LOGINShare
บทที่ 7 คืนเสพเพศ (2/2)
Last Updated:
2025-04-02 21:21:33
Related chapters
พีขอโทษ Sorry for the misake บทที่ 8 รู้สึกผิด
บทที่ 8 รู้สึกผิด_____เสียงโครมครามของท้องฟ้าดังสนั่นในยามสายของวัน เมฆสีดำสนิทเคลื่อนลงต่ำบดบังแสงสีเหลืองทองจากดวงอาทิตย์สายฝนสาดกระหนำเทลงมาอย่างหนัก หยดน้ำเม็ดใหญ่ตกกระทบหน้าต่างส่งเสียงดังเปาะแปะ ไม่รู้ว่าพายุเข้าหรือไม่เพราะเขาไม่ใช่คนที่ชอบติดตามข่าวสารมากนักพีรยุทธ์เปิดเปลือกตาขึ้น ดวงตาที่ปรากฏแววความอ่อนล้ากวาดมองไปทั่วห้องสี่เหลี่ยม ในหัวนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านพ้นไปเมื่อคืนพลันความรู้สึกผิดก็ตีตื้นขึ้นมาจนจุกลำคออัลฟ่ากลิ่นองุ่นยังคงนอนเปลือยท่อนบนอยู่บนเตียงนอนสีขาวข้างกายมีวีรกานต์ที่เป็นเจ้าของห้องกอดก่ายร่างหนาของตนอยู่รอยกุหลาบสีช้ำยังมีให้เห็นเป็นจ้ำ ๆ ตามเรือนร่าง อีกทั้งรอยแดงจากการบีบเค้นก็ยังหลงเหลือให้เห็น ยิ่งพาให้เขารู้สึกผิดเข้าไปใหญ่หลังเสร็จกิจเมื่อคืนไม่รู้รอบที่เท่าไหร่ วีรกานต์ก็หมดสติฟุบหลับไปทันที เขารีบจัดการตัวเองให้เรียบร้อยแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไปหาอุปกรณ์มาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้คนบนเตียงได้นอนหลับอย่างสบายตัว เสื้อยืดและกางเกงถูกสวมให้อัลฟ่าชากุหลาบคลายความหนาวแล้วห่มผ้าห่มนวมทับอกให้อีกชั้นหนึ่งก่อนจะตระกองกอดร่างที่หลับใหลนั่นไว้ทั้งคืนรอยแด
Last Updated : 2025-04-02พีขอโทษ Sorry for the misake บทที่ 9 อัลฟ่า...ฮีท?
บทที่ 9 อัลฟ่า...ฮีท?_______กานต์จะยังโกรธเขาอยู่ไหมเป็นเวลากว่าสองวันที่พีรยุทธ์หมกตัวอยู่ภายในห้องนอนสี่เหลี่ยมของตนไม่ออกไปพบปะใครเว้นแต่ตอนกินข้าว ซึ่งผู้เป็นพ่อเป็นแม่ก็ไม่ได้คิดว่ามันผิดสังเกตแต่อย่างใด เพราะแต่ไหนแต่ไรเขาก็เป็นแบบนี้มาตลอดเป็นเวลาสองวันที่เขานอนไม่ลง แม้จะรู้สึกง่วงงุนจนตาแทบปิดแต่ก็ไม่สามารถบังคับตัวเองให้ข่มตาหลับได้ป่านนี้แล้ววีรกานต์จะเป็นเช่นไรบ้างตามร่างกายยังมีรอยแดงช้ำอยู่หรือไม่แล้วจะยังโกรธเคืองกันอยู่หรือเปล่าทุก ๆ คำถามล้วนต้องการคำตอบจากคน ๆ เดียว ซึ่งตอนนี้ไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่พีรยุทธ์นั่งกอดเข่าพิงขาเตียง ดวงตาสีรัตติกาลที่เคยเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างเสมองประตูกระจกที่กั้นระหว่างพวกเขาทั้งสองเอาไว้ด้วยอาการเม้มปากแน่น เนื่องจากมีผ้าม่านสีขาวปิดทับไว้อีกชั้นจากฝั่งของวีรกานต์ทำให้เขาไม่สามารถรับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายอยู่ที่ไหนภายในห้องนั้นแต่กลิ่นชากุหลาบของวีรกานต์ก็จางลงไปมากจนแทบไม่รู้สึกถึงฟีโรโมนคงอยู่ที่ไหนสักที่ในบ้านแล้ว...วีรกานต์ได้ล็อกประตูไว้หรือไม่ความคิดกระแสหนึ่งที่แล่นเข้ามาในหัวทำเอาอัลฟ่ากลิ่นองุ่นชั่งใจอยู่ครู่ใหญ่ ใจหน
