ชลิตาเลือกที่จะพูดอย่างที่ใจคิด เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมบารนีต้องทนทุกข์ทรมานกับความสัมพันธ์ที่ปราศจากความรัก ผูกตัวเองติดกับทะเบียนสมรสที่ใครอีกคนไม่ได้ใยดี บารนีเป็นคนสวยสง่าและน่ารักเธอเองเป็นผู้หญิงด้วยกันยังชื่นชมและหลงรักความน่ารักของบารนีโดยเฉพาะ อธิชาติ เพื่อนรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยซึ่งหลงรักบารนีมาตั้งแต่สมัยเรียนก็คอยแวะเวียนมาสานไมตรีด้วยดีมาเสมอด้วยความอดทนและพยายามจะเอาชนะใจบารนี แต่ผ่านมาแล้วสี่ปี บารนียังคงรักษาสถานะความเป็นเพื่อนและพี่ชายไว้อย่างเหนียวแน่นจนเธอเองก็อดสงสารอธิชาติไม่ได้
“แต่...”
“ไม่มีแต่จ้ะ หากอยู่แบบนี้ตัวก็ต้องทนทุกข์ทรมานต่อไปเรื่อยๆ ไม่มีจบสิ้นแล้วผู้ชายใจร้ายคนนั้นก็ไม่เคยสนใจหรอกว่าตัวจะอยู่อย่างไร ทำอะไร มีภาระอะไรบ้าง... บี ตัวต้องเลือกที่จะทำเพื่อตัวเองบ้าง...”
“นี่เธอมาเสี้ยมสอนอะไรน้องสาวฉันอีกล่ะ พอกลับมาก็เอาแต่เรื่องไม่ดีใส่หัวคนอื่นเลยนะ”
เสียงนุ่มทุ้มน่าฟังของชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงสง่าดูมีเสน่ห์ของ อัครวัฒน์ เดินมายืนอยู่ตรงหน้าของทั้งสองสาว ชายหนุ่มผู้มีใบหน้าหล่อเหลาออกทางค่อนข้างหวานด้วยดวงตายาวใหญ่ที่มีแววอ่อนเชื่อมหรือที่เรียกว่า ตาหวาน นั้นรับกับคิ้วดกดำเรียวยาวเป็นระเบียบ จมูกโด่งสวยเหมือนจมูกของหญิงสาวมากกว่าจมูกของชายหนุ่มและริมฝีปากบางเฉียบสีแดงเรื่อจนผู้หญิงต้องอาย คุณโดมแห่งดีแลนด์อินเตอร์เนชั่นแนลแอร์ไลน์ เป็นชายหนุ่มที่ทั้งหนุ่มทั้งสาวต่างหลงใหลคลั่งไคล้กว่าดาราดังบางคนเลยทีเดียวและเขาก็มักมีข่าวกับสาวๆ เสมอ จะว่าไปสามหนุ่มแห่งบ้านดีแลนด์คงจะมีเพียงอัคราเท่านั้นกระมังที่ไม่เคยมีข่าวคาวๆ กับผู้หญิงเพราะชอบหมกตัวอยู่แต่กับไร่และโรงทอผ้าเท่านั้น...
“นี่คุณโดม มาทางไหนก็กลับไปทางนั้นเลยนะ คนเขากำลังคุยกันเรื่องของสาวๆ หนุ่มไม่แท้ไม่เกี่ยว”
“อ้าวพูดแบบนี้มาพิสูจน์กันมั้ยจ๊ะหนูเล็กแต่... ไม่เล็ก...”
อัครวัฒน์ยังยียวนต่อปากต่อคำกับชลิตา และคำพูดเป็นนัยของเขาก็ทำให้ ชลิตาหน้าแดงจัดด้วยความโกรธและกำลังจะอ้าปากโต้เถียงกันหากบารนีไม่หยุดไว้เสียก่อน
“เอาล่ะค่ะ อย่าทะเลาะกันเป็นเด็กๆ สิคะ พี่โดมล่ะก็ชอบยั่วประสาทหนูเล็กจริงเชียว”
“พี่แวะมาบอกข่าวดีจ้ะ คุณลุงวิลสันก็ตกลงที่จะใช้ผ้าของเราในการเดินแบบซีซั่นหน้าและจะใช้ลายที่บีออกแบบด้วย ดีใจด้วยนะจ๊ะ”
“จริงหรือคะพี่โดม ไชโยๆ ดีใจด้วยนะบีที่คุณลุงเลือกผลงานของบี” ชลิตาร้องอย่างยินดีแล้วลุกขึ้นกระโดดเหมือนเด็กๆ ด้วยความดีใจราวกับว่าตัวเองเป็นเจ้าของผลงานและเผลอเรียกอัครวัฒน์ด้วยสรรพนามเหมือนกันกับบารนีเรียกเขาว่า พี่โดม
“แหม.. ทำอย่างกับตัวเองเป็นเจ้าของผลงาน”
“ทำไมล่ะ ผลงานเพื่อนของหนูเล็กก็เหมือนผลงานของหนูเล็กนั่นล่ะ เนอะบีเนอะ”
“จ้า ขอบใจมากนะหนูเล็ก”
“เอาละ ดึกแล้วเรากลับกันเถอะ คุณพ่อคุณแม่แล้วก็พี่เด่นรออยู่” อัครวัฒน์บอกแล้วเดินออกไปก่อนบารนีจึงหันมาลาเพื่อนรัก ชลิตาเดินมาส่งบารนีที่รถด้วยใบหน้ายิ้มแย้มโดยมีคุณวิลสันและภรรยายืนส่งแขกอยู่หน้าบ้านหลังงาม
บารนีเดินเข้าห้องนอนของตนด้วยความดีใจและภาคภูมิใจที่ผลงานการออกแบบลายผ้าและออกแบบชุดผ้าไหมได้รับการยอมรับจากนักธุรกิจสิ่งทอหลายๆ คน ทั้งที่เธอเป็นนักออกแบบหน้าใหม่ ในตอนแรกบารนีคิดว่าที่พวกเขาซื้อเพราะเธอเป็นดีแลนด์และเป็นหนึ่งในหุ้นส่วนของดีแลนด์ซิลด์ แต่เมื่อผลงานของเธอออกสู่ตลาดและได้รับความสนใจ แบบเสื้อผ้าของเธอก็ยังเป็นที่นิยมทำให้บารนีมั่นใจในตัวเองมากขึ้นว่าเธอเองก็มีดีพอที่จะกล้าทำอะไรบางอย่าง...
หญิงสาวเปิดประตูห้องนอนที่เชื่อมติดกันมายังห้องของน้องบูมซึ่งกำลังฝึกนอนคนเดียวแต่ไม่ค่อยจะสำเร็จเพราะเด็กชายมักจะตื่นกลางดึกและเข้ามานอนกับเธอเสมอ บารนีเดินมาหยุดที่เตียงกว้างมองใบหน้าที่หลับพริ้มของน้องบูมด้วยความรักก่อนจะหอมแก้มยุ้ยนั้นเบาๆ
“แม่รักลูกนะครับ และอีกไม่นานเราก็จะมีกันและกัน มีแค่เราสองคน...” มือบางลูบเรือนผมดกหยักศกของลูกรักก่อนจะเดินกลับห้องและแง้มประตูไว้เพื่อให้น้องบูมเดินกลับมาหาตนที่ห้อง
“ฉันจะต้องเลือกแล้วสินะ พี่บูรณ์ พี่อย่าโกรธบีนะคะ บีไม่อยากทรมานอยู่แบบนี้อีกต่อไปแล้ว”
หญิงสาวพูดกับตัวเองแล้วนึกถึงพี่ชายซึ่งตอนนี้อยู่ที่เชียงใหม่ ดูแลกิจการรีสอร์ตและไร่ชากับภัทราอย่างมีความสุข แล้วเธอล่ะ...
คุณดารามองหน้าสวยหวานแต่แสนเศร้าของสะใภ้ที่รักอย่างพยายามเก็บกักความเจ็บปวดไว้ในอกไม่แพ้กัน คงถึงเวลาแล้วสินะที่นางจะต้องปล่อยให้บารนีเป็นอิสระ แม้จะรักและเอ็นดูบารนีตั้งแต่แรกเห็น สาวน้อยที่เอาแต่ร้องไห้จนตาบวมและไม่พูดไม่จากับใครในคืนอันเลวร้ายที่บุตรชายของนางเป็นผู้สร้างมลทินให้กับชีวิตอันบริสุทธิ์ของเธอ
ตั้งแต่แรกพบหน้าบารนี นางก็รู้สึกถูกชะตาและคิดหมายมั่นว่าสักวันอัคนีคงมองเห็นสิ่งที่นางเห็น ความน่ารักอ่อนโยนและเจียมเนื้อเจียมตัวของบารนีทำให้นางยิ่งรักสะใภ้ในนามคนนี้ และความสามารถและฉลาดเฉลียวในหน้าที่การงานก็ยิ่งทำให้นางไม่อยากให้บารนีพ้นไปจากบ้านดีแลนด์ แต่เมื่อถึงตอนนี้ นางควรเลิกเห็นแก่ตัวใช่ไหม...
“บีคิดว่ามันถึงเวลาแล้วค่ะ เพราะคงไม่มีประโยชน์อะไรที่บีจะต้องทนอยู่ในฐานะภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายที่กอดทะเบียนสมรสอยู่อย่างนี้ อีกอย่างน้องบูมก็โตขึ้นทุกวัน ทุกครั้งที่น้องบูมถามว่าเมื่อไหร่คุณพ่อจะกลับมาอยู่กับเรา บีก็เจ็บปวดทุกครั้ง บีก็ไม่อยากจะโกหกลูกอีกแล้วค่ะ”
“แม่เข้าใจจ้ะ เอาเป็นว่าแม่จะติดต่อตาเดียวอีกทีว่าให้มาจัดการเรื่องหย่าให้เรียบร้อย”
ตอนที่9.“ขอบพระคุณนะคะ คุณแม่มีเมตตากับบีและลูกเสมอ จนบีละอายใจ”“ไม่เอาน่าน้องบีอย่าร้องไห้สิจ๊ะ น้องบีก็รู้ว่าแม่รักหนูเหมือนลูกแท้ๆ และรักน้องบูมมากกว่าใคร ไม่ต้องห่วงนะเรื่องหย่าแม่จะจัดการให้” คุณดาราลูบศีรษะของบารนีอย่างอาทรมือเหี่ยวย่นเช็ดน้ำตาบนแก้มนวลให้อย่างอ่อนโยน ยิ่งทำให้บารนีน้ำตาไหลเป็นทางด้วยความตื้นตันใจ...คุณดารามองสามีด้วยสีหน้ายุ่งยากใจ นี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ที่นางพยายามบอกให้บุตรชายกลับเมืองไทยเพื่อมาหย่าให้บารนี แต่อัคนีก็ปฏิเสธเสียงแข็งและไม่ยอมรับฟังคำพูดใดๆ จากใคร เขายืนยันเพียงแค่ว่า หากบารนีอยากจะก็ต้องไปหาเขาที่เยอรมันแล้วจะหย่าให้ แต่คนเป็นแม่ก็ย่อมรู้ดีว่าบุตรชายยังไม่หายโกรธบารนีกับพี่ชายหากบารนีไปที่นั่นจริงๆ นางก็เกรงว่าเธอจะได้รับอันตราย...“หรือว่าเราจะบอกตาเดียวเรื่องน้องบูมดีคะ”“อย่าเลย ผมว่าเราควรใจเย็นๆ ลองคิดดูก่อนว่าจะทำอย่างไร”“แต่ น้องว่าเราบอกไปว่าเขามีลูกชายอยู่ที่นี่จะไม่เป็นการดีกว่าเหรอคะ อย่างน้อยๆ ตาเดียวอาจจะยอมกลับมา
