ฝากกดไลท์และเป็นกำลังให้ไรท์กันด้วยนะคะ ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านๆ กันให้สนุกนะคะ 1 ไลท์ เท่ากับ 1 ล้านกำลังใจ ฝากติดตามเพจ Kim Nayeol กันด้วยนะคะ ขอบคุณคะ
เช้าวันต่อมา เรียวตะลงจากเครื่องในเวลาเจ็ดโมงเช้า หลังจากลงเครื่องมาได้ไม่กี่ชั่วโมงร่างสูงก็กลับเข้ามาคอนโดและเปลี่ยนชุดเพื่อให้ทันเข้าประชุมที่บริษัทในเวลาเก้าโมง วันนี้ในช่วงเช้าเขาใช้เวลาประชุมไปครึ่งวันเช้า กว่าจะเสร็จก็เที่ยงพอดี เมื่อประชุมเสร็จเคนตะก็เอ่ยชวนน้องชายนั้นไปทานมื้อเที่ยงกันต่อ แต่ขณะที่เดินออกมาจากห้องประชุมกับพี่ชายและบิดานั้น ร่างสูงของเรียวตะถึงกับชะงัก เมื่อเห็นร่างบางอันคุ้นตา ใบหน้าคมขมวดคิ้วขึ้นมา ร่างบางของรีนลดาในชุดนักศึกษา เธอกำลังเดินเข้าลิฟต์พร้อมกับชายคนนึง เรียวตะมองคนทั้งคู่ที่เดินเข้าลิฟต์ไปด้วยความสนิทสนม"เชอรีน ฝึกงานที่นี่งั้นเหรอ ตำแหน่งอะไร" เรียวตะหันไปตามพี่ชายทันทีพร้อมกับต้องการคำตอบจากเคนตะ แล้วผู้ชายที่เดินไปกับเธอนั้นมันเป็นใครเขามองทั้งสองที่เดินหายเข้าลิฟต์ไปด้วยกันจนลับตา"ผู้ช่วยเลขาฉันเอง" เคนตะตอบน้องชายมา เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่ารีนลดานั้นเข้ามาฝึกงานที่บริษัท และเป็นผู้ช่วยพี่ชายเขาอีกนี้นะ แบบนี้ใช้ได้ที่ไหนกันหึ! เห็นทีเขาคงต้องเปลี่ยนตำแหน่งใหม่ให้กับเด็กฝึกงานแล้วละมั้ง เมื่อเห็นว่ารีนลดานั้นเดินออกไปกับพนักงานชายคนนึ่ง จะตาม
@คฤหาสตะกูลเรียว นับว่าเป็นสัญญาณที่ดีของบ้านเมื่อคุณชายเล็กหลังจากที่กลับมาจากญี่ปุ่นก็กลับเข้าบ้านมาพร้อมกับรีนลดา ด้านมาดามชิเองก็พอจะทราบนี้อยู่แล้วเนื่องจากเจ้านะนั้นกลับมาคฤหาสน์โดยไม่มีรีนลดานั้นกลับมาด้วยนั่นเองด้านเรียวตะก่อนมาเขาก็พารีนลดานั้นแวะทานมื้อเย็นกันมาแล้ว เมื่อกลับเข้ามาถึงบ้านนั่นร่างสูงก็ตรงไปหามารดาที่ห้องทำงานของท่านทันที เพราะเขานั่นมีเรื่องที่จะต้องไปคุยกับมารดาเมื่อเห็นหน้ามารดาเรียวตะก็เข้ามากอดมาดามชิด้วยความคิดถึง หลายเดือนมานี้เขาเองก็ไม่ได้เจอท่าน เนื่องจากหน้าที่ๆต้องเขาไปรับผิดชอบแทนพี่ชาย"คิดถึงคุณแม่จังเลยครับ" ร่างสูงตรงเข้าไปกอดมารดาที่พวกเขามักจะทำเช่นนี้กันประจำเมื่อห่างจากกันนานหลายเดือน"แม่ก็คิดถึงพี่เรียวเช่นกันคะ" มาดามชิบอกกับบุตรชายคนเล็กพร้อมกับยิ้มให้กับบุตรชายมา"แม่คิดว่าพี่เรียวจะค้างที่คอนโดไม่กลับมาหาแม่แล้วเสียอีก" มาดามชิเอ่ยอย่างรู้ทันที่บุตรชายกลับมาค้างที่บ้านนี้ ก็เป็นเพราะลูกสะใภ้สุดที่รักของหล่อนนั้นเองแต่นั่นก็ถือว่าเป็นเรื่องดีที่บุตรชายนั้นหันมาสนใจภรรยาของตนเอง ด้วยความเป็นแม่ตัวท่านเองก็ไม่ชอบอยู่แล้วที่เรียวตะนั่น
