เข้าสู่ระบบแชร์
4
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-28 14:16:01ในห้องรับรองแขกกว้างขวางสไตล์กรีกโบราณ ทุกอย่างถูกประยุกต์ให้เข้ากับยุคสมัยใหม่ด้วยฝีมือสถาปนิกชำนาญงาน เฟอร์นิเจอร์ราคาแพงได้รับการเลือกสรรให้เข้ากันกับเพดานทรงโค้งสีขาว ส่วนช่องว่างนั้นตกแต่งด้วยภาพวาดสีน้ำมัน
แน่นอนว่าห้องนี้เป็นสถาปัตยกรรมแนวกรีกตามใจเจ้าของบ้าน ห้องทุกห้องจึงมีรูปวาดของเทพเจ้าในยุคโบราณ ความเชื่อของผู้คนในอดีตจนถึงปัจจุบัน ผ่านพ้นมานานนับหลายศตวรรษ แม้แต่ในห้องนอนก็ยังมีรูปวาดของเทพีแอโฟรไดท์ (Aphrodite) หรือวีนัส (Venus) เทพีองค์สำคัญที่เกี่ยวข้องกับมนุษย์มากที่สุด
เจ้าของร่างสูงในเชิ้ตสีเทาเข้มกำลังนั่งสนทนากับลูกน้องบนเก้าอี้โซฟาหลุยส์ตัวยาว ใบหน้าหล่อเหลาคมคายราวกับว่าเป็นหนึ่งในชิ้นงานประติมากรรมชั้นเลิศของเทพเจ้า ไร้ที่ติ สมบูรณ์แบบ เขาพิถีพิถันในการแต่งตัวกว่าทุกวันเมื่อมีนัดสำคัญ จัดแจงทรงผมลูบลงให้เรียบด้วยเจล เหลือปอยผมเล็ก ๆ ด้านหน้าหล่นลงมาอย่างเป็นธรรมชาติ เผยให้เห็นหน้าผากกว้าง สันกรามแบบหนุ่มลูกครึ่ง-แขกขาว แม้ขอบตาดำคล้ำอาจดูอิดโรยเหมือนคนอดหลับอดนอนมาร่วมอาทิตย์
“เธอเซ็นสัญญามาแล้ว... ฮึ! ข่าวดีของฉันจริง ๆ”
“นายแน่ใจนะครับ ผมว่า...เธอไม่ใช่ผู้หญิงหิวเงินหรือจะชอบ...”
“ถ้าหากว่าเธอไม่มาอยู่ข้าง ๆ ฉัน เจ้าพวกนี้คงได้รบกวนชีวิตอยู่เรื่อย แกน่าจะรู้นะมาร์คัส” พูดแทรกขึ้นมา ขณะนั่งพิงแผ่นหลังอย่างสบายใจ ตาคมหลุบมองสีสันสดสวยของลูกน้องแต่ละตัวอย่างเอ็นดู ในมือหนาคีบมวนยาสูบด้วยนิ้วโป้งและนิ้วชี้ กำมันไว้หลวม ๆ ด้วยมารยาทผู้ดี
การสูบมวนยาสูบชนิดนี้ส่วนใหญ่จะกินเวลาหนึ่งถึงสองชั่วโมง เจ้าของบ้านมักสูบมันในตอนเช้า เรียกลูกน้องมานั่งคุย ใช้เวลาเล่นกับสัตว์เลี้ยงของเขา
เจ้าแมงมุมขาแหลมนับสิบตัวกำลังไต่ไปมาบนโต๊ะ สันเก้าอี้ บนเบาะนุ่มปักดิ้นทอง ไม่เว้นแม้แต่หน้าขาที่มีกางเกงแสล็คสวมทับ ลักษณะของพวกมันเป็นตระกูลเดียวกับแมงมุมแม่ม่ายดำ มีลวดลายสีแดงรูปนาฬิกาทรายสีส้มหรือเหลืองบริเวณหน้าท้อง บางตัวก็เป็นสีดำสนิททั่วทั้งตัว เพศผู้ยังมีขนาดตัวราวครึ่งหนึ่งของตัวเมียและมีลำตัวสีอ่อนกว่าตัวเมีย
ในสีหน้าท่าทางอารมณ์ดี สูบซิการ์ชิลล์ ๆ นั่งฟังเพลงโรแมนติกทำเอาคนในบ้านขนลุกชูชัน โดยเฉพาะคนในฝั่งตรงข้ามกัน หนุ่มวัยสามสิบห้าปี อัฟซา มาร์คัส ลูกน้องคนสนิทยกแก้วไวน์ขึ้นจิบ ด้วยความที่พวกเขาไม่ชอบมองภาพพวกแมงมุมยั้วเยี้ยสักเท่าไร
“ผมว่าเธอไม่ชอบพวกมันแน่ ๆ ไม่อยากนึกภาพว่าจะกระโดดกรี๊ดตัวโยนขนาดไหน”
“นั่นสิ เธอควรตกใจไหมนะ?” เสียงหัวเราะดังจากนั้น ชายหนุ่มยกมือปิดปากกลั้นขำ ค่อยหันไปบอก “ฉันไม่ให้แกไปสืบอะไรเรื่องของเธอนะอัฟซา มันเป็นการละลาบละล้วง ฉันกลัวว่าถ้าเธอมารู้ทีหลัง เธอจะไม่ไว้ใจฉัน...”
