นพ่อ สร้างความน่าเชื่อถือในครบนักบุญที่บริจาคให้พวกสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าแต่เบื้องหลังกลับโสมมชั่วช้ากล้ากระทำผิดกฎหมายเพราะมีอำนาจหนุนหลังคอยกรุยทางให้คนๆนั้นมีทั้งเงินตราและบารมีในฐานะมาเฟียซึ่งสินค้าเกรดเอถูกจัดส่งไปให้ทุกสัปดาห์
Last Updated : 2025-02-18พุดซ้อนสลัดได สลัดไดต้นที่ยี่สิบสี่
“อรุณสวัสดิ์ครับที่รัก”คนโตกว่าเมื่อเห็นเปลือกตาสีมุกขยับเปิดออกพร้อมกับดวงตาแมวง่วงงุนที่กำลังปรับโฟกัสก้มลงจุมพิตไปที่กลีบปากอิ่มที่ยังคงบวมเจ่ออยู่เล็กน้อยอย่างหมั่นเขี้ยว“อื้อ พี่จิ๋นซีหยุดถูนะ”หัสวีร์ดิ้นขลุกขลักเมื่อคนขี้แกล้งเปลี่ยนเป้าหมายเอาคางที่มีตอหนวดมาถูไถที่คอขาวจนจั๊กจี๊ก่อนฟาดเพี๊ยะไปที่ต้นแขนแน่นตวัดสายตามองอย่างคาดโทษจิตรกรกลั้วหัวเราะพร้อมดึงคนน้องเข้ามากอดแนบอกจรดจมูกและปากลงบนกลุ่มผมนุ่ม“แรงดีแบบนี้แสดงว่าไข้ลดแล้วใช่ไหมครับ”“พี่ได้นอนบ้างหรือยัง”เพราะผลพวงจากอุบัติเหตุทำให้เด็กดื้อที่ทานยาแล้วไม่ยอมพักผ่อนแต่อยากทำกิจกรรมบนเตียงมีไข้กลางดึก คนที่เป็นหนึ่งในต้นเหตุที่ทนความยั่วไม่ไหวจึงดูแลทั้งคืนกว่าจะอุณหภูมิปกติก็เช้าแล้ว“เรียกเฮียเหมือนเมื่อคืนสิครับหรือว่าจะต้อง…”มือซุกซนเริ่มแตะไต่แถวบั้นเอวเลื่อนต่ำลงเรื่อยๆนิ้วเรียวค่อยๆมุดสอดขอบกางเกงนอนหมับข้อมือถูกคว้าไว้แน่นจากคนในอ้อมกอด“น้องป่วยอยู่นะ”“งั้นเฮียรอทบต้นทบดอก”หัสวีร์เงยหน้าขึ้นด้วยสายตาเจ้าเล่ห์กดจูบปลายคางของคนตัวสูงก่อนจะกระซิบแผ่ว“น่าจะอดครับแต่จะเรียกเฮียให้ก็ได้ส่วนที่ทิ่มต้นขาวินอย
Last Updated : 2025-03-02พุดซ้อนสลัดได สลัดไดต้นที่ยี่สิบห้า
แกร่กฉิบหายแล้วผลั๊วะปัง!วิน!นายน้อยตระกูลเฉินกำลังซุ่มตัวอย่างเงียบเชียบรอจังหวะที่ชายฉกรรจ์ร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาใกล้ถึงระยะแต่ดันพลาดเหยียบกิ่งไม้แห้งทำให้อีกฝ่ายหันกระบอกปืนมาหาจึงเตะเสยเข้าที่ปลายคางและปืนให้ห่างตัวก่อนหลุดมือกลับไกถูกลั่นพอดี ชายชุดดำที่เหลือจึงวิ่งกรูไปที่ต้นเสียงรวมถึงจิตรกรด้วยส่วนคนที่กำลังจะหนีข้อเท้าถูกกอดไว้แน่นจากชายที่เลือดกลบปากอยู่บนพื้นก่อนถูกเสยคางซ้ำอีกรอบจนแน่นิ่งไป“อย่าขยับนะมึงไม่งั้นกูยิงไส้แตก วางปืนลงเร็ว!”