ตอนที่14.

ตอนที่14.

“อย่า...”

เสียงหวานครางประท้วงแผ่วหวิว ความหวาดกลัววิ่งเข้าสิงสู่หัวใจสาวเมื่อได้ยินเสียงเนื้อผ้าที่ถูกกระชากจนขาววิ่นติดมือ ผิวเนื้อบางขาวสะอาดก็แดงเป็นปื้นเมื่อถูกคมผ้าบาดผิว แต่คนตัวโตก็ไม่สนใจฉีกทึ้งเสื้อผ้าของเธอออกด้วยโทสะในขณะที่บารนีพยายามบิดกายหนีดวงตาคมที่เริ่มร้อนระอุด้วยอารมณ์บางอย่างที่ทำเธอหวั่นใจ ว่ามันจะซ้ำรอยเดิม...

“เธอจะต้องทำหน้าที่เมียให้สมบูรณ์ก่อนที่จะหย่าจากฉันบารนี” คำพูดร้ายกาจของเขายังดังก้องอยู่ในหู บารนีพยายามที่จะพลิกกายหนีเขาอย่างไม่ยอมแพ้ อัคนีมองเรือนกายขาวกระจ่างท้าแสดงสว่างยามสายของวัน อากาศเย็นสบายไม่ได้ทำให้ความร้อนระอุของอารมณ์หนุ่มดับลง แต่มันกลับเพิ่มอุณหภูมิมากขึ้น แต่ไม่ใช่อารมณ์กราดเกรี้ยวเหมือนในคราแรกอีกต่อไป ชายหนุ่มกระชากเสื้อผ้าของตนออกอย่างรวดเร็วความกระสันอยากแนบกายแกร่งกับเรือนร่างอรชรนั้นมีมากเกินกว่าจะทนมองเธออย่างนี้...

“ไม่นะ ได้โปรดอย่าทำร้ายน้องบีเลยนะคะ” หญิงสาวพยายามวอนขอทั้งน้ำตาเมื่อร่างสูงที่แนบลงมาทาบทับกายบางนั้นเปลือยเปล่าไม่แพ้กัน

“สายไปแล้วคนสวย...” อัคนีครางตอบงึมงำเมื่อเขากำลังขบผิวเนื้อเนียนที่ลำคอระหงก่อนจะวกมาบดเคล้าจุมพิตร้อนแรงฉกชิมความหวานจากรวงปากสาวอย่างหลงใหล ความร้อนแรงด้วยโทสะเหือดหายไปเมื่อได้ชิมรสหวานปานน้ำผึ้งรวงจากปากสาวและได้สัมผัสกายอรชรที่ตามหลอกหลอนเขามานาน ความกราดเกรี้ยวพังครืนส่วนบารนีก็ได้แต่มึนงงกับสัมผัสที่แปรเปลี่ยนไปของเขา

ลิ้นเล็กที่คอยถอยร่นหลบหลีกลิ้นร้อนของเขาก็ค่อยๆ เกี่ยวกระหวัดตอบสนองอย่างกล้าๆ กลัว ท่าทีตอบสนองเงอะงะไม่มั่นใจและลังเลของเธอทำให้อัคนีพอใจมาก ความอ่อนหวานไร้เดียงสาที่เขาเคยเชยชิดมาแสนนานยังคงตราตรึงไม่เคยลืมเลือนแม้เขาจะพยายามหลอกตัวเองมาตลอดก็ตาม

อัคนีจูบเธอเท่าที่อยากจะจูบ ลูบไล้เคล้นคลึงทรวงสาวอวบอิ่มเต็มตึงซึ่งเขารู้สึกว่ามันใหญ่ล้นมือกว่าสี่ปีก่อนนัก และเขาก็ชอบมัน... ชายหนุ่มลากริมฝีปากและลิ้นร้อนผ่าวมาตามแก้มนวลเมื่อจำใจละจุมพิตแสนหวานจากริมฝีปากระเรื่อเพราะเขาอยากจะเชยชมสัดส่วนที่ยั่วใจมากกว่านั้น นั่นก็คือทรวงอวบใหญ่ที่เขาฟอนเฟ้นมันอยู่ยอดทรวงสีหวานไหวระริกตามแรงหอบหายใจกระเส่าของเธอราวยั่วเย้าปลายลิ้นให้ลิ้มลองความหอมหวานและเขาก็ไม่รอช้า ริมฝีปากร้ายร้อนผ่าวครอบครองยอดอกสาวด้วยความหิวกระหายอารมณ์หนุ่มเตลิดลิ่ว รู้สึกปวดหนึบไปทั้งกายแกร่งและเหมือนกับว่ามันจะแตกระเบิดเพราะความต้องการร่างอรชรตรงหน้าเสียให้ได้…

