Share
ตอนที่4.
ตอนที่4.
“จะรีบลุกไปไหนล่ะไหนๆ เราก็นอนแนบชิดกันอยู่แบบนี้หาอะไรสนุกๆ ทำไม่ดีกว่าเหรอ...”
“ไม่นะ ไอ้บ้า ลุกเดี๋ยวนี้นะ ไอ้คนจิตใจสกปรก”
“อื้ม.. ปากดีซะด้วย เห็นทีต้องสั่งสอนให้รู้จักเด็ก รู้จักผู้ใหญ่...” ออสการ์ยิ้มๆ แต่เป็นยิ้มเหี้ยมเกรียมเมื่อต้องฟาดฟันกับศัตรูมากกว่า และสำหรับเมวี เธอก็เหมือนศัตรูของเขา...
“แกเป็นใครถึงจะมาสั่งสอนฉัน ก็แค่แมงดาที่เกาะผู้หญิงคราวแม่ไปวันๆ โอ๊ย... ไอ้บ้า ฉันเจ็บนะ...”
เมวีหันมาต่อว่าเขาอย่างเจ็บแสบแต่ก็ต้องร้องโอดโอยเมื่อเขาเอื้อมมือหนามาบีบคางมนอย่างแรงโดยไม่สนใจว่าเธอจะเจ็บแค่ไหน เมวีน้ำตาแทบร่วงเมื่อเขาแสดงความโหดร้ายต่อเธออย่างที่เธอไม่เคยได้เจอจากผู้ชายคนไหนมาก่อน ความหวาดกลัวเริ่มเกาะกินในใจสาวแต่เธอจะไม่มีวันอ้อนวอนให้เขาเห็นใจเด็ดขาด...
“ฉันเป็นใครเดี๋ยวเธอก็รู้เอง และเธอจะต้องจดจำฉันไปจนวันตายเลยทีเดียว เมวี...”
“อะ อย่านะ... อื้มมม...” เสียงคัดค้านแสนเบาของเธอกลับหายเข้าไปในลำคอเมื่อเมวีพยายามลืมตามองการกระทำของเขาทั้งผลักไสไหล่หนาของเขาออกจากายตนแต่ก็ไม่อาจทำให้เขาลุกจากตัวเธอได้หนำซ้ำเขายังโอบร่างบางยังดูเล็กกระจ้อยร่อยไปเมื่อเทียบกับร่างสูงใหญ่ของเขา
ออสการ์พาร่างบางมาทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มอย่างง่ายดายเมื่อเมวียังมึนงงกับจุมพิตเร่าร้อนของเขา ชายหนุ่มก้มมองร่างบางซึ่งอวบอิ่มเฉพาะที่อย่างหลงใหล คำว่ามีแต่ผู้ชายหน้าโง่เท่านั้นที่หลงเสน่ห์ของเธอ ผู้ชายคนนั้นก็คงเป็นเขานี่เอง.... แล้วเขาก็ไม่ปล่อยให้ความคิดต่างๆ มาก่อกวนความต้องการเชยชมร่างงาม ออสการ์ก้มลงหาทรวงสาวอวบอิ่มลิ้นร้ายตวัดยอดทรวงสีหวานเข้าปากแล้วดูดกลืนอย่างเอร็ดอร่อยมือหนาร้อนระอุราวเปลวเพลิงก็ฟอนเฟ้นไปทั้งเรือนกายและอวกอวบใหญ่เต็มไม้เต็มมือ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะซ่อนรูปได้ถึงเพียงนี้ เห็นตัวเล็กเพรียวบางราวจะปลิวลมแต่เมวีกลับมีสัดส่วนที่สามารถขยี้ใจชายได้เพียงแค่มองเท่านั้น...
เมวีสั่นสะท้านราวลูกนกตัวน้อยที่พลัดตกลงไปในน้ำอันเย็นเฉียบ หญิงสาวครางแผ่วพร่าอย่างยอมจำนนกับกระแสความร้อนรุ่มที่เธอไม่เคยได้สัมผัสหรือรู้จักมาก่อนว่ามันคืออะไร แม้ในใจจะไม่ยินยอมแต่ร่างกายของเธอกลับทรยศอย่างน่าละอาย มันแอ่นอกอวบให้เขาดื่มกินฟ่อนเฟ้น สะโพกมนยกขึ้นเสียดสีไปกับกายแกร่งที่มีเสื้อผ้าครบชุดแตกต่างจากเธอที่เปลือยเปล่าเผยทุกส่วนสัดให้เขาโลมลูบอย่างย่ามใจ ความเนียนนุ่มหอมหวานจากกายสาวตรงหน้าก็ทำให้ออสการ์เองแทบควบคุมตัวเองไม่ได้เมื่อความเย้ายวนของเธอสั่นคลอนความตั้งใจแก้แค้นเธอที่ทำให้คนที่เขารักเสียใจและเสียน้ำตากับความวาจาร้ายกาจของเธอกลับกลายเป็นว่ามันเริ่มเปลี่ยนไปเป็นหวามไหวเร่าร้อนเสียอย่างนั้น
“อะ อย่า นะ ปละ ปล่อย...” เมวีครางประท้วงแผ่วเบาเมื่อรู้สึกถึงความร้อนจากลิ้นร้ายที่เคลื่อนต่ำลงๆ ต่ำลงไปที่หน้าท้องเนียนที่เกร็งสะท้านด้วยความเสียวกระสัน แต่มันก็ไม่เป็นผลเมื่อลิ้นร้อนผ่าวนั้นยังคงเลียไล้ต่ำลงไปยังจุดอ่อนไหวของเธอ...
ก๊อกๆ ๆ ...
“คุณหนูเมขา คุณหนู...ดาวเรืองเอานมมาให้ค่ะ นอนรึยังคะ...”
เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับเสียงดาวเรืองร้องเรียกอยู่หน้าห้องทำให้ออสการ์ชะงักใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังเคลื่อนหาความงามของกลีบดอกไม้บางซึ่งส่งกลิ่นหอมแห่งเพศรสยั่วเย้าให้ดูดดื่มน้ำหวานที่ซึมพร่างพราวยั่วใจ
“ปละ ปล่อยนะ...” เมวีพูดเสียงพร่าแผ่วติดๆ ขัดๆ แล้วผลักร่างหนักของเขาออกจากร่างตนและเขาก็ยอมผละจากร่างเธอโดยดีแต่ก็ไม่ยอมลุกออกไปจากเตียง
“บ้าเอ๊ย...” ออสการ์สบถเบาๆ แล้วเสยผมที่ยุ่งเหยิงของตนอย่างหงุดหงิดซึ่งเขาเองก็ไม่แน่ใจว่าหงุดหงิดเพราะดาวเรืองมาเคาะประตูทำให้เขาหยุดการเชยชมร่างงามของเมวี หรือเพราะหงุดหงิดตัวเองที่หลงเตลิดไปกับความเย้ายวนของเธอ หรือเพราะอะไรกันแน่...
“คุณหนูคะ หลับรึยังคะ”
“ยะ ยังจ้ะดาวเรืองรอแป๊บหนึ่งนะ”
เมวีตะโกนบอกแล้วรับลุกขึ้นหาผ้ามาปกปิดร่างกายเปลือยเปล่าของตนในขณะที่ชายหนุ่มเอนกายพิงหัวเตียงมองเธออย่างท้าทายไม่สนใจสายตาวาวๆ ของเธอที่เริ่มกลับมาเป็นตัวของตัวเอง
“ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้นะ...” เมวีพูดเสียงเบาแต่เต็มไปด้วยความแข็งกระด้าง แต่ชายหนุ่มกลับมองเธอเฉยซ้ำยังเลิกคิ้วมองเธออย่างท้าทายและมองเธอด้วยประกายตาพราวพราย...
“คนบ้า ไอ้บ้า...” เมวีอยากจะกรีดร้องให้สาสมกับความเจ็บแค้นในใจแล้วลุกขึ้นโดยมีผ้าแพรผืนใหญ่ซึ่งเธอชอบใช้ห่มนอนพันกายไว้ก่อนจะตัดสินใจเดินไปเปิดประตูแง้มๆ ไว้ มองคนอยู่อยู่บนเตียงอย่างหวาดระแวง ใจหนึ่งก็อยากให้ดาวเรืองเข้ามาอยู่เป็นเพื่อนเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง แต่อีกใจหนึ่งเมวีบอกตัวเองว่าไม่มีประโยชน์ซ้ำเธอเองจะเป็นฝ่ายที่เสียเปรียบเขาและจะอับอายทุกคนมากกว่าที่จะถูกมองว่าใช้ผู้ชายคนเดียวกับแม่เลี้ยงของตัวเอง...
“เอ่อ.. ขอโทษจ้ะดาวเรืองพอดีหนูเมกำลังจะนอนค่ะ เหนื่อยมากเลย”
“ค่ะ ดาวเรืองก็ว่าอยู่ค่ะ นี่ค่ะนมอุ่นๆ ป้าอ้อยกำชับเลยว่าคุณหนูต้องดื่ม”
“โอเคจ้ะ” เมวีรับแก้วนมมาดื่มแต่ไม่ยอมเปิดประตูให้ดาวเรืองเข้ามาแล้วรีบดื่มจนหมดแล้วคืนแก้วให้ดาวเรือง
“หมดแล้วหนูเมขอตัวนอนเลยนะคะพี่ดาวเรือง...”