Last Updated : 2025-04-02พีขอโทษ Sorry for the misake บทที่ 10 จูบได้ไหมครับ (1/2)
บทที่ 10 จูบได้ไหมครับ_______Warning : ตัวละครตกอยู่ภายใต้อำนาจของฟีโรโมน หมายความว่า ไม่มีสติมากพอในการรับรู้ว่าตัวเองทำอะไรอยู่ หรือ รับรู้แต่ไม่สามารถฝืนได้พีรยุทธ์ใช้เวลาในการเดินทางกลับมายังคอนโดของอัลฟ่าชากุหลาบเพียงแค่ไม่ถึงสิบนาทีเท่านั้น ซึ่งไวกว่าตอนไปคอนโดของเต้อยู่มาก เพราะยังไม่ใช่เวลาเร่งรีบการสัญจรจึงเป็นไปได้อย่างราบรื่นแต่ภายในรถไม่ได้ราบรื่นเลยสักนิดอัลฟ่าชากุหลาบจงใจปล่อยฟีโรโมนออกมายั่วยวนคนขับ เพราะพื้นที่ในรถมีน้อยนิดทำให้กลิ่นนั้นอบอวลและรุนแรงมากกว่าปกติ เขาพยายามเกาะเกี่ยวร่างของพีรยุทธ์ตลอดทางอย่างคนที่ไม่สามารถบังคับตัวเองได้ เล่นเอาอัลฟ่ากลิ่นองุ่นเหงื่อแตกพลั่กเพราะต้องทนกับฟีโรโมนและท่าทางยั่วอารมณ์ของอีกฝ่ายเขาแทบสติแตกอัลฟ่ากลิ่นองุ่นพาวีรกานต์ขึ้นมายังคอนโดเรียบร้อยและพาร่างที่ตั้งใจทิ้งน้ำหนักตัวมาหาเขาให้เอนกายนอนบนเตียงดี ๆ แต่กว่าจะผ่านด่านพนักงานรักษาความปลอดภัยมาได้ก็กินเวลาหลายนาทีเนื่องด้วยท่าทางของอัลฟ่าชากุหลาบและเขานั้นไม่น่าไว้ใจนักจึงถูกสักถามและกันตัวเอาไว้เสียนาน เพราะพนักงานเกือบทุกคนเป็นเบต้าจึงไม่รับรู้ถึงฟีโรโมนยั่วยวนของวีรก
Last Updated : 2025-04-11พีขอโทษ Sorry for the misake บทที่ 10 จูบได้ไหมครับ (2/2)
บทที่ 10 จูบได้ไหมครับ (ต่อ)_______Warning : ตัวละครตกอยู่ภายใต้อำนาจของฟีโรโมน หมายความว่า ไม่มีสติมากพอในการรับรู้ว่าตัวเองทำอะไรอยู่ หรือ รับรู้แต่ไม่สามารถฝืนได้หยาดน้ำสีขุ่นไหลย้อยออกมาจากส่วนหัวที่บัดนี้แดงก่ำ มันเลอะหน้าท้องของวีรกานต์ในขณะที่บางส่วนกระเด็นเปื้อนเสื้อเชิ้ตของพีรยุทธ์หรือแม้กระทั่งผ้าปูที่นอนอัลฟ่าชากุหลาบหอบหายใจถี่จนอกกระเพื่อมขึ้นลง กำปั้นที่เอามากัดเมื่อครู่วางแหมะลงข้างตัวแล้วอ้าปากเอาอากาศเข้าปอดเสียเฮือกใหญ่ พักหายใจหายคอได้ไม่นานก็รู้สึกถึงความเคลื่อนไหวจากด้านล่างจึงได้ผงกขึ้นมาเล็กน้อยเพื่อก้มดูว่าพีรยุทธ์กำลังทำอะไร“พี...ทำอะไร” วีรกานต์เสียงขาดห้วงเพราะยังเหนื่อยหอบจากกิจกรรมเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมาฝ่ามือหนาของพีรยุทธ์จับเข้าที่ต้นขาขาวทั้งสองข้างของวีรกานต์แล้วค่อย ๆ ดันขึ้นโดยอัลฟ่าชากุหลาบก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีจนสะโพกกลมลอยเด่น เขาจ้องมองช่องทางด้านหลังที่เริ่มมีน้ำหล่อลื่นมันขมิบถี่อย่างเชิญชวนดวงตาสีรัตติกาลช้อนขึ้นมองเจ้าของร่างอยู่ครู่หนึ่ง วีรกานต์เอียงคอเล็กน้อยอย่างสงสัยเพราะเขาไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้หมายถึง...ครั้งนั้นพี
