ตอนที่4.

ตอนที่4.

“อื้อ ไม่นะ...โอ คุณเดียว... อย่า...”

บารนีครางไม่เป็นภาษา รู้สึกสับสนกับความรู้สึกตนเอง ร่างของเธอร้อนราวกับไฟในขณะเดียวกันก็รู้สึกมวนในช่องท้อง และฉ่ำชื้นที่ใจกลางร่างซึ่งกำลังถูกชายหนุ่มจู่โจมอย่างเร่าร้อนด้วยปากและลิ้นของเขา ในใจหนึ่งก็รู้สึกกลัวความเจ็บแปลบที่เธอเคยผ่านพบมาก่อนหน้านี้ แต่อีกใจก็อยากรู้ว่าสัมผัสจากเขาจะทำให้เธอหายจากความทรมานนี้ได้หรือไม่

ความรู้สึกเสียวซ่านโจมตีเธอจนแทบมอดไหม้ความรู้สึกนี้ช่างแตกต่างจากครั้งแรกที่เขารุกรานเธอโดยสิ้นเชิง และตอนนี้เธอทรมานจากความรู้สึกนี้เหลือเกินและเธอก็รู้สึกแปลกใจกับความรู้สึกที่เหมือนลอยสูงขึ้นไปในอากาศแล้วตกลงมากระแทกพื้นที่อ่อนนุ่มพร้อมกับความรู้สึกเบาสบายแต่ไม่ทั้งหมดเพราะเธอรู้สึกถึงความร้อนที่จดจ่ออยู่ชิดกลีบกายสาวซึ่งสร้างความร้อนเร่าขึ้นในกายเธออีกครั้ง...

“เธอเป็นของฉันสาวน้อย เธอเป็นของฉันบารนี...”

ชายหนุ่มครางกระซิบเสียงแหบพร่ายกกายเหนือร่างงามแล้วกดแทรกแก่นกายร้อนรุ่มเข้าสู่ใจกลางดงดอกไม้สดฉ่ำช้าๆ ใบหน้าหล่อเหลาเหยเกเพราะความคับแน่นบีบอัดจนเขาแทบขาดใจก่อนจะดุนดันแก่นกายเข้าหาร่างบางจนสุดตัวและแช่นิ่งไว้ให้เธอปรับตัวรับความยิ่งใหญ่ของเขาได้

“อื้ออ อ๊า... คุณเดียว...”

สาวน้อยครางเสียงดังใบหน้าหวานเต็มไปด้วยเหงื่อพราวพราย เมื่อความเจ็บแปลบแทรกความเสียวซ่านเข้ามาแล้วอัคนีก็เริ่มขยับช้าแล้วเพิ่มแรงขับเคลื่อนโยกคลึงจนกายสาวสั่นระริก ความแปลกใหม่ที่ได้สัมผัสทำให้เธอต้องกรีดเสียงระบายความร้อนในกายออกมา ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอทำนั้นช่างไร้เดียงสาและเป็นธรรมชาติ การตอบสนองด้วยความเผลอไผลลืมตัวทำให้อัคนีพอใจเร่งจังหวะสวาทให้ร้อนแรงขึ้น สูงขึ้นๆ จนในที่สุดเขาก็พาเธอไปเยือนวิมานหวามแสนสุขได้สำเร็จและไม่ใช่แค่ครั้งเดียวเพราะครั้งที่สองและสามก็ตามมาจนกว่าเขาจะพอใจ...

ในท้ายที่สุดชายหนุ่มก็คิดอย่างเห็นแก่ได้โดยไม่สนใจคนตัวบางที่แทบจะสลบไปกับอกกว้างของเขาแต่เขาก็ยังจะดำเนินเกมพิศวาสต่อไปอีก...แต่ไม่นะ เธอไม่ยอมให้เขาทำอย่างนั้นแน่ๆ ถ้าเขาทำแบบนั้นอีกเธอมีหวังขาดใจตายแน่ๆ

ไม่นะ คุณเดียวอย่า... อย่า....

“อย่า ไม่นะคะคุณเดียวอย่าทำบีพอแล้ว... อย่า...”

บารนีกรีดร้องแล้วปัดมือไปมาในอากาศก่อนที่ร่างบางจะผวาเฮือกจากที่นอนขึ้นมา ใบหน้าหวานซีดเผือดเต็มไปด้วยเหงื่อเม็ดโตๆ ผุดพรายเต็มใบหน้า หญิงสาวหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนจากความฝันแสนวาบหวาม มือบางเสยผมที่ตกลงมาปรกวงหน้าของตนออกเหลือบมองน้องบูมที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ข้างๆ แล้วก็ทอดถอนใจ

“น้องบูมจ๋า คุณแม่รักหนูนะครับคนดี... คุณแม่ควรจะทำอย่างไร จะทำอย่างไรดี...”

