เมื่อเจ้าท่อนเอ็นของเขามันเด้งชูขึ้นมาอีกรอบ เรื่องอะไรที่จะยอมให้เธอออกไปจากห้องง่ายๆ ละไม่มีทาง รีนลดาเห็นเช่นนั้นถึงกับถอยหนี แต่ตอนนี้มันโตและพร้อมที่จะเข้ามาสัมผัสร่องของเธออีกรอบ"รอบเดียวฉันไม่เคยพอ ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็ทำหน้าที่ของเธอต่อ อย่าคิดหนี เพราะฉันยังไม่อิ่ม เธอเองก็ไปไหนไม่ได้" เสียง
รีนลดาหลังจากที่เรียนเสร็จตอนนี้พึ่งจะบ่ายโมง พอทานข้าวเสร็จฉันก็นั่งรอยัยนินิวและยัยมีนนาที่ใต้ตึกของคณะ เพราะเพื่อนทั้งสองคนนั้นตามไปส่งงานอาจารย์ ส่วนฉันรู้สึกอยากกินชาไข่มุกเลยมานั่งรอที่ม้านั่งข้างๆ กับซุ้มร้านมินิมาร์ทมือบางหยิบสมาร์ทโฟนเครื่องหรูออกมาเขี่ยเล่นพวกโซเชียลต่างๆ ขณะที่รอเพื่อน แ
ร่างบางของรีนลดานั่งอยู่บนอัศจรรย์ขอบสนามแข่งบาส ฉันมองไปรอบๆ ก็เจอกับผู้เข้าแข่งขันหลายคนที่ กำลังวอมร่างกายกัน อีก 10 นาที พวกเขาถึงจะลงแข่งกัน และตอนนี้กองเชียร์ก็เริ่มทยอยมากันเยอะแล้ว กองเชียร์ของคณะวิศวะมีสาวๆ มากกว่าฝั่งทีมคณะฉันซะอีก สงสัยพวกเขาจะมาเชียร์หนุ่มๆ กันมั้งนะฉันว่า หลังจากนั้นพี่
แกก็เห็นว่าเขาแข่งอยู่ ไม่ได้กลัวลูกบาสจะโดนฉันหรอกน๊า" ฉันบอกเพื่อนกลับ!! กรี๊ด !! จากนั้นก็มีเสียงสาวๆ กรี๊ดขึ้นอีกหลายๆรอบ มันเป็นการแข่งขันที่สนุกและดุเดือดเอามั๊กมาก ส่วนพวกพี่เกรทก็เล่นเก่งอยู่เหมือนกัน ครึ่งหลังเป็นคะแนนสูสีกันมาก แต่พี่เรียวก็ชู้ตลูก บาสเข้าแทบจะทุกครั้งเมื่อมีลูกบาสอยู่ในม
หลังจากที่พวกฉันทั้งสามคนแยกตัวออกจากพี่เกรทและพี่เชอรี่มา กำลังเดินกลับคณะนั้น"เอ้ย....ตายจริง ฉันลืมสนิทเลย อาจารย์เดย์ให้ฉันแก้งานส่งให้ทันก่อนหกโมงเย็น ทำไงดีละ นี้มันจะบ่ายสามแล้ว" ยัยมีนนาบอกมาด้วยสีหน้าตกใจ"ฉันนี้บ้าจริงๆ เลยมัวแต่ไปดูเขาแข่งบาส ลืมได้ไง ฉันนิวแกก็ไม่คิดจะเตือนฉันเลยนะ ตายจ
"นี้พวกแก รอฉันด้วย...สิ" รีนลดาที่กำลังจะตามเพื่อนไป แต่กับโดนเรียวตะดักทางไว้ซะก่อนริวได้แต่ขำเบาๆ ให้กับความฟอร์มจัดของเพื่อน ที่เรียวตะนั้นเดินเข้าไปดักหน้ารีนลดาเอาไว้ ไม่ให้ตามเพื่อนเธอไป"ไอ้เรียวมึงไปฉลองกับพวกกูไหม พาน้องรีน ไปรวมด้วยก็ได้นะ" ริวเอ่ยถามเพื่อนขณะที่เรียวตะ และรีนลดาที่กำลัง