Last Updated : 2025-04-11พีขอโทษ Sorry for the misake บทที่ 11 เกลียดกันก็ไปซะ
บทที่ 11 เกลียดกันก็ไปซะ_______เสียงดังเหมือนอลูมิเนียมกระทบกันจากโซนห้องครัวเรียกให้วีรกานต์ที่เพิ่งยันกายลุกขึ้นนั่งบนที่นอนหันมองตามเสียงอัลฟ่าชากุหลาบอยู่ในชุดนอนสีอ่อน เดาได้ไม่ยากว่าคงเป็นพีรยุทธ์ที่จัดการเปลี่ยนให้ตอนเขานอนหลับอยู่เขารู้สึกตัวตื่นได้หลายสิบนาทีแล้ว แต่กว่าจะขยับตัวได้ก็ใช้เวลาอยู่นานเพราะร่างกายที่ปวดร้าวและระบมไปทุกสัดส่วนโดยเฉพาะกายท่อนล่างที่รู้สึกว่ามันด้านชาไปเสียอย่างนั้นโดนเจ้าลูกหมานั่นเคี่ยวกรำไม่หยุดหย่อน แม้เขาจะเอ่ยบอกให้พอหลายต่อหลายครั้งก็ตามทีพีรยุทธ์นะพีรยุทธ์ขาเรียวของอัลฟ่าชากุหลาบวางลงบนพื้นห้องพลางใช้มือยันตัวเองให้ลุกขึ้นยืนอย่างยากลำบากเขารู้สึกว่าร่างกายตัวเองเบาลงจนสังเกตได้ ทั้งแขนขาที่กล้ามเนื้อหายไปบางส่วน หน้าท้องก็แบนราบลง อาจจะตั้งแต่สัปดาห์ก่อนแล้วเขายอมรับแต่โดยดีว่าช่วงที่ผ่านมาเขาไม่อยากอาหารเลยท่อนขาสั่นเทาค่อย ๆ พาตนเองก้าวเดินออกจากห้องนอนโดยมีเฟอร์นิเจอร์ภายในห้องเป็นตัวช่วยประคองไม่ให้เขาล้มขาพับขาอ่อนลงไป กว่าจะพาร่างที่แทบไร้เรี่ยวแรงออกมายังห้องนั่งเล่นด้านหน้าได้ก็เกือบเข่าทรุดอยู่หลายครั้งกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของอ
Last Updated : 2025-04-11พีขอโทษ Sorry for the misake บทที่ 12 ติดกลิ่น
บทที่ 12 ติดกลิ่น_______มวลเมฆสีดำก้อนใหญ่ลอยต่ำ เสียงกัมปนาทฟาดดังเปรี้ยงปร้างให้ได้ยินเป็นระยะเป็นสัญญาณบอกถึงสิ่งที่จะตามมาในอีกไม่ช้าว่าคงเป็นฝนห่าใหญ่เพราะพายุเข้ามาเกือบสัปดาห์ได้แล้วดวงตาสีเฮเซลนัทเหม่อมองออกไปทางถนนใหญ่ซึ่งเป็นถนนเส้นหลักในย่านนี้ รถราหลายสิบหลายร้อยคันค่อย ๆ ขยับเคลื่อนตัวทีละนิดเพราะเป็นช่วงห้าโมงเย็นจึงไม่แปลกหากรถจะติดถึงเพียงนี้วีรกานต์ยกเครื่องดื่มบนโต๊ะขึ้นมาจิบไปพลาง ๆ ระหว่างรอใครบางคนที่น่าจะใกล้มาถึงแล้ว เขานั่งรอพีรยุทธ์อยู่ในร้านกาแฟชื่อดังหลังจากเสร็จสิ้นการสอนพิเศษให้รุ่นน้องที่คุ้นเคยกันดีอย่างเต้แม้เรื่องราววันนั้นจะผ่านมาเป็นเดือนแล้วแต่อีกฝ่ายยังมีความรู้สึกผิดหลงเหลืออยู่สีหน้าจึงบ่งบอกว่าไม่สบายใจนักแต่วีรกานต์ก็คือวีรกานต์ ในเมื่อเรื่องมันผ่านไปแล้วก็จะไม่นึกถึงมันอีกเพราะในครั้งนั้นไม่ใช่ความผิดของใครเป็นเพียงอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นเท่านั้นไม่นานนักเสียงอุปกรณ์สื่อสารที่เขาวางไว้บนโต๊ะก็ดังขึ้น อัลฟ่าชากุหลาบยกยิ้มบางเมื่อเห็นว่าหน้าจอปรากฏชื่อของคนที่เขากำลังรออยู่นายองุ่นเขายกโทรศัพท์มากดรับแล้วส่งเสียงครางเครือในลำคอกรอกใส่ปลายส
Last Updated : 2025-04-11พีขอโทษ Sorry for the misake บทที่ 13 ไม่พร้อม
