เจ้าของหนุ่มร่างสูงใบหน้าอันหล่อเหลาผมบอนสีทอง อย่างเรียวตะยืนทอดสายตาออกไปยังสนามแข่งเชียร์หลีดเดอร์ของมหาวิทยาลัย พร้อมกับกลุ่มเพื่อนสนิทของตนอีกสามคน การปรากฏของตัว เรียวตะที่นี่ นั่นสร้างความแปลกใจให้กับเหล่าบรรดาสาวๆ ของรั้วมหาวิทยาลัยB ยิ่งนัก ปกติเหล่า หนุ่มสุดฮอตทั้งสี่คนนั้นจะคลุกตัวอยู่ที่คณะวิศวะของพวกเขามากกว่า เหล่าบรรดาสาวๆ ที่มาชมการแข่งขัน ถึงกับชะงักไปตามๆ กัน ที่สนามแข่งนั้นมีหนุ่มหล่อนั้นมารอชมการแข่งขันในครั้งนี้ด้วย เรียกได้ว่าพวกเขานั้นทำเอาขอบสนามนั้นสั่นคอแทบ แตกไปตามๆกัน เพราะหนุ่มๆ กลุ่มนี้นั้นสร้างสีสันและรอยยิ้มให้กับคนชมเป็นอย่างมาก สาวๆถึงกับหันมองและยิ้มไม่ยอมหุบ ทีได้เจอหนุ่มสุดฮอตที่หมายปองของพวกเธอกันเรียวตะวันนี้พวกผมมาดูริต้าแฟนไอ้ริกที่กำลังลงสนามแข่งเชียร์หลีดเดอร์ของคณะนิเทศ เลยทำให้พวกผมทั้งสี่คนมายืนเด่นบนอัศจรรย์แห่งนี้ ไอ้ริกมันไม่ยอมมาคนเดียวเลยต้องเอาพวกผมมาเป็นไม้กันหมามันด้วย"ริกเพื่อนของเรียวตะที่เห็นริต้าแฟนสาวในสนามถึงกับนั่งไม่ติด ส่งเสียงเชียร์แฟนสาวไม่ขาดปาก ริต้าแฟนสาวของริกสวยโดดเด่นมาแต่ไกล ทำเอาหนุ่มๆ ในรั่ว ม.B ถึงกับอิจฉาริก
"วันนี้ฉันและเพื่อนอีกสองคน เรามาทำหน้าที่อันหนักหนาสากัน เป็นตัวแทนของห้องและทางคณะ เพื่อมาแข่งเชียร์ลีดเดอร์จำเป็นให้กับทางคณะมนุษยศาสตร์ซึ่งเป็นคณะที่พวกฉันทั้งสามคนเรียนอยู่ยังไงละ"หลังจากที่พวกเราฝึกซ้อมกันมาอย่างหนักหนวงตลอด 3 เดือนที่ผ่านมา การแข่งขันรอบที่แล้ว คณะของฉันดันเข้ารอบ 5 ทีมสุดท้าย วันนี้ก็เลยต้องมาแข่งขันรอบชิงชนะเลิศรอบตัดสิน ฉันและเพื่อนอีกสองคน พวกเราไม่ได้เป็นเด็กกิจกรรมอะไรหรอกนะ เรียกว่าโดนรุ่นพี่บังคับมาอีกทีจะดีกว่าไม่นานนักเหล่าพี่เลี้ยงทีมก็เดินเข้ามา มีพี่เกรท พี่เอ็มมี่ และพี่เชอรี่ สาวสามสวยแห่งคณะมนุษย์ทั้งสามที่ใครๆก็รูจักกันทั้งมหาวิทยาลัย เพราะพวกพี่แก่ขึ้นชื่อว่าเป็นกระเทยที่สวยที่สุดของมหาวิทยาลัย B"เด็กๆ จ๊ะ ได้เวลากันแล้ว น้องๆทุกคนฟังพี่ให้ดีนะคะ ไม่ว่าผลการแข่งขันในครั้งนี้จะออกมาเป็นยังไง เราแพ้หรือชนะ พี่ก็ไม่เสียใจคะ ขอให้น้องๆของพี่ทุกคนทำกันอย่างเต็มที่ สู้ๆ คะลูก เป็นหน้าเป็นตาให้กับคณะของพวกเรา พี่เชื่อว่าน้องๆของพี่เก่ง มนุษย์ศาสตร์ สู้ๆ ไฟท์ติ่ง" พี่เกรทหนึ่งในสามสาวประเภทสองพี่เลี้ยงของทีมเป็นรุ่นพี่รีนลดาก็เอ่ยมาพร้อมกับร้อยยิ้ม