“ผมแค่บังเอิญไปซื้อข้าวมันไก่น่ะครับ”
“อ้าวหรือ? บ้านเธอขายกับข้าว... ข้าวมันไก่? อร่อยไหมล่ะ” แล้วเขาก็มีท่าทีสนใจเรื่องราวของหญิงสาว ปากยังพ่นควันจากปากเป็นรูปทรงกลม เมื่อหลับตาลงเพื่อสัมผัสถึงรสและกลิ่นของซิการ์ พันวาตั้งใจว่าหมดมวนนี้คงพอก่อน ไม่แน่ว่าอาจจะอยากกินข้าวมันไก่ขึ้นมา ก่อนเหลือบตามองลูกน้องกุมมือสั่นเทาไว้ด้านหน้าหลับตาปี๋ นั่งหุบขาเรียบร้อย พอเจ้าแมงมุมสีดำลายสวยตัวหนึ่งไต่ขึ้นบ่าไป
“อย่าให้มันมาใกล้ผมครับนาย ผมไม่ชิน... เจ้าพวกนี้มันไม่น่ารักครับ”
“ฉันจำได้ว่าพวกเธอไม่เคยทำร้ายแกนะมาร์คัส”
“ไม่เคยครับ! แต่ผมไม่ชอบแมงมุม”
“แต่ฉันเห็นแกดูหนังไอ้แมงมุม”
“มันไม่ใช่เจ้าพวกนี้เลยนะนาย อันนั้นมันหนังซูเปอร์ฮีโร่ แต่เจ้าพวกนี้มัน...” ปลายเสียงเงียบไป พอแม่ตัวหนึ่งง้างขาแหลม ๆ ของมันบนแก้มสาก แยกเขี้ยวขู่อย่างไม่พอใจ
พวกมันเข้าใจภาษามนุษย์ พร้อมประกาศศักดาว่าพิษของมันมีผลต่อระบบประสาทโดยตรง ผลที่ตามมาคือ ทำให้กล้ามเนื้อเกร็งจนเป็นอัมพาต
“กัดทีเดียวตาย... มันน่าแหยง...”
“ไม่เอาน่ะ จะมากลัวอะไรกัน อุตส่าห์อยู่บ้านนี้มาตั้งนาน ทีทารันทูล่ายักษ์ของแม่ฉัน ยังไม่เห็นแกจะกลัว” พลันหันไปทางขวามือของเขาที่มีคนสนิทกว่า ใจกล้าพอตัว “ใช่ไหมอัฟซา? แกกลัวเจ้าพวกนี้รึเปล่า”
“คือ... ที่พวกผมไม่แสดงท่าทีว่ากลัวมาดามเพราะเธอจะทำให้พวกผมยิ่งกลัว บางครั้งเธอก็ชอบแกล้ง ส่วนกับคุณพันวาคงไม่มีอะไร ผมรู้ว่านายเป็นคนใจดี เหมือนมาดามแหละครับ”
“อ้อ... งั้นหรือ?”
นัยน์ตาคู่คมสลดลงพอนึกถึง ‘มาดามโคลอี้’ มารดาผู้แสนน่ารักใจดี เพราะถึงจะใจดีเท่าไรหากถึงคราวดุแล้วก็นับว่าเป็นคนเด็ดขาดทีเดียว เขายังจำได้ว่าแรก ๆ นั้นอัฟซากับพนักงานหนุ่มคนสนิทอีกสองคนรีบเขียนใบลาออกทันทีที่รู้ว่าบ้านนี้ซุกซ่อนความลับอะไรไว้ น่าเสียดายที่ไม่มีใครได้ก้าวขาออกจากคฤหาสน์ เมื่อนายหญิงใหญ่กรีดเสียงแหลมเล็กออกมาจากลำคอว่าใครลาออกตาย! คุณแม่ยังเสกกองทัพแมงมุมนับพันตัวมาเดินเต็มบ้าน พนักงานคนสนิทแต่ละคนเลยต้องอยู่ทำงานด้วยความหวาดกลัว รับใช้มาดามและลูกชายชนิดถวายหัว จนในที่สุดก็กลายเป็นความเคยชิน พ่วงด้วยความขยะแขยงอยู่น้อย ๆ
มาดามโคลอี้ลาจากโลกไปเมื่อห้าปีที่แล้ว ทิ้งลูกชายให้อาศัยในคฤหาสน์หลังใหญ่โต่ตามลำพัง มีแมงมุมเป็นเพื่อนกับแม่บ้านคนขับรถและบอดีการ์ดส่วนตัวไม่กี่คน
“เธอออกจะน่ารักอัธยาศัยดี ลิซซี่ โคลอี้ เมล...” เสียงทุ้มอ่อนโยนลงเมื่อเรียกหาสัตว์เลี้ยง ที่ยอมเดินลงจากบ่ากว้างของผู้ชายตัวโต มาวิ่งเล่นในมือเจ้าของ
พวกมันเป็นภาพลวงตา มีบางตัวที่เป็นของจริง หลงทางมาเพราะอำนาจมนตร์ พวกมันคงคิดว่าเขาเป็นจ่าฝูง คอยติดสอยห้อยตามไปไหนมาไหน แต่ถ้าหากว่าเขาสั่งให้อยู่บ้านมันก็จะอยู่ในกรง รอรับประทานอาหารจากเจ้านายสบาย ๆ ไม่ต้องออกไปตามล่าหาเหยื่อกินเอง
“ฉันสูบเสร็จละ ไปเถอะ... อย่าให้เธอต้องรอนาน แล้วฉันหิว... ไส้จะขาด” บ่นอุบอิบ ร่างสูงในเชิ้ตสีขาวครีมลุกขึ้นหยิบกระเป๋าสะพายหนังสีดำพาดบ่า
มาร์คัสลอบถอนหายใจดัง อกสั่นขวัญแขวนไม่หาย ต่างคนลอบมองหน้ากันเมื่อแมงมุมร้ายหายไปเพียงพริบตา เหลือเพียงสามตัวขยับขาเดินออกจากห้อง กลับไปยังกรงของพวกมัน ซึ่งอยู่ในเรือนกระจกถัดจากลานจอดรถ
คนทำงานมานานคงรู้ใจดีว่าสิ่งที่จะมาเติมเต็มกระเพาะของคุณพันวาได้คงไม่ใช่อาหาร
แต่เป็นวิญญาณมนุษย์...