บารนีก้มลงจูบแก้มยุ้ยของลูกชายแล้วนอนกอดร่างอ้วนกลมของน้องบูมไว้ด้วยความรักและหวงแหน หากเธอจะตัดสินใจทำในสิ่งที่คิดไว้ เธอก็จะต้องมีน้องบูมเคียงข้างแม้ว่าเธอจะไม่ได้อยู่ที่นี่และเธอจะไม่ใช่ บารนี ดีแลนด์...

วันรุ่งขึ้นบารนีก็ออกไปทำงานตามปรกติ หญิงสาวแต่งหน้าบางๆ เน้นที่ดวงตาให้กลมโตโดดเด่น ร่างระหงเดินเข้าไปในตึกสำนักงานของดีแลนด์ซิลด์ด้วยท่วงท่ามาดมั่นและงามสง่าแต่ก็ดูอ่อนน้อมอยู่ในที พนักงานทุกคนทำความเคารพเธอด้วยความนอบน้อมและได้รับรอยยิ้มแสนพิสุทธิ์จากนายสาวผู้ซึ่งเป็นสะใภ้ของท่านประธานใหญ่ หากใครไม่รู้ที่มาที่ไปของตำแหน่งนี้ก็คงจะรู้สึกอิจฉาบารนีอยู่ไม่น้อย แม้ไม่เข้าใจว่าทำไมอัคนีถึงไม่เคยมาที่นี่ให้ใครๆ เห็นหน้าบุตรชายคนกลางแห่งตระกูลดีแลนด์ก็ตาม

“น้องบีมาแต่เช้าเลย นี่พี่ใช้งานน้องบีมากเกินไปรึเปล่า”

อัครากล่าวขึ้นเมื่อเดินเข้าสำนักงานมาพบว่าภรรยาของน้องชายมาถึงแล้วและกำลังเดินเข้าไปนั่งประจำที่ในห้องทำงานส่วนตัวของเธอแล้ว นี่หากเขาไม่ได้มีประชุมนัดสำคัญกับลูกค้าเขาไม่รู้เลยว่าบารนีมาทำงานเช้าขนาดนี้

“สวัสดีค่ะพี่เด่น แต่แหมไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ แค่วันนี้น้องบูมไม่กวนเท่านั้นเองบีเลยมาเช้าค่ะ ทุกวันก็มาเวลาทำงานปรกติ”

“แต่ไม่ต้องขยันมากนักก็ได้ พี่เกรงใจคุณพ่อ รู้มั้ยคุณพ่อน่ะหวงบีมากไม่อยากให้พี่ใช้งานบีเลยล่ะ”

อัคราพูดยิ้มๆ ปรกติแล้วเขาเป็นคนที่นิ่งๆ ไม่ค่อยพูด สิ่งที่คนภายนอกเห็นคือชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ราว 189 เซนติเมตร ใบหน้าเรียวได้รูปประกอบด้วยคิ้วดกหน้าเหนือดวงตาสีน้ำเงินเข้ม จมูกโด่งเป็นสันตรงรับกับริมฝีปากหยักสีเข้มที่น้อยครั้งจะแย้มยิ้มเขาจึงดูเป็นคนเย็นชาและดุดัน และเรือนผมยาวสลวยประบ่าคือเอกลักษณ์ของอัครา นักธุรกิจหนุ่มผมยาวแสนจะเย็นชาและติสต์สุดขั้วที่ไม่คิดจะแคร์คู่ค้าที่มองผมยาวสลวยของเขาด้วยสายตาแปลกๆ แต่เขาจะพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่าผมยาวหรือสั้นมันเป็นเพียงค่านิยมและความคาดหวังของคนอื่นที่มักคิดว่านักธุรกิจจะต้องใส่สูทผูกไททรงผมเรียบแปล้ ซึ่งเขาไม่เคยสนใจตรงนี้เพราะเขาไม่ได้จะเข้ากรุงเทพฯ มาที่สำนักงานใหญ่ของดีแลนด์ซิลด์มากนัก

ส่วนใหญ่อัคราจะอยู่ประจำที่ไร่อัครามากกว่าเพราะที่นั่นอิสระและปราศจากพวกนักธุรกิจหน้าไหว้หลังหลอก และเมื่อเขาหยิบจับงานอะไรก็ตามงานงานนั้นจะต้องสำเร็จลุล่วงทำกำไรให้กับครอบครัวมหาศาลและตรงนี้เองทำให้บารนีชื่นชมอัครามาก แม้เขาจะดูเป็นหนุ่มชาวไร่มากกว่านักธุรกิจเจ้าของโรงทอดีแลนด์ซิลด์และผู้บริหารระดับสูงขององค์กรที่ทำรายได้จากสิ่งทอซึ่งมีมูลค่ามหาศาลแต่ภาพลักษณ์ของเขาก็คือหนุ่มชาวไร่ที่ไม่ใส่ใจกฎเกณฑ์ของเมืองหลวงหรือนักธุรกิจคนใด