@บริษัท หลายวันต่อมาหลังจากที่เรียวตะก็กลับมาทำงานที่บริษัทเหมือนเดิม รีนลดาก็ยังทำงานตำแหน่งเดิม แต่สิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนไปเรียวตะมักจะบังคับให้รีนลดานั้นมาทำงานพร้อมกับตนทุกวัน อย่างวันนี้ก็เช่นกันที่รีนลดานั้นต้องมาพร้อมกับเขา แต่สถานะของรีนลดาก็ยังเป็นเด็กฝึกงานไม่ได้ถูกเปิดเผยว่าเธอคือสะใภ้เล็กของประธานกรรมการแต่อย่างใด ยังดีที่ไม่มีใครสังเกตุว่าทุกวันรีนลดานั้นมาทำงานพร้อมกับเรียวตะ ดีเหมือนกันเพราะเธอนั้นก็ไม่อยากให้ตนนั้นกลายเป็นจุดสนใจของเหล่าพนักงาน ขอเป็นเด็กฝึกงานเงียบๆแบบนี้ดีกว่าเที่ยงของวันและก็เช่นเคยเมื่อถึงเวลาพักรีนลดาก็มักจะออกไปทานมื้อเที่ยงกับพี่เจน พี่ธนา พี่กี้เหมือนประจำทุกวันเช่นเคย ส่วนเรียวตะก็มักจะถูกพี่ชายนั้นลากตัวออกไปทานด้านนอกด้วยกันเป็นประจำ และวันนี้หลังจากที่เขากำลังเดินออกไปเจอกับรีนลดาที่กำลังนั่งทานมื้อเที่ยงกับธนาพนักงานหนุ่มฝ่ายไอทีกันเพียงสองคน ร่างสูงถึงกับชะงักและไม่พอใจที่เห็นรีนลดานั้นนั่งทานข้าวกับชายอื่นต่อหน้าต่อตาเขาเคนตะที่เดินตามหลังน้องชายได้แต่มองตามไปที่รีนลดาและพนักงานหนุ่มคนนั้น"พี่ไปทานคนเดียวเถอะ วันนี้ผมจะทานที่นี่" เรียวตะ
เมื่อเห็นว่าคนทั้งคู่นั้นเดินออกไปด้วยกัน รีนลดาถึงกับไม่มีแรงจะก้าวขาเดินต่อ เท้าเล็กๆรู้สึกหนักอึ้งขึ้นมาที่เห็นว่าเรียวตะนั้นอยู่กับใครอีกคนที่ไม่ใช่ตนที่ผ่านมามันคืออะไร รีนลดากลับเข้ามาคฤหาสน์ในเวลาเกือบจะสองทุ่มมาดามชิท่านเองก็แปลกใจทำไมวันนี้ลูกสะใภ้ท่านถึงได้กลับมาคนเดียว ลูกชายท่านนั้นไปไหน ทำไมปล่อยน้องมาเอง มาดามได้แต่สงสัยแต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามรีนลดาแต่อย่างใดเมื่อมาถึงรีนลดาก็ตรงขึ้นห้องของตนทันที ร่างบางได้แต่คิดเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมาเรียวตะไม่เคยที่จะบอกรักเธอเลยซักครั้งเดียว เขาแค่บอกให้เธอนั้นดูการกระทำของเขา แต่ที่ผ่านมาเธอก็เห็นว่าทุกครั้งที่เขาอยู่กับแพมนั้นเรียวตะมักจะมีความสุขมากกว่าการที่อยู่กับเธอ"ถ้าพี่ไม่ได้รักฉันไม่มีใจให้ฉันเลยซักนิดฉันเองก็พร้อมที่จะปล่อยให้พี่อยู่กับคนที่พี่รักและคู่ควรกับพี่นะพี่เรียว"รีนลดาได้เอ่ยขึ้นมาลอยๆ ขณะที่มองภาพของเรียวตะในสมาร์ทโฟนของตนที่เธอนั้นเองเข้าไปส่องและแคปเจอร์ภาพถ่ายเขาเอาไว้ มันเป็นภาพที่เรียวตะอยู่ในชุดนักศึกษาเป็นภาพที่เธอนั้นชอบมาก เธอและเขาไม่เคยมีภาพถ่ายคู่กันเลยแม้แต่ภาพเดียวด้านเรียวตะหลังจากที่ออกมาจากบริษั