บทที่เกี่ยวข้อง
พันวาเสน่หา 5
Arachné Tailors ห้องเสื้อแบรนด์ดังย่านถนนสุโขทัยค่อนข้างคึกคักวุ่นวายเพราะไม่ได้ขายแค่สูทเพียงอย่างเดียว ยังมีผ้าประเภทอื่นอย่างผ้าซิ่นผ้าไหมซึ่งเป็นสินค้าขึ้นชื่อของประเทศไทย เน็กไท ผ้าเช็ดหน้า งานผ้าชนิดอื่นอีกหลายประเภท รวมถึงของชำร่วยเล็ก ๆ ให้นักท่องเที่ยวได้จับจ่ายใช้สอย และด้วยความที่ห้องเสื้อแห่งนี้ติดสัญญาสปอนเซอร์บริษัททัวร์ ฉะนั้น นอกเหนือจากการไปเยี่ยมชมร้านจิวเวลรี่ ร้านเครื่องหนัง หรือแม้แต่ร้านขายน้ำผึ้ง จะมีนักท่องเที่ยวและมัคคุเทศก์เดินเข้าเดินออกที่แห่งนี้ทุกวันผ่านกระจกบานสูงใหญ่หากมองจากข้างนอกเข้ามา จะเห็นว่ามีพนักงานมายืนรอลูกค้าประมาณหกถึงเจ็ดคน ทุกคนสวมสูทมีราคา แต่งตัวดีพูดจาดีท่าทางน่าเชื่อถือ บางคนมีนาฬิกาเรือนหรูไว้อวดฐานะทางการเงิน บางคนก็เป็นลูกครึ่งที่พูดได้ถึงสามภาษา ยังมีชาวต่างชาติที่ทำงานในเมืองไทย และคนไทยแท้อย่างตรึงใจเด็กจบใหม่ไฟแรงสามารถพูดได้ถึงสี่ภาษาทั้งภาษาไทย อังกฤษ ฝรั่งเศส สเปน ไม่น้อยหน้าพนักงานคนอื่นแม้แต่คนที่เป็นเจ้าของภาษาเองยังชมว่าเธอสำเนียงดี มีรอยยิ้มหวานสมชื่อ ‘ตรึงใจ’ ราวกับว่ารอยยิ้มของเธออาจติดตามผู้รับไมตรีไปด้วย ยังถือดีก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28พันวาเสน่หา 6
ลูกค้าชาวต่างชาติคงเห็นด้วยเพราะการแต่งตัวของพวกเขาเองก็ดีไม่น้อยหน้า คนไหนเป็นคนสอนงานและคนใหม่ ที่บอกว่ามาด้วยกัน...สองหนุ่มสาวยังได้รับไมตรีตอบกลับมาเป็นรอยยิ้มใจดีของลูกค้า เปิดโอกาสให้ชายร่างสูงใหญ่หยิบสายวัดตัวขึ้นมาอย่างมืออาชีพ ไม่ถือตนเลยสักนิดว่าเป็นเจ้าของ เขาแค่ปฏิบัติตนเหมือนเป็นพนักงานขายและช่างตัดเสื้อคนหนึ่ง“สัดส่วนมนุษย์แต่ละคนไม่เท่ากันไม่ใช่แค่สรีระ กระดูกแต่ละคนยังไม่เท่ากันเลยครับ... ถ้าน้องไม่กดสายวัดลงไป ใช้น้ำหนักจากปลายนิ้วอีกสักหน่อย สูทที่ตัดออกมา ได้ขนาดสวยก็จริงแต่อาจจะเคลื่อนไหวไม่สะดวก...”“คือเราสามารถขออนุญาตลูกค้าได้นะครับ แต่ถ้าลูกค้าไม่สะดวกใจจะถอดเสื้อ มืออาชีพต้องใช้สัญชาตญาณ... ตรงนี้... สามารถใช้วิธีซ่อนตะเข็บ คนถือสายวัดต้องเผื่อขนาดให้ดีเพราะคนตัดผ้าไม่ได้มาวัดเอง คนตัดเสื้อเป็นจะรู้ครับ...”“ค่ะคุณพันวา...”ดวงตาคู่สวยมองตามทุกการขยับมือของคนเก่งกว่า ยังกับว่าปากกาในมือที่ขีดลงบนกระดาษและสายวัดนั้นเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายเขา สามารถขีดเขียนตัวเลขการตัดเสื้อตัวหนึ่งได้อย่างแม่นยำ ส่วนตัวเธอเรียนเรื่องเสื้อผ้ามาไม่น้อย แต่เธอกลับแน่ใจว่าเขาเรีย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26พันวาเสน่หา 7
และก็อย่างที่คิดเอาไว้ว่าไม่มีอะไร ในรถยนต์แอร์เย็นฉ่ำไม่ได้มีแค่เธอ ข้างหน้าเป็นลูกน้องหนุ่มชาวต่างชาติ คนหนึ่งขับรถ อีกคนนั่งข้าง ๆ คอยบอกทางและช่วยประสานงานกับเลขาฯ เจ้านายนั่งกลางเบาะหลัง ถัดไปนั้นเป็นสาวผมสีบลอนด์ทองดัดเป็นลอนปลาย ในมือของหล่อนถือแท็บเล็ตเอกสารของเจ้านายด้วยมาดนางพญา ดูเป็นผู้หญิงที่สวยสง่ามาก ๆ คนหนึ่ง“ขอโทษที่ให้รอนะคะคุณพันวา...” สองมือประนมแนบอกไหว้เจ้านายหนุ่มรอบที่สาม นั่งชิดขาเรียบร้อยอย่างประหม่าอาย ฝ่ามือหนาก็ขึ้นปราม“ไม่เป็นไร ผมดีใจที่ตัดสินใจถูกนะครับ แต่เลิกไหว้ได้ละ ไม่อยากแก่ไปกว่านี้”พันวายังคงเป็นกันเองกับพนักงานในสังกัด แต่เธอก็แสนเกรงใจเขาเพราะว่าเขาเป็นเจ้าของ ซึ่งเขาไม่อยากให้เป็นแบบนั้น“นี่คุณนาดีนนะครับ เลขานุการผม คุณนาดีนครับ คุณตรึงใจ...” แล้วค่อยหันไปมองใบหน้าหวานงามอย่างเอ็นดู ด้วยแววตาที่คล้ายกับว่ามีรอยยิ้มข้างใน หญิงสาวคงไม่รู้เลยว่าทั้งหมดนั่นเป็นแผนการของเขา“วันนี้มีประชุมหัวหิน รับทานอาหารช่วงหัวค่ำกับหุ้นส่วนของ Le Bua นะคะ”“เตรียมเสื้อผ้าให้เธอรึยัง?”“เรียบร้อยค่ะ”เลขานุการสาวทำหน้าที่ตัวเองดี ส่วนคนมาใหม่ไม่รู้เรื่องนี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26พันวาเสน่หา 8