ปืนหกกระบอกถูกจ่อมาที่คนๆเดียวหัสวีร์จำใจต้องวางปืนและยกมือขึ้นด้วยความจำนนพร้อมถูกควบคุมตัวแต่ตาคมยังกวาดดูคร่าวๆหาช่องทางการหลบหนี“คนนี้ใช่ไหมลูกพี่”“เออ ห้ามช้ำแล้วพวกมึงสามคนไปตามหาไอ้จิตรกรเดี๋ยวมีคนมาสมทบอีก”“คนสองคนต้องเยอะขนาดนี้เลยเหรอ”“เออสิ น่าจะฤทธิ์เยอะดูจากคนของเราที่ถูกเก็บเงียบๆไปนี่ไง”คิ้วขมวดมุ่นเมื่อได้ยินการสนทนาศัตรูตอนนี้ก็ไม่ได้มีใครถึงถามไปก็ไม่ได้คำตอบอยู่ดีดวงตาสีอำพันยามสะท้อนกับแสงมองเห็นการเคลื่อนไหวของชายคนรัก เมื่อสบตากันจึงส่ายหน้าเบาเป็นสัญญาณว่าอย่าเข้ามาดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจแต่ไม่ยอมทำตาม
Last Updated : 2025-03-02
Latest chapter
พุดซ้อนสลัดได สลัดไดต้นที่สามสิบสาม (END)
“ปล่อยกู!”เซฟเฮ้าส์ส่วนตัวย่านชานเมืองไม่ไกลจากสนามแข่งรถ Steed King มากนัก ห้องใต้ดินที่ถูกซ่อนตัวปรากฏเงาร่างกำยำเปลือยเปล่าของมาเฟียต่างวัยถึงสองคนถูกพันธนาการด้วยโซ่ล่ามทั้งแขนขากำลังถูกมดแดงหลายรังที่จิตรกรสั่งให้มาโปรยที่พื้นไต่ขึ้นตัวและกัดจนจุดแดงขึ้นเป็นจ้ำโดยที่ทำอะไรไม่ได้ ยิ่งส่วนอ่อนไหวกลางกลายด้วยแล้วกรีดร้องแทบจะทุกครั้งที่ปากเล็กเจาะผิวเนื้อจนน้ำตาเล็ดและคนที่โดนเยอะสุดคงหนีไม่พ้นมู่ตงเฉิงที่ตอนนี้มีสภาพราวกับศพ ลมหายใจแผ่วเบาใกล้ตายเต็มที เพราะแผลจากคมกระสุนที่ไม่ได้รับการรักษาห้ามเลือดแล้วระหว่างที่รอนายน้อยตระกูลมู่ตามล่าจางเฟิงก็ผ่านไปหลายชั่วโมงอวัยวะเพศบวมเป่ง เลือดไหลอาบย้อมแดงฉานมีทั้งจุดที่แห้งกรังและเป็นลิ่ม“แค่นี้ก็ทนไม่ได้แล้วเหรอจางเฟิง”จิตรกรเดินเข้ามาในห้องนั่งลงไขว่ห้างมองใบหน้าคับแค้นใจของมาเฟียใหญ่ที่ถูกเอาตัวกลับมาจัดการในไทยมีเพียงกระจกกั้นเท่านั้นด้วยแววตาเย็นชา“ไอ้จิตรกร แน่จริงก็ฆ่ากูเลยสิวะ”ความรู้สึกของการพ่ายแพ้ถูกเหยียบย่ำศักดิ์ศรีเป็นสิ่งที่เจ้าของดวงตาสีขี้เถ้ายอมรับไม่ได้ว่าตัวเองจะตกต่ำจากผู้ล่ากลายเป็นเหยื่อน่าสมเพศเสียเอง เคียดแค้
พุดซ้อนสลัดได สลัดไดต้นที่สามสิบสอง
จำเลยหมายหัว คนที่ 0 และ 4จางเฟิง/วิคเตอร์สถานะ : มาเฟียหนึ่งในสามผู้ทรงอิทธิพลเจ้าของธันเดอร์เลค คาสิโน ผู้ค้าอาวุธเถื่อนและสร้างองค์กรค้ามนุษย์ในฮ่องกงมู่ตงเฉิงสถานะ : บอสมาเฟียสายรองตระกูลมู่ความผิด : ร่วมมือกันฆ่าและกวาดล้างตระกูลมู่สายหลักเพื่อจะได้รวบอำนาจเข้ตระกูลจาง (คดีเก่า), ร่วมมือกันจับจิตรกรเพื่อกำจัดกับหัสวีถูกฉีดสารเสพติดเพื่อกระตุ้นความต้องการก่อนลงมือข่มขืน (คดีใหม่)จางเฟิงเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของผู้นำมาเฟียตระกูลจางอย่างจางเฟยหลงเจ้าของดวงตาสีขี้เถ้าซึ่งถอดนิสัยความโหดเหี้ยม ไร้มนุษยธรรมจากผู้เป็นพ่อทั้งหมดและดูเหมือนว่าจะมีมากกว่าด้วยซ้ำฆ่าคนครั้งแรกในวัย 8 ปี ด้วยด้ามปากกาแหลมแทงหัวใจเพื่อนร่วมชั้นเพียงเพราะอีกฝ่ายไม่แบ่งของเล่นให้แถมยังหัวเราะชอบใจมองดูการกระตุกเกร็งจนแน่นิ่งพี่เลี้ยงที่ดูแลล้วนเปลี่ยนรายวันเพราะหายสาบสูญทันทีโดยไม่ต้องมีเหตุผลเพียงแค่หายใจก็กลายเป็นคนผิดได้วัย 11 ปี วางยาอาจารย์ประจำชั้นเพราะถูกตักเตือนเรื่องที่เอาเท้ามาวางพาดไว้บนโต๊ะในขณะที่สอนอยู่วัย 14 ปี สั่งให้ลูกน้องไปฉุดรุ่นพี่เดือนโรงเรียนมาข่มขืนและส่งต่อให้ลูกน้องรุมโทรมจนขา
พุดซ้อนสลัดได สลัดไดต้นที่สามสิบเอ็ด
ทันทีที่จิตรกรมาถึงหน้าประตูธันเดอร์เลคคาสิโนก็พบกับเหล่าลูกน้องมาเฟียร่วมร้อยคนพร้อมอาวุธครบมือประจัญหน้าต้อนรับเขาอย่างดีใบหน้าคมมองอย่างเย็นชาครั้งนี้ชายหนุ่มก็พาคนมากฝีมือมาไม่น้อยเช่นกันทั้งของตัวเองและตระกูลมู่การต่อสู้เริ่มต้นขึ้นทันทีที่นายน้อยตระกูลมู่ยิงแสกเข้ากลางหน้าผากคนที่คาดว่าเป็นระดับหัวหน้าตายคาที่เมื่อมีการปะทะก็ย่อมมีการสูญเสียและฝ่ายจิตรกรนั้นล้วนเต็มใจเพราะที่ตามมาแทบทั้งสิ้นมีความแค้นฝังหุ่นกับจางเฟิง เมื่อไม่มีกำลังย่อมบุกมาทวงคืนไม่ได้แต่ตอนนี้มีโอกาสก็ลุยทันที คงจะเป็นฝั่งคาสิโนมากกว่าที่เสียเปรียบเพราะสายที่แทรกซึมอยู่ในกลุ่มมาเฟียเกือบครึ่งในนี้จากปลายกระบอกปืนและคมมีดที่หันมายังคนนอกที่บุกรุก อยู่ๆก็รู้สึกเจ็บแปลบที่ลำคอเพราะเพื่อนข้างกายเจอหน้ากินดื่มอยู่ทุกวันแทงลึกหมุนบิดจนคอเกือบขาดอย่างไร้ความปราณีกระสุนที่ออกจากรังเพลิงทุกลูกล้วนเข้าเป้าพลั่กขายาวถีบชายฉกรรจ์ที่ถูกคมมีดปักตัดขั้วหัวใจดวงตาเบิกโพลงร่างกระตุกเกร็งให้พ้นทางโดยไม่ได้ให้ความสนใจอีกก่อนเดินเข้าลิฟท์ไป“เกะกะ”ระหว่างทางที่ขึ้นกบด้านก็มีพวกลูกสมุนมาเฟียเข้ามาขัดขวางอยู่เรื่อยๆแต่ก็ถูก
พุดซ้อนสลัดได สลัดไดต้นที่สามสิบ
ย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว“หาตำแหน่งเจอหรือยัง”น้ำเสียงเคร่งขรึมพร้อมกับทำแผลที่ถูกคมกระสุนไปด้วยถามชยุตลูกน้องคนสนิททันทีหลังจากออกคำสั่งนำตัวมู่ตงเฉิงไปขังไว้แล้วรีบไปช่วยหัสวีร์“ตอนนี้คุณวินอยู่ใกล้กับสมุทรปราการเป็นพื้นที่ส่วนตัวขนาดใหญ่ครับห่างจากที่นี่เกือบหนึ่งชั่วโมงครับ”“ฉันให้เวลาครึ่งชั่วโมงต้องไปถึงที่นั่น”“ครับ”จิตรกรรอไม่ได้แล้วเขาเสียเวลาที่นี่มามากพอแม้คนของมาร์ติโนจะนำไปก่อนหน้านั้นก็ตามชยุตค้นหาเส้นทางลัดจากดาวเทียมทันทีที่สิ้นสุดคำสั่งหากว่าเขาทำไม่ได้คงหลุดออกจากตำแหน่งแน่นอนรถยนต์แล่นด้วยความเร็วมิดไมล์ประหนึ่งติดปีกบินแต่ถึงยังไงก็ไม่ทันใจเจ้าของดวงตาสีรัตติกาลอยู่ดีตอนที่มาถึงลูกน้องของมาร์ติโนได้เคลียร์ทางไว้หมดแล้วซึ่งเป็นการซุ่มโจมตีโดยที่ไม่ให้คนข้างในรู้ตัวเพราะกลัวนายน้อยตระกูลเฉินจะเป็นอันตรายแม้จะอยู่ในพื้นที่ส่วนบุคคลจำนวน 50 ไร่ที่ไม่มีคนหาเจอแต่ก็สมเป็นจางเฟิงที่ยังรอบคอบ ลูกน้องที่เฝ้ากะจากสายตาไม่ต่ำกว่า 50 คนแน่นอนส่วนมาร์ติโนมาถึงทีหลังจิตรกรไม่กี่นาทีมาถึงตัวบ้านมีคนเฝ้าอยู่สองคนด้านหน้าจิตรกรพร้อมกับชยุตตรงเข้าไปจัดการโดยไม่ให้
พุดซ้อนสลัดได สลัดไดต้นที่ยี่สิบเก้า
เย็น?ชื้น?รำคาญจังไปให้พ้นนะเจ็บเฮือกความเจ็บจี๊ดที่ลำคอทำให้หัสวีร์สะดุ้งตื่นขึ้นมาเปลือกตาสีอ่อนกระพริบถี่เพื่อปรับโฟกัส กลุ่มผมสีดำของใครบางคนกำลังสัมผัสกับแก้มขวาคือสิ่งแรกที่เห็นลิ้นร้อนที่ไล้อยู่ตรงคอขาวพร้อมขบกัดเนื้ออ่อนจนเจ็บแปลบคือสิ่งสองที่รู้สึก ไอ้บ้าเอ้ยใครวะเนี่ยจำได้ว่าพอไปถึงท่าเรือเฉลิมกิจแล้วชายคนรักขอแยกตัวไปคุยโทรศัพท์ก่อนเพราะสนามแข่งมีปัญหา หัสวีร์เดินมาถึงเรือขนส่งสินค้าของตัวเองซึ่งมีลูกน้องคอยเช็คอยู่หน้างานอยู่แล้วแต่สิ่งที่แปลกใจคือไม่คุ้นหน้าแถมยังทำท่าทางมีพิรุธราวกับไม่คาดคิดว่าเขาจะมาแล้วจริงดั่งคาดเพราะสายตาเหลือบไปเห็นอีกฝั่งที่ไม่ไกลกันนักกำลังถ่ายสินค้าแต่บรรจุภัณฑ์ที่ตีลังป้องกันความเสียหายไม่ใช่ของลักษิกาเจ็ม ด้วยเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่ทำขึ้นเองล้วนจดจำง่ายเพราะบทเรียนจากชีวิตที่แล้วพอรู้ว่าถูกจับได้ฝ่ายนั้นจึงละทิ้งงานไม่ได้มาเผชิญกับเขาโดยตรงแต่กลับวิ่งหนีไปทางตู้คอนเทนเนอร์เปล่าด้วยความคิดที่ว่าหากจับได้หนึ่งคนแล้วมาเค้นหาความจริงจะได้รู้ว่าใครเป็นคนสั่งการโดยขาดการไตร่ตรองถึงอันตรายข้างหน้าจึงวิ่งไล่ตามไป ทันทีที่เข้าไปในดงตู้เปล่าชายคน
พุดซ้อนสลัดได สลัดไดต้นที่ยี่สิบแปด
