ริมฝีปากแดงจัดของหญิงสาวประทับจูบลงที่ริมฝีปากของคนเมาไม่ได้สติอย่างพอใจ ขอโทษนะเรียวที่แพมต้องทำแบบนี้ แพมก็รักเรียวไม่แพ้กับผู้หญิงคนใหม่ของเรียวหรอก แพมเอ่ยกับคนเมามาก่อนที่จะขับรถมายังคอนโดของเธอ ใครบอกว่าเธอจะพาเรียวตะกลับคอนโดของเขาละ หึ! นี้คือโอกาสที่เรียวตะนั้นจะเป็นของเธอแล้วละ หญิงสาวถึงก
@บริษัท หนึ่งสัปดาห์ต่อมาและนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่ฉันนั่งแท็กซี่มาทำงานเนื่องจากพี่นะนั้นลากลับบ้านที่ต่างจังหวัด ส่วนพี่เรียวตั้งแต่วันนั้นวันที่เราสองคนทะเลาะกันฉันก็ยังไม่เจอหน้าเขาเลย เราทำงานที่บริษัทเดียวกันแต่อยู่กันคนละชั้น บวกกับช่วงที่ผ่านมาเป็นวันหยุดเสาร์อาทิตย์ตัวเขาเองก็ไม่ได้กลับไปค
พนักงานหนึ่งในนั้นพูดขึ้นคงตั้งใจให้ฉันได้ยินมั้งนะ ฉันว่าตัวฉันเองก็ไม่เคยไปสร้างศัตรูไว้ที่ไหนนะ แต่พี่กี้และพี่เจนนี้สิที่หันมามองหน้าฉันอยากจะเอาเรื่องคนพวกนั้นแทนฉัน แต่ฉันได้แต่ห้ามปรามไม่อยากให้มีเรื่องอะไร ตัวฉันเองไม่อยากจะมีปัญหาด้วย ถามว่าฉันโกรธไหมที่มาว่าฉันแบบนั้นใครจะไม่โกรธละ แต่ฉันไ
หลังจากที่โดนคนใจร้ายต่อว่าฉันเองก็เจ็บนะไม่ใช่ไม่เจ็บ หลายวันที่ผ่านมาเขาไม่ยอมพูดคุยกับฉันเลยด้วยซ้ำ พอวันนี้จู่ๆ ก็เรียกฉันไปต่อว่า ฉันเองก็เริ่มเหนื่อยกับอารมณ์ร้ายของเขาแล้วนะ ฉันเองก็เป็นคนมีจิตใจเหมือนกัน ไม่ใช่ไม่รู้สึกด้านเคนตะหลังจากที่เดินออกมาจากห้องก็เจอกับรีนลดาที่นั่งทำงานอย่างตั้งใจ
"นี้น้องเชอรีนจริงๆ หรือครับนี้ พวกพี่คิดว่าตาฝาดซะอีก" ธนาที่แอบปลื้มน้องอยู่แล้วยิ่งปลื้มหนักเข้าไปอีก คนอะไรสวยไปหมด ยิ่งมองยิ่งเพลินตา ธนาได้แต่คิดในใจรีนลดาได้แต่ยิ้มหวานให้กับพวกเขาและตอนนี้ฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะร่วมกับพี่ๆ ในแผนกที่มาร่วมเลี้ยงส่งเธอห้าถึงหกคน โดยครั้งแรกที่เธอตั้งใจจะมากันสามค
@คอนโดของเรียวตะ ร่างสูงลงกระชากตัวเล็กออกจากรถด้วยความโมโห รีนลดาเองก็ไม่ยอม เขามีสิทธิอะไรพาเธอมาที่คอนโดของเขา หายไปหลายวันพอนึกอยากเอาก็จะมารังแกเธองั้นเหรอ เธอไม่ยอมให้เขารังแกเธออยู่ฝ่ายเดียวหรอกนะ รีนลดาทุบเข้าที่แผ่นหลังของเรียวตะด้วยความโกรธและโมโหจัดเช่นกัน เมื่อมาถึงร่างสูงก็โยนรีนลดาลงบ