บรรยากาศรอบกายค่อนข้างตึงเครียด มากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนวงหน้าหล่อเหลา ตามด้วยคำขอบคุณที่เปิดโอกาสให้เขาและให้ตัวของเธอเอง สารพัดงานโฆษณาว่าตัวเขาผ่านงานอะไรมาบ้าง ในขณะที่ทุกอย่างไม่จบเพียงเท่านั้น จากที่นั่งโซฟารับแขกบริเวณมุมห้องประชุมกว้างขวางโอ่อ่า ซึ่งหญิงสาวพยายามจดบันทึกทุกอย่างไว้ในแท็บเล็ตอย่างตั้งใจ สายตาหลายคู่ของบรรดาสาว ๆ ที่มองมา รวมถึงเลขานุการสาวผมบลอนด์ที่นั่งอยู่ข้างกันบอกว่าพวกหล่อนอิจฉา! เจ้าของร่างสูงในสูทหล่อเหลากำลังอธิบายเรื่องธุรกิจงานผ้า โปรเจกต์การค้าตอบโจทย์การตลาดนักท่องเที่ยว บริษัททัวร์ เขายืนตรงอย่างสง่าผ่าเผยตรงหัวโต๊ะงานประชุม ตอบคำถามทุกคนอย่างสุภาพชัดเจน กระทั่งหมดเวลาในช่วงหกโมงเย็น ยกมือไหว้ลาคู่ค้าอย่างคนไทยแท้แม้ว่าเขาจะเป็นลูกครึ่งก็ตาม ค่อยฝากลูกน้องบอกคนอื่นว่าเขาไม่สบาย ขอให้เด็กฝึกงานอยู่กับเขาแค่คนเดียว เดินโซเซกลับมาใต้ร่มไม้ในลานจอดรถด้านหลังโรงแรม“ไม่สบายหรือเปล่าคะ? คุณ... หน้าซีดมากเลย” ในน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใย ตรึงใจประคองผู้ชายตัวโตมานั่งบนเบาะอย่างทุลักทุเล ร่างสูงสง่านั่งห่อไหล่ด้วยท่าทางอิดโรย ตา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26พันวาเสน่หา 9
“บอกแล้วว่าอ่านก่อนเซ็นนะครับ เรื่องมันยาว คงเล่าไม่หมดในวันเดียว”“ว่าแล้วเชียว ดาวว่า... ดาวไม่เคยจูบใครเลยนะ ไม่มีทางที่ดาวจะจูบคุณก่อน”“แต่ก็ทำไปแล้ว เหมือนคนขาดสติ” ในคำเหน็บนั้นยังมีความชื่นชมแอบแฝง กระทั่งในแววตาระรื่น เขานั่งอยู่ใกล้กันกับเธอ ส่งยิ้มหวานให้อยู่เรื่อย“ลูกน้องคุณรู้เรื่องนี้?”ชายหนุ่มพยักหน้าบอก “รู้... แค่อัฟซามาร์คัส พ่อครัว ลุงคนขับรถที่บ้าน มีเพิ่มมาอีกหนึ่ง หวังว่าน้องดาวจะไม่บอกเรื่องนี้กับนาดีนหรือคนนอกนะครับ”“ไม่พูดหรอกค่ะ ถึงพูดไปก็ไม่มีใครเชื่อแน่ ๆ แต่ว่าคุณกำลังจะบอกว่าสัญญาที่เซ็นคือดาวต้องมอบชีวิตให้คุณ... อย่างนั้นหรือคะ?”“ก็ไม่ใช่คนเดียว คุณสำคัญต่อลิ่วล้อของผมด้วย”ตรึงใจดันเพิ่งจะรู้ว่าอีพี่คนนี้ไม่คบหา ไม่น่าญาติดีด้วยเลย และเขาหลอกเธอ! เจตนาเข้าหาเธอด้วยจุดประสงค์แอบแฝง ขณะที่เธอพยายามรวบรวมสติให้ดี หลุบตามองเจ้าตัวขาแหลมยาวสีดำสนิทจอมเจ้าเล่ห์บนหน้าตักแกร่ง ตัวเดียวกับที่เธอเคยเจอ ปลายนิ้วชี้ไปอย่างเคียดแค้น“ไอ้เจ้าตัวนั้นมันเจาะนิ้วดาว ไม่ได้ตั้งใจเซ็นเลยนะ!”“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ทุกอย่างมีราคาต้องจ่าย น้องจะไม่เสียอะไรฟรี ๆ ในการทำ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26พันวาเสน่หา 10
ความคิดเยี่ยงโจรผุดวาบขึ้นมาในหัว ก่อนที่จะลืมตาพรึบมองร่างบนเตียง ขบกรามกัดกันด้วยใจปรารถนาอยากเป็นเจ้าของเรือนร่างงามนี้ ทว่าหากเจ้าตัวไม่อนุญาตแล้วละก็ ระดับคุณพันวาคงไม่อยากลักหลับสาวให้ถูกต่อว่าตะกละไร้มารยาท จึงสะบัดหน้าไปมาแรง ๆ หย่อนก้นนั่งลงบนที่นอนนุ่ม ก้มหน้ามองเปลือกตาขาวปิดสนิทใต้ขนตางามงอนเป็นแพสวยโดยปกติแล้วชายหนุ่มมักลุกก่อนคู่ขา ไม่เคยเหลียวหลังหาคนหลับบนที่นอน เขากลับนั่งมองร่างบางในเสื้อนอนแพรไหมสีแดง! สายเดี่ยว! ด้วยอารมณ์รุ่มร้อน อยากชิมชมเนื้อกายละเอียดเนียนเบื้องหน้าแม้สักนิดก็ยังดี แม้จะเผลอคิดอยู่ว่าสาวน้อยโดนเลขานุการคนดีแกล้งหรือเปล่าด้วยบุคลิกของเธอไม่น่าใส่เสื้อผ้าพวกนี้ มันควรเป็นเสื้อนอนยาว ๆ ลายตุ๊กตาน่ารักเสียมากกว่า พอผ้านวมหนาคลุมอกขยับขึ้นลงตามเสียงผ่อนลมหายใจ อกอวบยวบลงและพองขึ้น เขายังเผลอลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างหิวกระหาย จนกระทั่งเปลือกตาขาวกะพริบสองสามครั้ง ใบหน้าสดสวยนิ่งงันมองเพดานสีขาว ค่อยหันมาทางเขา“คุณ... พันวา?”