ภายในเรือสปีดโบ๊ทขนาดกลางมีแค่เขา รีนลดา และคนขับ กันแค่ 3 คน ที่กำลังนั่งเรือไปยังร้านอาหารที่เขามักจะมาทานอยู่บ่อยๆ"พี่รู้ได้ไงว่าฉันหิว" รีนลดาถามเขามาอย่างสงสัย เพราะเธอยังไม่ทันได้บอกเขาซะหน่อย"ฉันได้ยินเสียงท้องเธอร้อง ตอนที่เธอหลับหนะ"รีนลดาทำหน้าตกใจ ห๊ะ นี้ท้องร้องตอนหลับเหรอน่าอายซะมัด
เรียวตะยื่นเมนูอาหารให้กับคนตรงหน้า"เลือกสิอยากทานอะไร เลือกตามสบายเลย" เรียวตะบอกกับคนตรงหน้า แต่รีนลดาก็ยังคงนั่งนิ่งและมองหน้าเขาอยู่เช่นนั้น"พี่เรียว ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่าพี่กำลังคิดอะไรอยู่ พี่คงไม่ได้หลอกมาพูดหรือทำดีกับฉัน ให้ฉันตายใจเล่นหรอกใช่ไหม" ร่างบางยังคงระแวงคนใจร้าย คำพูดของเธอทำเอาเ
"พี่เรียวไปพักเถอะคะ พรุ่งนี้เราต้องตื่นแต่เช้านะคะ เดี่ยวที่เหลือรีนจัดการเอง""ไม่เอาครับพี่่สัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าจะนอนพร้อมกับรีน ถ้ารีนยังไม่นอนพี่ก็ไม่นอนครับ" รีนลดาที่ได้ยินเช่นนั้นถึงกับหลุดยิ้มให้กับความน่ารักของเรียวตะ นับวันเธอยิ่งรักผู้ชายคนนี้หนักมากขึ้น"งั้นก็ตามใจพี่เรียวคะ" ร่างบ
"รีน ก็เสียวเช่นกันคะ อะ อ่าส์ พี่เรียวขา " คนด้านบนบอกด้วยเสียงกระเส่ามาเช่นกัน!! ผับ ผับ อ่าส / อื้ม !!!!! ตอด เก่งมาก ครับ แน่นๆ อ่าส์!! อึ้ม !!" พี่เรียว อ่าส ชอบไม่ คะ " รีนลดาถามเขาด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ผ่านมาหลายนาทีตอนนี้ร่างบางก็เริ่มเหนื่อยและหมดแรงแล้ว" ผับ ผับ ผับ ผับ " ยิ่งใกล้ถึงฝั่งคน
เมื่อมาถึงเตียงนอนขนาดไซส์คิงเรียวตะก็ไม่รอช้า ร่างสูงจัดการถอดเสื้อผ้าของตนและรีนลดาออกจนหมด ยังไงคืนนี้เขาขอทำหน้าที่สามีให้กับเด็กดื้ออย่างเชอรีนก่อนละกัน มีอย่างที่ไหนมาท้าทายคนอย่างเขา สงสัยอยากเลี้ยงแฝดสามจริง ๆ แล้วมั้ง อยากมีลูกๆมาวิ่งเล่นเพิ่มก็ไม่บอก เมียอ่อยขนาดนี้แล้วคืนนี้เอาให้หว่างกัน