รีนลดาเจ็บจนนิ้วหน้า มันยิ่งแสบ และทรมานเธอรู้สึกถึงส่วนนั้นที่มันฉีกขาด ไม่ว่าทุกครั้งที่ผ่านมาจะรุนแรงมากแค่ไหน แต่ครั้งนี้หนักกว่าเห็นๆ มันไม่ต่างอะไรจากการข่มขืน แต่คนใจร้ายก็ไม่มีท่ามีว่าจะหยุดมัน ร่างบางจิกเข้าที่แผ่นหลังของคนใจร้ายเพื่อระบายความเจ็บแสบลงอย่างเจ็บใจ"อ่าส์ ซีด แน่นซิบหาย" เรีย
@คฤหาสตระกูลเรียว มาดามชินั่งรอบุตรชายและรีนลดาที่ห้องโถงภายในห้องรับแขกด้วยความรุ่มร้อนใจ จนนั่งไม่ติดไม่นานทั้งสองก็เดินตามกันเข้ามา เมื่อมาถึงมาดามชิก็โผล่เข้ามากอดรีนลดาด้วยความเป็นห่วง ท่านได้รับคำบอกเล่าจากบุตรชายคนโตว่าเรียวตะนั้นฉุดรีนลดาไปค้างที่คอนโด ตั้งแต่เมื่อคืน"ไม่เป็นไรนะลูก" มาดาม
"พี่เรียวไปพักเถอะคะ พรุ่งนี้เราต้องตื่นแต่เช้านะคะ เดี่ยวที่เหลือรีนจัดการเอง""ไม่เอาครับพี่่สัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าจะนอนพร้อมกับรีน ถ้ารีนยังไม่นอนพี่ก็ไม่นอนครับ" รีนลดาที่ได้ยินเช่นนั้นถึงกับหลุดยิ้มให้กับความน่ารักของเรียวตะ นับวันเธอยิ่งรักผู้ชายคนนี้หนักมากขึ้น"งั้นก็ตามใจพี่เรียวคะ" ร่างบ
"รีน ก็เสียวเช่นกันคะ อะ อ่าส์ พี่เรียวขา " คนด้านบนบอกด้วยเสียงกระเส่ามาเช่นกัน!! ผับ ผับ อ่าส / อื้ม !!!!! ตอด เก่งมาก ครับ แน่นๆ อ่าส์!! อึ้ม !!" พี่เรียว อ่าส ชอบไม่ คะ " รีนลดาถามเขาด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ผ่านมาหลายนาทีตอนนี้ร่างบางก็เริ่มเหนื่อยและหมดแรงแล้ว" ผับ ผับ ผับ ผับ " ยิ่งใกล้ถึงฝั่งคน
เมื่อมาถึงเตียงนอนขนาดไซส์คิงเรียวตะก็ไม่รอช้า ร่างสูงจัดการถอดเสื้อผ้าของตนและรีนลดาออกจนหมด ยังไงคืนนี้เขาขอทำหน้าที่สามีให้กับเด็กดื้ออย่างเชอรีนก่อนละกัน มีอย่างที่ไหนมาท้าทายคนอย่างเขา สงสัยอยากเลี้ยงแฝดสามจริง ๆ แล้วมั้ง อยากมีลูกๆมาวิ่งเล่นเพิ่มก็ไม่บอก เมียอ่อยขนาดนี้แล้วคืนนี้เอาให้หว่างกัน