ส่วนคนที่ถูกพูดถึงมากที่สุดในวินาทีนี้ อย่างรีนลดาที่ใครเห็นเป็นต้องเอ่ยชม มือบางถือปอมๆ เชียร์สีขาว ใบหน้าเรียว หวานถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอาง คนทั่วอัศจรรย์ต่างส่งเสียงออกมาตระโกนร้องเชียร์ส่งกำลังใจให้ทีมเชียร์ในสนาม กันอย่างล้นหลาม คณะที่แข่งก่อนหน้านี้ถึงกับอิจฉา รูปร่างหน้าตา เหล่าคนที่มาชมถึงกับ ถามกันจนทั่วอัศจรรย์ ปกติเวลาอยู่ในชุดนักศึกษา รีนลดานั้นจะไม่แต่งหน้าทำผม พอแต่งแบบนี้แล้วเลยทำให้ดูสวยผิดหูผิดตา ใครหลายคนถึงกับตระลึง ใบหน้าเรียวที่เคยอยู่ใต้กรอบแว่นตาหนา ถูกเผยให้เห็นกันจนทั่วมหาวิทยาลัย"น้องรีน กลายเป็นของดีของคณะมนุษย์ตั้งแต่เมื่อไหร่กันวะ แม่เจ้าโว้ย....กูไม่อยากจะเชื่อ" ริวเอ่ยขึ้นมาแทบไม่อยากจะเชื้อว่าคนที่ตัวเล็กที่ใครๆ กำลังพูดถึงอยู่ในขนาดนี้คือรีนลดา เพาะตอนนี้เธอสวยดูโดดเด่นกว่าทุกคนในทีมแต่คนที่ละสายตาไม่ได้เลย ดูอย่างเรียวตะนี้สิ ริกได้แต่สังเกตุเพื่อนของตน ถ้าเขาเป็นเรียวตะยังไงเสียเขาก็ไม่มีวันปล่อยของสวยๆ งามๆ อย่างรีนลดาไปเด็ดขาด ริกได้แต่คิดในใจ ไม่รู้ว่าเพื่อนของตนกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ที่เห็นน้องรีนในสนามเช่นนี้รีนลดาและเพื่อนๆก็ เชียร์กันอยู
หลังจากร่างบางของรีนลดาเดินออกไปจากกลุ่มของเขา ตาคมของเรียวะเองมองร่างบางที่เดินออกไปจนลับตา เรื่องของเขาและเธอมันเป็นคำหมั่นสัญญาระหว่างผู้ใหญ่ที่ให้สัญญากันเมื่อ 30 ปีที่แล้ว สัญญาของผู้ใหญ่แต่คนที่ดันมาซวยก็คือเขาที่ต้องมาแต่งงานกับผู้หญิงที่ตนไม่ได้รักหรือพิศวาสอย่างรีนลดานี้สิเขาและเธอแต่งงานกันเมื่อปีที่แล้ว นี้ผ่านมาได้ 1 ปีแล้วครับ ตั้งแต่เชอรีนอายุครบ 20 ปีตามคำสัญญาของคุณย่าของผมและคุณปู่ของเธอ แต่เรื่องที่ผมและเธอแต่งงานกันมีเพียงไม่กี่คน มีเพื่อนสนิทของผมและเชอรีเท่านั้น ที่ทราบ เรื่องนี้มันถูกปิดเป็นความลับ และตัวผมเองก็ไม่ต้องการให้เป็นข่าวเผยแพร่ออกไป เพราะตัวของผมเป็นคนมีหน้าตาในสังคม เราแต่งงานกันจดทะเบียนตามกฎหมายแต่เชอรีนเธอไม่ได้มีสิทธิในตัวของผมหรอกครับ ผมเองก็ไม่เคยเห็นเธอเป็นเมีย และก็ไม่เคยแตะต้องเธอแม้แต่ปลายเล็บด้วยซ้ำ การแต่งงานที่ไม่ได้เกิดจากความรัก มันเกิดจากการบังคับของคุณย่าของผมเท่านั้น กฎของผมและเธอ เชอรีนห้ามล้ำเส้นความรู้สึก ห้ามทำตัวเป็นภรรยาของผมเป็นโดยเด็ดขาด คนอย่างเธอเป็นได้แค่ภรรยาชั่วคราว ของผมเท่านั้น เธอแต่งงานกับผมเพียงเพราะหวังสมบัติและ
