แชร์

บทที่ 30

ผู้แต่ง: กวักทรัพย์เข้ากรุสมบัติ
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-10-29 19:42:56
เขาไม่ได้กลับไปที่คฤหาสถ์ในช่วงเวลานี้ เพราะเขาไม่อยากให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นอีก

คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้ก็ยังเข้ามาอยู่ในความคิดของเขา

ยังเหมือนเดิม!

เมื่อเห็นเธอแต่งตัวเย้ายวนเอาใจผู้ชาย

เขาก็อยากบีบคอเธอให้ตาย

ถ้าไม่ใช่เขาที่มาวันนี้ เธอจะอวดเสน่ห์ต่อหน้าต่อตาผู้ชายคนอื่นด้วยหรือเปล่า?

ยิ่งเขาคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไร เขาก็ยิ่งโกรธมากขึ้น ความโกรธไม่สามารถควบคุมได้ มันพุ่งตรงเข้าสู่สมองของเขา ทำให้เขาขาดสติ

คิดแค่อยากครอบครองผู้หญิงคนนี้!

การเคลื่อนไหวเร็วมากจนซ่งหยุนหยุนไม่สังเกตเห็นเจตนาของเขาเลย เมื่อถึงเวลาที่เธอตอบสนอง ริมฝีปากอันอ่อนนุ่มของเธอก็ถูกปิดไว้แล้ว

“อืม”

เธอพยายามดิ้น แต่ทันทีที่ขยับมือ เขาก็คว้าและตรึงไว้เหนือหัว ยึดแน่นที่พนักเก้าอี้

เจียงเหยาจิงโหดร้ายและรุนแรง ไม่มีแม้แต่ความอ่อนโยน มันเหมือนเป็นการลงโทษมากกว่า!

ริมฝีปากของเธอนุ่มและมีกลิ่นหอมเฉพาะตัว

มันรู้สึกคุ้นมาก

เขามีความโลภมากขึ้นเรื่อย ๆ

เจ็บ

ซ่งหยุนหยุนตัวสั่นไปทั้งตัว รู้สึกเพียงความเจ็บปวด

ทนไม่ไหวก็ทำได้แค่ฝืนทนเท่านั้น

ไม่กี่นาทีต่อมา เจียงเหยาจิงก็กลับมามีสติ เขาค่อ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก   บทที่ 31

    ซ่งอวิ้นอวิ้นจะติดต่อสัมพันธ์กับเจียงเย่าจิ่งได้อย่างไรกัน? เมื่อสักครู่นี้ เธอได้ยินเจียงเย่าจิ่งเอ่ยถึงเรื่องหย่า เกิดเรื่องบ้าบออะไรขึ้นกันแน่? เธอขยับเข้ามาใกล้และพยายามหาคำตอบจากบทสนทนาของพวกเขา! ซ่งอวิ้นอวิ้นที่กำลังนั่งอยู่ในรถพลันสิ้นไร้เรี่ยวแรง เธอก้มหน้าลงด้วยความสิ้นหวัง ราวกับเหนื่อยใจเกินกว่าจะกล่าว! นี่เป็นการตัดสินใจที่ยากเย็นที่สุดสำหรับเธอเลยก็ว่าได้ ถ้าเธอจากไป ก็จะเป็นการทำลายความเชื่อใจที่นายท่านเจียงมีให้ ถ้าไม่ใช่เพราะนายท่านเจียงแล้วล่ะก็ จนป่านนี้แม่ของเธอก็น่าจะยังไม่ได้เข้ารับการผ่าตัดหรอก! เรื่องนี้ถือได้ว่าเป็นบุญคุณสำหรับเธอ ถ้าหากเธอจากไปเช่นนี้ จะดูเนรคุณหรือเปล่า!? เธอรู้สึกหนักใจ "คุณ..." เธอก็พลันเงยหน้าขึ้น "คุณอยากจะหย่ากับฉันไม่ใช่หรือไง? ฉันยอมหย่าให้แล้ว แต่ทำไมจู่ ๆ คุณก็ไม่ยอมเสียอย่างนั้นล่ะ? หรือว่าคุณจะหลงรักฉันเข้าแล้ว?" สีหน้าของเจียงเย่าจิ่งฉายแววลังเลใจขึ้นมา จากนั้นเขาก็ยิ้มเยาะ "ฉันไม่หย่ากับเธอหรอก แต่ฉันจะเก็บเธอไว้ข้างกายแล้วทรมานเธอเล่น ๆ! อย่างเธอน่ะเหรอ? ฝันไปเถอะ!" ซ่งอวิ้นอวิ้นขบริมฝีปาก ผู้ชายคนนี้เ

  • พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก   บทที่ 32

    ผมเผ้ายุ่งเป็นกระเซิง! เฉินเวินเหยียนราวกับหญิงวิกลจริต มิหนำซ้ำยังฉีกทึ้งและประทุษร้ายซ่งอวิ้นอวิ้น "นังแพศยา!" ซ่งอวิ้นอวิ้นตะลึงงันอยู่เพียงไม่กี่อึดใจ จากนั้นก็ตอบโต้แล้วผลักเธอออกไปโดยไม่เกรงใจ! รองเท้าส้นสูงในมือของเธอบังเอิญข่วนโดนใบหน้าของเฉินเวินเหยียน จนก่อให้เกิดรอยแดง! "นี่เธอกล้าตอบโต้งั้นเหรอ?!" เฉินเวินเหยียนมองตาขวางด้วยความโกรธแค้น เตรียมพร้อมที่จะเข้าเล่นงานอีกครั้ง ซ่งอวิ้นอวิ้นจึงพูดเตือนขึ้นมาว่า "ถ้าเธอกล้าลงมืออีกล่ะก็ ฉันจะเรียกตำรวจแล้วนะ" เฉินเวินเหยียนลังเลใจอยู่ชั่วขณะ แต่กลับไม่ลดมือลงเลย ข่าวการแต่งงานของเจียงเย่าจิ่งกับซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ได้เปิดเผยให้รู้ทั่วกัน เช่นนี้ก็หมายความว่า เจียงเย่าจิ่งไม่ได้ชอบซ่งอวิ้นอวิ้นใช่ไหม? เธอสงบสติอารมณ์ได้แล้ว ตอนนี้เธอไม่อาจตื่นตระหนก เห็นได้ชัดว่าเจียงเย่าจิ่งให้พูดว่าแต่งงานกับเฉินเวินเหยียนได้ เจียงเย่าจิ่งก็หย่ากับซ่งอวิ้นอวิ้นได้ทุกเมื่อไม่ใช่หรือไง? เมื่อนึกได้เช่นนี้ เธอก็พอจะสงบใจลงได้บ้าง คราวก่อนที่เธอขอเงินเจียงเย่าจิ่งก็แย่พอแล้ว ถ้าซ่งอวิ้นอวิ้นได้รับบาดเจ็บอีก เจียงเย่าจิ่งจะคิดกับ

  • พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก   บทที่ 33

    เธอก้าวถอยหลังตามสัญชาตญาณ กู้ฮว๋ายมองประเมินเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ถึงแม้ว่าเธอจะรู้สึกอึดอัดใจอยู่บ้าง แต่ก็ไม่อาจมองข้ามความงามของเธอไปได้ ชุดเดรสสีแดงเผยเสน่ห์ความเป็นหญิงของเธอออกมา แววตาของเขามืดดำอย่างยากจะควบคุมได้ แต่เมื่อนึกถึงเรื่องที่เธอทำร้ายเขาครั้งแล้วครั้งเล่า เขาก็อยากจะจับตัวเธอมาลงโทษนัก! เขาเปิดประตูแล้วลงจจากรถ "ดูเหมือนว่าพวกเราสองคนจะชะตาต้องกันมาทีเดียวนะ?" ซ่งอวิ้นอวิ้นหันหลังวิ่งหนีไป กู้ฮว๋ายมีประสบการณ์จากเมื่อสองครั้งที่ผ่านมาจึงเข้ามาขวางเธอเอาไว้ก่อน "ดูซิว่าเธอจะหนีไปไหน!" ซ่งอวิ้นอวิ้นหวาดกลัวจนหน้าตาซีดขาว เธอรู้ดีว่าชายผู้นี้เป็นคนแบบไหน "ซ่งอวิ้นอวิ้น เธอโตขึ้นมาด้วยการกินโสมหรือไง? รู้ไหมว่าตอนที่เธอกระแทกใส่ฉัน จมูกของฉันเลือดไหลมากขนาดไหน?" กู้ฮว๋ายไม่เคยโดน 'รังแก' เช่นนี้มาก่อนเลย! เธอเป็นคนแรก! ขณะที่เขาพูดก็เดินกดดันเข้ามาทีละก้าว ๆ ซ่งอวิ้นอวิ้นก้าวถอยหลังด้วยเท้าเปล่าพร้อมรองเท้าส้นสูงในมือ สายตาของเธอฉายแววตื่นตระหนก ฮั่วซุนที่กำลังจะกลับบ้านบังเอิญเห็นเหตุการณ์นี้เข้าพอดี เขาจึงรีบลงจากรถแล้วรีบเดินเข้าไปขวางหน้าซ่งอว

  • พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก   บทที่ 34

    เมื่ออยู่ต่อหน้าเฉินเวินเหยียน ฮั่วซุนที่อยู่ตรงนั้นไม่ได้แสดงท่าทีว่าเขารู้จักซ่งอวิ้นอวิ้น แต่กลับถ่ายทอดคำพูดไปตามตรง สีหน้าของเจียงเย่าจิ่งฉายแววอ่อนโยน การที่เฉินเวินเหยียนเป็นฝ่ายที่เริ่มขอร้องแทนซ่งอวิ้นอวิ้น ทำให้เขาออกจะรู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง "ฉันจะจัดการให้เอง" เจียงเย่าจิ่งให้สัญญา การที่เขาตอบตกลงเสียรวดเร็วขนาดนั้น ไม่ใช่เพราะเฉินเวินเหยียน แต่เขาไม่อยากให้ซ่งอวิ้นอวิ้นออกไปเผยหน้าตา แถมยังต้องสวมใส่ชุดนุ่งน้อยห่มน้อย และทำงานเป็นสาวนั่งดริงก์เพราะตกงาน เขาไม่อยากให้เธอคุยเรื่องพรรค์นั้นทางออนไลน์! ตอนนี้เขาทนคิดถึงเรื่องที่เธอพูดคุยกับผู้ชายคนนั้นไม่ไหวแล้ว! ฮั่วซุนจึงบอกว่า "เข้าใจแล้วครับ" พอวางสายก็ถ่ายทอดคำพูดให้เฉินเวินเหยียนฟัง ทว่าตอนนี้เฉินเวินเหยียนกลับไม่ยินดีเอาเสียเลย อย่างไรเสียเจียงเย่าจิ่งก็ไม่ยอมมาพบเธอ วันรุ่งขึ้น เมื่อซ่งอวิ้นอวิ้นมาถึงโรงเรียนสอนเต้น ครูใหญ่หลี่ก็จับมือแล้วเอาแต่ขอบคุณเธอ "คุณเจียงยอมลงทุนแล้ว ฉันต้องขอบคุณเธอจริง ๆ จริงสิ ตอนที่เขาพาเธอออกไป เขาไม่ได้ทำอะไรเธอใช่ไหม?" ซ่งอวิ้นอวิ้นส่ายหน้าพลางกล่าวว่า "เปล่าค่

  • พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก   บทที่ 35

    ทำอย่างไรดี? เธอยังไม่อยากเชื่อเลยว่าตัวเองจะตั้งครรภ์ ดังนั้นเธอจึงสงบสติอารมณ์แล้วไปตรวจอัลตร้าซาวด์ เธอคิดกับตัวเองว่า อาจจะมีอะไรผิดปกติก็ได้? ผลลัพธ์แสดงออกมาว่าเธอตั้งครรภ์ได้เกือบสองเดือนแล้ว "ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ เป็นฝาแฝด" ซ่งอวิ้นอวิ้นรู้สึกตกตะลึงจนพูดไม่ออก เธอตั้งครรภ์จริง ๆ มิหนำซ้ำเธอยังตั้งครรภ์ฝาแฝดอีกด้วยหรือนี่? "คุณหมอคะ คุณตรวจผิดหรือเปล่าคะ?" น้ำเสียงของเธอแหบแห้ง "ตรวจไม่ผิดหรอกค่ะ คุณตั้งครรภ์ฝาแฝดจริง ๆ เรื่องแบบนี้จะตรวจผิดได้อย่างไรคะ? คุณดูสิคะ มีถุงตั้งครรภ์อยู่สองใบ" แพทย์ผู้ตรวจรักษาเลื่อนเมาส์ให้เธอดู ซ่งอวิ้นอวิ้นยื่นศีรษะเข้ามาดูก็เห็นถุงตั้งครรภ์อยู่สองใบจริง ๆ เธอมีอารมณ์ความรู้สึกสับสน "แต่ฉันเห็นคุณสีหน้าไม่ดีเอามาก ๆ เลย ในเมื่อคุณตั้งครรภ์ก็ต้องพักผ่อนให้มาก ๆ นะคะ" แพทย์คนนั้นบอก ซ่งอวิ้นอวิ้นผงกศีรษะ "ฉันเข้าใจแล้วค่ะ" เธอลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องตรวจพร้อมผลตรวจในมือ เมื่อเฉินเวินเหยียนเข้าไปในห้องอัลตราซาวด์ ก็ทราบจากแพทย์ผู้ตรวจรักษาว่าอีกฝ่ายตั้งครรภ์ฝาแฝด เธอโกรธเสียจนเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน เพราะอยากจะฆ่าซ่งอวิ้นอ

  • พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก   บทที่ 36

    ซ่งอวิ้นอวิ้นนึกถึงความสัมพันธ์ระหว่างเฉินเวินเหยียนกับเจียงเย่าจิ่ง ตอนนี้เพราะสิ่งที่เฉินเวินเหยียนกระทำกับเธอ เธอจึงมีสีหน้าไม่เป็นมิตรให้เจียงเย่าจิ่งเช่นกัน "ฉันอยากจะทำอะไรก็ทำ คุณจะมาสนใจทำไมกัน?" เมื่อสักครู่นี้เธอตื่นตระหนกเกินไป เมื่อเธอรู้ว่าตัวเองตั้งครรภ์ก็อยากจะทำแท้ง แต่พอมีใครสักคนคิดจะทำร้ายเด็ก เธอก็ขาดสติขึ้นมาทันที เธอกลัวที่จะต้องเสียพวกเขาไป เกรงว่าพวกเขาจะเป็นอันตราย เฉินเวินเหยียนรู้ว่าเธอกับเจียงเย่าจิ่งเป็นสามีภรรยากัน อีกฝ่ายคงจะคิดว่าเด็กเป็นลูกของเจียงเย่าจิ่ง ดังนั้นจึงพยายามที่จะทำร้ายลูกของเธอ? เธอร้อนใจมากเสียจนลืมตัวไปว่าเสิ่นจือเชียนอยู่ตรงหน้าจึงได้แสดงท่าทางเสียมารยาทออกไป เมื่อสบสายตาอำมหิตของเจียงเย่าจิ่งเข้า เสิ่นจือเชียนก็รีบอธิบายขึ้นมาทันทีว่า "ฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้น" จากนั้นเขาก็ไล่ซ่งอวิ้นอวิ้นลงจากรถ เขารีบออกรถ เพราะเกรงว่าเจียงเย่าจิ่งอาจจะระบายโทสะใส่เขาได้ ซ่งอวิ้นอวิ้นเม้มริมฝีปากสีชมพูแน่นแล้วมองเจียงเย่าจิ่งด้วยสายตาไม่เป็นมิตร! เจียงเย่าจิ่งขมวดคิ้ว เขายังไม่ได้คิดบัญชีกับเธอเลยนะ เธออยากจะให้เขาเป็นฝ่ายลงไ

  • พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก   บทที่ 37

    ซ่งอวิ้นอวิ้นเงยหน้าแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า "ไม่" "ระหว่างเราไม่เคยมีความรัก เพียงเพราะเกิดเรื่องบางอย่างเลยทำให้ฉันต้องดูแลเฉินเวินเหยียนก็เท่านั้น" นับเป็นครั้งแรกก็ว่าได้ที่เจียงเย่าจิ่งต้องมาอธิบายเหตุผลให้ใครสักคนฟัง นับตั้งแต่เขารู้ว่าเฉินเวินเหยียนมีแฟน ความรู้สึกดี ๆ และความเสน่หาทั้งหมดที่เจียงเย่าจิ่งมีต่อผู้หญิงคนนั้น ก็สลายไปจนสิ้นในคืนนั้นแล้ว! ที่เหลือก็แค่ยอมให้เพราะเฉินเวินเหยียนช่วยเขาไว้ในคืนนั้น! ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับความรู้สึกเลยสักนิด! ราวกับว่าซ่งอวิ้นอวิ้นได้ล่วงรู้ความลับบางอย่างเข้า ที่แท้น้ำใจที่เจียงเย่าจิ่งมีต่อเฉินเวินเหยียนกลับไม่ใช่ความรักใคร่หรือชอบพอเลย เมื่อเธอคิดหาวิธีดี ๆ ขึ้นมาได้ก็หัวเราะออกมา เจียงเย่าจิ่งขมวดคิ้ว "คุณขำอะไร?" "เปล่าหรอก" น้ำเสียงที่ซ่งอวิ้นอวิ้นใช้พูดกับเจียงเย่าจิ่งนอบน้อมผิดปกติ เจียงเย่าจิ่งรู้สึกแปลกใจโดยสิ้นเชิง! เขามองเธอด้วยสีหน้าชอบกล เธอกินยาผิดมาหรือไง? แต่ความกระตือรือร้นของเธอก็คงอยู่ไปจนถึงเช้าวันรุ่งขึ้น เธอเข้ามาในคฤหาสน์แล้วลงมือทำอาหารเป็นครั้งแรก ทั้งยังถามป้าหวู่เรื่องรสชา

  • พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก   บทที่ 38

    เมื่อซ่งอวิ้นอวิ้นรู้สึกตัวก็รีบปรับสีหน้า จากนั้นก็ยิ้มพลางกล่าวว่า "ฉันไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย" ตอนนี้เป็นเวลางาน แถมเฉินเวินเหยียนก็มาแล้วด้วย เมื่อเห็นซ่งอวิ้นอวิ้นกำลังจะเปิดประตูรถ เจียงเย่าจิ่งก็กุมมือเธอเอาไว้แล้วพูดว่า "ในเมื่อพวกเราจะแสดงทั้งที ก็ต้องแสดงให้ถึงที่สุดไปเลยสิ" ซ่งอวิ้นอวิ้นมีสีหน้าสับสน เธอกะพริบดวงตากระจ่างใส ระหว่างที่พูด เจียงเย่าจิ่งก็โน้มตัวเข้ามาหา เธอจึงกระถดถอยตามสัญชาตญาณ ส่วนเจียงเย่าจิ่งกลับโอบรอบเอวเธอแล้วดึงรั้งให้เธอเข้ามาสู่อ้อมแขน จากนั้นเขาก็ยิ้มพลางกล่าวว่า "เราเป็นสามีภรรยากัน ก็ต้องทำท่าให้เหมือนสามีภรรยากันสิ" เมื่อซ่งอวิ้นอวิ้นสบสายตาคลุมเครือ เธอก็กลืนน้ำลายอึกหนึ่งพร้อมแก้มร้อนผะผ่าว เจียงเย่าจิ่งหลุบเปลือกตาที่มีขนตาดกหนาลง ดวงตาสว่างเจิดจ้าราวกับดวงดาวที่กะพริบอยู่ท่ามกลางท้องฟ้ายามราตรี "จูบฉันสิ" ซ่งอวิ้นอวิ้นรู้สึกลังเลใจ "..." ฮั่วซุน "..." …… บรรยากาศชะงักงันไปชั่วขณะ! เจียงเย่าจิ่งเอ่ยเตือนว่า "เฉินเวินเหยียนอยู่ที่นี่ เธอไม่อยากให้เขาหึงหรือไง?" ซ่งอวิ้นอวิ้นเม้มปากพลางใจเต้นแรง จากนั้นเธอก็คล้องลำคอของ

