เช้าวันต่อมา ด้านริกร่างสูงรู้สึกตัวขึ้นมาในเวลาเจ็ดโมง กว่าๆ ไม่ว่าเมื่อคืนร่างกายเขาจะใช้งานหนักแค่ไหน แต่ร่างสูงก็ยังคงตื่นมาในเวลาไม่เกินแปดโมง ร่างสูงเหลือบมองคนตัวเล็กที่หลับสนิทซุกใบหน้าของเธอเข้ากับอกแกร่นของเขาอย่างไม่รู้ต้ว ริกค่อยๆ เกลี่ยไลผมที่มันปิดบังใบหน้าหวานของเธออย่างเห็นได้ชัดเจน คนตัวโตขยับและจัดท่าให้เธอนั้นได้หลับอย่างสบาย กลัวว่าคนตัวเล็กจะตื่นขึ้นมา ทั้งที่ตอนเมื่อคืนกว่าร่างบางจะได้หลับก็ล่อไปเกือบสว่างริกเท้าข้อศอกขึ้นมาเอียงศีรษะจ้องมองใบหน้าหวานๆ ของคนตรงหน้ามาอย่างใกล้ชิดจมูกโด่งคมสันแตะเข้าที่แก้มนวลใสของคนตัวเล็ก พร้อมกับฝุดรอยยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี เมื่อคืนนินิวทำให้เขามีความสุขมาก จนเช้านี้ไม่ต้องตื่นไปออกกำลังกายให้เสียเหงืออย่างเช่นทุกๆ วัน ร่างสูงมองใบหน้าหวานของคนหลับเนินนานหลายนาที ใบหน้าหวานละมุนบวกกับปากบางจิ้มลิ้ม เมื่อได้สัมผัสครั้งไหนก็ยากที่จะถอนตัว ร่างสูงมองเช่นนั้นถึงกับหักห้ามใจไม่ไหวให้ตายเถอะ ทำไมยัยตัวแสบของเขาถึงไปดึงดูดเขาหนักมากถึงเพียงนี้ เมื่อคืนก็ปล่อยออกจนหมดแม๊กแล้วนะ แต่พอรู้สึกตัวตื่นมาเท่านั้นแหละ แก่นกายที่อยู่ภายใต้ผ้
ร่างบางนั่งบนเรือสปีดโบ๊ทขับออกมาจากเกาะของบ้านพักด้วยสีหน้าอันบึ้งตึง ไม่ว่าเธอจะพูดและข้อร้องอ้อนวอนเขายังไง คนใจร้ายก็ไม่คิดจะพาฉันกลับในวันนี้ เธอไม่อยากจะเสวนาหรือคุยอะไรกับเขา นินิวจึงมานั่งรับลมอยู่กลางลำของเรือเพียงลำพัง สายตามองออกไปยังท้องทะเล ตอนนี้อยู่เกาะไหนฉันยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ ปานนี้พี่น๊อตไม่กินหัวฉันแล้วเหรอ พี่น๊อตย้ำหนักย้ำหนาให้ฉันกลับ กทม.ตั้งแต่เมื่อวานพี่น๊อตไลน์มาจะเป็นร้อยเมสเสจ ฉันจึงยอมโกหก ว่าอยู่เที่ยวที่นี่กับเพื่อนต่ออีกซักสองสามวัน!!อ่า...!! หลังจากที่นั่งเรือออกมาไม่ได้ซักพัก ด้วยคลื่นและลมค่อนข้างแรง ร่างบางที่นั่งอยู่คนเดียวกลางลำของเรือที่มันโคลงเคลงไปมามือบางจับเขาที่ขมับของตน อ่า... ทำไมฉันรู้สึกเวียนหัวแบบนี้ ท้องใส้เริ่มปั่นป่วน เม็ดเหงื่อเริ่มซึมออกตามเนื้อตามตัว ใบหน้าหวานซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัด จากที่จะนั่งชมวิว แต่ฉันกับรู้สึกว่าร่างกายนั้นเริ่มไม่ไหว เมื่อมีอะไรบางอย่างวิ่งมาจุกที่ลำคอ อยากจะอ้วกมักมาก นินิวพยายามยืนทรงตัวเกาะขอบเรือแต่ก็ต้องลงนั่งลงที่เดิม แต่อยู่ๆ อาการมันกับหนักขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกมีอะไรบางอย่างวิ่งมาจุกที่ลำคออีกครั้ง