@บริษัท หนึ่งสัปดาห์ต่อมาและนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่ฉันนั่งแท็กซี่มาทำงานเนื่องจากพี่นะนั้นลากลับบ้านที่ต่างจังหวัด ส่วนพี่เรียวตั้งแต่วันนั้นวันที่เราสองคนทะเลาะกันฉันก็ยังไม่เจอหน้าเขาเลย เราทำงานที่บริษัทเดียวกันแต่อยู่กันคนละชั้น บวกกับช่วงที่ผ่านมาเป็นวันหยุดเสาร์อาทิตย์ตัวเขาเองก็ไม่ได้กลับไปค้างคฤหาสน์ ฉันทั้งโทรทั้งไลน์แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าตัวเขาจะตอบกลับมาหาฉันแต่อย่างใด เขาคงจะโกรธฉันมากสินะ ที่ผ่านมาไม่ใช่ว่าตัวฉันเองไม่กังวลที่เป็นต้นเหตุให้เราทะเลาะกัน ฉันอยากจะไปหาเขาที่ห้องทำงานอยากจะไปขอโทษแต่ก็ไม่กล้าพอ เพราะหลายวันมานี้ฉันได้ยินพนักงานหลายคนเล่ากันมาแว่วๆ ว่าคุณแพมนั้นมาหาพี่เรียวที่บริษัทแทบจะทุกวัน นี้ก็อาจจะเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้ฉันไม่กล้าเขาไปยุ่งกับเขามากจนเกินไป ยิ่งด้วยนิสัยของฉันถ้าจะให้โทรหาใครหลายๆ ครั้งแล้ว เขาคนนั้นไม่ติดต่อกลับมา ฉันก็จะไม่เซ่าซี่ เพราะฉันกลัวว่าฝ่ายนั่นจะรำคาญเอา ปล่อยให้เขาอยู่กับคนสำคัญของเขาๆ อาจจะมีความสุขมากกว่าการอยู่กับฉันก็ได้ จุดเริ่มต้นของเราสองคนมันไม่ได้มาจากความรักตั้งแต่แรกด้วยกันทั้งคู่อยู่แล้ว เรื่องนี้ตัวฉันเองก็ย่อมทรา
หลังจากที่โดนคนใจร้ายต่อว่าฉันเองก็เจ็บนะไม่ใช่ไม่เจ็บ หลายวันที่ผ่านมาเขาไม่ยอมพูดคุยกับฉันเลยด้วยซ้ำ พอวันนี้จู่ๆ ก็เรียกฉันไปต่อว่า ฉันเองก็เริ่มเหนื่อยกับอารมณ์ร้ายของเขาแล้วนะ ฉันเองก็เป็นคนมีจิตใจเหมือนกัน ไม่ใช่ไม่รู้สึกด้านเคนตะหลังจากที่เดินออกมาจากห้องก็เจอกับรีนลดาที่นั่งทำงานอย่างตั้งใจ หลายวันมานี้เขาเองก็สังเกตุเห็นใบหน้าหวานที่เคยสดใสกับมีแต่นัยตาที่เศร้าลง อีกอย่างน้องชายก็ออกมาค้างคอนโดเป็นสัปดาห์แล้ว ทั้งที่ก่อนหน้าที่ก็ดีๆ กันอยู่แท้ๆ แต่จู่ๆแพมกับเข้ามาหาเรียวตะนั้นแทบจะทุกวัน นี้ก็อาจจะเป็นอีกเรื่องที่เขาคงต้องคุยกับน้องชาย เพราะได้ยินพนักงานเล่ามาว่าทั้งคู่นั้นกำลังคบกันอยู่นะสิเมื่อคิดได้ดังนั้นเคนตะก็ตรงไปที่ห้องทำงานของน้องชายทันที เขาเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าความสัมพันธ์ของเรียวตะและนักแสดงสาวนั้นเป็นเรื่องจริงอย่างที่ใครหลายคนพูดนั้นเป็นจริงหรือเปล่า!! ก๊อก ๆ !! เชิญครับ เสียงทุ่มของคนที่กำลังพักสายตานั่นเอ่ยออกมา ตั้งแต่ที่รีนลดาออกไปจากห้องเขาเองก็ยังไม่แตะแฟ้มงานบนโต๊ะเลยซักตัว ไม่มีสมาธิเอาเสียเลยเคนตะเห็นน้องชายที่ยังนั่งหันลังให้กับตน"ทำไมนายหมดไฟ