“ขอโทษนะครับ ผมถือวิสาสะเข้ามา กลัวว่าดาวจะเหนื่อยหรือป่วย... เพราะเรื่องเมื่อวาน”ข่าวร้ายในข่าวดีคือทุกอย่างเป็นเรื่องจริงไม่ใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26พันวาเสน่หา 11
“คุณ...”“พี่...” เสียงเข้มสั่ง “พี่พันวาหรือเฮียครับ จะเรียกอะไรเอาสักอย่าง”“พี่... ค่ะ พี่พันวา เอ่อ เฮีย... คือ... ช่วยไล่มันไปทีนะดาวกลัวอะ ดาวกลัว”หยาดน้ำใสเอ่อคลอตรงหางตาคู่สวย ขณะใบหน้าหล่อเหลาเปิดเผยยิ้มใจดี ยอมทำตามคำขอของเธอเพียงพริบตาเดียว อาการสั่นกลัวเหล่านั้นจึงหายไปเมื่อแมงมุมขาแหลมสลายไปในอากาศเหมือนควันธูป หญิงสาวส่ายหน้ามองไปรอบ ๆ ห้องอย่างโล่งใจ โดยไม่รู้เลยว่าการที่เขาไล่พวกมันไปเพราะถึงเวลาของมื้ออาหาร“พี่หิวครับ... ดาว...”เพียงสบนัยน์ตาคู่คมสีอำพัน ร่างกายก็ขยับของมันเองราวกับว่ามีความรู้สึกนึกคิด ปลายนิ้วเรียวเลื่อนขึ้นแตะริมฝีปากหนาหยักได้รูปด้วยแววตาหลงใหล ก่อนประทับจุมพิตลงบนริมฝีปากที่เผยอรอ วงแขนแข็งแรงอ้าออกกว้างกอดกระชับร่างของเธอไว้อย่างคนสนิทสนมตรึงใจคล้ายคนไม่รู้สึกตัวว่าทำอะไรลงไป แต่เธอรู้! แค่ไม่มีความยับยั้งชั่งใจ เวลาที่เขาหิว เธอพร้อมจะปรี่เข้าหาเขาประหนึ่งสาวร่านรัก ไม่มีครั้งไหนที่เธอสามารถหยุด แลกลิ้นปิดริมฝีปากนุ่มเหมือนปากของผู้หญิง รวมถึงครั้งนี้ที่ยกตัวขึ้นนั่งบนหน้าตักแกร่ง โอบกอดผู้ชายตัวโตอย่างสมใจยอม ปากอิ่มงามบดคลึงเรียวปากหนา มอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26พันวาเสน่หา 12
“ดาวว่าจะออกไปร้านกาแฟหน่อยนะ คุณ... เอ่อ พี่มีธุระที่ไหนหรือเปล่าคะ? ดาวไม่รบกวน...”“ไปสิครับ”คนที่งานยุ่งหัวหมุนทุกวันจำเป็นต้องว่าง เมื่อความคิดบางอย่างพลันผุดเข้ามาในหัวทาวน์โฮมสองคูหาย่านชานเมืองนนทบุรีของคุณแม่อี้ดเป็นทั้งบ้านและร้านขายข้าวมันไก่ คนแถวนี้รู้จักร้านดังประจำซอย ลูกสาวคนสวยร้าน ‘ข้าวมันไก่แม่อี้ด’ ก็เป็นที่นิยมของชอบของหนุ่ม ๆ ตั้งแต่เธอเป็นนักศึกษาจนเรียนจบแล้วแต่เป็นเพราะว่าหญิงสาวไม่ชอบสุงสิงกับใคร เพื่อนบ้านเข้ามาทักทายเธอก็แค่ยิ้ม พันวาได้ยินเรื่องนี้มาจากอัฟซา แต่ยังคงสงสัยว่าสาวสวยน่ารักขนาดนี้โสดจริงหรือเปล่า“วันนี้ไม่มีงานหรือคะ?”“ไม่มีงานครับ พี่ยินดีรับใช้เป็นคนขับรถให้ดาว เราจะได้มีโอกาสพูดคุยกันในหลาย ๆ เรื่อง”หญิงสาวคงไม่ขัดใจ และเธอก็คิดว่าดี หากได้พูดคุยกันในเรื่องที่เขาว่า ส่วนตัวเธอต้องออกไปร้านกาแฟอยู่แล้ว จึงพยักหน้าด้วยท่าทางเคร่งเครียด“ค่ะ ดีเหมือนกัน ดาวว่าเรามีเรื่องต้องคุยกัน”-------------------------------------- ทุกย่างก้าวเดินเข้าร้านคาเฟ่ร่มรื่น เรียวแขนที่กระทบกับเสื้อเชิ้ตลายตารางสีเลือดหมูบ่อยครั้ง ในสายตาของหลายค
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26
บทล่าสุด
พันวาเสน่หา 44