อีกด้านของคนที่ทำให้คู่หมั้นสาวนั้นหงุดหงิด ด้านริกหลังจากที่ร่างสูงกลับมาจากเที่ยวน้ำตกเล็กๆ ในเกาะระแวกแถวนี้ ร่างสูงก็เดินมายังบ้านของลุงดิษฐ์และป้าปริม ริกมานั่งคุยกับพวกท่านอยู่ซักพักใหญ่โดยที่นินิวนั้นหลับอยู่บ้านพักของอรัณเพียงลำพังด้านนินิวหลังจากกลับมาจากน้ำตกในเวลาห้าโมงกว่าๆ ร่างกายที่รู้สึกเหนื่อยและเพลียๆ มาตลอดทั้งวัน เนื่องจากแดดและลมทะเลค่อนข้างที่จะแรงมาก พอกลับมาถึงร่างบางก็เผลอหลับ รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีก็เวลาทุ่มเศษๆ ฉันมองไปรอบๆ ห้องก็ไม่เจอพี่ริก ร่างบางลุกออกจากที่นอนและเดินสำรวจไปยังรอบๆ ของตัวบ้านพัก แต่สายตากับสะดุดเข้ากับประตูทึบด้านหลังที่ติดกับตัวห้องนอน ประตูไม่ได้ล็อก!! แก๊ก...!! ฉันเปิดประตูออกมาถึงกับตาลุก วาว...ที่ตรงนี่ที่มีสระว่ายน้ำส่วนตัวขนาดกลางมันสวยและวิวดีมักมาก ฉันพึงจะสังเกตว่าวิวที่นี่มันวิวดีสุดๆ ไปเลยแอบเสียดายที่ใช่กลางวัน ร่างบางถึงกับเดินหยุดที่ขอบสระ และสูดอากาศของธรรมชาติเข้าจนเต็มปอด ให้ตายเถอะทำไม่ฉันพึงมาเห็นวิวในตอนเย็นแบบนี้ สระวายน้ำที่มองออกไปเห็นวิวทะเลด้านนอกได้อย่างสวยงามสุดสายตา ใบหน้าหวานถึงกับเผยรอยยิ้มออกมาไม่หยุด ถ
เขาปล่อยให้คนตัวเล็กพักได้ไม่นาน ร่างสูงเสมองใบหน้าหวานของเธอเล็กน้อยจากนั้นก็ซ้อนคนตัวเล็กอุ้มขึ้นมา วางร่างบางเปลือยเปล่าว่างลงที่เปลข้างสระว่ายน้ำนินิวฉันรู้สึกเขินอายที่ยังเปลือยเปล่าอยู่ต่อหน้าพี่ริกร่างบางเหลือบมองแก่นกาย ตรงหน้าที่พองตัวขึ้นมาอีกครั้ง ให้ตายเถอะนี้เขาจะจัดอีกรอบงั้นเหรอ แค่รอบเดียวฉันถึงกับขาสั่นแล้ว อีกรอบฉันคงไม่ไหว ร่างบางได้แต่นอนนิ่งอยู่บนเปลแต่นั้นใช่ว่าริกจะปล่อยให้นินิวได้คิดนาน นินิวได้แต่หลบสายตาคมของร่างสูง ทำไมเขาถึงได้กินดุขนาดนี้ ร่างบางได้แต่นึกคิดในใจก่อนที่จะสบตาเข้ากับสายตาคมเข้มของริกที่จับจ้องคนตรงหน้าอย่างไม่วางตาเมื่อร่างสูงตามขึ้นมาคร่อมเธอเอาไว้ ริกไม่รีรอริมฝีปากร้อนทั้งดูดทั้งเลียไปทั่วทั้งตัว ร่างบางถึงกับสั่นสะท้านไปทั้งตัว เธอเองก็ไม่ได้ปฏิเสธตัวตนของเขา ร่างกายของเธออาจจะคุ้นชินกับเขาริกไล่แก่นกายหนาถูสัมผัสเข้ากับเนื้อตัวของคนตัวเล็กอีกครั้ง"อ่าส" ร่างสูงถึงกับหลุดเสียงครางออกมาเมื่อส่วนปลายหัวสัมผัสเข้ากับหน้าขาของคนตัวเล็ก จากนั้นก็ค่อยๆ สัมผัสและถูแก่นกายหนาเข้ากับร่องแคบของดอกไม้งามแต่ครั้งนี้แค่จับถูไปมา"ให้ตายเถอะ เสีย