“อื้ม อา... อย่า คุณเดียว อ๊ะ...” บารนีพยายามเหนี่ยวรั้งสติของตัวเองให้ปฏิเสธความหวามไหวที่เขาก่อขึ้นในร่างกายของเธอ แต่ดูเหมือนมันจะไม่สำเร็จเพราะร่างกายเธอไร้เรี่ยวแรงต่อต้านความเสียวซ่านซึ่งวิ่งพล่านไปทั้งกาย ความร้อนที่เธอไม่อาจจะอธิบายได้แผ่กระจายอยู่ในเส้นเลือดสาว มือบางดูจะมีกำลังมากที่สุดในตอนนี้พยายามผลักศีรษะที่ปกคลุมด้วยเรือนผมนุ่มดกหนาของคนตัวโตที่ดื่มกินยอดอกของเธออย่างเอร็ดอร่อยแต่ยิ่งออกแรงผลักมากเท่าไหร่ก็เหมือนเขาจะดูดยอดอกเธอแรงๆ เป็นการประกาศว่าเขาไม่มีวันยอมละจากทรวงสาวอวบอัดแน่นอน มือบางบารนีก็ตกลงข้างตัวจิกทึ้งที่นอนนุ่มอย่างซ่านรัญจวนแทน...

“หวานเหลือเกินบารนี อา... เธอสวยมาก สวยกว่าที่ฉันคิดไว้...”

อัคนีครางชิดอกอวบที่เขาดื่มกินฟอนเฟ้นด้วยความหลงใหล ร่างสูงเผยอตัวขึ้นเหนือร่างบางที่แดงก่ำไปทั้งตัวด้วยความพอใจ ริมฝีปากสาวบวมเจ่อห่อครวญครางหวานพลิ้วน่าปรารถนา...

บารนีพยายามตั้งสติเพื่อไม่ให้หลงไปกับเขา หญิงสาวปรือตามองคนตัวโตที่กำลังมองเธอด้วยแววตาที่เป็นประกาย ความปรารถนาฉายชัดในดวงตาคู่คมและเมื่อเขาเลื่อนตัวต่ำลงเธอก็ต้องหุบเรียวขาเสลาทันทีแต่ก็ช้ากว่ามือหนาร้อนผ่าวที่จับมั่นที่ข้อเท้าบอบบางแล้วแยกเรียวขาเธอออกจากกันแล้วแทรกกายใหญ่โตเข้ามาคลอเคล้า บารนีหลบตาคมใบหน้าแดงปลั่งมือเรียวยกขึ้นปิดบังอกอวบของตนที่กระเพื่อมไหวยามหายใจหนักๆ ผ่อนระบายความเสียวซ่านนั้นช่างน่ารักนักในสายตาของอัคนี นิ้วแกร่งไล้เบาๆ ตั้งแต่ข้อเท้าเรื่อยมายังเข่ามนและต้นขาด้านในก่อนจะมาหยุดนิ่งที่ใจกลางร่างสาวอันอ่อนไหวของเธอ

“อย่า... คุณเดียว ไม่นะ...อย่า...” หญิงสาวประท้วงแผ่วหวานและพยายามหุบขาเพื่อป้องกันตัวเองจากการรุกรานของเขาทั้งอับอายที่ต้องเผยส่วนสงวนต่อสายตาร้อนแรงของอัคนี

“อย่าหรือ คงไม่ทันแล้วล่ะบารนี เธอเป็นของฉัน...”

อัคนีบอกอย่างมั่นใจความรู้สึกหวงแหนเป็นเจ้าข้าวเจ้าของวิ่งชนหัวใจแกร่งแล้วเขาก็ประกาศความเป็นเจ้าของเธอด้วยการแนบริมฝีปากลงไปแทนที่นิ้วแกร่งที่ลากไล้สำรวจความสดฉ่ำหวานของดอกไม้สาวหอมยั่วใจ

ลิ้นร้อนระอุราวเปลวเพลิงแตะแต้มลงบนเกสรบอบบางดูดดื่มความหวานล้ำจากกายสาวอย่างมัวเมาหลงมึนเมาไปกับรสชาติหวานล้ำลึกบาดใจพร้อมทั้งมือหนาก็เลื่อนขึ้นไปเคล้นคลึงอกอวบโจมตีเธอด้วยปาก มือและร้อนร้ายกาจอันช่ำชองของเขาจนบารนีเองก็หลงเพริดไปกับบทรักที่เร่าร้อนขึ้นทุกขณะหลงลืมความตั้งใจเดิมไปเสียสิ้นได้แต่สั่นสะท้านอยู่ใต้ร่างแกร่งของเขาแทน...