ตรึงใจเพิ่งรู้ตัวว่าโดนหลอก! ทว่าเธอกลับไม่ได้โกรธเขาเลย ตาลอบมองกรามแกร่งของบุรุษรูปงาม แม้หัวคิดถึงความฝันอันมืดมิดน่ากลัว ร่างใหญ่ทะมึนของแมงมุมยักษ์แทบแตกเป็นเสี่ยง เมื่อถูกรุมทำร้ายด้วยอาวุธร้ายกาจสารพัดจะจินตนาการได้ จากฝีมือของชายร่างกำยำที่น่ากลัวเหล่านั้น แต่เขาไม่ยอมพ่ายแพ้ ไม่แพ้ทั้งกับความเจ็บปวดและตัวเธอ เขาสู้พอ ๆ กับเธอ“ไม่ต้องกลัวนะ การแพทย์เดี๋ยวนี้ก้าวไกลกว่าสมัยก่อนเยอะ มีเงินซะอย่าง มีเงินก็ต่อชีวิตได้ ไปหาหมอฉีดยาก็หาย ไม่เหมือนสมัยก่อน คนเกิดง่ายตายง่าย ติดโรคไม่มียารักษา โลกเรามันพัฒนาไปเรื่อย ๆ แหละครับ แต่ถ้าไม่หาย...” ใบหน้าหล่อเหลาแสยะยิ้ม ชำเลืองมองดวงตาแดงก่ำที่เบนหลบไปอย่างเง้างอน “จะฉีดยาซ้ำให้อีกเข็ม...”“ฉีดยาอะไรกัน ดาวขอพี่กอดมาตั้งหลายวันพี่ยังไม่ให้ดาวกอดเลย... มาทำเป็นพูดดี...”“พูดจริงครับ ไม่ได้โกหก พี่เคยโกหกดาวที่ไหน? บอกจะให้ก็ให้ครับ”“ไม่เชื่อค่ะ พี่หลอกดาวอีกแน่นอน” พูดเท่านั้น เธอคงนึกแผนการบางอย่างได้ “หลับตาให้ดาวดูก่อนว่าไม่ได้หลอก ทำให้ดาวได้หรือเปล่า”แน่ล่ะว่าคนรู้ทันคงไม่ทำ ทว่าใบหน้าสดสวยพลันขยับเข้าหาคนที่ปิดปากเธอเอาไว้ด้วยฝ่าม
พันวาเสน่หา 43
ต่างคนมองหน้ากันไปมาอย่างสงสัย พวกเขาคงอยากรู้นักว่านรกเป็นยังไง ยังไม่มีใครเข้าใจเรื่องที่เจ้านายพูดเลยสักคำ! แต่เพราะกำลังเป็นห่วงมากกว่า ชายร่างสูงใหญ่กำยำดูซูบผอมลง ขอบตาดำคล้ำเหมือนคนอดหลับอดนอนมาเป็นอาทิตย์ ๆ“นายควรจะกินอะไรบ้างนะครับ เอาแต่นั่งหลับตาตรง พยาบาลตกใจกลัวกันไปทั้งวอร์ดแล้วนาย”“ฉันโทรสั่งข้าวให้บอสหลายมื้อแล้วนะคะ อย่าปล่อยให้อาหารเย็นชืด คุณดาวเธอฟื้นขึ้นมาจะเป็นห่วงบอสนะคะ”“นั่นสิ... เหมือนจะ... ปวดท้อง”ชายหนุ่มเพียงหรี่ตาเท่านั้นเมื่ออาการเจ็บปวดของร่างกายมนุษย์กำเริบ เขายังเห็นว่าลูกน้องเริ่มมีสีหน้าหวาดกลัวตามคุณหมอคุณพยาบาลคงไม่ใช่แค่นั่งอดข้าวอดน้ำไม่พูดจากับใคร ดันมีข่าวลือว่าเห็นแมงมุมแม่ม่ายดำเดินไปเดินมาในห้องผู้ป่วยพิเศษก่อนที่พวกมันจะหายไป ตกดึกยังมีเสียงกรีดร้องโหยหวนยังกับโรงพยาบาลผีสิง ทั้งที่มันไม่เคยมีมาก่อนถึงเป็นเช่นนั้น พันวาแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมแพ้ ไม่มีวัน! ใบหน้าเข้มเครียดเหนื่อยล้าหันไปบอกทั้งสามคน “ขอบคุณทุกคนนะครับ เอาเป็นว่าผมจะดูแลตัวเอง ไม่ต้องห่วง”--------------------------------------‘อดทนนะดาว กลัวแค่ไหนเจ็บแค่ไหนก็ต้องทน... ถ้
พันวาเสน่หา 42
โลกสีดำทะมึนมีเพียงแสงสลัวจากเทียนเล่มเล็กที่ใกล้จะมอดดับ ถัดไปจากโต๊ะไม้เก่าข้างเตียงเหล็ก ผนังปูนถูกฉาบด้วยคราบเปรอะเปื้อนปะปนไปกับรอยเลือดเป็นทางยาว เตียงผู้ป่วยรายเรียงติดกันจนสุดทางเดินขนานไปกับหน้าต่าง ข้างนอกนั้นไร้ท้องฟ้าและแสงดาว มันมืดสนิท!กรอกแกรก... ซ่อกแซ่ก...ดวงตาคู่สวยสั่นไหวส่ายมองไปรอบ ๆ ห้องเงียบสงัด คล้ายว่าจะเป็นโรงพยาบาลร้าง ดวงหน้าขาวซีดก้มลงมองผ้าปูเตียงขาดวิ่น ชุดผู้ป่วยเสื้อกางเกงสกปรกแบบผูกข้าง ก่อนขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความสงสัย‘ที่นี่ที่ไหน... แล้วนั่น... เสียงอะไร?’ เธอตัดสินใจชะโงกคอหาต้นตอของเสียงจากใต้เตียงด้วยความอยากรู้อยากเห็น กองเลือดเป็นเส้น ๆ ลักษณะคล้ายรอยเล็บใครสักคน ขูดลากไปกับพื้นหินอ่อน เรือนผมสีดำเลื่อนหายไปทำเอาหายใจเข้าออกไม่ทั่วท้อง ทันใดนั้นเอง ปลายนิ้วเหี่ยวย่นเกาะหมับเข้าที่กั้นเตียงเหล็กพาเสียงแหลมเล็กหวีดร้องลั่น“กรี๊ดดดดดดดดด!”ร่างบอบบางกระโจนวิ่งสะเปะสะปะไร้ทิศทาง ไม่รู้เนื้อรู้ตัว พอปะเข้ากับลุงแก่ขาขาดหันมาอ้าปากกรีดร้องจนช่องว่างวงรีนั้นขยายออกกว้างกลายเป็นโพรงสีดำ ก่อนกระเสือกกระสนลนลานกระโดดจากหน้าต่าง เธอแทบสิ้นสติ! ยืนต
พันวาเสน่หา 41