@บริษัทของริกหนึ่งสัปดาห์ต่อมาร่างสูงของริกนั่งลงบนโต๊ะทำงานด้วยสีหน้าอันหงุดหงิด ตั้งแต่เขากลับมาจากพัทยา เขาไม่เจอนินิวเข้ามาทำงานที่บริษัทเลยซักวัน ทั้งที่จริงนินิวต้องเข้ามาสามวันต่อหนึ่งสัปดาห์ ร่างสูงเดินมาหยุดที่หน้าห้องทำงานของเธอ แต่กลับเจอแค่ความว่างเปล่า ริกถึงกับอยู่ไม่ติดตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาเขาไม่ได้เจอหน้านินิว มันยิ่งทำให้ร่างสูงนั้นรู้สึกกระวนกระวายใจ เขาทั้งโทรทั้งไลน์แต่นินิวเธอก็ไม่อ่าน@ คอนโดนินิวด้านนินิว หลังจากที่ฉันกลับมาจากพัทยา ร่างบางเอาแต่คุ้นคิดเรื่องราวทั้งหมด เธอรู้สึกไม่สบายใจที่ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับคนอย่างริกอย่างหักห้ามตัวเองไม่ได้ ถ้าเป็นเช่นนี้คนที่เจ็บปวดมากที่สุดก็คือฉันเองหลายครั้งต่อหลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยจำ อย่างว่าแหละฉันไม่เคยมีแฟน และมีความรักมาก่อน พอมาเจอคนที่ฉันรักเขามาก ยิ่งใกล้ชิดกันทุกวัน มันยิ่งถลำลึกดิ่งลงเหวอย่างไม่รู้ตัว ทั้งที่ฉันเตรียมใจเอาไว้ว่าจะเปลี่ยนเป็นคนใหม่แต่ก็ทำมันไม่ได้ซักที ยิ่งสิ่งที่เขาพูดมามันทำให้ฉันรู้สึกลังเลใจอย่างบอกไม่ถูก จนมันทำให้ฉันไม่อยากจะอยู่ใกล้และร่วมงานกับเขา ฉันไม่ได้กลัวอะไรเลย นอกเสียจากกลัว
@ระดับโรงแรมห้าดาวหลายวันต่อมา ร่างสูงของริกในชุดสูทสีดำ ในมือหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาดื่ม และยื่นมือชนแก้วอยู่กับกลุ่มเพื่อนสนิทอย่าง เรียวตะ ริว อรัณ รวมทั้ง ดีเอ็ม ดีเทล รุ่นน้องคนสนิทอีกหลายคน ที่รู้จักกันในหมู่แวดวงนักธุรกิจ วันนี้เขาได้การ์ดเชิญมาร่วมงานวันคล้ายวันเกิดของออสตินที่เขาเองก็รู้จัก เพราะพวกเขาอยู่ในแวดวงไฮโซด้วยกันและเคยไปนั่งดื่มด้วยกันอยู่บ่อยๆ งานถูกจัดขึ้นที่สวนกลางแจ้งของโรงแรมชื่อดังย่านใจกลางเมือง ถูกจัดขึ้นอย่างสมศักดิ์ศรีของลูกชายนักการเมืองชื่อดังแต่ก่อนที่ริกจะกระดกแก้วไวน์ลงคอนั้น ร่างสูงถึงกับชะงัก เมื่อสายตาสะดุดเข้ากับร่างบางอันคุ้นตาของนินิวที่มาในชุดสายเดี่ยวราตรียาวสีทองวาวระยิบระยับ ผมยาวถูกม้วนเก็บ โชว์แผ่นหลังขาวเนียนละเอียด ร่างสูงที่พูดคุยกับกลุ่มเพื่อนอารมณ์ดีๆ กับต้องหงุดหงิดเมื่อเห็นชุดที่นินิวสวมใส่ที่แหวกลึกข้างหน้า อวดเรียวขาเล็กที่เห็นลึกไปถึงไหนต่อไหน ให้ตายเถอะชุดที่เธอใส่มามันดูขัดตาเขาชะมัด ใส่มาแบบนี้อย่าให้เห็นนะจะเผาทิ้งแม่งให้หมด เธอออกมาจากห้องเธอได้ยังไงกัน ใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับชักสีหน้ามาอย่างหงุดหงิด ทำเอาริว อรัณ และเรียวตะที
