บทที่ 30 หน้าด้านหน้ามีึน

ภาคินกระตุกยิ้มมุมปากน้อยๆ กับท่าทางกระฟัดกระเฟียดของร่างบาง ก่อนสอดส่องสายตามองหาสองแฝดทั่วบ้านเมื่อไม่เห็นจึงหันมาถามคนเป็นแม่ "ลูกๆ ไปไหน"

"พูดให้มันดีๆ พวกเขาเป็นลูกฉัน ไม่ใช่ลูกคุณ" คนถูกถามถลึงตาใส่ร่างสูงอย่างไม่พอใจ รีบสวนกลับทันควันเขามีสิทธิอะไรมาเรียกลูกๆ ของเธอราวกับว่าตัวเองเป็นพ่อถึงแม้ในใจจะเถียงไม่ได้ก็ตามว่าเขาเป็นพ่อของเด็กจริงๆ แต่ไม่ว่ายังไงเธอก็ขอปกป้องหัวใจสองดวงของตัวเองไว้ก่อน ทว่าอีกคนก็ไม่ยอมเช่นกันไม่ว่ายังเขาก็จะต้องทำให้เธอยอมรับออกมาให้ได้ว่าเด็กทั้งสองเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา

"แน่ใจเหรอว่าอลันกับอลินดาไม่ใช่ลูกผม" ดวงตาคมกริบจับจ้องใบหน้าของคนที่ยืนกอดอกอย่างคาดคั้น

"แน่ พวกเขาเป็นลูกฉันกับสามีของฉันที่อยู่นอร์เวย์ ไม่ใช่คุณ"

"หึ" ร่างสูงเค้นหัวเราะในลำคอกับคำพูดของหญิงสาวไม่ว่ายังไงเธอก็คงไม่ยอมรับสินะว่าสองแฝดเป็นลูกเขา เขาคงต้องใช้ไม้ตายกับเธอแล้วละ มือหนาเปิดซองสีน้ำตาลแล้วดึงเอกสารในซองออกมา ก่อนลุกเดินไปหาร่างบางแล้วยื่นเอกสารไปตรงหน้าเธอ "แล้วหลักฐานบนกระดาษแผ่นนี้ละ คุณจะอธิบายว่ายังไง"

"อะไรของคุณ" เอวามองหน้าร่างสูงด้วยความสงสัยก่อนเลื่อนส