รีนลดาเข้าเรียนที่นี่ได้เพราะเป็นเด็กทุนของคุณย่าอุษา ท่านเป็นภรรยาของเพื่อนสนิทคุณปู่ของเธอ คนที่ก่อตั้งมหาวิทยาลัยแห่งนี้ หลังจากที่คุณย่าอุษาท่านได้ข่าวการเสียชีวิตของบิดามารดารีนลดา คุณย่าอุษาท่านก็ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือสองพี่น้อง หลังจากรีนลดาจบมัธยมปลายท่านก็ฝากเข้าเรียนต่อที่นี่ และยังเป็นเด็กที่ท่านอุปการะ"คุณย่าอุษาท่านมีพระคุณกับครอบครัวฉันมาก สิ่งไหนที่ฉันตอบแทนท่านได้ฉันก็ทำแม้นว่าสิ่งที่ฉันทำแล้วมันไม่ได้มีความสุขอย่างที่กำลังเป็นอยู่ แต่ฉันก็ยอมทำมัน"นี้คืออีกหนึ่งเหตุผลที่เรียวตะ สามีตามกฎหมายของเธอเกลียดขี้หน้ารีนลดานักหนา เพราะเขาให้เธอยกเลิกงานแต่ง แต่เธอทำไม่ได้เพราะคำว่าตอบแทนผู้มีพระคุณ เขาต่อว่าเธอสาระพัด เป็นทั้งผู้หญิงหิวเงินบ้าง แต่เธอก็ไม่ทนอยู่ให้เรียวตะว่าเธอมาฝ่ายเดียวหรอก เพราะเธอเองก็สวนกลับเขาเช่นเดียวกัน แต่นั่นรีนลดาก็ไม่อยากที่จะอยู่ร่วมชายคาเดียวกับเขาเพราะเมื่อทุกครั้งทีมีโอกาสเรียวตะมักจะหาเรื่องมาต่อว่าเธอ โดยเฉพาะเมื่อคุณย่าอุษา และคุณป้าชิ พวกท่านทั้งสองไม่อยู่บ้าน รีนลดาจึงขออนุญาตคุณย่า ออกมาอยู่คอนโดแทน เธอและเรียวตะจึงไม่ค่อยได้เจอกัน แต่
ด้านริกเองก็ไม่น้อยหน้ามีริต้าแฟนสาวคอยเอาอกเอาใจ ริวและ อรัณ เองก็มีหญิงสาวดูแลอยู่ข้างกายของพวกเขาเช่นกัน เรียกได้ว่ากลุ่มของเขามีสาวๆ ดูแลกันครบทุกคน เรื่องอย่างนี้ยอมกันได้ที่ไหน"เรียวคะ คริส ขอตัวไปหาเพื่อนที่ชั้นล่างก่อนนะคะ" คริสตัลบอกกับเขาเรียวตะได้แต่พยักหน้าให้เธอ จากนั้นทั้งสองสาวคริสตัลและริต้าก็เดินออกไปพอนั่งไปได้ซักพักก็มีเสียงเพลงคาราโอเกะห้องข้างๆที่ติดกับห้องของชายหนุ่มดังแทรกเข้ามาภายในห้องของพวกเขา จนมันแสบหูไปหมด พวกหนุ่มๆในห้องถึงกับรำคาญกับเสียงที่แทรกเข้ามา ไหนร้านนี้รุ่นน้องมันบอกว่าเก็บเสียงแต่ดูท่าแล้วน่าไม่ใช่ เสียงดังแสบหูมาก" เชี้ย...ห้องข้างๆ แม่งร้องแหกปากอะไรของพวกมันวะ แสบหูชิบหาย" ริวตอนนี้เริ่มเมาแล้วนั้น เอ่ยขึ้นมาอย่างรำคาญกับเสียงที่ถูกรบกวน ขณะพวกเขาเปิดเพลงเสียงดัง แต่นั้นก็ยังสู้ห้องข้างๆไม่ได้"เอ้ย...ไอ้เจมส์ มึงไปหน่อยดูสิ ห้องข้างๆเนี้ยเสียงดังชิบหาย จัดการหน่อยดิร้องเพลงห่าไร หูกูจะพังแล้วเนี้ย" ริกตระโกนบอกรุ่นน้องคนนึ่ง จากนั้นรุ่นน้องคนนั้นก็ไปดูตามคำสั่งรุ่นพี่ เจมส์รุ่นน้องเดินไปพร้อมกับสีหน้าและท่าทางโหดๆ หวังจะเอาเรื่องสั่งสอนห
รีนลดาเดินลงมาจากชั้นบนด้านฟ้าด้วยสีหน้าอันบึ่งตึง พร้อมกับนึกโทษโกรธเรียวตะทำเช่นนี้กับ เธอ อยากจะชกเข้าใบหน้าหล่อๆ ของเขานัก คนหน้าบึงได้แต่เดินผ่านอรัณไปและไม่ได้เอ่ยทักอะไร อรัณที่ออกมารับโทรศัพท์ เห็นรีนลดาเขาตั้งใจจะเข้าไปทักเธอ แต่รีนลดากับเดินผ่านหน้าเขาไป อรัณเห็นเช่นนั้นถึงกับขมวดคิ้วอย่างสงสัย ปกติรีลดามักจะยิ้มทักทายเขาเสมอ แต่เมื่อกี้นี้สีหน้าของเธอแสดงออกมาเชัดเจนว่าเธออยู่ในหวงอารมณ์ไหนอรัณสงสัยได้ไม่นาน เรียวตะก็เดินตามหลังรีนลดามาจากชั้นดาดฟ้่า