บทที่ 13 ไม่พร้อม_______ฉลองให้ความเจริญของประเทศไทย วันนี้เอาไป 3 ตอนจุก ๆ ค่ะ! อ่านกันให้ตาฉ่ำตาแฉะกันไปข้างหนึ่งเวลาใกล้รุ่งสางที่ผ่านมาวีรกานต์ลุกขึ้นอาเจียนอีกครั้งหลังจากกลับไปนอนได้เพียงสองชั่วโมงกว่า แน่นอนว่ามันไม่มีอะไรออกมาอีกเช่นเคย พีรยุทธ์ยืนมองอย่างเป็นห่วงอยู่ไม่ห่างก่อนจะเดินออกมาทำอาหารเบา ๆ อย่างข้าวต้มให้อีกฝ่ายทานรองท้องไปก่อนเกลี้ยกล่อมอยู่นานวีรกานต์จึงยอมตกลงให้เขาพามาโรงพยาบาลอย่างว่าง่าย อย่างน้อยก็เพื่อความสบายของอัลฟ่ากลิ่นองุ่นที่แสดงสีหน้าหนักใจมาตั้งแต่คืนก่อนยามเช้าในเขตเมืองการจราจรไม่ได้ติดขัดเหมือนอย่างเช่นทุกวัน แสงสีเหลืองจากดวงอาทิตย์ทอลงมาตกกระทบพื้นถนนให้แสงสว่างร่วมกับหลอดไฟข้างทางพีรยุทธ์ยังคงทำหน้าที่เป็นสารถีขับรถโดยมีวีรกานต์นั่งข้างคนขับเช่นเดิม อัลฟ่าชากุหลาบเอนเบาะลงนอนเอาผ้าห่มมาคลุมกายเพราะรู้สึกว่าวันนี้ร่างกายเขาอ่อนเพลียมากกว่าปกติทั้ง ๆ ที่เพิ่งจะตื่นนอนได้ไม่นานอยากนอนอีกแล้วสารถีขับรถหันมองคนข้างกายเป็นระยะระหว่างทางไปโรงพยาบาลด้วยความเป็นห่วงและกังวล อาการของวีรกานต์คล้ายอาหารเป็นพิษแต่อาการนี้คงไม่เป็นต่อเนื่องนานร่วมสั
Last Updated : 2025-04-11พีขอโทษ Sorry for the misake บทที่ 14 เพราะผิดพลาด
บทที่ 14 เพราะผิดพลาด_______ร่างหนาของอัลฟ่าเดินผ่านผู้คนนับร้อยภายในโรงพยาบาลออกมาด้านนอก เขาสาวเท้าเร็วรี่ ดวงตาสีรัตติกาลบัดนี้แดงก่ำ มันถูกเคลือบไปด้วยหยาดน้ำใสที่พร้อมจะหล่นลงมาได้ทุกเมื่อพีรยุทธ์เดินมาตามทางที่จำได้ว่าตนจอดรถเอาไว้ หากเป็นปกติเขาคงเข้าไปรออัลฟ่าชากุหลาบบนรถแล้ว แต่ในเวลานี้มันต่างออกไปมากภายในโรงจอดรถเงียบสงบแต่กลับมีเสียงดังคล้ายของแข็งกระทบกันดังขึ้นเป็นระยะอัลฟ่ากลิ่นองุ่นไม่รู้ว่าควรทำเช่นไรในสถานการณ์นี้เพราะหากว่ากันตามตรงแล้วเขาผิดเต็มประตูทุกครั้งที่ได้ร่วมรักกับวีรกานต์เขาไม่เคยคิดถึงเรื่องความปลอดภัยเลยสักนิด ไม่เคยมีสักครั้งที่จะฉุกคิดได้ว่าต้องใส่เครื่องป้องกันเพราะเขาไม่เคยมีเซ็กซ์กับใครจึงหลงลืมไปเสียสนิทและวีรกานต์ก็คงไม่มีเช่นกันความคิดที่นึกโทษตัวเองกลั่นกรองออกมาเป็นหยาดน้ำสีใสไหลลงเป็นสายบนใบหน้าคม พีรยุทธ์สะบัดขาเอาหลังเท้าไปปะทะเข้ากับเสาปูนที่ทำไว้เว้นช่วงระยะการจอดไม่ใช่เพียงแค่ครั้งหรือสองครั้ง แต่เขาทำมันซ้ำ ๆ จนรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมา ร่างหนาของอัลฟ่าทรุดกายลงนั่งบนพื้นที่ว่างข้างรถของตนเมื่อเริ่มยืนด้วยขาข้างเดียวไม่ไหว ความเจ็บแ
Last Updated : 2025-04-11
Latest chapter
พีขอโทษ Sorry for the misake Special 2 บันทึกของพีและกานต์