@คอนโดของเรียวตะ ร่างสูงลงกระชากตัวเล็กออกจากรถด้วยความโมโห รีนลดาเองก็ไม่ยอม เขามีสิทธิอะไรพาเธอมาที่คอนโดของเขา หายไปหลายวันพอนึกอยากเอาก็จะมารังแกเธองั้นเหรอ เธอไม่ยอมให้เขารังแกเธออยู่ฝ่ายเดียวหรอกนะ รีนลดาทุบเข้าที่แผ่นหลังของเรียวตะด้วยความโกรธและโมโหจัดเช่นกัน เมื่อมาถึงร่างสูงก็โยนรีนลดาลงบนเตียงทันที!! ตุ๊บ !! โอ้ย" เสียงหวานร้องออก เธอรู้สึกทั้งเจ็บและจุกจนน้ำตาแทบไหล แต่เรียวตะกับไม่สน เขากระชากคนตัวเล็กเข้าหาตนพร้อมกับจ้องหน้าเธอด้วยสายตาที่ดุดัน มือหนาบีบเข้าที่ต้นแขนเรียวเล็กด้วยความเดือดและโมโห"คิดว่าดีนักเหรอที่ออกไปเที่ยวดึกๆ ดื่นแบบนี้ แล้วยังไม่ยอมรับสายฉัน หรือมีไอ้ธนาอยู่แล้ว กลัวว่าฉันจะเห็นเธอกำลังพลอดรักกันกับชู้ ใช่สิวันนี้มันก็ไปกับเธอด้วยนิ" ร่างสูงพูดมาเสียงดัง เขาโทรหาเธอแทบตายแต่ไปนั่งดื่มกับไอ้ธนา แบบนี้ใช่ได้ที่ไหนกัน สมควรที่เขาจะโมโหไหม"ฉันก็คงไม่ต่างจากพี่หรอก เพราะพี่เองก็เอาชู้ไปพลอดรักที่บริษัทกันอยู่ทุกวัน" รีนลดาเองก็ไม่ยอมให้เขามาว่าเธอฝ่ายเดียวไหน ๆ ก็ขนาดนี้แล้วให้เขารู้ตัวซะบ้างว่ากำลังทำอะไรอยู่ ที่ผ่านมาเขาเองก็ไม่เคยเห็นเธอเป็นเมียอยู่
@คฤหาสตระกูลเรียว มาดามชินั่งรอบุตรชายและรีนลดาที่ห้องโถงภายในห้องรับแขกด้วยความรุ่มร้อนใจ จนนั่งไม่ติดไม่นานทั้งสองก็เดินตามกันเข้ามา เมื่อมาถึงมาดามชิก็โผล่เข้ามากอดรีนลดาด้วยความเป็นห่วง ท่านได้รับคำบอกเล่าจากบุตรชายคนโตว่าเรียวตะนั้นฉุดรีนลดาไปค้างที่คอนโด ตั้งแต่เมื่อคืน"ไม่เป็นไรนะลูก" มาดามชิถามรีนลดาอย่างความเป็นห่วง ร่างบางได้แต่พยักหน้า เพราะก่อนหน้านี้สายที่บริษัทก็รายงานท่านมาถึงเรื่องของเรียวตะและรีนลดาที่ทั้งสองก่อนหน้านี้ทะเลาะกัน ท่านเองก็อดเป็นห่วงลูกสะใภ้ไม่ได้มาดามชิเพ่งมองใบหน้าบุตรชายคนเล็กด้วยความไม่พอใจพร้อมกับบิดเข้าที่แขนของเขาอย่่างไม่เบามือ จนร่างสูงนั้นเอ่ยร้องออกมาเสียงดัง"โอ้ย....คุณแม่เบาๆ ครับ ""เจ็บเหรอ แล้วพี่เรียวทำกับน้องแบบนี้ได้ยังไง" เนื่องจากตามเนื้อตัวลำคอของรีนลดานั้นมีรอยแดงจ้ำๆเต็มไปหมด แถมร่างบางยังใส่เสื้อเชิ้ตตัวโตของเรียวตะเข้ามาในบ้านอีก คงไม่ต้องบอกว่าเมื่อคืนรีนลดานั้นโดนอะไรมาบ้าง ท่านอยากจะตบเข้าที่ใบหน้าหล่อๆ ของบุตรชายนัก ทำไมถึงนิสัยเสียทำรุนแรงกับน้องเช่นนี้ แขนรีนลดายังคงเป็นรอยช้ำๆเต็มไปหมด มาดามชิเห็นเช่นนั้นถึงกับจุกขึ้น
เมื่อมาถึงเตียงนอนขนาดไซส์คิงเรียวตะก็ไม่รอช้า ร่างสูงจัดการถอดเสื้อผ้าของตนและรีนลดาออกจนหมด ยังไงคืนนี้เขาขอทำหน้าที่สามีให้กับเด็กดื้ออย่างเชอรีนก่อนละกัน มีอย่างที่ไหนมาท้าทายคนอย่างเขา สงสัยอยากเลี้ยงแฝดสามจริง ๆ แล้วมั้ง อยากมีลูกๆมาวิ่งเล่นเพิ่มก็ไม่บอก เมียอ่อยขนาดนี้แล้วคืนนี้เอาให้หว่างกันเลยเป็นไงร่างบางเปลือยเปล่าอยู่ใต้ร่างของคนตัวโต สำหรับเชอรีนจะกี่ครั้งก็ไม่มีเบื่อ แม้ว่าเธอจะผ่านการมีลูกมาแล้ว แต่ทุกครั้งที่ส่วนนั้นของเราสัมพันธ์กันร่องของเธอก็ยังบีบรัดเขาแน่นเช่นเดิมลากลิ้นสากหนาของเรียวตะขยี้เข้ากับริมฝีปากอันอวบอิ่มของรีนลดาเนินนานหลายนาที จากนั้นไล่ลงมาคลอเคลียและขบฟันเข้าที่เนื้อนิ่มๆ ต้นคอของคนใต้ร่างอย่างหมั่นเคี้ยว ผ่ามือหนาทำหน้าที่ลูบวนสอดนิ้วเรียวเข้าร่องแคบของเมียรักสัมผัสเข้ากับกลีบดอกไม้งามของ คนตัวโตใช้นิ้วสกิตเข้าที่จุดกระสันของรีนลดาเบาๆ จนของคนโดนกระทำถึงเสียวสั่นสะท้านไปตั้งตัว เมื่อโดนเข้ากับจุดไว้ต่อความต้องการด้านรีนลดาก็ใช่ว่าจะปล่อยให้เรียวตะนั่นทำเธอเพียงฝ่ายเดียว คนตัวเล็กใช้มือสกิตเข้าที่เม็ดยอดอกของร่างสูง จนคนตัวโตเสียวจนต้องจีบปากออกมา
@คฤหาสน์ตระกูลเรียว ~ 1 ปีต่อมา ~ ร่างสูงของเรียวตะอยู่ในชุดสบายๆ วันนี้นั้นรีนลดาออกไปทำธุระข้างนอก ปล่อยให้พ่อลูกอ่อนอย่างเขาเป็นต้องเลี้ยงเจ้าก้อนสองแสบอยู่ที่บ้านตามลำพัง แต่ยังดีหน่อยที่มีพี่สมบูรณ์และแตงกวานั้นคอยช่วยอีกแรงห้าโมงกว่าๆ ร่างสูงเหลือบดูนาฬิการอบที่สิบของวัน ผ่านไปราวสี่ชั่วโมงก็ไม่มีท่าทีว่ารีนลดานั้นจะถึงบ้านสักที นี้เรทไปจะสองชั่วโมงแล้ว คนตัวโตได้แต่มองหน้าประตูตาละห้อย เพราะนี้ก็ใกล้เวลาที่เด็กนั้นจะทานมื้อเย็นกันแล้วละ แต่คุณแม่ยังสาวก็ยังไม่มีท่าทีจะมาซักที งานหินของเขาแล้วสิต้องอยู่กับเด็ก ๆ กันสามคน เพราะสาวใช้ตั้งสองนั้นทำงานบ้าน"แง้....ๆ " ร่างสูงจึงมองไปตามเสียงของน้องไนท์ลูกสาวสุดที่รักของตน พอเห็นหน้าเรียวตะก็ตะเบงเสียงขึ้นมาหนักกว่าเดิม หลังจากที่ตื่นนอนได้ไม่กี่นาทีลูกๆเขาหลับยาวไปถึงสองชั่วโมง หลับเวลานี้คืนนี้จะนอนตอนไหนเถอะ เด็กตัวแค่นี้ไม่รู้จักกลางวันกลางคืน ด้านเรียวตะและรีนลดาหลังจากเด็ก ๆคลอดมาทั้งเขาและรีนลดานั้นน้ำหนักลดไปตามๆ กัน เพราะใช่ว่าจะได้นอนเต็มอิ่ม เขาลุกชงนมให้เด็ก ๆ ทุก ๆ สองชั่วโมง ตอนนี้เจ้าสองแสบอายุจะเข้าแปดเดือนกันแล้
เช้าวันต่อเรียวตะพารีนลดาขับรถออกจากคฤหาสน์ มุ่งหน้ามาที่หัวหิน เพราะวันนี้เขาตั้งใจจะพาเมียสุดที่รักนั่นพักผ่อนซักสอง สามวันเอาจริงตัวเขาเองก็ไม่เคยพาคนตัวเล็กนั้นออกไปเที่ยวไหนเลย ตั้งแต่เรากับมาเป็นครอบครัวเดียวกัน เมื่อคืนหลังจากที่กลับมาจากงานเลี้ยงเขาก็คิดอะไรออกขึ้นมา อยากจะพาร่างบางนั้นออกมาเปิดหูเปิดตาข้างนอกบ้าง เพราะเขาและรีนลดานั้นไม่เคยไปเที่ยวด้วยกันสองต่อสอง เลือกว่าเขาพาเธอมาฮันนีมูนย้อนหลังถึงสามปีก็ว่าได้ อยากชดเชยเวลาช่วงที่ผ่านมา ขอเป็นสามีที่ดีเอาใจรีนลดาก่อนละกันหลังจากที่ใช้เวลาเดินทางมาสามชั่วโมงกว่าๆ เราสองคนก็มาถึงบ้านพักตากอากาศส่วนตัวแบบพูลวิลล่าของป้าชิ ไม่สิตอนนี้ฉันเรียกคุณป้าว่าคุณแม่แล้วหลังจากที่กลับเข้าคฤหาสน์ครั้งนี้ฉันมองไปรอบๆ ถึงกับต้องร้องว้าวออกมาด้วยความตื่นเต้น มันเป็นบ้านพักอากาศที่ติดกับริมทะเล บรรยากาศบริเวณโดยรอบๆ คือดีย์มาก เหมาะแค่การมาพักผ่อนจริงๆ ฉันสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าจนเต็มปลอดและสายลมเย็นๆ ที่พัดกระทบกับมาที่หน้าของฉันมันรู้สึกดีมาก"ว้าว....สดชื่นจังเลยคะ" ฉันยิ้มพร้อมกับหันมองพี่เรียวที่กำลังขนกระเป๋าของเราลงจากรถ ฉันยืนยิ้มให้
หลายสัปดาห์ต่อมา ก็เป็นอย่างที่ฉันคิดไว้จริงๆ หลังจากที่ฉันยอมคืนดีกับพี่เรียวได้ไม่ทันไร เขาก็ไม่ยอมให้ฉันอยู่คอนโดเหมือนเมื่อก่อน เขารบเร้าจนฉันใจอ่อนยอมกลับมาอยู่ที่คฤหาสน์เช่นเดิม แต่ที่ฉันยังไม่อยากกลับมาที่นี่เพราะทุกครั้งที่ฉันเดินไปเรือนหลังเล็กของคนย่า ฉันก็น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ยอมรับว่าฉันยังทำใจไม่ได้ ฉันยังคิดถึงคุณ ย่าอยู่ฉันกับพี่เรียวเราก็กลับมาคืนดีกัน ส่วนเรื่องที่เขาจะพาไปอยู่ที่ญี่ปุ่นนั้น ฉันยังไม่ตอบตกลง พี่เรียวเขากลับไปทำงานที่บริษัทเช่นเดิมหลังจากที่พี่เคนได้หลักฐานบางอย่างที่ใช้เล่นงานคุณอาณัติคนที่ขัดขากับพี่เรียว คณะกรรมการลงมติเห็นสมควรให้พี่เรียวกับเข้าไปทำงานตำแหน่งเดิมของเขา แต่พี่เรียวเขายังไม่ได้กลับไปทำตรงนั้นร้อยเปอร์เซ็นต์ บางวันก็แค่เข้าไปเซ็นเอกสารบ้างเท่านั้น เพราะเขาอยากให้เวลากับฉันมากกว่างาน จากคนที่บ้างานอย่างพี่เรียว ถึงกับเปลี่ยนหน้ามือเป็นหลังมือ และสิ่งที่เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดก็คงเป็นนิสัยของเขานี้แหละ ที่ไม่ว่าฉันจะเดินไปไหนทำอะไรเขาก็มักจะตามติดฉันเอามากๆ แต่ตอนนี้ฉันก็กำลังแต่งตัวให้พ่อของลูกที่วันนี้เขามีนัดกับเพื่อนๆ ของเข
ร่างบางที่ได้ยินคนแกล้งหลับนั่นก็หันหลังหวังจะเดินกลับเข้าห้อง!!หมับ!! เรียวตะจับแขนรีนลดาเอาไว้ และถูกคนตัวโตนั้นสวมกอดจากด้านหลัง คนโดนกอดถึงกับนิ่งซะงักไปทันที เรียวตะกระชิบเข้าที่ใบหูเล็กของรีนลดามาโดยน้ำเสียงอ่อนโยน ใจฟูขึ้นมาหน่อยเมื่อรู้ว่าเมียนั้นเป็นห่วงตน"ขอโทษกับเรื่องที่ผ่านมานะครับที่รัก พี่รักรีนกับลูกมากนะ เด็กดีของพี่ " ร่างบางที่ไม่เคยได้ยินคำว่ารักหลุดออกจากจากสามีของตน เลยซักครั้งเดียวถึงกับน้ำตาคลอ แต่เขาพูดจริงหรือแค่พูดเล่นกัน คนสับสนได้แต่ถามตัวเองภายในใจร่างบางที่หันมาเผชิญกับคนร่างสูง เรียวตะถึงกับซะงักที่เห็นรีนลดาร้องไห้ แต่ก็รีบเช็ดน้ำตาออกให้กับคนตรงหน้าอย่างเบามือ"ตุบ ตุบ" รีนลดารัวกำปั้นตุบเข้าที่หน้าอกแกร่งด้วยความหมั่นใส้ที่เขานั้นแกล้งหลับให้เธอเป็นห่วงกะว่าจะใจแข็งให้ได้นานๆ อยู่แล้วเชียว แค่เห็นเรียวตะแสดงด้านที่อ่อนโยนออกมา คนใจแข็งอย่างเธอก็แพ้ให้คนใจร้ายราบคาบไปเลย เกลียดตัวเองซะมัด"อุ้ย...พี่เจ็บ นะครับ" เรียวตะแกล้งพูดและจับมือคนตัวเล็กเอาไว้แน่นให้เธอหยุดตุบตน"หายโกรธพี่หรือยังครับ หึ! " ทั้งสองจ้องหน้ากัน"ไม่หายง่ายๆ หรอก พี่ใจร้ายกับฉั