ตอนที่10.ชลิตามองสบตาบารนีด้วยความรู้สึกที่ดีขึ้น เพื่อนของเธอเข้มแข็งกว่าที่เธอคิดไว้ บารนีพร้อมจะเผชิญกับปัญหาอันหนักอึ้งของตนแล้ว หญิงสาวยิ้มตอบเพื่อนรักแล้วนึกถึงสมัยที่ตนรู้จักกับบารนีแรกๆ เธอรู้จักกันตอนเรียนมหาวิทยาลัย ในตอนนั้นเธอเห็นเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกันรูปร่างบอบบางใบหน้าหวานใสน่ารัก แต่แววตาเศร้าเหลือเกินเธอจึงเขาไปพูดคุยด้วยแต่แรกๆ บารนีรู้สึกกลัวและไม่วางใจเธอนักแต่เมื่อเธอพยายามเข้าหาและแสดงความจริงใจด้วยการเข้ามาคุยกับบารนีทุกวัน และชักชวนให้บารนีมาเข้าชมรมการออกแบบเสื้อผ้าและเครื่องประดับด้วยกัน ซึ่งตรงกับสายอาชีพที่บารนีเรียนมาในระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูงหรือเรียกสั้นๆ ว่า ปวส.และที่ชมรมนี้เองบารนีก็ได้ค้นพบตัวเองว่าเธอถนัดด้านไหน บารนีตั้งใจเรียนและสามารถจบการศึกษาระดับปริญญาตรีได้แม้ว่าเธอเรียนช้าไปหนึ่งปีด้วยปัญหาบางอย่างที่บารนียอมเล่าให้เธอฟังเมื่อไม่นานมานี้เองและในขณะเรียนบารนีก็ทำงานควบคู่ไปด้วยในตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายออกแบบผลิตภัณฑ์ของดีแลนด์ซิลด์“แล้วบีจะไปวันไหน”“พรุ่งนี้”
ตอนที่11.หญิงสาวก้าวเข้าไปในอาคารหรูของดีแลนด์แกรนโฮเทลด้วยความประหม่าเล็กน้อยเมื่อสายตาของพนักงานในโรงแรมต่างมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ ทั้งสงสัยทั้งชื่นชมและแอบวิจารณ์เมื่อเธอแจ้งความประสงค์จะพบอัคนี พวกเขาทำราวกับว่าเธอเป็นหญิงสาวที่มาคอยตามตื้อเขาอย่างนั้นล่ะ ทั้งๆ ที่เธอเป็นภรรยาของเขาแต่ใครจะรู้ล่ะ หญิงสาวพูดเองตอบตัวเองในใจ...“ดิฉันต้องการพบมิสเตอร์ อัลล์ อัคนี ดีแลนด์ค่ะ” บารนีกล่าวด้วยภาษาอังกฤษชัดเจน พนักงานต้อนรับสาวสวยคนหนึ่งซึ่งแต่งหน้าจัดทำสีหน้าเหมือนจะหมิ่นแคลนเธอในขณะที่หญิงสาวอีกคนที่หน้าตาบ่งบอกเชื้อชาติว่าเป็นคนเอเชียเช่นเดียวกันกับตนเพราะดวงตายาวรีเฉียงขึ้นและเรือนผมดำขลับนั้นบารนีเดาว่าเธออาจจะเป็นสาวจากเมืองจีนนั้นยิ้มให้เธออย่างอ่อนหวานและเป็นมิตรไมตรี“ค่ะได้นัดท่านประธานไว้ไหมคะ”“เอ่อ จะว่านัดก็ไม่เชิงนะ คือฉัน บารนี ดีแลนด์ มาขอพบเขาเป็นการส่วนตัวนี่ค่ะ พลาสปอร์ตและวีซ่ารวมไปถึงบัตรประจำตัวของฉัน...” บารนียื่นหนังสือเดินทางให้พนักงานสาวดูเพื่อให้มั่นใจว่าเธอไม่ได้แอบอ้างมาขอพบเขาพนักงานสา
ตอนที่12.ในขณะเดียวกันเทเรซ่าก็กระทืบเท้าอยู่หน้าลอบบี้ด้วยความไม่พอใจเมื่อพนักงานสาวไม่อนุญาตให้เธอขึ้นไปยังชั้นผู้บริหารทั้งที่เธอเป็นแขกที่ใครๆ รู้ว่าพิเศษแค่ไหน แต่สิ่งที่ทุกคนในโรงแรมแห่งนี้รู้อีกอย่างก็คือ เทเรซ่านิสัยแตกต่างจากหน้าตางดงามของเธอโดยสิ้นเชิงและหากไม่จำเป็นพนักงานทุกคนจะไม่อยากพบเจอหรือบริการเธอ ต่างจะแยกย้ายกันไปทำงานเหมือนว่างานยุ่งเสียนักหนา เหมือนตอนนี้ที่พนักงานต้อนรับทั้งสองทำทีเหมือนติดสายคุยอยู่กับลูกค้าที่จะจองห้องพักโดยไม่สนใจท่าทางฉุนเฉียวของเทเรซ่า“นังพวกขี้ข้า