Special 2 บันทึกของพีและกานต์ _______ตั้งแต่จำความได้เขาก็ตัวติดกับวีรกานต์แล้ว อาจจะเพราะเรียนชั้นเดียวกันและอายุห่างกันแค่ไม่กี่เดือนทำให้พวกเราสนิทกันมากแต่เพราะความเป็นอัลฟ่าทั้งคู่ทำให้ผู้ใหญ่ทั้งสองบ้านเป็นกังวลว่าหากวันใดที่พวกเขาเกิดบาดหมางกันขึ้นมาจะกลายเป็นเรื่องที่แก้ไขได้ยากอัลฟ่ามักหวงถิ่นและไม่ค่อยชอบใจนักที่มีอัลฟ่าอีกหนึ่งอยู่ในเขตพื้นที่ของตนแต่มันก็ไม่เคยเกิดขึ้นพีรยุทธ์และวีรกานต์ไม่เคยมีเรื่องบาดหมางหรือผิดใจกันสักครั้ง อย่างมากก็แค่ออกอาการแง่งอนตามประสาซึ่งแน่นอนว่าส่วนมากมักจะเป็นอัลฟ่าคนน้องหลายครั้งอาจมีการลงไม้ลงมือบ้างแต่ไม่ใช่การทำร้ายกัน เป็นพีรยุทธ์ที่ทำร้ายตัวเองหรือข้าวของต่าง ๆ เพราะอัลฟ่าคนนี้เป็นคนอารมณ์ร้อนมาแต่ไหนแต่ไร และทุกครั้งคนที่ทำให้สงบลงได้ก็เห็นจะมีแค่เพียงอัลฟ่าคนพี่อย่างวีรกานต์เท่านั้นห้องนอนถูกทุบกำแพงทิ้งเพื่อติดตั้งประตูกระจกตามคำเรียกร้องของสองอัลฟ่าวัยอนุบาล ในตอนแรกความคิดนั้นถูกขัดขึ้นมาด้วยเหตุผลต่าง ๆ แต่อัลฟ่าคนน้องก็ปล่อยโฮจนคนเป็นแม่อ่อนใจ คนพี่ก็ไม่คิดเอ่ยขัดน้องมันจึงลงเอยด้วย
พีขอโทษ Sorry for the misake Special 1 กานต์อยากให้ทำ
Special 1 กานต์อยากให้ทำ _______ ยามนี้ท้องฟ้าถูกระบายไปด้วยสีดำสนิท มีจุดสีขาวแต้มไปทั่วให้ความสว่างควบคู่ไปกับแสงประดิษฐ์บนท้องถนนและตามตึกราต่าง ๆ ภายในห้องนอนของคอนโดใจกลางเมืองมีคุณพ่อคุณแม่มือใหม่กำลังอยู่ในห้วงนิทรา สองร่างของหนึ่งอัลฟ่าและหนึ่งโอเมก้ากอดก่ายมอบความอบอุ่นให้แก่กันอย่างเช่นทุกวัน ที่ด้านข้างเตียงมีที่นอนขนาดเล็กถูกล้อมไว้ด้วยแผ่นไม้หลายซี่จนกลายเป็นกรงขนาดย่อม ด้านในมีฟูกหนารองรับ หมอนข้างอันเล็กถูกวางกั้นไว้ทั้งสี่ทิศทางเพื่อป้องกันไม่ให้เด็กน้อยด้านในกลิ้งกระแทกจนเจ็บตัว ผ้าห่มผืนสะอาดก็คลุมอยู่บนตัวของเด็กชายโอเมก้าวัยห้าเดือนเศษ โอเมก้าน้อยอยู่ในชุดสีครีมนวล มือและเท้าทั้งสองข้างถูกหุ้มไว้ด้วยถุงผ้าขนาดพอดีข้อมือข้อเท้าเพื่อป้องกันไม่ให้เด็กน้อยซุกซนจิกเล็บบนเนื้อตัวเอง ดวงตาทั้งสองข้างปิดพริ้ม ใบหน้าจิ้มลิ้มที่หากใครได้เห็นก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าถอดแบบคนเป็นแม่มาแทบทุกกระเบียดนิ้ว ประกอบกับพวงแก้มคล้ายลูกซาลาเปานั่นยิ่งทำให้โอเมก้าน้อยดูน่าเอ็นดูเป็นไหน ๆ น่าเอ็นดูจนคนเป็นพ่อออกอาการหวงลูกชายตั้งแต่
พีขอโทษ Sorry for the misake บทที่ 26 คุณพ่อและคุณแม่ (END)
บทที่ 26 คุณพ่อและคุณแม่ (end)_______การสังสรรค์มื้อค่ำจบลงตอนใกล้เข้าวันใหม่ คุณพ่อคุณแม่ลูกอ่อนช่วยกันเก็บล้างจานชามและสถานที่ทานอาหารด้านหน้าของบ้าน ปล่อยให้หนุ่มสาววัยกลางคนกลับเข้าบ้านไปพักผ่อนก่อนพวกเขาจะตามไปบ้างพีรยุทธ์อยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอนพิงหัวเตียงในห้องของคุณแม่โอเมก้าระหว่างรออีกฝ่ายเข้าห้องน้ำไปชำระล้างร่างกายดับกลิ่นควันกลิ่นอาหารก่อนเข้านอน ซึ่งเขาอาบน้ำมาแล้วก่อนหน้า