ด้านเรียวตะเองหลังจากที่รีนลดาเอ่ยเช่นนั้นกับตน ร่างสูงก็เดินออกจากคอนโดอย่างคนหมดแรง รีนลดาโกรธเกลียดเขามากเพียงนี้ เชียวหรือ ร่างสูงได้แต่ถามตัวเองด้วยความสับสน ยอมรับว่าผิด แต่คนผิดขอโทษแล้วก็ต้องให้อภัยเขาสิ เรียวตะกลับมาที่คอนโดของตน ถึงรีนลดาจะยื่นขอเสนอมาบ้าๆ แบบนั่นมาให้ แต่ใช่ว่าเขาจะทำอย่างที่เธอต้องการ ขืนทำเช่นนั้นมีหวังเขาคงไม่ได้ทั้งเมียทั้งลูก เขากลัวมากตอนนี้กลัวว่าพี่ชายของเธอนั้นจะพารีนลดานั้นไปจากเขา เห็นทีเขาคงต้องนัดพี่ฤทธิ์คุยแล้วแหละเพราะได้ยินแว่วๆ ว่าพี่ฤทธิ์นั้นจะมางานคุณย่าด้วยเช่นกัน 3 วันต่อมา หลังจากงานคุณย่าเสร็จสิ้นฉันและพี่เรียวก็ไม่ได้คุยกันเลย ส่วนคุณป้าก็ให้พี่แตงกวามาอยู่เป็นเพื่อนฉันเหมือนเช่นเดิม คุณลุงคุณป้ารบเร้าให้ฉันกลับไปอยู่ที่คฤหาสน์เช่นเดิม มันจะเช่นเดิมได้ยังไงละในเมื่อฉันกำลังจะหย่ากับลูกชายท่านอยู่แล้ว ขนาดให้พี่แตงกวามาอยู่เป็นเพื่อนฉันก็เกรงใจแล้วและตอนนี้พี่ฤทธิ์ก็พาฉันออกมาทานข้าวที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งในโรงแรมที่พี่ชายฉันพักอยู่ ตั้งแต่พี่ชายฉันกลับมางานคุณย่าฉันก็แทบจะไม่ได้คุยกันเลยด้วยซ้ำ พรุ่งนี้พี่ชายก็จะกลับเมกาแล้ว พี่ฤทธิ์
ร่างสูงที่กำลังจะยื่นผ่ามือหนาหวังจะแตะตัวของคนตัวเล็กที่หันหลังให้ตน ถึงกับซะงักมือกลับที่เดิม ความรู้สึกที่กำลังดิ่มลงเหวการกระทำของเขามันสมควรแล้วสินะที่รีนลดาจะคิดอย่างนั้น ก็ไม่แปลกตัวเขาเองก็ยอมรับว่าทำเลวกับเธอไว้เยอะ แต่แล้วไงรู้สึกผิดและสำนึกแล้วนิ" พี่ขอโทษ ยอมรับว่าพี่เลว ที่พี่ทำร้ายรีน แต่พี่ไม่ได้อยากเป็นพ่อที่เลวของลูกๆ พี่นะรีน ให้พี่มีโอกาสได้ดูแลรีนกับลูกๆบ้าง อย่าให้พี่รู้สึกผิดไปมากกว่านี้เลยครับ" เรียวตะบอกกับคนที่นอนหันหลังให้กับตน เขาอยากจะขอโอกาสได้ดูแลเธอซักครั้ง ที่ผ่านมาคนตัวโตรู้สึกผิดที่ไม่เคยคิดจะเชื่อใจ ไว้ใจ และใส่ใจคนตัวเล็ก แถมยังคอยแต่ผลักไส และยังใจร้ายกับเธอมาตลอดตั้งแต่รีนลดาก้าวเข้ามาอยู่คฤหาสน์ คนนอนหันหลังเองก็เจ็บแปลบๆขึ้นมาที่อกด้านซ้ายเช่นกันที่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ออกจากปากหนักของเขา แต่แล้วไงละที่ผ่านมาเขาเองก็ใจร้ายกับเธอมากเช่นกัน เขาทำทุกอย่างเพื่ออยากจะหย่ากับเธอ เขากลั้งแกล้งเธอสาระพัด"ฉันคงให้สิ่งที่พี่ขอไม่ได้หรอกคะ พี่ขอฉันมากเกินไป" รีนลดาไม่อยากแสดงด้านที่อ่อนแอให้ร่างสูงนั่นเห็นว่าเธอกำลังร้องไห้เรียวตะที่ได้ยินเช่นนั้นคนปากหนัก