คนสงสัยถึงกับขมวดคิ้วเป็นครั้งที่สอง สาเหตุที่น้องรีนหน้าบึ่งมาคงไม่พ้นเพื่อนของเขาสินะ อรัณได้แต่ฝุดยิ้มขึ้นมาคงไปรังแกน้องมาสิท่าเรียวตะกลับเข้ามานั่งโต๊ะที่เดิม เมื่อกี้เขาเพียงแค่อยากจะสั่งสอนคนอวดดีอย่างรีนลดาเท่านั้นแหละ ทีหลังจะได้ไม่กล้ามาว่าเขาเป็นหมาอีก เห็นปากบางๆ บวกหน้าหวานๆ ของเธอแล้วเขาแค่อยากจะลองเท่านั้นแหละ ในเมื่อเธอเป็นฝ่ายเข้ามาขัดจังหวะของเขาและคริสตัลแล้ว ก็ช่วยสานต่อเธออีกหน่อยจะเป็นไรไป ช่วยไม่ได้ไหนๆ เขาก็หมดอารมณ์กับคริสตัลแล้วนิเรียวตะหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มต่อด้วยท่าทางอารมณ์ดี ต่างจากก่อนหน้านี้
ทั้งสองตกอยู่ในความเงียบ ได้ยินแต่เครื่องปรับอากาศภายในรถเท่านั้น เรียวตะรอให้รีนลดาเปลี่ยนที่นั่ง แต่คนตัวเล็กกับนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม ทั้งที่ตัวเขาเปลี่ยนมานั่งฝั่งคนขับแล้ว"อ้าว แม่คุณ จะนั่งอยู่แบบนั่นเหรอ ฉันไม่ใช่คนขับรถเธอนะ" เรียวตะบอกกับคนที่นั่งนิ่งเบาะด้านหลัง มาด้วยความไม่พอใจ ที่รีนลดายังไม่ยอมมานั่งข้างหน้ากับเขา"พี่เรียว ไม่ต้องไปส่งรีนหรอกคะ รีนกลับเองได้คะ" รีนลดาบอกเขาไปและเปิดประตูหวังจะกลับเอง แต่มันกับถูกล็อคเปิดไม่ออกเพราะฝีมือของเรียวตะนั้นเอง"มานั่งข้างหน้าอย่างเรื่องมาก ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน" นี้แหละพี่เรียวตัวจริง เขาเคยคุยดีๆ กับฉันที่ไหนกัน รีนลดาจึงยอมจำใจมานั่งข้างๆเขา เมื่อร่างบางมานั่งหน้าข้างคนขับ เรียวตะเหลือบมองเธอเล็กน้อย ก่อนที่จะขับรถออกไปจากคอนโดของอรัณรีนลดารู้สึกอัดอันขึ้นมาที่เธอต้องอยู่กับเขาเพียงลำพัง"รีนไม่อยากรบกวนพี่ รีนกลับเองได้คะ" รีนลดาบอกเขามาด้วยน้ำเสียงเรียบ เธอไม่หน้าหลงเชื่อพี่อรัณเลยจริงๆ ที่ทำให้เธอต้องมานั่งกับคนใจร้ายแบบนี้"นี้ฉันไม่ได้มาใจดี ให้เธอขัดคำสั่งฉันบ่อยๆ หรอกนะ" เขาต่อว่าเธอมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่น่าฟังนัก บ
ร่างบางของรีนลดามาหยุดที่หน้าประตูข้าง R Room ถ้าไม่ใช่เพราะคุณป้าชิขอร้องเธอก็ไม่มาหรอก เพราะไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องมาถึงที่นี่มือเรียวบางกดกริ่ง 2 ถึง 3 ครั้งแต่ก็ยังไม่มีใครปิดประตูให้เธอด้านเรียวตะและเพื่อนๆ เขาตอนนี้ก็นั่งเล่นเกมส์ในสมาร์ตโฟนกันคนละเครื่อง ริกที่ได้ยินเสียงกริ่งดังขึ้นมา ถึงกับมองไปยังที่จอคอม ก็เห็นใบหน้าของรีนลดาปรากฎบนจอคอม!! เฮ้ย...น้องรีน มาวะ น้องมาทำไมวะ" ริกถามเรียวตะแต่ยังจดจ่อกับการเล่นเกมส์ในมือถือของตน"มึงก็ไปถามเธอเองสิ" เขาเองจะรู้ไหม เมื่อริกได้ยินเช่นนั้น"งั้นกูเปิดประตูให้น้องเข้ามาและกัน น้องน่าจะมีธุระกับมึงวะ" เพราะปกติรีนลดาไม่เคยมาถึงนี่เลยด้วยซ้ำ ริกจึงรีบไปเปิดประตูตอนรับร่างบางที่ยืนอยู่หน้าประตู" พวกมึงน้องรีนมาวะ" สองหนุ่ม ริวและอรัณ ที่กำลังดูหนัง 20+ ถึงกับรีบปิดทีวีทันที จากนั้นริกก็เปิดประตูให้กับรีนลดา"หวัดดีครับน้องรีนคนฉวย" ริกเอ่ยทักคนมาใหม่พร้อมกับยิ้มหวานให้หญิงสาวตรงหน้า รีนลดาก็ยิ้มทักหนุ่มรุ่นพี่เช่นกัน"หวัดดีคะ พี่เรียวอยู่ที่นี่ไหมคะ" รีนลดาเอ่ยถามกับริกที่เปิดประตูให้เธอ"น้องรีนมาดูสิเองสิครับ" ร่างบางไม่อยาก
"เห็นหน้าฉันถึงกับต้องรีบเดินหนี เลยเหรอ" อุสาห์ไม่อยากเจอกับยิ่งได้เจอ โลกนี้ไม่เข้าข้างเธอเสียจริงรีนลดาได้แต่คิดในใจ"ถ้ารู้อยู่แล้วจะถามทำไมละคะ" รีนลดาตอบพร้อมกับหันไปเผชิญหน้ากับเรียวตะทันที ในเมื่อหลีกไม่ได้ก็ต้องเผชิญ"เก่งนิ""ขอบคุณที่ชมคะ ที่มาดักแบบนี้ มีเรื่องอะไรกับฉันหรือเปล่าคะ" รีนลดาถามมาด้วยเสียงแข็ง คนฟังถึงกับหงุดหงิดและไม่พอใจกับคำพูดของเธอที่พูดกับเขา ฉัน งั้นเหรอ เพราะปกติรีนลดาจะแทนตัวเองว่า รีน มาโดนตลอด"ทำไม อยู่มหาลัยฉันจะคุยกับเธอไม่ได้เลยหรือไง" เรียวตะกดน้ำเสียงมาอย่างไม่พอใจนักที่รีนลดาอวดดีอวดเก่งไม่เลิก"พี่... เป็นคนพูดเอง อยู่มหาลัยห้ามทำตัวสนิท ห้ามทำเป็นรู้จักกัน จำไม่ได้เหรอคะ ถ้าจะมาหาเรื่องกรุณาถอยออกไปด้วยคะ ฉันไม่มีอารมณ์มาเถียงกับพี่หรอก" รีนลดาพูดพร้อมกับเชิดหน้าใส่เขา"ทำไมฉันจะไม่มีละ" ร่างสูงเดินเข้าไปชิดตัวเธอและโน้มหน้าลงอย่างใกล้ชิด พร้อมกับยิ้มมาอย่างคนที่เหนือกว่า"ฉันอยากจะเอากับเธออีกรอบต้องทำยังไงว่างมาเล่นที่คอนโดฉันไหม " เรียวตะแกล้งรีนลดาที่เธอกำลังอารมณ์เสียใส่เขา ทั้งที่เหล่านักศึกษาที่เดินผ่านมาตอนนี้คนทั่งคู่เริ่มเป็นจุดส
เรียวตะเปิดเข้ามากับไม่พบร่างคนนอนป่วย ร่างสูงถึงกับใจคอไม่ดี กลัวว่าเธอจะเผลอทำร้ายตัวเอง" แก๊ก" รีนลดาเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับผ้าขนหนูผื้นใหญ่พันตัวเธอเอาไว้ รีนลดาตกใจตากลมเบิกกว้างที่เจอเรียวตะอยู่ในห้องนอนของตนนี้เขาเข้ามาทำไมกันเรียวตะรู้สึกโล่งออกอย่างบอกไม่ถูก นี้เขาเป็นอะไรไป เธอไม่สมควรได้รับความห่วงใยจากเขาด้วยซ้ำ ร่างสูงเหลือบมองรีนลดาที่มีเพียงผ้าขนหนูพันตัวเอาไว้เท่านั้น เรียวตะผุดยิ้มขึ้นมาที่มุมปากหยักอย่างพอใจ รีนลดาตัวเล็กร่างอันสมสวนหยดน้ำเกาะใบหน้าหวานเล็กน้อย ยิ่งมองยิ่งดูเซ็กซี่ดึงดูดเลือดในกายฉีดสูบยิ่งนัก สายตาคมที่มองมา ทำเอารีนลดา กอดกระชับผ้าให้แน่นขึ้น เธอมองเรียวตะมาอย่างไม่พอใจ"พี่เข้ามาทำไม