เมื่อจัดการตัวเองเสร็จสรรพจึงได้ถือวิสาสะเข้าห้องวีรกานต์มานั่งรอไม่นานจมูกโด่งก็ได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของสบู่และฟีโรโมนชากุหลาบก่อนดวงตาสีรัตติกาลจะเห็นว่าวีรกานต์กำลังสาวเท้ามาทางตน รอยยิ้มบางผุดขึ้นทันทีแล้วรีบเด้งตัวขึ้นนั่งหลังตรง ท่อนแขนหนาอ้าออกกว้างเพื่อรับเอาคุณแม่โอเมก้ามาไว้ในอ้อมกอดซึ่งอีกฝ่ายก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีวีรกานต์ทรุดกายลงนั่งบนที่นอนนุ่มโดยมีคุณพ่ออัลฟ่าเกาะเกี่ยวอยู่ไม่ห่าง เขาวางกองผ้าที่หอบมาไว้ริมที่นอน จัดการตำแหน่งให้พวกมันโอบล้อมตัวเองตามสัญชาตญาณของคนเป็นแม่ ทั้งหมดนั้นเป็นเสื้อผ้าของพีรยุทธ์ที่เขาขอจากอีกฝ่ายไว้ก่อนหน้า แน่นอนว่าเมื่อครู่เขานำมันเข้าห้องน้ำไปด้วยเพร
พีขอโทษ Sorry for the misake บทที่ 25 ช้ากว่าแต่รักเหมือนกัน
บทที่ 25 ช้ากว่าแต่รักเหมือนกัน_______เป็นอีกวันที่หนึ่งโอเมก้าและหนึ่งอัลฟ่านอนกอดก่ายมอบความอบอุ่นให้กันจนเช้า อันที่จริงต้องบอกว่ามันสายสักหน่อยเพราะนี่ก็ใกล้จะถึงมื้อเที่ยงแล้วยิ่งช่วงเช้ามืดที่ผ่านมากว่าจะกล่อมกันนอนได้คุณแม่โอเมก้าก็พูดจนปากเปียกปากแฉะเพื่อปลอบประโลมพีรยุทธ์ที่ยังอยู่ในห้วงของความกังวลและความกลัว กินเวลาไปเกือบหนึ่งชั่วโมงถึงสงบลงได้โดยที่ยังมีคราบน้ำตาเปรอะเปื้อนอยู่บนใบหน้าแต่วีรกานต์ก็ต้องลำบากอีกครั้งเมื่อถูกกอดรัดไว้เสียแน่นไม่ยอมปล่อย แต่หากถามว่าเขายอมหรือไม่ก็ตอบได้ทันทีเลยว่ายอมด้วยความเต็มใจดีเสียอีก...มีกลิ่นฟีโรโมนของพีรยุทธ์โอบล้อมกายทั้งหอมทั้งผ่อนคลาย"...หอมจัง" น้ำเสียงแหบแห้งเอ่ยกระซิบข้างใบหูของวีรกานต์อาจเป็นเพราะเมื่อคืนใช้เสียงกับการร้องไห้ไปมากมันเลยส่งผลมาจนถึงเช้าวันนี้ไม่ว่าเปล่า จมูกโด่งสูดดมกลิ่นหอมของฟีโรโมนชากุหลาบตามลำคอขาวแล้วไล่พรมจูบไปตามลาดไหล่มนที่โผล่พ้นคอเสื้อขึ้นมา ท่อนแขนหนาก็กระชับกอดรัดคุณแม่โอเมก้าไว้แน่น"พอแล้วพี" แม้จะชอบใจที่ถูกกลิ่นองุ่นของพีรยุทธ์โอบล้อมกายแต่ตอนนี้เป็นเวลาสายมากแล้ว พวกเขาทั้งคู่ควรลุกจาก
พีขอโทษ Sorry for the misake บทที่ 24 ปลดล็อกซึ่งกันและกัน
บทที่ 24 ปลดล็อคซึ่งกันและกัน______คืนนี้ไม่มีพระจันทร์คอยให้แสงสว่างในยามค่ำคืน มีเพียงแสงไฟประดิษฐ์ที่ประดับประดาอยู่บนท้องถนนและตามตึกสูงใหญ่ เป็นเมืองหลวงที่ไม่เคยหลับใหลสักวินาทีเดียวมื้อเย็นวานก่อนผ่านไปได้ไม่ดีนัก พวกเขาทั้งคู่ไม่มีใครอยากทานอาหารต่อ บนโต๊ะอาหารจึงจบลงด้วยการแยกย้ายกันโดยที่พีรยุทธ์เดินไปส่งคุณแม่โอเมก้าเข้าห้องนอนแล้วกลับมาเคลียร์โต๊ะอาหารเมื่อตรวจสอบว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้วเขาก็เตรียมตัวเข้านอนเช่นกัน แม้จะฟูมฟายเพียงไม่นานแต่กลับรู้สึกว่าร่างกายอ่อนเพลียเสียจนอยากจะล้มตัวลงนอนมันตรงนั้นมือหนาของอัลฟ่าเอื้อมเปิดประตูแผ่วเบา