"บอกเชื่อฟังแบบนี้หน่อยนะครับ ปะป๋าจะได้ไม่เหนื่อย ถ้าน้องไนท์เป็นเด็กดีปะป๋าจะซื้อของเล่นให้เยอะกว่านี้เลยนะครับลูก" ร่างสูงบอกกับลูกสาว พร้อมกับเล่นและหยอกล้อกับน้องไทม์ไปด้วย เด็ก ๆ พยักหน้าตามประสา ราวจะรู้เรื่องไปกับบิดาด้านรีนลดาที่กลับเข้ามาในบ้านเกือบจะหกโมงเย็น ฉันที่เปิดประตูเข้ามาถึงกับต
@คฤหาสน์ตระกูลเรียว ~ 1 ปีต่อมา ~ ร่างสูงของเรียวตะอยู่ในชุดสบายๆ วันนี้นั้นรีนลดาออกไปทำธุระข้างนอก ปล่อยให้พ่อลูกอ่อนอย่างเขาเป็นต้องเลี้ยงเจ้าก้อนสองแสบอยู่ที่บ้านตามลำพัง แต่ยังดีหน่อยที่มีพี่สมบูรณ์และแตงกวานั้นคอยช่วยอีกแรงห้าโมงกว่าๆ ร่างสูงเหลือบดูนาฬิการอบที่สิบของวัน ผ่านไปราวสี่ชั่วโม
หลังจากทานเสร็จร่างสูงก็พาคนตัวเล็กนั่นกลับมาที่พัก รีนลดาออกมาเดินเล่นที่ริมหาดในยามเย็น ร่างบางมองท้องทะเลออกไปไกลจนสุดลูกหูลูกตา วันนี้พระจันทร์เต็มดวงแสงสะท้อนเข้ากับน้ำทะเล เป็นอะไรที่สวยมากในตอนเย็นแบบนี้ จากนั้นร่างบางก็หยิบสมาร์ตโฟนของตนขึ้นมาเก็บภาพสวยๆ เอาไว้ ยิ่งมองท้องฟ้าและท้องทะเลยิ่งเ
เช้าวันต่อเรียวตะพารีนลดาขับรถออกจากคฤหาสน์ มุ่งหน้ามาที่หัวหิน เพราะวันนี้เขาตั้งใจจะพาเมียสุดที่รักนั่นพักผ่อนซักสอง สามวันเอาจริงตัวเขาเองก็ไม่เคยพาคนตัวเล็กนั้นออกไปเที่ยวไหนเลย ตั้งแต่เรากับมาเป็นครอบครัวเดียวกัน เมื่อคืนหลังจากที่กลับมาจากงานเลี้ยงเขาก็คิดอะไรออกขึ้นมา อยากจะพาร่างบางนั้นออกมา
ด้านเรียวตะวันนี้ผมมางานเลี้ยงรุ่นกับกลุ่มเพื่อนๆของผม เป็นเพื่อนเรียนสมัยมัธยมด้วยกันพวกเราจะจัดงานนี้ขึ้นทุกปี และโต๊ะพวกผมตอนนี้ก็ไม่ได้มีแค่กลุ่มผมแต่ยังมีเพื่อนกลุ่มอื่นที่มาแจ่มด้วย พวกเราพูดคุยกันอย่างสนุกนานๆจะเจอกันที ผมนั่งคุยและจิบไวน์กับพวกไอ้อรัณไปซักพัก ไอ้ริวก็เอ่ยถามผมขึ้นมา"กับแพมม
หลายสัปดาห์ต่อมา ก็เป็นอย่างที่ฉันคิดไว้จริงๆ หลังจากที่ฉันยอมคืนดีกับพี่เรียวได้ไม่ทันไร เขาก็ไม่ยอมให้ฉันอยู่คอนโดเหมือนเมื่อก่อน เขารบเร้าจนฉันใจอ่อนยอมกลับมาอยู่ที่คฤหาสน์เช่นเดิม แต่ที่ฉันยังไม่อยากกลับมาที่นี่เพราะทุกครั้งที่ฉันเดินไปเรือนหลังเล็กของคนย่า ฉันก็น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ยอมร