ออกไปจากห้องรีนด้วยคะ" รีนลดาบอกเขามาด้วยเสียงแข็งอย่างไม่พอใจ พร้อมกับเอามือกระชับผ้าเช็ดตัวผืนหนาเอาไว้แน่น กับสายตาที่เขามองมาที่เธอ สายตานี้อันตรายยิ่งนัก"ฉันเคาะห้องเธอทั้งนานไม่เห็นจะเปิด นึกว่าจะใจเสาะเป็นไข้ตายไปซะแล้วอีก" คนเลวยังพ่นวาจาเผ็ดร้อนออกมาเช่นเดิม"รีนไม่ตายๆ ง่ายๆ หรอกคะ" รีนลดาบอกเสียงแข็ง พร้อมกับมองหน้าเขาอย่างไม่เกรงกลัว"ก็ดี ฉันยังรู้
"ให้ฉันหยุดมันตอนนี้ ฉันก็จะตายเหมือนกัน" เพราะเขาดันเข้าไป เธอก็รัดเขาซะจนแน่นมาก เขาไม่คิดว่ารีนลดาจะยังบริสุทธิ์ แต่มาขนาดนี้เขาเองก็ทรมานหยุดมันไม่ได้เช่นกัน รีนลดาที่ตอนนี้น้ำตาไหลอาบแก้มมาทั้งสองข้าง คนใจร้ายได้แต่จูบซับน้ำตาให้กับคนใต้ร่างอย่างอ่อนโยน" ถ้าไม่อยากเจ็บ ก็อ้าขาออกกว้างๆ ฉันจะทำมันเบาๆ มันไม่ได้เจ็บเหมือนเมื่อกี้หรอกหนะ" จากนั้นเรียวตะก็กระแทรกเขาไปใหม่อีกครั้งจนมันสุดลำ รีนลดาจุกและเจ็บจนแทบทนไม่ไหมนี้มันคงเป็นคำพูดอาบยาพิษที่เขาเอาไว้ปลอบเธอสินะ คนตัวเล็กได้แต่เบื้องหน้าหนี เธอไม่อยากมองหน้าคนใจร้ายเขาปล่อยให้รีนลดาปรับตัวซักพัก ก่อนที่เขาจะกระแทกเอวลงมันเข้าไปอีกครั้ง!! สวบ อ้า... แน่นมาก ไม่คิดว่าเธอจะยังบริสุทธิ์อยู่อีก ทนเจ็บหน่อยละกัน ฉันเองก็ทรมานจะตายอยู่แล้ว" เสียงแหบของเรียวตะพึมพำออกมาไม่หยุด สวนนั้นรีนลดารัดเขาแน่นเหลือเกิน เขาเองก็ทั้งเสียวทั้งทรมาน เรียวตะคำรามเสียงออกมาดังลั่นห้อง"อ่าส"!! สวบ !! เจ็บๆ รีนลดาบอกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเทา"พี่มันเลว" คนโดนว่าไม่ได้สนใจแต่กับกระแทกมันเร็วขึ้นหนักหนวงกว่าเดิมซะอีก!!ผับ ผับ !!"ฉันก็ไม่เคยบอกว่าฉันเป
ตีสามกว่าๆ รีนลดารู้สึกหิวน้ำช่วงกลางดึกเธอจึงลุกออกจากเตียงนอนของลงมายังห้องครัว ร่างบางเดินผ่านห้องรับแขกเพื่อจะกลับขึ้นห้องนอนด้านบน แต่ร่างบางจึงหยุดซะงัก ที่ได้ยินเสียงอะไรตกแตกภายในห้อง รีนลดาจึงวิ่งเข้าไปดูเพราะเธอคิดว่าคงเป็นเคนตะ เพราะเธอเองก็ยังนอนไม่ทันจะเต็มอิ่มนั่นเลยทำให้ร่างบางนั้นตาฝาด"พี่เคน... " เสียงที่เอ่ยออกมาถึงกับเงียบลงไป คนที่หันมาไม่ใช่เคนตะ แต่เป็นเรียวตะที่นั่งดืมไวน์บนเคาน์เตอร์บาร์ กลิ่นแอลกอฮอล์ตลบอบอวลไปทั่วทั้งห้อง รีนลดาคิดว่าเขาอยู่คอนโดซะอีก คนตัวเล็กสบตากับคนเมาเล็กน้อยก่อนที่เธอจะหันหลังกลับไป"ผิดหวังเหรอที่ฉันไม่ใช่พี่ชาย" คนเมาหูดีว่าเธอมาอย่างไม่พอใจ พอเห็นเขาเท่านั้นแหละ รีลดาถึงกับหันหน้าหนี"เปล่าคะ รีนแค่ได้ยินเสียงอะไรแตกเลยลงมาดู""แต่สีหน้าเธอดูผิดหวัง ที่ตรงนี้ไม่ใช่พี่ชายฉัน แต่เป็นฉัน หรือเธอมีอะไรกับพี่ชายฉันหรือเปล่า ถึงได้ลงมากลางดึกแบบนี้" คนเมาหันมาหาเรื่อง รีนลดามองคนปากร้ายอย่างไม่พอใจ ที่เขากล่าวหาเธอ"รีนแค่ลงมาดื่มน้ำคะ ไม่ได้คิดว่าเป็นพี่เคนหรือใครทั้งนั้นแหละ" รีนลดาบอกกับคนเมาไปเสียงเรียบ เธอไม่อยากเสวนากับเขามากนัก เพร