แกกล้าดียังไงถึงไม่สนใจฉัน...” เทเรซ่าหงุดหงิดที่ไม่มีใครสนใจจะให้ความสำคัญตน แต่หญิงสาวก็ตาโตอย่างนึกขึ้นได้เมื่อมองไปยังลิฟต์ส่วนตัวของอัคนี ที่เธอยังไม่มีโอกาสได้เข้าไปสัมผัสหรือใช้ร่วมกับเขา หญิงสาวปรายตามองพนักงานสาวทั้งสองที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่แล้วค่อยๆ เดินย่องไปยังลิฟต์ผู้บริหารจนเกือบจะถึงแล้วเธอก็เกือบจะผวาล้มเมื่อจู่ๆ ก็มีบอดีการ์ดหน้าเข้มผิวดำของอัคนีเดินมาขวางไว้ ซ้ำหน้าตาท่าทางขึงขังจนเธอต้องกลืนน้ำลายลงคืออย่างหวั่นๆ
ตอนที่13.ผ่านเวลาอาหารเช้าไปร่วมสองชั่วโมงอัคนีก็เก็บตัวเงียบอยู่ในห้องนอนกว้างของตนเพื่อตัดสินใจบางอย่างปล่อยให้บารนีนั่งรออยู่ในห้องนั่งเล่นด้วยความกระวนกระวายใจเมื่อเขาไม่ลงมาเสียที วันนี้เป็นวันหยุดสำหรับอัคนีและเขาก็คิดว่าจะหยุดอีกหลายวันและอาจจะเป็นสัปดาห์...“คุณวิกกี้ ผมจะไม่เข้าไปหนึ่งอาทิตย์นะ คุณช่วยจัดการงานที่เหลือแทนผมด้วย อันไหนที่สำคัญที่จะต้องผ่านผมก็เอางานมาส่งผมที่บ้าน แล้วผมจะให้เจมส์เข้าไปช่วย”อัคนีโทรศัพท์หาเลขาสาวซึ่งรุ่นราวคราวเดียวกันแล้วก็โทรศัพท์หาคนสนิทของเขาอีกคนที่เขาไว้ใจให้จัดการอะไรแทนได้ เจมส์ คาเตอร์ ชายหนุ่มรูปงามวัยยี่สิบเจ็ดปี ซึ่งเป็นเหมือนน้องของเขาอีกคน มารดาของเจมส์เป็นเพื่อนรักกับมารดาของเขาและคบหากันมานานจนแทบจะเป็นครอบครัวเดียวกันและเจมส์เองก็เป็นคนที่ซื่อสัตย์ไว้ใจได้ซึ่งครอบครัวของเจมส์ก็ทำงานกับครอบครัวดีแลนด์มาสองรุ่นแล้ว ตอนนี้หุ้นส่วนหนึ่งของดีแลนด์แกรนด์โฮเทล เจมส์ คาเตอร์ก็เป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นคนสำคัญ ตอนนี้เจมส์ก็กำลังบุกเบิกกิจการโรงแรมสาขาใหม่ที่ฝรั่งเศส
ตอนที่14.“อย่า...”เสียงหวานครางประท้วงแผ่วหวิว ความหวาดกลัววิ่งเข้าสิงสู่หัวใจสาวเมื่อได้ยินเสียงเนื้อผ้าที่ถูกกระชากจนขาววิ่นติดมือ ผิวเนื้อบางขาวสะอาดก็แดงเป็นปื้นเมื่อถูกคมผ้าบาดผิว แต่คนตัวโตก็ไม่สนใจฉีกทึ้งเสื้อผ้าของเธอออกด้วยโทสะในขณะที่บารนีพยายามบิดกายหนีดวงตาคมที่เริ่มร้อนระอุด้วยอารมณ์บางอย่างที่ทำเธอหวั่นใจ ว่ามันจะซ้ำรอยเดิม...“เธอจะต้องทำหน้าที่เมียให้สมบูรณ์ก่อนที่จะหย่าจากฉันบารนี” คำพูดร้ายกาจของเขายังดังก้องอยู่ในหู บารนีพยายามที่จะพลิกกายหนีเขาอย่างไม่ยอมแพ้ อัคนีมองเรือนกายขาวกระจ่างท้าแสดงสว่างยามสายของวัน อากาศเย็นสบายไม่ได้ทำให้ความร้อนระอุของอารมณ์หนุ่มดับลง แต่มันกลับเพิ่มอุณหภูมิมากขึ้น แต่ไม่ใช่อารมณ์กราดเกรี้ยวเหมือนในคราแรกอีกต่อไป ชายหนุ่มกระชากเสื้อผ้าของตนออกอย่างรวดเร็วความกระสันอยากแนบกายแกร่งกับเรือนร่างอรชรนั้นมีมากเกินกว่าจะทนมองเธออย่างนี้...“ไม่นะ ได้โปรดอย่าทำร้ายน้องบีเลยนะคะ” หญิงสาวพยายามวอนขอทั้งน้ำตาเมื่อร่างสูงที่แนบลงมาทาบทับกายบางนั้นเปลือ