พยายามอย่างมากไม่ให้มันเกิดเสียงดังรบกวนคุณแม่โอเมก้าที่น่าจะกำลังอยู่ในห้วงนิทราแสนหวานด้านในพีรยุทธ์งับประตูลงแล้วสาวเท้าพาตัวเองมายืนข้างเตียง ดวงตาสีรัตติกาลมองผ่านความมืดไปหาคนบนเตียง บนนั้นมีร่างของคุณแม่โอเมก้านอนอยู่ ข้างกายทั้งสองฝั่งมีกองเสื้อผ้าขนาดย่อมโอบล้อมไว้ ทั้งหมดนั่นเป็นเสื้อที่คุณพ่ออัลฟ่าใส่แล้วทั้งนั้น อีกทั้งในอ้อมแขนยังมีเสื้อเชิ้ตที่เขาเพิ่งใส่เมื่อเช้าถูกกอดรัดไว้จนแน่นอีกด้วยวีรกานต์เป็นแบบนี้มาหนึ่งสัปด
พีขอโทษ Sorry for the misake บทที่ 23 ไม่เอาแล้ว
บทที่ 23 ไม่เอาแล้ว_______อัลฟ่ากลิ่นองุ่นกำลังง่วนอยู่กับการทำมื้อเย็นในครัว วันนี้เขาเลือกเป็นผัดผักและต้มจืดวุ้นเส้น เมนูง่าย ๆ ที่เบาท้องแต่ให้สารอาหารครบครันสำหรับคุณแม่ลูกอ่อนตอนนี้วีรกานต์แยกตัวไปอาบน้ำ เขาจึงรีบเร่งฝีมือทำอาหารให้เสร็จทันก่อนที่อีกฝ่ายจะทำธุระเสร็จ เพราะเขายังรู้สึกไม่สบายใจทุกครั้งเวลาคุณแม่โอเมก้าเข้าไปทำธุระในห้องน้ำเพียงลำพัง กลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุที่ไม่คาดคิดแล้วเขาไม่ได้ยินหรือรับรู้เพราะอยู่ด้านนอกก็แค่ความกลัวที่เขาไม่สามารถบังคับตัวเองไม่ให้รู้สึกไม่ได้แต่ดูเหมือนว่าครั้งนี้เขาจะทำอะไรช้ากว่าวีรกานต์ไปเสียหน่อย เพราะคุณแม่โอเมก้าเดินเข้าห้องครัวมานั่งลงที่โต๊ะทานอาหารแล้วอีกฝ่ายอยู่ในชุดนอนผ้าลื่นสีอ่อน มันยิ่งขับให้ผิวของคุณแม่โอเมก้าขาวขึ้นมากกว่าเดิม ประกอบกับเรือนร่างที่เริ่มมีน้ำมีนวลก็ยิ่งทำให้อีกฝ่ายน่าเอ็นดูในสายตาของพีรยุทธ์อัลฟ่ากลิ่นองุ่นหันมาส่งยิ้มบางให้ผู้มาใหม่ก่อนจะกลับไปปิดเตาแก๊สแล้วจัดการเทอาหารลงจานพร้อมกับเสิร์ฟข้าวสวยร้อน ๆ ให้กับวีรกานต์คุณแม่โอเมก้าทำเพียงยกยิ้มตอบรับแล้วก้มหน้าก้มตาทานอาหารไปเงียบ ๆ โดยมีอัลฟ่ากลิ่นอง
พีขอโทษ Sorry for the misake บทที่ 22 เพราะเขาเองที่เห็นแก่ตัว
บทที่ 22 เพราะเขาเองที่เห็นแก่ตัว_______มือเช้าของวันผ่านไปได้ด้วยดีแต่ก็ออกจะช้ากว่าเวลาปกติไปมากเพราะพีรยุทธ์แทบไม่ยอมให้คุณแม่โอเมก้าทำอะไรเลยแม้กระทั่งเลือกสรรเสื้อผ้ามาใส่เองวีรกานต์ใช้เวลาอาบน้ำเพียงสิบนาที เมื่อเดินออกมาด้านนอกก็เห็นอัลฟ่ากลิ่นองุ่นนั่งรออยู่ปลายเตียง เขาตกใจจนท่อนขาหยุดขยับอัตโนมัติแล้วกระชับผ้าขนหนูที่พาดไว้บนไหล่ให้มันเคลื่อนมาปกปิดช่วงอกเพราะยังติดกลิ่นองุ่นของพีรยุทธ์อยู่ เขาจึงนำมันเข้าไปด้วยเพื่อความสบายใจของตัวเอง จึงกลายเป็นว่าเขาเอาผ้าขนหนูไปอาบน้ำด้วยถึงสองผืน ดวงหน้าสวยขึ้นสีแดงเรื่อก่อนจะรีบจ้ำอ้าวไปที่ตู้เสื้อผ้าหยิบได้ตัวไหนก็จับมากอง ๆ รวมกันไว้แล้วตั้งท่าจะเดินกลับเข้าห้องน้ำอีกรอบ แต่ก็ถูกอัลฟ่าร่างหนายืนจังก้าขวางทางไว้ จะไปซ้ายไปขวาก็หาทางไปไม่ได้เสียทีเขาไม่ได้ใจกล้าพอที่จะเปิดเปลือยแล้วสวมชุดมันตรงนั้นหรอกนะพีรยุทธ์หยิบกองเสื้อผ้าบนท่อนแขนของวีรกานต์มาถือไว้แล้วตรงดิ่งไปที่ตู้เสื้อผ้า ยืนมองแล้วจับสัมผัสเนื้อผ้าแต่ละชิ้นเมื่อเลือกได้ก็เอามาพาดแขนไว้แต่พอเจอตัวที่ถูกใจกว่าก็เอาไปเก็บไว้ที่เดิม ทำแบบนั้นวน ๆ อยู่หลายนาทีจนคุณแม่โอเมก้