วันต่อมา เรียวตะได้รับสายจากทางบ้านอีกครั้ง ให้รีบกลับมาในคืนนี้ คุณย่านั้นอาการทรุดหนักอาจจะอยู่ได้ไม่ถึงคืนนี้ ให้ทุกคนนั้นทำใจ รีนลดาที่มาเยี่ยมร้องไห้ไม่หยุด เธอเสียใจและสงสารคุณย่าจับใจ มาดามชิเองก็ได้แต่ปลอบรีนลดาและบอกให้คนตัวเล็กนั้นกลับไปพักผ่อนก่อน ร้องไห้หนักแบบนี้กลัวว่าจะเป็นอะไรไปอีกคนเรียวตะรีบเดินทางไปยังสนามบิน แต่ก็ไม่ทันได้ดูใจคุณย่า ท่านก็มาด่วนจากไปเสียก่อน ร่างสูงรู้สึกผิดมากที่ไม่ทันได้พูดคุยกับคุณย่าเลยด้วยซ้ำ เขาเสียใจจนน้ำไสไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว แม้จะปากร้ายกับคุณย่าบ้างแต่ก็รักและเป็นห่วงคุณย่ามาโดยตลอดร่างสูงลงจากเครื่องในตอนเช้าก็มาที่โรงพยาบาลทันที เพราะทุกคนในบ้านมารับคุณย่ากันหมด แต่ร่างสูงกับไม่เห็นรีนลดานั้นมารับท่านด้วย"ตาเคนโทรบอกหนูรีนด้วยนะลูก ไม่ต้องให้น้องมาหรอกนะ แม่กลัวว่าน้องจะลำบาก เรื่องคุณย่าเดี๋ยวทางนี้เราจะจัดการกันเอง ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อคืนหนูรีนจะได้นอนบ้างหรือยัง" คุณผู้หญิงของบ้านบอกกับลูกชายคนโตให้โทรบอกรีนลดา เพราะท่านเองก็อดเป็นหวงรีนลดาไม่ได้ กลัวว่าร่างบางจะพักผ่อนไม่เพียงพอเป็นลมไปอีก ยิ่งท้องโตอยู่ด้วย เดินทางไปมาก็ลำบาก ท่
@Sky Pup เคนตะมาหาน้องชายที่ผับ ตั้งแต่ออกจากบ้านมาเรียวตะก็มานั่งผับทันทีตั้งแต่หัวค่ำ เขาเสียใจที่บิดานั้นตบหน้าและต่อว่าเขา ร่างสูงกระดกแก้วเหล้าลงคอไม่มีท่าทีจะหยุดมัน เขาอยากเมาให้หนักแล้วก็หลับไปเลยไม่อยากคิดและไม่ต้องรับรู้อะไร ทั้งเรื่องส่วนตัวและเรื่องงาน เขาเสียใจหากรีนลดาเป็นคนทำร้ายเขาจริง ความรู้สึกผิดหวังและสับสนมันตีกันไปหมด ร่างสูงได้แต่นั่งมองแก้วเหล้าในมือของตนอย่างเหมอลอย"อึก ๆ " เสียงร่างสูงกระดกเหล้าลงคอลงอย่างต่อเนื่องออนเดอะร็อคแบบนี้ มีหวังไอ้เรียวตะน็อคคาทีกันพอดี เมื่อเป็นเช่นนั้นคนพี่จึงแย่งแก้วในมือของน้องชายออกมาด้วยความเป็นห่วง เขาจะปล่อยให้น้องดื่มหนักอย่างนี้ได้ไงกัน"ปัญหาทุกอย่างมันมีทางออกนะเรียว นายจะดื่มให้ตายกันเลยหรือไง" ร่างสูงได้แต่มองหน้าพี่ชายมาตาขวางและแย่งแก้วเหล้าในมือเคนตะมาดื่มต่ออย่างไม่สนใจ"เรื่องงานที่บริษัทนายจะเอายังไงต่อ""ผมจะไปญี่ปุ่น" เรียวตะหันมาบอกกับพี่ชายของตน"ครั้งนี้นายจะไปนานแค่ไหน""จนกว่าเรื่องทุกอย่างมันจะดีขึ้น" เคนตะเองก็รู้ว่าน้องชายนั้นหนักใจเรื่องรีนลดา เดาว่าน้องชายเองก็คงรู้สึกผิดที่ปล่อยให้ตัวเองมีภาพหลุดออ