ของเขาแทน...ตอนที่15.“อื้อ อืม... โอว... คุณเดียว พี่เดียว...”เสียงครางหวานกระเส่าดังออกจากลำคอระหงอย่างไร้จริตร้องเรียกเขาอย่างสนิทสนมลืมตัวแต่ทำให้คนฟังรู้สึกอิ่มเอมใจจนต้องตวัดลิ้นไล้เลียดูดกลืนความหวานฉ่ำของร่างสาวหนักขึ้น มือบางจิกบ่าแกร่งทั้งทึ้งเรือนผมดกหนาของเขาอย่างซ่านรัญจวนอารมณ์พุ่งทะยานเสียดฟ้าในจังหวะสุดท้ายที่ลิ้นร้ายสอดลึกในกายสาว บารนีครางพลิ้วสะโพกมนร่อนค้างอยู่กลางอากาศร่างสาวเกร็งสะท้านสุขสมแกมโล่งใจที่ความทรมานเสียดเสียวนั้นบางเบาลงไป แต่แล้วดวงตากลมโตที่หลับพริ้มเป็นสุขนั้นก็ต้องเบิกกว้างเมื่อเขาจับเรียวขาของเธอพาดบนบ่าแกร่งแล้วโน้มกายมาข้างหน้าจนใบหน้าหล่อเหลาของเขาลอยเด่นอยู่ตรงหน้าเธอ...“เธอเป็นของฉัน บารนี ขอฉันนะที่รัก...” อัคนีกล่าวเสียงแผ่วพร่าเมื่อความต้องการพุ่งสูงจนกายแกร่งแข็งขึงแทบแตกระส่ำ บารนีซึ่งยังมึนงงอยู่กับอารมณ์ที่แปลกใหม่ซ่านซึ้งไม่ทันเข้าใจสิ่งที่เขาพูดก็ต้องหลับตาแน่นกัดริมฝีปากล่างของตนจนแทบห้อเลือดเมื่อความใหญ่โตร้อนระอุราวเปลวเพลิงนั้นแผดเผาความอ่อนนุ
ตอนที่16.“เมื่อคืนมันก็ยังชดเชยเวลาที่เสียไปสี่ปีไม่ได้เลยนะคนสวย จริงๆ แล้วการที่ผัวเมียจะนอนด้วยกันร่วมรักกันปีหนึ่งๆ มันไม่ได้ทำกันแค่คืนเดียวหรือวันเดียวนะครับ มันต้องทำกันทุกวัน” อัคนีมองใบหน้าแดงๆ ของคนตรงหน้าอย่างพอใจ การที่บารนีตอบโต้เขาบ้างมันก็ดีกว่านิ่งเงียบเป็นไหนๆ และมันทำให้ความกรุ่นโกรธของเขาเมื่อครู่สลายไปทันทีอย่างไม่น่าเชื่อ...“คุณ...” ดวงตากลมโตฉายแววโกรธจัดมองเขาอย่างเจ็บใจ แล้วร่างบางก็เดินกระแทกร่างสูงแรงๆ จนเขาเซเล็กน้อยเพราะไม่ทันตั้งตัวก่อนที่บารนีจะเดินหนีเข้าห้องน้ำไปพร้อมกับเสียงปิดประตูดังปัง ทำให้คนตัวโตที่มองตามร่างอรชรถึงกับกลั้นหัวเราะไว้ไม่ได้กับท่าทางเธอ“หึหึ ฉันไม่นึกเลยว่าเธอจะทำให้ฉันรู้สึกดีขนาดนี้ บารนี...” และเขาก็ไม่ได้ฝันร้ายเช่นทุกคืนเช่นกัน... เธอทำให้เขาเลิกฝันร้ายใช่ไหม... อัคนีนิ่งคิดอย่างรู้สึกปลอดโปร่ง...โรเบิร์ตมองร่างสูงของเจ้านายหนุ่มที่จูงมือภรรยาสาว
ตอนที่62. อวสาน“คุณบีคะคุณอาร์ตมาขอพบค่ะ”เกดมารายงานคุณผู้หญิงของบ้านในสายของวันที่ทุกคนต่างมารวมตัวกันดื่มชากาแฟและของว่างกันที่ริมสระว่ายน้ำอย่างชื่นมื่นพร้อมหน้า“เกดไปบอกพี่อาร์ตมาที่นี่เลยจ้ะ จะได้ดื่มชาด้วยกันเลย”บารนีบอกเกดแล้วปรายตามองอัคนีว่าเขามีท่าทีอย่างไรเมื่ออธิชาติมาพบเธอแต่เขาก็ไม่แสดงอาการหึงหวงอะไรซ้ำยังยิ้มแย้มเล่นกับลูกๆ ทั้งสองอย่างสนุกสนานกับพี่ชายและน้องชายของเขา จนเมื่ออธิชาติเดินมาแต่เหมือนว่าเขาไม่ได้มาคนเดียวเพราะใครบางคนทำท่าหลบๆ ซ่อนๆ ซุกหน้าอยู่กับแผ่นหลังของเขามาด้วย“สวัสดีครับคุณท่าน และทุกๆ คน”อธิชาติพูดด้วยน้ำเสียงปรกติแต่ท่าทางดูขัดๆ เขินๆ จนน่าสงสัย และคนที่ซุกอยู่ข้างหลังเขาก็ค่อยๆ เยี่ยมหน้าออกมาและเมื่อทุกคนเห็นว่าเป็นใครต่างก็อึ้งและงงงันไปตามๆ กันเทเรซ่าไหว้ทักทายทุกคนด้วยท่าทางเก้ๆ กังๆ ท่าทางเหมือนคนที่ขาดความมั่นใจทั้งดูขัดเขินและเอียงอายในที และท่าทางอย่างนั้นของเธอทำให้ทุกคนร้องอ๋ออยู่ในใจ...