“ค่ะ ฝันดีนะคะคุณหนู”
ดาวเรืองยิ้มให้คุณหนูคนสวยโดยไม่สงสัยอะไรกับท่าทางดูร้อนรนของเจ้านายสาวเพราะคิดว่าตนเองก็คงจะมารบกวนเมวีที่กำลังจะนอนหลับและไม่คิดสงสัยอีกเช่นกันที่เจ้านายสาวดูจะเปลือยเปล่าเพราะบ่อยครั้งที่เมวีไม่สวมเสื้อผ้านอนด้วยเมวีเป็นคนขี้ร้อนนั่นเอง...
เมวีปิดประตูแล้วหันมามองคนที่ยังคงนอนพิงหัวเตียงอย่างสบายอารมณ์ด้วยความฉุนเฉียว แต่เมื่อสบตาคมที่วับวาวในความมืดสลัวทำให้หญิงสาวเกิดความรู้สึกทั้งขัดเขินทั้งหวาดกลัวและหวั่นไหวในเวลาเดียวกัน
ให้ตายสิ.. ความรู้สึกนี้มันไม่น่าจะเกิดกับเธอและก็ไม่สมควรจะเกิดความรู้สึกแบบนี้กับผู้ชายที่ปล้นจูบเธออย่างอุกอาจ
“ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้นะ...” หญิงสาวแหวใส่คนตัวโตที่สั่นคลอนใจสาวให้หวั่นไหวด้วยน้ำเสียงที่พยายามให้มั่นคงและดุดันที่สุด
“ไม่ต้องไล่ก็ออกไปอยู่แล้วล่ะเพราะหมดอารมณ์แล้วครับคุณหนูเมสุดอึ๋ม หึหึ”
“อ๊ายยย ไอ้บ้า ออกไปเดี๋ยวนี้นะ หากแกไม่ออกไปจากห้องฉัน ฉันจะเรียกคนมาจับแกโยนออกไปเหมือนหมาข้างถนนเลยคอยดู...”
Related chapter
พิศวาสหวานซาตานยอดรัก ตอนที่1.
ตอนที่1.หญิงสาววัยย่างเข้าเบญจเพสในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้ายิ้มกว้างเมื่อเห็นชายหนุ่มซึ่งโบกมือให้เธออยู่หน้าร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดัง หญิงสาวผู้มีใบหน้าสวยโดดเด่นซึ่งใบหน้าเรียวไข่นั้นประกอบด้วยดวงตากลมโตภายใต้คิ้วได้รูปเรียวโค้งราวกับวาดด้วยจิตกรเอก จมูกโด่งมีสันสวนได้รูปรับกับริมฝีปากอวบอิ่มที่เคลือบด้วยลิปสติกสีแดงสดเครื่องหน้าทุกชิ้นของเธอสวยไม่เป็นรองใครซ้ำ ทั้งรูปร่างบอบบางระเหิดระหงอวบอัดในส่วนที่ถูกที่ควรแม้แต่หญิงสาวด้วยกันยังอดอิจฉาเธอไม่ได้ เธออยู่ในชุดเสื้อผ้าสีสันสดใสที่เปิดเผยนวลเนื้อขาวผ่องของตนอย่างมั่นใจ หญิงสาวเดินฉับๆ ด้วยท่าทางมาดมั่นดูโดดเด่นท่ามกลางผู้คนซึ่งต่างก็เดินไปมาทั้งเลือกซื้อของและเดินเล่นอยู่ในห้างสรรพสินค้าชื่อดังของมหานครแห่งนี้ กรุงเทพมหานคร... มหานครซึ่งรวมทุกสิ่งสรรไว้ในพื้นที่แคบๆ และแสนจะแออัด แต่ผู้คนมากมายก็ใฝ่ฝันที่จะเข้ามาทำงานอยู่กินในเมืองเมืองนี้ เมืองที่ไม่เคยหลับไหล...“พี่บิ๊กมานานรึยังคะ...” เมวี ทัศนไพศาล เอ่ยถามคู้หมั้นหนุ่มอย่างสดใสใบหน้าสวยยิ้มพรายอวดเรียวฟันขาวสะอาดราวไข่มุก“ยังไม่นานครับพี่เองก็เพิ่งมาถึง...” ชายหนุ่มตอบด้วยรอยยิ้
พิศวาสหวานซาตานยอดรัก ตอนที่2.