นินิวฉันเดินกลับเข้ามารวมกลุ่มกับเพื่อน แต่กับต้องมาเจอคำถามของยัยไรรา ...พอได้ฟังยัยไรราคุยกับคุณเปรม ฉันรู้เลยว่ายัยไรรานั้นสนิทกับเขามากขนาดไหน และตอนนี้ยัยไรราก็คอยแต่สะกิดฉันอยู่หยิกๆ อยากรู้เรื่องของฉัน และสายตาที่ยัยไรรามองฉันตอนนี้ฉัน รู้เลยว่ายัยนี้กำลังคิดอะไร ส่วนยัยเชอรีนและยัยมีนนาเองก็เป็นเชิงถามฉันมาด้วยสายตาเช่นเดียวกัน แต่ติดแค่ว่าตอนนี้คุณเปรมเขาอยู่ด้วย ยัยเชอรีนและยัยมีนนาเลยไม่กล้าถามอะไรฉันมาก แต่จะให้ฉันตอบไปยังไงละ ในเมื่อเราแค่บังเอิญมาเจอกันอย่างที่คุณเปรมบอกไปนั้นแหละฉันว่าเขาก็เป็นคนที่คุยสนุกนะ ไม่ได้ดูเลวร้ายอะไร เปรมณัฐพูดคุยกันกับนินิว มีนนา เชอรีน ที่พูดถึงวีรกรรมของรุ่นน้องอย่างไรรา ทำเอาสาวๆ ถึงกับขำและยิ้มกันไม่หุบ เสียงพูดคุยกลุ่มสาวๆ ดังไปจนถึงหูของริกที่อยู่กับอีกกลุ่มเพื่อนไม่ได้ไกลมาก สายตาคมของริกจับจ้องมายังนินิวและเปรมณัฐตลอดเวลา เขาไม่ชอบและไม่ถูกชะตากับผู้ชายคนนี้มักมาก ยิ่งเห็นนินิวเผยรอยยิ้มให้เปรมณัฐไม่ขาดยิ่ง ทำให้ริกนั้นหงุดหงิด เมื่อคิดได้ดังนั้นริกจึงหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาต่อสายหานินิวขณะที่สายตาคมเข้มยังจับจ้องไปยังพวกเขาทั้งสอง ที่พ
@บริษัทริกหลายวันต่อมา นินิวฉันเองก็มาทำงานปกติ แต่สิ่งที่เปลี่ยนไป ตั้งแต่วันที่เกิดเรื่องที่คอนโดฉันกับเขาเราก็เจอหน้ากันเนื่องจากฉันยังคงทำงานช่วยพี่น๊อต การที่จะไม่เจอเขามันเป็นอะไรที่เลี่ยงไม่ได้ และนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่นินิวกำลังจะออกไปทานมื้อเที่ยงกับรินนา ร่างบางที่กำลังจะเดินออกจากห้องทำงานของตน แต่กับเจอเข้ากับริกที่กำลังจะออกไปข้างนอกเช่นกัน ทั้งสองสบตากัน จากนั้นนินิวก็เลือกที่จะเดินผ่านหน้าริกไป ร่างสูงได้แต่มองตามหลังบางจนนินิวหายเข้าไปในลิฟต์ เขาอยากจะไปเอ่ยขอโทษที่วันนั้นเขาวู่วามและขาดสติ จนเผลอทำร้ายเธอ ตลอดหลายวันที่ผ่านมาไม่ใช่ว่าเขาจะมีความสุขที่เห็นนินิวมองมาด้วยสายตาที่ว่างเปล่า ตั้งแต่วันนั้นกลับจากทำงาน ริกเองก็เอาแต่เมาหนัก เขาเสียใจ ภาพใบหน้าหวานมีคราบน้ำไหลอาบแก้มของเธอ มันยังคงติดตาและวนเวียนอยู่ภายในหัว หึ! เพียงแค่เขามองใบหน้าหวานๆ ของนินิว เขายังไม่กล้า มองด้วยซ้ำบ่ายโมงต่อมาร่างสูงนั่งเซ็นเอกสารบนโต๊ะทำงาน เรื่องโปรเจ็คงานก่อสร้างสาขาทางภาคเหนือ โดยให้เลขานั้นลิสต์รายชื่อของคนที่จะต้องเดินทางไปต่างจังหวัดกับตน ร่างสูงไล่อ่านเอกสารในแฟ้มก่อนที่จะบรร
@คฤหาสน์ นินิวหลังจากที่พี่ริกพาฉันและเรนิสออกไปทานอาหารเสร็จแล้ว และตอนนี้พี่ริกเขาก็พาฉันและเจ้าตัวแสบกลับมาถึงคฤหาสน์ในเวลา สองทุ่ม เศษๆ โดยมีคุณย่าสุดสวยและคุณปู่ ที่นั่งรอรับเจ้าตัวแสบในห้องรับแขก ที่มีคุณแม่ของพี่ริกนั้นโทรตามพวกเราแทบจะทุกสิบนาที เนื่องจากท่านเป็นห่วงเรนิส เพราะพี่ริกนั้นพาเรนิสออกไปตั้งแต่เมื่อเช้า คุณแม่ท่านเป็นห่วงเจ้าตัวแสบมากกว่าลูกชายทั้งสองของท่านซะอีก