พีขอโทษ Sorry for the misake บทที่ 21 คุณพ่อหวั่นกลัว
บทที่ 21 คุณพ่อหวั่นกลัว_______อัลฟ่าร่างหนาเปิดเปลือกตาแล้วค่อย ๆ ขยับกายลุกขึ้นยืนไม่ให้รบกวนวีรกานต์ที่กำลังอยู่ในห้วงนิทรา พลางบิดกายเล็กน้อยเพื่อไล่อาการเมื่อยขบที่กัดกินตามตัวโดยเฉพาะท่อนแขนด้านซ้ายก็คุณแม่โอเมก้าเล่นนอนทับมันทั้งคืน ไม่ปวดไม่เมื่อยเลยก็คงจะเกินไปหน่อยแต่เขาไม่คิดโทษอีกฝ่ายหรอกนะใบหน้าสวยนั่นยกยิ้มบางเมื่อได้ใกล้ชิดเขาแล้วได้กลิ่นฟีโรโมนหอมหวานที่ตัวเองชอบใจก็พาลให้สติเลือนหายไปได้ในเวลาไม่นาน ในตอนแรกนอนหันหลังให้พีรยุทธ์กกกอดแต่พอช่วงดึกอากาศก็โรยตัวเย็นลงอีกฝ่ายจึงได้หันกลับมาซุกแผ่นอกหนาแล้วหลับไปจนกระทั่งตอนนี้แปดโมงเช้าแล้วก็ยังไม่ตี่นจากห้วงฝันคุณพ่ออัลฟ่ายกยิ้มบางขณะมองวีรกานต์ที่ห่อตัวอยู่ในผ้าห่มนวมผืนหนาก่อนจะสาวเท้าไปทางระเบียงห้องแล้วจัดตำแหน่งของผ้าม่านให้มันปิดสนิทเพราะเขาไม่ต้องการให้แสงแดดจากภายนอกสาดส่องเข้ามารบกวนเวลานอนของคุณแม่ลูกอ่อนโอเมก้าที่กำลังอุ้มท้องต้องการการพักผ่อนมากเป็นพิเศษ ประกอบกับคืนที่ผ่านมาเขาพาอีกฝ่ายเข้านอนดึกมากไปหน่อย เวลานี้จึงอยากให้วีรกานต์หลับให้เพียงพอกับความต้องการของร่างกายพีรยุทธ์คว้าเอาผ้าขนหนูบนราวแล้ว
พีขอโทษ Sorry for the misake บทที่ 20 ไม่ชินเลย
บทที่ 20 ไม่ชินเลย_______หนึ่งอัลฟ่าและหนึ่งโอเมก้ามือใหม่นอนกอดก่ายกันอยู่บนเตียงนอนนุ่ม อันที่จริงแล้วต้องบอกว่ามีเพียงพีรยุทธ์ที่ตระกองกอดคุณแม่โอเมก้าไว้ไม่ห่างกายเพราะความรู้สึกโหยหาและหวั่นกลัวว่าอีกฝ่ายจะหนีหายมันยังไม่จางหายไปท่อนแขนหนากอดรัดเอวบางของวีรกานต์เอาไว้หลวม ๆ เพื่อไม่ให้เจ้าก้อนที่อยู่ด้านในรู้สึกอึดอัดกับการกระทำของตน ในขณะที่ศีรษะถูกวางไว้บนท่อนแขนเล็กบางของคุณแม่พลางเอียงคอออดอ้อนอย่างที่เคยทำอัลฟ่ากลิ่นองุ่นซุกใบหน้าคมไว้ที่ลำคอขาวของวีรกานต์ จมูกโด่งสูดดมกลิ่นหอมของชากุหลาบที่ทำให้เขาผ่อนคลายเข้าปอดเสียเฮือกใหญ่จนเจ้าของร่างรู้สึกยุบยิบบริเวณนั้นจึงใช้ฝ่ามือบางดันกลุ่มผมสีรัตติกาลออกห่างจากตัว“มันจั๊กจี้” วีรกานต์เอ็ดคุณพ่ออัลฟ่าไม่เต็มเสียงนักคล้ายกับหยอกเอินเสียมากกว่า ในขณะที่รอยยิ้มบางปรากฏขึ้นโดยที่ไม่มีใครเห็นพีรยุทธ์ช้อนตาขึ้นมองคุณแม่โอเมก้าพลางคว่ำปากลงเหมือนเด็กน้อยที่กำลังจะปล่อยโฮเพราะไม่ได้เล่นของเล่นที่ต้องการ ทำวีรกานต์หลุดยิ้มขำหลังจากกลั้นมันไว้เสียนาน “ก็พีคิดถึงกานต์นี่ครับ ไม่ได้ฟัดตั้งเกือบอาทิตย์เลยนะ”“แล้วทำไมถึงไม่ได้ฟัด...หื้ม”