อีกด้านเรียวตะ 10 นาทีที่แล้ว หลังจากที่ผมปล่อยเชอรีนล้มลงไป และผมก็เดินมายังกลุ่มเพื่อนๆผม ที่พวกมันกำลังนั่งกันอยู่ที่ม้านั่งข้างตึกของคณะ"เห้ย..นั้นน้องรีนนิหว่า" เรียวตะหันไปก็เจอเข้ากับรีนลดาที่เดินกระเผกเข้าห้องพยาบาลไปกับเพื่อนของเธอ"น้องเป็นไรอะ ทำไมเดินแบบนั้น" ริกหันมาถามเรียวตะ"อยากรู้มากพวกมึงก็ไปถามเธอเองสิ ก็เห็นๆกันอยู่ว่ากูก็นั่งอยู่ตรงนี้" เรียวตะบอกเพื่อนอย่างไม่สบอารมณ์นัก ทุกครั้งที่เจอรีนลดาพวกมันมักจะเรียกเขาอยู่เสมอ ไม่รู้จะเรียกเขาทำไม ทั้งที่เขาไม่ได้สนใจเธอซักนิด"กูว่าคิดว่ามึงเป็นผัวน้องเขา เผื่อมึงจะรู้ว่าน้องรีนเป็นอะไร" ไอ้ริวหันมาถามผม"มึงหุบปากไปเลย ไอ้ริว มึงก็รู้ว่ากูกับเธอ ไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่งงานกันเพราะอะไร พวกมึงก็รู้ เลิกยัดเยียดยัยนั้นให้กูซะทีเถอะ" อย่างเชอรีนนะเหรอ เป็นได้แค่เมียที่คุณย่าบังคับผมแต่งงานด้วยเท่านั้นแหละ ไม่มีวันที่จะได้เป็นเมียเชิดชูของผมหรอกเมื่อโดนเรียวตะรากยาวมาอย่างไม่สบอารมณ์ที่พวกเขาถามเรื่องรีนลดา ริกจึงเอ่ยถามเจ้าตัวที่กำลังเดินออกมาจากห้องพยาบาล เดินผ่านม้านั่งพวกเขากำลังนั่งอยู่ แต่ดูจากสีหน้า น้องเองก็ไม่อยาก
@ห้องเรียนคณะมนุษยศาสตร์ วันต่อมารีนลดายังคง นั่งทำรายงานคนเดียวเงียบๆเพียงลำพัง ซึ่งตอนนี้เวลาล่วงเลยมาจะ สี่โมงเย็นเหล่าเพื่อนร่วมห้องนั้นเลิกเรียน ไปร่วมงานนิทรรศการกันซะส่วนใหญ่ แต่จะมีก็แต่รีนลดานี้แหละที่เธอยังนั่งทำรายงานต่ออย่างเงียบๆ เพียงคนเดียว ใบหน้าขมวดคิ้วเนื่องจากเธอนั่งพิมพ์งานมาหลายชั่วโมงติดRrrrrrr Ninewหลังจากที่ได้รับสายจากนินิวไม่นาน นินิวก็เดินเข้ามา พร้อมกับเรียกชื่อคนที่นั่งพิมพ์งานมาเสียงดัง"เชอ...รีน คนฉวย" เสียงแหลมปี๊ดของนินิวดังมา ทำเอาคนขวัญอ่อนถึงกับสะดุ้งขึ้นอย่างตกใจ มองไปยังคนที่เรียกเธอ"อะไร ของแก ทำเอาฉันตกอกตกใจหมด" รีนลดาว่ากับนินิว พร้อมกับเหลือบมองชุดอยู่บนตัวของนินิว รีนลดาถึงกับขมวดคิ้ว ก่อนหน้านี้นั้นนินิวใส่กระโปรงพีชมาเรียนซะเรียบร้อย แต่ตอนนี้นินิวเปลี่ยนไปใส่กระโปรงทรงเอที่ยาวเพียงไม่กี่คืบ เธอหันมาสนใจโน๊ตบุ๊คและพิมพงานของเธอต่อ"รีน... จ้า วันนี้ที่คณะวิศวะเขามีงานนิทรรศการ ยัยมีนนาเทฉันหนีไปกับผู้ของมัน แก... ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อย...จิ" นินิวทำเสียงออดอ้อนพร้อมกับเขย่าแขนของรีนลดาให้ไปเป็นเพื่อนเธอ ยังไงเสียเธอก็ต้องไปดูงานนิทรรศกา