พันวาไม่คิดมากกับงานโอน ด้วยความเป็นเจ้านายใจดีสายเปย์อยู่แล้ว นาดีนเองก็ทำงานดีและเขาคงไม่อยากหาเลขานุการคนใหม่ ทุกอย่างจึงกลับมาเป็นเหมือนเดิม เขาออกไปทำธุระประปรัง ทำงานกลับบ้านเช่นทุกวัน แวะไปพูดคุยกับคุณแม่เรื่องสินสอดจนสำเร็จ ขอให้เป็นค่าเทอมของลูกชายคนเล็กก็ยังดี นักศึกษาแพทย์ยังต้องใช้ทุนการศึกษาอีกมากกว่าจะเรียนจบฤกษ์งามยามดีถูกกำหนดเอาไว้แล้ว... เหลือแค่... เจ้าสาวของปีศาจด้วยรู้สึกเคลิบเคลิ้มกับบรรยากาศอบอวลความสุข แม้แต่ว่าที่เจ้าสาวยังไม่ถือสาคำพูดเล็ก ๆ น้อย ๆ รักไม่รักค่อนข้างเป็นเรื่องไร้สาระ รอยยิ้มร่าเริงจึงปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลาในทุกย่างก้าวเดิน ตาสบเข้ากับเจ้าของร่างบางในเดรสกระโปรงสีขาวแขนพอง เธอพยายามปกปิดเรือนร่างผอมบางแทบเห็นกระดูก ผ่านค่ำคืนหวานมาด้วยกัน เขารู้ว่าเธอซูบผอมลงมาก“บอสคะ... คุณดาวเธอ... บอกว่าสบายดีแต่ฉันคิดว่าเธอมองไม่ค่อยเห็นนะคะ เธอบอกว่าเห็นหยากไย่แต่ว่าฉันไม่เห็น ฉันไม่แน่ใจเรื่องนี้แล้วเธอเดินสะดุด เตะนู้นนี่หกล้มจนเท้าบวม...”สีหน้าของคนไกล ๆ ดูแปลกไป จนเขาต้องหรี่ตามองคนที่รีบลุกขึ้นเดินมาหาแต่หันไปถามเลขาฯ“ทำไม... ผมไม่รู้เรื่องนี้?”ซ
พันวาเสน่หา 40
ในเมื่อรับปากเอาไว้แล้วก็ต้องทำ หลายค่ำคืนมานี้ตรึงใจจึงงัวเงียตื่นขึ้นมากลางดึก ผลักกายขึ้นคร่อมทับบนเรือนร่างกำยำรุ่มร้อน สบมองนัยน์ตาสีอำพันเปล่งประกายดิบเถื่อนใต้แสงนวลสลัวด้วยอารมณ์ไม่ต่าง ถึงแม้ว่าขาแหลมราวเข็มทั้งแปดจะพลันผลักเธอให้ลงไปอยู่ใต้อาณัติ ครึ่งปีศาจหนุ่มดูดุดันเชื่อมั่นในสัญชาตญาณเหมือนสัตว์ร้ายที่พร้อมฉีกร่างเหยื่อ เธอยังคงโอนอ่อนตามเขาทุกครั้งไปเปรียบดังว่าเขาเป็นลมหายใจ เป็นชีวิตของเธอโดยเต็มใจยินดี ราวกับว่าเธออาจขาดใจตายตรงนี้หากว่าเขาไม่ได้ดูดดื่มกลืนไอสีแดงเข้มไปจากริมฝีปากเพื่อเติมเต็มความหิวกระหาย แม้แต่เขี้ยวที่ยาวพ้นออกมาขบกัดบนผิวกายจนเป็นรอยแดง ดวงตามากมายเบื้องหน้าไม่สามารถทำให้เธอหวั่นกลัวได้อีกไม่ว่ารูปลักษณ์ภายนอกของเขาจะเป็นอย่างไร เธอเชื่อว่าเขายังเป็นพี่พันวาบนเตียงนุ่มนี้จึงกลายเป็นสรวงสวรรค์ หากว่าเขากอดเธอแน่นด้วยกล้ามเนื้อที่เกร็งจัดเธอจะกอดตอบอย่างเดียวกัน ตราบจนได้ยินเสียงคำรามลั่น ร่างกายพร่างพราวด้วยเม็ดเหงื่อหยุดขยับฝังแก่นกายเข้าลึกพร้อมมอบจุมพิตให้เธออีกครั้งแสงสีนวลสาดส่องเข้ามาผ่านหน้าต่างกระทบลงบนใบหน้าหล่อเหลาที่เลื่อนมาพรมจูบบน
พันวาเสน่หา 39
ข้อเสนอน่าสนใจขนาดนั้น! พันวาคงยอมเธอทุกอย่าง อย่าว่าแต่ให้กลับร่างปีศาจนั่งปิกนิกในสวนหลังบ้านตัวเองเลย เธอบอกให้ถอดเสื้อผ้าทุกชิ้นออกเพราะไม่อยากให้มันขาด เสียดายเงินเสียดายเสื้อราคาแพง เขาก็ตามใจปลดกระดุมทีละเม็ดด้วยแววตาประกายปรารถนา กองทั้งหมดไว้บนฟูก ยอมนั่งนิ่งมองผ้าผืนยาวสีชมพูแปร๋นสี่เส้นผูกทับกันเป็นโบว์บนขาทั้งหน้าหลัง รอยยิ้มแสนภาคภูมิใจของหญิงสาวที่ส่งเสียงหัวเราะคิกคัก ทึกทักตนว่าเป็นอลิซในวันเดอร์แลนด์! แต่ว่ามันไม่มีแมงมุม ปีศาจภาพลวงตาอย่างเขาจะกลายเป็นกระต่ายยักษ์ได้ด้วยไหมนะ ตอนนี้เธอยังไม่รู้เลยว่าเขาสนใจเธอบ้างหรือเปล่าพันวาไม่สามารถตอบคำถามเหล่านั้น เขาไม่สามารถอ้าปากพูดภาษามนุษย์ในร่างของแมงมุม และต่อให้เขาสื่อสารอย่างแมงมุม เธอก็คงไม่เข้าใจความหมายอยู่ดี ในร่างสัตว์ตอนนี้เป็นไปอย่างธรรมชาติสรีระ แม้แต่ขาขนาดใหญ่ แหลมยาวและคมราวเข็มหมุดทำให้การนั่งเป็นเรื่องยาก แมงมุมยังไม่สามารถเคลื่อนส่วน cephalothorax (หัว) ได้ พวกมันใช้ดวงตารับรู้การเคลื่อนไหว โฟกัสติดตามภาพด้วยกล้ามเนื้อตา เธอจึงแทบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าถูกจ้องมองด้วยนัยน์ตาคู่สวยสีอำพันทั้งแปดปีศาจอย่างเขาย
พันวาเสน่หา 38