ท่าเรือเฉลิมกิจ เป็นท่าขนส่งทางน้ำที่มีสำคัญในภาคตะวันออกซึ่งธุรกิจหลายประเภทเลือกใช้บริการเพื่อจัดส่งสินค้าไปยังต่างประเทศเพราะหากมีสินค้าในปริมาณที่มากการขนส่งทางน้ำย่อมมีค่าใช้จ่ายถูกลงกว่าขนส่งทางอากาศถ้าไม่ใช่สิ่งที่บูดเสียง่ายแทบทุกเจ้าย่อมเลือกการขนส่งทางเรือตอนนี้หัสวีร์และจิตรกรเดินทางมาถึงเป็นที่เรียบร้อยแล้วจึงพากันเดินเข้าไปทันทีแต่ในระหว่างนั้นมีสายเรียกเข้าจากทีมช่างที่ Steed King คนพี่จึงปลีกตัวออกมาคุยด้านนอกพอเสร็จเรียบร้อยจึงตามเข้าไปแต่กลับหาคนรักไม่เจอ โทรหาแล้วไม่รับสายจนร้อนใจเพราะหากไม่ได้พกโทรศัพท์มือถือมาก็ยังมีสมาร์ทวอทช์ติดตัวซึ่งเป็นไปไม่ได้แน่ที่จะไม่ได้ยินเห็นพนักงานที่กำลังขนของอยู่แถวนั้นจึงเข้าไปสอบถาม“คุณครับเห็นผู้ชายใส่สูทสูงประมาณนี้ดวงตาสีทองไหมครับ”“เอ คนที่ใส่ชุดสีกรมท่าไหมครับ”“ใช่ครับ”“ผมเห็นเขาเดินไปทางนั้นนะ”ชายหนุ่มเดินมาเรื่อยๆแต่กลับไม่พบใครมีแค่ตู้คอนเทนเนอร์วางเรียงอยู่เต็มไปหมดรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลและเป็นห่วงคนน้องมากอย่างนึกเจ็บใจตัวเองว่าประมาทเกินไปวินน้องอยู่ไหนนะ นิ้วเรียวกดโทรหามาร์ติโนเพื่อค้นหาตำแหน่งของหัสวีร์แต่ย
พุดซ้อนสลัดได สลัดไดต้นที่ยี่สิบเจ็ด
“อยากให้ผมช่วยงั้นเหรอครับ”ดวงตาสีขี้เถ้าจับจ้องชายวัยกลางคนตรงหน้าอย่างนึกสนุกยิ่งเห็นถึงความโกรธแค้นในแววตาก็ยิ่งเหยียดยิ้มมุมปาก“คนของผมไม่มีใครรอดสักคนแต่มันกลับยังรอด”เสียงกลั้วหัวเราะในลำคอดังขึ้น“แน่สิครับเพราะขนาดของที่รับปากว่าจะเอามาให้ผมยังไม่ได้เลยนี่”“คุณจางให้ผมทำอะไรก็ได้ขอแค่อย่างเดียวให้มันตายอย่างทรมานสมกับที่ทำลายชีวิตของอาเธอร์”“รอบนี้คนของมาร์ติโนมาช่วยไว้”“แล้วมาร์ติโนมาเกี่ยวอะไรด้วย”มู่ตงเฉิงเอ่ยอย่างหัวเสียที่มีคนนอกเข้ามายุ่งแถมอีกฝ่ายมีอิทธิพลมากจนแตะไม่ได้“ก็..คนที่ผมอยากได้เขาเป็นลูกชายของมาร์ติโน”“อะไรนะ! ทำไมคุณไม่บอกผมก่อน”“แล้วมันต่างกันยังไงในเมื่อคนของคุณก็พลาดอยู่ดี หึ”แม้จะเจ็บใจแต่บอสมาเฟียสายรองตระกดูลมู่ต้องเก็บอาการไว้ยิ่งเห็นท่าท่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวที่นั่งพิงโซฟาอย่างสบายใจพร้อมใช้สายตาคมกริบมองมา เพราะมีแค่ชายหนุ่มตรงหน้าเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ช่วยเขาได้ตอนนี้ไอ้เด็กเมื่อวานซืนมันรู้แล้วแน่นอนว่าใครส่งคนมาฆ่าแม้ยังไม่เคลื่อนไหวก็เถอะเพราะฉะนั้นจะรีรออีกไม่ได้ หลังจากพูดคุยข้อแลกเปลี่ยนกันเสร็จมู่ตงเฉิงก็ขอตัวกลับทันทีเพราะมีสิ่ง
พุดซ้อนสลัดได สลัดไดต้นที่ยี่สิบหก