ส่วนเจ้าตัวแสบพอเห็นคุณปู่คุณย่าที่นั่งอยู่บนโซฟา ก็ลงจากอ้อมแขนของพี่ริก เดินเข้าไปออดอ้อนคุณปู่คุณย่าอย่่างรู้งานตามประสาของเด็กขี้อ้อนที่มักจะทำเช่นนี้กับคุณปู่คุณย่าของเขาทุกวัน ฉันเห็นภาพนี้ที่ไรถึงกับอดยิ้มให้กับความน่ารักน่าซังของลูกสาวไม่ได้ฉันรู้สึกโชคดีมากที่ครอบครัวของพี่ริกนั้นรักฉันและเรนิสมากๆ"เรนิสคะมาหาคุณย่า นะคะลูก หือ...ย่าคิดถึงหนูที่สุดเลยคะลูก" ห่างกันไม่ถึงวันคุณหญิงปรางทิพย์ก็อดคิดถึงเจ้าตัวแสบนั้นไม่ได้ ที่นับวันยิ่งรู้ความมากขึ้น คุณย่่าสุดสวยพอหลายสาวเดินเข้าหา ก็ทั้งฟัดทั้งหอมเจ้าตัวแสบ ส่วนคนโดนอย่างหลานสาวตัวจ้ำม่ำก็เอาแต่หัวเราะคลิกๆ มาอย่างชอบใจ จนฉันเองอดหมั้นใส้เรนิสไม่ไ
2 ปีต่อมาด้านริกหลังจากที่นินิวตัดสินใจกลับมาเริ่มต้นใหม่ที่ไทยกับผม จากที่เรากลับจากสวิตซ์ได้ประมาณ 3 เดือนนินิวก็ได้ให้กำเนิดลูกสาวสุดที่รัก โดยนินิวนั้นคลอดก่อนกำหนด ทำให้เจ้าตัวแสบนั้นค่อนข้างที่จะตัวเล็ก โดยน้ำหนักตัวอยู่ที่ 2,238 กรัม เรื่องหน้าตาของเรนิส นั้นถอดแบบมาจากผมมากกว่านินิวนะครับ นี่แหละคือสิ่งภาคภูมิใจของผมที่ลูกสาวหน้าตาคล้ายผมมากกว่าแม่ของเขา หลังจากที่นินิวคลอดเรนิสได้ประมาณ 3 เดือน ผมและนินิวเราก็ได้เข้าพิธีแต่งงาน โดยที่นินิวเธอไม่ได้ต้อง การ จัดใหญ่โตอะไรมากมาย แค่เชิญคนสนิทมาร่วมเป็นสักขีพยานในความรักของเรา และยังมีเจ้าตัวแสบอย่างเรนิสนั่นร่วมเป็นพยานความรักของผมและนินิวอีกด้วย เรียกได้ว่างานแต่งของเราเป็นอะไรที่เพอร์เฟคและลงตัวสุดๆ ถึงจะเป็นงานที่ไม่ได้จัดใหญ่โตอะไรแต่สำหรับผม ตั้งแต่มีนินิวและเรนิสเพิ่มเข้ามาในชีวิต ผมก็กลายเป็นคนที่ชอบอะไรที่เรียบง่าย ขอแค่มีพวกเขาร่วมเดินทางไปกับผมชีวิตนี้แค่นี้ก็พอแล้วครับ@บริษัทซัมอาร์วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่เหล่าพนักงานในบริษัทนั้นไม่เคยได้เห็น เมื่อคุณพ่อยังหนุ่มในคราบผู้บริหาร ร่างสูงของริกในชุดสูทสีกลม เดินเข้าม
กลุ่มฉันเราก็นั่งกันพวกผู้หญิง ที่มียัยเซนั้นทำหน้าที่เป็นเด็กเอ็นสมัครเล่นในงานเลี้ยงเล็กๆ ของค่ำคืนนี้นั่งกันไปได้ซักพักยัยมีนนาที่กระดกไม่หยุด อีกไม่นานก็คงจะคอพับ ส่วนฉันก็ได้แต่นั่งทานน้ำเปล่าและนั่งมองพวกเพื่อนๆ ที่นั่งดื่มกัน ยัยไรราที่มองฉันมา"ยัยนินิวจะคลอดแล้ว กูก็ยังเงียบกริบเลยค่ะ" จู่ๆ ยัยไรราที่โดนฤทธิ์แอลกอฮอล์ครอบงำถึงกับเข้าไปเอ่ยถึงเรื่องลูกขึ้นมากับพวกฉัน"แกก็รีบมีซะสิ เรนิสคลอดมาจะได้มีเพื่อนเล่น" ฉันเอ่ยกับยัยไรรา พร้อมกับยิ้มให้กำลังใจ ที่นางอยากจะมีเจ้าตัวเล็กมาวิ่งเล่นในบ้านบ้าง"ฉันลุ้นทุกเดือนอะแก" ยัยไรราเอ่ยกับพวกฉันมา"ดูอย่างยัยรีนสิ มาครั้งเดียวสองคนเลย รวดเร็วทันใช้มาก" ฉันว่าและหันมองหน้ายัยเชอรีนที่มาครั้งนี้ นางไม่ยอมพาเจ้าแฝดมาด้วย เสร็จจากเซอร์ไพรส์ฉันพรุ่งนี้พวกเพื่อนๆ ฉันก็แยกย้ายกันไปสวีทกับผู้ของพวกนางต่อ"เออ ที่แกไม่มีเพราะไอ้ตินไม่มีน้ำยาหรือเปล่า" จากที่นั่งดื่มเงียบๆ เอ่ยขึ้นมาบ้าง พวกฉันถึงกับลั่นขำกันห้อง แต่มีไอ้ติณคนเดียวที่ขำไม่ออก หน้านิ่งมาเชียว"ใครเสียงใคร ว่าฉันไม่มีน้ำยา นินิวเธอว่าฉันเหรอ" ไอ้ออสติณหูเพี้ยนที่ได้ยินเป็นเสียง
วันต่อมาหลังจากที่ฉันไปค้างที่โรงแรมกับพี่ริกมา และวันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวัน ที่ฉันยังไม่ได้กลับไทย แต่เราตกลงกันแล้ว ว่าฉันจะกลับไปคลอดเรนิสที่เมืองไทย ส่วนเรื่องที่ฉันท้องพี่น๊อตและคุณน้าแนะนำให้ฉันบอกป๊าม๊าเพราะอีกไม่กี่เดือนฉันก็จะคลอด ตอนแรกฉันก็กลัวนะกลัวม๊าจะดุจะด่า ไม่ว่าจะช้าหรือเร็วยังไงม๊าก็ต้องทราบเรื่องนี้อยู่ดี อย่างที่บอกม๊าฉันเป็นคนที่ค่อนข้างหัวโบราณ ฉันวิดีโอคอลหาและบอกเรื่องฉันจะคลอดเท่านั้นแหละ ม๊าฉันแทบจะช็อค แต่ยังดีหน่อยที่ฉันมีพี่น๊อตและพี่รินนาคอยพูดช่วยอีกแรง เรื่องป๊าม๊าของฉันนั้นตอนนี้ก็ตัดออกไปได้เลยส่วนแก๊งค์เพื่อนสนิทของฉันพอฉันบอกว่าจะกลับไปคลอดที่ไทย ยัยไรรา และยัยเชอรีน นิเตรียมต้อนรับฉันแล้วค่ะ ส่วนยัยมีนนา รายนั้นก็ไม่ยอมน้อยหน้า นางถึงขั้นจะจองร้านเหล้าตอนรับฉัน ฮ่าๆ ดูเอาเถอะสภาพท้องหลายเดือนจะไปร้านเหล้ายังไงให้ไหวก่อน ให้ฉันไปนั่งดมกลิ่นบุหรี่กระดกน้ำเปล่าหรือไงเถอะ พอยัยมีนนารู้ว่าฉันท้องตอนแรกนางก็ดีใจมากเลยนะ แต่อีกใจนางขาดคู่ขาไปเที่ยวผลับ ไม่รู้จะขำหรือสงสารเพื่อนดีใบหน้าหวานของนินิวที่นั่งอ่านไลน์กลุ่มเพื่อนๆ ของเธอถึงกับยิ้มไม่หุบและวัน
เช้าวันต่อมาร่างบางรู้สึกตัวขึ้นมาในช่วงสายของอีกวัน ฉันลืมตาขึ้นมาแต่กับไม่เจอคนที่นอนร่วมห้องมาด้วยตลอดทั้งคืนใบหน้าหวานที่งัวเงียอยู่นั้นถึงกับขมวดคิ้วมาด้วยความสงสัย นินิวกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องแต่กับไม่เจอเจ้าของห้อง ให้ตายเถอะ นี่เขาหายไปไหน ของเขากั" พี่หายไปไหนกันน๊าพี่ริก " เสียงหวานเอ่ยขึ้นมาขณะที่ยังนั่งอยู่บนเตียงนอนภายในห้องเพียงลำพัง หรือเขาจะพลานโกรธเรื่องเมื่อคืนที่ฉันไม่ยอมให้เขานอนร่วมเตียงด้วย"เรื่องเล็กๆ น้อยๆ แค่นี้พี่คงไม่ได้ถอดใจหนีฉันกลับไทยไปหรอกใช่ไหม" ฉันพยายามที่จะคิดในแง่ดี แค่คิดว่าเขากลับไทยโดยไม่มีฉันจู่ๆ อารมณ์ความน้อยอกน้อยใจมันก็วิ่งขึ้นมาจุกภายในอกฉัน"หึ...! ตื่นแล้วไม่คิดจะปลุกฉันเลยหรือไงคนบ้า