เป็นครั้งแรกที่ลูกน้องไม่เข้าข้าง! เจ้านายพยายามขยิบตาให้นายสารถีผ่านกระจกมองหลัง อัฟซาก็ทำเป็นไม่สนใจ ตั้งหน้าตั้งตาขับรถ ขณะที่หนุ่มอีกคนเริ่มเล่าประสบการณ์ผ่านคนในครอบครัว“ผมได้ยินมาว่าผู้ป่วยเบาหวานไม่ใช่น้ำตาลสูงแล้วจะทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อนอย่างเดียวนะครับ... คือ... ป้าผมก็เป็นเบาหวาน...ป้าผมเนี่ย... หิวบ่อย ใจสั่น ตาลาย แกขี้กังวลด้วย พอแกกินน้ำตาลเข้าไปมันก็พอหายจากอาการนี้นะ ดีขึ้น แต่พอแกทำแบบนี้บ่อย ๆ มันยิ่งไม่ดี หมอบอกว่าควรควบคุมให้อยู่ในระดับพอดีครับไม่เหวี่ยง ไม่สูงไปต่ำไป แต่คนแก่ขี้หลงขี้ลืม กินอาหารไม่ตรงเวลา บางทีก็ไม่กินเลย แกฉีดอินซูลินกินยาไม่ถูกเวลา กินผิดกินถูก พอเกิดภาวะน้ำตาลต่ำ แกล้มตึงไปเลย”“แล้วตอนนี้ป้าเป็นยังไงบ้างล่ะ? มาร์คัส ดีขึ้นไหม...”“เผาไปแล้วครับ แกไตวายด้วย วันเดียวไปวัดเลย”“ขอบใจนะ สำหรับคำแนะนำ...” พูดพลันหันไปทางคนตัวเล็กด้วยรอยยิ้ม “ได้ยินไหมครับ ไปวัดจองเมรุเผาเลย”คนฟังถึงกับหน้าซีดเจื่อน ก้มหน้ากำถุงกระดาษยาหลายใบจากโรงพยาบาลเอกชน กระทั่งรถจอดลงหน้าบ้าน ลูกน้องของเขาลงจากรถมาเปิดประตูให้อย่างรู้หน้าที่ เธอเลื่อนมือไปจับกุมมือหนาด้วยสีห
พันวาเสน่หา 37
เพราะไม่พอใจคนที่ไม่สนใจกันเลย ร่างสูงในเชิ้ตหล่อเหลาเลยสลัดเสื้อออกโยนลงพื้น กระโดดลงสระว่ายน้ำกลางบ้าน ตูมเดียว! แววตาเร่าร้อนของเหล่าสาวน้อยใหญ่ก็พุ่งตรงมายังเรือนร่างกำยำอันสมบูรณ์แบบ กำลังผุดดำผุดว่ายประหนึ่งเงือกหนุ่ม พอเขาถอดกางเกงแสล็คดำออก เหลือกางเกงชั้นในไว้ตัวหนึ่งให้พอลุ้นระทึก ดำน้ำหายไปแล้วโผล่ขึ้นมาสะบัดศีรษะจนเส้นผมเปียกหมาดยุ่งเหยิง ดูไม่ตั้งใจแต่เจตนายั่ว สาว ๆ เลยมานั่งจิบไวน์รอบสระกันเสียหมด รวมถึงตรึงใจ... เธอดื่มไปหลายแก้ว จนรุ่งเช้ามา อาการปวดศีรษะอาเจียนกลางดึกทำให้เธอสิ้นฤทธิ์ไปพร้อมอาการเมาค้าง เปิดเปลือกตาหนักอึ้งในสีหน้าเหยเก“ตื่นแล้วหรือ? ไงล่ะ ทิ้งพี่พันวาหนีไปเมาคนเดียว” ทั้งน้ำเสียงและแววตาอ่อนโยนผิดเป็นคนละคน ในอ้อมแขนที่กอดกระชับกายสาวไว้ให้อบอุ่นตลอดคืน ตรึงใจเพิ่งรู้สึกตัว หลังเมาแอ๋จนต้องให้คนต้นเรื่องอุ้มขึ้นบ้านมา ยังว่าเขาเป็นพวกขี้อวดกล้ามบ้าง อีตาโรคจิตบ้าง ร้ายที่สุดคงว่าเขาเป็นแมงมุมยักษ์ตัวเท่าฝาบ้าน! ดีที่ไม่มีใครได้ยิน“วันหลังไม่ให้กินแล้วนะ ไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจเลย ป่วยขึ้นมาจะทำยังไง? หืม...”“ดาวขอโทษค่ะ ดาวขอนอนก่อนนะคะ ปวดหัว”“ก
พันวาเสน่หา 36
“ให้ใครล่ะครับ? ตอนนี้มีคนเดียว” พูดพลางยกแก้วไวน์ขึ้นจรดริมฝีปาก ขณะที่เขากำลังรอจังหวะเหมาะ ๆ พอเธอหันไปอีกทางเหมือนงอนอะไรสักอย่าง โน้มใบหน้าลงปิดริมฝีปากอิ่มงาม มือบีบกรามน้อยให้ยอมอ้าปากรับน้ำองุ่นขมปนหวาน“อร่อยไหมครับ?”“อื้ม... ค่ะ อร่อย” ตรึงใจคงไม่รู้ตัวว่าท่าทางเขินอายหลังได้ลิ้มชิมไวน์องุ่นราคาแพง อาจทำให้หนุ่มเพลย์บอยกลายเป็นแมวเชื่อง ๆ ตัวหนึ่ง เมื่อเขาจ้องลึกลงไปในดวงตาคู่สวยใสโดยไม่ปิดบังความรู้สึก“จิบไวน์มื้อค่ำอาจดีต่อผู้ป่วยเบาหวาน พี่เคยอ่านบทความทางการแพทย์อยู่บ้างนะ ไม่ดื่มเยอะคงไม่เป็นไร”“อ้อ ถ้าอย่างนั้นดาวกินสักแก้วคงไม่เป็นไร”เธอคงอยากคว้าทั้งขวดมากระดกให้หมด แต่เพราะอุณหภูมิในกายสาวพุ่งปรี๊ดปรอทแตกเพียงเพราะแววตาเร่าร้อนตรงหน้า พอเลื่อนมือไปรับแก้วไวน์มา เขาก็คว้าข้อมือเรียวด้วยรอยยิ้มมีเลศนัย ก้มลงบดริมฝีปากเธออีกครั้ง พร้อมส่งผ่านเครื่องดื่มแอลกอฮอล์หอมหวาน กว่าจะปล่อย คนถูกระรานเลยยกปลายนิ้วขึ้นแตะริมฝีปาก“น่าอายนะ มาจูบดาวต่อหน้าคนเยอะแยะ”“เพื่อนพี่ต่างชาติกับเด็กนอกทั้งนั้นครับ ไม่มีใครถือ พี่อยากจูบดาวพี่ก็จูบ พี่จะทำอะไรกับอาหารมื้อค่ำก็ได้” พูด