ตอนที่61.มือร้อนลูบไล้วนเวียนหยอกเย้าและทักทายบุตรสาวที่กำลังจะถือกำเนิดในอีกไม่ช้าอย่างอ่อนโยน มือและเท้าน้อยๆ ดุนดันหน้าท้องมารดามาทักทายให้เป็นเป็นรูปคลื่นนูนบนหน้าท้องของบารนี หญิงสาวสบตากับสามีอย่างอ่อนหวานระคนขัดเขินกับความเปลี่ยนแปลงทางร่างกายของตนเองและกังวลว่าเขาจะไม่ชอบแม้อัคนีจะบอกว่ารักในทุกสิ่งที่เป็นเธอ ไม่ว่าเธอจะอ้วนหรือผอมจะขาวหรือดำเขาก็ยังรักแบบที่เธอเป็น และตอนนี้เขายิ่งรักเธอมากขึ้นกว่าเดิมหลายร้อยเท่า“เมียพี่เดียวสวยที่สุด สวยกว่าใครในโลก” อัคนีเอ่ยชมอย่างจริงใจยิ้มให้ภรรยาอย่างอ่อนหวานแล้วจุมพิตหน้าท้องนูนเบาๆ แล้วเคลื่อนกายแกร่งขึ้นมาบดจูบเธออีกครั้งทั้งเร่าร้อนอ่อนหวานจนบารนีผวาเยือกด้วยความซ่านกระสันบิดกายเสียดส่ายกับร่างแกร่งเร่งเร้าให้เขาจบเกมแห่งความทรมานนี้เสียที“พี่เดียวขา บะ บี อู้ยยย อ่า... บีต้องการพี่เดียว...” หญิงสาวครางเสียงแผ่วพร่ามองเขาอย่างเว้าวอน และเมื่อภรรยาสุดที่รักเขาถึงขนาดนี้มีหรือที่อัคนีจะขัดใจ ชายหนุ่มค่อยๆ รั้งร่างบางให้ลุกขึ้นนั่งหันหน้าเข้าหากัน
ตอนที่60.ส่วนอธิชาติผละออกจากร่างบางของเธอเล็กน้อยแต่ยังไม่ยอมลุกขึ้นจากร่างนุ่มนิ่มที่ก่อให้เกิดความรู้สึกหวามไหวในกายหนุ่มแปลกๆ ซึ่งเขาไม่นึกไม่ฝันว่าเทเรซ่าจะทำให้เขาเกิดความรู้สึกเช่นนี้ได้ เขาจึงแกล้งทับร่างแกร่งลงไปอีกครั้งแล้วก้มหน้าลงไปเกือบชิดใบหน้าสวยของเธอ ดวงตาสีเขียวกลมโตของเทเรซ่าสบกับดวงตาคมสีน้ำตาลเข้มของคนที่เธอปรามาสว่าหน้าจืดของอธิชาติอย่างมึนๆ งงๆ หัวใจสาวเต้นกระหน่ำอย่างที่ไม่เคยรู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงมากขนาดนี้มาก่อน แม้แต่กับอัคนีที่เธอหลงใหลคลั่งไคล้ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกเฉกเช่นนี้ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ...“อืมมม... ดูๆ ไป เธอก็หน้าตาดีกว่าชะนีบ้านฉันนิดหนึ่งนะเนี่ย”“อ๊าย ไอ้บ้า ลุกไปนะ ฉัน หนะ อื้อออ...” เสียงแหลมๆ ที่กรีดใส่ชายหนุ่มหายไปในลำคอเมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวของเขาประทับลงมาปิดเสียงแสบแก้วหูของเธอไว้ ลิ้นหนาสอดไล้เข้าไปในโพรงปากสาวฉ่ำหวานอย่างเร่าร้อนเมื่อความหวานละมุนที่เขาคิดว่ามันหวานกว่าหญิงสาวที่เขาเคยผ่านมา แม้ไม่ใช่หนุ่มเจ้าชู้เจ้าสำราญแต่เขาก็มีหญิงสาวเข้ามาในชี
ตอนที่59.“เออๆ ปล่อยก็ได้ คนอะไรรักเมียเวอร์ หมั่นไส้...”“บีจ๋า มานี่จ้ะ กลับห้องเราเถอะนะออกมานานแล้วนะ พี่เดียวคิดถึง” อัคนีออดอ้อนภรรยาไม่ต่างจากน้องบูมเลยสักนิดบริบูรณ์หันไปสบตากับภรรยาด้วยความคิดที่ตรงกันว่า อัคนีคนนี้กับอัคนีคนนั้นที่พร่าผลาญพรหมจรรย์ของบารนีอย่างใจร้ายเมื่อสี่ปีก่อนนั้นช่างแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง แต่อัคนีก็ทำให้น้องสาวของเขามีความสุข...