แล้วยังหนีหายไปไม่บอกไม่กล่าวฉันอีก เมื่อคิดได้ดังนั้นมือเรียวบางหยิบกระเป๋าใบเล็กคว้าหาสมาร์ตโฟนขึ้นมาเพื่อจะโทรหาเขา แต่ใบหน้าหวานกับต้องชะงักอีกครั้ง เมื่อนึกขึ้นได้ว่าฉันไม่มีเบอร์พี่ริกเลย ความน้อยใจของอารมณ์คนท้องมันเริ่มมีมากขึ้น อารมณ์ที่มีคนคอยเอาอกเอาใจเราทุกอย่าง แต่จู่ๆ เช้ามากลับหายไปแบบนี้ ร่างบางแทบจะร้องไห้ออกมาอย่างไม่รู้ตัว ทั้งๆที่ ผ่
"ไม่เจอหน้านินิวสองวันพี่คิดถึงจะแย่" ร่างสูงเอ่ยมาเสียงนิ่ง นินิวรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของคนตัวโต"คุณไม่ได้ป่วยอย่างที่ยัยเซบอกฉันนิ" นินิวถึงกับหันมองคนป่วย!! แค๊ก แค๊ก !! เมื่อเจอคำถามของคนตัวเล็กร่างสูงถึงกับไอ ขึ้นมาทันทีนินิวมองหน้าคนป่วยและไม่เหมือนเลยซักนิด อ่า...นี้ฉันโดนยัยเซ หลอกเข้าให้แล้วละสิ แต่นั้นริกกับเสยิ้มและมองหน้านินิวมา"เพี้ยะ" ฝ่ามือบางฟาดเข้าที่ลำแขนแกร่งของร่างสูงทันที" นิแน่..." คุณกับยัยเซรวมหัวกันแกล้งฉันใช่ไหม อ่า...ฉันไม่น่าหลงกลคนเจ้าเล่ห์อย่างยัยเซเลย คอยดูเถอะกลับไปฉันจะถลกหนังยัยนั้นออกเสียให้เข็ด"พี่เปล่านะครับ พี่ไม่ได้แกล้งป่วย พี่ไม่สบายจริง แต่ตอนนี้พอเห็นหน้าเมีย พี่ค่อยยังชั่วและดีขึ้นแล้วครับ" ริกเอ่ยมาพร้อมกับสบตาคนตัวเล็กพร้อมกับจับมือนินิวให้อังหน้าผากตัวเองที่ตัวยังลุ่มๆ เขาป่วยจริงแต่ตอนนี้ค่อยยังชั่วขึ้นแล้วจริง"ถ้าคุณไม่ได้เป็นอะไรแล้ว ฉันก็จะกลับ" นินิวไม่บอกเปล่าร่างบางลุกขึ้น แต่กับโดนคนตัวโตนั้นรั้งเอาไว้ เมียอุตส่าห์เป็นห่วงและมาเยี่ยมเขาทั้งที จะปล่อยกลับไปง่ายๆ นี้ก็ไม่ใช่เขาละสิ อยากง้อ อยากหอม อย่ากคืนดีกับเมียจะแย่ ร่าง
ร่างสูงจับแขนคนตัวเล็กให้ออกมาคุยกับเขาที่อีกมุมของภายในร้านอาหาร ซึ่งเวลานี้เหลือเพียงพนักงานในร้าน 2-3 และเซบาสเตียนเก็บร้านอยู่อีกมุม ร่างสูงเสมองใบหน้าเรียวเล็กของนินิว ที่ดวงตากลมเล็กกำลังมีน้ำใสๆ ไหลออกมา เขาไม่โกรธหรือโทษนินิวเลยซักนิดที่เธอปิดบังเขาสายตาคมจับจ้องไปยังหน้าท้องนูนของร่างบาง"ไม่เป็นไรใช่ไหม นินิวและตัวเล็กในท้องสบายดีใช่ไหมครับ" ริกเอ่ยถามนินิวมาเสียงเรียบ นินิวถึงกับรู้สึกจุกขึ้นมาในทรวงอก ใบหน้าที่เคยหล่อเหลากับซูบผอมลงจนดูผิดตา"ฉันไม่ได้เป็นอะไร ฉันสบายดี" นินิวเอ่ยตอบและพยายามจะไม่ให้เสียงสั่น แต่นั้นกับทำให้ริกนั้นเผยรอยยิ้มออกมาที่มุมปากหยักของตน"เจอหน้าพี่ถึงกับร้องไห้เลยเหรอครับ ไม่ร้องสิ เดี๋ยวตัวเล็กในท้องก็ร้องตามหรอก" ริกเอ่ยบอกพร้อมกับปลายนิ้วสัมผัสแก้มนวลใสของคนตัวเล็กริกเช็ดคราบน้ำตาออกให้กับนินิวมาอย่างเบามือ"พี่มาได้ยังไงกัน ไกลขนาดนี้พี่ยังตามฉันมา อีกเหรอ" นินิวเอ่ยถามร่างสูงมาด้วยเสียงเรียบ พร้อมกับสบตาเข้ากับใบหน้าคมสันของคนตรงหน้า"พี่มาตามเมียกับลูกกลับบ้านของเราครับ พี่ขอโทษ อย่าหนีพี่มาไกลขนาดนี้เลยนะครับ พี่ขอโทษที่ไม่เคยชัดเจนกับเร