"บอกเชื่อฟังแบบนี้หน่อยนะครับ ปะป๋าจะได้ไม่เหนื่อย ถ้าน้องไนท์เป็นเด็กดีปะป๋าจะซื้อของเล่นให้เยอะกว่านี้เลยนะครับลูก" ร่างสูงบอกกับลูกสาว พร้อมกับเล่นและหยอกล้อกับน้องไทม์ไปด้วย เด็ก ๆ พยักหน้าตามประสา ราวจะรู้เรื่องไปกับบิดาด้านรีนลดาที่กลับเข้ามาในบ้านเกือบจะหกโมงเย็น ฉันที่เปิดประตูเข้ามาถึงกับต
@คฤหาสน์ตระกูลเรียว ~ 1 ปีต่อมา ~ ร่างสูงของเรียวตะอยู่ในชุดสบายๆ วันนี้นั้นรีนลดาออกไปทำธุระข้างนอก ปล่อยให้พ่อลูกอ่อนอย่างเขาเป็นต้องเลี้ยงเจ้าก้อนสองแสบอยู่ที่บ้านตามลำพัง แต่ยังดีหน่อยที่มีพี่สมบูรณ์และแตงกวานั้นคอยช่วยอีกแรงห้าโมงกว่าๆ ร่างสูงเหลือบดูนาฬิการอบที่สิบของวัน ผ่านไปราวสี่ชั่วโม
หลังจากทานเสร็จร่างสูงก็พาคนตัวเล็กนั่นกลับมาที่พัก รีนลดาออกมาเดินเล่นที่ริมหาดในยามเย็น ร่างบางมองท้องทะเลออกไปไกลจนสุดลูกหูลูกตา วันนี้พระจันทร์เต็มดวงแสงสะท้อนเข้ากับน้ำทะเล เป็นอะไรที่สวยมากในตอนเย็นแบบนี้ จากนั้นร่างบางก็หยิบสมาร์ตโฟนของตนขึ้นมาเก็บภาพสวยๆ เอาไว้ ยิ่งมองท้องฟ้าและท้องทะเลยิ่งเ
เช้าวันต่อเรียวตะพารีนลดาขับรถออกจากคฤหาสน์ มุ่งหน้ามาที่หัวหิน เพราะวันนี้เขาตั้งใจจะพาเมียสุดที่รักนั่นพักผ่อนซักสอง สามวันเอาจริงตัวเขาเองก็ไม่เคยพาคนตัวเล็กนั้นออกไปเที่ยวไหนเลย ตั้งแต่เรากับมาเป็นครอบครัวเดียวกัน เมื่อคืนหลังจากที่กลับมาจากงานเลี้ยงเขาก็คิดอะไรออกขึ้นมา อยากจะพาร่างบางนั้นออกมา
ด้านเรียวตะวันนี้ผมมางานเลี้ยงรุ่นกับกลุ่มเพื่อนๆของผม เป็นเพื่อนเรียนสมัยมัธยมด้วยกันพวกเราจะจัดงานนี้ขึ้นทุกปี และโต๊ะพวกผมตอนนี้ก็ไม่ได้มีแค่กลุ่มผมแต่ยังมีเพื่อนกลุ่มอื่นที่มาแจ่มด้วย พวกเราพูดคุยกันอย่างสนุกนานๆจะเจอกันที ผมนั่งคุยและจิบไวน์กับพวกไอ้อรัณไปซักพัก ไอ้ริวก็เอ่ยถามผมขึ้นมา"กับแพมม
หลายสัปดาห์ต่อมา ก็เป็นอย่างที่ฉันคิดไว้จริงๆ หลังจากที่ฉันยอมคืนดีกับพี่เรียวได้ไม่ทันไร เขาก็ไม่ยอมให้ฉันอยู่คอนโดเหมือนเมื่อก่อน เขารบเร้าจนฉันใจอ่อนยอมกลับมาอยู่ที่คฤหาสน์เช่นเดิม แต่ที่ฉันยังไม่อยากกลับมาที่นี่เพราะทุกครั้งที่ฉันเดินไปเรือนหลังเล็กของคนย่า ฉันก็น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ยอมร