“กรี๊ดดดดด ฉันเบื่อออ ฉันไม่อยากจะทนแล้ว หิว อ๊ายยยย” เทเรซ่ากรีดร้องอย่างหงุดหงิด ทั้งเหนื่อยทั้งร้อนทั้งหิว เธอทำความสะอาดห้องพักไปแล้วหลายห้องตั้งแต่เช้า นี่จนจะบ่ายสองแล้วเธอยังไม่ได้พักรับประทานข้าวเพราะผู้จัดการไม่อนุญาต ผู้จัดการของเธอก็อธิชาติอย่างไรล่ะ อีตาผู้จัดการหน้าจืดที่คอยจิกใช้เธอราวกับทาส ให้ทำงานหนักกว่าทุกคนซึ่งหญิงสาวรู้ดีว่าชายหนุ่มต้องการกลั่นแกล้งเธอทำให้เธอรู้สึกต่ำต้อย เทเรซ่ากรีดร้องเกือบจะทนไม่ไหวกับความยากลำบากที่ได้เจอ...หลังจากที่บิดารู้เรื่องราวของมาร
ตอนที่58.“พี่เดียวบ้า...”“หึหึ ทำไมว่าสามีอย่างนี้ล่ะครับที่รัก” อัคนีหัวเราะภรรยาที่ลืมตามาค้อนเขาหน้าแดงปลั่ง“ก็พี่เดียวทำแบบนี้ หากน้องบูมมาเห็นจะทำอย่างไรล่ะคะ” บารนีค้อนสามีของตนอย่างหมั่นไส้“ถ้าอย่างนั้นต่อไปนี้น้องบีก็ต้องมานอนห้องใหญ่กับพี่”“ได้อย่างไรล่ะคะ น้องบูมก็ต้องนอนคนเดียวสิคะ”“ก็ใช่ไงครับ น้องบูมโตแล้ว โตจนมีน้องแล้วนะครับที่รัก”อัคนีพลิกายลงนอนแล้วโอบอุ้มให้เธอมานอนทาบทับบนร่างแกร่งของตน บารนียันแผงยอกแกร่งไว้และไม่ยอมให้เขาโน้มใบหน้าของเธอไปใกล้เพราะเห็นแววตาเจ้าเล่ห์ของคนตัวโตที่ทำท่าว่าจะหื่นหิวขึ้นมาอีกครั้ง...“ไม่คุยแล้วค่ะ บีง่วง ปล่อยสิคะ บีจะไปอาบน้ำ” หญิงสาวบอกอย่างเอียงอายรู้ทันแววตาของเขา อัคนีหัวเราะเบาๆ แต่ก็ทำให้ร่างของคนที่อยู่บนกายของเขาไหวกระเพื่อมทำให้ร่างกายของเขากับเธอเสียดสีกันจนก่อให้เกิดอารมณ์หวามไหวอีกครั้ง“ก็ไปสิครับ มาเถอะพี่เดียวจะอาบน้ำให้น้องบีเอง...” พูดจบอัคนีก็อุ้มภรรยาเข้าห้องน้ำแล้วเริ่มต
ตอนที่57.อัคนีมองภรรยากับลูกชายที่นอนหลับพริ้มอยู่บนเตียงกว้างอย่างเป็นสุขด้วยหัวใจพองโตคับอก ตอนนี้เขามีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบอย่างแท้จริง มีภรรยาและลูกที่น่ารักถึงสองคนแม้อีกคนจะยังคงอยู่ในครรภ์ก็ตาม แต่เขาก็สัมผัสและรู้สึกได้ว่าคนที่อยู่ในท้องจะต้องน่ารักเหมือนกันกับน้องบูมแน่ๆ ชายหนุ่มดึงผ้าห่มคลุมกายให้บารนีกับลูกชายแล้วก้มลงหอมแก้มสองแม่กับลูกอย่างไม่ลำเอียงก่อนจะขึ้นไปนอนซ้อนแผ่นหลงบางโอบกอดเธอไว้พร้อมกับลูกน้อยทั้งสองอย่างเป็นสุขบารนีลืมตาขึ้นช้าๆ ในความมืดเมื่อรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ยุ่มย่ามคลอเคลียอยู่กับกายนวลของตน แล้วก็ต้องหน้าแดงจัดเพราะมือร้อนๆ ของสามีลูบไล้วนเวียนอยู่กับหน้าท้องนูนน้อยๆ ของตนบ่งบอกเปิดเปลือยความรู้สึกของเขาว่าต้องการอะไรในตอนนี้“บีจ๋า... พี่เดียวคิดถึงบีจัง” เสียงนุ่มแผ่วพร่าดังอยู่ข้างแก้มนุ่มพร้อมกับริมฝีปากหยักของเขาขบเม้มไปตามแก้มนวลและลำคอระหง“อื้อ เดี๋ยวลูกตื่น... อา พี่เดียว อย่า...” บารนีห้ามปรามไม่จริงจังนักทั้งน้ำเสียงก็แผ่วหวานสะท้านหวิว แต่คนฟังไม่คิดจะใส่ใจเพราะเ