"มึงหมายความว่าไง นินิวไม่ได้แท้งลูกอย่างที่บอกกับกูใช่ไหม..." ริกถามมาด้วยสีหน้ามีความหวัง"ก็คงงั้น""ไอ้ห่าน๊อตไอ้เพื่อนเวร มึง...""กูไม่ใช่เพื่อนมึงไอ้เวรริก กูพี่เมียมึงไอ้สัสริกให้เกียรติกูด้วยครับ" น๊อตเอ่ยมาพร้อมกับเสมองหน้าเพื่อน"มึงพูดจริงใช่ ไหม ไอ้น๊อต ลูกกูยังอยู่ใช่ไหม เขายังไม่ได้เป็นอะไรไปอย่างที่กูเข้าใจใช่ไหม" ริกได้แต่เขย่าตัวน๊อต พร้อมกับถามเพื่อนซ้ำๆ นินิวไม่ได้แท้งลูกอย่างที่บอกกับเขา ริกทั้งดีใจและเสียใจในเวลาเดียวกัน ความรู้สึกมันปะปนกันไปหมด น๊อตได้เผยรอยยิ้มและให้กำลังใจเพื่อนมา"อืม..." คำตอบของน๊อต ทำเอาริกถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว ปล่อยให้น้ำใสๆ ไหลออกมา อย่างไม่รู้สึกอายน๊อตเลยซักนิดเดียว เขารู้สึกทั้งดีใจและเสียใจ ดีใจที่นินิวไม่ได้แท้งลูกยังมีโอกาสได้เกิดมา แต่อีกใจก็เสียใจมาก ที่ไม่ได้มีส่วนดูแลนินิวเลยเนี้ยสิ ริกร้องไห้ออกมาต่อหน้าต่อตาน๊อต และกลับเป็นน๊อตเสียเองที่ต้องมานั่งปลอบใจเพื่อน เข้าใจแหละเมียท้องทั้งทีและน้องสาวนั้นก็ใจร้ายเกิน ทำกับไอ้ริกผู้บอบบางได้ลงคอ น๊อตได้แต่กลั้นขำเพราะไม่คิดว่าตนต้องมานั่งปลอบใจเพื่อนที่พวงตำแหน่งน้องเขย"น้องกูมั
วันต่อมา ด้านริกหลังจากที่รับรู้ว่าตนและนินิวนั้นสูญเสียลูกไป มันเป็นอะไรที่ทำให้เขารู้สึกทรมานใจที่สุด ไหนจะสภาพจิตใจของนินิวที่เธอเป็นคนอุ้มท้องลูกของตน แต่กับต้องมาเจอเรื่องเลวร้ายอะไรเช่นนี้ ใบหน้าคมสันของริกถึงกับคิดหนัก เขาไม่อยากจะทำอะไรเช่นนี้เลย แต่ก็ยอมให้คนที่ทำร้ายนินิวและลูกนั้นลอยนวลและผ่านไปง่ายๆ เขาเองก็ยอมมันไม่ได้เช่นกัน ร่างสูงไม่รอช้าต่อสายหาณัฐลูกน้องคนสนิทและให้ทำหน้าที่ตามคำสั่งของตนทันทีด้านนัตตี้หลังจากที่เรื่องในวันนั้นเกิดขึ้นกับยัยนินิว สายของฉันรายงานมาว่าลูกของนังนินิวมันตาย ดีซะอีก โดนฉันผลักแค่นั้นลูกของริกกับนังนินิวตายๆ ไปได้ยิ่งดี ริกจะได้รู้ซะบ้างว่าการสูญเสียมันเป็นยังไง เขาจะต้องไม่มีความสุข ริมฝีปากแดงของนัตตี้นั่งดื่มไวน์ของตนด้วยท่าทีที่มีความสุข และความสุขนั้นก็อยู่กับเธอได้ไม่นานRrrrrrr Momเมื่อกดรับสายจากมารดาที่อยู่อีกซีกโลก นัตตี้ถึงกับต้องตกใจอีกครั้ง"แกนังโง่ คิดแต่จะทำอะไรโง่ๆ เพราะแกคนเดียวที่ต้องให้แด๊ดแกโดนฝั่งคุณไพโรจน์ นั่นถอนหุ้นออกจากบริษัท ไหนจะสินสอดของหมั้นที่แกควรจะได้ ตาริกก็ยึดของแกไปหมด เพราะความโง่ของแกคนเดียวนังเด็