บทล่าสุด

  • พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก   บทที่ 270

    เจียงเย่าจิ่งรีบเดินออกไปโดยไม่ลังเลสักนิด! เบื้องหลังของเขาคือเสียงร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวของหยางเชี่ยนเชี่ยน ฮั่วซุนรู้สึกสับสน เจียงเย่าจิ่งไม่ใช่คนโหดเหี้ยมแบบนั้น โดยเฉพาะคนที่เคยช่วยชีวิตเขาไว้ เขาไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่นัก "คุณเจียงครับ?" เจียงเย่าจิ่งชะงักมือที่กำลังจะเปิดประตูรถแล้วพูดว่า "ไปบอกมู่ฉินว่าฉันจะไม่เข้าไปยุ่งเรื่องของลูกชายเธออีก" เมื่อสักครู่นี้เขาไม่แยแส เพราะคิดว่านี่อาจจะเป็นการแสดงละครตบตาของมู่ฉินกับหยางเชี่ยนเชี่ยน นี่เป็นการแสดงละครตบตากันชัด ๆ เพียงแต่มู่ฉินให้สัญญากับหยางเชี่ยนเชี่ยนว่าเธอจะไม่ถูกข่มขืน นั่นเป็นแค่คำหวานของเธอเท่านั้น เธอรู้ว่าการจะทำให้เจียงเย่าจิ่งเชื่อนั้น ลำพังแค่การแสดงละครตบตาย่อมหลอกเขาไม่ได้ ดังนั้นตั้งแต่ตอนที่หยางเชี่ยนเชี่ยนตอบตกลงที่จะเล่นละครฉากนี้กับมู่ฉิน เธอก็ถูกลิขิตให้ต้องเสียความบริสุทธิ์แล้ว! ฮั่วซุนพยักหน้าอยู่เงียบ ๆ จากนั้นเขาก็รีบกลับไป ดูเหมือนว่าเขาจะมาช้าเกินไปเสียแล้ว น้ำเสียงของหยางเชี่ยนเชี่ยนฟังดูน่าสลดใจ แต่อย่างไรเสียเขาก็ต้องนำความมาบอกกล่าว มู่ฉินยิ้มราวกับคาดเอาไว้แล

  • พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก   บทที่ 269

    ฮั่วซุนไม่มีทางเลือกนอกจากบอกเจียงเย่าจิ่ง เจียงเย่าจิ่งชะงักแล้วหันมามองฮั่วซุน "นายว่ายังไงนะ?" ฮั่วซุนทวนคำอีกครั้งแล้วพูดว่า "เขาคิดจะจับตัวหยางเชี่ยนเชี่ยน ทำยังไงดีครับ?" เจียงเย่าจิ่งยื่น "เอาโทรศัพท์มาให้ฉัน" เขาตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "คุณคิดจะทำอะไรกันแน่?" มู่ฉินพูดตรงเข้าประเด็น "ฉันได้ยินมาว่าตอนที่เธอตกน้ำ หยางเชี่ยนเชี่ยนช่วยเธอไว้ใช่ไหมล่ะ? ถ้าตอนนั้นเธอจมน้ำไปซะ ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างก็เป็นของลูกชายฉันแล้ว เป็นหล่อนที่ทำลายเรื่องดี ๆ ของฉัน เธอคิดว่าฉันจะปล่อยหล่อนไปงั้นเหรอ?" "ต้องการอะไรก็ว่ามา" เจียงเย่าจิ่งพูดตามตรง "เอาล่ะ ในเมื่อเธอตรงไปตรงมาขนาดนั้น ฉันก็จะไม่พูดจาอ้อมค้อมกับเธออีก หยางเชี่ยนเชี่ยนเป็นผู้มีพระคุณของเธอใช่ไหมล่ะ? ฉันขอแลกเธอกับลูกชายของฉันว่ายังไงล่ะ?" มู่ฉินเอ่ยขึ้น หลังจากได้พบหยางเชี่ยนเชี่ยน เธอก็รู้ว่าหยางเชี่ยนเชี่ยนชอบเจียงเย่าจิ่ง ดังนั้นตอนนี้ทั้งสองคนจึงบรรลุข้อตกลงร่วมกัน ตอนที่กำลังดำเนินแผนการครั้งนี้ มู่ฉินคิดว่าเธอสามารถใช้เหตุการณ์ครั้งนี้มาแลกเปลี่ยนเพื่อให้เจียงเย่าจิ่งยอมปล่อยลูกชายของเธอไป "ลูกชายของคุณไม่ไ

  • พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก   บทที่ 268

    เมื่อซ่งรุ่ยเจี๋ยได้ยินเสียง เขาก็รีบซ่อนโทรศัพท์มือถือเอาไว้ใต้ผ้าห่ม เขาเคลื่อนไหวรวดเร็วเสียจนทั้งซ่งอวิ้นอวิ้นหรือหานซินก็ไม่ทันสังเกตเห็นความผิดปกติของเขา! หานซินวางอาหารเอาไว้บนโต๊ะข้างเตียง "เธอหิวหรือยัง? รีบมากินอาหารเช้าเถอะ" เมื่อหานซินพูดจบ เธอก็ค่อย ๆ หยิบอาหารที่เตรียมไว้ออกมา "ผมไม่อยากกิน ผมอยากอยู่คนเดียว" ทั้งสีหน้าและน้ำเสียงของซ่งรุ่ยเจี๋ยฉายแววเย็นชา ไม่ได้แสดงความเสียใจออกมานัก หานซินคิดจะเกลี้ยกล่อม แต่ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยขัดจังหวะหานซินได้ทันเวลา "แม่คะ ให้เขาอยู่คนเดียวสักพักเถอะ" หานซินกล้ำกลืนคำพูดเกลี้ยกล่อมกลับลงไปแล้วเอ่ยขึ้นมาว่า "อาหารอยู่ตรงนี้นะ เธอหิวเมื่อไหร่ก็มากินล่ะ" ซ่งรุ่ยเจี๋ยไม่พูดอะไร หานซินอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ "เฮ้อ" "พอเถอะค่ะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นดึงตตัวหานซินออกไป "รุ่ยเจี๋ย นายก็พักผ่อนด้วยนะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นปิดประตูห้องพักผู้ป่วยแล้วบอกหานซินวว่า "รุ่ยเจี๋ยต้องการเวลาทำใจ เขากินอะไรไม่ลงหรอกค่ะ อย่าไปเกลี้ยกล่อมเขาเลย ไป๋ซิ่วฮุ่ยเป็นแม่ของเขา เขาคงรับไม่ได้ไปสักพัก นี่เป็นเรื่องที่พอเข้าใจได้" หานซินเข้าใจแล้ว "แม่รู้ แม่เป็น

  • พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก   บทที่ 267

    ซ่งรุ่ยเจี๋ยเงยหน้าขึ้นแล้วถามว่า "พี่มาแต่เช้าขนาดนั้น คงรู้เรื่องนั้นแล้วใช่ไหม?" ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ได้ปิดบัง "ใช่" แววตาที่ไร้ชีวิตชีวาของซ่งรุ่ยเจี๋ย มองไปทางอื่นโดยไร้จุดมุ่งหมาย "ตำรวจมาถามเรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แล้วถามว่าผมได้เจอแม่หรือเปล่า" ซ่งอวิ้นอวิ้นฟังอยู่เงียบ ๆ ที่จริงเขารู้แก่ใจว่าเมื่อไป๋ซิ่วฮุ่ยถูกใครสักคนพาตัวออกไปก็หมดทางรอดแล้ว "นายต้องดูแลตัวเองให้ดี ๆ นะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่รู้ว่าจะปลอบใจเขาอย่างไรดี ซ่งรุ่ยเจี๋ยเงยหน้าขึ้น "แม่ผมตายเมื่อคืนนี้ พี่รู้เรื่องเร็วขนาดนั้นได้ยังไงกัน?" "ฉัน..." พอนึกถึงสิ่งที่เจียงเย่าจิ่งพูด เธอก็เปลี่ยนเปลี่ยนคำพูดเป็น "ฉันเพิ่งจะได้ยินตำรวจพูดถึงรู้น่ะสิ" "อ้อ" ซ่งรุ่ยเจี๋ยรู้ว่าเธอกำลังโกหกอยู่ชัด ๆ เธอกำลังปิดบังอะไรสักอย่างใช่ไหม? ทำไมต้องปิดบังด้วยเล่า? เพราะเธอรู้ว่าคนที่ฆ่าแม่ของเขาคือเจียงเย่าจิ่งอย่างนั้นเหรอ? ทำไมเธอไม่พูดอะไรเลยล่ะ? ตั้งใจที่จะปิดบังไม่ให้เขารู้ใช่ไหม? เขากำหมัดที่อยู่ใต้ผ้าห่มแน่น พลางรู้สึกหนาวเหน็บอยู่ในใจ "ผมเสียใจด้วยนะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยเสียงเบา ซ่งรุ่ยเจี๋ยยิ้มเหยีย

  • พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก   บทที่ 266

    พ่อบ้านเฉียนรวบรวมคำพูดแล้วเอ่ยขึ้นมาว่า "ตอนนี้นายน้อยไม่มีอะไรต้องกังวล ดังนั้นเขาจึงประชันหน้ากับพวกเราได้เต็มที่ แต่ถ้าหลังบ้านเกิดไฟลุกไหม้ เขาก็จะเสียสมาธิแล้วพวกเราก็จะมีโอกาสขึ้นมา" "โอ้ พ่อบ้านเฉียนพูดถูก" มู่ฉินเห็นด้วยยิ่งนัก เธอถองข้อศอกใส่สามีตัวเอง "พูดอะไรบ้างสิ" เจียงอวี้จึงเอ่ยขึ้นมาว่า "เป็นความคิดที่ดีอยู่หรอก แต่… พวกเราจะจุดไฟหลังบ้านเจียงเย่าจิ่งได้ยังไงล่ะ นั่นต่างหากที่เป็นประเด็นสำคัญไม่ใช่รึไง?" นายท่านเจียงยังคงเงียบ เพราะเหตุผลเดียวกันนี้ ตอนนี้ดูเหมือนว่าเจียงเย่าจิ่งกับซ่งอวิ้นอวิ้นจะมีความสัมพันธ์ที่ดี ประกอบกับมีลูกเพิ่มเข้ามา ยิ่งทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนแนบแน่นขึ้นไปอีก "ไม่เห็นจะยากเลย พวกเราก็แค่หว่านเมล็ดพันธุ์แห่งความขัดแย้งลงไปท่ามกลางความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองคนเสียก็ใช้ได้แล้วไม่ใช่เหรอ?" ถึงแม้ว่ามู่ฉินจะย่างเข้าวัยกลางคนแล้ว แต่เสน่ห์ของเธอก็ยังคงอยู่ ประกอบกับการดูแลตัวเองเป็นอย่างดี ทำให้ยากจะมองอายุที่แท้จริงของเธอออก เธอกลอกตาดำขลับ "ระหว่างผู้ชายกับผู้หญิง มือที่สามถือว่าเป็นเรื่องต้องห้ามที่สุดเลยเชียวล่ะ ถ้ามีมือที

  • พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก   บทที่ 265

    ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ได้รีบเข้านอนทันที แต่กลับไปหาซวงซวง ป้าหวู่พาซวงซวงเข้านอนแล้ว แต่เธอก็ยังอยากตรวจสอบดูให้แน่ใจ ตอนนี้ซวงซวงหลับลึกไปแล้ว ดังนั้นเธอจึงย่องเบาออกมา เมื่อกลับมาที่ห้องนอน เธอก็นั่งตรงขอบเตียง แต่กลับไม่รู้สึกง่วงอีกต่อไป เธอกุมศีรษะแล้วครุ่นคิดถึงเรื่องนั้น นอกจากหลินหรุ่ยกับตระกูลเจียงแล้ว เธอก็นึกไม่ออกว่าเป็นใคร หลังจากเจียงเย่าจิ่งเดินออกมาหลังจากอาบน้ำเสร็จ เขาก็เห็นซ่งอวิ้นอวิ้นนั่งอยู่ตรงขอบเตียง ดังนั้นเขาจึงเดินเข้ามากอดเธอแล้วนอนลงบนเตียง จากนั้นก็พลิกตัวอยู่เหนือร่างของเธอ จูบที่พร่างพรมลงมาทั้งดูดดื่มและเร่าร้อน ขณะที่บรรยากาศกำลังเป็นไปได้สวย ซวงซวงก็ร้องไห้ขึ้นมา พวกเขาทั้งสองคนต่างตะลึงงัน ซ่งอวิ้นอวิ้นเป็นฝ่ายที่มีท่าทีตอบสนองก่อนแล้วผลักเขาออกไป "ซวงซวงอาจจะหิวก็ได้" "ป้าหวู่จะป้อนเขาเอง" "แต่…" ก่อนที่เธอจะทันได้พูดให้จบประโยค เธอก็โดนจูบ สกัดกั้นคำพูดของเธอจนหมดสิ้น! ทุกสิ่งทุกอย่างพรั่งพรูออกมา! ราตีช่างแสนยาวนาน ทว่ากลับเต็มไปด้วยความรักใคร่เร่าร้อน! …… คฤหาสน์ต้นตระกูลเจียงเปิดไฟสว่างจ้า คราวนี้แผนใส่ร้ายเจียงเย่าจิ่

  • พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก   บทที่ 264

    "ทำไมเธอยังไม่นอนอีกล่ะ?" เจียงเย่าจิ่งเดินเข้ามา "ฉันทำให้เธอตื่นหรือเปล่า?" ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยขึ้นมาว่า "เปล่าหรอก ฉันกำลังรอคุณอยู่น่ะ" เมื่อเธอพูดจบก็ลงจากเตียงแล้วเดินเข้ามากอดเขาไว้ จากนั้นก็แนบใบหน้าเข้ากับหน้าอกของเขา การเคลื่อนไหวของเธอทำให้เจียงเย่าจิ่งรู้สึกประหลาดใจเสียจนตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะ จากนั้นเขาก็ยิ้มพลางถามว่า "เธอเป็นอะไรไปน่ะ?" ซ่งอวิ้นอวิ้นบอกว่าไม่มีอะไร "ฉันก็แค่อยากจะกอดคุณ" เจียงเย่าจิ่งก้มมองเธอ "ปล่อยก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำแล้วเธอค่อยมากอดก็ได้ ตอนนี้ฉันสกปรกจะแย่" ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ยอมปล่อยแล้วกอดเขาให้แน่นขึ้น ร่างกายของทั้งสองคนบดเบียดเข้าหากันอย่างแนบแน่น เจียงเย่าจิ่งถามเสียงเบาว่า "เธอเป็นอะไรไป?" ทำไมถึงรู้สึกว่าเธอไม่ปกติเลยล่ะ? ซ่งอวิ้นอวิ้นลูบหน้าอกของเขา "นับจากนี้เป็นต้นไป ไม่ว่าอยู่ที่ไหนฉันก็จะเป็นบ้านให้คุณเอง ฉันจะรักคุณให้มาก ๆ" เจียงเย่าจิ่งหลุบตาลง ท่ามกลางแสงสลัวรางเลือน เขายังมองเห็นประกายในดวงตาของเธอและเนื้อตัวที่สั่นระริกอยู่บ้าง น้ำเสียงทุ้มของเขาปะปนความแหบพร่าเล็กน้อย "ซ่งอวิ้นอวิ้น วันนี้เธอเป็นอะไรไปกันแน

  • พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก   บทที่ 263

    เมื่อกลับมาถึงบ้าน เธอก็ล้างมือแล้วไปหาซวงซวง เห็นเพียงป้าหวู่ที่กำลังอุ้มเขาอยู่ "ป้าหวู่" เธอรู้สึกประหลาดใจนัก ป้าหวู่ยิ้มแล้วพูดว่า "คุณผู้ชายบอกให้ป้ามาที่นี่ เพราะไม่มีใครคอยจัดการเรื่องต่าง ๆ เลยค่ะ" เจียงเย่าจิ่งเป็นห่วงเรื่องตามหาตัวคนแปลกหน้า ดังนั้นเขาจึงเรียกป้าหวู่ให้มาที่นี่ ซ่งอวิ้นอวิ้นดีใจที่ได้ยินว่าป้าหวู่มาที่นี่ เพราะก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่ในคฤหาสน์ ป้าหวู่ดีกับเธอมากทีเดียว เธอเป็นคนจิตใจดี "มีป้าหวู่อยู่ที่นี่ ฉันรู้สึกเบาใจขึ้นเยอะเลยค่ะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยพลางยิ้มให้ เธอรับซวงซวงมาจากอ้อมแขนของป้าหวู่ จากนั้นเขาก็ตื่นขึ้นมาพอดี ทันใดนั้นใบหน้าเล็ก ๆ ก็ยับย่น ซ่งอวิ้นอวิ้นรู้ว่าเขาคงจะอึเป็นแน่ ดังนั้นเธอจึงบีบจมูกน้อย ๆ ของเขา "เหม็นหรือเปล่าจ๊ะ?" ป้าหวู่จึงพูดว่า "เดี๋ยวป้าเปลี่ยนผ้าอ้อมให้เองค่ะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นอยากจะทำเอง เธอรู้สึกว่าตนเองติดค้างลูกชายมาโดยตลอด เพราะเธอไม่มีเวลาดูแลเขานัก ตอนนี้เธอมีเวลาแล้ว "งั้นป้าจะเอาน้ำมาให้นะคะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นตอบตกลงแล้ววางซวงซวงลงไป เธอทิ้งผ้าอ้อมที่ใช้แล้วลงถังขยะ จากนั้นก็หยิบกระดาษมาเช็ดก้นของ

  • พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก   บทที่ 262

    ซ่งรุ่ยเจี๋ยรีบกลบเกลื่อนว่า "ไม่มีอะไรหรอก..." "จริงเหรอ?" ซ่งอวิ้นอวิ้นยื่นน้ำที่รินแล้วให้เขา น้ำเสียงของเธอบ่งบอกว่าไม่เชื่ออยู่ชัด ๆ ซ่งรุ่ยเจี๋ยหลบสายตาแล้วรีบหาข้ออ้างขึ้นมาว่า "เป็นเรื่องในบริษัทน่ะ ส่วนเรื่องเมื่อคราวก่อนก็แก้ปัญหาได้แล้ว" ซ่งอวิ้นอวิ้นพยักหน้า "นายรับมือได้ดี" "แต่วิธีการก็เป็นความคิดของพี่อยู่ดี" ซ่งรุ่ยเจี๋ยเอ่ยขึ้น เขารู้สึกอิจฉาอยู่บ้าง เขาต้องยอมรับว่าซ่งลี่เฉิงช่างมีสายตาแหลมคม ถึงให้ซ่งอวิ้นอวิ้นมาดูแลบริษัท ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ถนัด แต่เธอก็เรียนรู้หลาย ๆ สิ่งได้รวดเร็ว! "ฉันแก่กว่านายไม่กี่ปี ฉันถึงต้องใคร่ครวญให้มากหน่อย อีกไม่กี่ปีนายน่าจะล้ำหน้าฉันไปแล้ว" ซ่งอวิ้นอวิ้นพูดให้กำลังใจ อันที่จริงแล้ว นับตั้งแต่ซ่งลี่เฉิงตายไป ซ่งรุ่ยเจี๋ยก็เป็นผู้ใหญ่ขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก ซ่งรุ่ยเจี๋ยแทบไม่เผยรอยยิ้มขึ้นบนใบหน้า "ผมไม่เป็นไรหรอก พี่น่าจะกลับไปดูแลซวงซวงก่อนนะ" ซ่งรุ่ยเจี๋ยเอ่ยขึ้น "ได้ ถ้านายมีเรื่องอะไรก็ติดต่อฉันได้ตลอดนะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นลุกขึ้น "อย่าลืมดื่มน้ำล่ะ" ซ่งรุ่ยเจี๋ยรีบยื่นมือข้างที่ไม่ได้รับบาดเจ็บมายกถ้วยชาขึ้นมา "ผมไม่ลื

DMCA.com Protection Status