ตอนที่56.“เฮ้ย... ไอ้เดียวเป็นไงบ้างวะ... เฮ้ยๆ ฉันไม่เห็นนะไม่เห็นๆๆ” เสียงของอัคราดังขึ้นทำให้ริมฝีปากของหนุ่มสาวที่เกือบจะสัมผัสกันต้องผละจากกันอย่างตกใจและขัดเขิน โดยเฉพาะบารนีหญิงสาวหน้าแดงจัดแล้วซุกหน้ากับอกกว้างของอัคนี แต่สำหรับอัคนีนั้นแทบอยากจะชกหน้าพี่ชายให้กระเด็นออกไปนอกโลก...“ไอ้พี่บ้าเอ๊ย... หึหึ” อัคนีบ่นพี่ชายอย่างไม่จริงจังแล้วก็ต้องหัวเราะชอบใจเมื่อบารนีทุบอกกว้างของตนเบาๆ ที่เขาเกือบจะจูบเธอโชว์อัครา...“พี่เดียวบ้า..” หญิงสาวยิ้มอย่างมีความสุขกับอกกว้างของสามีเรื่องร้ายๆ ได้ผ่านไปแล้ว...คุณโทมัสมองภรรยากับบุตรสาวอย่างแสนเสียใจ เขาไม่คิดเลยว่าพวกเธอจะเป็นไปได้ถึงเพียงนี้ เพียงแค่อยากเอาชนะอัคนีกับภรรยาถึงกับจ้างวานคนให้ทำร้ายบารนีกับเพื่อนชนิดที่ว่าหากคนร้ายทำสำเร็จเขาไม่รู้ว่าจะชดใช้ให้กับครอบครัวดีแลนด์อย่างไรจึงจะสาสมและเขาก็คงไม่มีหน้ามาพบหรือคบค้ากับครอบครัวนี้อย่างแน่นอน และคุณโทมัสรีบมาทันทีที่คุณอีริคโทรศัพท์ข้ามฟ้าไปบอกเรื่องของภรรยากับบุตรสาวซึ่งมาสร้า
ตอนที่55.“มึงอย่าพูดอย่างนี้นะเว้ยไอ้เบิ้มอย่างน้อยๆ ก็ให้เกียรติผู้หญิงบ้าง”“โห ไอ้ห่า เสือกจะมาเป็นคนดีตอนนี้ กูไม่สนสนโว้ย กูจะฟันนังนี่ก่อนแล้วค่อยไปร่วมสนุกกับพ่อมึง ฮ่าๆ ไปบอกพ่อมึงให้เลิกชั่วก่อนเถอะค่อยมาสั่งสอนกู”ไอ้เบิ้มหัวเราะร่วนแล้วเข้ามาหมายจะอุ้มร่างที่หมดสติของชลิตาเข้าไปในบ้านแต่แล้วเขาก็ต้องหงายหลังล้มตึงลงไปกับพื้นดินแข็งๆ“โอ๊ย ไอ้เท่ห์ มึงทำอะไรของมึงเนี่ย”“ก็ชกมึงไง อย่ายุ่งกับเธอมึงรีบไสหัวไปเลย”“มึงคิดว่ามึงต่อยกูเฉยๆ เหรอ กูไม่ยอมหรอกโว้ย”แล้วไอ้เบิ้มก็ลุกขึ้นถลันเข้าหาประวิชอย่างเดือดดาลพร้อมๆ กับที่ประวิชได้ยินเสียงกรีดร้องอย่างตกใจของหญิงสาวที่อยู่ในบ้านและเสียงร้องโอดโอยของบิดาเขาจึงชกไอ้เบิ้มจนหน้าหงายเพื่อจะเข้าไปดูบิดาด้วยความเป็นห่วงในขณะเดียวกันที่อัครากับอธิชาติซึ่งดูแน่ใจแล้วว่าคนร้ายไม่มีอาวุธก็เข้าไปจัดการกับชายหนุ่มทั้งสองที่กำลังชกกันนัวเนียส่วนอัคนีก็แอบเข้าไปในบ้านโดยที่ประวิชกับเบิ้มไม่เห็นพลั่ก อ๊าก โอ๊ย... เส
ตอนที่54.“ฉันเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว มันจะทำอะไรน้องบีกับหนูเล็กรึเปล่า”“ผมว่ามันคงไม่กล้าหากมันได้รับค่าจ้างให้พาสองคนนั้นไปยังที่นัดหมาย” อธิชาติพยายามพูดให้อัคนีใจเย็นๆ เพราะตอนนี้อัคนีดูใกล้จะสติแตกเขากลัวว่าอัคนีจะวู่วามจนเกิดเหตุร้ายกับหญิงสาวทั้งสอง...เมื่อรถตู้คันนั้นเปิดไฟเลี้ยวเป็นสัญญาณว่าจะเข้าไปเติมน้ำมันที่ปั้มข้างหน้าเสียงนาฬิกาข้อมือของอัคนีดังขึ้นชายหนุ่มจึงพลิกข้อมือดูข้อความแล้วค่อยคลายความใจร้อนลงเมื่ออัคราซึ่งขับรถมาสมทบนั้นมาถึงปั้มน้ำมันนั้นพอดี อัคราบอกน้องชายว่าให้ใจเย็นๆ การที่ปล่อยให้คนร้ายขับรถต่อไปได้และไม่เข้าช่วยเหลือภรรยาของเขาในตอนนี้เพราะไม่แน่ใจว่าคนร้ายมีอาวุธหรือไม่และหากเกิดการต่อสู่กันคนอื่นๆ อาจจะได้รับอันตรายหรืออาจจะเกิดการสูญเสียมากกว่าเพราะปั้มน้ำมันนั้นอาจจะระเบิดหากว่าคนร้ายมีอาวุธปืนหรือเกิดยิงต่อสู้กัน แต่อัครามั่นใจว่าบารนีกับชลิตานั้นปลอดภัยดูจากท่าทางของคนร้ายไม่ใช่มืออาชีพและไม่มีลักษณะโหดเหี้ยมแต่พวกเขาก็ไม่ไว้ใจ“เด่นนายเห็นฉันแล้วใช่มั