จำเลยหมายหัว คนที่ 5มู่ตงหยาง/อาเธอร์สถานะ : สายรองตระกูลมู่ความผิด : ส่งมือปืนมากำจัดจิตรกรในระหว่างเดินทางไปพบคู่ค้าที่ชลบุรีและหลังออกจากงานศพของหัสวีร์ในคืนแรกมู่ตงหยางหรืออาเธอร์ ลูกชายเพียงคนเดียวของผู้นำตระกูลสายรองอย่างมู่ตงเฉิง หากจะนับญาติกันจริงๆก็ถือว่าใกล้ชิดกันอยู่มากเพราะปู่ของอาเธอร์ก็คือมู่เหยาเป็นพี่ชายต่างมารดากับมู่เอิน ที่เกิดจากความผิดพลาดตอนถูกวางยาโดยเลขาเพิ่งรับมาทำงานคิดใช้ทางลัดเอาเต้าไต่ ก่อนงานแต่งเพียงหนึ่งเดือนกับหญิงคนรักอย่างเทียนเฟยฮวาแม่ของมู่เอินแม้มู่เหยาจะใช้สกุลมู่ก็จริงแต่กลับไม่ได้ถูกยอมรับเข้าตระกูลหลักถูกเลี้ยงดูเพียงเพราะว่ามีสายเลือดอยู่ครึ่งหนึ่งรับผิดชอบแค่เรื่องเงินทองเท่านั้น เติบโตมากับความรุนแรงมีแม่ที่ติดเหล้าถูกด่าทอทุบตีจนมีแต่รอยช้ำตามร่างกายเนื่องจากผิดหวังอยากเป็นนายหญิงจนตัวสั่นจนต้องมาระบายโทสะกับลูกตัวเอง ตั้งแต่จำความได้โดนกรอกหูทุกวันว่าเขามันตัวซวยจนอายุ 12 ปี แม่ก็จากไปด้วยโรคตับแข็ง พอเทียนเฟยฮวาทราบเรื่องด้วยความบังเอิญก็เกิดความสงสารเพราะวัยไล่เลี่ยกันกับลูกชายจึงช่วยพูดกับสามีให้รับมาดูแลภายใต้รั้วเดียวกันไม่มี
พุดซ้อนสลัดได สลัดไดต้นที่ยี่สิบห้า
แกร่กฉิบหายแล้วผลั๊วะปัง!วิน!นายน้อยตระกูลเฉินกำลังซุ่มตัวอย่างเงียบเชียบรอจังหวะที่ชายฉกรรจ์ร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาใกล้ถึงระยะแต่ดันพลาดเหยียบกิ่งไม้แห้งทำให้อีกฝ่ายหันกระบอกปืนมาหาจึงเตะเสยเข้าที่ปลายคางและปืนให้ห่างตัวก่อนหลุดมือกลับไกถูกลั่นพอดี ชายชุดดำที่เหลือจึงวิ่งกรูไปที่ต้นเสียงรวมถึงจิตรกรด้วยส่วนคนที่กำลังจะหนีข้อเท้าถูกกอดไว้แน่นจากชายที่เลือดกลบปากอยู่บนพื้นก่อนถูกเสยคางซ้ำอีกรอบจนแน่นิ่งไป“อย่าขยับนะมึงไม่งั้นกูยิงไส้แตก วางปืนลงเร็ว!”ปืนหกกระบอกถูกจ่อมาที่คนๆเดียวหัสวีร์จำใจต้องวางปืนและยกมือขึ้นด้วยความจำนนพร้อมถูกควบคุมตัวแต่ตาคมยังกวาดดูคร่าวๆหาช่องทางการหลบหนี“คนนี้ใช่ไหมลูกพี่”“เออ ห้ามช้ำแล้วพวกมึงสามคนไปตามหาไอ้จิตรกรเดี๋ยวมีคนมาสมทบอีก”“คนสองคนต้องเยอะขนาดนี้เลยเหรอ”“เออสิ น่าจะฤทธิ์เยอะดูจากคนของเราที่ถูกเก็บเงียบๆไปนี่ไง”คิ้วขมวดมุ่นเมื่อได้ยินการสนทนาศัตรูตอนนี้ก็ไม่ได้มีใครถึงถามไปก็ไม่ได้คำตอบอยู่ดีดวงตาสีอำพันยามสะท้อนกับแสงมองเห็นการเคลื่อนไหวของชายคนรัก เมื่อสบตากันจึงส่ายหน้าเบาเป็นสัญญาณว่าอย่าเข้ามาดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจแต่ไม่ยอมทำตาม