ทั้งสองตกอยู่ในความเงียบ ได้ยินแต่เครื่องปรับอากาศภายในรถเท่านั้น เรียวตะรอให้รีนลดาเปลี่ยนที่นั่ง แต่คนตัวเล็กกับนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม ทั้งที่ตัวเขาเปลี่ยนมานั่งฝั่งคนขับแล้ว"อ้าว แม่คุณ จะนั่งอยู่แบบนั่นเหรอ ฉันไม่ใช่คนขับรถเธอนะ" เรียวตะบอกกับคนที่นั่งนิ่งเบาะด้านหลัง มาด้วยความไม่พอใจ ที่รีนลดายังไม่ยอมมานั่งข้างหน้ากับเขา"พี่เรียว ไม่ต้องไปส่งรีนหรอกคะ รีนกลับเองได้คะ" รีนลดาบอกเขาไปและเปิดประตูหวังจะกลับเอง แต่มันกับถูกล็อคเปิดไม่ออกเพราะฝีมือของเรียวตะนั้นเอง"มานั่งข้างหน้าอย่างเรื่องมาก ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน" นี้แหละพี่เรียวตัวจริง เขาเคยคุยดีๆ กับฉันที่ไหนกัน รีนลดาจึงยอมจำใจมานั่งข้างๆเขา เมื่อร่างบางมานั่งหน้าข้างคนขับ เรียวตะเหลือบมองเธอเล็กน้อย ก่อนที่จะขับรถออกไปจากคอนโดของอรัณรีนลดารู้สึกอัดอันขึ้นมาที่เธอต้องอยู่กับเขาเพียงลำพัง"รีนไม่อยากรบกวนพี่ รีนกลับเองได้คะ" รีนลดาบอกเขามาด้วยน้ำเสียงเรียบ เธอไม่หน้าหลงเชื่อพี่อรัณเลยจริงๆ ที่ทำให้เธอต้องมานั่งกับคนใจร้ายแบบนี้"นี้ฉันไม่ได้มาใจดี ให้เธอขัดคำสั่งฉันบ่อยๆ หรอกนะ" เขาต่อว่าเธอมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่น่าฟังนัก บ
รีนลดาเดินลงมาจากชั้นบนด้านฟ้าด้วยสีหน้าอันบึ่งตึง พร้อมกับนึกโทษโกรธเรียวตะทำเช่นนี้กับ เธอ อยากจะชกเข้าใบหน้าหล่อๆ ของเขานัก คนหน้าบึงได้แต่เดินผ่านอรัณไปและไม่ได้เอ่ยทักอะไร อรัณที่ออกมารับโทรศัพท์ เห็นรีนลดาเขาตั้งใจจะเข้าไปทักเธอ แต่รีนลดากับเดินผ่านหน้าเขาไป อรัณเห็นเช่นนั้นถึงกับขมวดคิ้วอย่างสงสัย ปกติรีลดามักจะยิ้มทักทายเขาเสมอ แต่เมื่อกี้นี้สีหน้าของเธอแสดงออกมาเชัดเจนว่าเธออยู่ในหวงอารมณ์ไหนอรัณสงสัยได้ไม่นาน เรียวตะก็เดินตามหลังรีนลดามาจากชั้นดาดฟ้่า คนสงสัยถึงกับขมวดคิ้วเป็นครั้งที่สอง สาเหตุที่น้องรีนหน้าบึ่งมาคงไม่พ้นเพื่อนของเขาสินะ อรัณได้แต่ฝุดยิ้มขึ้นมาคงไปรังแกน้องมาสิท่าเรียวตะกลับเข้ามานั่งโต๊ะที่เดิม เมื่อกี้เขาเพียงแค่อยากจะสั่งสอนคนอวดดีอย่างรีนลดาเท่านั้นแหละ ทีหลังจะได้ไม่กล้ามาว่าเขาเป็นหมาอีก เห็นปากบางๆ บวกหน้าหวานๆ ของเธอแล้วเขาแค่อยากจะลองเท่านั้นแหละ ในเมื่อเธอเป็นฝ่ายเข้ามาขัดจังหวะของเขาและคริสตัลแล้ว ก็ช่วยสานต่อเธออีกหน่อยจะเป็นไรไป ช่วยไม่ได้ไหนๆ เขาก็หมดอารมณ์กับคริสตัลแล้วนิเรียวตะหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มต่อด้วยท่าทางอารมณ์ดี ต่างจากก่อนหน้านี้