ตอนที่2.เมวีก้าวฉับๆ เข้าไปในบ้านหลังงามใหญ่โตโอ่อ่าที่แวดล้อมด้วยสนามหญ้าเขียวขจีและต้นไม้ดอกไม้ที่ถูกจัดแต่งได้งดงามลงตัวพร้อมสระว่ายน้ำและฟิตเนสทันสมัย หญิงสาวมองแม่บ้านวัยห้าสิบเศษซึ่งอยู่ที่นี่มานานกับสาวใช้หน้าตาเด๋อด๋าซึ่งออกมาต้อนรับเธอด้วยร่อยยิ้มตื่นเต้นดีใจผิดกับเจ้านายสาวที่ดูจากหน้าตาท่าทางแล้ว คุณหนูเมไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่ดีนักและเธอก็พร้อมจะพาลกับทุกคน“คุณทัศยาอยู่ไหน”“เอ่อ...”ดาวเรืองสาวใช้หน้าตาบ้านๆ วัยเฉียดเลขสามกล่าวติดๆ ขัดๆ ท่าทางดูมีพิรุธจนเมวีนึกเคือง และพานคิดไปว่าทุกคนในบ้านอาจจะรู้เห็นเป็นใจกับแม่เลี้ยงของเธอกับผู้ชายคนใหม่ หรือไม่ก็ไม่กล้าบอกเธอว่าคุณทัศยาอยู่ที่ไหนเพราะกลัวว่าเธอจะเห็นภาพที่ไม่งาม แต่จะอะไรก็ตามแต่เธอกำลังโกรธ...“คุณหนูมาเหนื่อยๆ ป้าว่าคุณหนูขึ้นไปพักผ่อนก่อนดีมั้ยคะ”“ไม่ หนูเมจะหาคุณยา ป้าอ้อยไม่ต้องมาเบี่ยงเบนนะคะ บอกมาว่าผู้หญิงคนนั้นอยู่ไหน”“ตอนนี้คุณยาเธอไม่สบายค่ะ พักผ่อนอยู่ที่ห้องนั่งเล่นกับ...”“กับผัวใหม่ใช่มั้ย ป้าบอกหนูเมมานะ” ไม่ทันที่ป้าอ้อยแม่บ้านผู้อารีจะพูดจบเมวีก็พูดสวนขึ้นมาด้วยถ้อยคำที่ทำให้ผู้ที่เป็นพี่เลี้ยงคุณ
พิศวาสหวานซาตานยอดรัก ตอนที่3.
ตอนที่3.ชายหนุ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาแล้วกระแทกปากลงมายังกลีบปากนุ่มที่กำลังจะอ้าปากด่าทอเขาอย่างลงทัณฑ์โดยที่เมวีไม่มีโอกาสได้ตั้งตัวอีกทั้งเธอก็รู้สึกชาวาบไปทั้งตัวและขยับร่างกายไม่ได้เลยได้แต่นอนนิ่งอยู่ใต้ร่างใหญ่โตของชายหนุ่มที่เธอรู้แต่เพียงว่าเขาคือผู้ชายของแม่เลี้ยงและเขาก็กำลังจะข่มเหงเธอ... ออสการ์บดจูบร้อนแรงกับริมฝีปากบางระเรื่ออย่างโกรธกรุ่นในคราแรกแต่เมื่อสัมผัสถึงความเนียนนุ่มหอมละมุนจากโพรงปากสาวความรุนแรงของอารมณ์ก็ลดลงไปทันที ชายหนุ่มพรมจูบไปตามกลีบปากบวมเจ่อเพราะแรงจุมพิตของตนเรื่อยมายังแก้มแดงจัดอยู่ในแสงสลัว ร่างงามผุดผาดที่เขาพยายามไม่ใส่ใจและคิดว่ามันไม่สามารถปลุกเร้าอารมณ์ของเขาได้นั้นนุ่มละมุนน่าสัมผัส และความคิดเช่นนั้นก็สลายไปตั้งแต่เขาเห็นเธอเปลื้องผ้าออกจากร่างกายแล้วแต่เขาก็พยายามหักห้ามใจและบอกตัวเองให้ต้านทานเสน่ห์ของเธอให้ได้ แต่ดูเหมือนมันจะไม่เป็นผล...“ถ้าผู้ชายคนนั้นที่ป้าหมายถึงพี่บิ๊กล่ะก็ หนูเมยังไม่เคยปล่อยตัวไปกับเขานะคะและเขาก็ยังไม่มีลูกไม่มีภรรยาด้วย ใครจะมากล่าวหาหนูเมแบบนั้นได้ล่ะคะ”“มันเป็นสิ่งที่ฟังแล้วทำให้ป้าเหลือคว
Latest chapter
